Książka Małgorzaty Opoczyńskiej jest mythosem rozciągającym się między pytaniami Autorki: „Pamiętasz?, opowiadaj” a „Pamiętasz?, pamiętam”. Jest wyjątkową o-powieścią mozaikową (z)ułożoną z drobnych, o różnej kolorystyce, strukturze i fakturze kawałków życia Tych, które to życie – na różne sposoby – dotknęło. Jest polifoniczną o-powieścią o meandrach przymusu powtarzania życia, czegoś z życia, przebywając tym samym w egzystencjalnym kokonie (któż by się nie znalazł w nim choćby raz). Określę ją także jako mythos mądrą przy-powieścią o owych meandrach i o czasie, przez który przechodzi każdy z nas. Przemijam? To jedno z pytań, nazwę je filozoficznym a zatem pierwszym, jest stawiane przez człowieka bez (od) końca. Autorka pytając: „dla czego tak musi być?”, że wszystko, co się przeżyło i że się żyje powtarza się, udziela odpowiedzi, wielokroć wcześniej posłyszanej w wypowiedziach bohaterów tej książki, a zatem i Jej: „wszystko się powtarza, powtarza się, by trwało inaczej niż dotąd” (s. 257). Powtarza się aby nie-przemijało to, co powtarzające się i powtarzane, choćby i jeszcze raz w bólu jak i ekstazie - ku komuś i czemuś, kto był i co było, ale i kto miałby być i co miałoby by być dalej? (…). Styl pisarski Autorki jest osobisty i osobliwy, niemożliwy do pomylenia z innym i wyróżniający się spośród kanonicznych języków tekstów z kręgu akademickiego, a w zasadzie będący poza nimi. Jej pismo jest artystyczną odpowiedzią na przywołany przez nią postulat Krystiana Lupy: „siebie piszcie”. To pismo jest Jej własnością, przez to jest wiary-godne – godne Jej i dające wiarę w godność tego, co i jak przez Nią za-pisane (…).Wskazuję na osobliwy styl pisarstwa Autorki również dlatego, że urzeka mnie jego poetyckość – Czytelnik napotyka na nią od pierwszej karty książki, bo przecież spis treści to wiersz. Kompozycja książki, którą uznaję za wyjątkowo intrygującą i wykwintną, przełamuje konwencję pisarstwa akademickiego. I to jest duży walor książki, ponieważ żeby móc – jak podpowiada fenomenologia życia – dotrzeć do istoty czegoś z życia, które się powtarza poza zasadą przemijania – potrzebne było użyć mowy, która wydobywa na światło mythosy Tych, którzy stanęli naprzeciw Autorki. Czy Autorka pisała książkę także „po to, żeby skończyć [ją] jak najlepiej” (słowa Bernharda przywołane przez Autorkę na stronie 122)? Tego nie wiem. Ale wiem, jak ją skończyła. Skończyła ją swoim wierszem – poezją, której wiele na kartach tej książki. A poezja mówi, bez orzekania o… W tym upatruję szacunku Autorki dla Tych, których mythosy zostały wywołane i przywołane ku ich posłyszeniu i które nie są samotne – spotykają się one ze sobą na głównych traktach tej książki. Książka "Poza zasadą przemijania. Studium przymusu powtarzania" autorstwa Małgorzaty Opoczyńskiej to praca w wybranym przez Autorkę obszarze problemowym erudycyjna, kompetentnie osadzona w różnych tekstach kulturowych, co ubogaca autorskie ujęcie treści czyniąc ją wyjątkową. Nie ma analogicznej czy zbliżonej publikacji na rynku polskim oraz - jak mniemam – światowym, a chodzi zarówno o jej treść jak i styl stworzonego dzieła. Książkę lokuję w transdyscyplinarnym dyskursie humanistycznym, którego jednym z celów jest to, co szczególnie bliskie Autorce – docieranie różnymi drogami do wciąż nieujawniającej się w pełni, a tym samym chroniącej siebie samą przed dogmatyzmem, prawdy o człowieku w jego wielowymiarowej, niepewnej, kruchej, egzystencji w czasie, w którym jej miejsce. Jest istotnym wkładem do rozumienia humanistyki poza podziałami dyscyplinarnymi, gdzie istotniejsze są wciąż ponawiane pytania o to, kim się staje człowiek z wpisaną w to stawanie np. obecnością innych – tych bliższych i dalszych, niż udzielanie nań odpowiedzi roszczących sobie prawo do, przynajmniej, bycia trafnymi. fragment recenzji prof. UŁ. Dr hab. Anny Walczak Małgorzata Opoczyńska-Morasiewicz – profesor UJ, doktor habilitowany nauk humanistycznych, nauczycielka akademicka, wieloletnia pracowniczka Instytutu Psychologii na Wydziale Filozoficznym UJ, ostatnio – kierowniczka Zakładu Psychoprofilaktyki i Psychoterapii w Instytucie Psychologii. Specjalistka psychologii