Ta książka to nie tylko zbiór zadań matematycznych to także pomysłowe narzędzie, które łączy naukęz zabawą i kreatywnością. Każdy ukryty obrazek w tej publikacji pozwala przećwiczyć jeden tematz matematyki na poziomie klasy 5, a poprawne rozwiązania ujawniają obrazek!Zadania są zróżnicowane obejmują zarówno działania rachunkowe, jak i tekstowe, rozwijając logiczne myślenie, koncentrację i dokładność. Dzięki mechanizmowi kodowania, ukryte obrazki pełnią też funkcję diagnostyczną: niepasujący fragment natychmiast sygnalizuje błędy, co ułatwia pracę nauczycielai pozwala uczniowi na samodzielną korektę.Dla ucznia atrakcyjna forma nauki i powtórki.Dla nauczyciela szybkie narzędzie do wychwytywania trudności.Dla rodzica możliwość sprawdzenia dzięki szczegółowym rozwiązaniom.Matematyczne ukryte obrazki. Zadania dla klasy 5 to matematyka w nowej odsłonie idealna do wykorzystania na lekcji, w domu lub jako twórcza przerwa od podręcznika.
Arkusze zawarte w książce Matura od 2026. Matematyka. Arkusze maturalne. Poziom podstawowy opracowane są przez Autorkę zgodnie z najnowszymi wytycznymi Centralnej Komisji Egzaminacyjnej z uwzględnieniem aneksów do informatorów o egzaminie maturalnym.W 8 autorskich arkuszach znajdują się wszystkie typy zadań obowiązujące w nowej formule, zestaw zawiera odpowiedzi i przykładowe rozwiązania. Książka pomoże skutecznie przygotować się do matury z matematyki w nowej formule, co zapewni uczniowi poczucie bezpieczeństwa i pewności siebie w czasie egzaminu.Książka Matura od 2026. Matematyka. Arkusze maturalne. Poziomu podstawowy będzie także bardzo użytecznym narzędziem w pracy nauczyciela. Pomoże przy powtórkach materiału i ćwiczeniu umiejętności koniecznych podczas egzaminu maturalnego z matematyki na poziomie podstawowym.
Z wielką przyjemnością prezentujemy trzecią część publikacji z serii Matematyczne stacje zadaniowe czyli jak zaktywizować uczniów na lekcji?, przeznaczoną dla uczniów klasy szóstej szkoły podstawowej. Tym razem zestaw obejmuje aż dziewięć działów tematycznych:Liczby naturalne i ułamkiLiczby na co dzieńPrędkość, droga, czasFigury na płaszczyźniePola wielokątówProcentyLiczby dodatnie, liczby ujemneWyrażenia algebraiczne i równaniaFigury przestrzennea każdy z nich tradycyjnie już występuje w dwóch wersjach: podstawowej oraz wzbogaconej o dodatkową aktywność. Proponowane rozszerzenia to m.in. kodowanie, zadania logiczne oraz łamigłówki, które mają za zadanie jeszcze silniej zaangażować uczniów oraz rozwijać ich umiejętności myślenia analitycznego i współpracy.Stacje zadaniowe to nie tylko atrakcyjna forma powtórzenia materiału, ale także doskonały sposób na budowanie współpracy i zaangażowania uczniów. Dzięki pracy w ruchu i możliwości przemieszczania się między stanowiskami, uczniowie w naturalny sposób zaspokajają potrzebę aktywności fizycznej, a nauka przestaje być statycznym obowiązkiem. Dodatkowo, forma ta pozwala każdemu pracować we własnym tempie i zgodnie z własnymi możliwościami, co w praktyce oznacza lepsze dopasowanie do potrzeb konkretnego ucznia.W zależności od warunków oraz pogody, stacje można rozmieścić w klasie, na korytarzu, a nawet na boisku szkolnym co czyni zajęcia jeszcze bardziej nietypowymi i intrygującymi. Samo oderwanie się od ławek i zmiana przestrzeni wyzwala w uczniach większą swobodę i otwartość w działaniu.Stacje są tak zaprojektowane, aby uczeń mógł rozpocząć rozwiązywanie zadań od dowolnego punktu. Każde poprawnie wykonane zadanie zawiera wskazówkę dotyczącą kolejnej stacji. Jeśli przed zakończeniem trasy uczeń powróci do miejsca, w którym już był jest to sygnał, że gdzieś wcześniej popełnił błąd. To nie tylko mechanizm samokontroli, ale też znakomita okazja do refleksji nad procesem własnego rozumowania.W każdej części publikacji znajdą Państwo również kartę pracy dla ucznia z miejscem na notatki, wyniki oraz rozwiązania która ułatwi porządkowanie informacji i pomoże w organizacji zadania.
