Professor Jerzy Marchwiński developed the concept of partnership discussed at length in his essay “Partnership in Music” in the course of his long artistic and teaching career, yet his idea goes beyond the realm of music. The author postulates the equality of the chamber and solo pianists’ status, emphasizing the need for the partnership of performers of various music works, such as Brahms songs or Beethoven’s sonatas for piano and violin. His concept may be an inspiration for educators, music promoters, artist and - last but not least - the audience. The essay is also a moving praise of equal relations in personal and social life.
„I have explained my views on partnership on stage, in studios and in TV broadcasts. I now explain it to my students. I thought I should leave a written account of my views. Perhaps it will last longer than my concerts and lectures? Besides, in my searches in libraries and browsing on the Internet I have not come across almost any valuable publications about partnership between people, just a business sense only. I am somewhat surprised, because I perceive a successful partnership to be extremely important. It is the prime component in successful co-existence and, in the case of musicians (of whom only a few function as individual artists), partnership is a leading value in professional life and self-fulfilment. Yet little has been said about this partnership!”
Esej o nauczaniu partnerstwa - nie tylko w muzyce - oparty o wieloletnie doświadczenie artystyczne i pedagogiczne autora. Jerzy Marchwiński stawia te same wymagania pianiście-soliście i pianiście-kameraliście, podkreśla równoważność ról partnerów wykonujących pieśni Brahmsa czy sonaty na fortepian i skrzypce Beethovena. Przedstawiana przez niego idea partnerstwa może być inspiracją dla pedagogów, organizatorów życia muzycznego, samych muzyków i wreszcie odbiorców-słuchaczy. To także przenikliwa pochwała równoprawnych relacji w życiu osobistym czy na płaszczyźnie ogólnospołecznej.
„Z moich poglądów o partnerstwie tłumaczyłem się na estradach, w studiach nagrań i podczas emisji telewizyjnych. Tłumaczę się teraz przed młodymi adeptami sztuki muzycznej. Pomyślałem sobie, że może spróbowałbym zostawić jakiś ich ślad pisany? Może nieco trwalszy od koncertów i wykładów? Poza tym podczas wędrówek bibliotecznych i internetowych nie znalazłem żadnej publikacji o partnerstwie pomiędzy ludźmi. Trochę się nawet zdziwiłem, ponieważ postrzegam udane partnerstwo jako coś szczególnie ważnego. Jest to dominanta sukcesu współżycia, a w przypadku muzyków, których zaledwie znikomy promil egzystuje jako wykonawcy indywidualni, partnerstwo wydaje się być przewodnią wartością samorealizacji zarówno profesjonalnej, jak i ogólnej, życiowej. A tak o tym partnerstwie cicho!”
Jerzy Marchwiński (ur. 1935) - pianista, kameralista, pedagog. Prowadził działalność koncertową w Polsce i na świecie, głównie w dziedzinie kameralistyki; nagrał ponad 25 płyt. W latach 1954–2005 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, późniejszej Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina, gdzie założył Katedrę Kameralistyki Fortepianowej, którą następnie kierował (od 1984 na stanowisku profesora zwyczajnego). Uhonorowany przez senat uczelni tytułem Dożywotniego Honorowego Profesora Akademii. Współpracował z międzynarodowymi konkursami muzycznymi w Tuluzie, Monachium, Bilbao i Rio de Janeiro; wykładał też podczas kursów mistrzowskich w Mont Orford w Kanadzie oraz w Round Top w Teksasie. Obecnie prowadzi liczne kursy mistrzowskie (m.in. w ramach warsztatów European Network of Opera Academies). Wielokrotnie wypowiadał się o idei muzycznego partnerstwa na łamach „Ruchu Muzycznego” i innych pokrewnych czasopism oraz wydawnictw.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
