„Z wewnętrznego rozdarcia pomiędzy tym co powszechne i indywidualne, konieczne i zmienne rodzi się komunikacja, której celem jest pojednanie pozwalające wydobyć to, co przedpojęciowe. […] Tyle że proces komunikacji wymaga środków pośredniczących, wymaga mediacji […] Gdzie zatem miejsce na bezpośredniość i obietnicę prawdy o bycie? Nadzieje te pokładamy w presemiotyce, której ślady tropimy od początków kształtowania się ludzkiej kultury. […] Bo o cóż innego chodzi uczestnikom komunikacji, jak o osiągnięcie poczucia skomunikowania a ono zostaje powołane do istnienia w przestrzeni między mną, tobą i światem tworząc jedno. Presemiotyka stanowi zatem cenne dopełnienie w rozumieniu tego, czym jest komunikacja oraz tego, jak jest ona możliwa, niezależnie od ostatecznie niejasnego statusu ontologicznego bezpośredniości. Bo zaczynamy rozumieć, że kiedy chcemy w pełni odsłonić istotę komunikacji musimy ujmować ją całościowo, jak mowę dopełnia cisza, znaczenie obrazu towarzyszące mu passpartout, tak konieczne dla komunikacji zmediowanie musi być uzupełniane o co najmniej wyobrażone poczucie jedności w bezpośredniości”. (Fragment recenzji)
Pozostajemy pod wpływem obsesji wzrostu. Postwzrost to próba wyobrażenia sobie tego, co mogłoby się wydarzyć, gdyby ta obsesja przeminęła. Zaprasza nas do szukania nowych rubieży postępu społecznego. Wskazuje na nieznany obszar, niezbadane terytorium, gdzie dostatek nie jest mierzony w dolarach, a spełnienie nie jest napędzane niekończącą się akumulacją bogactwa materialnego.
Życie po kapitalizmie to nieobowiązujący, spekulatywny podtytuł tej książki. Zaproszenie czytelnika do tego, by spojrzał na nasz dominujący paradygmat ekonomiczny jak na coś przejściowego […].
Na głębszym poziomie chodzi o to, byśmy odwrócili nasz wzrok od skażonej ekonomii i dostrzegli możliwość innego postrzegania tego, czym może być ludzki postęp. Wkrótce książka ta nie będzie już potrzebna. Ale jej zadaniem na dzisiaj jest wyzwolenie nas od mantry przeszłości i umożliwienie nakreślenia innego jutra.
Fragment prologu
Kapitalizm platform Nicka przedstawia ekonomiczną historię kapitalizmu oraz zagadnienie wpływu, jaki wywarły nań technologie cyfrowe, uwzględniając zarazem różnorodność form ekonomicznych, a także napięcia konkurencyjne wpisane we współczesną gospodarkę. Książka ta wychodzi od prostego założenia, że możemy się wiele dowiedzieć o największych spółkach technologicznych, jeśli będziemy je traktować jako aktorów ekonomicznych w ramach kapitalistycznego systemu produkcji.
Czy osoba biedna i zadłużona jest równie wolna jak miliarder? Czym jest przedsiębiorczość? Cechą szczególnie uzdolnionych bądź pracowitych osób czy też raczej właściwością dobrze zorganizowanych społeczeństw? Jak powstaje wolny rynek? W wyniku spontanicznych procesów czy dzięki interwencjom państwowym?
Język neoliberalizmu ukazuje, że słowa takie jak „wolność”, „przedsiębiorczość” czy „rynek”, które odgrywają podstawową rolę w języku współczesnej polityki, mogą odsyłać do wielu różnych zjawisk i służyć do argumentowania na rzecz całkowicie odmiennych stanowisk politycznych. Niestety najczęściej tego nie zauważamy, ponieważ debata publiczna ostatnich kilkudziesięciu lat została zdominowana przez neoliberalizm, którego przedstawiciele narzucili nam swoją interpretację wspomnianych słów. Książka Język neoliberalizmu jest próbą opisania, jak w praktyce wygląda ta dominacja doktryny neoliberalnej.
