Autorzy bestsellerowych Zanim wyjedziesz w Bieszczady" wyłaniają się z lasu kopcących retort, aby przystanąć nad Jeziorem Solińskim. To tu rozpoczynają nową opowieść.Dla jednych Jezioro Solińskie jest symbolem eksperymentów hydrologicznych. Dla innych to bieszczadzkie Krupówki, strefa komercyjna, którą należy omijać szerokim łukiem. Ale Soliński Zbiornik Wodny stworzył też strefę wolności, dając początek artystycznej wspólnocie, która wyrosła na jego brzegach w latach 90. Ta wspólnota nie pozbyła się swych ideałów. W ich centrum pozostała przyroda.Autorzy książki docierają do mieszkańców najdzikszych rejonów Jeziora Solińskiego. Poznajemy historie jego powstania, losy zalanych wsi i ostatnich unickich cerkwi oraz anegdoty o życiu spędzonym nad wodą. Czytamy o walkach mieszkańców z UPA, bratobójczych wyprawach, przeprawianiu się przez rzekę na szczudłach, o żaglówce, na której w latach 80. wypoczywali muzycy przygrywający PRL-owskim notablom podczas dansingów na legendarnym Jaworze.Wreszcie głos otrzymują zwierzęta i rośliny: wilki, które podobnie jak pustelnicy upodobały sobie dzikie rejony Soliny, oraz bobry, które zmysłem ekologicznym przewyższyły budowniczych betonowej zapory na Sanie.

eśli podświadomie szukasz nowej inspiracji, znalazłeś się we właściwym miejscu. W książce Przebudzenie w Drodze umieściłem wiele wskazówek, które poprzez przykłady z życia ułatwią Ci podjąć właściwe decyzje i rozwiązać wiele wątpliwości.

Kilasymandry Jak Madagaskar nauczył mnie kocha

W lutym 1959 roku w górach Ural doszło do tragedii. Grupa młodych, doświadczonych turystów zginęła w miejscu zwanym Martwą Górą. Ekspedycja ratunkowa, która przybyła tam niespełna dwa tygodnie później, znalazła opuszczone obozowisko. Uszkodzony namiot, ślady na śniegu, porozrzucane rzeczy osobiste turystów wyglądały osobliwie. Tajemnicy śmierci dziewięciorga młodych ludzi nie udało się wyjaśnić nawet po odnalezieniu ich ciał. Do rozwiązania nie przybliżały kolejne dowody: znalezione buty, napromieniowana odzież czy dziwne zdjęcie zrobione przez jedną z ofiar. Upływały lata, pojawiały się coraz to nowsze teorie i spekulacje, jednak okoliczności tej dziwnej tragedii pozostawały niewyjaśnione przez całe dekady.Ta trzymająca w napięciu książka powstała dzięki uporowi autora, który odważył się podjąć własne śledztwo. Przeanalizował dzienniki turystów i ich zdjęcia, dotarł do trudno dostępnych rosyjskich dokumentów rządowych, zebrał dziesiątki wywiadów i przeprowadził własne dochodzenie w miejscu tragedii. Efektem jest całkowicie odmienne spojrzenie na tajemnicę Martwej Góry. Powstał fascynujący portret młodych poszukiwaczy przygód, umiejętnie przeplatany wątkami działań ówczesnych śledczych i wysuwanych w tamtych latach hipotez. Stopniowo wyłania się dramatyczna, prawdziwa historia zdarzeń, które miały miejsce pewnej lutowej, zimnej, skrajnie nieprzyjaznej nocy w rosyjskiej dziczy...O czym milczy Martwa Góra?O autorzeDonnie Eichar - amerykański producent filmowy i telewizyjny, reżyser i autor książek, znany z wielokrotnie nagradzanych filmów dokumentalnych, w których porusza tajemnicze, kontrowersyjne lub sensacyjne tematy. Mieszka z żoną w Malibu w Kalifornii. Jest zapalonym surferem i pasjonatem sztuk walki.

