Polecamy całą serię najlepszych książek psychologicznych. Znajdziecie tu najciekawsze i najbardziej popularne poradniki i podręczniki. Setki tytułów, do których chętnie się wraca. Polecamy szczególnie książkę psychiatry Viktora Frankla, która opisuje jego traumatyczne przeżycia z obozów koncentracyjnych podczas II wojny światowej oraz podstawy jego metody leczenia zaburzeń psychicznych. To jedna z najbardziej wpływowych książek w literaturze psychiatrycznej. Ponadto proponujemy również słynną książkę autorstwa Cialdini Robert B.To znakomita książka z dziedziny psychologii społecznej, prezentująca techniki wywierania wpływ na ludzi.
Jak ja (nie) lubię czekać... to opowiadanie o życiu, o rzeczach dobrych i złych, które nas codziennie spotykają, o tym, że nigdy nie wolno się poddawać, bo życie zawsze jeszcze może nas zaskoczyć... Wiem, że jest to historia, jakich mnóstwo wokół nas, i już prawie wszystko zostało na ten temat powiedziane. Ktoś zapyta: I CO W TYM TAKIEGO WYJĄTKOWEGO???
No właśnie: CO? Sprawdź sam…
Oto krótka recenzja kogoś, kto to już przeczytał:
„Szczera, bezpośrednia i poruszająca opowieść o tym, co jest naprawdę ważne w życiu – o przyjaźni, odpowiedzialności i marzeniach. O wierze w siebie i nadziei, która daje siłę i pozwala podnieść się po każdej życiowej porażce. O tym, że warto czasem zatrzymać się i popatrzeć na chmury. I, oczywiście, o czekaniu :)”.
Formelana to powiastka o zagubieniu w świecie społecznych odniesień, konfrontacji życia wewnętrznego ze światem na zewnątrz – to historia o ludzkim błądzeniu, początku drogi do przebudzenia.
Letnim wieczorem, uciekając od rutyny codziennych schematów życia, trzydziestoletni Wanne Derne przemierza ostatni etap swojej podróży do celu: pensjonatu państwa Isnobów, miejsca letniego wypoczynku. W autokarze spotyka starca o imieniu Altom, którego wskazówka o „poszukiwaniu rozwiązania wewnątrz, a nie na zewnątrz” nieodwracalnie zawładnie życiem bohatera. Mężczyzna, wiedziony potrzebą odnalezienia szczęścia, dokonuje wglądu w siebie, by podjąć próbę odkrycia sensu słów i zachowania Altoma.
Mijają dni, a jego jak dotąd bezbarwna egzystencja nabiera kolorytu. Urlopowe wydarzenia odmieniają życie Wannego, ale w zupełnie inny sposób, niż to sobie planował. Niezniechęcony pojawiającymi się trudnościami, mężczyzna za wszelką cenę pragnie odkryć sekret życia, jednocześnie nie podejrzewając, że rozpoczyna się właśnie jego przełomowy i zarazem najważniejszy moment.
ChAD - nerwica dwubiegunowa. U chorego pojawia się naprzemiennie mania i depresja.
Książka ta jest i podróżniczym dziennikiem, i kulinarną biesiadą, i wnikliwą obserwacją zagorzałego enoturysty.
„Patrząc przez pryzmat radości w słowie pisanym, daję ją innym… To wielkie szczęście podzielić się z drugim człowiekiem swoimi refleksjami” – mówi Anna Dalia Słowińska i pisze w każdej wolnej chwili.
Debiutowała w antologii „Przeżyte, zasłyszane, utrwalone” (Piła, 2009) opowiadaniem „Niespodzianka”.
Jej wyróżnione w konkursie literackim opowiadanie „Przodek” zostało opublikowane w pokonkursowym wydawnictwie „W poszukiwaniu tożsamości kulturowej miasta” (Piła, 2011).
Ostatnio na rynku czytelniczym ukazała się powieść psychologiczno-obyczajowa Anny Dalii Słowińskiej „Szansa na szczęście” (czerwiec 2012).
Autorka z powodzeniem realizuje się twórczo. Na druk czekają powieści: „Przemaluj ten obraz”, „Życie jak obsesje”, „Samotność w pułapce”.
„Co ja tu robię?” – to współczesna powieść psychologiczno-obyczajowa, która porusza kwestie spełnienia i tożsamości, dramaty istnienia, problematykę wiary, winy i wiele innych tematów związanych z życiem.
Bohaterki powieści, dwie siostry, psychologiczną wnikliwość łączą z trudnym życiem, szukając swojej drogi do szczęścia i w obu przypadkach jest ona skrajnie inna.
