Jeśli interesujesz się polityką, albo studiujesz politologię znajdziesz w tym dziale informacje o współczesnym świecie. Obszerna literatura naukowa, różne publikacje i elementy wiedzy politologicznej, najważniejsze zagadnienia i pojęcia z politologii, kontrowersyjne książki polityczne, powieści polityczne, nauki polityczne. Najlepsze książki społeczno-polityczne, bestsellery polityczne, książki o polityce, które warto przeczytać - zapraszamy po lekturę na Dobreksiazki.pl
Międzynarodowy bestseller i laureat Nagrody Pulitzera.
Lata trzydzieste XX wieku, małe miasteczko na południu USA. Atticus Finch, adwokat i głowa rodziny, broni młodego Murzyna oskarżonego o zgwałcenie biednej białej dziewczyny Mayelli Ewell. Prosta sprawa sądowa z powodu wszechpanującego rasizmu, urasta do rangi symbolu. W codziennej walce o równouprawnienie czarnych jak echo powraca pytanie o to, gdzie przebiegają granice ludzkiej tolerancji. Zabić drozda to wstrząsająca historia o dzieciństwie i kryzysie sumienia. Poruszająca opowieść odwołuje się do tego, co o życiu człowieka najcenniejsze: miłości, współczucia i dobroci.
Harper Lee (ur. 1926) studiowała prawo w Oksfordzie. Zabić drozda, swój debiut i zarazem jedyną wydaną dotąd powieść, opublikowała w 1960 r. Książka ta, uznawana dziś za arcydzieło, natychmiast stała się bestsellerem, a rok później otrzymała Nagrodę Pulitzera.
FRANCIS dzięki swojej przebiegłości i bezwzględnym wybiegom wygrał wszystko, co na scenie politycznej było do wygrania. Dla niego to jednak wciąż za mało. Tylko miesiące dzielą go od tytułu najdłużej urzędującego premiera Wielkiej Brytanii. Wyniki sondaży są jednak coraz gorsze. Groźba utraty władzy staje się realna. Francis musi posunąć się dalej niż kiedykolwiek, by nie utracić swojej pozycji. Nawet niebezpieczny pomysł wywołania międzynarodowego konfliktu stanie się opcją wartą zaryzykowania… Mroczny thriller polityczny Michaela Dobbsa to trzymająca w napięciu opowieść, która prześwietla uniwersalne mechanizmy władzy. Postać Francisa Urquada jest pierwowzorem bohatera, którego w serialu tak rewelacyjnie wciela się Kevin Spacey. POWIEŚĆ, W KTÓREJ ZNAJDZIESZ TO, CZEGO NIE ZOBACZYSZ W SERIALU!
Czy Francja zmienia się w republikę islamską? Czy chrześcijanie stają się prześladowaną mniejszością we własnym kraju? Czy dawna pierwsza córa Kościoła potrzebuje nowej ewangelizacji? Jak jest rola masonów we współczesnej Francji? Na te i wiele innych pytań próbuje odpowiedzieć autor w swojej najnowszej książce. Bogdan Dobosz publikuje na łamach Najwyższego Czasu nieprzerwanie od 1993 roku. Jest jednym z największych znawców problematyki współczesnej V Republiki.
Brawurowa opowieść o życiu i śmierci najsłynniejszego australijskiego bandyty. Kochali go prości ludzie, a policja, sędziowie i bankierzy usilnie próbowali zaprowadzić na szubienicę. Ned Kelly już w chwili narodzin był skazany na stryczek. Zanim stał się mordercą policjantów i koniokradem, wychowywał się w biednej, pozbawionej ojca irlandzkiej rodzinie. Od dziecka przyzwyczajony do ciężkiej pracy, w pogoni za lepszym życiem trafił pod skrzydła lokalnego przestępcy. Szybko wprawił się przy nim w bandyckim fachu. Ćwicząc jazdę konną, strzelecką celność i wiedzę o ludzkich słabościach, stał się wyjątkowo niebezpiecznym, ale też najbardziej podziwianym rozbójnikiem. Byłby jednak zaledwie jednym z wielu pospolitych przestępców, gdyby nie jego niezwykła energia i talent do pakowania się w kłopoty. Carey nie szczędzi czytelnikowi opisów krwawych bijatyk, szaleńczych pościgów i utarczek z policją, a potem czarnej, więziennej beznadziei. Jego bohater łamie prawo i zarazem sam jest łamany przez bezwzględny kolonialny system. To powieść dla miłośnikow przygody i pełnego wartkiej akcji kryminału, rozgrywającego się w świecie, który dawno odszedł. Takich historii i takich bohaterów już się nie spotyka. Za „Prawdziwą historię Neda Kelly'ego” w 2001 roku Peter Carey otrzymał swoją drugą nagrodę Bookera – prestiżowe wyróżnienie przyznawane autorom najlepszych powieści anglojęzycznych.