Kuba. Gorzki smak cygar to książka podróżnicza z elementami reportażu, pełna przydatnych i ciekawych informacji o wyspie. Napisana jest lekkim stylem z dużą dozą humoru. Autor rozmawia z mieszkańcami na różne, czasem zaskakujące tematy. Wszędzie spotyka się z niesamowitą życzliwością, pomimo często trudnych warunków życia ludzi, z którymi rozmawia. Kuba to nie tylko salsa, cygara i drinki na plaży. Autor przełamuje pewne stereotypy, starając się pokazać zarówno typowo turystyczną stronę kraju, jak i tę ukrytą przed przybyszami. Poprzez rozmowy z Kubańczykami przedstawia ich sposób myślenia oraz poglądy, czasem całkowicie odmienne od tego, czego można by się spodziewać. Książka dostarczy czytelnikom odpowiedzi na wiele pytań i przybliży kilka kwestii, o których niewiele osób wie. Czytelnicy dowiedzą się między innymi, dlaczego Kubańczycy często publicznie syczą i cmokają, dlaczego papaja ma tu specjalną nazwę fruta bomba, czym jest żółty punkt, dlaczego Kubańczycy nazywają Rosjan bolos. Znajdą także nawiązanie do najsłynniejszej postaci związanej z Kubą Ernesta Che Guevary. Zapraszamy do odbycia podróży po wyspie jak wulkan gorącej, przez Kubańczyków poetycko nazywanej Zielonym Kajmanem. Jedno jest pewne po przeczytaniu tej książki Kuba nie będzie dla Was tym samym krajem co wcześniej Krzysztof Hoła (ur. 1972), miłośnik książek, języka hiszpańskiego i podróży na własną rękę. Zafascynowany kulturą latynoamerykańską. Chciałby kiedyś odwiedzić Kolumbię i Wenezuelę, a potem napisać o tym kolejną książkę. W wolnych chwilach pisze recenzje przeczytanych książek, czasami tworzy także wiersze do szuflady. Mieszka w Będzinie.

Nowe wydanie bestsellerowych Bieszczadzkich opowieści Siekierezady. Autor, najsławniejszy wiejski pisarz z Cisnej (jak sam siebie określa), zza kontuaru kultowej Siekierezady współuczestniczy w tworzeniu etosu bieszczadników. W swoich opowiadaniach bez zbędnego literackiego retuszu oddaje jego groteskowość i dramatyzm. Tchnące autentyzmem szkice, niczym soczewki skupiają absurd istnienia, rozdarcie pomiędzy pragnieniami i możliwościami ich spełnień, ale także pogodną zadumę nad sensem ludzkiej egzystencji.

