Czym szamanizm na pewno nie jest? Nie jest żadna sektą, ani żadną religia, leży jednak u podstaw każdej znanej nam obecnie kultury. Kim jest szaman? Szaman potrafi dostrzec i wykorzystać w swej praktyce energię kamieni, roślin, gór, rzek i zwierząt. Odkrywa także prastarą wiedzę swych przodków. Współdziała nie tylko z siłami przyrody, ale także ze wszystkimi dostępnymi elementami rzeczywistości, ich wartościami energetycznymi, z właściwym ich naturze sposobem włączania się w istnienie, rozważa splatające się ze sobą związki pomiędzy przeszłością, teraźniejszością i przyszłością. Bierze pod uwagę wszystkie tradycje, systemy religijne, psychologię, historię, medycynę, ludowe sposoby leczenia, biologię, astrologię, a także nową fizykę. Koncepcja szamanizmu pozwala rozbudowywać wiedzę na temat różnorakich zjawisk związanych z transformacją, leczeniem, materializacją i transcendencją. Magia przestaje być tajemnicą i staje się zrozumiała. Fragment książki        Przedmowa do polskiego wydania       MODLITWA: Siło Ducha Północy, pozwól mi rozpoznać mądrość i zaszczyt dotykania świętej przestrzeni. Pomóż mi mieć odwagę i przekonanie, by być ubranym w kolory wojownika tęczy. Oczyść moje ciało, umyśl i duszę przez mój związek, połączenie ze Stwórcą.       Dostajesz do ręki, Czytelniku, książkę - praktyczny prze-) wodnik do podążania drogą ku duszy, prawdzie wewnętrznej, wewnętrznej niewinności dziecka, zaufaniu, sile, bezpieczeństwu i mądrości natury, mądrości przodków oraz odkrywania tego wszystkiego w sobie.       Kiedy na warsztatach pytano Margit, co będzie dalej - odpowiadała niezmiennie: „Zobaczymy, posłuchamy, co powiedzą duchy".       Czy w Tobie też powstanie taka potrzeba, by spróbować posłuchać, co też Tobie osobiście zechcą powiedzieć duchy? Zachęcam serdecznie do przeczytania uważnie tej książki, może nawet kilka razy, jeżeli zechcesz, aby móc przeanalizować, jak przedstawione wyjaśnienie wzajemnego wpływu świata natury i człowieka odnosi się do Twojego rozwoju osobistego.       W książce tej Autorka przedstawiła podstawową praktykę w szamanizmie, doświadczania i możliwości zmiany, uzdrawiania na bazie Koła Medycyny, kierunków, żywiołów, czakr, jakości pozytywnych i negatywnych, powodujących w nas napięcia, swoistego rodzaju obciążenia w naszym rozwoju na ścieżce życia.       Obecnie często mówimy o rozwoju osobistym i duchowym, wzmacnianiu siebie, psychologii humanistycznej lub trans-personalnej, nawet szamanizmie. Naszą potrzebą jest, by być lepszym, doskonalszym, doświadczać czegoś nadprzyrodzonego. To wszystko może czasami być potrzebą ego. Dusza chce wiedzieć, że ma czym i może się dzielić z Tobą i światem. Kiedy nie jesteśmy wystarczająco uczciwi, często ponosimy porażki, bowiem nie dążymy bezpośrednio do prawdy, do jej akceptacji, bez uprzedniego rozumowego oceniania, osądzania, krytykowania. Ale czy potrafimy na chwilę zatrzymać się, skoncentrować na sobie, odczuwaniu swojego wnętrza i odczuwaniu duchów natury, świata, który nas otacza, który jest naszym domem? Czy nie za bardzo oczekujemy, że zmiany przyjdą z zewnątrz, bez naszego zaangażowania, doświadczania siebie, podróży w głąb siebie? Czy nie za bardzo jesteśmy konformistami w swoim postępowaniu? Czy możemy w sobie wzbudzić odrobinę odwagi, woli poszukiwania, zgłębiania, aby dotrzeć do siebie, takich, jakimi jesteśmy? Posłuchać duchów i ich przewodnictwa, rad i wskazówek, jak możemy zaakceptować przeszłość, co zmienić, by nasze „tu i teraz" było w harmonii z naszym wnętrzem i światem zewnętrznym, by nauczyć się odbierać sygnały, informacje i nauki ze świata natury. Tego wszystkiego może nauczyć nas Matka Ziemia, bowiem podstawą zdrowia i dobrego samopoczucia jest prawdziwy kontakt ze swoim ciałem, myślami, emocjami i duchem, odkrycie swojego osobistego potencjału mocy.       Największą atrakcją szamanizmu jest to, że nie ogranicza się on do samej wiedzy, do stawiania diagnoz, ale to, że oferuje nam koncepcje transformacji, każąc zastanowić się nad licznymi teoriami naukowymi i linearnymi - pisze Margit. Zgadzam się z tym całkowicie. Obecnie człowiek potrzebuje „przewodnika", jak może dokonać zmian, jak z powrotem osiągnąć połączenie z Matką Ziemią, Ojcem Niebem i ze sobą, jak stać się bardziej człowiekiem, nie jedynie konsumpcyjnym, a bardziej w jedności, w pełni ze sobą i otaczającym światem. Ludy pierwotne nie mają zwykle z tym problemu, jest to dla nich tak naturalne jak oddech, jak dzień i noc, cykle zmian w przyrodzie, jak życie i       śmierć. Człowiek Zachodu, jak ogólnie zwykło się nazywać mieszkańców tzw. krajów cywilizowanych, zagubił się gdzieś na swoich ścieżkach życia, wybrał priorytety innych wartości, innych zasad, wyznaje inne prawa niż odwieczne prawa przyrody. Nie czuje tak mocno pod swoimi stopami siły ziemi, jej wsparcia, jej bezpieczeństwa, łączności, karmiących właściwości i wszystkich aspektów matki. Nie spogląda już tak często w niebo w poszukiwaniu inspiracji, natchnienia, siły woli, światła, klarowności w swoim życiu. Zatraciliśmy gdzieś naturalny pęd do wzrastania, rozwoju, jaki ma roślina, zatraciliśmy instynkt zwierzęcia, naszą intuicję. Nasze ego tego nie potrzebuje, odrzuca to, czasami ignoruje lub wyśmiewa.   Szamanizm. Prastara mądrość natury Spis treści Przedmowa do polskiego wydania - Ada Such 7 I. Spojrzenie na szamanizm 17 II. Szamanizm: próba definicji 25 III. Archaiczne Koło 37 IV. Brama Północy 57 V. Brama Południa 71 VI. Brama Zachodu 95 VII. Brama Wschodu 119 VIII. Równowaga 135 IX. Szamańska harmonia 139 X. Świadomość ciała 149 XI. Czakramy 153