Przebywający w Rzymie w 1631 roku ciężko chory książę Mikołaj Sapieha, wojewoda litewski i właściciel Kodnia, doznaje cudownego uzdrowienia przed obrazem Matki Bożej Gregoriańskiej. Jego prośba o podarowanie obrazu spotyka się z odmową papieża Urbana VIII. Książe z iście kmicicową fantazją porywa obraz i wywozi do Polski, aby w rodzinnym Kodniu oddawać mu cześć i dziękować Matce Bożej za odzyskane zdrowie. Za ten czyn zostaje wyklęty przez papieża. Zofia Kossak z właściwą sobie przenikliwością opisuje przemianę duchową bohatera z magnata-gwałtownika w pokutnika-pielgrzyma i pokazuje, w jaki sposób zbrodnia świętokradztwa może się stać błogosławioną winą.
Hildegarda z Bingen (1098-1179) należy do najwybitniejszych kobiet europejskiego średniowiecza. Benedyktynka niemiecka, wizjonerka i mistyczka, wywierała ogromny wpływ na ówczesnych przywódców kościelnych i władców świeckich. Była autorką dzieł poetyckich i muzycznych, a także pism, w których zebrała całą ówczesną wiedzę na temat medycyny.W swych poradach zdrowotnych (które nie mogą jednak zastąpić współczesnej terapii medycznej, a jedynie ją uzupełniają) podkreślała szczególny związek między duszą i ciałem, opierając się przede wszystkim na lkeczniczym działaniu przyrody roślin, kamieni szlachetnych i metali.Książka zawiera także przepisy kulinarne św. Hildegardy oraz plan pożytecznego dla zdrowia postu. Pochodząca sprzed ośmiuset lat propozycja sposobu życia w zgodzie z naturą zaskakuje dziś swoją aktualnością.
Historycznym tłem powieści są dzieje Rzeczypospolitej w kluczowym dla jej dalszych losów okresie, gdy na obliczu środkowoeuropejskiej potęgi z początków XVII wieku widać już rysy, które niebawem będą skutkowały rozpadem z takim trudem budowanych więzi narodowych. Na kanwie rzeczywistych wydarzeń za panowania króla Zygmunta III Wazy, takich jak rokosz Zebrzydowskiego, wojna o Inflanty, bitwy pod Kircholmem i Kałuszynem, rozprzestrzenienie się reformacji, a zwłaszcza antytrynitarnej wspólnoty arian, Zofia Kossak kreśli losy fikcyjnych postaci, dwóch braci Piotra i Sebastiana Pielszów, przydając fabule nieco bardziej ludzkiego oblicza i umożliwiając czytelnikowi głębsze wczucie się w atmosferę epoki. Temu wczuciu się służy też z pewnością archaizowany język powieści, która, tak jak inne tej autorki, pełna jest plastycznych opisów przyrody, błyskotliwych dialogów, a także historiozoficznych i teologicznych rozważań.