Od roku 2019 wszyscy uczniowie kończący szkołę podstawową piszą egzamin ósmoklasisty. Od tego czasu kilkakrotnie zmieniano zakres wymaganych umiejętności, które sprawdzano arkuszem egzaminacyjnym. Zmieniano liczbę zadań, ich punktację. Książka jest zbiorem 10 arkuszy opracowanych pod kątem wymagań obowiązujących od roku szkolnego 2024/2025.Każdy z arkuszy zawiera zadania otwarte i zamknięte, których liczba i punktacja jest zgodna z wytycznymi Centralnej Komisji Egzaminacyjnej.Ponadto każdy arkusz graficznie jest bardzo zbliżony do materiałów ćwiczeniowych i arkuszy publikowanych na stronie CKE. Wewnątrz znajdują się miejsca do rozwiązywania zadań otwartych oraz karty do kodowania odpowiedzi do wszystkich typów zadań otwartych i zamkniętych.Do arkuszy dołączone są także przykładowe rozwiązania wszystkich zadań otwartych.Tak opracowany materiał pozwoli uczniom nie tylko dobrze powtórzyć umiejętności przewidziane w podstawie programowej, ale także poznać formułę egzaminu. Materiał można wykorzystywać podczas zajęć stacjonarnych, online oraz pracując samodzielnie.
Książka jest zbiorem zadań przygotowujących do konkursów matematycznych w klasach VIIVIII szkoły podstawowej. Tematyka tych zadań jest zróżnicowana i dotyczy: arytmetyki, algebry, geometrii oraz kombinatoryki (zadań na pograniczu logiki i matematyki). Zadania są pogrupowane w rozdziałach, aby ułatwić korzystanie z książki. Posiadają one pełne rozwiązania, z wyjątkiem kilkunastu zadań do całkowicie samodzielnej pracy. Niektóre z zadań są trudniejsze i wymagają więcej czasu na zastanowienie. W końcowej części książki zamieszczamy przykładowy zestaw zadań do egzaminu po ósmej klasie. Tematy zawarte w książce: Liczby całkowite Trójkąty Czworokąty Okręgi i koła Graniastosłupy i ostrosłupy Kombinatoryka Zadania różne
Ocenianie to fundamentalne narzędzie motywacji w procesie uczenia się ucznia. Jeśli spełnić ma swoją diagnostyczną i kształtującą funkcję i przyczynić się do pełnego wykorzystania i rozwoju potencjału każdego ucznia, musi być prowadzone z uwzględnieniem prawidłowości, które mu towarzyszą. Od nauczyciela zależy, jakie de facto funkcje będzie spełniać w procesie edukacji szkolnej, czy stanie się narzędziem służącym głównie klasyfikacji ucznia i uczyć go będzie strategii przetrwania czy wzbudzać będzie motywację wewnętrzną, wyrażającą się w gotowości ucznia do poznawania siebie i swoich możliwości, samodzielnego planowania ich rozwoju i ponoszenia za ten rozwój odpowiedzialności. Ocenianie to zadanie niełatwe. Stawia przed nauczycielem szereg trudności, dylematów i wyzwań. Zmusza do rozpoznawania i pokonywania mechanizmów zakłócających proces poznawczy, a więc i ocenę.[...]
