Arnolda Schwarzeneggera nie trzeba nikomu przedstawiać. Kulturysta, aktor, polityk, ale również przedsiębiorca, inwestor i działacz społeczny. Zasłynął jako wielki propagator sportu wśród młodzieży i przyczynił się do tego, że kulturystyka stała się sportem uprawianym przez miliony ludzi na całym świecie. Każde jego marzenie się spełniło, a jego kreacje filmowe zapewniły mu nieśmiertelność. Choć osiągnął tak wiele, to warto pamiętać, że jego życie nie było usłane różami. Urodził się niedługo po wojnie, która położyła się cieniem na Austrii. Jego rodzina zmagała się z problemami finansowymi. Ojciec często go krytykował i faworyzował starszego syna, Meinharda. Późniejszy gubernator Kalifornii, stanu o produkcie krajowym brutto Francji, w dzieciństwie nie miał do dyspozycji toalety, a po wodę chodził do studni. Wszystko osiągnął sam, ciężką pracą. Jako imigrant słabo władający językiem angielskim i mówiący z wyraźnym, twardym akcentem, nie miał łatwego życia stawiając pierwsze kroki w Hollywood i w świecie polityki. Do Ameryki przybywał nie mając nic poza swoim umięśnionym ciałem i charyzmą. Kilkanaście lat później był już pośrednio członkiem klanu Kennedych. W jaki sposób pomimo licznych przeciwności Schwarzenegger odniósł spektakularny sukces i stał się idolem dla kilku pokoleń fanów? Z tego audiobooka dowiesz się między innymi: – jak rozpoczęła się przygoda Schwarzeneggera z kulturystyką i branżą filmową, – czy pozowanie podczas zawodów kulturystycznych pomogło mu rozwinąć umiejętności aktorskie, – dlaczego samowolnie opuścił koszary wojskowe podczas pełnienia służby zasadniczej, – w jaki sposób Arnold przygotowywał się do swoich niezapomnianych ról jak Conan i Terminator, – jak powstała kultowa fraza „I’ll be back” i dlaczego Schwarzenegger toczył o nią spór z Jamesem Cameronem, – czy dźwięk rozdeptywania czaszki to w rzeczywistości odgłos rozgniatanego fistaszka, – kto miał pierwotnie zagrać cyborga-zabójcę zamiast Schwarzeneggera i dlaczego ostatecznie to Arnold otrzymał rolę Terminatora, – dlaczego wg pierwotnych założeń to Schwarzenegger miał wcielić się w postać Kayla Riessa, – dlaczego nauka oddawania strzałów przy jednoczesnej jeździe na motocyklu była dla niego bolesna, – czy zabawne riposty Schwarzeneggera takie jak hasta la Vista baby, to wynik wytężonej pracy i powtarzanych wielokrotnie prób czy wyraz spontanicznej zabawy na planie filmowym, – z jakimi trudnościami zmagała się ekipa filmowa podczas prac nad Predatorem, – czy Arnold rzeczywiście pędził na koniu w filmie „Prawdziwe kłamstwa”, – dlaczego bardzo zależało mu na występowaniu w komediach i ile zarabiał jako aktor, – czy Schwarzenegger był nominowany do Oskara i zdobył złotą statuetkę, – jaki był najbardziej dochodowy film w jego karierze i czemu postanowił zostać politykiem, – dlaczego planowanie i spisywanie celów jest wg Schwarzeneggera kluczem do sukcesu?

W czasach masowych migracji warto jeszcze raz zastanowić się nad tym, czy człowiek może być „swoim” w miejscu, w którym nie mieszka od urodzenia i z którym nie wiążą go plany trwałego zamieszkiwania, a także – czy staje się obcy, gdy opuści miejsce, w którym był postrzegany jako „swój”. Ten dylemat Autorka analizuje, przyjmując skalę wspólnoty narodowej, a jako miejsce wskazuje terytorium narodowe. Agnieszka Bielewska zajmuje stanowisko konstruktywistyczne w socjologii narodu. Interesuje się nie tylko związkiem między narodem i terytorium, ale także wprost analizuje tożsamość narodową jako tożsamość terytorialną. z recenzji dr. hab. Lecha M. Nijakowskiego Praca ma charakter interdyscyplinarny: łączy perspektywę charakterystyczną dla geografii społecznej, socjologii, a także odwołuje się w pewnym stopniu do psychologii miejsca. (…) Autorka bada oficjalny dyskurs, politykę państwa, doświadczenia „rodzimych” mieszkańców Wrocławia oraz migrantów. Książka pokazuje różne sposoby konstruowania tożsamości narodowej w kontekście przywiązania do terytorium narodowego, a także jego związki z bardziej lub mniej otwartym rozumieniem narodu. z recenzji dr. hab. Krzysztofa Jaskułowskiego

