Jeśli interesujesz się polityką, albo studiujesz politologię znajdziesz w tym dziale informacje o współczesnym świecie. Obszerna literatura naukowa, różne publikacje i elementy wiedzy politologicznej, najważniejsze zagadnienia i pojęcia z politologii, kontrowersyjne książki polityczne, powieści polityczne, nauki polityczne. Najlepsze książki społeczno-polityczne, bestsellery polityczne, książki o polityce, które warto przeczytać - zapraszamy po lekturę na Dobreksiazki.pl
Polacy są bardzo wrażliwi na wydarzenia mające miejsce w Rosji. Decyduje o tym nie tylko położenie tego państwa jako naszego sąsiada, ale także wielowiekowe doświadczenia związane z tym sąsiedztwem. „Prezentowane w polskich środkach masowego przekazu informacje na temat Rosji oraz komentarze dotyczące tego, co się w tym państwie dzieje, bywają mocno zabarwione emocjonalnie. Dziennikarze często w poszukiwaniu sensacji kreują obraz współczesnej Rosji jako kraju zapóźnionego w rozwoju gospodarczym, społecznym i kulturowym. W konsekwencji Rosja jawi się jako kraj zacofany, ogarnięty wszechwładną korupcją, rządzony przez oligarchów”. Dziennikarze nie szczędzą także słów dezaprobaty dla działań rosyjskich polityków, a przede wszystkim prezydenta (nie-zależnie od tego, kto sprawuje ten urząd).
Książka jest próbą ukazania rosyjskiej prezydentury przez pryzmat procesu komunikacji. Ma ona pomóc w udzieleniu odpowiedzi na pytanie o znaczenie różnych typów wystąpień publicznych w dzisiejszej polityce rosyjskiej. Powyższy cel starano się osiągnąć poprzez analizę rosyjskiego dyskursu prezydenckiego.
Biuca nie ma przyszłości przed sobą. Biuca żyje w faveli. W faveli rządzą silni, uzbrojeni, a Biuca jest kuternogą. Nienawidzi policji za zabicie brata. Biuca marzy o spluwie!
Masz spluwę jesteś gość! I tak nie masz przyszłości przed sobą, ale ze spluwą chociaż możesz zdobyć odrobinę szacunku, o którym jako kuternoga możesz tylko pomarzyć. Biuca gwiżdże na mądrości pokoleń, ma swoje, życiowe motto:
“Tak naprawdę, żeby zostać prawdziwym mężczyzną, trzeba zrobić trzy rzeczy, co nie mają nic wspólnego z drzewami i książkami. Trzeba zaliczyć pannę, zostać bandytą i zajebać glinę. Tyle.”
André Diniz (Favela w kadrze, Mandioca 2017) i Laudo Ferreira (Yeshua Absoluto, 2016) stworzyli jeden z najsmutniejszych, najbardziej wstrząsających i siłą rzeczy najprawdziwszych obrazów brazylijskich favel.
Laudo by oddać klaustrofobiczny, pozbawiony prywatności, “gęsty” klimat faveli zaserwował nam opowieść zapełnioną 10-12 panelami na stronę, bo w faveli jest za ciasno, zbyt duszno i trudno tam o spokój.
Brazylia jest krajem, w którym dokonuje się ponad 60 000 zabójstw rocznie, większości w favelach. Policja zabija najwięcej ludzi na świecie. W Rio de Janeiro toczy się codziennie wojna.
André Diniz do opowiedzenia o niej znalazł klucz klasyczny: mitologię i Szekspira! To musiało zrobić wrażenie! W Portugalii napisano o tym komiksie: “potężny kop w brzuch”.
A gripping narrative of power, corruption and greed, The Mechanism is the true story of how a simple investigation into money laundering uncovered the biggest corruption scandal in human history.
When a small team of investigators discovered that a black market currency dealer was operating out of a Brazilian petrol station, they could never have imagined that their work would destroy the government and lead to the impeachment of two presidents. As the trail leads further and further into the centre of power, the search for the truth and pursuit of justice become ever more crucial.
Taut and riveting, with more plot twists than the most compelling political thriller, The Mechanism is an essential work of non-fiction that exposes the rottenness caused when politicians and big businesses believe they are above the law.