Ponad dwieście wierszy z dziesięciu tomów poezji i jednej antologii, pisanych na przestrzeni wielu lat przez Irenę Wyczółkowską. I jakaż to odpowiedzialność dokonywać wyboru, coś jednak odrzucać, jakiś utwór pomijać. Ale i cieszyć się z rozpoznania dawnego tekstu, który Irena przysłała mi kiedyś w liście lub mailu, pytając o zdanie, dzieląc się pomysłami, radością pisania w czasie ćwierćwiecza naszej przyjaźni.
To świetne wiersze, więc ten wybór to prawie utwory zebrane, od zbioru Skóra węża z 1990 roku po Portret z duszą na ramieniu z 2013. I jeszcze utwory najnowsze, pisane w ostatnim stadium choroby w 2014 roku i nieco wcześniej. Całe bogate twórcze życie! I tyle w tych wierszach wdzięku, czułości dla świata ludzi i zwierząt, powabu, mądrej zadumy, zabawy, dzielnego smutku, tęsknoty za zmarłą Matką, wiary w ocalającą moc Poezji.
Jestem pewny, że Irena dzięki tej książce, przygotowanej przez Jej syna, Michała Nowika, i przeze mnie, zdobędzie grono nowych przyjaciół, pełnych podziwu dla jej osobnej, oryginalnej, niepowtarzalnej twórczości.
Krzysztof Lisowski
Irena Wyczółkowska urodziła się w 1941 roku w Warszawie, zmarła w 2015 roku w Opolu. Ukończyła filologię polską, pracowała w wydawnictwie Uniwersytetu Opolskiego. Kilkanaście lat współpracowała z Radiem Opole, omawiając nowości książkowe. Była także członkiem redakcji kwartalnika „Strony”. Debiutowała w 1958 roku w „Odrze” (u Tymoteusza Karpowicza). Jej wiersze ukazywały się wielokrotnie w prasie literackiej. Po wczesnym debiucie autorka zrezygnowała z pisania – na całe ćwierć wieku. Opublikowała tomiki poetyckie: Skóra węża (Kraków 1990), Gdzie piołun rośnie (Katowice 1991), Ptaszysko (Opole 1991), Balkon bez poręczy (Warszawa 1993), Gwar utajony (Wrocław 1996), Smocza samotność (Warszawa 1997), Wstęp do teorii jawy (Wrocław 2000), Ulica Równoległa (Wrocław 2005), Bilet na wodolot (Wrocław 2010), Portret z duszą na ramieniu (Warszawa 2013) oraz krótkie opowiadania Mitoplotki (Opole 2013) i Opowieści nanibne (Chorzów 2015). Była członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Wojna, nawet gdy oficjalnie się kończy, trwa w ludziach nadal. Wojenna destrukcja staje się początkiem zmian nie tylko granic państw, ustrojów, ale także ludzkich charakterów. Każe nam stanąć przed wyborami, do których żadna inna sytuacja nas nie przygotuje. O tym właśnie traktuje Stan wyjątkowy Piotra Guzego.
Dlaczego walcząc o wolność ojczyzny jako żołnierz Armii Krajowej, przez władze Polski Ludowej uważany jestem za bandytę? Czy będąc w obozie, powinienem ratować za wszelką cenę siebie samego, czy raczej siebie poświęcić dla wcale niepewnego ocalenia współwięźniów? Jak żyć wśród mnóstwa stalinowskich ohydztw? Jak poradzić sobie, przede wszystkim psychicznie, z niechcianym spadkiem nieludzkich czasów?
Piotr Guzy, prowadząc pozornie chaotyczną narrację – bo o tego typu sprawach nie da się mówić prostymi zdaniami – pozwala czytelnikowi szukać odpowiedzi na postawione powyżej pytania. Sposób, w jaki autor przedstawia obrazy z powojennego życia rodziny inteligenckiej, czyni wręcz odbiorcę uczestnikiem opisanych zdarzeń.
