Halucynacje zawsze odgrywały ważną rolę w naszym życiu umysłowym i w naszej kulturze. Można się nawet zdziwić tym, jak wielką rolę doświadczenie halucynacji odegrało w naszej sztuce, folklorze, nawet religii...Czy geometryczne wzorce towarzyszące migrenie i innym dolegliwościom legły u podstaw motywów, które występują w sztuce Aborygenów? Czy to z halucynacji z udziałem liliputów (wcale nie tak rzadkich) zrodziły się elfy, chochliki i krasnale? Czy to nie z przepojonych lękiem nocnych halucynacji, kiedy jakaś obca, wroga istota szarpie nami i nas dusi, zrodziły się wizje demonów, czarownic, złowrogich przybłędów? Czy ,,ekstatyczne"" ataki, w rodzaju tych, których doświadczał Dostojewski, odegrały jakąś rolę w naszym poczuciu boskości? Czy doświadczenia oderwania od ciała stały się inspiracją do przypuszczeń, że można istnieć także i bez niego? Czy niesubstancjalność halucynacji podsyca wiarę w zjawy i duchy? Dlaczego we wszystkich znanych nam kulturach szukano i znajdowano halucynogenne substancje, które przede wszystkim wykorzystywano do celów sakralnych?Na te i wiele innych pytań z tym związanych próbuje odpowiedzieć Oliver Sacks w swojej najnowszej bestsellerowej książce Halucynacje. Z jednej strony jest ona swego rodzaju antologią halucynacji, w której opisuje on na podstawie konkretnych przypadków doświadczenia i siłę ich wpływu na tych, którzy ich doznają, co pozwala nam uzmysłowić sobie, jak szeroki jest zakres i jak bogate zróżnicowanie doświadczeń halucynacyjnych, stanowiących istotną składową kondycji ludzkiej. Z drugiej natomiast jest próbą odpowiedzi na podstawowe pytanie o źródła i znaczenie halucynacji dla psychiki człowieka, halucynacja bowiem - co udowadnia doktor Sacks - to zupełnie swoista kategoria życia świadomości i umysłu.

Paryż. Lato 2006 roku. Młoda kobieta zostaje skierowana na badania do szpitala psychiatrycznego. Nie ma świadomości, że jej umysł właśnie postanowił uciec od rzeczywistości w inny, mroczny świat z nieznanym ciemnym słońcem… Tak mogłaby zacząć się przeciętna powieść… ale „Dziura w bucie” nie ma w sobie nic z przeciętności, jest bowiem niespotykanie wyjątkowa w swoim prawdziwym i wstrząsającym przekazie. Autorka wciąga czytelnika w głąb swojego umysłu, relacjonując szczerze i otwarcie, a jednocześnie z niezwykłą lekkością pióra, trudną i bolesną walkę o siebie, swoje człowieczeństwo, tożsamość, swoje Ja. Ta swoista autobiografia nie jest jednak tylko zapisem walki ze zbuntowanym umysłem. To wielowątkowa powieść, z fascynującym wachlarzem zdarzeń i barwnych niepowtarzalnych postaci, z akcją, która trzyma w napięciu niczym najlepsza sensacja i nie pozwala odłożyć książki na półkę, dopóki się jej nie przeczyta do końca

W książce Schizofrenia. Moja droga przez szaleństwo Elyn R. Saks pisze w sposób szczery i poruszający o swojej paranoi, niezdolności odróżniania urojonych lęków od prawdziwych, głosach rozbrzmiewających w głowie, nakłaniających do strasznych czynów. Wspomina także o przeszkodach, jakie musiała pokonać, aby stać się osobą, którą jest dzisiaj. „Książka jest zapisem wspomnień i refleksji potwierdzających, że osoba cierpiąca na psychozy dzięki lekom, psychoanalizie i odpowiedniemu wsparciu, może wieść twórcze życie, nawiązywać przyjaźnie i odnaleźć miłość”. Oliver Sachs, autor książki Przebudzenia „Ta znakomita opowieść o życiu skłania do refleksji i schlebia wyszukanym gustom. Czytając ją, można się delektować”. Leo Rangell, prezes Międzynarodowego Towarzystwa Psychoanalitycznego „Książkę powinien przeczytać każdy, kto interesuje się chorobami psychicznymi i ich leczeniem, niezwykłymi biografiami lub po prostu dobrą literaturą”. Robert Michels, wykładowca medycyny i psychiatrii Uniwersytetu Cornella „Odważna, śmiała, poruszająca, do bólu szczera i inspirująca relacja z trwającej całe życie walki z demonami”. Dilip V. Jeste, wykładowca psychiatrii i neurologii Uniwersytetu Kalifornijskiego Elyn R. Saks naucza w Gould School of Law na Uniwersytecie Południowokalifornijskim i wykłada psychiatrię na wydziale medycznym Uniwersytetu Kalifornijskiego. Jest również członkinią klinicznego stowarzyszenia badawczego w Nowym Centrum Psychoanalizy.

