Miasto Pińsk dawniej o rzeki Piny nazywane Pinnum, położone na Białej Rusi w województwie brzeskim litewskim, w zlewisku Morza Czarnego, pełne Rusinów, głównie schizmatyków, ma oprócz innych kościołów również kościół parafialny, znajdujacy się pod opieką ojców franciszkanów"" - czytamy w dokumencie diecezjalnym z 1727 roku.Historia Bazyliki pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Pinsku w znakomity sposób reprezentuje zmienne i niejednokrotnie burzliwe dzieje wielu świątyń na dawnych ziemiach wschodnich Rzeczpospolitej. Obecny kościół katedralny diecezji pińskiej jest dziś jedyną czynną w tym mieście świątynią rzymsko-katolicką.Pierwotnie spełniał dwojaką rolę - służył frańciszkanom jako kościół zakonny, jednocześnie sprawując rolę świątyni parafialnej, a po kasacie klasztory w 1852 roku pozostał jedynie przy tej drugiej funkcji. Do statusu katedry awansował po powołaniu nowej diecezji - pińskiej - w 1925 roku, tracąc go w latach 1946-1991, w okresie zawieszenia działalności administracji diecezjalnej na Białorusi, i by do niego powrócił w 1991 roku.W czwartym tomie piątej częsci Materiałów do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczpospolitej znalazło się dokładne omówienie historii, archtektury, kompleksowe przedstawienie wystroju oraz stałego i ruchomego wyposażenia katedry w Pińsku. Książka została zaopatrzona w spisy wykorzystanych materiałów archiwalnych, bibliografię, indeksy nazwisk i miejscowości oraz spis ilustracji.
Czwarty, ostatni tom serii, obejmującej zabytki sztuki sakralnej na terenach dawnego województwa trockiego, przedstawia trzy nieistniejące obiekty sakralne Grodna: kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (tzw. fara Witoldowa) wraz z parafialnym szpitalem św. Ducha oraz zespół klasztorny Karmelitów Bosych z kościołem pw. Podwyższenia Krzyża Świętego.
Obiekty te zajmowały eksponowane miejsca w układzie urbanistycznym miasta i mimo że żaden nie przetrwał do naszych czasów, to ich walory artystyczne i złożone dzieje stanowią ważny element kulturowej panoramy Grodna.
Opisowi i omówieniu architektury towarzyszy kompleksowe przedstawienie wystroju oraz stałego i ruchomego wyposażenia kościołów. Książka została zaopatrzona w spisy wykorzystanych materiałów archiwalnych, bibliografię, indeksy nazwisk i miejscowości oraz spis ilustracji.
Kolejny tom serii, obejmującej zabytki sztuki sakralnej na terenach dawnego woj. trockiego, przedstawia kościoły Grodna (za wyjątkiem katedry, która została opisana w 2 tomie serii, wydanym przez MCK w roku 2015). Niniejszy tom zawiera opracowanie 4 obiektów sakralnych Grodna: Kościoła p.w. Matki Boskiej Anielskiej i klasztoru Franciszkanów, Kościoła p.w. Matki Boskiej Różańcowej i klasztoru Dominikanów, Kościoła p.w. Narodzenia Matki Boskiej, śś. Antoniego i Kazimierza z klasztorem Bernardynek oraz Kaplicę p.w. ŚŚ. Piotra i Pawła w Augustówku. Opisowi i omówieniu architektury towarzyszy kompleksowe przedstawienie wystroju oraz stałego i ruchomego wyposażenia kościołów.
Książka została zaopatrzona w spisy wykorzystanych materiałów archiwalnych, bibliografię, indeksy nazwisk i miejscowości oraz spis ilustracji.
Niniejsze opracowanie jest kolejnym tomem serii obejmującym zabytki sztuki sakralnej na terenach dawnego woj. trockiego. Wykorzystano w nim materiały zgromadzone w latach 1994–1998 podczas wstępnej inwentaryzacji pod kierunkiem prof. Marii Kałamajskiej-Saeed, uzupełnione wynikami kwerend autorki w latach 2007-2014 w Moskwie i Petersburgu.
Tom zawiera opracowanie obiektów stanowiących cały dawny zespół jezuitów w Grodnie, złożony z kościoła (obecnej katedry), kolegium i szkoły (obecnie budynki więzienne), apteki (mieszczącej też plebanię), korytarzy łączących kolegium z kościołem i apteką oraz tzw. starej bursy, której mury wtopione są w zachodnie skrzydło zabudowań kurii biskupiej. Opisowi i omówieniu architektury towarzyszy kompleksowe przedstawienie wystroju oraz stałego i ruchomego wyposażenia kościoła.