Wielka Korona Tatr przypisana jest do 14 ośmiotysięczników tatrzańskich, które spełniają dwa kryteria: ich wysokość przekracza 8000 stóp oraz wypiętrzają się nie mniej niż 100 metrów ponad najbliższą główną przełęcz. Przewodnik zawierający szczegółowe opisy 101 dróg, którymi można się wspiąć na szczyty Wielkiej Korony Tatr, stanowi autorski wybór Andrzeja Marcisza. Znajdują się w nim opisy szlaków, tras i dróg wspinaczkowych o stopniu trudności od I do V w skali tatrzańskiej. Przewodnik skierowany jest do taterników, a także do doświadczonych turystów wysokogórskich, którzy korzystając z usług uprawnionych przewodników i instruktorów wspinaczki górskiej zechcą stanąć na 14 najwyższych szczytach Tatr. Przewodnik zawiera szczegółowe mapy przygotowane przez zawodowego kartografa i tatrzańskiego hobbystę Rafała Jońcę, w oparciu o technologię Lidar. Szczegóły dróg rozrysowane zostały na ponad 500 zdjęciach topograficznych! Wszystkie szczyty są znajdują się w słowackiej części Tatr Wysokich, dlatego 100 dróg z przewodnika jest zlokalizowana na Słowacji i tylko jedna - na otarcie łez - prowadzi od polskiej strony! O autorze Andrzej Marcisz – krakowski taternik i alpinista, zawodnik sportu wspinaczkowego. Wielokrotny mistrz Polski we wspinaniu w konkurencjach zarówno szybkościowych, jak i na trudność. Z powodzeniem startował również w zawodach międzynarodowych, gdzie zwyciężał w Czechosłowacji, Bułgarii czy ZSRR. Wywalczył brązowe medale Pucharu Świata (1989), Mistrzostw Europy (1992) oraz srebrny Arco Rock Master (1990). Od 43 lat wspina się i wędruje po Tatrach. Posiada na koncie poprowadzenie szeregu nowych, ekstremalnie trudnych dróg w skałkach i Tatrach. Jest taternikiem, który przeszedł większość dróg na sztandarowych ścianach tatrzańskich – w latach 80. na Raptawickiej Turni, w latach 90. na Kazalnicy Mięguszowieckiej, a w okresie 2003-2008 na Mnichu. Autor wielu pierwszych przejść klasycznych na największych ścianach tatrzańskich. W 1990 roku wraz z przyjaciółmi założył sekcję wspinaczkową w klubie Korona Kraków. Przed dziesięciu laty jego uwagę przykuły szczyty i turnie tatrzańskich grani. W 2014 roku skompletował wejście na 169 nazwanych szczytów w Głównej Grani Tatr Wysokich, rok później dokonał samotnego przejścia non-stop całej grani, stając na wszystkich szczytach i przełęczach, co zajęło mu 57 godzin czystego wspinania. W 2018 roku zakończył realizację przejścia wszystkimi graniami Tatr Wysokich, a w 2019 roku skompletował wejścia na 928 szczytów Tatr Wysokich, nazwanych w przewodnikach Witolda H. Paryskiego, Arno Puškáša i Ivana Bohuša. Jednym z jego hobby jest tatrzańska fotografia topograficzna. W 2019 roku z żoną i 9-letnim synek Antkiem zdobyli Wielką Koronę Tatr. Występował i pomagał w realizacji wielu projektów filmowych, współpracował z takimi reżyserami, jak Marcin Koszałka, Marcin Wrona, Krzysztof Lang, Michał Marczak, Urszula Antoniak i Marcin Polar.

Zakosztuj dolce vita! Frances Mayes, uwielbiana znawczyni Italii i autorka światowych bestsellerów, m. in. Pod słońcem Toskanii, wraz z Ondine Cohane oprowadzają po mało znanych perełkach Włoch, zapraszają do miejsc położonych z dala od typowych tras, dzielą się niepowtarzalnymi doświadczeniami. Przemierzyły wszystkie 20 włoskich regionów, by dotrzeć do tej prawdziwej Italii: najciekawszych miasteczek, najlepszych lokali, targowisk, sklepów, winnic, kościołów, galerii, muzeów i plaż. Ich odkrycia zilustrowano ponad 370 urzekającymi fotografiami, a całość tworzy inspirujący, niezwykle barwny i magiczny portret Włoch. To lektura obowiązkowa dla chcących odkryć to, co we Włoszech najlepsze i niepowtarzalne. Wraz z Ondine przemierzyłyśmy Włochy wzdłuż i wszerz, z północy na południe, ze wschodu na zachód. Poszukiwałyśmy tego, czego nie znalazłyśmy gdzie indziej: świeżego spojrzenia na dynamiczną teraźniejszość kraju. Znalazłyśmy hotele jedyne w swoim rodzaju, kucharzy wybiegających myślami w przyszłość, pomysłowe sklepy, nową architekturę winiarni, dobrze rokujące okolice, poznałyśmy sekrety znanych miejscowości, przeoczanych pisarzy, najbardziej dziewicze plaże, a nawet nową generację koktajlbarów. Zakochałyśmy się w tym kraju na zabój. – Frances Mayes