Pierwszy na rynku polskim podręcznik o zespole ostrego stresu (ASD), przedstawia podstawy teoretyczne i empiryczne ASD - zaburzenia powstającego bezpośrednio po doznanej traumie, zawiera szczegółowe opisy dostępnych środków diagnostycznych, zapoznaje z technikami terapii stresu pourazowego, daje wskazania praktyczne w terapii ASD. 

Jak zapobiegać i przeciwdziałać chorobie Strzeż się alzheimera póki czas - przemowa Alzheimera i innym rodzajom utraty pamięci Choroba Alzheimera zaczyna się średnio trzydzieści lat przed wystąpieniem pierwszych objawów. Gromadzenie się blaszek amyloidowych w mózgu -jak się podejrzewa, główna przyczyna tego schorzenia - rozpoczyna się już u trzydziestolatków. Nigdy nie jest za wcześnie na profilaktykę, dzięki której udaje się odwlekać początek choroby tak długo, że jej objawy w ogóle nie wystąpią. W Stanach Zjednoczonych w co drugiej rodzinie ktoś cierpi na alzheimera. Schorzenie to dotyka około pięciu milionów ludzi w tym kraju, a u osób po sześćdziesiątym piątym roku życia ryzyko podwaja się co pięć lat. U ludzi w wieku osiemdziesięciu pięciu lat istnieje 50 procent prawdopodobieństwa, że dotknie ich ta choroba. W okresie ośmiu, dziesięciu lat jej trwania chory wymaga wydatków rzędu dwustu do czterystu tysięcy dolarów. Ogólnie Stany Zjednoczone kosztuje to sto miliardów rocznie. Ale jeszcze bardziej niszczące są koszty psychologiczne i społeczne. Utrata pamięci przez bliską osobę, która przy tym jest zdrowa fizycznie, i przewlekły stres wynikający z konieczności nieustannego czuwania nad chorym odciskają piętno na wszystkich członkach rodziny. W chwili gdy piszemy tę książkę, obaj zbliżamy się do pięćdziesiątki i obaj mamy w rodzinie osoby cierpiące na poważne kłopoty z pamięcią. I od ponad dwudziestu lat zajmujemy się chorobą Alzheimera oraz związanymi z nią zaburzeniami. Doktor Shankle miał ponad siedem tysięcy pacjentów. Kilka lat temu, gdy uczestniczył w ceremonii zorganizowanej przez stowarzyszenie alzheimerowskie na cześć Maureen Reagan, dyrektor stowarzyszenia powiedział: „Choroba Alzheimera nie tylko okrada ludzi z pamięci i godności, ale także niszczy ich rodziny". Doktor Shankle nie podejrzewał nawet, jak szybko to stwierdzenie zacznie odnosić się do jego własnego życia. Doktor Amen stracił ostatnio przyjaciółkę - miała de-mencję płata skroniowego, która odebrała jej osobowość. Cathy była bardzo energiczną kobietą, ale w ciągu dwóch lat zmieniła się z ostoi rodziny w osobę przesiadującą godzinami samotnie, niezainteresowaną niczym i nikim. W końcu musiano ją oddać do domu opieki, gdzie zmarła. U wuja doktora Amena zdiagnozowano demencję, spowodowaną prawdopodobnie dawnym urazem głowy, oraz bezdech senny. Doktor Amen był zmuszony pomagać swojej rodzinie w wielu związanych z tym sprawach. Mamy nadzieję, że nigdy nie będziesz musiał stawić czoła strasznej chorobie Alzheimera ani związanym z nią zaburzeniom. Tego schorzenia świat obawia się dzisiaj najbardziej, a tymczasem wiele można zrobić, by mu zapobiec. Niniejsza książka dostarczy tobie i twojej rodzinie praktycznych informacji, jak zapobiegać tej chorobie, odwlekać ją lub spowalniać jej rozwój. Ta wiedza może pomóc jak najdłużej utrzymać jasność umysłu i zachować niezależność, tak by