Powieść odkryta po 80 latach List w butelce z nazistowskich Niemiec Trzymający w napięciu jak thriller, wstrząsający obraz czasu zapowiadającego Zagładę Berlin, listopad 1938 roku, tuż po nocy kryształowej. Ktoś wali do drzwi kupca Otto Silbermanna. W całym mieście trwają aresztowania. Otto ucieka tylnymi schodami. W gazecie czyta, że Żydzi wypowiedzieli wojnę narodowi niemieckiemu. Silbermann nie jest już kupcem i obywatelem – stał się wyjętym spod prawa. Czy będzie mógł komukolwiek zaufać? I czy ludzie, których spotka na swojej drodze, nie wydali już na niego wyroku? Zadziwiająco aktualna, choć napisana w 1938 roku, opowieść o tym, jak bierność staje się siostrą przemocy. Kiedyś pomyślałabym, że to książka o czymś, co nigdy się nie powtórzy. Ale dziś rozumiem, że może się powtórzyć absolutnie wszystko, bo cokolwiek się kiedykolwiek wydarzyło, wynikło z natury ludzkiej. Magdalena Tulli Podróżny mógłby równie dobrze być napisany w zeszłym roku i reklamowany hasłem: zapierający dech w piersiach thriller. „Corriere della Sera” „Jedna z najważniejszych książek. Obraz atmosfery tamtego czasu, tak dogłębnie wstrząsający, jakbyśmy towarzyszyli bohaterowi niemal na każdym kroku. „Der Stern” Podróżny jest najbardziej wstrząsającą powieścią, jaką kiedykolwiek czytałem na temat genezy Zagłady. Książka opowiada o zdradzie, masowej histerii i indywidualnym szaleństwie. „NRC Handelsblad” Powieść zaskakująco aktualna i jednocześnie ponadczasowa. Nie trzeba być prorokiem, by wiedzieć, że Podróżny stanie się wkrótce lekturą obowiązkową i będzie szeroko dyskutowany. „Die Zeit” Książka poruszająca i burząca spokój, która w odpowiednim czasie przypomina nam, co to znaczy uciekać. „Deutschlandfunk” Ulrich Alexander Boschwitz (1915–1942) – niemiecki pisarz żydowskiego pochodzenia. Wyjechał z Niemiec w 1935 roku. Po internowaniu w Anglii trafił do Australii. Kiedy w 1942 usiłował wrócić do Europy, w statek, którym płynął, trafiła niemiecka torpeda. Po 80 latach jego powieść Podróżny, napisana w 1938 roku, po raz pierwszy ukazała się po niemiecku i wywołała sensację. Książka ukazuje się w 30 krajach.

Billy Budd to ostatni utwór Hermana Melville?a. Do jego miłośników należeli Thomas Mann, Albert Camus i Hannah Arendt. Wydana po raz pierwszy w roku 1924 nowela od niemal stu lat wzbudza podziw, a zarazem rodzi liczne kontrowersje. W zależności od perspektywy Billy?ego Budda można uznać za przypowieść moralną, prawomyślną lub bluźnierczą alegorię teologiczną, traktat o suwerenności, analizę dialektyki pożądania seksualnego i władzy politycznej, wreszcie opowieść o samej naturze opowieści i próbach dotarcia do prawdy. Najpewniej zaś ów arcydzielny testament wielkiego mistrza literatury amerykańskiej zaplata w sobie wszystkie te wymiary i aspekty.

