Upadek to słodko-gorzka opowieść o niełatwym rodzicielstwie i miłości, która wynagradza trudy wychowywania niepełnosprawnego dziecka.
W konsekwencji nieprawidłowo przeprowadzonego porodu i błędu położnej Tito Mainardi rodzi się z porażeniem mózgowym. Jego ojciec Diogo opisuje pierwsze lata życia syna i dzieli się przemyśleniami m.in. na temat związku między niepełnosprawnością Tita a dziełem Dantego Alighieriego, architekturą Pietro Lombardo, grą Assasin’s Creed i Holocaustem. Czy w toku rozmyślań dowiedzie, kto naprawdę ponosi winę za niepełnosprawność chłopca?
Kolejna po głośnych Monologach waginy i Dobrym ciele książka Eve Ensler, w której fundamentalne miejsce zajmuje ludzkie ciało.Eve Ensler poświęciła całe życie kobiecemu ciału: w jaki sposób o nim mówić, jak je chronić i doceniać. Sama jednak nigdy nie wsłuchiwała się we własny organizm, zraniony nadużyciami seksualnymi ojca. Dopiero praca w Kongo, gdzie Ensler spotkała kobiety, które doświadczyły okrucieństwa gwałtu i przemocy, zmienia jej spojrzenie. To doświadczenie oraz wyniszczająca choroba zmusiły ją, by na nowo przyjrzała się swojemu ciału: poddawanemu badaniom, ciętemu, kłutemu, wyczerpanemu. Ta książka to poruszający zapis walki z chorobą i zarazem metafora krzywd, jakie wyrządzamy naszej planecie.
Terror Czerwonych Khmerów oczami dziecka. Książka w ścisłym finale National Book Award, najważniejszej amerykańskiej nagrody literackiej. Wciągająca narracja, znakomity, stylizowany na dziecięcy język. Poruszająca opowieść o woli przetrwania. Oparta na faktach, ale fabularyzowana historia 11-letniego chłopca, Arn Chorn Ponda, który trafia do obozu pracy, gdy rządy przejmują Czerwoni Khmerzy. U schyłku ich rządów chłopiec trafia do oddziałów Khmerów, skąd udaje mu się uciec do tajskiego obozu uchodźców i wreszcie stamtąd - w wieku 15 lat - do USA.
Radość życia odkryta w czasie ciężkiej choroby
Sophie jest zwykłą, wesołą studentką. Z nadzieją patrzy w przyszłość. Jej życie zmienia się jednak niespodziewanie, gdy lekarze diagnozują u niej ciężką odmianę nowotworu wymagającą natychmiastowej chemioterapii. Świat Sophie nagle zostaje zredukowany do szpitalnej sali, niekończących się badań i lekarzy oraz dziewięciu peruk, dzięki którym może zmieniać swoją tożsamość zależnie od nastroju. Bywa seksowna i ponętna albo zupełnie przeciętna, poukładana albo szalona, grzeczna albo zawiadacka. Mimo choroby – a może właśnie za jej sprawą – Sophie stara się żyć intensywnie jak nigdy przedtem.
Autobiograficzna książka Sophie van der Stap to poruszający portret młodej dziewczyny, której dzięki ogromnej sile ducha i wsparciu najbliższych udało się pokonać raka. Na podstawie powieści powstał film wyreżyserowany przez Marca Rothemunda. W rolę Sophie wcieliła się Lisa Tomaschewsky.
Sophie van der Stap (1983) – holenderska pisarka i dziennikarka. Współpracuje z magazynami „Marie-Claire”, „Cosmopolitan” i „Schrijven”. Gdy miała 21 lat zdiagnozowano u niej rzadką odmianę nowotworu, udało jej się jednak wygrać walkę z chorobą. Jest współazłożycielką fundacji Orange Ribbon International zajmującej walką z rakiem wśród dzieci. Dziś jestem blondynką. Dziewczyna w dziewięciu perukach to jej debiut literacki, wyróżniony Bart Prize w 2009 r.
Peruka to coś znacznie więcej niż tylko trochę włosów. Każda mnie jakoś zmienia. To coś więcej niż tylko zmiana wyglądu. Wpływają na moje poczucie własnego ja. Inny wygląd sprawia, że inaczej się zachowuję i w zależności od tego, czy jestem Stellą, Sue, Daisy czy Blondie, otrzymuję różne sygnały ze strony otoczenia. Kiedy wkładam na głowę Daisy, następuje całkowita przemiana. Długie loki spadają mi na plecy. Moje włoskie sandały zmieniają się w seksowne szpilki, dżinsy w małą czarną, a skromny dekolt staje się wyzywający. To dlatego ją kocham. Daisy przykuwa uwagę wszystkich, kiedy wpada spóźniona na spotkanie z rozwianymi włosami. Wszyscy chcą wiedzieć, kto skrywa się pod tymi jasnymi puklami.
Jako Daisy lubię przyciągać uwagę: zarzucać włosami z boku na bok, śmiać się beztrosko z każdego dowcipu, pić koktajle mleczne zamiast soku pomidorowego i stosować bez umiaru błyszczyk. Wolę oglądać Gotowe na wszystko niż czytać Wergiliusza, a paznokcie u nóg muszę mieć koniecznie czerwone. Marzę o romantycznych randkach z doktorem K. – chociaż akurat ta fantazja jest obecna w mojej głowie niezależnie od tego, którą akurat perukę noszę.