nie obciążać własnej rodziny i uniknąć pobytu w domu opieki. Mimo że choroba Alzheimera jest przerażająca, wielu ludzi nie wierzy, że mogą coś zrobić, i nie wie, że wcześnie uświadamiając sobie jej ryzyko, można jej skutecznie przeciwdziałać. Wbrew powszechnemu przekonaniu, obecny stan wiedzy medycznej i naukowej pozwala opóźnić początki i rozwój tego schorzenia średnio o sześć lat. Może to zmniejszyć o połowę liczbę ludzi, u których pojawią się jego objawy, co oznacza, że możesz nigdy nie zachorować. Dzięki niezwykłemu postępowi w badaniach nad chorobą Alzheimera i związanymi z nią zaburzeniami można skorzystać z metody „zapobiegania przez opóźnianie", a to oznacza, że jeśli uda ci się wystarczająco długo odwlekać jej pojawienie się i spowalniać rozwój, to przeżyjesz całe życie, nie cierpiąc na nią. Koncepcja „zapobiegania przez opóźnianie" jest użyteczna także w odniesieniu do innych chorób związanych z wiekiem. Kiedy kończymy czterdzieści lat, zwykle spełniliśmy już swoje ewolucyjne zadanie przedłużenia gatunku. Potem, z perspektywy biologicznej, musimy radzić sobie sami. Proces codziennej odbudowy komórek zarówno w mózgu, jak i w całym organizmie zaczyna szwankować, w wyniku czego funkcjonujemy coraz gorzej. To, co czynimy, żeby chronić się przed różnymi mechanizmami, które uszkadzają nasze komórki, tkanki i narządy, pozwala zapobiegać chorobom związanym z wiekiem, opóźniając ich pojawienie się i spowalniając rozwój. Według opinii recenzentów jest to najbardziej przyjazny dla czytelnika przewodnik na temat chorób degeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera, demencja, czy otępienie naczyniowe. Autorzy, neurolog William R. Shankle i psychiatra Daniel Amen, głównie radzą, jak możemy opóźnić proces starzenia się mózgu - wskazują, co sprzyja tym chorobom, jakie są główne czynniki ryzyka, jak wcześnie rozpoznawać typowe objawy i jakie stosować leczenie. Podkreślają, że im przedtem są one zauważone i zdiagnozowane, tym łatwiej z nimi sobie radzić. Dlatego opracowali użyteczny kwestionariusz, pozwalający na samodzielne określenie czynników ryzyka. Gdy zauważymy ich wiele u siebie, możemy skorzystać z podanych w książce rad, które opóźnią pojawienie się symptomów choroby i spowolnią jej postęp, co ma możliwość oznaczać, że tak de facto nigdy nie zachorujemy na te rujnujące osobowość choroby. Przytaczając historie spersonalizowanych pacjentów, autorzy zwracają też uwagę na niełatwe problemy, z jakimi zmagają się rodziny osób chorych. Bez podstawowej edukacji i rozeznania w symptomach choroby bardzo trudno jest ocalić codzienne, normalne funkcjonowanie członków rodziny chorego. Rozdziały poświęcone opiece nad chorym są wprost nieocenioną radą dla jego otoczenia. Pojawiają, jak wiele można zrobić dla chorego, używając bogatego arsenału metod terapeutycznych, medykamentów i odpowiedniej diety. Ta książka jest obowiązkową lekturą dla każdego, kto przekroczył wiek pięćdziesięciu lat i nie pragnie narazić się, poprzez nieświadomość, na ryzyko upokarzających konsekwencji związanych z chorobami degeneracyjnymi mózgu. Autorzy przekazują rewolucyjnie nowe podejście do diagnozowania, zapobiegania poprzez spowalnianie i leczenia objawów zaburzeń pamięci i choroby Alzheimera.br/>

