„Kiedyś wrócimy do Aleppo i odbudujemy pasieki, i przywrócimy pszczoły do życia”. Poruszająca serca i sumienia powieść o miłości, śmierci, poświęceniu i nadziei na lepsze jutro. Drogach ucieczki i marzeniu o powrocie do domu. Nuri i Afra mieszkają w Aleppo. Ich dom pachnie jaśminem, miodem i kardamonem, rozbrzmiewa śmiechem dziecka oraz brzęczeniem pszczół w ulach rozstawionych w ogrodzie. Przychodzi jednak dzień, gdy woń popiołu zasnuwa miasto, a małżonków dotyka niewyobrażalna tragedia. Muszą opuścić Syrię. Nocna ucieczka z miasta obstawionego przez snajperów to zaledwie początek długiej odysei przez lądy i morza, zamknięte granice, kolczaste druty, bezduszne procedury, nieuczciwość przemytników, własną rozpacz, niepewność. Kuzyn, który uczył Nuriego pszczelarstwa, dotarł do Wielkiej Brytanii. „Gdzie są pszczoły, tam są kwiaty, a gdzie są kwiaty, jest nowe życie i nadzieja” – pisze w e-mailu, powiadamiając, że znalazł pracę w pasiece. Czy Nuri i Afra dołączą do niego? Czy w tej podróży odnajdą samych siebie, rozdzielonych przez żałobę, utratę i grozę drogi, którą przeszli razem, a jakby osobno? W 2016 roku Christy Lefteri, córka imigrantów cypryjskich, którzy uciekli do Wielkiej Brytanii w trakcie tureckiej inwazji w 1974 roku, pracowała jako wolontariuszka w ośrodku dla uchodźców w Atenach. Pszczelarz z Aleppo to powieść zainspirowana wstrząsającymi opowieściami, które usłyszała tam od uciekinierów, zarówno dorosłych, jak i dzieci. Odważna i prowokująca historia, o uniwersalnym znaczeniu. Nie da się o niej zapomnieć. Heather Morris, autorka Tatuażysty z Auschwitz AUDIOBOOK CZYTA RADOSŁAW KRZYŻOWSKI

Kolejny, piąty już tom komiksów Ryszarda Dąbrowskiego tworzonych na potrzeby tygodnika społeczno-politycznego NIE.Podobnie jak w poprzednich albumach autor pokazuje otaczającą nas rzeczywistość w krzywym zwierciadle satyry nie oszczędzając nikogo, choć jest oczywiste, że najbardziej "obrywają" ci, którzy są akurat u władzy.

Dlaczego upadł polski system obrony przeciwrakietowej Tarcza Polski?W jakim celu odtajniane są akta IPN-u?Do czego służy elitom okultyzm?Czy czarna arystokracja to jedynie wymysł teorii spiskowych?Czy Polska przygotowana jest na wypadek ataku terrorystycznego?Młoda dziennikarka jest świadkiem niepokojących zdarzeń, które doprowadziły do upadku polskiego systemu obrony przeciwrakietowej Tarcza Polski. Do politycznej gry wykorzystywane są dokumenty zdeponowane w Instytucie Pamięci Narodowej. Osobą, która może jej pomóc w zrozumieniu tych wydarzeń, jest były oficer wywiadu wojskowego, którego działalność wywiadowcza doprowadziła do zakonspirowanych elit praktykujących starobabiloński okultyzm. Pendrive z jego wspomnieniami jest źródłem cennej, ale i niebezpiecznej wiedzy.

On a boat in the Thames estuary, Marlow tells his travelling companions of his reconnaissance expedition for a Belgian trading company to its most remote outpost in central Africa, which brought him on the trail of the elusive Kurtz, a brilliant idealist gone rogue. His account relates not only the perils he encounters on his quest, but also the deterioration of his state of mind as he is confronted with a world that is hostile and alien to him. Renowned for its stylistic boldness and dramatic descriptions, Heart of Darkness is a stark yet subtle examination of the powers of the subconscious and the workings of western imperialism.