Wybór stu najlepszych felietonów czołowego felietonisty „Dużego Formatu”. Zazdroszczę felietonistom politycznym, oni mogą codziennie napisać wystrzałowy felieton. Wystarczy, że rano włączą radio, wejdą do internetu, przejrzą gazety. Pisanie felietonów, do których punktem wyjścia jest kultura, wymaga jednak przeczytania książek, obejrzenia filmów i wysłuchania płyt. Ale satysfakcja jest niepomiernie większa, niż w przypadku doraźnego komentowania. Nawet, jeśli owe książki, filmy, płyty są grafomańskie i nieudaczne. A wręcz powiedziałbym, że satysfakcja jest wówczas jeszcze większa, ponieważ felietonistyka jest zajęciem dla autorów szczycących się ponadnormatywnym poziomem złego charakteru, niesympatyczności i zgorzknienia. Ten, kto ma dobry charakter, przyjazne usposobienie i prawdziwie chrześcijańską miłość bliźniego od pisania felietonów trzymać się powinien z daleka. Krzysztof Varga, urodzony w Warszawie w 1968 roku pisarz i felietonista. Autor m.in. powieści Masakra, Tequila, Nagrobek z lastryko, Trociny. Wydał także dwie książki eseistyczne Gulasz z Turula i Czardasz z mangalicą. Trzykrotnie nominowany do Nagrody Literackiej NIKE, laureat NIKE Czytelników w 2009 roku za Gulasz z Turula.
„Książka Doroty Sepczyńskiej podejmuje bardzo ciekawy i niezwykle ważny problem prawdy w polityce i życiu społecznym. Zagadnienie to (…) na gruncie polskim jest (…) ciągle słabo rozpoznane i zupełnie nieprzebadane. (…) Biorąc pod uwagę wszystkie walory książki, można z pełną odpowiedzialnością rekomendować ją (…), z nadzieją, że znajdzie ona spore grono czytelników nie tylko wśród zawodowych filozofów, politologów, socjologów oraz adeptów i studentów tych dyscyplin, ale również wśród szerokich kręgów ludzi wykształconych, zainteresowanych problematyką aksjologii politycznej, a także tych wszystkich, którzy poszukują dobrego wprowadzenia w myśl filozoficzno-polityczną tak ważnych myślicieli, jak Leo Strauss, John Rawls czy Jurgen Habermas. Autorka wykonała znakomitą pracę (…).”
z recenzji dr hab. Ryszarda Mordarskiego, prof. UKW w Bydgoszczy
Powieść Przełom ukończył Janusz Krasiński tuż przed swoją tragiczną śmiercią w roku 2012. Stanowi ona piąty tom głośnego cyklu, na który składają się powieści: Na stracenie, Twarzą do ściany, Niemoc oraz Przed agonią. Przełom jest ciągiem dalszym tetralogii. Jej fabuła opowiada o losach Szymona Bolesty w latach 80. XX wieku, zamykając się w momencie odzyskania przez Polskę niepodległości. Centralnym wydarzeniem powieści jest walka prowadzona przez głównego bohatera o ocalenie wyspy na Bugu, która stanowi miejsce wypasu okolicznego bydła, a którą chce zlikwidować miejscow nomenklatura, mając nadzieję na uzyskanie atrakcyjnych gruntów. Bolesta, niczym Don Kichot i Józef K., błądzi po rozmaitych instytucjach państwowych starając się udaremnić te zakusy. W powieści znajdziemy ciekawy, panoramiczny obraz Polski stanu wojennego, kraju zdegenerowanego już komunizmu, rozdartego między oporem a kolaboracją. Mamy tu również elementy autobiograficzne, quasi-reportażowe, znakomite mini-portrety pisarzy, urzędników i zwykłych mieszkańców Polski znijaczonej"", bo taki obraz naszego kraju wyłania się z kart Przełomu.