Podróże Historyczne Julian Ursyn Niemcewicz Pamiętnik opisujący podróż autora po Polsce i Litwie między latami 1811 a 1828 z przepięknymi drzeworytami dworków, zamków i kościołów. Niemcewicz często i chętnie zbaczał z dróg, aby zobaczyć pobliskie biblioteki czy miejskie archiwa, przyjrzeć się dokładniej i opisać zabytkowe świątynie bądź obejrzeć ruiny jakiegoś zamku czy pałacu. Zwiedzał niewielkie miasteczka, przyglądał się życiu ich mieszkańców, ich pracy czy w fabrykach, czy na roli. Wspomina w swym dziele o polach bitew, o mijanych pomnikach i grobowcach. Julian Ursyn Niemcewicz (1758-1841) - sławny poeta, dramatopisarz i powieściopisarz, współautor projektu Konstytucji 3 Maja, sekretarz Tadeusza Kościuszki podczas Insurekcji Kościuszkowskiej, sekretarz senatu w Księstwie Warszawskim i Królestwie Polskim. Z racji zajmowanego stanowiska w latach 1811 1828 wizytował szkoły na terenie całego kraju. Przejeżdżając z miasta do miasta zwiedzał wsie i miasteczka etapowe oraz pilnie obserwował ich mieszkańców. Na podstawie artyukułu:http://www.szpejankowski.eu/index.php/inne/106-niemcewicz.html

Droga jest pojęciem, które wiąże się z życiem zarówno pojedynczego człowieka, jak i całych społeczności. Przywodzi na myśl wędrówkę. Spotkanie, gdy czyjeś drogi się przecinają. Obok dróg są tez bezdroża. Szlaki, które znajdują się poza drogami i prowadzące gdzieś w nieznane. Drogi i bezdroża Meksyku to zaproszenie do odwiedzin rzeczywistości Meksyku. Wyjścia naprzeciw Innemu. A wszystko to w pełnej kolorów scenerii kraju, który staje się tłem do głębszej refleksji nad światem, człowiekiem, sobą samym i Bogiem. Autor porusza się drogami i bezdrożami Meksyku, dzieląc się swoja wiedza, ale tez i wewnętrznymi poruszeniami serca. Zanurza się w różnorodnym bogactwie kultury, historii, religii oraz tradycjach Meksyku. To nie sucha relacja z podróży, ale pełna życia opowieść o spotkanych ludziach oraz miejscach. Chce, by osobista fascynacja tym cudnym miejscem stała się również udziałem czytelnika. Bo tak naprawdę Meksyku się nie opisuje w Meksyk się wierzy, z namiętnością i pasja...

Gdy w latach 30. XX wieku narastało napięcie pomiędzy największymi potęgami Europy, w Himalajach szalała już inna walka. Zespoły wspinaczy z Wielkiej Brytanii, nazistowskich Niemiec i Stanów Zjednoczonych rywalizowały ze sobą w wyścigu o najwyższe szczyty świata, w tym Mount Everest i K2. W odróżnieniu od dzisiejszych wspinaczy mieli niewiele zdjęć i map czy sprawnej aparatury tlenowej, a w góry szli w skórzanych butach i bawełnianych parkach. O dziwo, na przekór wszystkiemu wkrótce dotarli dalej i wyżej, niż ktokolwiek mógł się spodziewać. A gdy tak się stało, ich wyczyny przyciągnęły uwagę świata.Książka Ponad światem, opisująca wydarzenia rozgrywające się w Londynie, Nowym Jorku, Niemczech, Indiach, Chinach i Tybecie, nie stanowi jedynie relacji z dokonań wspinaczy i historii ich życia, ale jest świadectwem pasji i ambicji, odwagi i szaleństwa, tradycji i innowacji, tragedii i triumfu.

Trzecie, poprawione i uzupełnione wydanie bestsellerowej książki Stanisława Krycińskiego STANISŁAW KRYCIŃSKI (ur. w 1954 r.) z wykształcenia inż. chemik, z zamiłowania – historyk i krajoznawca. Autor licznych publikacji dotyczących uroków południowo-wschodniego pogranicza. Nakładem Libry PL ukazały się do tej pory: Bieszczady. Tam gdzie oczy poniosą, Bieszczady. Od Komańczy do Wołosatego, Łemkowszczyzna po obu stronach Karpat, Łemkowszczyzna. Czas wojny i pokoju, Łemkowszczyzna nieutracona, Pogórze Przemyskie. Tajemnice doliny Wiaru oraz Pogórze Przemyskie. W krwawym zakolu Sanu. Obecnie przygotowuje kolejną książkę o Bieszczadach, a także publikację o karpackich cerkwiach. Karierę turysty górskiego rozpoczął obozem wędrownym w Bieszczadach latem 1974 r. Początkowo interesowały go wyłącznie szczyty, więc wchodził na nie przez kilka lat – najwyższy, który zdobył to Alam Kuh w Iranie (4850 m) – aż, z czasem, dostrzegł niezrównany urok dolin pełnych pamiątek po dawnych ich mieszkańcach. Chodząc tak dolinami zauważył, że nie ma takiej góry, której nie dałoby się obejść. Odkrywszy tę genialną zasadę, do dziś dnia kieruje się nią podczas górskich wędrówek.

