Zespół Downa to powszechnie znana choroba uwarunkowana genetycznie. Niemal każdy człowiek potrafiłby rozpoznać i wymienić jej widoczne cechy. Interesują się nią zarówno badacze z różnych dziedzin nauki, jak i praktycy zajmujący się usprawnianiem różnych aspektów życia osób nią dotkniętych. Na świecie powstało wiele stowarzyszeń i fundacji poświęconych problemom osób z zespołem Downa i ich rodzinom/opiekunom. Wydawane są czasopisma związane z tym zaburzeniem: „Down Syndrome, Research and Practice”, „Down Syndrome Quarterly”, „Bardziej Kochani”. W 2006 roku Stowarzyszenie Down Syndrome International w ramach kampanii informującej społeczeństwo o tej chorobie i problemach doświadczanych przez osoby z zespołem uchwaliło 21 marca Światowym Dniem Zespołu Downa.
W kontekście przedstawionej charakterystyki osób z zespołem Downa temat, który będzie poniżej poruszany, wydaje się mało znany, w pewien sposób nieoczekiwany, ponieważ nieco niezgodny ze stereotypowym poglądem na „wiecznie szczęśliwe”, a także serdeczne i życzliwe osoby z zespołem Downa. Praca poświęcona jest bowiem problemom zdrowia psychicznego u osób z trisomią 21. Chciano również zwrócić uwagę na to, jak duży trud osoby te i ich otoczenie muszą wkładać w to, aby przezwyciężyć takie problemy, aby mimo często w dużym stopniu biologicznie uwarunkowanych właściwości móc zachować pogodę ducha i serdeczność w stosunku do innych. W świetle współczesnej wiedzy, a także na podstawie obserwacji klinicznych można stwierdzić, że u osób tych występuje o wiele więcej zaburzeń emocjonalnych, a także zaburzeń w zachowaniu niż u osób z ogólnej populacji, choć trzeba dodać, iż jest ich mniej w porównaniu z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie z innych przyczyn. Prowadzone badania mają na celu dokładne poznanie tych problemów, czyli określenie ich przyczyn, charakterystycznego sposobu przejawiania się, a głównie opracowania skutecznych metod terapii. Istotne wydaje się dogłębne poznanie doświadczanych przez dzieci, młodzież, dorosłych z zespołem Downa trudności w funkcjonowaniu. Nasza wiedza na temat ich wewnętrznego doświadczania, a także sposobu przejawiania się w zachowaniu ułatwia przyjmowanie właściwych postaw wobec nich. Pomaga również opracowywać formy terapii dla tych osób i dla ich rodziców czy opiekunów. Lepsze poznanie tego wszystkiego, z czym zmagają się na co dzień, z pewnością ułatwia dostrzeżenie najistotniejszych wartości, odróżnianie tego, co ważne, od spraw mniej ważnych.
Książka adresowana jest do osób, których życie lub praca zawodowa wiąże się z zespołem Downa. Zainteresuje z pewnością rodziców, którzy codziennie stawiają czoła trudnym doświadczeniom swoich dzieci. Może być także pomocna w poszerzeniu wiedzy, jaką posiadają na temat tej choroby lekarze, psycholodzy, pedagodzy i inni specjaliści. Mogą po nią sięgnąć studenci medycyny, psychologii, pedagogiki.
Najgłębsza prezentacja humanistycznej postawy Ericha Fromma jako terapeuty!
Fromm w roli psychoterapeuty przede wszystkim się nie spieszy. Dopytuje, współ-odczuwa, doświadcza, wczuwa się w przeżycia drugiego człowieka, przejmując jego perspektywę spostrzegania i rozumienia świata. Słucha, słucha, słucha...
