Ocenianie to fundamentalne narzędzie motywacji w procesie uczenia się ucznia. Jeśli spełnić ma swoją diagnostyczną i kształtującą funkcję i przyczynić się do pełnego wykorzystania i rozwoju potencjału każdego ucznia, musi być prowadzone z uwzględnieniem prawidłowości, które mu towarzyszą. Od nauczyciela zależy, jakie de facto funkcje będzie spełniać w procesie edukacji szkolnej, czy stanie się narzędziem służącym głównie klasyfikacji ucznia i uczyć go będzie strategii przetrwania czy wzbudzać będzie motywację wewnętrzną, wyrażającą się w gotowości ucznia do poznawania siebie i swoich możliwości, samodzielnego planowania ich rozwoju i ponoszenia za ten rozwój odpowiedzialności. Ocenianie to zadanie niełatwe. Stawia przed nauczycielem szereg trudności, dylematów i wyzwań. Zmusza do rozpoznawania i pokonywania mechanizmów zakłócających proces poznawczy, a więc i ocenę.[...]
Zarządzanie placówką oświatową z uwzględnieniem ustawicznie zachodzących zmian społecznych i legislacyjnych to dla jej dyrektora nie lada wyzwanie. Wymaga umiejętności:
• planowania strategicznego,
• umiejętności budowania zespołu i kierowania nim,
• budowania kultury organizacyjnej opartej na współpracy,
• zarządzania zmianami,
• twórczego rozwiązywania konfliktów,
• kształtowanie wizerunku placówki w środowisku,
• budowania partnerstwa z rodzicami i uczniami,
czyli profesjonalnego przywództwa opartego na rzetelnej wiedzy o zarządzaniu.
Zawarte w książce zagadnienia teoretyczne wzbogacone licznymi propozycjami ich zastosowania w praktyce oświatowej umożliwiają rozwój kompetencji kierowniczych oraz stanowią inspirację do twórczego działania zarówno dla praktykujących dyrektorów, jak
i tych, którzy dopiero aspirują do funkcji dyrektora i są na etapie formułowania wizji siebie w roli szefa.
Z recenzji:
(...) Książka jest skierowana głównie do dyrektorów placówek oświatowych i osób aspirujących do tej funkcji. Może także znaleźć odbiorców wśród zainteresowanych rozwojem zawodowym nauczycieli, którzy chcą włączyć się aktywnie do wzmacniania pozycji swojej szkoły i uczestniczyć w grupowych formach podejmowania decyzji związanych z rozwojem szkoły. Książka łączy w sobie walory naukowe i popularyzatorskie, może także pełnić funkcję „podręcznika” i przewodnika po problematyce zarządzania placówką szkolną, zarówno w perspektywie bieżącej, jak i stanowić wsparcie przy podejmowaniu inicjatyw długookresowych (strategicznych).
Dr hab. Mariusz Zieliński
Wojna, nawet gdy oficjalnie się kończy, trwa w ludziach nadal. Wojenna destrukcja staje się początkiem zmian nie tylko granic państw, ustrojów, ale także ludzkich charakterów. Każe nam stanąć przed wyborami, do których żadna inna sytuacja nas nie przygotuje. O tym właśnie traktuje Stan wyjątkowy Piotra Guzego.
Dlaczego walcząc o wolność ojczyzny jako żołnierz Armii Krajowej, przez władze Polski Ludowej uważany jestem za bandytę? Czy będąc w obozie, powinienem ratować za wszelką cenę siebie samego, czy raczej siebie poświęcić dla wcale niepewnego ocalenia współwięźniów? Jak żyć wśród mnóstwa stalinowskich ohydztw? Jak poradzić sobie, przede wszystkim psychicznie, z niechcianym spadkiem nieludzkich czasów?