Trzecia część bestsellerowej serii Odetchnij od miasta to przewodnik po nietuzinkowych, malowniczych miejscach w duchu slow life w Polsce, do których może wybrać się cała rodzina. Tym razem w niezwykłą podróż zaprasza rodziców z dziećmi Tola Piotrowska, autorka bloga tolala.pl.

Dlaczego Hiszpanie większość życia spędzają w barach? Co wspólnego z Krajem Basków ma „Gra o tron”? I wreszcie czym jest tytułowa sobremesa? „W Hiszpanii, jeśli wracasz do domu przed trzecią w nocy, to nie byłeś na imprezie tylko na kolacji” – to popularny slogan jednej z hiszpańskich kampanii reklamowych. Gdy Hiszpanie wychodzą na miasto, to często na całą noc, dlatego ich kraj kojarzy się nam z wakacjami, sjestą, mananą i „życiem jak w Madrycie”. Z tej słonecznej opowieści dowiecie się, ile wspólnego z rzeczywistością mają te wyobrażenia. Autor przedstawia rożne oblicza mieszkańców Hiszpanii; wyjaśnia, czemu tak często śmieją się z siebie samych i jak radzą sobie z historycznymi podziałami. Opowiada o bogatej historii hiszpańskiego feminizmu oraz przygląda się z bliska kwestiom masowej turystyki, z którymi mierzy się dziś nie tylko serce Katalonii – Barcelona. Ta książka zabiera mnie do ukochanej Hiszpanii i odsłania jej wielowymiarowość. Conrado Moreno