American Dirt

The Parisian

School is almost over - and for Paddy, Liz, Christy and Kevin it's time to figure out what's next. But before they start the rest of their lives, these teenagers have the 'Cave' - a place to drink, smoke, flirt and listen to punk music. Somewhere to fend off the spectre of the future. Because this is Derry in 1981, and the streets outside are a war zone. So when a friend is killed, suddenly the choices of who to be and what side to be on are laid starkly before them. New loves and old loyalties are imperiled even as whole lives hinge on a single decision . . .

Brussels. A hive of tragic heroes, manipulative losers, involuntary accomplices. No wonder the European Commission is keen to improve its image. The fiftieth anniversary of the European Commission approaches, and the Directorate-General for Culture is tasked with organising an appropriate celebration. When Fenia Xenopoulou’s assistant comes up with a plan to put Auschwitz at the very centre of the jubilee, she is delighted. But she has neglected to take the other E.U. institutions into account. Meanwhile the city is on the lookout for a runaway pig. And what about the farmers who take to the streets to protest against restrictions blocking the export of pigs to China?

REFUGEE CAMPS IN AFRICA ARE SWELLING And Europe has closed its borders. The refugees have no future, no hope, and no money to pay the vast sums now demanded by people smugglers. The only thing they have is time. AND THEN AN ANGEL ARRIVES FROM REALITY T.V. When model and star presenter Nadeche Hackenbusch comes to film at the largest of the camps, one young refugee sees a unique opportunity: to organise a march to Europe, in full view of the media. Viewers are gripped as the vast convoy moves closer, but the far right in Germany is regrouping and the government is at a loss. Which country will halt the refugees in their tracks? THE HUNGRY AND THE FAT A devastating, close-to-the-knuckle satire about the haves and have-nots in our divided world by one of Europe's finest and most perceptive writers.

Wydana w dzień zamachu na redakcję „Charlie Hebdo” książka przedstawia wizję przyszłości inną niż wszystkie Przed wyborami w 2022 roku życie Fran?oisa wyglądało zupełnie zwyczajnie – jako uznany w gronie specjalistów badacz twórczości Jorisa-Karla Huysmansa wykłada literaturę na Sorbonie. Życie upływa mu monotonnie na pisaniu kolejnych artykułów, prowadzeniu zajęć i przelotnych romansach. Kiedy wybory prezydenckie wygrywa kandydat Bractwa Muzułmańskiego, Mohammed Ben Abbes, Fran?ois musi nieoczekiwanie przystosować się do nowej, obcej rzeczywistości.

Nowy wspaniały świat"" to jedna z najsłynniejszych antyutopii w literaturze XX wieku. Przedstawiona w powieści Huxleya wizja przyszłego społeczeństwa, które osiągnęło stan całkowitego zorganizowania i zrealizowało ideał powszechnej szczęśliwości, jest wizją przerażającą. W roku 2541 (czyli w 632 roku nowej ery Forda) obywatele Republiki świata powstają w rezultacie sztucznego zapłodnienia i klonowania. Od niemowlęcia poddawani są wszechstronnemu psychologicznemu i biologicznemu warunkowaniu - po to, by w wieku dojrzałym stać się cząstkami kastowej społeczności, złożonej z pozbawionych wyższych uczuć ludzkich automatów. Czy ten wspaniały świat, w którym dominują seks, prymitywne rozrywki, narkotyk soma, jest tylko zrodzoną w wyobraźni pisarza fantasmagorią?...