Książka ta jest uważana przez samego autora za jego najlepszą powieść. W 1968 roku londyńskie „Wiadomości” wyróżniły Stan wyjątkowy jako najwybitniejszą książkę pisarza polskiego wydaną na emigracji.
Zagadki i sztuczki z monetami, kartami i kluczami są stosowane od pokoleń przez iluzjonistów i magików, aby zaskakiwać widzów. Stanowią wyzwanie dla nawet najbardziej błyskotliwych umysłów.
W zbiorze są przedstawione łamigłówki, począwszy od prostych zadań po trudniejsze matematyczne zagadki i triki karciane, których rozwiązanie przyniesie wiele satysfakcji zarówno tym początkującym, jak i mistrzom łamigłówek.
Diabły, strzygi, zmory, utopce, skrzatki, świcorze, chabernice, południce...Urok i bogactwo śląskiego horroru! Tak o tym pisze Autorka, wybitna folklorystka, we Wstępie do tej książki:,,Od najdawniejszych czasów ludzie lubili silne przeżycia i chcieli doznawać uczucia zgrozy, jednak pod warunkiem, że sami pozostaną bezpieczni. Antropolodzy piszą, że umysł ludzki odczuwa naturalną potrzebę pogrążania się, od czasu do czasu, w odmienny od zwykłego, codziennego - stan świadomości: stan zagrożenia. Obecnie potrzebę tę zaspo-kajają środki masowego przekazu, epatując grozą i makabrą w sposób - niestety - daleki od wytrzymałości naszego systemu nerwowego. Czynią to bez jakiegoś nadrzędnego, wyższego celu, a więc zgoła inaczej niż w ludowym horrorze, a ściślej - w ludowych podaniach wierzeniowych, które przekazywały pewne moralne zasady wychowawcze. Wywołane w ludowych opowieściach emocje miały skutek społecznie pozytywny, ponieważ wychowywały, uświadamiały, napominały, wprowadzały w sferę norm etycznych.[...] Oplatają swą poetycką wizją wioski, osady, miasteczka, tworzą mikrohistorię środowiska społecznego, a dla wielu osób, zwłaszcza starszych, są przypomnieniem dziecięcych lat, chwil spędzanych w zasłuchaniu u kolan babci... Odtwarzając atmosferę dawnego domowego ogniska, są dla współczesnej młodzieży i dzieci czymś niezwykłym, fascynującym, stanowiąc pełne uroku wprowadzenie w świat wierzeń pradziadków, w historię własnej wsi, miasta czy regionu, tworzącego tę najbliższą, bo widzianą własnymi oczyma, ojczyznę"".
Irena Wyczółkowska, poetka i eseistka, wydała w tym roku dziesiąty zbiór wierszy. Mitoplotki to jej prozatorski debiut. Krótkie opowiadanka dowodzą fascynacji antykiem – i poczucia humoru w zabawie przeróżnymi wątkami zaczerpniętymi z greckich i rzymskich mitów. „Antyk żyje” – zdaje się mówić autorka, podkreślając uniwersalizm dawnych prawd o świecie i naturze dziejów, traktując postaci znane nam z mitologii i literatury klasycznej jako swych dobrych znajomych, czasem zasługujących na pełne współczucia zrozumienie, a niekiedy – jedynie na drwinę czy wzgardę. Czytając Mitoplotki, myślimy także o tym, że ludzie chyba niewiele się zmienili w ciągu tysięcy lat: te same wady, emocje, to samo dążenie do przechytrzenia Losu. I ta sama smutna świadomość, że to starania daremne… Czyli jak u Norwida: „Przeszłość to dziś, tylko cokolwiek dalej”.