W odległym od wydarzeń europejskich zakątku, w szczelnie odciętej od powstającego właśnie państwa polskiego ziemi, działy się rzeczy wielkie, o całej przyszłości tego kraju na długie czasy decydujące. Padał w gruzy dawny porządek, oparty na rządach dynastii carskiej, ale zarazem starano się także doszczętnie zburzyć wszelkie ślady dominującej tam kulturalnie polskości. Autorka patrzała z bliska na postęp tych usiłowań i miała sposobność obserwować je jak najdokładniej, będąc jedną z ich ofiar. () Toteż opis wydarzeń, jakie ludność, czy to polska, czy to ruska, przeżyła od wybuchu rewolucji rosyjskiej aż do wkroczenia pierwszych oddziałów regularnych wojsk polskich, będzie z pewnością raz na zawsze jednym z najcenniejszych i najwiarygodniejszych materiałów dla przyszłych historyków tych wypadków.ze Wstępu Stanisława Estreichera do pierwszego wydania Pożogi
Studium myśli Józefa Toniolo (18451918) wyniesionego w 2012 r. do chwały ołtarzy salezjanina, ekonomisty i socjologa, proroka Rerum novarum. Domenico Sorrentino analizuje Traktat o ekonomii społecznej i inne pisma włoskiego błogosławionego. Toniolo bada związek między etyką a ekonomią, nić przewodnią jego wizji stanowi element etyczny jako wewnętrzny czynnik praw ekonomicznych. Pisze: Człowiek jest pierwszą i najwyższą przyczyną sprawczą praw społecznych i ekonomicznych. Celem własnym ekonomii jest zatem człowiek jako wytwórca, dystrybutor i konsument bogactwa; człowiek kompletny, ekonomia bowiem winna poznać jego naturę i rozpatrywać jego istotę, uwzględniając stopień osiągniętej cywilizacji, spektrum zainteresowań, miejsce w społeczeństwie i moralność. Józef Toniolo należy do grona inspiratorów inicjatywy Ekonomia Franciszka, poprzez którą papież Franciszek wezwał młodych ekonomistów i przedsiębiorców do wspólnych działań na rzecz odnowy ekonomii w bardziej braterskim i solidarnym znaczeniu. Domenico Sorrentino ur. 16 maja 1948 r. w Boscoreale, posiada wykształcenie teologiczne i politologiczne. Biskup Asyżu-Nocera Umbra-Gualdo Tadino i Foligno, wcześniej prałat Pompei (20012003) i sekretarz Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów (20032005). Były profesor na Wydziale Teologicznym Południowych Włoch w Neapolu, kierował Biblioteką Diecezjalną San Paolino w Noli, rodzimej diecezji. Autor licznych artykułów i publikacji, m.in.: L'esperienza di Dio. Disegno di teologia spirituale (2007), L'economista di Dio. Giuseppe Toniolo (2012), Crisi come grazia. Per una nuova primavera della Chiesa (2020), Oryginały, nie fotokopie. Karol Acutis i Franciszek z Asyżu (wyd. pol. 2022).
Po drugiej wojnie światowej i po upadku muru berlińskiego uwierzyliśmy w ostateczne zwycięstwo naszej wizji świata, charakteryzującej się liberalnym indywidualizmem, kosmopolityzmem, demokracją i respektowaniem praw człowieka. Jednakże od przełomu stuleci wiele kultur zdecydowanie przeciwstawia się zachodnim zasadom, uznawanym dotąd za uniwersalne. Krytykuje się lub postponuje demokrację, otwarcie broni się autokracji w Chinach i w Singapurze, w niektórych państwach muzułmańskich, w Rosji. Poza tym w łonie samego Zachodu pojawiają się rządy populistyczne lub nieliberalne. Burzliwa debata toczy się zarówno na płaszczyźnie zachodniej, jak i w wymiarze globalnym. Po obu stronach widać rozpasanie. Na Zachodzie klasyczny humanizm przekształcił się w humanitaryzm. Po stronie przeciwnej mamy kultury, które niejednokrotnie czynią ze swych tradycji ideologie.
Chantal Delsol Emerytowana profesor filozofii, członkini Institut de France (Akademii Nauk Moralnych i Politycznych) oraz felietonistka dziennika Le Figaro. Autorka książek filozoficznych, esejów i powieści tłumaczonych na prawie dwadzieścia języków.
