Książka przedstawia niespotykane we wszechświecie środowisko, w którym żyje człowiek. Ukazuje powstanie życia i istoty człekokształtnej, powołanie przez Boga człowieka jako istoty cielesnej i duchowej, jego zalety i możliwości. Autor pokazuje życie zwykłego człowieka, z jego wadami i talentami. Jak mówi: przede wszystkim należy żyć zwyczajnie i normalnie. Żyj i pozwól żyć innym.

Zdaniem Porębskiego, aby zrozumieć i właściwie odczytać Stary Testament, należy posiadać odpowiednią wiedzę. Należy poznać środowisko, w której była redagowana Biblia, zwyczaje i mentalność Żydów, ich historię, prawo żydowskie, żydowską literaturę, gatunki, formy literackie, źródła zapożyczone od sąsiednich narodów, sposób formułowania myśli przez mówców, autorów, proroków, itp. Autor komentuje wszystkie księgi Starego Testamentu wedle współczesnej wiedzy. Wprowadził do tekstu wiele własnych przemyśleń, takich jak ontologiczny dowód istnienia Boga, dla którego punktem wyjścia jest autookreślenie, a także sposób przebóstwienia istot człekopodobnych na bazie ewolucji człowieka.

Na podstawie Nowego Testamentu. Głównym celem książki jest przybliżenie czytelnikowi Jezusa jako Istoty człowieczej, a zarazem Syna Bożego. Obecnie większości ludzi nie wystarczają suche formuły teologiczne – chcą być jak najbardziej świadomi swej wiary. Autor stara się swą pracą tę świadomość pogłębić i uza-sadnić. Proponuje nowe spojrzenie na wiele zdarzeń Biblijnych Nowego Testamentu, zgodnie ze współczesną wiedzą przyrodniczą i teologiczną. Propaguje wiarę rozu-mną, która nie byłaby w konflikcie z prawami przyrody. Racjonalne podejście do spraw religijnych umiejętnie łączy z duchowym przeżywaniem sacrum.

Książka adresowana jest do tych, którzy poszukują prawdy, a nie mają czasu na studiowanie bogatej, obszernej literatury rozrzuconej w naukach przyrodniczych, filozoficznych i teologicznych. Autor chciałby trafić szczególnie do ludzi zagubionych i wątpiących. Być może potrzeba im jedynie wsparcia słownego - jednego argumentu? Od wielu lat zastanawiałem się nad światem, który mnie otacza. Skąd się wziął, dlaczego jest taki, jaki jest? Jaki jest sens jego istnienia i rola człowieka we Wszechświecie? Źródłami moich poszukiwań były nauki przyrodnicze, filozofia i teologia. W głębokim przekonaniu, że prawda istnieje, choć odbierana jest subiektywnie, oczekiwałem zgodności pomiędzy wymienionymi naukami. Nie rozczarowałem się. Tę zgodność odnalazłem, choć z małymi wyjątkami. Główna teza spójności nauk jest widoczna i zgodna z nauczaniem Jana Pawła II, który w encyklice Fides et ratio (1998) stwier-dził: „Wiara i rozum (fides et ratio) są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy [...] Nie ma więc powodu do jakiejkolwiek rywalizacji między rozumem a wiarą: rzeczywistości te wzajemnie się przenikają, każda zaś ma własną przestrzeń, w której się realizwe". Obecna nauka mówi, że czas i przestrzeń są atrybutami materii. Ta teza daje możliwość wytłumaczenia wielu zjawisk fizycznych, ale jest przeciwna zagadnieniom teologii. Pozwoliłem sobie inaczej spojrzeć na substancję materii oraz na definicję stwarzania. To z kolei zmusiło mnie do rewizji całego światopoglądu. Szukając i analizując, wiązałem ze sobą informacje i tak powstawała „budowla" o dość stabilnej konstrukcji. Oczywiście, dalej pozostają niejasne zagadnienia ad deliberandum (do rozważenia), ale jedno wiem: nic generalnie nie może zburzyć mojej „budowli" wiary. Tą refleksją i radością wiary chciałem się z czytelnikami podzielić. Ponieważ moja świadomość ściśle przekłada się na życie i sposób życia, wprowadziłem do opracowania zagadnienia etyczne oraz aktualne problemy, którymi żyje człowiek. Zbierając przez lata informacje i robiąc odręczne notatki (na podstawie których powstało to opracowanie), rzadko wykonywałem przypisy. Dzisiaj tego żałuję. Proszę więc przyjąć, że oprócz kilku własnych uwag, wszystko to są myśli cudze. Do