Ryba z baranią głową żyła, a być może żyje jeszcze do dziś w Morskim Oku. Tetmajer przytacza nazwiska znajomych górali, którzy widzieli ją na własne oczy. Wojtek Samek strzelał nawet do tej ryby, a inny góral opowiada, że jechała z pół stawu z oździawionym pyske w biały dzień. Miała to być ryba ogromna, a na owym baranim łbie między oczyma tkwił podobno wielki diament. Sceptycy utrzymują, że najprawdopodobniej była to wydra, tę wersję podtrzymuje też znany tatrolog Józef Nyka. Ale widział to kto wydrę z baranią głową i w dodatku z diamentem między oczyma? Bezwzględnie wersja z rybą brzmi prawdopodobniej...Ta i 500 innych opowieści umilą niejeden wieczór pełen wspomnień o Waszych tatrzańskich wyrypach. Jedna z najciekawszych książek o Tatrach, jaką kiedykolwiek napisano, teraz w nowej odsłonie. Zadawajcie pytania i zgadujcie. Czytajcie i bawcie się razem z autorem Czesławem Momatiukiem. 55 zagadek panoramicznych, dodanych do nowego wydania, jeszcze bardziej uatrakcyjni tatrzańską zgadywankę. Radości .Pamiętam, jak mój ojciec przygotowywał tę książkę. Były to godziny spędzone w bibliotekach, czytelniach, na rozmowach z ludźmi Ponadto duchy opiekuńcze były nie byle jakie: Paryscy, Nyka, Podoscy Jeszcze dziś stoi mi przed oczyma widok sterty książek, kartotek, pudełek, notatek, broszur i wypisów, rozkładanych po mieszkaniu dopiero wieczorem, gdy nasza dziecięca trójca była już w swojej strefie i wreszcie było trochę miejsca. Treści tej książki dotyczące samych Tatr są właściwie nieprzemijające nie mogły się wiele zdezaktualizować.Bo, mimo ciągłego rozwoju cywilizacji, Tatry wciąż zachowują swój niezmienny, tajemniczy i groźny wizerunek./Wspomnienie syna autora, Michała Momatiuka (ze wstępu do drugiego wydania 500 zagadek o Tatrach)/Czesław Momatiuk (1936-1972)Jeden z najwybitniejszych polskich wspinaczy lat 50. i 60. XX wieku, o legendarnej wręcz sprawności w skale, zarówno we wspinaczce klasycznej, jak i w technice sztucznych ułatwień. Autor bardzo trudnych dróg w Tatrach. Do jego najwybitniejszych osiągnięć tatrzańskich należą pierwsze przejście lewej części północno-wschodniej ściany Kazalnicy Mięguszowieckiej (z Janem Długoszem) oraz nowa droga na Kazalnicy Mięguszowieckiej (w pięcioosobowym zespole), zwana później Momatiukówką.Z wieloletnim partnerem na linie, Janem Długoszem, wprowadzał do wspinaczki w Tatrach nowe techniki, uznawane w tamtych czasach za kontrowersyjne. Jako pierwsi osadzili w ścianie Mnicha i Kazalnicy tzw. nity. Jako pierwszy, w lipcu 1955 roku, zastosował na Wariancie R słynne haki specjalne tzw. jedynki.Wspinał się także w Alpach i Kalifornii. Przełomem dla polskiego taternictwa było pierwsze polskie przejście zachodniej ściany Petit Dru (z Janem Długoszem i Stanisławem Bielem, 1957). W 1960 roku powtórzył z Długoszem wschodnią ścianę Grand Capucin drogą Bonattiego.Opublikował szereg artykułów, notatek i wspomnień w prasie fachowej. Był autorem trzech książek oraz współautorem tekstów w publikacjach zbiorowych, np. Burzy nad Alpami (1958). Znany był także jako fotograf, współpracował z autorami filmów dokumentalnych o Tatrach, m.in. kierował ekipą wspomagającą twórców Wariantu R (1961) i Zamarłej Turni (1962), obu w reżyserii Sergiusza Sprudina.W 1969 roku nakładem Wiedzy Powszechnej wydał pod pseudonimem (jako emigrant i wróg ludu) 500 zagadek o Tatrach, przepiękną książkę, wznowioną w 1995 roku przez wydawnictwo Ati, którą w nowej, uzupełnionej wersji oddajemy właśnie do rąk Czytelników.

Kanadiana – tak Kanadyjczycy nazywają wszystko to, co kanadyjskie: historię, obyczaje oraz fakty, które są częściami składowymi tego niezwykłego kraju. Słowo to używane jest niekiedy w prześmiewczy sposób, gdy chce się opisać, że coś jest tak kanadyjskie, że przekroczyło wszelkie granice zdrowego rozsądku. Kanada to dla wielu z nas wciąż nieodkryty ląd, nie tylko pod kątem rozległej, dzikiej natury, ale również mieszkańców, którzy tak często myleni są z ich południowymi sąsiadami, a tak bardzo się od nich różnią… Jak wygląda życie Polki w kraju syropem klonowym płynącym? Jak przetrwać kanadyjską zimę? Czy ogon bobra je się na słodko czy słono? Czym jest Onterrible i gdzie leży Hongcouver? Jak żyje się w wielkim szklanym mieście, a jak w otoczeniu surowej kanadyjskiej przyrody? I wreszcie, czego Monika nauczyła się od Kanadyjczyków, uznawanych za jedną z najprzyjaźniejszych nacji na świecie? Gdy dziewięć lat temu Monika planowała swój roczny pobyt w Kanadzie, nie sądziła, że zostanie w niej do dziś. Teraz, gdy czuje się tam jak u siebie, postanowiła podzielić się swoimi spostrzeżeniami ze wszystkimi, którzy chcą rozpocząć swoją kanadyjską przygodę albo po prostu spędzić tutaj kilka wakacyjnych tygodni. każdy