Miłość i sprawiedliwość społeczną napisał człowiek, któremu zależało na ocaleniu prawdy o człowieku, spełniającym się w swej pracy i tworzonych przez siebie strukturach życia społecznego.Lektura zbioru studiów społecznych autorstwa Stefana Wyszyńskiego utrwala w nas stanowisko, bazujące na nauce społecznej Kościoła, że argumentacja w dyskusji o osobie opiera się o rozum i prawo naturalne. I tylko ono stanowi trwały i niezafałszowany obraz wspólny naturze każdej istoty ludzkiej.Cel istnienia człowieka od początku pozostaje w centrum zainteresowania Kościoła i tym sposobem zawsze mu towarzyszy, pomagając zrozumieć także rolę społecznej aktywności jednostki. Katolickie nauczanie społeczne, mając za orędownika, propagatora i olbrzymi autorytet Prymasa Tysiąclecia ma także swoje wielkie dzieła, opus magnum. Jednym z nich jest niewątpliwie wydany przez Instytut Wydawniczy PAX zbiór o wdzięcznej i zobowiązującej nazwie Miłość i sprawiedliwość społeczna.Wymienione słowa, wskazujące poruszaną tematykę, wymagały od Stefana Wyszyńskiego zagwarantowania nam, że zyskamy akces do czegoś wielkiego. W tym przypadku mamy do czynienia z wielkim dziedzictwem duchowym i intelektualnym, które autor pozostawia w naszych rękach, abyśmy go strzegli i je realizowali w życiu społecznym, narażanym tak bardzo na pozbawienie działania cudownego współbrzmienia rozumu i wiary, dobroci oraz piękna.Jak ocalić prawdę o człowieku? To właśnie miłość staje się najlepszą receptą na piękne życie!
Zbiór od początku przeznaczony dla młodych, dla uczniów, chwyta za serce również tych, którym to, co polskie, jest niezwykle bliskie. Autorka pozostawia nam obraz rodzimej mentalności, jej dynamiki na dziejowej drodze.
Pamiętajmy, że tytułowy bursztyn to nie jest zwykły kamień czy minerał. Zofia Kossak zaprasza nas do poznania pewnych tajemnic polskości, które nie tkwią w martwym punkcie przeszłości, ale pozostają żywe niczym złotożółty bursztyn: „Tysiące lat mogą przeminąć ponad jego kruchą bryłą, nie uszczuplając zamkniętej w nim żywotności. Wystarczy go dotknąć, rozgrzać w dłoni, a wonieje, promieniuje, sypie skry, przyciąga magnetycznie, żyje i działa”.
A Ty, sięgniesz po tajemnicę polskiej historii?
Polska odrodzona w nowym kształcie geograficznym po 120-letniej niewoli potrzebowała literatury, która stanowiłaby swego rodzaju zwornik spajający wszystkie ziemie i wskazujący treści wspólne, łączący wokół wspólnej idei, oswajający to, co nieznane. Wśród ziem, które znalazły się teraz w granicach Rzeczpospolitej, znajdował się Śląsk powracający do ojczyzny po 600 letnim oderwaniu, zapewne dlatego Nieznany kraj Zofii Kossak przedstawiający „drogę” Śląska do Polski wzbudził żywe zainteresowanie, a tytuł książki stał się wkrótce obiegowym określeniem Śląska używanym również współcześnie. Maria Pawłowiczowa z pewnym patosem, a zarazem z niezwykłą trafnością zauważyła: „Nieznany kraj był ładunkiem dynamitu, mającym skruszyć obojętność Polaków dla Śląska. To dzieło, które miało zainteresować skarbami ziemi, zachwycać „krasą gór” oraz budzić szacunek dla mieszkańców Śląska, ciężko doświadczanych w ciągu wieków, a mimo to wiernych Polsce. I to jest chyba największe osiągnięcie integracyjne zawarte w tym utworze”.
Z Posłowia
Choć na ogół przyjmuje się do wiadomości, że w związku dwojga ludzi bywają lepsze i gorsze chwile, niewielu z nas rozumie, że małżeństwo musi przejść przez etap, w którym czujemy się oddaleni od drugiej osoby i pozbawieni z nią więzi, kiedy nasz małżonek wydaje się nam kimś zupełnie obcym i gdy zastanawiamy się, co się stało z tym kochającym, troskliwym człowiekiem, z którym braliśmy ślub. Ponieważ nie jesteśmy świadomi, że taka faza związku w ogóle istnieje, i nie wiemy, że następują po niej także kolejne etapy, wydaje się nam, że nasze małżeństwo jest po prostu nieudane. Wielu ludzi się wtedy poddaje. Albo odchodzą od swojego współmałżonka, albo dochodzą do wniosku, że na nic więcej nie mogą już liczyć i godzą się na małżeństwo z przyzwyczajenia, zamiast walczyć o związek pełen pasji, radości i ciągłego rozwoju.