Horney przedstawia obraz neurotyka, z jego konfliktami, lękami, cierpieniem I trudnościami, jakie ma on z samym sobą oraz w kontaktach z innymi ludźmi, a także próby ich rozwiązania.Horney przedstawia obraz neurotyka, z jego konfliktami, lękami, cierpieniem I trudnościami, jakie ma on z samym sobą oraz w kontaktach z innymi ludźmi, a także próby ich rozwiązania. Jest to podsumowanie pierwszych doświadczeń zdobytych przez autorkę w pracy klinicznej nad nerwicami, a jednocześnie ilustracja pewnego etapu rozwoju myśli neopsychoanalitycznej. Do dziś jedna z podstawowych lektur na studiach psychologicznych.Neurotyczna osobowość naszych czasówSpis treści * 1. Implikacje kulturowe i psychologiczne w nerwicach * 4. Lęk a wrogość * 5. Podstawowa struktura nerwic * 6. Neurotyczna potrzeba miłości * 7. Dalsze właściwości neurotycznej potrzeby miłości * 8. Sposoby zdobywania miłości i wrażliwość na odrzucenie * 9. Rola seksu w neurotycznej potrzebie miłości * 10. W pogoni za władzą, prestiżem i posiadaniem * 11. Neurotyczne współzawodnictwo * 12. Wycofywanie się ze współzawodnictwa * 13. Neurotyczne poczucie winy * 14. Znaczenie cierpienia neurotycznego (problem masochizmu) * 15. Kultura a nerwica

Zespół Downa to powszechnie znana choroba uwarunkowana genetycznie. Niemal każdy człowiek potrafiłby rozpoznać i wymienić jej widoczne cechy. Interesują się nią zarówno badacze z różnych dziedzin nauki, jak i praktycy zajmujący się usprawnianiem różnych aspektów życia osób nią dotkniętych. Na świecie powstało wiele stowarzyszeń i fundacji poświęconych problemom osób z zespołem Downa i ich rodzinom/opiekunom. Wydawane są czasopisma związane z tym zaburzeniem: „Down Syndrome, Research and Practice”, „Down Syndrome Quarterly”, „Bardziej Kochani”. W 2006 roku Stowarzyszenie Down Syndrome International w ramach kampanii informującej społeczeństwo o tej chorobie i problemach doświadczanych przez osoby z zespołem uchwaliło 21 marca Światowym Dniem Zespołu Downa. W kontekście przedstawionej charakterystyki osób z zespołem Downa temat, który będzie poniżej poruszany, wydaje się mało znany, w pewien sposób nieoczekiwany, ponieważ nieco niezgodny ze stereotypowym poglądem na „wiecznie szczęśliwe”, a także serdeczne i życzliwe osoby z zespołem Downa. Praca poświęcona jest bowiem problemom zdrowia psychicznego u osób z trisomią 21. Chciano również zwrócić uwagę na to, jak duży trud osoby te i ich otoczenie muszą wkładać w to, aby przezwyciężyć takie problemy, aby mimo często w dużym stopniu biologicznie uwarunkowanych właściwości móc zachować pogodę ducha i serdeczność w stosunku do innych. W świetle współczesnej wiedzy, a także na podstawie obserwacji klinicznych można stwierdzić, że u osób tych występuje o wiele więcej zaburzeń emocjonalnych, a także zaburzeń w zachowaniu niż u osób z ogólnej populacji, choć trzeba dodać, iż jest ich mniej w porównaniu z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie z innych przyczyn. Prowadzone badania mają na celu dokładne poznanie tych problemów, czyli określenie ich przyczyn, charakterystycznego sposobu przejawiania się, a głównie opracowania skutecznych metod terapii. Istotne wydaje się dogłębne poznanie doświadczanych przez dzieci, młodzież, dorosłych z zespołem Downa trudności w funkcjonowaniu. Nasza wiedza na temat ich wewnętrznego doświadczania, a także sposobu przejawiania się w zachowaniu ułatwia przyjmowanie właściwych postaw wobec nich. Pomaga również opracowywać formy terapii dla tych osób i dla ich rodziców czy opiekunów. Lepsze poznanie tego wszystkiego, z czym zmagają się na co dzień, z pewnością ułatwia dostrzeżenie najistotniejszych wartości, odróżnianie tego, co ważne, od spraw mniej ważnych. Książka adresowana jest do osób, których życie lub praca zawodowa wiąże się z zespołem Downa. Zainteresuje z pewnością rodziców, którzy codziennie stawiają czoła trudnym doświadczeniom swoich dzieci. Może być także pomocna w poszerzeniu wiedzy, jaką posiadają na temat tej choroby lekarze, psycholodzy, pedagodzy i inni specjaliści. Mogą po nią sięgnąć studenci medycyny, psychologii, pedagogiki.