Jako Sue mam coś, czego nie ma większość kobiet: burzę rudych loków. Łatwo jest zrobić wrażenie; nie muszę śmiać się z durnych dowcipów ani zamiatać grzywą.
Dzięki Stelli rozumiem, kim nie jestem, i jak bardzo wygląd odzwierciedla to, kim się jest. Stella nie wybierze się do Tybetu czy Iranu; nie zostanie z przyjaciółmi aż do zamknięcia baru. Jest czysta i układna, a fryzurę ma zawsze w idealnym stanie. Osobiście wolę nieco nieładu.
Z kolei Blondie sprawia, że czuję się niewidzialna – w dobrym znaczeniu tego słowa. Ta fryzura się nie wyróżnia. Jest idealna w dni, kiedy nie chcę znajdować się w centrum uwagi. Jeśli chcę flirtować i być dostrzegana, wkładam Daisy albo Sue.
Burza w mózgu to opowieść żony o umierającym na raka mózgu mężu, Wojciechu Szawulu, młodym, pełnym życia i humoru aktorze Kabaretu pod Wyrwigroszem. O pierwszych niepokojach, diagnozie, zmianach zachodzących w nim samym, w ich relacji, w ich domu. O uczuciach. W końcu o godzeniu się z odejściem.
Ewa Szawul urodziła się i mieszka w Krakowie. Ukończyła Pedagogikę Kulturalno-Oświatową i Studium Literacko-Artystyczne na UJ. Jest autorką m.in. sztuki Light my fire!, która w roku 2005 otrzymała II nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Stowarzyszenia DRAMA na Polską Sztukę Współczesną oraz kilku odcinków serialu komediowego Klinika pod Wyrwigroszem.
Koncertem na dwa basy i altówkę zadebiutowała jako powieściopisarka. Książka została nagrodzona w ogólnopolskim konkursie literackim "Dziennik polskiej Bridget Jones" Wydawnictwa Zysk i S-ka.
"Mam PFFD. Dosłownie: Proximal Femoral Focal Deficiency. Wiem, to brzmi jak nazwa jakiejś fantastycznej broni z filmów Star Trek. Ale niestety, to nic ekscytującego. Tak się nazywa wrodzony niedziedziczny niedorozwój kości udowej. Przy słabym nasileniu choroby niedorozwój nie jest duży, ale w jej skrajnych przypadkach kość udowa praktycznie nie istnieje. Kiedy spojrzę w dół i popatrzę na te ni kości, ni ości, umiejscowiłbym swój przypadek chyba gdzieś w środku skali…" – tak zaczyna się opowieść Mario Galli, jednonogiego modela największych domów mody. Poruszająca historia o sile woli, konsekwencji, otwartości i niespodziankach, jakie sprawia czasem życie.
Ta książka jest jak odkrywanie świata, jakiego nie znamy. I chociaż transpłciowość była i jest obecna na Ziemi od tak dawna jak długa jest historia człowieka, i jest tak naturalna jak naturalna jest różnorodność całej przyrody i każdego gatunku, to dla zdecydowanej większości z nas pozostaje nieznana. Czytając historię Anny Grodzkiej – pierwszej polskiej posłanki , która nie ukrywa transpłciowej przeszłości – staniesz przed pytaniami, jakich zazwyczaj sobie się nie zadaje. Co dla Ciebie znaczy być kobietą czy mężczyzną? Co to znaczy „być sobą”? Do czego potrzebne jest Ci „własne ja”. Czym jest wolność? Czy warto oddać kawałek siebie innym ludziom? Dopóki oddychasz, nie myślisz o tym, jak bardzo potrzebujesz powietrza. Dopóki, wśród innych ludzi jesteś sobą, nie wiesz, że nie jest to wcale takie oczywiste... Fascynująca opowieść autobiograficzna.
Wspomnienia artystki, która urodziła się jako chłopiec. Autorka opowiada o swoim dorastaniu, zdominowanym przez napięcie między własnymi pragnieniami a presją wychowania. Wraca do dawnych fascynacji, do pierwszych zbliżeń z chłopcami i dziewczynami i często wstydliwych eksperymentów ze swoją seksualnością. Zastanawia się, czemu nie mogła wprost wyrażać swoich potrzeb. Autobiografia Justin Vivian Bond to przejmująca opowieść o staraniach, by wyrwać się z więzienia inności i zbudować własną tożsamość.
Pierwsza na polskim rynku książka poruszająca problem transplantacji od dawców żyjących niespokrewnionych z biorcą. Olbrzymi postęp w transplantologii – a zwłaszcza nowa generacja leków – spowodował, że w Stanach Zjednoczonych od niedawna można przeprowadzać tego rodzaju zabiegi. W Polsce, z obawy przed handlem organami, są one zabronione. Slavenka Drakulić, która przeszła operację przeszczepu nerki, zapragnęła poznać swoją wybawicielkę. W jej głowie kłębiły się pytania: Kim jest dawczyni? Co nią kierowało? Czy nie miała żadnych obaw? Co na to jej rodzina? Aż wreszcie: Jak można podziękować człowiekowi, który w taki sposób uratował ci życie?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
