Ta kategoria dedykowana jest współczesnym czytelniczkom literatury kobiecej. Bardzo szeroki wybór romansów, kryminałów, powieści obyczajowe, poruszająca literatura kobieca, erotyki, harlequiny polskich i zagranicznych autorów. Każda lubiąca czytać kobieta znajdzie coś szczególnego dla siebie.
Polecamy literaturę Sergiusza Piaseckiego, Stanisława Srokowskiego, Diany Palmer czy w końcu Blanki Lipińskiej.
Autorka bestsellera Nie pozwól mi odejść. Ella i Micha powraca z nową opowieścią o nadziei,
rozdartych sercach i sile młodzieńczej miłości
Ella wróciła do szkoły i próbuje skupić się na swojej przyszłości, wyrzucając z pamięci mroczną
przeszłość. Jednak dramat rodzinny, któremu nie ma końca, sprawia że coraz trudniej jest jej
przetrwać kolejne dni. Ella pragnie tylko Michy, ale nie pozwoli, by jej problemy stanęły na drodze
jego marzeń…
Micha wpadł w wir trasy koncertowej swojego zespołu. Najwyraźniej spełnia się to, czego zawsze
pragnął. Ale w głębi serca wie, że czegoś mu brakuje. Nie spodziewał się, że życie z dala od Elli
będzie takie trudne. I chociaż pragnie jej bliskości, nie poprosi jej, by zostawiła college tylko po to,
by być u jego boku.
Gdy Ella i Micha są razem, wszystko staje się możliwe. . . ale ostatnio tak trudno jest znaleźć czas na
wspólne chwile. Kiedy nowa tragedia wstrząsa ich już rozchwianym światem, jedno z nich dokona
dramatycznego wyboru, który może rozdzielić ich na zawsze...
Powieść O dziewczynce, która bawiła się w Boga rumuńskiego pisarza Dana Lungu, uhonorowana została tytułem Najlepszej Książki Roku 2014, a także nagrodą czasopisma ""Observator Cultural"". Jest to opowieść o dziewczynce, której losy ilustrują zjawisko tzw. eurosieroctwa - w sytuacji, gdy rodzinie nie starcza pieniędzy na życie, jedno z rodziców (w tym przypadku matka, co wydaje się bardziej dotkliwe dla dziecka) decyduje się na wyjazd za granicę do pracy. Wiąże się to z rozłąką i trudnymi życiowymi doświadczeniami, które wielu Rumunów, ale również i Polaków, poznało na własnej skórze - ów fenomen społeczny, tak bardzo dotkliwie odczuwany w społeczeństwie rumuńskim, jest oczywiście obecny i w naszym kraju.Ważkiemu tematowi towarzyszy ciekawa warstwa językowa: autor zastosował w powieści podwójną narrację - oglądamy realia rumuńskie oczami kilkuletniej dziewczynki, poznajemy pragnienia, bolączki i marzenia małego dziecka, a jednocześnie - z perspektywy matki, samotnie borykającej się z problemami życia emigranckiego we Włoszech - widzimy świat tych, którzy zdecydowali się na wyjazd z kraju ""za chlebem"". W narracji dorosłych dostrzec można socjologiczne wykształcenie autora, któremu nie umknął żaden aspekt życia emigrantów zarobkowych.
Przedwiośnie jest powieścią polityczną wydaną w 1924 roku i należącą do kanonu literatury polskiej. Powieść została napisana przez Stefana Żeromskiego w czasach, kiedy kształtowało się państwo polskie po okresie zaborów. Główny bohater Cezary Baryka jest początkowo entuzjastą rewolucji w Rosji, bierze udział w rewolucji bolszewickiej, następnie ucieka z Rosji do Warszawy, ale już odmieniony zdarzeniami, jakie przeżył, a także przekonany o brutalności przemiany społecznej. W stolicy podejmuje studia, ale przerywa je i uczestniczy w wojnie polsko-bolszewickiej. Następnie gości w Nawłoci, gdzie przeżywa pierwszą miłość. Wreszcie wraca do Warszawy, gdzie podejmuje pracę. Poprzez losy młodego Baryki poznajemy historię polityczną i społeczną odradzającej się Polski. Razem z nim obserwujemy różne środowiska Polaków i rozwój ich poglądów politycznych. Autor, świadomy zagrożeń, jakie ciążą nad odradzającym się państwem, zwłaszcza niepokojącej wizji rewolucji komunistycznej, opowiada się za rozwojem opartym na pracy i powolnych rozważnych reformach. Szklane domy symbolizują nową cywilizację, opartą na postępie technicznym i sprawiedliwości, ideę, która mówiąc słowami Żeromskiego wydźwignęłaby naszą świętą, wywalczoną ojczyznę na wyżynę świata, gdzie jest jej miejsce. Lektura dla szkół średnich""