„Markiewce udało się dowieść prawdziwości słynnego cytatu z Keynesa, głoszącego, że wszyscy ci praktyczni ludzie zajmujący się polityką służą jakiemuś dawno zmarłemu ekonomiście. Nawet jeśli uważają, że są w swych sądach i ocenach zupełnie niezależni”.
Fragment przedmowy Rafała Wosia, dziennikarza, autora książki To nie jest kraj dla pracowników
„Wartość książki Markiewki polega na tym, że może stać się ona istotnym punktem odniesienia zarówno dla praktycznych debat dotyczących codziennego funkcjonowania naszych mediów, polityki i społeczeństwa, jak i dla bardziej zamkniętych dyskusji eksperckich na najwyższym poziomie pojęciowej złożoności”.
Fragment recenzji wydawniczej Jana Sowy, kulturoznawcy, autora Fantomowego ciała króla
Rynki dla zwycięzców mają wiele negatywnych konsekwencji, które będą głównym przedmiotem naszego zainteresowania. Zwiększyły one różnice między bogatymi a biednymi. Zwabiły część najbardziej utalentowanych obywateli do wykonywania społecznie nieproduktywnych, a czasami nawet destrukcyjnych zadań. W gospodarce, która już wcześniej inwestowała zbyt mało w przyszłość, wprowadziły szkodliwe wzory inwestycji i konsumpcji. W pośredni sposób doprowadziły do tego, że najwybitniejsi studenci trafiają do wąskiego grona elitarnych instytucji. Jeszcze bardziej utrudniły znalezienie produktywnej niszy osobom, których talenty objawiają się dopiero w późniejszym okresie życia. Rynki dla zwycięzców ukształtowały także naszą kulturę i nasz język w sposób, który wielu ludzi uważa za wysoce niepokojący […]. Podczas gdy zwolennicy wolnego rynku utrzymują, że bodźce rynkowe prowadzą do społecznie korzystnych rezultatów, my twierdzimy, że rynki dla zwycięzców przyciągają zbyt wielu uczestników, co skutkuje wytworzeniem nieefektywnych wzorców konsumpcji i inwestycji, a w wielu przypadkach prowadzi do psucia naszej kultury.
Refleksja nad nowoczesnością, jej specyfiką i wyjątkowością, jest tym, co jednoczy niezwykle zróżnicowaną i przez to – zdawałoby się – nieco chaotyczną twórczość Ágnes Heller. Twórczość, która właśnie z uwagi na charakter poruszanych problemów oraz ich nowatorskie ujęcie sama staje się na wskroś nowoczesna – ucieleśnia ducha epoki. Od marksistowskiej, absolutnej, bo naukowej, pewności i wiary do postmodernistycznej ostrożności w ferowaniu bezwzględnie obowiązujących wyroków – oto intelektualna droga, jaką przebyła Ágnes Heller. Zajęło jej to blisko sześćdziesiąt lat – znaczną część XX wieku. dlatego pisząc o jej losach i twórczości, nie sposób oprzeć się wrażeniu, że siła rzeczy odnosimy się do dramatycznych wydarzeń, jakie miały miejsce w minionym stuleciu w Europie Środkowo-Wschodniej. Od chwili pierwszego zetknięcia się z jej pracami mamy przed oczyma obraz jednostki, w której losach ogniskuje się kapryśna i wszechmocna Historia. Wydaje się więc, że kluczem do zrozumienia przesłania także tej, przekładanej polskiego Czytelnikowi, książki jest właśnie uświadomienie sobie banalnego z pozoru faktu zakorzenienia człowieka w historii oraz płynących stąd jego ograniczeń i powinności, również o charakterze moralnym. Heller nie poprzestaje jednak na samych pytaniach o sens historii, czy o dokładną treść przykazań etycznych. Przerażającą konstatacja utraty przez nowoczesność trwałego oparcia staje się dla niej wyzwaniem. Całe bogactwo jej myśli, cały jej intelektualny wysiłek bierze się właśnie stąd – z próby szukania fundamentu w świecie, w którym wiara w ontyczne podstawy porządku rzeczy zdaje się najwyższą naiwnością, ale i największą powinnością intelektualisty.
ze Słowa wstępnego
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