Kiedyś wrócimy do Aleppo i odbudujemy pasieki, i przywrócimy pszczoły do życia. Poruszająca serca i sumienia powieść o miłości, śmierci, poświęceniu i nadziei na lepsze jutro. Drogach ucieczki i marzeniu o powrocie do domu.Nuri i Afra mieszkają w Aleppo. Ich dom pachnie jaśminem, miodem i kardamonem, rozbrzmiewa śmiechem dziecka oraz brzęczeniem pszczół w ulach rozstawionych w ogrodzie. Przychodzi jednak dzień, gdy woń popiołu zasnuwa miasto, a małżonków dotyka niewyobrażalna tragedia. Muszą opuścić Syrię. Nocna ucieczka z miasta obstawionego przez snajperów to zaledwie początek długiej odysei przez lądy i morza, zamknięte granice, kolczaste druty, bezduszne procedury, nieuczciwość przemytników, własną rozpacz, niepewność. Kuzyn, który uczył Nuriego pszczelarstwa, dotarł do Wielkiej Brytanii. Gdzie są pszczoły, tam są kwiaty, a gdzie są kwiaty, jest nowe życie i nadzieja pisze w e-mailu, powiadamiając, że znalazł pracę w pasiece. Czy Nuri i Afra dołączą do niego? Czy w tej podróży odnajdą samych siebie, rozdzielonych przez żałobę, utratę i grozę drogi, którą przeszli razem, a jakby osobno?W 2016 roku Christy Lefteri, córka imigrantów cypryjskich, którzy uciekli do Wielkiej Brytanii w trakcie tureckiej inwazji w 1974 roku, pracowała jako wolontariuszka w ośrodku dla uchodźców w Atenach. Pszczelarz z Aleppo to powieść zainspirowana wstrząsającymi opowieściami, które usłyszała tam od uciekinierów, zarówno dorosłych, jak i dzieci.Odważna i prowokująca historia, o uniwersalnym znaczeniu. Nie da się o niej zapomnieć.Heather Morris, autorka Tatuażysty z Auschwitz

CD MP3 Stramer

Platforma

Jerzy Andrzejewski (1909-1983) – prozaik, publicysta, felietonista, scenarzysta, działacz opozycji demokratycznej w PRL, poseł na Sejm PRL I kadencji, współzałożyciel Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”, a przede wszystkim pisarz wybitny, dziś nieco zapomniany. Pisarz, który pozostawił po sobie wiele powieści, opowiadań, dramatów, esejów oraz dzienników, którego twórczość była tak bardzo różnorodna, że można odnieść wrażenie istnienia za nią wręcz kilku autorów Do tego człowiek z wyjątkową biografią, o którym sam Andrzej Wajda powiedział: „Nie znam nikogo, kto popełniając takie błędy, potrafił odejść od nich tak daleko, kto gotów był na zburzenie całego warsztatu twórczego, który przez lata doskonalił, aby zaczynać wszystko od początku”. Być może powyższe sprawia, że droga współczesnego czytelnika do jego twórczości nie jest drogą prostą. III tom Próz wybranych Jerzego Andrzejewskiego w znanej serii Państwowego Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Klasyków” zawiera jedną z najtrudniejszych i najbardziej enigmatycznych polskich powieści, uważaną przez samego autora za swoje opus magnum – Miazga.

Lata trzydzieste, południe Stanów Zjednoczonych. Wojna secesyjna dawno się skończyła, czarnoskórzy w teorii są już pełnoprawnymi obywatelami, jednak ani takimi się nie czują, ani też biała większość ich za równych sobie nie uważa. W małym miasteczku Maycomb sześcioletnia Scout i jej starszy braciszek Jem pod troskliwą opieką ojca oraz ciemnoskórej kucharki Calpurnii dorastają i poznają nieoczywiste prawa rządzące ich światem. Atticus, ich ojciec, jest adwokatem. Podejmuje się obrony czarnoskórego oskarżonego o gwałt na białej dziewczynie; obwinionemu grozi kara śmierci. Mieszkańcy Maycomb już wydali wyrok, „czarnuch” z pewnością jest winny. Jego obrońca ma przeciwko sobie całe miasteczko. Dramatyczny przebieg rozprawy sądowej prowadzi do jeszcze dramatyczniejszych wydarzeń i pozwala odkryć prawdziwe oblicze prowincjonalnej społeczności. Rozjuszony motłoch przywdziewa wstrętne maski tępego rasizmu, lecz niespodziewanie objawia się też zwykła ludzka życzliwość, uczciwość, współczucie. Nieustraszony Atticus ma bowiem nie tylko śmiertelnych wrogów, może również liczyć na ciche wsparcie współobywateli oraz pomoc ze strony nieoczekiwanych sojuszników. Dla Scout i Jema jest bohaterem i wzorcem moralnym – podobnie jak dla milionów czytelników, których Harper Lee zyskała sobie od pierwszego wydania książki w roku 1960. Po niemal sześćdziesięciu latach opowieść jest równie aktualna i tak samo poruszająca. W Fred Fordham w komiksowej wersii Zabić drozda wzbogaca ją plastycznym przedstawieniem realiów z epoki, a przede wszystkim pozostaje wyjątkowo wierny oryginałowi Harper Lee. Komiksowe wydanie Zabić drozda to wyjątkowa okazja, by powrócić do tego niezwykłego świata w nowej odsłonie, a dla najmłodszych czytelników – by zawrzeć znajomość z być może najważniejszą powieścią w historii amerykańskiej literatury. Na podstawie książki Harper Lee w 1962 powstał film nakręcony roku przez Roberta Mulligana. W roli Atticusa wystąpił Gregory Peck, który odebrał za swoją kreację Oscara (łącznie film zdobył 3 statuetki).