Dla podtrzymania swego istnienia kapitalizm potrzebuje dziewiczych ziem do podboju i nietkniętych dotąd rejonów człowieczeństwa do eksploatacji. Gdy jest już wszędzie, w każdym zakamarku świata i w każdej cząstce człowieka, zaczyna wykazywać cechy kapitalizmu wyczerpania. Czy to początek jego kresu czy też nowej fazy rozwoju? Warto pytanie to rozważyć. Być może ów kres jest blisko choćby dlatego, że blisko jest katastrofa ekologiczna spowodowana działaniem kapitalizmu, a być może wcale blisko nie jest. Wszak do podbicia i ewentualnej ucieczki pozostał jeszcze kosmos (nie przypadkiem Elon Musk tak bardzo chce wysłać misję na Marsa), a człowieka, z którego nic więcej nie da się już wycisnąć, można zastąpić robotem. Ten nigdy nie będzie się skarżyć na wyzysk, nie założy z innymi robotami związku zawodowego i nie będzie się domagać podwyżki płac. Będzie zawsze zadowolony. Jednak czy zadowoleni będą ludzie żyjący w „nowym wspaniałym świecie”? Raczej nie. Co zatem robić? Przede wszystkim lepiej rozumieć naszą sytuację. I o tym jest ta książka.

Dwumiesięcznik dofinansowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Czasopisma

Książka jest pierwszą dokumentacyjną publikacją i jednocześnie krytyczną refleksją na temat 155 polskich rządowych kampanii społecznych, powstałych w latach 1994-2015 z inicjatywy ministerstw 10 kolejnych polskich rządów, jako narzędzia rządowego komunikowania. Pokazuje nie tylko ilość zainicjowanych przez polskie rządy kampanii społecznych czy rządową oraz ministerialną aktywność, ale także poruszane przez te kampanie problemy, dokonując próby oceny skuteczności ich wpływu na zmiany postaw i zachowań polskiego społeczeństwa. Zatem zarówno tematyka książki, jak i przyjęta w niej perspektywa badawcza może być interesująca i inspirująca dla wszystkich nią zainteresowanych.

Publikacja traktuje o bezdyskusyjnym problemie związanym z aktywnością polityczną kobiet . Autorki w drobiazgowy sposób weryfikują szereg hipotez, np.: co decyduje, że w szeroko rozumianej polityce zwiększa się udział kobiet; czy dyskryminacja płciowa nadal ma swoje odzwierciedlenie w funkcjonowaniu kobiet w świecie dotychczas zdominowanym przez mężczyzn; i wreszcie – jakie to niesie ze sobą skutki społeczne. Na te pytania, i oczywiście wiele innych, czytelnik znajdzie szereg odpowiedzi, niejednokrotnie zaskakujących, frapujących i co najważniejsze – potwierdzonych wieloma przeprowadzonymi badaniami i analizami Poszczególne studia i rozprawy podejmują ważne problemy badawcze o dużej doniosłości społecznej. Każda z autorek stara się zaprezentować nowy, oryginalny problem badawczy, niepodejmowany w badaniach politologicznych, prawnych, psychologicznych i innych. Koncepcja każdego studium została odpowiednio przemyślana, a w ich realizacji zastosowano interdyscyplinarne podejścia badawcze. Każda autorka stawia odpowiednie pytania i hipotezy badawcze i stara się na nie odpowiedzieć na podstawie analizy różnorodnego materiału źródłowego.

Książka porusza problematykę od mitów do rzeczywistego zagrożenia bezpieczeństwa Polaków zależnego od uchodźców. Owe mity stanowią najczęściej potoczną wiedzę o uchodźcach, a niekiedy wręcz pewnego rodzaju stereotypy. Często także brak jakiejkolwiek wiedzy, połączony z wyrażanymi opiniami, z dużą dozą pewności „opiniujących”. Przeprowadzone badania i ich efekty przybliżają rzeczywisty stan w zakresie postrzegania przez respondentów zagrożeń bezpieczeństwa, wynikających z obecności uchodźców w naszym kraju. Jak dotychczas problematykę uchodźstwa podejmowano w polskich badaniach z perspektywy takich dyscyplin naukowych, jak: antropologia, socjologia, prawo, politologia, historia, stosunki międzynarodowe, ekonomia. W przygotowywanej monografii uwzględniono badania oparte na podejściu interdyscyplinarnym, jednakże są one również efektem przyjęcia do analiz perspektywy nauk o bezpieczeństwie.