Książka została zaopatrzona w spisy wykorzystanych materiałów archiwalnych, bibliografię, indeksy nazwisk i miejscowości oraz spis ilustracji.
Tom obejmuje obiekty sakralne kolejnych miejscowości z zachodniej części województwa brzeskolitewskiego, tym razem są to: Bereza Kartuska, Bogdziuki, Czernawczcyce, Dołhe, Drohiczyn Poleski, Dziady, Kamieniec Litewski, Linowo, Peliszcze, Prużana, Siehniewicze, Słobódka pod Prużaną, Szereszów.
Tom zawiera opracowania świątyń zabużańskiej części dawnej ziemi chełmskiej, przynależącej administracyjnie do województwa ruskiego dawnej Rzeczypospolitej, choć oddzielonej od niego terenem dawnego województwa bełskiego. Obiekty z tego terenu należały do dekanatu lubomelskiego diecezji chełmskiej, w XIX w. zostały wcielone do diecezji łucko-żytomierskiej, a w okresie międzywojennym należały do diecezji łuckiej.
W tomie 22 opracowano obiekty w miejscowościach: Binduga, Luboml, Maciejów, Opalin, Ostrówki, Przewały, Pulemiec, Radziechów, Ratno, Rymacze, Szack i Zabłocie. Publikacja stanowi „zamknięcie” inwentaryzacji terenowej dawnego województwa ruskiego w jego przedrozbiorowych granicach.
Tom 4 zawiera autorskie monografie świątyń parafialnych w 10 miejscowościach: Dereczynie (wraz z klasztorem OO. Dominikanów), Łukonicy Kościelnej, Mołczadzi, Nowojelni, Rędzinowszczyźnie, Rohotnej, Rudzie Jaworskiej, Sielawiczach, Skrundziach i Zdzięciole z osobnym omówieniem miejscowej kaplicy cmentarnej). Stanowi kontynuację opracowania dawnego dekanatu słonimskiego (w poprzednim tomie 3. znalazły się opracowania świątyń miasta Słonimia), przed r. 1939 należących do dekanatu słonimskiego (Dereczyn, Łukonica, Sielawicze) oraz zdzięciolskiego (Mołczadź, Rędzinowszczyzna, Rohotna, Ruda Jwaorska, Skrudzie, Nowojelnia, Zdzięcioł).
Podobnie jak w poprzednich latach publikacja zawiera wyczerpujące monografie historyczno-artystyczne poszczególnych obiektów wraz z 444 unikalnymi ilustracjami archiwalnymi i współczesnymi, rekonstruującymi ich stan sprzed r. 1939 w zestawieniu z wyglądem obecnym. Książka została zaopatrzona w spisy wykorzystanych materiałów archiwalnych, bibliografię, indeksy nazwisk i miejscowości, spis ilustracji oraz zbiorczy wykaz wszystkich obiektów opracowanych w poprzednich tomach części II (woj. nowogródzkiego), III (woj. wileńskiego), IV (woj. trockiego) i V (woj. brzeskolitewskiego).
Publikacja stanowi bezpośrednią kontynuację tomu 19 części I serii Materiały do Dziejów Sztuki Sakralnej na Ziemiach Wschodnich Dawnej Rzeczypospolitej, wydanego w roku 2011 i zawiera opracowania lwowskich zespołów kościelno klasztornych: Bernardynów, Dominikanów (Bożego Ciała i św. Marii Magdaleny), Jezuitów oraz Karmelitów (pierwotnie bosych, od końca wieku XVIII – trzewiczkowych). Klasztor Dominikanów pw. Bożego Ciała ma metrykę czternasto-, a Bernardynów piętnastowieczną, ale należące do nich budowle (z wyjątkiem gotyckich partii klasztoru Dominikanów) powstały w epoce nowożytnej, podobnie jak wszystkie pozostałe opracowane zabytki.
Kolejny tom wydawanej przez MCK serii Materiały do Dziejów Sztuki Sakralnej na Ziemiach Wschodnich Dawnej Rzeczypospolitej. Publikacja zawiera monografie Kościoła p. w. Znalezienia Krzyża Św. i klasztoru Bernardynów w Grodnie oraz Kościoła p. w. Zwiastowania NMP i klasztoru Brygidek w Grodnie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