Najgłębsza prezentacja humanistycznej postawy Ericha Fromma jako terapeuty! Fromm w roli psychoterapeuty przede wszystkim się nie spieszy. Dopytuje, współ-odczuwa, doświadcza, wczuwa się w przeżycia drugiego człowieka, przejmując jego perspektywę spostrzegania i rozumienia świata. Słucha, słucha, słucha... Z Przedmowy Teresy Rzepy

Czy we współczesnych filmach można znaleźć wiarygodne portrety osób cierpiących na schizofrenię? Czy osoby z autyzmem rzeczywiście funkcjonują tak jak bohater filmu Rain Man? Z których filmów można czerpać rzetelną wiedzę na temat transseksualizmu? Czy wszystkie szpitale psychiatryczne wyglądają jak ten, w którym rozgrywa się akcja Lotu nad kukułczym gniazdem? Filmy są ważnym źródłem wiedzy o różnych formach psychopatologii, silnie oddziałują na społeczną percepcję zaburzeń psychicznych. Bywają istotnym narzędziem edukacji w tej dziedzinie, choć niektóre przyczyniają się do utrwalenia pewnych mitów i błędnych przekonań. Ukazanie przeżyć i zachowania bohatera niejednokrotnie pomaga zrozumieć złożoność ludzkiej psychiki, wzbudza empatię wobec osób z chorobą psychiczną. Czasami jednak służy wyłącznie uatrakcyjnieniu fabuły – wtedy wywołuje w nas strach, utwierdza w poczuciu odmienności, a niekiedy po prostu bawi. Książka Kino i choroby psychiczne jest wspaniałym przewodnikiem po złożonym, fascynującym świecie psychopatologii. Zawiera podstawową wiedzę o problemach i zaburzeniach psychicznych zilustrowaną przykładami z ponad tysiąca – w większości powszechnie znanych – obrazów filmowych.

Demencja. Trafna diagnoza to zbiór ciekawych przypadków dotyczących objawów otępienia zarówno częstych, jak i rzadko spotykanych w praktyce klinicznej neurologa czy psychiatry. W rozdziałach omówiono: skargi chorego, wywiad (w tym rodzinny), badania laboratoryjne (również ocenę zdolności poznawczych MMSE, MRI, EEG), rozpoznanie, dalszy przebieg choroby. Każdy przypadek zakończony jest dyskusją. W niektórych częściach zostały również omówione testy i badanie neuropatologiczne zilustrowane kolorowymi mikrofotografiami. Celem książki jest wzmocnienie u Czytelników umiejętności diagnostycznych dzięki dokładnej analizie przedstawianych wzorców, przy użyciu współczesnych klasyfikacji rozpoznań i narzędzi. Po lekturze Czytelnik będzie zdolny rozróżnić chorych wymagających wsparcia, dokładniejszego śledzenia rozwoju choroby lub natychmiastowego skierowania do specjalistycznych ośrodków.

Dzięki poznaniu istoty zaburzeń jedzenia oraz stanów często im towarzyszących możemy pomóc sobie lub swoim bliskim. Autorka przedstawia metody terapii oraz omawia praktyczne kwestie w realcjach rodzinnych. Ukazje, w jaki spsosób można wracać do zdrowia samodzielnie lub z pomocą specjalistów i lekarzy.

Opis przypadków do "Klasyfikacji diagnostycznej DC:0-3" Jak w procesie diagnozy i planowania terapii korzystać z "Klasyfikacji diagnostycznej zaburzeń psychicznych i rozwojowych w okresie niemowlęctwa i wczesnego dzieciństwa"?