Książka jest próbą zdefiniowania pojęcia i zjawiska tolerancji poprzez wypowiedzi artystyczne, wywiady i działalność twórców, artystów, dziennikarzy, naukowców, organizacje społeczne, których ogląd współczesnego świata skłania do głębokiej refleksji nad zagrożeniem, jakie dla jego codzienności i przyszłości niesie nietolerancja - obyczajów, stylu życia, poglądów politycznych i religijnych. Wypowiedzi poszczególnych bohaterów książki odnoszą się także i wiążą z ich działalnością polityczną i społeczną w przestrzeni publicznej.
Pani dr hab. Małgorzata Pietrzak jest badaczką zajmującą się od lat różnorakimi aspektami i polami retoryki. Dobrze więc się stało, że z punktu widzenia tej wspaniałej dyscypliny, dokonała oglądu zjawiska tolerancji w ujęciu popularno-naukowym, które ma szansę dotrzeć do szerszego grona czytelników. Daje to gwarancję szerokiego kręgu czytelniczego i właściwego odbioru samego tematu. Od świadomości i edukacji na temat tego, czym powinna być tolerancja w nowoczesnym, otwartym na każdego i dla każdego świecie, zależy nie tylko jakość naszego życia, ale i jakość naszego porozumienia.
Jan Franciszek Nosowicz
(z recenzji książki)
FRANCIS dzięki swojej przebiegłości i bezwzględnym wybiegom wygrał wszystko, co na scenie politycznej było do wygrania. Dla niego to jednak wciąż za mało. Tylko miesiące dzielą go od tytułu najdłużej urzędującego premiera Wielkiej Brytanii. Wyniki sondaży są jednak coraz gorsze. Groźba utraty władzy staje się realna. Francis musi posunąć się dalej niż kiedykolwiek, by nie utracić swojej pozycji. Nawet niebezpieczny pomysł wywołania międzynarodowego konfliktu stanie się opcją wartą zaryzykowania… Mroczny thriller polityczny Michaela Dobbsa to trzymająca w napięciu opowieść, która prześwietla uniwersalne mechanizmy władzy. Postać Francisa Urquada jest pierwowzorem bohatera, którego w serialu tak rewelacyjnie wciela się Kevin Spacey. POWIEŚĆ, W KTóREJ ZNAJDZIESZ TO, CZEGO NIE ZOBACZYSZ W SERIALU!
Najnowsza powieść Rushdiego to ambitna próba opisania i zrozumienia tego, co obecnie dzieje się na świecie: szaleństwa, powszechnej śmierci, bezmiaru cierpień, nienawiści o podłożu rasowym, historycznym i religijnym. Powieść nominowana w roku 2005 do Nagrody Bookera oraz Whitbreda dla najlepszej powieści.
„Napisaliśmy tę książkę, bo jesteśmy przekonani (więcej: mamy na to dowody), że tak, jak pojedynczy człowiek może osiągnąć spektakularny sukces i stworzyć dobrą firmę, rodzinę, życie – uwaga! – z własnych słabości i ograniczeń, tak my, obywatele, na fundamencie tego, co tu i teraz boli nas najbardziej: braku pracy, lęku o przyszłość, niewiary w elity, braku zaufania, świadomości niedostatków wolności i praw – możemy zbudować przyjazną Polskę.”
Jak przestać mówić językiem pogardy? Jak nawyki pogardy rozpoznać w sobie i w swoim otoczeniu? Jak inaczej myśleć i działać? Jak zmieniać otoczenie i jak się zmieniać? Jak przebudować polskie przedsiębiorstwa z dyktatury w demokratury? Czy jesteśmy narodem „folwarcznych parobków”?
Jacek Santorski wraz z Elizą Michalik oraz zaproszonymi przez siebie gośćmi postarają się udzielić odpowiedzi na te fundamentalne dla funkcjonowania społeczeństwa pytania. Osobiste oceny teraźniejszej sceny politycznej oraz kondycji polskiej gospodarki staną się impulsem do systematycznej pracy nad własnym sposobem myślenia. Pozostaje dwa pytania.