FROM THE MULTI-MILLION COPY BESTSELLING AUTHOR OF CAPTAIN CORELLI'S MANDOLIN
At the dawn of the 1920s, Rosie and Daniel move to Ceylon with their small daughter to start a new life, attempting to put the trauma of the First World War – and its effects on their marriage – behind them.
Back in England, Rosie's sisters are dealing with impossible challenges in their searches for family, purpose and happiness. These are precarious times, and they find themselves taking unconventional means to achieve what they want. Around them the world changes, and events in Germany take a dark and forbidding turn. And soon there is no going back . . .
Pradawna łódź (Guchuan) to pierwsza pełnowymiarowa powieść Zhang Weia. Trzy pokolenia rodzin Sui, Zhao oraz Li, których losy nierozerwalnie się ze sobą splatają – czasem z tragicznymi skutkami – doświadczają kolejno skutków reformy rolnej, Wielkiego Skoku, klęski głodu w latach 1959–1961, kampanii przeciw prawicowcom oraz rewolucji kulturalnej (1966–1976), podczas której zginęło według szacunków od dwudziestu do pięćdziesięciu milionów mieszkańców Chin. Tytuł powieści pochodzi od znalezionego na brzegi rzeki kadłuba starożytnej drewnianej łodzi – jest to metafora dziejów Chin, których odzwierciedlenie stanowią zmienne losy mieszkańców miasteczka.
Powieść Zhang Weia to w chińskiej literaturze dzieło przełomowe, które przemawia do czytelników na całym świecie. Od dawna zajmuje miejsce na liście bestsellerów w Chinach i na Tajwanie (ukazało się już w ponad dwudziestu wydaniach, wiele z nich nadal jest w druku) i została uhonorowana kilkoma krajowymi nagrodami literackimi.
ze Wstępu Howarda Goldblatta
ZHANG WEI – pisarz pochodzący z chińskiej prowincji Szantung. Znany jest ze swoich powieści: Pradawna łódź i Baśń wrześniowa. W 2011 r. otrzymał Nagrodę Literacką Mao Duna za epickie 10-tomowe dzieło Na płaskowyżu. Od wielu lat aktywnie działa na rzecz chińskiej literatury w ramach Stowarzyszenia Pisarzy Chińskich (Chinese Writers Association).
Rozwój ukraińskiej myśli historycznej, zwłaszcza dotyczącej dziejów najnowszych, przez długi czas odbywał się w niesprzyjających warunkach – zafałszowano wiele faktów historycznych, które zostały zastąpione przez wymysły i mity, odpowiadające totalitarnemu reżimowi komunistycznemu. Długie panowanie komunizmu w wydaniu radzieckim skutecznie przeciwdziałało ludzkiemu dążeniu do wiedzy. Fakty historyczne zamieniano na narzędzia propagandy, co doprowadziło całe pokolenia Ukraińców do utraty pamięci historycznej. Bezsprzecznie historię ukraińską cechuje złożoność i niejednoznaczność, niemniej próby „upośledzenia” wiedzy historycznej sprawiły, że do dziś istnieje wiele tzw. białych plam – wątpliwości i pytań, na które odpowiedzi będzie szukać jeszcze wiele pokoleń ukraińskich historyków. Współczesne badania nad historią ukraińską, zwłaszcza w pierwszej połowie ?? w., dotyczyły tzw. mocnych tematów, a jednocześnie poza zainteresowaniem badaczy znalazła się ogromna część materiału historycznego, który przy pobieżnym oglądzie zdawał się mieć drugorzędną wartość, niemniej był istotny dla pełnego obrazu epoki. Jednym z takich tematów jest historia ukraińskiego ruchu katolickiego, nieodłącznie związana z dziejami Kościoła greckokatolickiego. Doniosłą rolę odegrała przy tym Akcja Katolicka, która stała się elementem jednoczącym ruch katolicki w okresie międzywojennym.
Czy komunizm narodził się w Brukseli? Jak byli komuniści robią kariery w Unii Europejskiej? Aborcja i eutanazja przeciw rodzinom. Walka płci zamiast walki klas! Tyrania gender, czyli jak niszczy się prawa człowieka. Wszechwładza sądów! Dlaczego sądy zastępują parlamenty? Jak przebiega prześladowanie chrześcijan w Europie i w USA? Kto reprezentuje katolików w Europie?