Nowa książka Ireny Wyczółkowskiej jest całkiem inna, niż wszystkie poprzednie zbiory, choć zawiera garść dawniej napisanych wierszy. To opowiastki dla ludzi rozumnych, czytających (dziś to wcale nie takie oczywiste!), lubiących mity greckie, mających w zasięgu ręki prace Gravesa, Parandowskiego i oczywiście utwory Homera. Dla tych, którzy byli albo wybierają się do Grecji. Dla posiadających nie tylko erudycję, ale i ciekawość świata. I wiedzę o relacjach międzyludzkich, bo przecież to opowieści o nas samych, sprzed ery tabloidów i „różowych pomponików”. Natura ludzka wszak prawie się nie zmienia.
[…] Co czyni autorka, że wszystko – cały świat tu przedstawiony – jawi się znajome, bliskie, w każdym razie nieobce? Wie sporo o życiu i jego obrotach, o kobietach i mężczyznach, o sprawach między nimi, o kłopotach z dziećmi, o marzeniach i oczekiwaniach. Ale przede wszystkim uruchamia wyobraźnię: „Basta! Dość nieszczęść! Czy nie może być na odmianę trochę lepiej? Bardzo proszę. Bierzemy mit w swoje ręce i ugniatamy na nowo”.
[…] to zupełnie nowy tom i ton w bogatym i zróżnicowanym dorobku autorki Ulicy Równoległej, tu jeszcze bardziej przykuwa uwagę jej radosna pomysłowość, mądrość, fantazja, ofiarowany nam dar zapraszania do literackiej zabawy, do niespiesznego zamyślenia nad obrotami Fortuny.
Krzysztof Lisowski, „Co będzie dalej” w dobrze znanych mitach? (wstęp do Mitoplotek)
Książka Macieja Nowaka spełnia oczekiwania nawet najbardziej wybrednych miłośników sensacji, tych, którzy chętnie czytają sprawozdania z głośnych rozpraw sądowych. Będzie tu mowa o zbrodniach, które swym okrucieństwem wstrząsnęły całym krajem. W rozdziale ""W mrokach Peerelu"" autor przypomni słynne sprawy z lat 50., m.in. niechlubne dokonania Służby Bezpieczeństwa, pokaże, że i w Opolu, z pozoru cichym i bezpiecznym, istniało ""kontrolowanie"" rynku prostytucji, straszyły rozboje. Słynne w całej Polsce ksywki (""Pineza"", ""Alek"", ""Pasek"") i tu budziły dreszcz grozy. Nie brakowało przykładów swoistej inwencji, a i pracowitości: choćby trudów hodowli roślinek, rosnących, wbrew prawu, bujnie i zdrowo w piwnicy. Nie bez przerażenia czyta się o makabrycznych morderstwach popełnianych w alkoholowym amoku. Wielokrotnie tu mowa o zbrodniach wręcz nieprawdopodobnych: trup w szafie (tak!), miłość i zazdrość jako motywy zgładzenia kogoś bliskiego, satanizm. Po lekturze tej książki spacer opolskimi ulicami może nam przypominać, ile z nich było miejscem tragicznych wydarzeń - i chciałoby się mieć nadzieję, że zło się tu już nie pojawi. A gdzie indziej?
Autorzy książki pragną przyczynić się do popularyzacji walorów Śląska Opolskiego poprzez ukazanie historii i wartości zabytkowych mało znanych zespołów pałacowo-parkowych i folwarcznych. Książkę wyróżnia spośród wielu publikacji na rynku wszechstronne spojrzenie ? mowa tu będzie o całym zespole elementów zieleni towarzyszących ziemiańskim siedzibom, a także o budownictwie folwarcznym, tak istotnym dla funkcjonowania ówczesnych majątków, uprawach i hodowlach, co wzbogaca naszą wiedzę o historii gospodarczej i wysokich osiągnięciach cywilizacyjnych regionu. Rzetelne omówienie wartości i obecnego stanu zachowania zespołów rezydencjalnych na Opolszczyźnie ułatwi przygotowanie programu ich rewitalizacji, co pozwoli powstrzymać proces niszczenia tych cennych obiektów oraz przyczyni się do rozwoju turystyki. Mamy nadzieję, że za sprawą tej książki nazwy przedstawionych tu miejscowości będą się odtąd kojarzyć Czytelnikom z wdzięcznym kształtem pałacu, dowodzącymi gospodarności i umiłowania ładu koncepcjami zabudowy gospodarczej, malowniczym układem parku ? a czasem, niestety, z myślą o pilnym podjęciu społecznych starań o przywrócenie zabytkowym obiektom ich utraconych walorów.
