Wspólnym mianownikiem łączącym przywołane w tytule postacie pedagogów jest dziecko – zaniedbane, osierocone, często pozbawione troski i miłości rodziców. Podobnie jak Janusz Korczak, również Czesław Babicki oraz Kazimierz Lisiecki zajęli się dziećmi opuszczonymi, a w przypadku ostatniego z wymienionych – „dziećmi ulicy”. Ich determinacja i odwaga w niesieniu pomocy dziecku porzuco-nemu, zaniedbanemu zasługuje na przypomnienie. Każdy z nich zajmował się dziećmi wykluczonymi społecznie, materialnie, ale też w jakiś sposób ze środowiska rodzinnego. Każdy z nich na własny, oryginalny sposób starał się zapewnić dzieciom bezpieczeństwo i szansę na lepszą przyszłość. Autorce książki udało się przybliżyć i przypomnieć postacie pedagogów, którzy chcieli dać dzieciom namiastkę domu i czynili to z powodzeniem.
Z recenzji dr hab. Beaty Topij-Stempińskiej,
prof. Uniwersytetu Ignatianum w Krakowie
Janusz Korczak, Józef Czesław Babicki i Kazimierz Lisiecki wnieśli istotny wkład do teorii i praktyki działalności opiekuńczej. Poświęcono im już wiele opracowań, zwłaszcza osobie i dokonaniom J. Korczaka. Dlatego w niniejszej publikacji Autorka starała się w jak największym stopniu oddać głos samym pedagogom oraz tym, którzy dobrze ich znali i obserwowali ich działalność. Stąd w tekście zamieszczono wiele cytatów oraz dodatkowo w Aneksie wybrane obszerne fragmenty rozważań pedagogicznych twórców prezentowanych koncepcji.
Autorka skupia się na dokonaniach czterech niegdyś bardzo znanych osób: Stanisława Markiewicza, Henryka Jordana, ks. Bronisława Markiewicza oraz Kazimierza Jeżewskiego. Kwestie biograficzne tych działaczy traktuje marginalnie, często jako tło, gdyż głównym przedmiotem dociekań są sprawy wychowania i opieki. [] Zamieszczone w tekście liczne, ciekawe i właściwie dobrane przykłady ówczesnego życia codziennego, to nie tylko sprawy estetyki czy higieny, ale i opisy warunków powodujących groźne dla zdrowia i życia choroby. Dlatego też tak dużą rolę w rozwoju pedagogiki tamtych czasów odgrywali lekarze, najlepiej znający zagrożenia. [] Jest to bardzo interesująca monografia, zawierająca wiele nieznanych lub mało znanych informacji. Sądzę, że będzie mogła służyć pedagogom, historykom, a także studentom do przygotowania różnorodnych prac, jak również do dydaktyki. [] Z przyjemnością włączę to opracowanie do swojej biblioteki. Z recenzji prof. dr hab. Andrzeja Felchnera
Autorka skupia się na dokonaniach czterech - niegdyś bardzo znanych - osób: Stanisława Markiewicza, Henryka Jordana, ks. Bronisława Markiewicza oraz Kazimierza Jeżewskiego. Kwestie biograficzne tych działaczy traktuje marginalnie, często jako tło, gdyż głównym przedmiotem dociekań są sprawy wychowania i opieki. [...] Zamieszczone w tekście liczne, ciekawe i właściwie dobrane przykłady ówczesnego życia codziennego, to nie tylko sprawy estetyki czy higieny, ale i opisy warunków powodujących groźne dla zdrowia i życia choroby. Dlatego też tak dużą rolę w rozwoju pedagogiki tamtych czasów odgrywali lekarze, najlepiej znający zagrożenia. [...] Jest to bardzo interesująca monografia, zawierająca wiele nieznanych lub mało znanych informacji. Sądzę, że będzie mogła służyć pedagogom, historykom, a także studentom do przygotowania różnorodnych prac, jak również do dydaktyki. [...] Z przyjemnością włączę to opracowanie do swojej biblioteki.Z recenzji prof. dr hab. Andrzeja Felchnera
Ze względu na przeogromny materiał źródłowy, beznamiętny sposób narracji, dokładnie przemyślaną całościową konstrukcję tekstu, bardzo dobrze opanowany warsztat metodologiczny wreszcie - rozprawę można uznać za dzieło sensu stricte historyczne; a dokładniej mówiąc za dzieło z zakresu historii oświaty i wychowania. Rozprawa została tak starannie i klarownie napisana, że jej adresatami mogą być najrozmaitsze grupy czytelników: począwszy od licealistów, poprzez licencjatów, magistrów i doktorantów, a skończywszy na nauczycielach akademickich.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