Dr Jed Diamond jako terapeuta rodzinny od ponad czterdziestu lat pomaga kobietom i mężczyznom w zbudowaniu prawdziwego i trwałego związku małżeńskiego. Stara się im uświadomić, że stres i konflikty, jakie przeżywają w związku, nie muszą oznaczać, że związali się z nieodpowiednim partnerem. Z jego doświadczeń wynika, że większość kryzysów małżeńskich wynika ze zranień, jakich doświadczyliśmy w dzieciństwie bądź w poprzednich związkach. Autor to ceniony ekspert w dziedzinie kryzysu wieku średniego, jest członkiem wielu towarzystw naukowych i autorem kilkudziesięciu książek przetłumaczonych na 16 języków, mieszka w Kalifornii.
Autor próbuje prześledzić korzenie ideologiczne multikulturalizmu, który zgłasza dziś aspiracje do przemiany zachodnich społeczeństw i który stał się bez mała religią polityczną naszych czasów. W jaki sposób do tego doszło? Jak zachodnim intelektualistom udało się narzucić pojęcie „szczególnych tożsamości”? W jaki sposób zdołali oni usunąć naszą „zwyczajną” tożsamość związaną z narodem czy rodziną? Co kryje się za kultem różnorodności? Początkiem tego procesu była rewolucja zainicjowana przez nową lewicę w maju 1968 roku. Dostrzegając powolny upadek marksizmu, nowa lewica uczepiła się pojęcia tożsamościowego egalitaryzmu, który miał się teraz stać nowym motorem historii. Krytyka zachodniej cywilizacji, dekonstrukcja tradycji, wymyślenie antyrasizmu – to tylko poszczególne etapy na drodze realizacji tego obłędnego projektu, który ostatecznie prowadzi do konfiskaty demokracji przez mniejszość. Analizując 50-letni okres życia intelektualnego od upadku marksizmu (na Zachodzie) do powstania kontrkultury – z jej kultem praw człowieka, ideologią antydyskryminacji, prymatem prawa nad polityką – nasz autor w sposób bezkompromisowy obnaża prawdziwe oblicze tego nowego autorytaryzmu kryjącego się pod niewinnie brzmiącym hasłem wielokulturowości.
Mathieu Bock-Côté jest socjologiem i wykłada na uniwersytecie w Quebeck. Jest autorem wielu książek i współpracownikiem licznych tytułów prasowych także w Europie.
Ewangelia to nie żarty II"" to kontynuacja bardzo dobrze przyjętego przez czytelników cyklu rozważań skupiających się tym razem na kolejnych trzynastu rozdziałach Mateuszowej Ewangelii. Pisze nasz autor we wstępie: "" Dzisiaj rzadko możemy zobaczyć uśmiechniętą twarz, często natomiast spotykamy ludzi, którzy narzekają, użalają się nad sobą, marudzą. Pisząc książkę Ewangelia to nie żarty, chciałbym sprawić, żeby choć jedna osoba więcej po przeczytaniu myśli w niej zawartych spojrzała na życie (zwłaszcza to duchowe) nieco pogodniej. Jeżeli moje rozważania posłużą wam do tego, aby na nowo odkyć radość wiary, by rozważyć głębiej Słowo Boże czy zwyczajnie dowiedzieć się czegoś nowego, z całą satysfakcją będę mógł uznać, iż osiągnąłem założony cel"".