Książka autora lubianych przez czytelników artykułów w miesięcznikach ?Kuchnia? oraz ?Smaki i Aromaty?. Tadeusz Gwiaździński prowadził też popularny telewizyjny program o deserach. Jak powiada, ?musiał na słodko, bo wszystkie słone tematy były już zajęte?.
Książka przeznaczona jest dla miłośników gotowania i ? dobrego jedzenia! Także i tych, którzy jedynie lubią sobie poczytać o ciekawostkach kulinarnych. Może być wspaniałym prezentem pod choinkę, z powodzeniem zastąpi kwiatek, gdy się wybieramy do przyjaciół.
Jako lektura lekka, sympatyczna i pełna zabawnych opowieści, idealnie nadaje się do podróży ? bez trudu zmieści się nawet w niewielkiej podróżnej torbie, również w damskiej torebce.
To OBOWIĄZKOWA pozycja na półce z książkami w domu każdego prawdziwego smakosza!
Fragment do pobrania pod adresem:
www.nowik.com.pl/download/okremowce.pdf
Wyobraź sobie, jak by to było wspaniale otrzymać instrukcję obsługi do dziecka? Czy to możliwe? Przekonaj się czytając najnowszą publikację Bożeny Kubiczek.Na pewno zdajesz sobie sprawę, że nie ma nic cenniejszego niż nasze dzieci? Ale czy znamy ich instrukcję obsługi? Co robimy, kiedy upragnione pojawiają się na świecie? A przecież to nasza rodzicielska powinność aby przygotować się do tego najważniejszego i najtrudniejszego zarazem wyzwania, jakim jest przyjście na świat, a następnie wychowanie dziecka tak, by czuło się w życiu spełnione i szczęśliwe.Ta książka ma na celu w zwięzły i prosty sposób zapoznać rodziców z podstawowymi zagadnieniami dotyczącymi rozwoju dziecka i udzielić odpowiedzi na podstawowe pytania:Na czym polega wychowanie?Co zrobić, by dziecko było lepsze i mądrzejsze?Jak rozwijać jego wrodzone możliwości?Jak wspierać go w okresie dojrzewania?Jak współdziałać ze szkołą, by w procesie kształcenia w pełni wykorzystywało swój potencjał?Polecamy tą publikację również babciom i dziadkom, którzy współdziałając mądrze z rodzicami mogą wspomagać rozwój swoich ukochanych wnuków lub zepsuć swoje wnuki lekceważąc zasady ustalone przez rodziców. Publikacja będzie także przydatna nauczycielom, może mieć wpływ na poprawę komunikacji jak i zrozumienie potrzeb dzieci.
Zarządzanie placówką oświatową z uwzględnieniem ustawicznie zachodzących zmian społecznych i legislacyjnych to dla jej dyrektora nie lada wyzwanie. Wymaga umiejętności:
• planowania strategicznego,
• umiejętności budowania zespołu i kierowania nim,
• budowania kultury organizacyjnej opartej na współpracy,
• zarządzania zmianami,
• twórczego rozwiązywania konfliktów,
• kształtowanie wizerunku placówki w środowisku,
• budowania partnerstwa z rodzicami i uczniami,
czyli profesjonalnego przywództwa opartego na rzetelnej wiedzy o zarządzaniu.
Zawarte w książce zagadnienia teoretyczne wzbogacone licznymi propozycjami ich zastosowania w praktyce oświatowej umożliwiają rozwój kompetencji kierowniczych oraz stanowią inspirację do twórczego działania zarówno dla praktykujących dyrektorów, jak
i tych, którzy dopiero aspirują do funkcji dyrektora i są na etapie formułowania wizji siebie w roli szefa.