Powieść odsłania świat, w którym tak naprawdę – jak w życiu – nic nie jest oczywiste i wszystko może się wydarzyć, od radości po dramat ludzki.
Ta misterna, rozgrywająca się w Pile, bezpretensjonalna powieść pełna jest zagadek i nieoczekiwanych zwrotów akcji.
"Cztery listy do Pana Boga" to historia rodziny, gdzie panem i królem jest alkohol. Ojciec pije i bije, natomiast matka, Hanna, nie potrafi się z nim rozstać, pomimo że żyje z dziećmi w ciągłym strachu, upokorzeniu i biedzie. Nikt z mieszkańców wsi nie pomaga ani matce, ani dzieciom. Wszyscy uważają, że lepszy jest ojciec alkoholik niż żaden. Jedyną osobą, która chce zmienić ich życie, jest siostra matki. Namawia Hankę na wizyty w ośrodku dla rodzin anonimowych alkoholików. Dzieci też bardzo chcą zmienić swój los, ale jedyne, co mogą, to pisać listy do Pana Boga i czekać na cud.
Książkę tę napisałam po to, aby jeszcze raz zwrócić uwagę na krzywdę małoletnich dzieci, jakiej doznają w rodzinach alkoholików. Ta historia wydarzyła się w czasach komunistycznych, ale równie dobrze można ją przenieść w czasy dzisiejsze i właściwie nic się nie zmieni. Ludzie tak samo odsuwają się od rodzin patologicznych, tak samo się zachowują, a problem jest jeszcze większy. Służby, które powinny się tym zajmować, lekceważą wszelkie doniesienia, biją na alarm dopiero wtedy, gdy już wydarzy się tragedia. A los dzieci i tak jest zawsze najtragiczniejszy...
Ewa Krzywiec urodziła się 10 maja w samo południe w maleńkiej wsi Podłęż nad Wisłą, w województwie mazowieckim, w małej izbie porodowej prowadzonej przez siostry zakonne. Ma dwie córki, żonatego syna i dwóch wnuków oraz męża, trzech braci i jedną siostrę. Dzieciństwo, młodość i część dorosłego życia spędziła w Polsce. Od piętnastu lat mieszka na przedmieściach Chicago, w miejscowości Palos Heights, gdzie jako broker zajmuje się sprzedażą nieruchomości. Jest absolwentką Mazowieckiej Wyższej Szkoły Humanistyczno-Pedagogicznej w Łowiczu. Z zawodu nauczycielka, od lat pracuje też w szkołach, najpierw w Polsce, a teraz w placówkach polonijnych w Chicago i okolicach.
?(...) Ma uśmiech od ucha do ucha, zarumienione policzki i oczy zmieszane w jaśniejszych i ciemniejszych odcieniach błękitu. Ciągle się uśmiecha, szkoda, że ciągły uśmiech to społeczne zaburzenie? myślała... ?Ma żółto-różowy garnitur i cętkowany cylinder. Nie jest taki, jak inni iluzjoniści... on niczego nie ukrywa. ? Witam cię w świecie, gdzie iluzje są rzeczywiste, a rzeczywistość jest iluzją ? wyznał radośnie i zmrużył oko. Energicznie posypał dłoń talkiem, włożył do wody, po czym dumnie i psotnie wyciągnął ze szklanki suchą dłoń. ? Upsa hop, upsa sa, rączka sucha wciąż ha, ha! ? krzyknął wesoło. Alicja śmiała się razem z resztą rozbawionych małych ludzików, tulących w dłoniach swe wielkie serca, to były serca wyjątkowe, skrzętnie przed złem chronione, które nie ból, ale kojąca ufność w całości wypełniała...?
***
?Alicja w krainie iluzji? dwa zupełnie przeciwne światy faktu i fantazji przemierza w odwrotnej kolejności do słynnej Alicji z krainy czarów. Główna bohaterka tej książki z bajkowych wizji, którymi w dzieciństwie żyła każdego dnia, przenosi się w trakcie dorastania do surowej rzeczywistości. W dążeniu do zaspokojenia dziecięcych pragnień i ciekawości trafia do trzech zupełnie nieznanych jej miejsc na świecie, w których to otrzymuje swe największe nauki od życia, tam świat dorosłych zmusza ją nie tylko do zastanowienia się nad pojęciem magii, ale również ojczyzny, człowieka, miłości, a nawet Boga.