Warto przypominać postać Edmunda Bojanowskiego – pisze we wstępie do jego biografii Tomasz P. Terlikowski. Założyciel zgromadzenia sióstr służebniczek jest postacią fascynującą ze względu na drogę, jaką – od zaangażowania patriotycznego przez charytatywne aż do ściśle religijnego – prowadził go Bóg. Na każdym z tych etapów pozostawał człowiekiem głębokiej wiary i szczerym patriotą, dlatego jego życiorys może być przykładem pięknego zjednoczenia polskości z katolicyzmem. Bojanowski stworzył potężne zgromadzenie zakonne, a także koncepcję wychowania i system pedagogiczny, którym do tej pory inspirują się pedagodzy. Jego wizja życia zakonnego potrafiła natchnąć katolików na Zachodzie. On także, o czym często się zapomina, zbudował skuteczny system ochronek, który trwa do dziś.
Popularny historyk amerykański i wydawca pism św. Franciszka z Asyżu proponuje nam nowe i niezwykle intrygujące spojrzenie na tego średniowiecznego świętego, którego głęboka wiara i niekonwencjonalna mądrość w ciągu zaledwie czternastu lat (1205-1219) tak bardzo odmieniła Kościół. Spojrzenie wolne od przesłodzonego obrazu Franciszka spędzającego czas w ogrodzie pośród kwiatów, koników polnych i rozśpiewanego ptactwa. Nie na tym bowiem polegała wielkość tego bezkompromisowego świadka Ewangelii i nie z tego wziął się jego wpływ, jaki odczuwamy do dziś, zwłaszcza w perspektywie obecnego pontyfikatu.
Dziedzictwo to składająca się z trzech części saga rodzinna Kossaków. W części III Zofia Kossak i Zygmunt Szatkowski opisują pięć miesięcy przygotowań do Powstania Styczniowego oraz jego wybuch i przebieg w różnych rejonach kraju. Ostatni rozdział sagi wieńczy przejmująca scena pożegnania arcybiskup Szczęsnego Felińskiego, który po procesji Bożego Ciała w 1863 roku, poprowadzonej ulicami Warszawy wbrew woli carskiej władzy, został zmuszony do opuszczenia stolicy i udania się do Petersburga. Wśród tłumnie zgromadzonej pod pałacem arcybiskupim inteligencji warszawskiej stali Juliuszowie Kossakowie z synami. Zofia Kossak (1890-1968) - wybitna pisarka katolicka, studiowała malarstwo w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych i w szkole rysunku w Genewie (1913-1914). Po odzyskaniu niepodległości rozpoczęła działalność pisarską. Debiutowała w 1922 roku powieścią Pożoga. W okresie okupacji brała czynny udział w konspiracyjnej pracy kulturalnej. Była więźniarką Auschwitz i Pawiaka. W latach 1945-1956 przebywała na emigracji w Anglii. Do kraju powróciła w 1957 roku.
W części I sagi rodzinnej Kossaków autorka przedstawia dom dziadków w Siąszycach oraz pobyt młodych Kossaków, Zofii i Juliusza, w Paryżu, gdzie urodzili się bliźniacy: przyszły malarz Wojciech i ojciec autorki, Tadeusz. W części II Kossakowie z dziećmi wracają do Warszawy , gdzie poznajemy środowisko artystyczne miasta oraz klimat społeczny i polityczny przed wybuchem Powstania Styczniowego.
Jest to napisana z pasją i zarazem głęboką erudycją historia Polski, której losy tak silnie splotły sie z chrześcijaństwem. Na niespełna czterystu stronnicach autor udowadnia, że polskość stanowiła na przestrzeni dziejów na tyle atrakcyjną propozycję polityczną i kulturową, że pozwoliła jej przetrwać nawet czas państwowego niebytu. Siła Polski wywodzi się z wiary, z jej zakotwiczenia przy barce Piotrowej, i jest obowiązkiem naszego pokolenia, by nie dopuścić do skarlenia i spodlenia tego związku – pisze autor, a bp Józef Zawitkowski we wstępie wyraża nadzieję, że po tę książkę sięgnie zwłaszcza młodzież, która na zawsze już zapamięta, że Polska to nie kraj żałobników, nad którym litować się trzeba.