Z Przedmowy Teresy Rzepy
Czy we współczesnych filmach można znaleźć wiarygodne portrety osób cierpiących na schizofrenię? Czy osoby z autyzmem rzeczywiście funkcjonują tak jak bohater filmu Rain Man? Z których filmów można czerpać rzetelną wiedzę na temat transseksualizmu? Czy wszystkie szpitale psychiatryczne wyglądają jak ten, w którym rozgrywa się akcja Lotu nad kukułczym gniazdem? Filmy są ważnym źródłem wiedzy o różnych formach psychopatologii, silnie oddziałują na społeczną percepcję zaburzeń psychicznych. Bywają istotnym narzędziem edukacji w tej dziedzinie, choć niektóre przyczyniają się do utrwalenia pewnych mitów i błędnych przekonań. Ukazanie przeżyć i zachowania bohatera niejednokrotnie pomaga zrozumieć złożoność ludzkiej psychiki, wzbudza empatię wobec osób z chorobą psychiczną. Czasami jednak służy wyłącznie uatrakcyjnieniu fabuły – wtedy wywołuje w nas strach, utwierdza w poczuciu odmienności, a niekiedy po prostu bawi. Książka Kino i choroby psychiczne jest wspaniałym przewodnikiem po złożonym, fascynującym świecie psychopatologii. Zawiera podstawową wiedzę o problemach i zaburzeniach psychicznych zilustrowaną przykładami z ponad tysiąca – w większości powszechnie znanych – obrazów filmowych.
Dzięki poznaniu istoty zaburzeń jedzenia oraz stanów często im towarzyszących możemy pomóc sobie lub swoim bliskim. Autorka przedstawia metody terapii oraz omawia praktyczne kwestie w realcjach rodzinnych. Ukazje, w jaki spsosób można wracać do zdrowia samodzielnie lub z pomocą specjalistów i lekarzy.
Opis przypadków do "Klasyfikacji diagnostycznej DC:0-3"
Jak w procesie diagnozy i planowania terapii korzystać z "Klasyfikacji diagnostycznej zaburzeń psychicznych i rozwojowych w okresie niemowlęctwa i wczesnego dzieciństwa"?
„Publikacja DC:0-3R daje klinicystom, lekarzom, psychologom, pedagogom i badaczom zajmującym się rozwojem psychicznym i jego zaburzeniami niemowląt i małych dzieci, niezwykle cenne narzędzie pomocne zarówno w opisie jak i diagnozie oraz w konsekwencji w planowaniu postępowania terapeutycznego uwzględniającego tak istotną perspektywę rozwojową. Klasyfikacja Diagnostyczna DC:0-3R stanowi istotny krok naprzód w porównaniu z obowiązującymi systemami klasyfikacyjnymi takimi jak DSM IV i ICD 10. Ma szansę stać się bardzo ważnym uzupełnieniem lub być może nawet zastąpić dotychczasowe systemy klasyfikacyjne poszerzając je o nie tylko szczegółowe opisy i wprowadzenie nowych kategorii, ale także co ważniejsze uzupełniając diagnozę wczesnych zaburzeń rozwojowych o niezwykle istotny kontekst relacji rodzic-dziecko.” z recenzji: prof. dr hab. IRENY NAMYSŁOWSKIEJ, , kierownik Kliniki Psychiatrii Dzieci i Młodzieży w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie
Grażynę Jagielską przez lata paraliżował strach. Żyła problemami męża. Dla jego pasji poświęciła swoje życie. W końcu jednak musiała zawalczyć o siebie. Przeżyła własny „lot nad kukułczym gniazdem”. Spędziła pół roku w szpitalu psychiatrycznym. Poznała kobiety, które tak jak ona długo udawały, że wszystko jest w porządku. Spotkała twardzieli, którzy musieli nauczyć się płakać. Była w miejscu, w którym można było wszystko. Nie wolno było jednego – kłamać. Julia musiała być coraz lepsza, aż pod wpływem stresu odcięła sobie ucho. Ratownik wiecznie golił głowę i wierzył, że dzięki temu stanie się kimś innym. Marek wrócił z wojny jako bohater, ale nie potrafił już żyć z tym, co tam widział. Karolinka była przekonana, że jest aniołem i nikt jej nie widzi. Autorka zabiera nas w podróż pełną intymnych zwierzeń i prawdziwych emocji. W poruszający sposób opisuje azyl dla zagubionych oraz obrazy, które prześladowały ich latami. Opowiada o szczerości, potrzebie zrozumienia i bliskości.