„Publikacja DC:0-3R daje klinicystom, lekarzom, psychologom, pedagogom i badaczom zajmującym się rozwojem psychicznym i jego zaburzeniami niemowląt i małych dzieci, niezwykle cenne narzędzie pomocne zarówno w opisie jak i diagnozie oraz w konsekwencji w planowaniu postępowania terapeutycznego uwzględniającego tak istotną perspektywę rozwojową. Klasyfikacja Diagnostyczna DC:0-3R stanowi istotny krok naprzód w porównaniu z obowiązującymi systemami klasyfikacyjnymi takimi jak DSM IV i ICD 10. Ma szansę stać się bardzo ważnym uzupełnieniem lub być może nawet zastąpić dotychczasowe systemy klasyfikacyjne poszerzając je o nie tylko szczegółowe opisy i wprowadzenie nowych kategorii, ale także co ważniejsze uzupełniając diagnozę wczesnych zaburzeń rozwojowych o niezwykle istotny kontekst relacji rodzic-dziecko.” z recenzji: prof. dr hab. IRENY NAMYSŁOWSKIEJ, , kierownik Kliniki Psychiatrii Dzieci i Młodzieży w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie

Grażynę Jagielską przez lata paraliżował strach. Żyła problemami męża. Dla jego pasji poświęciła swoje życie. W końcu jednak musiała zawalczyć o siebie. Przeżyła własny „lot nad kukułczym gniazdem”. Spędziła pół roku w szpitalu psychiatrycznym. Poznała kobiety, które tak jak ona długo udawały, że wszystko jest w porządku. Spotkała twardzieli, którzy musieli nauczyć się płakać. Była w miejscu, w którym można było wszystko. Nie wolno było jednego – kłamać. Julia musiała być coraz lepsza, aż pod wpływem stresu odcięła sobie ucho. Ratownik wiecznie golił głowę i wierzył, że dzięki temu stanie się kimś innym. Marek wrócił z wojny jako bohater, ale nie potrafił już żyć z tym, co tam widział. Karolinka była przekonana, że jest aniołem i nikt jej nie widzi. Autorka zabiera nas w podróż pełną intymnych zwierzeń i prawdziwych emocji. W poruszający sposób opisuje azyl dla zagubionych oraz obrazy, które prześladowały ich latami. Opowiada o szczerości, potrzebie zrozumienia i bliskości.

Życie zaczyna się od papierosa i kawy oraz mocnej herbaty w palarni. W cenie, i to jakiej, jest papieros, kawa i herbata, rarytasem jest czekolada, cukierek czy ciastko. Kto ma ten towar jest bogaczem, kto nie ma, zrobi wszystko, aby go zdobyć. Tam rządzą takie zasady. To nie opis życia więziennego. Tak swój pobyt w szpitalu psychiatrycznym wspomina autor ukrywający się pod pseudonimem Ryszard Drzazgowski. Jak sam mówi, choroby psychiczne są przez nasze społeczeństwo wciąż traktowane jak wstydliwe znamię, które rzutuje na życie chorego i jego rodziny. Wstrząsające opisy kolejnych pobytów w oddziałach zamkniętych szpitali psychiatrycznych, sposób w jaki przez personel traktowani są chorzy, poczucie bezradności, osamotnienia, strach i upokorzenie dają wyobrażenie o tym, co było udziałem autora i zapewne tysięcy innych chorych.