Jeśli nie my, to kto? Jeśli nie teraz, to kiedy?
Z wielkim uznaniem należy […] odnieść się do podjętej w recenzowanej pracy próby naświetlenia tej niezwykle istotnej w naukach politycznych problematyki, bowiem w pracy poruszono szereg problemów interesujących zarówno ze względów teoretycznych, jak i praktycznych. […] praca zbiorowa zawiera teksty 35 autorów. Na podkreślenie zasługuje to, że zamieszczone w pracy teksty zostały napisane głównie przez wybitnych badaczy, od dłuższego już czasu specjalizujących się w omawianej tematyce, chociaż znalazło się w niej także kilka artykułów napisanych przez badaczy, którzy stosunkowo niedawno zainteresowali się sprawami ideologii, doktryn czy ruchów społecznych i politycznych. Z pewnością zasługą redaktorów jest to, że udało się w publikacji zamieścić teksty badaczy z najwyższych ośrodków naukowych w Polsce, którzy są uznani za wybitnych znawców podejmowanej problematyki. W artykułach przedstawili oni wyniki swoich najnowszych badań, co wydatnie podnosi rangę ocenianej publikacji. Zawarta w wielu artykułach problematyka dotyczy niezwykle istotnych spraw związanych z ideologią i doktrynami oraz ruchami społecznymi i politycznymi. Zaznaczyć należy, iż w publikacji znajdują się teksty dotyczące problemów wywołujących obecnie dość żywe dyskusje i emocje. [Z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Gąsiorowskiego]
Opowieści z ostatnich lat to trylogia, na którą składają się trzy krótkie powieści: Służbowa baśń, Sprawa Matuszyna i Karagandyjska tryzna. Akcja wszystkich toczy się w schyłkowym okresie sowieckiego imperium, w wojsku i łagrach Kazachstanu. Pierwsza z nich opisuje dzieje kapitana ukaranego za to, że bez rozkazu obsadził pole kartoflami, by wyżywić swoich okradanych przez zwierzchność żołnierzy, druga – życie obozowego strażnika, trzecia – podróż grupy żołnierzy z trumną zabitego kolegi. Posępny obraz tego czasu, jego grozy i absurdów, ludzkiej niedoli rozjaśnia wysokiej próby czarny humor, sugestywność psychologicznych portretów bohaterów i tak charakterystyczna dla wielkiej rosyjskiej prozy solidarność z prostym, poniżonym, bezbronnym człowiekiem.
Mistrzowska opowieść o pasji, sztuce, miłości, zdradzie. Bezbłędnie oddaje nie tylko atmosferę Paryża lat dwudziestych – oddychającego papierosowym dymem i jazzem miasta wolności i swobody, także seksualnej – lecz również przygnębiającą aurę zapaści gospodarczej i grozę nazistowskiej okupacji. Paryski Klub Kameleon to przystań dla tych, którzy nie przystają do obowiązujących reguł i konwenansów. Tam każdy może być sobą, bez względu na wiek, płeć czy orientację seksualną. Jego stałą bywalczynią jest Louisianne Villard, transseksualna sportsmenka i kierowca rajdowy - budząca jednocześnie fascynację i zgorszenie. Louisianne rozpaczliwie poszukuje miłości i akceptacji, jednak nieustannie jest przez innych porzucana. Uważa się za patriotkę, lecz ze strony władz państwowych wciąż spotykają ją tylko przykrości, a nawet szykany. Przechodzi więc na stronę wroga i zostaje agentką Gestapo. Najnowsza książka Francine Prose to niezwykły portret epoki, a także próba odpowiedzi na pytanie o korzenie zła.