Życie zaczyna się od papierosa i kawy oraz mocnej herbaty w palarni. W cenie, i to jakiej, jest papieros, kawa i herbata, rarytasem jest czekolada, cukierek czy ciastko. Kto ma ten towar jest bogaczem, kto nie ma, zrobi wszystko, aby go zdobyć. Tam rządzą takie zasady. To nie opis życia więziennego. Tak swój pobyt w szpitalu psychiatrycznym wspomina autor ukrywający się pod pseudonimem Ryszard Drzazgowski. Jak sam mówi, choroby psychiczne są przez nasze społeczeństwo wciąż traktowane jak wstydliwe znamię, które rzutuje na życie chorego i jego rodziny. Wstrząsające opisy kolejnych pobytów w oddziałach zamkniętych szpitali psychiatrycznych, sposób w jaki przez personel traktowani są chorzy, poczucie bezradności, osamotnienia, strach i upokorzenie dają wyobrażenie o tym, co było udziałem autora i zapewne tysięcy innych chorych.
Zespół Downa to powszechnie znana choroba uwarunkowana genetycznie. Niemal każdy człowiek potrafiłby rozpoznać i wymienić jej widoczne cechy. Interesują się nią zarówno badacze z różnych dziedzin nauki, jak i praktycy zajmujący się usprawnianiem różnych aspektów życia osób nią dotkniętych. Na świecie powstało wiele stowarzyszeń i fundacji poświęconych problemom osób z zespołem Downa i ich rodzinom/opiekunom. Wydawane są czasopisma związane z tym zaburzeniem: ,,Down Syndrome, Research and Practice"", ,,Down Syndrome Quarterly"", ,,Bardziej Kochani"". W 2006 roku Stowarzyszenie Down Syndrome International w ramach kampanii informującej społeczeństwo o tej chorobie i problemach doświadczanych przez osoby z zespołem uchwaliło 21 marca Światowym Dniem Zespołu Downa.W kontekście przedstawionej charakterystyki osób z zespołem Downa temat, który będzie poniżej poruszany, wydaje się mało znany, w pewien sposób nieoczekiwany, ponieważ nieco niezgodny ze stereotypowym poglądem na ,,wiecznie szczęśliwe"", a także serdeczne i życzliwe osoby z zespołem Downa. Praca poświęcona jest bowiem problemom zdrowia psychicznego u osób z trisomią 21. Chciano również zwrócić uwagę na to, jak duży trud osoby te i ich otoczenie muszą wkładać w to, aby przezwyciężyć takie problemy, aby mimo często w dużym stopniu biologicznie uwarunkowanych właściwości móc zachować pogodę ducha i serdeczność w stosunku do innych. W świetle współczesnej wiedzy, a także na podstawie obserwacji klinicznych można stwierdzić, że u osób tych występuje o wiele więcej zaburzeń emocjonalnych, a także zaburzeń w zachowaniu niż u osób z ogólnej populacji, choć trzeba dodać, iż jest ich mniej w porównaniu z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie z innych przyczyn. Prowadzone badania mają na celu dokładne poznanie tych problemów, czyli określenie ich przyczyn, charakterystycznego sposobu przejawiania się, a głównie opracowania skutecznych metod terapii. Istotne wydaje się dogłębne poznanie doświadczanych przez dzieci, młodzież, dorosłych z zespołem Downa trudności w funkcjonowaniu. Nasza wiedza na temat ich wewnętrznego doświadczania, a także sposobu przejawiania się w zachowaniu ułatwia przyjmowanie właściwych postaw wobec nich. Pomaga również opracowywać formy terapii dla tych osób i dla ich rodziców czy opiekunów. Lepsze poznanie tego wszystkiego, z czym zmagają się na co dzień, z pewnością ułatwia dostrzeżenie najistotniejszych wartości, odróżnianie tego, co ważne, od spraw mniej ważnych. Książka adresowana jest do osób, których życie lub praca zawodowa wiąże się z zespołem Downa. Zainteresuje z pewnością rodziców, którzy codziennie stawiają czoła trudnym doświadczeniom swoich dzieci. Może być także pomocna w poszerzeniu wiedzy, jaką posiadają na temat tej choroby lekarze, psycholodzy, pedagodzy i inni specjaliści. Mogą po nią sięgnąć studenci medycyny, psychologii, pedagogiki.