Piotr Guzy, prowadząc pozornie chaotyczną narrację – bo o tego typu sprawach nie da się mówić prostymi zdaniami – pozwala czytelnikowi szukać odpowiedzi na postawione powyżej pytania. Sposób, w jaki autor przedstawia obrazy z powojennego życia rodziny inteligenckiej, czyni wręcz odbiorcę uczestnikiem opisanych zdarzeń.
Książka ta jest uważana przez samego autora za jego najlepszą powieść. W 1968 roku londyńskie „Wiadomości” wyróżniły Stan wyjątkowy jako najwybitniejszą książkę pisarza polskiego wydaną na emigracji.
Zagadki i sztuczki z monetami, kartami i kluczami są stosowane od pokoleń przez iluzjonistów i magików, aby zaskakiwać widzów. Stanowią wyzwanie dla nawet najbardziej błyskotliwych umysłów.
W zbiorze są przedstawione łamigłówki, począwszy od prostych zadań po trudniejsze matematyczne zagadki i triki karciane, których rozwiązanie przyniesie wiele satysfakcji zarówno tym początkującym, jak i mistrzom łamigłówek.
Diabły, strzygi, zmory, utopce, skrzatki, świcorze, chabernice, południce...Urok i bogactwo śląskiego horroru! Tak o tym pisze Autorka, wybitna folklorystka, we Wstępie do tej książki:,,Od najdawniejszych czasów ludzie lubili silne przeżycia i chcieli doznawać uczucia zgrozy, jednak pod warunkiem, że sami pozostaną bezpieczni. Antropolodzy piszą, że umysł ludzki odczuwa naturalną potrzebę pogrążania się, od czasu do czasu, w odmienny od zwykłego, codziennego - stan świadomości: stan zagrożenia. Obecnie potrzebę tę zaspo-kajają środki masowego przekazu, epatując grozą i makabrą w sposób - niestety - daleki od wytrzymałości naszego systemu nerwowego. Czynią to bez jakiegoś nadrzędnego, wyższego celu, a więc zgoła inaczej niż w ludowym horrorze, a ściślej - w ludowych podaniach wierzeniowych, które przekazywały pewne moralne zasady wychowawcze. Wywołane w ludowych opowieściach emocje miały skutek społecznie pozytywny, ponieważ wychowywały, uświadamiały, napominały, wprowadzały w sferę norm etycznych.[...] Oplatają swą poetycką wizją wioski, osady, miasteczka, tworzą mikrohistorię środowiska społecznego, a dla wielu osób, zwłaszcza starszych, są przypomnieniem dziecięcych lat, chwil spędzanych w zasłuchaniu u kolan babci... Odtwarzając atmosferę dawnego domowego ogniska, są dla współczesnej młodzieży i dzieci czymś niezwykłym, fascynującym, stanowiąc pełne uroku wprowadzenie w świat wierzeń pradziadków, w historię własnej wsi, miasta czy regionu, tworzącego tę najbliższą, bo widzianą własnymi oczyma, ojczyznę"".
Irena Wyczółkowska, poetka i eseistka, wydała w tym roku dziesiąty zbiór wierszy. Mitoplotki to jej prozatorski debiut. Krótkie opowiadanka dowodzą fascynacji antykiem – i poczucia humoru w zabawie przeróżnymi wątkami zaczerpniętymi z greckich i rzymskich mitów. „Antyk żyje” – zdaje się mówić autorka, podkreślając uniwersalizm dawnych prawd o świecie i naturze dziejów, traktując postaci znane nam z mitologii i literatury klasycznej jako swych dobrych znajomych, czasem zasługujących na pełne współczucia zrozumienie, a niekiedy – jedynie na drwinę czy wzgardę. Czytając Mitoplotki, myślimy także o tym, że ludzie chyba niewiele się zmienili w ciągu tysięcy lat: te same wady, emocje, to samo dążenie do przechytrzenia Losu. I ta sama smutna świadomość, że to starania daremne… Czyli jak u Norwida: „Przeszłość to dziś, tylko cokolwiek dalej”.