Dostrzeganie roli kobiet w historii jest sprawą stosunkowo nową. Na początku lat 70. XX wieku powstaje termin „herstory” dla określenia historii opowiadanej z kobiecego punktu widzenia. Choć na łamach „Herito” staramy się oddawać możliwie dużo miejsca autorkom i ich tematom, zdecydowaliśmy się cały najnowszy numer poświęcić kobietom ważnym dla środkowoeuropejskiej historii, kultury, polityki i sztuki – często zapominanym, niedocenianym bądź celowo wymazywanym. Do wspólnego opowiadania historii Europy Środkowej z kobiecej perspektywy i „wywoływania” nieoczywistych opowieści zaprosiliśmy znakomite autorki i autorów. Efektem jest ponad dwustustronicowy numer poświęcony odpominaniu przejmujących kobiecych narracji, bohaterek i postaw. W numerze Olga Drenda przygląda się obchodom Dnia Kobiet w krajach demokracji ludowych. Małgorzata Rejmer kreśli poruszający obraz kobiety na przestrzeni epok w kulturze albańskiej. Ostap Sływynski tropi lwowskie ślady Zuzanny Ginczanki i innych pisarek żydowskiego pochodzenia, a Małgorzata Radkiewicz przypomina awangardowe artystki żyjące i tworzące w tym mieście. Marta Madejska opowiada losy Marii Przedborskiej – niedocenionej łódzkiej poetki-inspektorki. Teresa Worowska przybliża biografię Alaine Polcz – węgierskiej psycholożki i prozaiczki, autorki poruszających wspomnień z końca II wojny światowej pt. „Kobiety na froncie”, których fragment przetłumaczyła dla nas Karolina Wilamowska. Ponadto w numerze znalazł się tekst Ewy Furgał poświęcony losom polskich działaczek niepodległościowych, esej Grzegorza Piątka o nieznanej szerzej „pierwszej polskiej uczennicy Le Corbusiera”, a także inspirowana kilkoma niepozornymi fotografiami opowieść Jacka Dehnela o udziale kobiet w polskich powstaniach niepodległościowych w XIX wieku czy tekst Macieja Jakubowiaka o przełamywaniu patriarchatu w polskiej literaturze najnowszej. Na uwagę zasługuje też atlas środkowoeuropejskich „dam dizajnu” stworzony przez Czesłąwę Freilich i Irmę Kozinę, wywiad Kamy Buchalskiej z czeską wydawczynią Barborą Baronovą o kobiecej historii mówionej, rozprawa Krisztiána Nyáryego poświęcona pionierce węgierskiego ruchu feministycznego, tekst Aleksandry Wojtaszek o „chorwackim Andersenie w spódnicy” czy wspomnienie Beaty Nykiel o „arcypolskiej Europejce” – Karolinie Lanckorońskiej.

Książka poświęcona jest studiom nad kondycją Unii Europejskiej i ocenom działań tego ugrupowania w kontekście zmieniających się uwarunkowań zewnętrznych i wewnętrznych. Założeniem przyjętym w niniejszej publikacji jest przeświadczenie, że wyzwania, którym stawić musi czoła Unia Europejska nie są definiowane wyłącznie przez podmioty polityczne oraz obywateli państw członkowskich, lecz, iż integrująca się Europa musi zachować zdolność adekwatnej odpowiedzi na wyzwania, jakie formułuje wobec niej otoczenie zewnętrzne. Unia Europejska nie może pozostać bierna, musi zachować zdolność do podjęcia efektywnych i adekwatnych działań w przypadku pojawienia się nowych wyzwań, takich jak zmiany relacji Unii Europejskiej z podmiotami zewnętrznymiczy Brexit. Kondycja i powodzenie projektu europejskiego uzależnione jest również od bieżącej polityki i działań podejmowanych w obliczu obecnego kryzysu migracyjnego w Europie. Spójność społeczna i gospodarcza, wyrównywanie poziomów życia i niwelowanie nierówności społecznych, podobnie jak działania w kierunku poprawy innowacyjności, są ważnym aspektem poprawy kondycji Unii Europejskiej i jej pozycji na arenie międzynarodowej. Właściwe rozpoznanie tych wyzwań, ocena ich wagi oraz możliwości sprostania im, to podstawowy wątek aktualnych studiów nad integracją europejską.