Lektura dla wszystkich prywatnie i zawodowo zainteresowanych zespołem Aspergera (ZA), rzetelne źródło wiedzy, a przy tym wciągająca, znakomicie napisana książka. Tony Attwood, wybitny specjalista tematu zaburzeń ze spektrum autyzmu, opisuje specyfikę funkcjonowania osób z ZA i tłumaczy, jakie problemy mogą napotkać one za swojej drodze, jak udzielać im skutecznego wsparcia i rozwijać ich mocne strony.
Niniejsza publikacja ma na celu przybliżenie zagadnień dotyczących współczesnego rozumienia pojęcia psychopatii oraz ukazania specyfiki seksualności osób psychopatycznych zarówno z perspektywy psychologii rozwojowej, klinicznej, psychiatrii, jak i w ujęciu kryminologicznym i resocjalizacyjnym oraz w kontekście współczesnego dyskursu społecznego.
Publikacja porusza istotną kwestię funkcjonowania osób niepełnosprawnych, a w szczególności osób z upośledzeniem umysłowym, w płaszczyźnie społeczno-komunikacyjnej, pedagogicznej i edukacyjnej. Autor podkreśla, iż problem diagnozowania upośledzenia umysłowego na podstawie badań ilorazu inteligencji w przypadku takich osób nie pozwala na przedstawienie jednoznacznych wyników. Dopiero po przeprowadzeniu wnikliwszej analizy przedstawionej problematyki widoczna staje się potrzeba zmian zarówno w procesie kształcenia, jak i społecznym podejściu do osób z niepełnosprawnością. Autor, formułując na nowo pytanie "Co można uznać za upośledzenie intelektualne?", próbuje wyznaczyć jasny kierunek dla oddziaływań terapeutycznych i rewalidacyjnych.
Autorzy poświęcili prawie dwadzieścia lat pracy, aby poprzez analizę rozwoju motorycznego dziecka na wczesnych etapach życia stworzyć metody wykrywania sygnałów ewentualnego autyzmu i zespołu Aspergera. Obserwując u prawidłowo rozwijających się dzieci takie zachowania, jak: przewracanie się z pleców na brzuch, siadanie, raczkowanie i chodzenie, a następnie porównując je z zachowaniem dzieci, u których potem zdiagnozowano autyzm, badacze dokładnie wskazali wzorce ruchowe będące symptomami autyzmu i zespołu Aspergera.
Książka ta jest doskonałym źródłem informacji na temat zaburzeń odżywiania się ? anoreksji i bulimii. Jej wyjątkowość polega na tym, że jest oparta nie tylko na literaturze, ale także rzetelnych badaniach Autorki, która mieszkała w domach osób chorych. Dzięki temu mogła poznać codzienne życie tych rodzin, ich obawy, myśli, zwyczaje, by w tej książce ukazać anoreksję i bulimię z perspektywy osób, których te choroby dotyczą. Jest więc w niej tragizm, rozpacz, załamanie i bezradność, ale także perspektywa powrotu do zdrowia oraz normalnego życia i jedzenia.
Co to jest autyzm? Podstawowe informacje o przyczynach, klasyfikacji i częstości występowania autyzmuGłówne symptomy autyzmuJak wcześnie wykryć autyzm?Na czym polega interwencja w przypadku małych dzieci z autyzmem?Co mogą zrobić rodzice?
Psychopatie Kępińskiego to ostatnia książka wielkiego lekarza-humanisty. Pisana w pierwszej połowie 1972 roku mówi o różnych typach osobowości człowieka: histerycznym, psychastenicznym, obsesyjnym, epileptoidalnym, impulsywnym, paranoidalnym i sadystyczno-masochistycznym. Kępiński nie klasyfikuje, lecz opisuje, nie mówi o modelach i wzorcach, lecz o ludziach, ich doznaniach, postawach, wzajemnych relacjach i zachowaniach. Ukazuje istotę różnic między poszczególnymi typami, zastanawia się nad problemem możliwości wpływania na zmianę osobowości człowieka. Stawiane przez niego pytania pozostają nadal aktualne i intrygują równie mocno, jak trzydzieści lat temu. Lektura książki ułatwia czytelnikowi wgląd we własną osobowość i pozwala na lepsze zrozumienie motywów reagowania i postępowania ludzi w ich codziennym życiu. Książka adresowany jest zatem nie tylko do psychiatrów, psychologów czy socjologów, ale do szerokiego kręgu czytelników zainteresowanych tajemnicami psychiki człowieka.