klinicznej, psychoterapeutka Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i superwizorka Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. Specjalizuje się w psychologii i psychoterapii egzystencjalnej. Autorka kilkudziesięciu prac naukowych, w tym ośmiu książek naukowych, m.in. „Drugie życie snów. Frazy, ekfrazy i tak dalej”, „Pasaże egzystencji. Strony psychoterapii i inne strony”, „Genealogie psychoterapii. Fragmenty dyskursu egzystencjalnego”, „Dialog Innych albo inne monologi”, „Róża wierszem niezawołana. Szkice na temat poznania i samopoznania”. W przygotowaniu: „Odzwierciedlenia. Spekulacje” oraz tomik poetycki: „Zanim”
Dostaliśmy do rąk dzieło nietuzinkowe. Autorka między innymi książek Genealogie psychoterapii. Fragmenty dyskursu egzystencjalnego oraz Poza zasadą powszechności. Próby idiograficzne oddaje nam swój kolejny, swoisty esej filozoficzny, zatrzymujący na dłużej, niż tylko przewiduje jego lektura. Autorka zaprasza nas do refleksji wokół snów – swoich, Innych, snów w działaniu, opracowanych w teoriach psychoanalitycznych i umysłach filozofów. Zaprasza do snucia tej refleksji również twórców literatury pięknej, poezji i prozy. Powołuje się zatem w swoich rozmyślaniach zarówno na C. G. Junga, Z. Freuda, J. Viorst, jak i M. Heideggera, K. Jaspersa, H. G. Gadamera, U. Eco, a także A. Camusa, S. Becketta, F. Kafkę, Z. Herberta, W. Szymborską, O. Tokarczuk i C. Miłosza. Nie sposób tu wszystkich przywołać (bibliografia obejmuje 313 pozycji!). W tym uważnie dobranym gronie przystępuje do analizy snów, oddając też głos tym ostatnim – dzieląc się własnymi wyśnionymi obrazami, przywołując opowieści z psychoterapii, łącząc sny z tym, co wydarza się na jawie. Autorka dokonuje zatem w swojej pracy syntezy wiedzy – inaczej niż w książkach stricte naukowych, przeglądowych, za to czerpiąc z wielkich umysłów próbujących na przestrzeni czasów zrozumieć ludzką egzystencję oraz niepowtarzalność jednostki i jej subiektywnego doświadczenia. To niezwykła synteza, przekraczająca granice dyscyplin i dająca nadzieję na możliwość dostrzeżenia tego, co tak często ulotne dla przeciętnego opisu naukowego. W świecie nauki opartej na dowodach dzieło Pani Profesor wypełnia lukę, zatrzymując nas w refleksji – „może, kiedy zewsząd odzywa się zgiełk analiz i wniosków, nie całkiem bezużyteczne będzie świadectwo o nierozumieniu”? Z recenzji dr hab. Anny Cierpki
Jest to książka niezwykła: łączy – w osobie autorki – refleksje doświadczonej terapeutki i superwizorki psychoterapii, wnikliwej czytelniczki światowej prozy i poezji z niebanalnymi myślami filozofa, budującego dialog między fenomenologami a postmodernistami. Całość wzbogacono własnymi miniaturami poetyckimi oraz analizami lingwistycznymi, pozwalającymi wnikać w etymologię słów kluczowych dla wywodu daleko wykraczającego poza refleksje z zakresu słowotwórstwa. Wszakże ta wielość spojrzeń i perspektyw (a psychoterapeuta nazwałby to polifonicznością ja) nie prowadzi do chaosu stylistycznego, lecz przyjmuje postać spójnej formalnie wypowiedzi, ukazującej, jak bardzo te obszary mogą się przenikać i wzajemnie wzbogacać. Imponująca erudycja autorki stawia czytelnika przed niełatwym zadaniem podążania za jej refleksjami i skazuje go niekiedy na bezradność wobec złożoności i wielowątkowości tekstu. Dla kogo są Pasaże egzystencji? Nie dla tych, którzy oczekują regularnego podręcznika czy akademickiego wykładu. Nie dla tych, którzy chcieliby się dowiedzieć czegoś o technikach psychoterapii czy zasadach prowadzenia superwizji. Są one dla „nieśpiesznych wędrowców”, a więc dla tych, którzy szukają i nie potrzebują pewników i szybkich jednoznacznych odpowiedzi. Małgorzata Opoczyńska jest gotowa w takich poszukiwaniach towarzyszyć tym wędrowcom, a nawet ich inspirować i odkrywać obszary dotąd przez nich niewidziane. To książka dla tych, którzy chcą wniknąć w naturę i moc języka, dla psychoterapeutów, których nie zadowalają proste schematy i chcą wziąć pod lupę, a może nawet pod mikroskop, to, co się dzieje w terapeutycznym dialogu. Z recenzji prof. dra hab. Bogdana de Barbaro
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