Zespół Downa to powszechnie znana choroba uwarunkowana genetycznie. Niemal każdy człowiek potrafiłby rozpoznać i wymienić jej widoczne cechy. Interesują się nią zarówno badacze z różnych dziedzin nauki, jak i praktycy zajmujący się usprawnianiem różnych aspektów życia osób nią dotkniętych. Na świecie powstało wiele stowarzyszeń i fundacji poświęconych problemom osób z zespołem Downa i ich rodzinom/opiekunom. Wydawane są czasopisma związane z tym zaburzeniem: ,,Down Syndrome, Research and Practice"", ,,Down Syndrome Quarterly"", ,,Bardziej Kochani"". W 2006 roku Stowarzyszenie Down Syndrome International w ramach kampanii informującej społeczeństwo o tej chorobie i problemach doświadczanych przez osoby z zespołem uchwaliło 21 marca Światowym Dniem Zespołu Downa.W kontekście przedstawionej charakterystyki osób z zespołem Downa temat, który będzie poniżej poruszany, wydaje się mało znany, w pewien sposób nieoczekiwany, ponieważ nieco niezgodny ze stereotypowym poglądem na ,,wiecznie szczęśliwe"", a także serdeczne i życzliwe osoby z zespołem Downa. Praca poświęcona jest bowiem problemom zdrowia psychicznego u osób z trisomią 21. Chciano również zwrócić uwagę na to, jak duży trud osoby te i ich otoczenie muszą wkładać w to, aby przezwyciężyć takie problemy, aby mimo często w dużym stopniu biologicznie uwarunkowanych właściwości móc zachować pogodę ducha i serdeczność w stosunku do innych. W świetle współczesnej wiedzy, a także na podstawie obserwacji klinicznych można stwierdzić, że u osób tych występuje o wiele więcej zaburzeń emocjonalnych, a także zaburzeń w zachowaniu niż u osób z ogólnej populacji, choć trzeba dodać, iż jest ich mniej w porównaniu z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie z innych przyczyn. Prowadzone badania mają na celu dokładne poznanie tych problemów, czyli określenie ich przyczyn, charakterystycznego sposobu przejawiania się, a głównie opracowania skutecznych metod terapii. Istotne wydaje się dogłębne poznanie doświadczanych przez dzieci, młodzież, dorosłych z zespołem Downa trudności w funkcjonowaniu. Nasza wiedza na temat ich wewnętrznego doświadczania, a także sposobu przejawiania się w zachowaniu ułatwia przyjmowanie właściwych postaw wobec nich. Pomaga również opracowywać formy terapii dla tych osób i dla ich rodziców czy opiekunów. Lepsze poznanie tego wszystkiego, z czym zmagają się na co dzień, z pewnością ułatwia dostrzeżenie najistotniejszych wartości, odróżnianie tego, co ważne, od spraw mniej ważnych. Książka adresowana jest do osób, których życie lub praca zawodowa wiąże się z zespołem Downa. Zainteresuje z pewnością rodziców, którzy codziennie stawiają czoła trudnym doświadczeniom swoich dzieci. Może być także pomocna w poszerzeniu wiedzy, jaką posiadają na temat tej choroby lekarze, psycholodzy, pedagodzy i inni specjaliści. Mogą po nią sięgnąć studenci medycyny, psychologii, pedagogiki.

Lektura dla wszystkich prywatnie i zawodowo zainteresowanych zespołem Aspergera (ZA), rzetelne źródło wiedzy, a przy tym wciągająca, znakomicie napisana książka. Tony Attwood, wybitny specjalista tematu zaburzeń ze spektrum autyzmu, opisuje specyfikę funkcjonowania osób z ZA i tłumaczy, jakie problemy mogą napotkać one za swojej drodze, jak udzielać im skutecznego wsparcia i rozwijać ich mocne strony.  

Niniejsza publikacja ma na celu przybliżenie zagadnień dotyczących współczesnego rozumienia pojęcia psychopatii oraz ukazania specyfiki seksualności osób psychopatycznych zarówno z perspektywy psychologii rozwojowej, klinicznej, psychiatrii, jak i w ujęciu kryminologicznym i resocjalizacyjnym oraz w kontekście współczesnego dyskursu społecznego.

Publikacja porusza istotną kwestię funkcjonowania osób niepełnosprawnych, a w szczególności osób z upośledzeniem umysłowym, w płaszczyźnie społeczno-komunikacyjnej, pedagogicznej i edukacyjnej. Autor podkreśla, iż problem diagnozowania upośledzenia umysłowego na podstawie badań ilorazu inteligencji w przypadku takich osób nie pozwala na przedstawienie jednoznacznych wyników. Dopiero po przeprowadzeniu wnikliwszej analizy przedstawionej problematyki widoczna staje się potrzeba zmian zarówno w procesie kształcenia, jak i społecznym podejściu do osób z niepełnosprawnością. Autor, formułując na nowo pytanie "Co można uznać za upośledzenie intelektualne?", próbuje wyznaczyć jasny kierunek dla oddziaływań terapeutycznych i rewalidacyjnych.

Autorzy poświęcili prawie dwadzieścia lat pracy, aby poprzez analizę rozwoju motorycznego dziecka na wczesnych etapach życia stworzyć metody wykrywania sygnałów ewentualnego autyzmu i zespołu Aspergera. Obserwując u prawidłowo rozwijających się dzieci takie zachowania, jak: przewracanie się z pleców na brzuch, siadanie, raczkowanie i chodzenie, a następnie porównując je z zachowaniem dzieci, u których potem zdiagnozowano autyzm, badacze dokładnie wskazali wzorce ruchowe będące symptomami autyzmu i zespołu Aspergera.