Na te pytania odpowiada Vladimír Palko, były minister spraw wewnętrznych Słowacji, jeden z liderów chrześcijańskiej opinii publicznej w Europie. Palko obnaża mroczne kulisy instytucji unijnych, przedstawia nieznane fakty z wojny kulturowej i ujawnia przebiegłe mechanizmy niszczenia chrześcijańskiej kultury. Przeczytaj, aby zatrzymać cywilizacyjną katastrofę!
Vladimír Palko (ur. 1957 r.) – słowacki naukowiec, były polityk. Studiował matematykę na Uniwersytecie Komeńskiego w Bratysławie. Przez wiele lat brał udział w życiu publicznym. Był wicedyrektorem czechosłowackiej agencji wywiadowczej FBIS (1991–1992), ministrem spraw wewnętrznych Słowacji (2001–2006) i posłem do słowackiego parlamentu (1998–2010). Były wiceprzewodniczący Ruchu Chrześcijańsko-Demokratycznego (KDH) i przewodniczący partii Konserwatywni Demokraci Słowacji (KDS). Obecnie jest wykładowcą matematyki na Uniwersytecie Paneuropejskim w Bratysławie. Katolik. Szczęśliwy mąż i ojciec trójki dzieci.
Jego książka „Lwy nadchodzą“ została dotychczas wydana w językach słowackim, niemieckim i włoskim. Po jej lekturze papież Benedykt XVI napisał osobisty list do autora.
Książka Bartłomieja Biskupa wpisuje się w katalog publikacji niezbędnych do analiz komunikowania politycznego. Pogłębione badania odnoszą się do pozycji i roli rzeczników prasowych rządów w Polsce po 1989 roku. Zastosowane metody i podejścia badawcze dają możliwość przyjrzenia się aktywności komunikacyjnej rzeczników a pogłębione wywiady, których udzielili Autorowi są gwarantem autentyczności i realizmu praktykowania komunikacji politycznej. Zaproponowane przez dr Biskupa usystematyzowanie owej kwestii zaowocowało skonstruowaniem interesującej, autorskiej i oryginalnej typologii rzeczników prasowych. Tym samym, ten nieeksplorowany dotychczas w Polsce obszar badań doczekał się naukowej refleksji, którą warto upowszechniać nie tylko w kontekście dyskusji naukowych, czy dydaktyki. Oczywista zdaje się rekomendacja tej pozycji adresowana nie tylko do świata badaczy komunikacji politycznej ale również do praktyków odpowiedzialnych za organizację i profesjonalizację przestrzeni komunikacji politycznej w Polsce.
Praca składa się z dwu części. Część pierwsza, teoretyczna, odnosi się do komunikowania politycznego jako centralnej kategorii przyjętej w pracy. Zdefiniowany zostaje zakres tego pojęcia, a także – co ważniejsze – najnowsze tendencje występujące w komunikowaniu politycznym, w tym również zjawisko profesjonalizacji. Ta część odnosi się również do elementów komunikowania politycznego, czyli podmiotów (aktorów) je konstytuujących. W ramach klasycznego modelu trójkąta komunikowania politycznego: politycy – media – obywatele, szczególny nacisk położony jest na rzeczników prasowych i ich umiejscowienie w ramach tego modelu. Ten fragment monografii zamykają rozważania o roli mediów społecznościowych w komunikowaniu politycznym, jako zjawiska w miarę nowego, lecz wywierającego przemożny wpływ na komunikowanie społeczne, a nie tylko polityczne.
Część druga, empiryczna, przedstawia wyniki badań własnych oraz dokonanych na ich podstawie analiz i syntez
Jest to pierwsza na rynku wydawniczym praca, w której dokonano tak wnikliwej analizy dyskursu kryzysu imigracyjnego obecnego w debatach parlamentarnych i wypowiedziach polskich polityków. Autor jako jeden z nielicznych zaproponował połączenie nurtów teoretycznych oraz metod empirycznych badania dyskursu publicznego w zakresie imigracji z perspektywy politologicznej.