Opór kulturowy. Między teorią a praktykami społecznymi
"Na tę książkę warto było poczekać. Wprawdzie sporo pisze się w krajowej humanistyce na temat buntu, oporu i strategiach emancypacyjnych w realiach neoliberalnej monokultury kapitalizmu XXI wieku, ale rzadko mamy do czynienia z pracami takiego kalibru. Decyduje o tym kilka względów. Jacek Drozda, po pierwsze, dokonał wszechstronnej wiwisekcji warunków, w jakich przychodzi nam dzisiaj praktykować krytyczne wersje refleksji nad naszym hic et nunc, wyraźnie odróżniając pięknoduchowską troskę akademików i inteligentów od postawy w prawdziwym sensie zaangażowanego podmiotu, który nie tylko obnaża i moralizuje, ale przede wszystkim – wskazuje na źródła i powody, dlaczego status buntu i oporu jest tak wieloznaczny w świecie, w którym wszystko jest na sprzedaż. I proponuje wyrwanie się z tego chocholego tańca z wrogiem. Po drugie, imponują horyzonty teoretyczne i rozmach historyczny analiz autora, owo niebywałe „przerzucanie mostów” między tradycjami pozornie odległymi, jak włoskie operaismo i brytyjskie studia kulturowe, myśl postkolonialna i marksizm klasyczny. Jak się okazuje, na panoramę zmagań z kapitalistyczną hegemonią w sferze wyobraźni zbiorowej składa się tak wiele nurtów, teorii i praktycznych pomysłów, iż tworzą one rozległe terytorium, którego wspólnym mianownikiem jest wiara, że inny świat jest możliwy. Bo o to w buncie kulturowym chodzi w ostateczności – o wyrwanie się z kolein rutynowego myślenia i równie nawykowej retoryki wylewającej się zewsząd w ideologii radosnego konsumpcjonizmu, zbudowanego na bezrefleksyjnej akceptacji neoliberalnej wizji świata. Po trzecie, Jacek Drozda buduje zręby poważnego programu kulturoznawstwa krytycznego, zdolnego do podjęcia dyskursu z ową rzekomo bezkonkurencyjną wizją zarówno na poziomie teoretycznym, jak i emancypacyjnym. Po czwarte wreszcie, o potencjale i wartości książki decyduje połączenie wielkiej erudycji i zdyscyplinowanej pasji, z jaką autor przedziera się przez meandry współczesności, obnażając jej pułapki, ambiwalencje i zagrożenia oddania się w pacht społecznego imaginarium preferującego jedną tylko wersję podmiotowości – jednostki nieustannie uwikłanej we własną reinwencję i nieufnej wobec wszelkich form podmiotowości, ufnej, że osobisty sukces jest gwarantem udanego życia.
Książka namawia do zupełnie innego spojrzenia na to, czym w istocie winna być jednostkowa i zbiorowa reinwencja wyrażająca ideę kulturowego buntu w prawdziwym sensie, a więc budowanie ładu społecznego konkurencyjnego wobec neoliberalnego porządku, który świetnie radzi sobie z buntem i oporem podatnym na zawłaszczenie i koaptację. Humanistyka krytyczna dla Jacka Drozdy to nic innego, jak koncepcja totalnej reinwencji spetryfikowanych tradycji akademickiego pisania o buncie i oporze".
Paweł, polski inteligent, który wyemigrował do Szwecji, odwiedza Polskę po przemianach ustrojowych. Przypadkiem trafia na pogrzeb stalinowskiego aparatczyka Lipczenki. Staje się to pretekstem do przedstawienia czytelnikowi realiów opanowanego przez Sowietów kraju, przygotowującego się pod moskiewską kontrolą do kolejnej wojny światowej. Widok członków konduktu, starych, zgorzkniałych ludzi, wzbudza w nim potok wspomnień: dzieciństwo spędził w okupowanym przez Sowietów Lwowie, młodość w dolnośląskim miasteczku, gdzie władzę sprawował Urząd Bezpieczeństwa, a inwigilacja grupy inteligentów doprowadziła do aresztowania jego ojca. Opowiada też historię tajemniczego zabójstwa i wyrafinowanej intrygi, w wyniku której w ręce enkawudzisty dostały się materiały na temat tajemniczej choroby Lenina…
W epoce plastikowych noży w samolotach, w świecie, w którym coraz bardziej egzotyczne miejsca są dostępne dla turystów w formie all inclusive, autor może pochwalić się czymś niezwykłym.Autor, znany podróżnik, założyciel wydawnictwa Lonely Planet, odwiedził wszystkie ""przeklęte"" kraje, o których obecnie często donoszą serwisy informacyjne. Opowiada o swoich podróżach po krajach reprezentujących najbardziej restrykcyjne i niebezpieczne reżimy na świecie: Afganistanie, Albanii, Arabii Saudyskiej, Birmie, Iraku, Iranie, Korei Północnej, Kubie i Libii.