Nowa książka Ireny Wyczółkowskiej jest całkiem inna, niż wszystkie poprzednie zbiory, choć zawiera garść dawniej napisanych wierszy. To opowiastki dla ludzi rozumnych, czytających (dziś to wcale nie takie oczywiste!), lubiących mity greckie, mających w zasięgu ręki prace Gravesa, Parandowskiego i oczywiście utwory Homera. Dla tych, którzy byli albo wybierają się do Grecji. Dla posiadających nie tylko erudycję, ale i ciekawość świata. I wiedzę o relacjach międzyludzkich, bo przecież to opowieści o nas samych, sprzed ery tabloidów i „różowych pomponików”. Natura ludzka wszak prawie się nie zmienia.
[…] Co czyni autorka, że wszystko – cały świat tu przedstawiony – jawi się znajome, bliskie, w każdym razie nieobce? Wie sporo o życiu i jego obrotach, o kobietach i mężczyznach, o sprawach między nimi, o kłopotach z dziećmi, o marzeniach i oczekiwaniach. Ale przede wszystkim uruchamia wyobraźnię: „Basta! Dość nieszczęść! Czy nie może być na odmianę trochę lepiej? Bardzo proszę. Bierzemy mit w swoje ręce i ugniatamy na nowo”.
[…] to zupełnie nowy tom i ton w bogatym i zróżnicowanym dorobku autorki Ulicy Równoległej, tu jeszcze bardziej przykuwa uwagę jej radosna pomysłowość, mądrość, fantazja, ofiarowany nam dar zapraszania do literackiej zabawy, do niespiesznego zamyślenia nad obrotami Fortuny.
Krzysztof Lisowski, „Co będzie dalej” w dobrze znanych mitach? (wstęp do Mitoplotek)
Książka Macieja Nowaka spełnia oczekiwania nawet najbardziej wybrednych miłośników sensacji, tych, którzy chętnie czytają sprawozdania z głośnych rozpraw sądowych. Będzie tu mowa o zbrodniach, które swym okrucieństwem wstrząsnęły całym krajem. W rozdziale ""W mrokach Peerelu"" autor przypomni słynne sprawy z lat 50., m.in. niechlubne dokonania Służby Bezpieczeństwa, pokaże, że i w Opolu, z pozoru cichym i bezpiecznym, istniało ""kontrolowanie"" rynku prostytucji, straszyły rozboje. Słynne w całej Polsce ksywki (""Pineza"", ""Alek"", ""Pasek"") i tu budziły dreszcz grozy. Nie brakowało przykładów swoistej inwencji, a i pracowitości: choćby trudów hodowli roślinek, rosnących, wbrew prawu, bujnie i zdrowo w piwnicy. Nie bez przerażenia czyta się o makabrycznych morderstwach popełnianych w alkoholowym amoku. Wielokrotnie tu mowa o zbrodniach wręcz nieprawdopodobnych: trup w szafie (tak!), miłość i zazdrość jako motywy zgładzenia kogoś bliskiego, satanizm. Po lekturze tej książki spacer opolskimi ulicami może nam przypominać, ile z nich było miejscem tragicznych wydarzeń - i chciałoby się mieć nadzieję, że zło się tu już nie pojawi. A gdzie indziej?
Autorzy książki pragną przyczynić się do popularyzacji walorów Śląska Opolskiego poprzez ukazanie historii i wartości zabytkowych mało znanych zespołów pałacowo-parkowych i folwarcznych. Książkę wyróżnia spośród wielu publikacji na rynku wszechstronne spojrzenie ? mowa tu będzie o całym zespole elementów zieleni towarzyszących ziemiańskim siedzibom, a także o budownictwie folwarcznym, tak istotnym dla funkcjonowania ówczesnych majątków, uprawach i hodowlach, co wzbogaca naszą wiedzę o historii gospodarczej i wysokich osiągnięciach cywilizacyjnych regionu. Rzetelne omówienie wartości i obecnego stanu zachowania zespołów rezydencjalnych na Opolszczyźnie ułatwi przygotowanie programu ich rewitalizacji, co pozwoli powstrzymać proces niszczenia tych cennych obiektów oraz przyczyni się do rozwoju turystyki. Mamy nadzieję, że za sprawą tej książki nazwy przedstawionych tu miejscowości będą się odtąd kojarzyć Czytelnikom z wdzięcznym kształtem pałacu, dowodzącymi gospodarności i umiłowania ładu koncepcjami zabudowy gospodarczej, malowniczym układem parku ? a czasem, niestety, z myślą o pilnym podjęciu społecznych starań o przywrócenie zabytkowym obiektom ich utraconych walorów.