Najnowszą powieść Mo Yana, najbardziej znanego na świecie chińskiego pisarza i laureata zeszłorocznej Nagrody Nobla, krytycy porównywali do dzieł europejskich mistrzów mrocznego i absurdalnego humoru - Güntera Grassa czy Witolda Gombrowicza.Luo Xiaotong, główny bohater, jest nowicjuszem w klasztorze. Opowiada staremu mnichowi o swoim traumatycznym dzieciństwie i trudach okresu dorastania. Według niego światem rządzą chciwość, seks i władza. Tego nauczył się obserwując właściciela ziemskiego i kochanka swojej matki Lao Lana, który bezlitośnie wyzyskiwał mieszkańców wioski dzięki wprowadzeniu monopolu na produkcję mięsa. Od tej pory mięso nieodłącznie kojarzy się małemu Luo z władzą i pożądaniem, zaś wszystkie stworzenia zamieszkujące Ziemię dzieli na mięsożerców i tych, którzy pozwalają się zjadać.Mo Yan, laureat Literackiej Nagrody Nobla 2012, naprawdę nazywa się Guan Moye, a jego pseudonim oznacza ,,Ten, który nie mówi"".
Malcolm Pasley's translations, together with those in a forthcoming companion volume, The Transformation ('Metamorphosis') and Other Stories, are distinctive in that they illuminate Kafka's life as well as his art by presenting the works in the sequence in which they were written. Unlike other editions popularly available, this one has been prepared directly from the author's manuscripts. In its fidelity to the text it vastly alters our received versions of many of Kafka's greatest works, besides correcting numerous errors of detail. This volume contains the major short works left by Kafka, including Blumfeld, an Elderly Bachelor, The Great Wall of China and Investigations of a Dog, together with The Collected Aphorisms and He: Aphorisms from the 1920 Diary.
Carson McCullers's prodigious first novel was published to instant acclaim when she was just twenty-three. Set in a small town in the middle of the deep South, it is the story of John Singer, a lonely deaf-mute, and a disparate group of people who are drawn towards his kind, sympathetic nature. The owner of the café where Singer eats every day, a young girl desperate to grow up, an angry drunkard, a frustrated black doctor: each pours their heart out to Singer, their silent confidant, and he in turn changes their disenchanted lives in ways they could never imagine ...
„Czy mógłbym tę książkę nazwać powieścią? Zapewne jest to znacznie więcej i znacznie mniej niż powieść, po prostu czysta, bez jakiejkolwiek domieszki, esencja mojego życia, troskliwie zebrana w owych godzinach rozdarcia kiedy z nas się sączy.”
Marcel Proust
Kilka lat temu wpadła mi w ręce książka Vedrany Rudan opisująca relacje ludzi Bałkanów i dzieje wojny chorwacko – serbskiej w latach 90-tych ubiegłego już wieku. Sama Vedrana okrzyknięta wstrętną babą przypadła mi do gustu swoją techniką pisarską. Byłem zdziwiony i zarazem zafascynowany jej bezpardonowym stylem. Zdziwienie wywołał fakt, że ktoś olewając dotychczasowe normy społeczno–etyczne, odważył się nazywać rzeczy po imieniu. Bez woalu i pruderii, operując faktami i przysłowiową łaciną, stworzyła coś, o czym ja mogłem tylko pomarzyć. Ośmielony jej odwagą, postanowiłem zrealizować mój istniejący już od dawna pomysł i napisać książkę o realnym aż do bólu widzeniu ludzi w świecie współczesnym i codziennych relacjach między nimi. A więc moi mili, kto ma usposobienie religijnego fanatyka, bezwzględnego cynika i gorszącego się byle czym dewota, niech lepiej nie zagłębia się w tekst tej książki, tylko zamknie ją już na stronie wstępnej.
Bogdan Adam Chmielewski
Wydanie na 100-lecie pierwszego wydania tego arcydzieła XX wieku
W stronę Swanna to pierwszy tom quasi-autobiograficznego cyklu Marcela Prousta W poszukiwaniu straconego czasu, uznanego w powszechnej opinii krytyków za arcydzieło literatury. Pewnego dnia smak magdalenki zanurzonej w herbacie budzi w bohaterze, młodym człowieku rozpieszczonym przez matkę i babkę, wspomnienia. Wraca myślą do miasteczka Combray, gdzie spędzał cudowne wakacje jako dziecko. Powracają też wspomnienia spacerów szlakiem posiadłości pana Swanna, gdzie mieszka niedostępna księżna będąca obiektem westchnień bohatera…
Kariera pisarska Prousta szła drogą dość niezwykłą. Zaczęła się stosunkowo późno, przerwała ją wojna, potem przecięła ją rychła śmierć. Ale mimo że w chwili zgonu nieznane było jeszcze w całości jego dzieło, już niepodobna było wątpić, że odszedł artysta i myśliciel na miarę największych; Proust zaważył jak mało kto na swojej epoce. Tuż po śmierci Prousta zaczęto gromadzić – z niezawodną pewnością ich znaczenia – dokumenty tyczące pisarza i człowieka, listy, wspomnienia, tradycje ustne.