Oto – w jednym tomie! – niezwykłe kompendium wiedzy o sakramentach Kościoła, a zarazem – w najszerszym tego słowa znaczeniu – przewodnik dla wiernych świeckich i kapłanów. Znalazły się tu nie tylko opisy obrzędów i związana z nimi teologia, ale także uwagi praktyczne, a nawet anegdoty. Obok użytecznych porad (np. jak załatwiać sprawy w kancelarii parafialnej) jest tu niezbędna teoria (odpowiedź na podstawowe pytania oraz przepisy prawa kościelnego podane w zwięzłej formie) i odniesienia do życia duchowego, a nawet eschatologii. Książka jest rezultatem przeszło trzydziestoletnich studiów nad Biblią i liturgią, owocem pracy duszpasterskiej w różnych środowiskach, z młodzieżą, wśród ludzi w podeszłym wieku i chorych oraz niewierzących i poszukujących.
Ks. Jan Kuźniar, wyświęcony w 1978 roku, pracuje w Warszawie. Jest autorem m.in.: Dał nam znak życia – w poszukiwaniu głębszego uczestnictwa we Mszy Świętej (1997); Książka o mistyce Eucharystii (2004); Książka o duszy. Podstawowe prawdy dotyczące życia wewnętrznego i niektóre zasady, które nim rządzą (2004); Przewodnik po codziennych biblijnych czytaniach Mszy Świętej (2006); Trzy drogi życia duchowego odczytane w Biblii (2010); Droga krzyżowa na nowo odczytana (2010); Boże perpetuum mobile, czyli sekret prawdziwego szczęścia (2010); Między niebem a konfesjonałem. Poradnik nie tylko dla tych, którzy boją się spowiedzi (2012); Anatomia Drzewa Życia. Poradnik życia duchowego (2013).
Książka na Wieki Post!
Jeśli miałeś lub masz jakiekolwiek problemy ze spowiedzią, zajrzyj do tej książki. Pomoże ci ona odkryć właściwy sens Sakramentu Pokuty, a także przełamać większość dzielących cię od niej psychologicznych barier i oporów. Znajdziesz tu porcję podstawowej wiedzy o warunkach dobrej spowiedzi, ale przede wszystkim odpowiedź na pytania, które zazwyczaj padają w związku ze spowiedzią, i które zapewne sam chciałbyś zadać.
Ostatnia cześć przeznaczona jest dla kapłanów. Jest pisana nie tyle z punktu widzenia teoretyka sakramentologii, ile duszpasterza spowiadającego od 33 lat. Cenne uwagi praktyczne łączą się z głęboką refleksją teologiczną i ludzką.
W Aneksie podjęta została szczególna interpretacja Przypowieści o synu marnotrawnym. To zaskakujący esej teologiczny na najwyższym poziomie merytorycznym, z którego płyną istotne wnioski dogmatyczne i pastoralne.
Ks. Jan Kuźniar jest kapłanem Archidiecezji Warszawskiej, wyświęconym w 1978 roku. Jest autorem kilkunastu książek łączących praktyczne porady dla ludzi wierzących z teologią duchowości.
Autor - siedemnastowieczny pisarz-moralista, jezuita. Książka zawiera 300 maksym dotyczących postępowania w stosunkach dyplomatycznych, a także międzyludzkich. Można uznać, że jest to chrześcijańska wersja Księcia Machiavellego, a więc bez skrajności zalecanych przez tego ostatniego. Gracjan rysuje obraz człowieka czynu, dyplomaty: mądrego, rozważnego, szlachetnego, ale i skutecznego w swych poczynaniach. Obecne wydanie jest wznowieniem przekładu, który ukazał się w 1949 roku w Paryżu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