Książka podzielona została na trzy części. Część pierwsza poświęcona jest omówieniu kategorii dyskursu publicznego oraz debaty publicznej (a także pojęć pokrewnych), głównych teorii związanych z kategorią dyskursu i kategoriami pokrewnymi, a także przeglądowi założeń metodologicznych analizy dyskursu. Część ta została oparta na pogłębionej analizie polskiej i zagranicznej literatury przedmiotu, przy czym przyjęto podejście krytyczno-polemiczne do analizowanych źródeł i przywoływanych perspektyw teoretycznych i badawczych.
Druga część książki oparta jest na analizie literatury oraz analizie danych zastanych związanych z kryzysem imigracyjnym. W wyniku analizy literatury dotyczącej migracji międzynarodowych, polityki imigracyjnej oraz kryzysu imigracyjnego w Europie zdefiniowano tu najważniejsze kategorie pojęciowe związane z imigracją i kryzysem imigracyjnym oraz zgromadzono główne dotychczasowe ustalenia badawcze dotyczące kryzysu imigracyjnego w Europie i prowadzonej wobec niego polityki.
W części trzeciej książki omówione zostały wyniki własnych badań empirycznych nad polskim dyskursem publicznym na omawiany temat, przede wszystkim w kontekście sporu o udział państwa polskiego w realizacji mechanizmu relokacji i przesiedleń. Zostały tutaj zilustrowane mechanizmy konstruowania znaczeń w polskiej debacie o kryzysie imigracyjnym. Ponadto podjęta została próba ukazania metod i środków retorycznych i perswazyjnych, w tym sposobów nazywania, określania, argumentowania czy przedstawiania („ramowania”) omawianej kwestii.
Czy rewitalizacja przestrzeni miejskich musi prowadzić do gentryfikacji i napięć tożsamościowych? Analogicznie, czy ogólnokrajowym i lokalnym projektom modernizacyjnym musi nieuchronnie towarzyszyć wzrost nierówności i podziałów społecznych, bałagan mentalny i erozja domeny publicznej? Aż nadto widoczny w dzisiejszej Warszawie zamęt i rozgardiasz architektoniczno-urbanistyczny, a także mieszane rezultaty różnych działań renowacyjnych autor traktuje jako metaforę realizowanej nie tylko w Polsce polityki publicznej i ścieżki rozwoju.
Publikacja jest plonem wieloletnich zainteresowań polityką publiczną i funkcjonowaniem przestrzeni publicznych w Polsce i za granicą. Autor podejmuje również cały szereg innych pokrewnych zagadnień, na przykład kwestię wyzwań, przed którymi staje współczesna polityka miejska na świecie i w Polsce, pojęciową analizę sfery publicznej, ładu i bezładu przestrzennego.
Jaki jest generalny bilans zmian zachodzących w miejskich przestrzeniach publicznych? Co przeważa w owych metamorfozach – erozja i dewastacja czy odnowa i rehumanizacja środowiska, w którym żyjemy? Respekt czy brak szacunku dla przeszłości i tradycji? W jakim stanie przetrwały w Warszawie do naszych czasów niektóre elementy wcześniejszej, w tym powojennej spuścizny budowlanej, odziedziczonej po okresie PRL? Jakie piętno wywarły na architekturze i układach urbanistycznych procesy rynkowe i modernizacyjne, które dokonują się od 30 lat w III Rzeczypospolitej? Czy warszawski bezład to objaw naturalnego eklektyzmu, nasze stołeczne DNA i genius loci, czy też może pochodna zaawansowanej, brutalnej komercjalizacji i prywatyzacji przestrzeni publicznych? To tylko niektóre z pytań, na które nie padają w książce absolutnie jednoznaczne odpowiedzi.
Skala trudności, przed którymi stanęła była wyjątkowa, co wynikało z dwóch podstawowych przyczyn. Po pierwsze, podjęła się zadania pionierskiego: nikt wcześniej nie zajmował się szerzej tym tematem. Po drugie, analiza funkcjonowania tego Urzędu wymagała wybitnych kompetencji w trzech dziedzinach: wydawnictw, poligrafii i księgarstwa. Każda z nich posiada własną specyfikę, wypracowała własny, hermetyczny żargon, zestaw pojęć, których zrozumienie nie jest zadaniem łatwym. Dodatkowo taka analiza nie jest możliwa bez zapoznania ze skomplikowanym kontekstem politycznym polskiego stalinizmu oraz elementami nauki o organizacji i zarządzaniu. Dr Chamera-Nowak wywiązała się z tego zadania bardzo dobrze.