Dlaczego ludzie już u samego zarania swoich dziejów tworzyli mity, najrozmaitsze legendy i baśnie i przekazywali je następnym pokoleniom? Czy tylko dlatego, że tak długo nie istniały ani kino, ani telewizja? Jeśli zastanowimy się nad charakterem wielu tych opowieści, dostrzeżemy bez trudu, że powstawały jako swoista skarbnica wiedzy o początkach świata i wszechrzeczy, wyłanianiu się porządku społecznego i moralnego. Tym samym stawały się świadectwem potrzeby zrozumienia otaczającej rzeczywistości, oswajania tego, co nieznane i obce, a nade wszystko ? odnalezienia sensu i sposobu życia.
Profesor Dorota Simonides, wybitna znawczyni kultury ludowej i jej tradycji, w swojej najnowszej książce pragnie poprzez prezentację starannie dobranych tekstów folklorystycznych, powstałych w różnych epokach na terenie Polski, a także innych krajów słowiańskich, ukazać ludową wizję świata. Przekazywane Czytelnikowi opowieści to odpowiedź na odwieczne pytania: dlaczego?, skąd?, jak? To również barwna i żywo przemawiająca do nas ilustracja poznawczych dociekań człowieka. Interesował się on makrokosmosem ? i mikrokosmosem, a więc usiłował zgłębić tajemnice wszechświata, ale i chciał się dowiedzieć, dlaczego zwierzęta są takie, a nie inne, kamienie twarde i nieme, czemuż to kobiety są aż tak gadatliwe i co sprawiło, że człowiek się starzeje. Skąd się wzięły nazwy miast, gór i rzek, gdzie szukać ukrytych skarbów? I czy to prawda, że dawniej żyli na ziemi olbrzymi? Zajmujące i zabawne teksty ludowe nie tylko gwarantują atrakcyjną lekturę ? skłaniają także do refleksji nad procesem rozwoju cywilizacyjnego i niezmiennością ludzkiej psychiki.
Książka autora lubianych przez czytelników artykułów w miesięcznikach ?Kuchnia? oraz ?Smaki i Aromaty?. Tadeusz Gwiaździński prowadził też popularny telewizyjny program o deserach. Jak powiada, ?musiał na słodko, bo wszystkie słone tematy były już zajęte?.
Książka przeznaczona jest dla miłośników gotowania i ? dobrego jedzenia! Także i tych, którzy jedynie lubią sobie poczytać o ciekawostkach kulinarnych. Może być wspaniałym prezentem pod choinkę, z powodzeniem zastąpi kwiatek, gdy się wybieramy do przyjaciół.
Jako lektura lekka, sympatyczna i pełna zabawnych opowieści, idealnie nadaje się do podróży ? bez trudu zmieści się nawet w niewielkiej podróżnej torbie, również w damskiej torebce.
To OBOWIĄZKOWA pozycja na półce z książkami w domu każdego prawdziwego smakosza!
