Swój kolejny tom wierszy Uta Przyboś zatytułowała wieloznacznym wyrazem coraz, sugerując kontynuację zmian obserwowanych już od pewnego czasu, a teraz nasilających się stopniowo w różnych obszarach rzeczywistości. Nagłówki czterech części książki dookreślają te zmiany kolejno przysłówkami: dosłowniej, znikliwiej, bezsensowniej, istotniej; jednak dopiero zgrupowane w tych częściach poszczególne wiersze pozwalają zrozumieć wielokierunkowość opisywanych transformacji i diagnozę dynamiki współczesnego świata, w której utrwalają się tendencje odnotowane w poprzednich zbiorach poetyckich.Wiersze, które poetka pogrupowała w tym właśnie porządku czwórni, nie zawsze okazują się dopasowane do tak ostrego podziału. Nieraz przenikają się w nich wszystkie cztery hasła w ciekawych konfiguracjach. I jest to najlepszy przepis na w miarę strawną zupkę istnienia, w której równoważą się smaki: słodki, gorzki, słony i kwaśny.z posłowia Piotra Michałowskiego
Samoograniczenie ekspresji nie musi wynikać z twórczej niemocy, ale może – jak w tym przypadku – dowodzić dojrzałości, jeśli motywowane jest przeświadczeniem o zbyt ciasnym horyzoncie poznawczym, które zakreśla język jako narzędzie niedoskonałe. Doświadczana mglistość doznań i przeżyć nie przystaje bowiem do żadnej z nazw, które oferuje leksyka, toteż nieprzekładalne na słowo pozostają pioruny olśnień, epifanie, iluminacje, triumfy, a nawet klęski świadomego odkrywcy rzeczywistości. Tę sytuację manifestuje w jednym z wierszy oksymoroniczna formuła: „jawienia niejasnego oczywistości”, która zbliża do jaskini Platona, oddalając od widnokręgu otwartego na dumną kolonizację poetyckim sensem. Już na początku swego najnowszego zbioru Uta Przyboś zastrzega, że poszukuje nie radykalnej „istoty rzeczy”, lecz właśnie istoty jej zamglenia. Dlatego – jak można dopowiedzieć – zamiast dążyć do środka labiryntu, czule dotyka ścian, ociera się o zamknięte przejścia i uważnie śledzi swą krętą drogę, odnotowując kolejne zbłądzenia.
z posłowia Piotra Michałowskiego
Uta Przyboś - (ur. w 1956 r.) – poetka i malarka. Laureatka Nagrody imienia Cypriana Kamila Norwida (2016) w kategorii ‘literatura’ za tom Prosta, który znalazł sie również w finale Nagrody Poetyckiej imienia K.I. Gałczyńskiego Orfeusz (2016) oraz był nominowany do Nagrody Literackiej Nike (2016). Nominowana do Nagrody Poetyckiej imienia K.I. Gałczyńskiego Orfeusz za tom Tykanie (2019). Publikowała m.in. w „Akcencie”, „eleWatorze”, „Migotaniach”, „Toposie”, „Twórczości” i „Więzi”. Wydała tomy poetyckie: Nad wyraz (2007), A tu tak (2009), Stopień (2012), Prosta (FORMA 2015), Tykanie (FORMA 2018) i Wielostronna (FORMA 2020).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?