Z recenzji:
(...) Książka jest skierowana głównie do dyrektorów placówek oświatowych i osób aspirujących do tej funkcji. Może także znaleźć odbiorców wśród zainteresowanych rozwojem zawodowym nauczycieli, którzy chcą włączyć się aktywnie do wzmacniania pozycji swojej szkoły i uczestniczyć w grupowych formach podejmowania decyzji związanych z rozwojem szkoły. Książka łączy w sobie walory naukowe i popularyzatorskie, może także pełnić funkcję „podręcznika” i przewodnika po problematyce zarządzania placówką szkolną, zarówno w perspektywie bieżącej, jak i stanowić wsparcie przy podejmowaniu inicjatyw długookresowych (strategicznych).
Dr hab. Mariusz Zieliński
W czasach pokoju wojna wciąż trwa. W nas samych.
Requiem Piotra Guzego to niezwykle wnikliwa i zajmująca analiza najgłębszych zakamarków ludzkiej duszy. Kolejny już raz czasy ostateczne – a takimi z pewnością są wojna i lata powojenne – stają się pretekstem do zadania najważniejszych pytań o kondycję człowieka.
Wśród osób, które przeżyły piekło lat 1939–1945, trudno o nieskomplikowane życiorysy. Losy Tosi, głównej bohaterki powieści, emigrantki, pracownicy londyńskiego Ośrodka Badań Spraw Polskich jest tego doskonałym przykładem. Jej historia jest pytaniem o to, co determinuje koleje naszego życia: opatrzność, fatum, przeznaczenie, przypadek, a może po prostu nasze – nie zawsze właściwe – wybory?
Jest też Requiem próbą pokazania, jak silnym piętnem naznaczyła Polaków jedna z największych zbrodni na polskim narodzie – zbrodnia katyńska.
Proza Guzego jest w tak szczególny sposób konstruowana, że już po kilkunastu stronach czytelnik ma wrażenie, iż czyta spisane własne myśli. Prawdopodobnie z tego powodu nie sposób obok tej twórczości przejść obojętnie.
Strach jest naszą naturalną barierą ochronną. Ale gdy jest go zbyt wiele, przeistacza się w siłę destrukcyjną. Gdy boimy się o swoje życie i zdrowie, o życie i zdrowie najbliższych, nasze zachowanie może stać się irracjonalne – tym bardziej irracjonalne, im strach jest bardziej realny. O tym opowiadają Zwidy Piotra Guzego.
Czy w czasach, gdy esbecja potrafi skatować niewinnego człowieka, ponieważ – według niej – wymaga tego dobro państwa, jakiekolwiek oba-wy o dobro swoje i najbliższych mogą być nieuzasadnione? Czy lęk przed donosami, śledztwem, podsłuchami, to tylko „zwidy”, imaginacje głównego bohatera? Na jakie ustępstwa – przede wszystkim wobec samego siebie – może i czy w ogóle powinien zgodzić się człowiek ogarnięty lękiem?
W nieludzkich czasach odpowiedzi na z pozoru proste pytania wcale łatwymi nie są. Ale to nie znaczy, że nie trzeba ich stawiać.
Barbara Torunczyk (Zeszyty Literackie) do Piotra Guzego:
Jest Pan może najbardziej współczesnym pisarzem, jakiego znam. Świetnie wyczuwa Pan tętno czasu, w którym my tu żyjemy i doskonale Pan wychwytuje tematy i koloryt naszej codzienności, której nie odstępuje cień przeszłości.