Fragment do pobrania pod adresem:
www.nowik.com.pl/download/okremowce.pdf
Wyobraź sobie, jak by to było wspaniale otrzymać instrukcję obsługi do dziecka? Czy to możliwe? Przekonaj się czytając najnowszą publikację Bożeny Kubiczek.Na pewno zdajesz sobie sprawę, że nie ma nic cenniejszego niż nasze dzieci? Ale czy znamy ich instrukcję obsługi? Co robimy, kiedy upragnione pojawiają się na świecie? A przecież to nasza rodzicielska powinność aby przygotować się do tego najważniejszego i najtrudniejszego zarazem wyzwania, jakim jest przyjście na świat, a następnie wychowanie dziecka tak, by czuło się w życiu spełnione i szczęśliwe.Ta książka ma na celu w zwięzły i prosty sposób zapoznać rodziców z podstawowymi zagadnieniami dotyczącymi rozwoju dziecka i udzielić odpowiedzi na podstawowe pytania:Na czym polega wychowanie?Co zrobić, by dziecko było lepsze i mądrzejsze?Jak rozwijać jego wrodzone możliwości?Jak wspierać go w okresie dojrzewania?Jak współdziałać ze szkołą, by w procesie kształcenia w pełni wykorzystywało swój potencjał?Polecamy tą publikację również babciom i dziadkom, którzy współdziałając mądrze z rodzicami mogą wspomagać rozwój swoich ukochanych wnuków lub zepsuć swoje wnuki lekceważąc zasady ustalone przez rodziców. Publikacja będzie także przydatna nauczycielom, może mieć wpływ na poprawę komunikacji jak i zrozumienie potrzeb dzieci.
W czasach pokoju wojna wciąż trwa. W nas samych.
Requiem Piotra Guzego to niezwykle wnikliwa i zajmująca analiza najgłębszych zakamarków ludzkiej duszy. Kolejny już raz czasy ostateczne – a takimi z pewnością są wojna i lata powojenne – stają się pretekstem do zadania najważniejszych pytań o kondycję człowieka.
Wśród osób, które przeżyły piekło lat 1939–1945, trudno o nieskomplikowane życiorysy. Losy Tosi, głównej bohaterki powieści, emigrantki, pracownicy londyńskiego Ośrodka Badań Spraw Polskich jest tego doskonałym przykładem. Jej historia jest pytaniem o to, co determinuje koleje naszego życia: opatrzność, fatum, przeznaczenie, przypadek, a może po prostu nasze – nie zawsze właściwe – wybory?
Jest też Requiem próbą pokazania, jak silnym piętnem naznaczyła Polaków jedna z największych zbrodni na polskim narodzie – zbrodnia katyńska.
Proza Guzego jest w tak szczególny sposób konstruowana, że już po kilkunastu stronach czytelnik ma wrażenie, iż czyta spisane własne myśli. Prawdopodobnie z tego powodu nie sposób obok tej twórczości przejść obojętnie.
Strach jest naszą naturalną barierą ochronną. Ale gdy jest go zbyt wiele, przeistacza się w siłę destrukcyjną. Gdy boimy się o swoje życie i zdrowie, o życie i zdrowie najbliższych, nasze zachowanie może stać się irracjonalne – tym bardziej irracjonalne, im strach jest bardziej realny. O tym opowiadają Zwidy Piotra Guzego.
Czy w czasach, gdy esbecja potrafi skatować niewinnego człowieka, ponieważ – według niej – wymaga tego dobro państwa, jakiekolwiek oba-wy o dobro swoje i najbliższych mogą być nieuzasadnione? Czy lęk przed donosami, śledztwem, podsłuchami, to tylko „zwidy”, imaginacje głównego bohatera? Na jakie ustępstwa – przede wszystkim wobec samego siebie – może i czy w ogóle powinien zgodzić się człowiek ogarnięty lękiem?
W nieludzkich czasach odpowiedzi na z pozoru proste pytania wcale łatwymi nie są. Ale to nie znaczy, że nie trzeba ich stawiać.
Barbara Torunczyk (Zeszyty Literackie) do Piotra Guzego:
Jest Pan może najbardziej współczesnym pisarzem, jakiego znam. Świetnie wyczuwa Pan tętno czasu, w którym my tu żyjemy i doskonale Pan wychwytuje tematy i koloryt naszej codzienności, której nie odstępuje cień przeszłości.