Historia dwóch dziewcząt – Nour, współczesnej syryjskiej uciekinierki, i Rawiji, średniowiecznej uczennicy legendarnego kartografa. Obie podążają tym samym szlakiem przez Środkowy Wschód i Afrykę Północną, stawiając czoło temu, co nieznane.
Tuż po śmierci ojca, matka Nour postanawia opuścić Nowy Jork i wrócić do Syrii, aby być bliżej swojej rodziny. Jednak kraj, który znała, jest w trakcie zmian. Protesty i bombardowania zagrażają spokojnemu życiu w Homs. W dniu kiedy pocisk burzy ich dom i niemal pozbawia życia, Nour i jej rodzina muszą zdecydować: zostać i ryzykować czy uciekać w poszukiwaniu bezpiecznego miejsca.
Osiemset lat wcześniej szesnastoletnia Rawija wie, że musi pomóc owdowiałej matce. Opuszcza dom w poszukiwaniu szczęścia. Udając chłopca imieniem Rami, zostaje uczennicą sławnego uczonego al-Idrisiego, który na zamówienie króla Sycylii ma wykonać mapę świata. Razem z nim dziewczyna wyrusza w epicką podróż…
Głęboka, poruszająca i poetycka debiutancka powieść, będąca dla Syrii tym, czym dla Afganistanu był Chłopiec z latawcem.
Autork zręcznie równoważa przykrą, często przerażającą prawdę o losie uchodźców z liryczną, niemal baśniową opowieścią... Mądra historia.
„Library Journal”
Zeyn Joukhadar jest pisarsarzem syryjsko-amerykańskim. Urodził się w Nowym Jorku. Jego ojciec jest muzułmaninem a matka chrześcijanką. Joukhadar należy do Radius of Arab American Writers i amerykańskiej Mensy. Jego opowiadania ukazały się m. in. w: „The Kenyon Review”, „The Saturday Evening Post”, „PANK Magazine” i „Mizna”. Za swoją twórczość został nominowany do Pushcart Prize i Best of the Net.
Swoim tytułem – Behemot polski – tom ten nie nawiązuje do imienia jednego z bohaterów pewnej powszechnie znanej i lubianej w Polsce powieści. Nawet, jeżeli Behemot opisywany był w niej jako paź, błazen czy kocur, „wyposażony w zawadiackie wąsy kawalerzysty”. Przedmiotem nawiązania jest tu tytuł znacznie mniej znanego i rzadziej cytowanego dzieła. Mowa o późnej pracy klasyka nowożytnej myśli politycznej Tomasza Hobbesa zatytułowanej Behemot lub Długi Parlament. Historia przyczyn wojen domowych w Anglii. W Behemocie, tak samo, jak w słynnym Lewiatanie – traktacie, w którym, jak pisał o nim Mickiewicz w Panu Tadeuszu, „widzimy tedy, że rząd umową się tworzy, nie pochodząc, jak mylnie sadza, z woli Bożej” – Hobbes nawiązał do Księgi Hioba. Imiona Lewiatana i Behemota, potwora morskiego i potwora lądowego, przywołał w tej starotestamentowej księdze sam Jahwe, żeby uprzytomnić Hiobowi jego nicości niemoc przeciwstawienia się mu jako Bogu. Hobbesowi jako krytycznemu czytelnikowi Biblii obydwa te biblijne potwory posłużyły do uświadomienia człowiekowi jego nicości także względem sztucznych, lecz przewyższających go pod każdym względem potęg politycznych. Potwór morski Lewiatan miał przedstawiać alegorycznie „wielość ludzi zjednoczoną w jedną osobę”, która nazywa się państwem. Lądowy Behemot miał stanowić alegorię rozbicia tej jedności na wielość osób i głosów: wojny domowej lub inaczej anarchii.
