Odkrył dla świata Wierszalin. W dziedzinie antropologii i religioznawstwa jest wielkim autorytetem. Ma wiele talentów m.in. jest świetny pisarzem.
W "Judaszu" Włodzimierz Pawluczuk powraca do wydarzeń opisanych w "Wierszalinie". Główny bohater Saszka, prosty chłopak z białoruskiej wsi, jest "bieżeńcem". Podczas podróży w głąb Rosji gubi rodziców, zostaje bolszewickim agitatorem, marynarzem Czerwonej Floty, pomocnikiem w zakonie, a po powrocie w rodzinne strony uczniem i apostołem proroka Ilii. Jest to opowieść o człowieku nieustannie wystawianym na próbę przez historię, religię, politykę i swoją prawdziwą naturę. Jest tu perwersyjny seks, miłość, zdrada, morderstwo, magia i zabobon, policyjna prowokacja i wielka metafizyczna tajemnica, z którą mocuje się Saszka. Powieść mówi o głodzie miłości i prawdy.
Autor zapytany o czym jest książka, powiedział: o zmaganiu się człowieka z własnym losem, wiecznością, z Panem Bogiem. O miłości, zdradzie, rozpaczy i ukojeniu.
To literatura najwyższych lotów.
Tytuł książki „Światopogląd a sposób bycia” ewokuje problematykę, która jest jej treścią. Analizowane są „sposoby bycia” takie jak zatroskanie, zauroczenie, gawędzenie, spór, kłótnia, miłość, potrzeba „bycia Kimś” (bicie rekordów – księga Guinessa).
Szczególnym sposobem bycia jest modlitwa, jako wyraz głębokiej wiary religijnej (potrzeba serca). Poddana kontroli rozumu staje się światopoglądem. Może on wspierać akty wiary (teologia) lub być wobec nich krytycznym (nauka).
Istnieje wiele typów wiary. Wiara w Pismo Święte i w Kościół będący depozytariu¬szem tajemnicy objawienia nie jest rezultatem kognitywnych deliberacji rozsądku, ale stanem ufności w Kościół i Pismo Święte. Ufność ta jest zasadą sposobu życia wierzącego, zakotwiczonego w religijnym obrzędzie znaczącym rytm życia jednostki od narodzin do śmierci.
„Wierzę w Amerykę” – mówi Bill Clinton, „wierzę w demokrację” – mówi Tadeusz Mazowiecki, „wierzę w naród polski” – mówi Jarosław Kaczyński. I tak dalej. Wiara tego typu nie jest orzekaniem o stanie, jaki istnieje, ale o stanie, jaki powinien zaistnieć. Jest też zobowiązaniem moralnym, że poświęcę wszystkie swe siły, żeby taki stan zaistniał i przeświadczeniem, że jeśli inni podzielą moją wiarę, stan taki stanie się faktem. Wiara ta ze względu na swe funkcje społeczne, a nawet egzystencjalne, jest bliska wierze religijnej i tak nierzadko jest przez socjologów traktowana. Nadaje się jednak jej często miano „religii cywilnej” lub „religii obywatelskiej”, by odróżnić ją od prawdziwej religii.
Fragmenty Wykładu I
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