Siła marzeń, czyli jak zdobyłam Everest

Z Warszawy do serca Tybetu. Dziesięć tysięcy kilometrów, dwa kontynenty, pięć przejść granicznych i osiem stref czasowych. W czasach, w których samoloty zabrały nam radość cierpliwego wędrowania, Maja Wolny dociera Koleją Transsyberyjską, Transmongolską i wreszcie Tybetańską na Dach Świata – do Lhasy. Podróż przez Syberię, bezkresne stepy Mongolii i zatłoczone Chiny to tygodnie trudnych, ale także niezwykłych doświadczeń w zmieniających się pociągach. Ostatni odcinek to nieporównywalna z niczym przygoda: szokująca dla organizmu jazda na wysokości ponad 5000 m n.p.m. Omdlenia, brak tchu – to tutaj coś normalnego. Inspiracją dla autorki jest Alexandra David-Néel, która jako pierwsza Europejka w historii dotarła do Tybetu. Podążając tropem kobiety-podróżniczki, Maja Wolny tworzy współczesny, pełen zaskakujących obserwacji zapis wyprawy na Wschód. Pociąg do Tybetu pokazuje przejmujący obraz krainy przez wieki zamkniętej dla świata. Drogą powietrzną mogłabym dotrzeć do stolicy Tybetu, Lhasy, w niecałe 24 godziny. Ale taka podróż jest jak cesarskie cięcie, zbyt szybkie przejście z jednego świata w drugi, bez prawdziwego mozołu drogi. A ja chciałabym zrozumieć niewypełnioną przestrzeń, która wyrasta już pół dnia drogi od Moskwy, ciągnie się przez całą Syberię i Mongolię, aż do Chin. Jazda pociągiem ma to do siebie, że pejzaż łatwo się rozmazuje. Nie można zatrzymać kadru. Mijane po drodze sylwetki ludzi i rzeczy pozostaną nieuchwytne. (Fragment książki) Maja Wolny – pisarka, autorka powieści, . bestsellerowych Czarnych liści, Powrotu z Północy i najnowszej Jasności, a także kryminałów (Księgobójca – belgijska nagroda Herkulesa Poirota), dziennikarka, kuratorka wystaw. Mieszka w Kazimierzu Dolnym, wiele lat spędziła w Belgii. Uwielbia podróże.

Jeżeli jesteś typem osoby, która może spać gdziekolwiek, nie myc´ się kilka dni, jeść to, co sama sobie przyrządzi – to opisany tu sposób podróżowania jest dla Ciebie. Jeżeli nie – to masz okazje? przeczytać o tym, co robią tacy jak my. Może się przekonasz lub zainspirujesz. Wbrew pozorom nie jest nas tak mało, a nasz sposób podróżowania nie jest czymś ekstremalnym – przynajmniej dla nas. Islandia stopem to dziennik z pierwszej z trzech tego typu wypraw na wyspę lodu i ognia. Wyjeżdżaliśmy z planem okrążenia wyspy, w trakcie pobytu jednak nasza trasa ulegała ciągłym modyfikacjom. Zachwyceni surowym krajobrazem spędziliśmy część podróży, przemierzając pieszo islandzkie góry, pustkowia i parki narodowe. Korzystając z sugestii miejscowych, jechaliśmy w miejsca, których w ogóle wcześniej nie braliśmy pod uwagę. Spełniliśmy swoje marzenie, choć nie plan zaliczenia całej pętli. Nadrobiliśmy kolejnym razem…

To zupełnie niezwykłe, że jeden z polskich wieszczów - Juliusz Słowacki - znał temat kwarantanny. Był jej poddany. Opisuje to we wstępie do "Ojca zadżumionych". W czasie gdy Słowacki pisał swój poemat, podróżując po krajach arabskich, zaraza siała potworne żniwo. Słowacki, człowiek o niezwykłej wrażliwości, musiał głęboko odczuć tego typu, związane z epidemią przeżycia. Jego niezwykle przejmujący poemat wraz z przedmową mogą stanowić dla nas głos wieszcza na czas pandemii. W końcu nie pierwsza to zaraza w dziejach ludzkości.