Jedna z pierwszych większych prac Antoniego Kępińskiego, będąca pokłosiem jego praktyki lekarskiej, wprowadza w problematykę szczególnej roli lekarza-psychiatry i pokazuje odrębność metody badania psychiatrycznego. Podobnie jednak jak inne książki tego autora (Lęk, Schizofrenia, Melancholia) zakresem ujęcia tematu wykracza daleko poza ściśle medyczne zagadnienia. Kępińskiego interesuje bowiem poznawanie psychiki człowieka. Opisując specyficzny kontakt chorego z lekarzem podkreśla konieczność głęboko humanistycznego stosunku do pacjenta, rozumienia go i wczuwania się w jego cierpienie dla prawidłowo przeprowadzonego procesu diagnostyczno-terapeutycznego. Proces ten jest zresztą w książce pokazany po prostu jako spotkanie z człowiekiem. Książka przekazuje treści, które zachowały aktualność dla obu stron tego swoistego dialogu. Pozostaje więc nadal pasjonującą lekturą dla lekarza i dla pacjenta oraz dla tych, którzy – nie będąc pacjentami – interesują się psychiką człowieka i jego stosunkiem do innych ludzi.
Praca jest przykładem udanego połączenia teorii socjologicznych i badań empirycznych, zainspirowanego Goffmanowską koncepcją instytucji totalnych. Autor do analizy osobistej stosuje metody obserwacji i wywiadu oraz wykorzystuje dane zastane, prowadząc obserwację uczestniczącą przyjmuje rolę społeczną i perspektywę pacjenta. Na pracę składają się: część teoretyczna dotycząca metodologii, rozważania nad instytucjami i organizacjami oraz rekonstrukcja Goffmanowskiej koncepcji instytucji totalnych. Część teoretyczna została uzupełniona interesującą perspektywą historyczną poświęconą genezie i rozwojowi szpitali psychiatrycznych, również w Polsce. Trzon pracy stanowi opisowo-wyjaśniająca teoria szpitala psychiatrycznego wykorzystująca sposób analizy E. Goffmana.
Nowe, poszerzone i uaktualnione wydanie doskonałego przewodnika dla nauczycieli i specjalistów prowadzących terapię dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim. Autorzy opisują poziomy funkcjonowania takich dzieci i zasady pracy z nimi, przestawiają różne rodzaje zajęć, takie jak muzykoterapia, stymulacja polisensoryczna, stymulacja wzroku i słuchu czy chromoterapia, wskazują podstawowe zasady postępowania dla nauczycieli i rodziców w pracy z osobami niepełnosprawnymi ruchowo oraz propozycje dokumentacji dotyczącej dzieci wraz ze wzorami kart diagnostycznych.
W monografii wykazujemy liczne podobieństwa między kulturowymi figurami - błaznem i schizofrenikiem, a w konsekwencji ? także między funkcjami, które pełnią oni w kulturze i podzielanej przez społeczeństwo wizji rzeczywistości. Zarówno schizofrenik jak i błazen są zawsze outsiderami, są inni i obcy.
Autorzy
"Sformułowanie schizofrenik jako błazen może się wydać kontrowersyjne.
Używamy go jednak z rozmysłem i bynajmniej nie po to, by uwłaczać osobom
chorym psychicznie. Nasze intencje są całkowicie przeciwne. Jesteśmy przekonani,
że schizofrenik (jako stereotypowy szaleniec) oraz błazen pełnią w wyobraźni
kulturowej analogiczne i bardzo ważne role.
Są podobni do tego wręcz stopnia, że stanowią jedną figurę, a dokładniej . schizofrenik należy do szerszej kategorii błaznów. Twierdzenie to jest główną tezą naszej książki".
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