Obserwowany od 2015 r. wzrost ataków terrorystycznych w Europie jest powiązany z kryzysem migracyjnym i radykalizacją muzułmanów. „Nie pokonaliśmy idei. Nawet nie rozumiemy idei” – te słowa gen. Michaela K. Nagaty’ego, głównodowodzącego wojsk USA w Iraku, ukazują stan bezradności Zachodu, który pomimo miażdżącej przewagi militarnej, przegrywa wojnę z islamskim terroryzmem. Książka jest wynikiem badań nad islamem, definiowanym jako religia, który w rzeczywistości stanowi system politycznego podporządkowania swoich wyznawców za pomocą religijnej doktryny zawartej w Koranie i Sunnie. Wskazano w niej źródła fundamentalizmu i terroryzmu islamskiego oraz w jaki sposób należy odczytywać pozorne sprzeczności w islamie pomiędzy przesłaniem pokojowym a nawołującym do nienawiści i terroryzowania społeczeństw niewiernych. Autor wyjaśnił pojęcie dżihadu i jego ewolucję w społeczeństwie dar al-harb w kierunku dar al-islam. Jest to próba odpowiedzi na dwa najważniejsze pytania dotyczące bezpieczeństwa: dlaczego dochodzi do islamskich zamachów i jak im przeciwdziałać? Książka adresowana jest w pierwszej kolejności do służb zajmujących się bezpieczeństwem państwa – Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Policji, Straży Granicznej oraz Wojsk Obrony Terytorialnej – w zakresie praktycznym. Kolejnym adresatem są studenci, pracownicy dydaktyczni i naukowi uczelni wyższych, gdzie prowadzi się studia nad bezpieczeństwa publicznym, w tym nad źródłami terroryzmu i radykalizmu islamskiego oraz wykłady na kierunkach: bezpieczeństwo narodowe i bezpieczeństwo wewnętrzne.

'Böll's novel blows a stent in the human heart. . . It feels more necessary than ever.' Anna Funder, from the introduction Twenty-four-year-old Andreas, a disillusioned German soldier, is travelling on a troop train to the Eastern Front when he has an awful premonition that he will die in exactly five days. As he hurtles towards his death, he reflects on the chaos around him - the naïve soldiers, the painfully thin girl who pours his coffee, the ruined countryside - with sudden, heart-breaking poignancy. Arriving in Poland the night before he is certain he will die, he meets Olina, a beautiful prostitute, and together they attempt to escape his fate... 'His work reaches the highest level of creative originality and stylistic perfection' Daily Telegraph 'Boll combines a mammoth intelligence with a literary outlook that is masterful and unique' Joseph Heller, author of Catch-22 'My most-admired contemporary novelist' John Ashbery 'From the moment I stepped on board the troop train with Private Andreas, concerns pertaining to my own world fell away completely. Holding this impelling book is tantamount to holding the young soldier's fate in one's hands. It is impossible to let go.' Claire-Louise Bennett, author of Pond

From the bestselling author of The Monk of Mokha andThe Circle comes a taut, suspenseful story of two foreigners' role in a nation's fragile peace. 'Tightly written, carefully designed to wrong-foot preconceptions, and astute... An intensely gripping story' Evening Standard 'Certainly his best book since What is the What, The Parade may well be the sound of a major writer finding his mature voice' Spectator An unnamed country is leaving the darkness of a decade at war, and to commemorate the armistice the government commissions a new road connecting two halves of the state. Two men, foreign contractors from the same company, are sent to finish the highway. While one is flighty and adventurous, wanting to experience the nightlife and people, the other wants only to do the work and go home. But both men must eventually face the absurdities of their positions, and the dire consequences of their presence. With echoes of J. M. Coetzee and Graham Greene, this timeless novel questions whether we can ever understand another nation's war, and what role we have in forging anyone's peace.

Polski kapucyn, kandydat na ołtarze podejmuje kwestię patriotyzmu Polaków. Książka, która składa się z niepublikowanych nigdy tekstów, które przygotowane przez autora do druku powędrowały do szuflady na ponad 140 lat.Komentarze pisane w wieku pary i elektryczności zadziwiająco celnie przewidziały rzeczywistość XXI wieku. Niepokoje w Europie, afery gospodarcze, upadek obyczajów, wielka wojna, która wisi na włosku i o której nikt woli nie mówić.Jakie zadanie błogosławiony widzi dla Polaków, on, który nie miał szansy usłyszeć o obietnicy danej Faustynie przez Zbawiciela, że Iskra wyjdzie z Polski.Czy patriotyzm to tylko kwestia ciepłej wody w kranie i terminowego płacenia podatków?