Równocześnie zaczęła narastać legenda. Nie ma dziś czytelnika – a może i nie czytelnika – Prousta, który by nie wiedział o jego chorobie, o jego światowych sukcesach, o jego późniejszym odosobnieniu, o jego dostatku, hojności, neurastenii, dziwactwach, o heroizmie wreszcie, z jakim do ostatniego tchnienia pracował, uzupełniał swoje dzieło, spożytkowując jako materiał twórczy własne cierpienie, niemal własną śmierć.
Tadeusz Żeleński (Boy)
klepy cynamonowe to zbiór opowiadań, których akcja usytuowana jest w niewielkim galicyjskim miasteczku, przypominającym do złudzenia rodzinny Drohobycz Bruno Schulza. Najważniejszą postacią Sklepów… jest Ojciec, nie tylko jako głowa rodu, kupiec prowadzący poważny interes w rynku, ale też szalony eksperymentator, wręcz demiurg. Ale równie ważny jest narrator, młody chłopiec, bo to on stwarza świat, który oglądamy. Więc to ostatecznie on jest Twórcą.
Zarówno oryginalność, jak i siłę Schulz czerpał ze swego rodzinnego miasteczka. Dzięki zdolności spowijania najprostszych rzeczy pajęczyną metafory, czyni ze sprzedawców w sklepie swego ojca, ze służącej Adeli i samego ojca postaci mitologiczne, bohaterów przypowieści o egzystencji. Nie w literaturze faktu, lecz w niesamowitych fantasmagoriach Schulza żydowskie miasteczko znalazło swoje odbicie, choć było ono wykrzywione, wyłaniające się z wklęsłych i wypukłych zwierciadeł jego umysłu. (…) Wszystkie jego opowieści są powiązane osobą narratora, który jest nieco fantasmagorycznym ja autora – pisał Czesław Miłosz.
Po wydaniu w 1934 roku przez Wydawnictwo „Rój” Sklepów cynamonowych Bruno Schulz, skromny nauczyciel rysunku, niemal z dnia na dzień stał się znanym i cenionym pisarzem.
Gdyby sztuka miała tylko potwierdzać, co skądinąd zostało już ustalone – byłaby niepotrzebna. Jej rolą jest być sondą zapuszczoną w bezimienne. Artysta jest aparatem rejestrującym procesy w głębi, gdzie tworzy się wartość – pisał sam Schulz o swojej twórczości w liście do Stanisława Ignacego Witkiewicza.
Druga, po Sklepach cynamonowych, książka Bruno Schulza, wydawana przez MG w serii – wydania ilustrowane. Geniusz Schulza objawiał się zarówno w pisaniu, jak i w sztuce rysowania. Połączenie genialnego tekstu z niezwykłym rysunkiem daje szczególną wartość.
Sanatorium pod klepsydrą to cykl opowieści snutych przez Józefa, alter ego pisarza, który był też głównym bohaterem Sklepów... Teraz jednak Józef bywa dzieckiem, ale też młodzieńcem i dorosłym mężczyzną. Schulz kreuje świat pełen barw, dzięków, zapachów tworząc rozmaite wariacje na temat domu rodzinnego, sklepów w miasteczku, jego mieszkańców, przeżywanej przez nich pracy i świąt. Mistrzostwo Schulza polega na powiązaniu życia bohatera ze światem mitów, antycznych, biblijnych, zakorzenionych w kulturze od zawsze. Rzeczywistość swobodnie miesza się ze światem fantazji. Przedmioty nabierają właściwości istot żywych, a zwierzęta uzyskują cechy ludzkie. Opoką trwałości świata jest dom rodzinny i sklep prowadzony przez ojca – postać niezwykle ważną dla Schulza.
It is the fiesta Day of Death in Mexico and Geoffrey Firmin - ex-consul, ex-husband, an alcoholic and a ruined man - is living out the last day of his life.
Drowning himself in mescal while his former wife and half-brother look on, powerless to help him, the consul has become an enduring tragic figure. His story, the image of one man's agonized journey towards Calvary, became a prophetic book for a whole generation.