Samoloty latają nisko, wszędzie krążą koperty z wąglikiem, co drugi imigrant wydaje się terrorystą, a prezydent znów wypowiada komuś wojnę - krótko mówiąc: USA wkracza w nowe milenium. Jednakże właśnie wtedy, gdy kraj pogrąża się w totalnym chaosie, Hunter S. Thompson niespodziewanie powraca do swojej najwyższej formy, by po raz ostatni porwać czytelnika w brawurową jazdę bez trzymanki przez najbardziej pokręcone serpentyny niepokornej literatury. Tym razem ""ojciec stylu gonzo"" odkrywa przed nami wszystkie karty i obok błyskotliwej satyry na Amerykę XXI wieku dokonuje bezwstydnej konfesji z całego swego żywota. Potoczysty, niepowtarzalny język, iście szaleńcza narracja, niecenzuralne poczucie humoru, cały arsenał broni, wszechobecne wybuchy, sex, drugs and rock'n'roll - wszystkiego tu pod dostatkiem. Zapnijcie więc pasy, weźcie książkę do ręki i wpadajcie na wielką gonzoidalną ucztę do Królestwa lęku!

The Cabin

„Czasem myślę, że Warszawę wymyślił Konwicki. Niewykluczone, że koty również.” Marcin Wicha „Nie ma wątpliwości. Tadeusz Konwicki napisał tę książkę z zaświatów-dzisiaj, ale bojąc się cenzury, wydał ją w 1976 r. Wydrapał Bogu zdania, które rozumiemy, ale one nie są z tej Ziemi. Nawet gdy „kolnął kogoś w zadek, nie szczędząc końskiej dawki cykuty”, nawet gdy zabluźnił, obgadał, zrobił to z obezwładniającym wdziękiem. Teraz ten bazyliszek siedzi na chmurce i cieszy się, gdy przewracając strony, rżymy jak konie i gdy łza sią zakręci. Podziękujmy Mistrzowi, że sobie o nas przypomniał, bo po jego „walkach z samym sobą" stajemy się zwyczajnie lepsi. I piękniejsi.” Magdalena Parys Gdy w 1976 roku książka „Kalendarz i klepsydra" pojawiła się na rynku, ustawiały się po nią długie kolejki. Dziś to pozycja klasyczna, ale niezwykle aktualna. Literatura, która zachwyca, prowokuje dyskusje i zmusza do refleksji. Książka, której strony zamieszkuje kot Iwan, celebryci z rodzinami, a przede wszystkim Polacy i Polska. Książka, którą trzeba znać. Po raz pierwszy wydanie „Kalendarza..." uzupełniają reportaże „Ameryka, Ameryka" – przenikliwe, ironiczne, chwilami dalekie od dzisiejszej politycznej poprawności notatki z podróży Autora za wielką wodę. Obserwujemy w nich dochodzenie do formy „łże-dziennika", dla której później Konwicki kilkakrotnie porzucał pisanie powieści i która stała się jego znakiem szczególnym. „Ta książka mogłaby być moją ostatnią książką. Ostatnią prawdą-nieprawdą, strachem-udaniem, kokieterią-jękiem. Mogłaby się zakończyć męską konkluzją: omnis moriar”. (fragment) Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

