Performanse plastyczne Władysława Hasiora to pierwsza monografia w całości poświęcona perfomatywnej twórczości zakopiańskiego artysty. Autorka przygląda się w niej mniej znanym obszarom działalności Władysława Hasiora, analizując jego akcje efemeryczne, teatralizowane ceremonie odsłonięcia rzeźb i pomników, realizacje scenograficzne, wreszcie projekty partycypacyjne i aktywizujące publiczność. Podejmując próby zrekonstruowania kształtu wybranych performansów plastycznych badaczka odwołuje się do ich materialnych i niematerialnych śladów: zachowanych dokumentów fotograficznych, filmowych, nagranych i zapisanych komentarzy samego autora, artykułów prasowych oraz relacji widzow-uczestnikow. Z krytycznego i teoretycznego namysłu nad tymi archiwaliami wyłania się sylwetka twórcy wszechstronnego nie tylko rzeźbiarza i plastyka, ale przede wszystkim performera, reżysera zmysłowego teatru żywiołów, artysty wchodzącego w bezpośrednią interakcję z widzem i świadomego siły oddziaływania zdarzeń o charakterze efemerycznym, widowiskowym, ulotnym.Uczyłem się rzeźby, ale rzeczywiście w tej chwili pomieszałem konwencję malarską z rzeźbiarską i z tych dwóch dyscyplin uprawiam coś w rodzaju własnego teatru deklarował Władysław Hasior w jednym z programów publicystycznych. Mimo licznych prób konfrontowania twórczości artysty z teatralną optyką, nie podjęto jak dotąd tak obszernej i syntetycznej próby analizy jego dorobku w perspektywie performatywnej i interdyscyplinarnej. Książka Performanse plastyczne Władysława Hasiora wypełnia znaczącą lukę w badaniach nad twórczością artysty, jest także propozycją jej nowego ujęcia, wykorzystującego narzędzia i metodologie z zakresu performatyki, sztuki partycypacyjnej, współczesnych badań teatrologicznych i intermedialnych.
Książka Przestrzenie muzyczne w polskim teatrze współczesnym prezentuje różnorodne sposoby funkcjonowania muzyki w polskim teatrze dramatycznym ostatniego dwudziestopięciolecia. Odnosząc się do twórczości wybranych reżyserów i współpracujących z nimi kompozytorów autorka podejmuje szereg zagadnień teoretycznych, ściśle wiążących się z obecnością muzyki w przedstawieniu teatralnym: począwszy od kwestii związanych z percepcją muzyki scenicznej, przez klasyfikację zjawisk akustycznych w teatrze oraz wpływ nowych mediów na sposób kształtowania dźwięku, aż po różnorodne ujęcia znaczenia muzycznego. Ogniwem spajającym poszczególne fragmenty monografii jest kategoria przestrzeni muzycznej, którą w najbardziej ogólnym i metaforycznym sensie rozumieć należy tu jako pewien specyficzny sposób funkcjonowania dźwiękowości w przedstawieniu teatralnym. Analizując inscenizacje takich twórców, jak Jerzy Jarocki, Jerzy Grzegorzewski, Krystian Lupa, Andrzej Dziuk, Krzysztof Warlikowski czy Jan Klata, autorka stara się nie tylko zwrócić uwagę na szczególną istotność warstwy muzycznej spektaklu teatralnego, ale przede wszystkim wskazać możliwe metody i narzędzia służące jej badaniu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