niektórych się przychylam i akceptuję, a do innych odnoszę krytycznie. Pogrubioną kursywą zaznaczam te myśli, które wypływają z własnych przemyśleń i są moją propozycją. Być może nie jestem pierwszym autorem tych myśli, ale chcę lu ten sposób wystawić się na krytyczną dyskusję czytelników gdyż „tylko oczyma drugich możemy dostrzec własne błędy" (przysłowie chińskie). Być może będę musiał zrewidować swoje własne przekonania. Wiele mądrych zdań tu zawartych ma swoich anonimowych autorów. Zależało mi na przekazanw wszystkiego, co uznałem za ciekawe i mądre. Niektóre zagadnienia poddaję mojej ocenie i krytyce. Zapraszam do przygody intelektualnej tych, którzy mają potrzebę zbudowania sobie własnej „budowli" wiedzy i ewentualnie wiary. „Wszystko badajcie, a co szlachetne - zachowujcie" (I Tes 5,21). „I poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli" (J 8,32). Chciałbym trafić szczególnie do ludzi zagubionych i wątpiących, bo być może potrzeba im jedynie jednego argumentu - wsparcia słownego. Zazdroszczę tym, którzy „nie widzieli", „nie badali", a uwierzyli, gdyż oni są błogosławieni (zob. J 20,29). „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom" (Mt 11,25; por. Łk 19,21). Prawdy można szukać, ale można też przyjąć jak np. z modlitwy apostolskiego Credo: „Wierzę u) Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi". Ci „prostaczkowie" najlepiej odbierają misteria mszy, rnimo że nie wmwą pojęciowo teologicznego sensu Liturgii. Łączy ich czysta miłość i potrzeba całkowitego oddania się Bogu. Lubię patrzeć na rozmodlone twarze ludzi. Udziela mi się ich błogostan. Tekst ten ze względu na tematykę i stosowane pojęcia może być trudny w odbiorze, choć staram się, gdzie mogę, wyjaśniać użyte przez siebie pojęcia. W PS (Pismo Święte) napisano „Nie ma, bowiem nic zakrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć" (Mt 10,26; por. Łk 12,2; J 4,22). Gdzie mogę, cytwę słowa Pisma Świętego. Chcę, przy tej okazji pokazać bogactwo myśli, jakie kryje ta jedyna i niepowtarzalna Księga. Zapewniam, że prawie na każdy temat można znaleźć w PS jakieś uwagi, odniesienia, nauki. Zachęcam do zapoznania się z PS, a zwłaszcza z Nowym Testamentem. Stary Testament bowiem, który jest teologicznym i epistemologicznym wprowadzeniem do Nowego Przymierza można odczytać opacznie i zupełnie błędnie bez odpowiedniego przygotowania. Pismo Święte inaczej odczytwe się po pogańsku, a inaczej z wiarą. Kościół prawie do XX wieku niechętny był udostępnianiu Starego Testamentu (patrz: konstytucja Pawła IV Dominici gregis custodiae z 24 marca 1564 roku), dlatego też tekst ten długo nie był tłumaczony na języki narodowe. Kościół uważał bowiem, że wierni nie są jeszcze do tego właściwie przygotowani i jest ryzyko, że zamiast znajdować w Piśmie Świętym Słowo Boże, będą szukali potwierdzenia dla usprawiedliwienia swoich nędznych uczynków. Uważam podobnie. Przy pomocy wyrywkowych zdań z Biblii, wyrwanych z kontekstu, można usprawiedliwić każdą zbrodnię. Szkoda, że na religii nie uczą egzegezy biblijnej (objaśnianie filologiczne tekstów, interpretacja i komentowanie tekstów biblijnych). Nowy Testament nie wymaga tak ogromnej wiedzy towarzyszącej, dlatego zachęcam do rozpoczęcia lektury Pisma Świętego właśnie od tej części Biblii. Każde następne czytanie jest głębsze od poprzedniego. Z Biblii można bez prze-rwy czerpać nowe pokłady luiedzy religijnej, ale nie jest to księga przeznaczona do pośpiesznego czytania. Żadna filozofia nie jest na tyle fałszywa, aby nie zawierała odrobiny prawdy. Opiera się ona na naturalnym świetle rozumu (intelligibile - to, co jest poznawalne tylko rozumomo). Jest to wiedza naturalna. Nie odwołuje się ona do wiary, objawienia czy innych pozarozumowych czynników. Warto zapoznać się z poglądami filozofom, skorzystać i odnieść się do ich irartościowych myśli, odkryć, sugestii czy sentencji, np. „Zastanawiaj się nad słomami wychodząc