"Umarła moja ciocia, siostra taty" - zaczyna Stiepanowa i zdanie to staje się punktem wyjścia do próby napisania historii rodziny. Ale choć autorka szuka śladów własnych prababć, dziadków i rodziców, to nie oni są głównym tematem tej książki. Jest nim mechanizm pamięci. Czy zapomniane przedmioty, karteluszki, zasłyszane fakty zachowują pamięć o przeszłości? Jak zapamiętać wiek XX, który rozerwał łańcuch pamięci? Jak wielka historia może odbijać się w osobistej pamięci współczesnego człowieka? Stiepanowa szuka odpowiedzi w historii swojej rodziny oraz we wspaniałych esejach, m.in. o W.H. Sebaldzie, Charlotcie Salomon, Josephe Cornellu czy Osipie Mandelsztamie. To napisana niezwykle pięknym językiem intymna, a zarazem głęboko poruszająca wielka rozprawa na temat pamięci. Najbliżej jej do eseju, choć sama autorka nazwała ją "romansem" - romansem z pamięcią, z historią własnej rodziny zachowaną w przedmiotach. W Rosji książka ukazała się w grudniu 2017 roku i prawie natychmiast została okrzyknięta przez krytyków najważniejszą rosyjską książką ostatniego dziesięciolecia. Zdobyła też jedną z najważniejszych rosyjskich nagród literackich. To jest książka o rzeczach i ludziach, o innych książkach i o fotografiach. Czuły esej, wnikliwa powieść, inwentarz rupieci, wspomnień i przemilczeń, prywatna encyklopedia czyjegoś życia (i historii, i Rosji). To jest książka, która powinna leżeć gdzieś blisko, na ulubionej półce. Książka, do której będziecie wracać. A jeżeli zdecydujecie się ją komuś pożyczyć, to koniecznie zapiszcie komu (może nie oddać). Marcin Wicha, laureat Nagrody Literackiej Nike za "Rzeczy, których nie wyrzuciłem" Powieść Stiepanowej to ciąg podróży bez końca i celu. Jestem nimi oczarowana i jednocześnie smutna z powodu faktu, że sama książka dobiegła końca. (…) "Pamięci pamięci" to literackie odkrycie, które porusza się między fantazją a rzeczywistością. Inspirująca i cudowna lektura. Dagens Nyheter W pogoni za sprawdzeniem swojego rodowodu Stiepanowa łączy Wielką Historię i prywatną pamięć. To niezwykle osobiste śledztwo, w którym interpretacja przeszłości okazuje się być częścią innego, bardziej politycznego wątku: tego, jak możemy się pogodzić ze sobą w teraźniejszości. "Pamięci pamięci" jest najważniejszą rosyjską powieścią 2017 roku. GQ, Rosja Maria Stiepanowa zamieniła zmarłych w swoich współautorów. W rezultacie powstała książka nieznana wcześniej w języku rosyjskim. "Nowaja Gazieta" "Pamięci pamięci" jest nie tylko najważniejszą książka roku, ale ogólnie ostatnich lat. To prawdziwe wydarzenie - dla wszystkich, którzy wciąż umieją czytać. "Echo Moskwy" Coś takiego pojawia się najwyżej raz na dekadę. "Pamięci pamięci" jest wielką rekonstrukcją literacką, a jej efektem zupełnie nowy gatunek, w którym współbrzmią pamięć, czas i historia. Literratura (Rosja) Spośród wszystkiego, co było niewiadomą, półwiadomą lub było zaciemnione, wiedziałam o swojej rodzinie kilka niewzruszonych rzeczy. W naszej rodzinie nikt nie zginął podczas rewolucji i wojny domowej. Nie było w niej represjonowanych. Nie było ofiar Holocaustu. Nie było zabitych, poza Lodikiem. Nie było tych, którzy zabijali. Sporo z tego wkrótce albo stało się wątpliwe - albo okazało się być oczywistą nieprawdą. (fragment książki) Maria Stiepanowa (ur. 1972) - rosyjska pisarka i poetka, której utwory przetłumaczono na kilkanaście języków. Po polsku ukazał się tom jej wierszy "Wojna bestii i zwierząt" (przeł. Zbigniew Dmitroca, Wydawnictwo Wolno, 2019).