Niniejszy tom, zawierający 13 artykułów historyków z Katowic, Opola i Warszawy, ukazuje konflikt w relacjach Kościół – państwo na kilku płaszczyznach: specyfiki lokalnej, rozmów duchowieństwa z przedstawicielami władz, prasy, zaangażowania społeczno-politycznego duchowieństwa, szkolnictwa oraz pielgrzymowania. Na początku skupiono się na kwestii górnośląskiego oblicza konfliktu ideologicznego Kościół – państwo. Doktor Andrzej Grajewski zwrócił m.in. uwagę na potrzebę komparatystyki podczas prowadzenia badań nad historią Kościoła w poszczególnych regionach, a także zaproponował nowe ramy narracji chronologicznej w odniesieniu do dziejów Kościoła na obszarze Górnego Śląska. Redaktor tomu, dr hab. Adam Dziurok, prof. UKSW, skupił się na przedstawieniu problemów natury światopoglądowej, które pojawiały się podczas rozmów przedstawicieli władz partyjnopaństwowych z duchownymi na terenie województwa śląskiego/katowickiego w okresie stalinizmu. W kolejnych dwóch tekstach skupiono się na perspektywie prasowej. Z jednej strony ukazano sposób relacjonowania stosunków państwowo-kościelnych w 1945 r. na łamach tygodnika „Gość Niedzielny” – wydawnictwa kurii diecezjalnej w Katowicach (tekst autorstwa ks. dr. Rafała Śpiewaka), z drugiej zaś zaprezentowano antykościelne treści publikowane przez katowicki miesięcznik ateistyczny „Myśl Wolna” (tekst dr Łucji Marek). Trzeci blok tekstów obejmuje kwestię aktywności społeczno-politycznej grupy duchownych określanych jako „księża patrioci” oraz próby wychowania lojalnych kapłanów. Doktor Jacek Żurek poruszył sprawę regionalizmu w tym środowisku na Górnym Śląsku, dr Adriana Dawid zaprezentowała aktywność kapłanów województwa opolskiego w Komitecie Obrońców Pokoju, zaś ks. prof. Jerzy Myszor poddał analizie próby uzyskania wpływu przez władze komunistyczne na formację do kapłaństwa, zarówno w Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie, jak i poprzez powoływanie alumnów do służby wojskowej. Problem oświaty i wychowania jako pola konfrontacji ideologicznej między Kościołem a państwem zaprezentowano w trzech odsłonach. Najpierw ukazano tę kwestię w szerokiej perspektywie chronologicznej (1950–1988) na przykładzie województwa opolskiego (dr Zbigniew Bereszyński). Następnie skupiono się na jednym konkretnym przypadku służebniczki, siostry Anny Dyllus, która trafiła do obozu pracy za nauczanie religii (tekst dr. hab. Andrzeja Szymańskiego). W napisanym przez dr Annę Badurę ostatnim artykule w tym bloku omówiono akcję dekrucyfikacyjną w szkołach województwa katowickiego w latach 1984–1985. Trzy ostatnie artykuły podejmują problematykę pielgrzymowania i roli górnośląskich sanktuariów (w Piekarach Śląskich i Turzy Śląskiej) w okresie PRL. Najpierw ks. dr hab. Arkadiusz Wuwer omówił relacje państwowo-kościelne na Górnym Śląsku w świetle wystąpień biskupów katowickich podczas stanowych pielgrzymek mężczyzn do Piekar Śląskich, a dr Kornelia Banaś zajęła się „kościelną propagandą wizualną” podczas tych pielgrzymek. W ostatnim tekście ks. dr hab. Henryk Olszar zaprezentował funkcjonowanie sanktuarium maryjnego w Turzy Śląskiej w realiach państwa komunistycznego. Prezentowane teksty stanowią przyczynek do lepszego poznania problemu konfrontacji ideologicznej między Kościołem katolickim a państwem rządzonym przez komunistów w wymiarze lokalnym. Można wyrazić nadzieję, że tom będzie inspiracją do dalszych badań i refleksji nad tym fundamentalnym zagadnieniem w kontekście relacji państwowo-kościelnych w PRL.

Balcerowicz i Wałęsa w najważniejszej rozmowie na 30-lecie przemian demokratycznych w Polsce30 lat temu Polacy zdecydowali, że wolność jest najważniejsza. Zdobyliśmy ją, ale ponieśliśmy też ogromne koszty polityczne, ekonomiczne i społeczne.Czym jest wolność dla Lecha Wałęsy i Leszka Balcerowicza? W jaki sposób ich działania i decyzje doprowadziły do przemian w Polsce? Jaką cenę zapłacili architekci tych przemian? I czy wolność jest społeczeństwu dana raz na zawsze?Na te i inne ważne pytania odpowiada książka będąca zapisem pierwszej rozmowy autorów polskiej transformacji. Wałęsa i Balcerowicz odsłaniają kulisy tamtego okresu, opowiadają o dokonywaniu trudnych wyborów, osobistym poświęceniu, szalonej pracy i wzajemnych stosunków związkowego przywódcy, który został prezydentem, i naukowca, na którego spadła odpowiedzialność za odbudowanie zrujnowanego kraju. Razem dokonali czegoś wielkiego wygrali wolność.