od rzeczy, a nie nad rzeczami wychodząc od słów" (Miso-nos z czasów jeszcze przedsokrateńskich). W stwierdzeniu tym chodzi o to, aby abstrakcyjnych teorii nie wprowadzać u; świat rzeczywisty, lecz odwrotnie. Rzeczy są takie, jakie są, a nie takie, jakie byśmy chcieli. Nie wolno naginać rzeczywistości do teorii abstrakcyjnych. Staram się pisać krótko i rzeczowo (łac. magnum in parvo - wiele w małym). Sam osobiście nie znoszę długich dywagacji na tematy, które można wiązać kilku zdaniach. „Jeżeli nikt mnie o to nie pyta, wiem. Jeżeli pytającemu usiłuję wytłumaczyć, nie wiem" (stu. Augustyn z Hippony 354 - 430). Wiele tematów ma charakter wywoławczy (np. masoneria, dzieci). Na każdy z nich można napisać osobne, grube tomy. Ja wmwę te zagadnienia tylko encyklopedycznie, aby pokazać problem jako ciekawy z punktu widzenia całości opracowania. Zachęcam tym samym do dalszych poszukiwań, refleksji i reasumpcji (ponowne rozpatrzenie) poglądom Ważną rzeczą dla mnie jest efekt końcowy tej lektury. Jeżeli czytelnik u; swoim sercu odkryje i uzna, że jest Przyczyna Sprawcza (a jest to pierwszy, wielki krok) to należy być konsekwentnym i pójść dalej. Jeżeli jest, to na pewno czegoś od nas oczekuje. Nieroztropnością byłoby nie zainteresować się tym. Tu chodzi przecież o nasze życie i to życie wieczne. „Zacząć jest łatwo, wytrwać jest sztuką" (przysłowie niemieckie). Przyjęte prawdy winny rzutować na postawę człowieka. W przeciwnym razie ziarno może i zakiełkowało, ale na skalistym gruncie „Posiane na miejsce skaliste oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; ale nie ma w sobie korzenia, zaraz się załamie" (Mt 13,21). Gdyby nie cierpliwość i wsparcie mojej drogiej żony Krystyny oraz wiary we mnie ukochanej matki, książka ta nigdy by nie powstała. Pragnę złożyć podziękowanie ks. prof. dr. hab. Danielowi Olszewskiemu za życzliwą, bezinteresowną recenzję oraz cenne uwagi dotyczące zagadnień teologicznych. Szczególnie jestem wdzięczny za przeprowadzone rozmowy, które utwierdziły mnie - „reprezentanta współczesnego pokolenia wierzących" w sens podejmowania tej tak aktualnej problematyki. Szczególne wyrazy podziękowania należą się pani mgr Ewelinie Mączyńskiej za korektę stylistyczną tekstu oraz własne, bardzo cenne uwagi merytoryczne. Jej tempo pracy, wyczucie problematyki i języka zyskały sobie mój niekłamany podziw. Podziękowania należą się również ks. Leszkowi Skorupie, dyrektorowi wydawnictwa „Jedność" i jego pracownikom za życzliwe podejście i pomoc w wydaniu tej książki. Wstęp do książki Rzeczywistość w świetle nauki filozofii i wiary Spis treści: Wstęp 1. Dialog nauk przyrodniczych i teologii 2. Ontologia - nauka o bytach 2.a. Materia 3. Postać świata 4. Świat duchowy 4.a. Byt duchowy 4.b. Bóg - Jahwe - Adonaj - Elohim Chrystus, Duch Święty Łaska Boża, Dar Boży Sprawiedliwość Boża 4.c. Anioł 4.d. Szatan 5. Człowiek 5.a. Dusza ludzka 6. Epistemologia 6.a. Panteizm 6.b. Ewolucjonizm, ewolucja 6.c. Reinkarnacja, inkarnacja 7. Wiara 7.a. Biblia - Pismo Święte 7.b. Modlitwa 7.c. Mistyka 7.d. Cuda 8. Kościół, wierzenia 8.a. Kościół katolicki 8.b. Kapłaństwo 8.c. Celibat 9. Etyka chrześcijańska 9.a. Miłość 9.b. Cierpienie 9.c. Dzieci 9.d. Grzech 9.e. Spowiedź 9.f. Judasz 10. Aktualne zagadnienia 10.a. Sposób życia 10.b. Rzeczywistość wirtualna, telewizja, gry komputerowe 10.c. Ekumenizm 10.d. Scjentyzm, sekty scjentologiczne 10.e. New Age 10.f. Teologia wyzwolenia 10.g. Masoneria (wolnomularstwo) 10.h. Antropozofia 10.i. Świadkowie Jehowy 10.j. Bogoiskatielstwo, bogotworiczestwo 10.k. Christian Science 11. Podsumowanie Spójność nauk Idealizm energetyczny Stworzenie Świata Subiektyiuny ogląd Świata Piękno Świata Możliwości poznawcze Świata Wiara Droga do Boga Człowiek Troska o Kościół Aktualne niebezpieczeństwa Pogląd na życie we wszechświecie 12. Właśnie inaczej, antynomie, paradoksy, aforyzmy 13. Nazwiska występujące w tekście 14. Literatura