„Dzieło Guzego zasilają dwa źródła: osobista odraza do reżimu i przyswojenie dorobku Alberta Camusa. Krótki żywot bohatera pozytywnego nawiązuje do stylistyczno-kompozycyjnych właściwości narracji Upadku żywo w Polsce komentowanego już od roku 1956. […]
Tematem powieści Guzego jest upadek ubeka Karola Ostudy. Groteskowo tragiczny bohater pozytywny strwonił życie na posłusznym wypełnianiu instrukcji, dyrektyw i rozkazów partii, która po październiku usiłowała uwiarygodnić swoją nową więź z masami kosztem prowincjonalnych pracowników UB. Karol Ostuda, wezwany do Warszawy, postanawia się bronić. […]
Ambicje demaskatorskie Piotra Guzego wyraźnie górują nad standardowymi obrachunkami z kultem jednostki. Guzy zainteresowany był fenomenologią systemu komunistycznego w nie mniejszym stopniu niż Milovan Djilas, członek politbiura Związku Komunistów Jugosławii, który z autopsji znał wynaturzenia elit władzy partyjnej i opisał je w rozprawie politologicznej Nowa klasa. Wpływy tej rozprawy są widoczne w prozie politycznej polskiego emigranta, szczególnie wyraźne w sferze dyskursu ideologicznego, argumentacji krytycznej czy światopoglądowych uogólnień. […]
Dlatego nie sposób odmówić słuszności Marii Danilewicz-Zielińskiej, kiedy w Szkicach o literaturze emigracyjnej przekonywała wszystkich zainteresowanych o tym, że autor Krótkiego żywota bohatera pozytywnego dał nam «reprezentacyjną powieść polityczną». Zwłaszcza w porównaniu z rozrachunkowymi wytworami «doby małego realizmu» Bogusława Koguta, Tadeusza Kwiatkowskiego czy Jerzego Putramenta, którzy w latach 60. energicznie zajęli się wyjaśnianiem dramatów ludzi partii”.
z artykułu Stanisława Gawlińskiego Emigracyjne rozrachunki ze stalinizmem po 1956 r. (cz. II). Piotr Guzy: Krótki żywot bohatera pozytywnego (1966) zamieszczonego w „Dekadzie Literackiej” (1992, nr 13)
Niezwykła książka seniora emigracyjnych pisarzy.
Piotr Guzy ma lat 90 i za sobą bohaterską przeszłość.
Opowiadania prezentowane w tej książce były publikowane w tak prestiżowych pismach jak: „Kultura” (Paryż), „Zeszyty Literackie”, „Odra”, „Śląsk”, „Fraza”.
Jego debiut przyjął niezwykle życzliwie Gustaw Herling Grudziński, wysoko cenił również Wacław Grubiński.
Opowiadania są sugestywnym i plastycznym obrazem dziejów końca wojny, perfidii Sowietów, niszczenia polskiego podziemia w czasach PRL-u oraz polityki kulturalnej tej formacji wobec pisarzy emigracyjnych.
Mamy tu znakomite studia psychologiczne esbeków i emigrantów – oprawców oraz ich ofiar.
Opowiadania ukazują przeżycia i metamorfozy intelektualne i emocjonalne Polaków, niezatarte zmiany w ich psychice.
Duże wrażenie robią opowiadania erotyczne. Nie jest to świntuszenie dla świntuszenia – to porywający obraz leczenia traumy wojennej. Niemieckie damy piją, rzucają się w świat namiętności, żeby zapomnieć, że w każdym niemieckim domu ”w szafie jest szkielet”. Dziewczyna wspomina dziadka w nieskazitelnym mundurze, z trzcinką w ręku, który był komendantem obozu koncentracyjnego.
Środki artystyczne wydają się niby proste: analiza mowy ciała (kapitalna rozgrywka między żydowskim Sowietem a oficerem AK), stopniowanie napięcia i czasem pomysły, które wyciskają nam łzy z oczu, np., żeby ukoić rozpacz kochanki, Ślązak znad Małej Panwi chce jej śpiewać uspokajającą kołysankę. Ale nie zna niemieckiej, włoskiej, hiszpańskiej. Polskiej także nie. Kołyszą się obok siebie, śpiewając „Lulajże Jezuniu, moja perełko”.
Szorstki, wręcz prostacki język znakomicie oddaje emocje bohaterów skrzywdzonych przez historię i jej okrutne żarty.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