Boko Haram utworzono w celu zreformowania islamu w północnej Nigerii przez przywrócenie mu pierwotnej formy. U podstaw tej koncepcji legły nauki Muhammada Yusufa – pierwszego ideologa tej organizacji. Za największe zagrożenie dla religii muzułmańskiej uważał on odziedziczone po kolonializmie wpływy Zachodu, w tym europejską edukację, jego zdaniem niezgodną z zasadami islamu. Krytykował także obcy islamowi system demokracji oraz oparte na nim świeckie instytucje, opowiadając się za utworzeniem kalifatu na terenie północnej Nigerii. Abubakar Shekau, który po śmierci Yusufa przejął władzę w organizacji Boko Haram, przekształcił ją w grupę podejmującą działania zbrojne przeciwko rządowi nigeryjskiemu oraz cywilnej ludności mieszkającej na północy kraju. Jej główne podstawy ideologiczne pozostały jednak niezmienione. Założeniem tej organizacji jest więc obalenie świeckiego rządu, zbudowanie kalifatu oraz wyplenienie z islamu wpływów obcych przez negację wartości zachodniej edukacji i utrudnianie pracy szkół.

Wizerunek polityków i jego tworzenie zajmuje coraz ważniejsze miejsce w życiu politycznym. W krajach zachodnich procesy związane z kształtowaniem wizerunku są zaawansowane, ale w Polsce jest to tematyka jeszcze stosunkowo nowa. Taki stan rzeczy nie dziwi, biorąc pod uwagę przemiany polityczne ostatnich kilkunastu lat polskiej demokracji - pewne procesy dotyczące życia politycznego dopiero zaczynają w pełni się rozwijać, co w dużej mierze odnosi się do budowania politycznego wizerunku.

Dzieje rodziny Ewy Kuryluk finał trylogiiPo Goldim (finał Nike 2005) i Frascati (nominacja Nike 2010) Ewa Kuryluk zamyka swoją trylogię rodzinną prawdziwie wstrząsającym akordem, podejmując jak sama wyznaje najtrudniejszy i najboleśniejszy dla niej temat: Feluni jest opowieścią o Piotrze, nieprzeciętnie inteligentnym bracie autorki, który po nagłej śmierci ojca zaczyna chorować na schizofrenię.Ewa Kuryluk, światowej sławy malarka, historyczka sztuki, pisarka i eseistka, urodziła się w Krakowie w 1946 roku. Jej ojciec, Karol Kuryluk, był ministrem kultury w rządzie Cyrankiewicza, ambasadorem w Wiedniu i na końcu dyrektorem PWN-u. Jemu właśnie poświęciła autorka Goldiego. Matka Maria Kuryluk (ur. jako Miriam Kohany), poetka i pisarka uratowana przez Karola z zagłady, do końca życia ukrywała żydowską tożsamość. W Frascati Ewa Kuryluk opowiada tragiczną historię matki, która po śmierci pierwszego męża Teddy'ego Gleicha (prawdopodobnie na skutek ran odniesionych w pogromie kieleckim) przeżyła załamanie psychiczne, z którego nie podniosła się już nigdy.Każda z części tego cyklu jest opowieścią o rodzinie Kuryluków, o czworgu nieprzeciętnie wrażliwych i kreatywnych ludzi zmagających się z wojennymi traumami i mimo wszystko próbujących za wszelką cenę odnaleźć szczęście. Autorka opowiada te dzieje prywatnym, osobnym językiem, który wykształcił się w rodzinnych rozmowach z zabawnych przejęzyczeń, z imion i pseudonimów, jakie Kurylukowie nadawali sobie nawzajem, ukochanym zwierzakom, ważnym zjawiskom. Tym razem w centrum znajduje się Piotr, a historia jego choroby jest zarazem opowieścią o niszczącym systemie szpitalnictwa psychiatrycznego, w którym indywidualny, wrażliwy byt nie miał prawa istnieć.