„Dzieło Guzego zasilają dwa źródła: osobista odraza do reżimu i przyswojenie dorobku Alberta Camusa. Krótki żywot bohatera pozytywnego nawiązuje do stylistyczno-kompozycyjnych właściwości narracji Upadku żywo w Polsce komentowanego już od roku 1956. […]
Tematem powieści Guzego jest upadek ubeka Karola Ostudy. Groteskowo tragiczny bohater pozytywny strwonił życie na posłusznym wypełnianiu instrukcji, dyrektyw i rozkazów partii, która po październiku usiłowała uwiarygodnić swoją nową więź z masami kosztem prowincjonalnych pracowników UB. Karol Ostuda, wezwany do Warszawy, postanawia się bronić. […]
Ambicje demaskatorskie Piotra Guzego wyraźnie górują nad standardowymi obrachunkami z kultem jednostki. Guzy zainteresowany był fenomenologią systemu komunistycznego w nie mniejszym stopniu niż Milovan Djilas, członek politbiura Związku Komunistów Jugosławii, który z autopsji znał wynaturzenia elit władzy partyjnej i opisał je w rozprawie politologicznej Nowa klasa. Wpływy tej rozprawy są widoczne w prozie politycznej polskiego emigranta, szczególnie wyraźne w sferze dyskursu ideologicznego, argumentacji krytycznej czy światopoglądowych uogólnień. […]
Dlatego nie sposób odmówić słuszności Marii Danilewicz-Zielińskiej, kiedy w Szkicach o literaturze emigracyjnej przekonywała wszystkich zainteresowanych o tym, że autor Krótkiego żywota bohatera pozytywnego dał nam «reprezentacyjną powieść polityczną». Zwłaszcza w porównaniu z rozrachunkowymi wytworami «doby małego realizmu» Bogusława Koguta, Tadeusza Kwiatkowskiego czy Jerzego Putramenta, którzy w latach 60. energicznie zajęli się wyjaśnianiem dramatów ludzi partii”.
z artykułu Stanisława Gawlińskiego Emigracyjne rozrachunki ze stalinizmem po 1956 r. (cz. II). Piotr Guzy: Krótki żywot bohatera pozytywnego (1966) zamieszczonego w „Dekadzie Literackiej” (1992, nr 13)
Niezwykła książka seniora emigracyjnych pisarzy.
Piotr Guzy ma lat 90 i za sobą bohaterską przeszłość.
Opowiadania prezentowane w tej książce były publikowane w tak prestiżowych pismach jak: „Kultura” (Paryż), „Zeszyty Literackie”, „Odra”, „Śląsk”, „Fraza”.
Jego debiut przyjął niezwykle życzliwie Gustaw Herling Grudziński, wysoko cenił również Wacław Grubiński.
Opowiadania są sugestywnym i plastycznym obrazem dziejów końca wojny, perfidii Sowietów, niszczenia polskiego podziemia w czasach PRL-u oraz polityki kulturalnej tej formacji wobec pisarzy emigracyjnych.
Mamy tu znakomite studia psychologiczne esbeków i emigrantów – oprawców oraz ich ofiar.
Opowiadania ukazują przeżycia i metamorfozy intelektualne i emocjonalne Polaków, niezatarte zmiany w ich psychice.
Duże wrażenie robią opowiadania erotyczne. Nie jest to świntuszenie dla świntuszenia – to porywający obraz leczenia traumy wojennej. Niemieckie damy piją, rzucają się w świat namiętności, żeby zapomnieć, że w każdym niemieckim domu ”w szafie jest szkielet”. Dziewczyna wspomina dziadka w nieskazitelnym mundurze, z trzcinką w ręku, który był komendantem obozu koncentracyjnego.