Praga niszczona powodzią. Dworce pełne narkomanów, pijaków, ,,lumpów"". Brudne wnętrza pociągu pospiesznego relacji Praga - Wrocław. Szpital psychiatryczny. Kaleki i niedoskonały świat przedstawiony Błędu i jego mieszkańcy: postaci o złamanych życiorysach i traumatycznych doświadczeniach. Główny bohater, Krzysztof (o polsko brzmiącym nazwisku Warjak), botanik-amator i hodowca orchidei, jest również przemytnikiem cennych i zagrożonych gatunków kwiatów. W ramach ostatniego zlecenia otrzymuje zadanie przetransportowania z Japonii do Europy szczególnej rośliny... Błąd (cz. Chyba), wydany w 2011 r. przez praskie wydawnictwo Lipnik, powstał na kanwie powieści Marka Šindelki. W stosunku do literackiego pierwowzoru znacznie zmodyfikowano tu strukturę czasową, zrezygnowano z pewnych wątków, wprowadzono nowe postaci. Komiks, podobnie jak powieść, rozwija się nielinearnie, łącząc ze sobą różne warstwy czasowe, z których stopniowo czytelnik składa przebieg fabularny całości. W warstwie graficznej, za którą odpowiadali Matěj Lipavský i Pure Beauty, Błąd inspiruje się street artową techniką czarno-białego, ,,szablonowego"" graffiti. Krytycy czescy wskazują również na powiązania z twórczością Jaromíra 99 (autor komiksów o Aloisym Neblu), Franka Millera (Batman, Sin City) i malarstwem Michala Singera.
Powieść osnuta wokół losów sławnego pisarza Jerzego Kosińskiego – polskiego Żyda, który zrobił w USA wielką karierę. Kim naprawdę był ów kontrowersyjny człowiek, zmieniający wciąż swą biografię, naznaczony Holokaustem bywalec klubów dla sadomasochistów, podejrzewany o to, że nie napisał sam głośnego „Malowanego ptaka”? Ciekawa konstrukcja: narrator (sam Głowacki) próbuje stworzyć scenariusz do filmu o Kosińskim, przemierzając emigrancki Nowy Jork. Niepokojące, błyskotliwe, w części autobiograficzne.
Waldemar Bawołek (1962 r.) jest prozaikiem, trzykrotnym stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, laureatem kilku konkursów literackich, m.in. konkursu ,,Nowego Nurtu"" i Wydawnictwa Kupisz oraz Ogólnopolskiego konkursu Wydawniczego ,,Zielona Sowa"". Mieszka i tworzy w podkarpackich Ciężkowicach. Wydał książki: Delectatio morosa (1996) i Raz dokoła (2005)Pisząc Humoreskę Autor pamiętał, że Robert Schumann tworząc swoją ,,Humoreskę"" fortepianową nie miał na myśli dowcipów, tylko ,,humory"" jako ,,stany duch|"". Tym romantycznym tropem podąża Bawołek, trzeźwo zauważając, iż stany ducha są też stanami ciała, a to nie może obejść się bez konsekwencji... Wiele fragmentów prozy Bawołka zbliża ją do poezji, do poetyckiego ujmowania świata i opisywanej rzeczywistości. Humoreska wyróżnia się na tle współczesnego pisarstwa nowoczesnym stylem, wysoką jakością i niespotykanymi fabularnymi rozwiązaniami.
Absurdy rzeczywistości w krzywym zwierciadle Kiry Gałczyńskiej, pełnej czarnego humoru, ironii i autoironii, zadziwionych przemyśleń i serdecznego frasunku. Znakomita biografistka Zielonego Konstantego i Srebrnej Natalii tym razem proponuje dojrzałą powieść z kluczem. Kto jest kim w jej opowieści? Czy to ważne? Z pewnością piękna miłość – jest piękną miłością.
Czy w realizmie magicznym lody obszarów polarnych mogą zastąpić tropikalną dżunglę amerykańską? Per Olov Enquist udowadnia, że tak. Jego magia splata wiele losów, ukazuje ich równoległość i mistyczny związek. Biografia Pasquala Pinona - niesamowitego dziwactwa natury, istoty uznanej za dziecko szatana, dzieje tajemniczej partnerki Bertolda Brechta, historia mordercy dziewczynek, niepokojący związek małżeństwa K. oraz autobiograficzne wspomnienia tajemniczego narratora tworzą opowieść zagadkową i przejmującą, dotykającą mrocznych tajemnic ludzkiego istnienia
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