Czym w powieści laureata Literackiej Nagrody Nobla, J. M. G. Le Clzio (ur. 1940), jest pustynia? Dla wędrujących niegdyś w tragicznym pochodzie plemion berberyjskich, broniących swej wolności błękitnych ludzi piasku i słońca miejscem życia, walki i śmierci. Dla dorastającej Lalli, spadkobierczyni ich tradycji ucieczką i schronieniem przed złem, samotnością, przed wielkomiejskim chaosem. Ale pustynia jest także czymś więcej. Jest otwarciem się na to, co niewypowiedziane, na Tajemnicę.Proza Le Clzio nasycona niezwykle intensywnym klimatem, przejmująca, zmysłowa i zarazem pełna symboli, osadzona we współczesności i przywołująca dawne plemienne opowieści i mity żadnego czytelnika nie pozostawia obojętnym.
Gra o stołki Gabrieli Górskiej to jedna z nielicznych w naszej literaturze prób opisania w formie powieściowej przełomowych lat 1980-1981. Losy bohaterki i zarazem narratorki splatają się z historią Polski od lat czterdziestych i pięćdziesiątych, widzianych z perspektywy dziecka, po współczesność. Miejsce jej pracy wydawnictwo związkowe związane z dawnym, peerelowskim układem, pozwala obserwować w mikroskali postawy charakterystyczne dla wielu Polaków w okresie Sierpnia ""_moz""80: oto przede wszystkim rosnąca z dnia na dzień, mimo obaw i niedowierzania, nadzieja, ale także na przeciwnym biegunie rozgrywki personalne, intrygi, próby wykorzystania sytuacji dla własnych interesów. Konformizm, oportunizm, karierowiczostwo i pierwsze naprawdę świadome wybory życiowe. Zaangażowanie i dystans, ucieczka.Na kartach epickiej opowieści Gabrieli Górskiej powracają nie tylko wydarzenia polityczne tamtych dni przywołane fragmentami artykułów prasowych i oficjalnych dokumentów wydarzenia tamtych dni, ich atmosfera, nastrój dyskusji, ale i codzienna rzeczywistość, kłopoty z zaopatrzeniem, kartki na podstawowe artykuły, wygląd warszawskiej ulicy. Dla jednych to często zaskakujące przypomnienie, dla innych młodych obraz polskiego świata, jakiego już nie znają.Gabriela Górska (ur. 1939) jest autorką kilkunastu książek, słuchowisk radiowych i scenariuszy wielokrotnie nagradzanych w Polsce i za granicą. Jako osiemnastolatka zadebiutowała nagrodzonym w konkursie Głosu Wybrzeża reportażem literackim. W 1977 r. za debiut powieściowy Wielka szansa otrzymała nagrodę specjalną Związku Literatów Polskich.
Political fiction w najlepszym wydaniu Kolejna powieść Philipa Rotha w kolekcjonerskiej serii Wydawnictwa Literackiego Kiedy za Atlantykiem na dobre rozpętał się koszmar II wojny światowej, wybory prezydenckie w USA w 1940 roku wygrywa Charles A. Lindbergh – bohaterski lotnik i zaciekły zwolennik izolacjonizmu. Nowy przywódca nawiązuje serdeczne stosunki z Adolfem Hitlerem. Jego rząd z dnia na dzień wciela w życie mordercze pomysły rodem z faszystowskich Niemiec – głównie dotyczące tzw. kwestii żydowskiej. Dla dorastającego w Newark chłopca, narratora powieści, wybory z 1940 roku to moment, w którym pęka jego świat. Lindbergh – alternatywa wobec wybranego w rzeczywistości Franklina Delano Roosevelta – uosabia lęk przed stopniową utratą tego, co najbliższe: bezpiecznego miejsca na ziemi, matki, ojca, starszego brata. Philip Roth, wieloletni kandydat do literackiego Nobla i jeden z najbardziej przenikliwych pisarzy współczesnych, w powieści Spisek przeciwko Ameryce przedstawia alternatywne dzieje Stanów Zjednoczonych. Autor nagrodzonej Pulitzerem Amerykańskiej sielanki proponuje brawurową powieść polityczną, w której pesymistyczna wersja wydarzeń staje się przerażająco wiarygodna.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