Andrzej Gniazdowski (1964) pracuje w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. Autor książek: Filozofia i gilotyna. Tradycjonalizm Josepha de Maistre’a jako hermeneutyka polityczna (Warszawa 1996), Polityka i geometria. Fenomenologia Edmunda Husserla a problem demokracji (Warszawa 2007) oraz Antynomie radykalizmu. Fenomenologia polityczna w Niemczech 1914-1933 (Warszawa 2015).
Z jednej strony słyszymy hasła - "demokracja w odwrocie", "upadek demokracji liberalnej", "wzrasta liczba populistycznych autorytaryzmów", z drugiej - " Chiny rządzą światem", "Państwo Środka nowym supermocarstwem". A gdyby tak połączyć te zjawiska? Wówczas Hongkong staje się ciekawym obiektem rozważań. Niniejsza praca adresowana jest głównie do adeptów nauk o polityce.
Frantz Fanon’s explosive Black Skin, White Masks is a merciless exposé of the psychological damage done by colonial rule across the world. Using Fanon’s incisive analytical abilities to expose the consequences of colonialism on the psyches of colonized peoples, it is both a crucial text in post-colonial theory, and a lesson in the power of analytical skills to reveal the realities that hide beneath the surface of things.
Fanon was himself part of a colonized nation – Martinique – and grew up with the values and beliefs of French culture imposed upon him, while remaining relegated to an inferior status in society. Qualifying as a psychiatrist in France before working in Algeria (a French colony subject to brutal repression), his own experiences granted him a sharp insight into the psychological problems associated with colonial rule.
Like any good analytical thinker, Fanon’s particular skill was in breaking things down and joining dots. His analysis of colonial rule exposed its implicit assumptions – and how they were replicated in colonised populations – allowing Fanon to unpick the hidden reasons behind his own conflicted psychological make up, and those of his patients. Unflinchingly clear-sighted in doing so, Black Skin White Masks remains a shocking read today.
Antonio Gramsci’s Prison Notebooks is a remarkable work, not only because it was written in jail as the Italian Marxist thinker fell victim to political oppression in his home country, but also because it shows his impressive analytical ability.
First published in 1948, 11 years after Gramsci’s death, Prison Notebooks ably demonstrates that the writer has an innate ability to understand the relationship between different parts of an argument. This is how Gramsci manages to analyze such wide-ranging topics – capitalism, economics and culture – to explain historical developments. He introduces the idea of “hegemony,” the means by which ruling classes in a society gain, keep hold of and manage their power, and, by carefully looking at how society operates, he reveals the manner in which the powerful deploy a combination of force and manipulation to convince most people that the existing social arrangement is logical and in their best interests – even when it isn’t.
Gramsci shows exactly how the ruling class maintains power by influencing both political institutions like the courts and the police, and civil institutions, such as churches, family and schools. His powerful analysis led him to the conclusion that change can only take place in two ways, either through revolution or through a slow but constant struggle to transform the belief system of the ruling classes.
Haraway’s ‘A Cyborg Manifesto’ is a key postmodern text and is widely taught in many disciplines as one of the first texts to embrace technology from a leftist and feminist perspective using the metaphor of the cyborg to champion socialist, postmodern, and anti-identitarian politics. Until Haraway’s work, few feminists had turned to theorizing science and technology and thus her work quite literally changed the terms of the debate. This article continues to be seen as hugely influential in the field of feminism, particularly postmodern, materialist, and scientific strands. It is also a precursor to cyberfeminism and posthumanism and perhaps anticipates the development of digital humanities.
We takes place in a distant future, where humans are forced to submit their wills to the requirements of the state, under the rule of the all-powerful Benefactor, and dreams are regarded as a sign of mental illness. In a city of straight lines, protected by green walls and a glass dome, a spaceship is being built in order to spearhead the conquest of new planets. Its chief engineer, a man called D-503, keeps a journal of his life and activities: to his mathematical mind everything seems to make sense and proceed as it should, until a chance encounter with a woman threatens to shatter the very foundations of the world he lives in.
Written in a highly charged, direct and concise style, Zamyatin’s 1921 seminal novel – here presented in Hugh Aplin’s crisp translation – is not only an indictment of the Soviet Russia of his time and a precursor of the works of Orwell and the dystopian genre, but also a prefiguration of much of twentieth-century history and a harbinger of the ominous future that may still lay ahead of us.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