Środki artystyczne wydają się niby proste: analiza mowy ciała (kapitalna rozgrywka między żydowskim Sowietem a oficerem AK), stopniowanie napięcia i czasem pomysły, które wyciskają nam łzy z oczu, np., żeby ukoić rozpacz kochanki, Ślązak znad Małej Panwi chce jej śpiewać uspokajającą kołysankę. Ale nie zna niemieckiej, włoskiej, hiszpańskiej. Polskiej także nie. Kołyszą się obok siebie, śpiewając „Lulajże Jezuniu, moja perełko”.
Szorstki, wręcz prostacki język znakomicie oddaje emocje bohaterów skrzywdzonych przez historię i jej okrutne żarty.
Wybór opowieści pełnych grozy, mówiących o tym, że zło zawsze bywa ukarane. Takie opowieści przez całe lata snuli gawędziarze, których nie brakowało w śląskich wioskach i miasteczkach, znali je dziadkowie i gdy zapadał zmierzch - przekazywali je wnukom, strasząc je i pouczając zarazem. Pojawiały się w tych opowieściach utopce, strzygi, straszliwe upiory, dusze pokutujące za swoje winy, diabły czyhające na tych, którzy grzeszyli. Bardzo ważne były tu również wskazówki, jak należy postępować, aby pokonać potwory i demony, uniknąć niebezpieczeństwa w miejscach uznanych za przeklęte. Dziś opowieści te nazwalibyśmy na pewno horrorami!
Autorzy, nauczyciele szkoły podstawowej, od kilku lat gotują z dziećmi nalekcjach i w ramach zajęć pozalekcyjnych. Stało się to pasją dzieci i każdespotkanie z rodzicami, każda impreza szkolna to okazja do poznawania tajnikówkuchni regionalnej i europejskiej, czego wyrazem jest ta książka. Obok przepisówsą tu również wskazówki dla nauczycieli i rodziców, jak organizować zajęcia zgotowania. Wszystkie potrawy zostały sprawdzone i są możliwe do przygotowaniaprzez dzieci w wieku 8 - 11 lat, tacy bowiem są nasi ""kucharze"". Ze wstępuKsiążka może być wykorzystana jako pomoc dydaktyczna na zajęciachpozalekcyjnych szkolnych kółek zainteresowań, na lekcjach kształceniazintegrowanego lub zajęciach świetlicowych.Wędrówka po krajach Europy odbywa się na zasadzie poznawania potrawcharakterystycznych dla danego kraju.Ważnym kryterium doboru przepisów były preferowane przez dzieci gustasmakowe. I tak przy realizacji tematu: ""Kuchnia Węgier"" nie znajdziemy tutajszegedyńskiej zupy gulaszowej, której przygotowanie trwa 2 i pół godziny anilecza, ale przepis na naleśniki a`la Gundel z nadzieniem z orzechów włoskich isosem czekoladowym.Do przygotowania potraw można wykorzystać znajdujące się w sprzedażypółprodukty typu ciasto kluskowe lub gotowe produkty, jak knedle czeskie, lanekluski itp., co skraca czas przygotowania dań.Realizacja znajdujących się w książce przepisów jest dostosowana domożliwości i umiejętności dziecka w wieku wczesnoszkolnym oraz do warunkówszkolnych (klasa lekcyjna, świetlica, szkolna kuchnia).W końcowej części czytelnik znajdzie przykładowe konspekty zajęć, któremożna rozszerzyć o słuchanie muzyki charakterystycznej dla poznawanego państwa,jak również o naukę tańca. Książka może być urozmaiceniem dla uczniów i dajemożliwość innego spojrzenia na poznawany kraj - przez pryzmat smaku. Jest todla dzieci odskocznia od przyswajania wiedzy encyklopedycznej na temat państweuropejskich.Dzieci mają okazję samodzielnie pod dyskretną kontrolą dorosłych,przygotować potrawy dla siebie i innych. Uczą się pracy zespołowej i przyswajająsobie zasady bezpieczeństwa i higieny przy przygotowaniu posiłku. Zajęcia zgospodarstwa domowego cieszą się wśród uczniów bardzo dużym zainteresowaniem idają im wiele satysfakcji.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