Kiedy cel jest naprawdę ważny, zawsze w końcu znajdzie się sposób, by przemówić i sprawić, by usłyszano twój głos.Przejmujące literackie wołanie o akceptację i miłość.Shabab uwielbia obserwować księżyc, który w milczeniu krąży po niebie. Są do siebie podobni, bo chłopiec, mimo że ma już cztery lata, jeszcze nie wypowiedział ani jednego słowa. Otoczenie śmieje się tego dziwnego zachowania, uważa Shababa za opóźnionego w rozwoju, ten więc zamyka się w swoim świecie.Niewypowiedzianych słów chłopca zdaje się słuchać jedynie Mariam, jego matka, która rozumie, że syn potrzebuje czasu, by zacząć mówić. Wie, co to znaczy czuć się inną, codzienne życie zmusiło ją bowiem do porzucenia kariery zawodowej i zajęcia się rodziną. Mariam czuje, że milczenie synka jest w rzeczywistości obroną przed obojętnością ze strony ojca, wołaniem o miłość Właśnie dzięki niej Shabab odkrywa drogę do ludzkich serc.Niezwykle zaangażowana społecznie i buntownicza autorka przerywa zmowę milczenia w obliczu niesprawiedliwości - The IndependentUkryty głos to literacka sensacja. Niewypowiedziane słowa dziecka stają się krzykiem przeciw bezduszności i obojętności - PanoramaNawet cenzura nie jest w stanie stłumić pełnego dramatyzmu głosu tej odważnej kobiety - The Guardian
Gdyby powiedzieć, że „Ceremoniały” są książką o umieraniu, byłaby to prawda cząstkowa. Bo są one jednocześnie pochwałą wszelkich form życia, hymnem na cześć élan vital. Białooka Turczyńskiego jawi się jako artystka – niezwykle pomysłowa; brutalność skutecznie przysłania poezją, a konieczność przedstawia niczym wybór atrakcyjnej tanecznej figury. Fascynuje i wabi. Nieistnienie staje się w ten sposób formą istnienia – poszerzają się granice świata, rozciągają czas i przestrzeń, a ludzkie materialne figurki z pewnego miasta En bez trudu znajdują sobie sąsiadów wśród istot stworzonych przez wyobraźnię, uwięzionych w ramach obrazów czy między kartami ksiąg. Droga do kamienia mądrości – niegdyś zawłaszczana przez magów – może stać się udziałem nawet spracowanej starej kobyły. W świecie Turczyńskiego – tak bardzo zanurzonym w przeszłości i sztuce – czuć się powinien jak u siebie każdy współczesny czujący ekolog.
Andrzej Turczyński, ur. w 1938 r. w Lublinie – poeta, prozaik, eseista i tłumacz. Laureat licznych nagród m.in. Fundacji Kultury za „Rzeki popiołu” (1994), im. Księcia Konstantego Ostrogskiego (1997), im. Świętego Brata Alberta (1999), Nagrody Specjalnej Ministra Kultury (2005, 2010). Jego powieść „Znużenie” została nominowana do Nagrody Literackiej NIKE (2001) oraz do Paszportu Polityki , a „Koncert muzyki dawnej” (2012) znalazł się w finale Nagrody Literackiej GDYNIA. Wydał ponad 50 książek, m.in. „Źdźbło morza” (1971), „Wypłuczysko” (1977), „Fiasko” (1986), „Chłopiec na czerwonym koniu” (1991), „Rzeki popiołu” (1995), „Mistrz Niewidzialnej Strony” (1996, 2011), „Tryptyk ruski” (1998), „Znużenie” (2000), „Mgnienia" (2000), „Święto ikony” (2002), „Latopis. Powieść doroczna” (2007), „Ten szalony pan Puszkin. Słowo o udręce” (2008), „Uzurpacje. Eseje paraboliczne” (2009), „Zgorszenie” (2011), „Mały ikonostas Bogarodzicy” (2012), „Miniatura z gazelą” (2012), „Homo pictor, homo viator” (2013). Mieszka w Koszalinie.
Dalsze losy czwórki bohaterów znanych słuchaczom z Narodzin gniewu. Końcowa faza II wojny światowej to świat, w którym próbuje się odnaleźć nie tylko wspomniana grupa, ale de facto większość ludzi na świecie. W obliczu nazistowskiego terroru ludzkie życie ma małą wartość. Tutaj pewne jest tylko to, że nic pewne nie jest.
Czy w obliczu takiej rzeczywistości uda się zachować takie wartości jak miłość i przyjaźń? Jak daleko trzeba rozszerzyć swoją moralność? Wartka akcja, zdrada, miłość, wrogie działania hitlerowców... Jak w takich okolicznościach ma się zachować pojedynczy człowiek?
Joanna potrafi zaskakiwać zarówno siebie, jak i najbliższych. Jest narzeczoną Artura, iskrzy między nią a Jaromirem, w dodatku pojawia się kolejny zagadkowy mężczyzna. Pomimo wątpliwości, bohaterka zaczyna urzeczywistniać swoje marzenia. Przeprowadza się na Kociewie i podejmuje decyzję o uruchomieniu kawiarni w lokalu, z którym wiążą się pewne tajemnice. Nadal pracuje jako wolontariuszka w hospicjum dla dzieci. Pisze dla nich bajki. Wkrótce zgłasza się poważny wydawca, który chce je opublikować, ale stawia warunki...Nowa opowieść Anny Sakowicz jest historią o dojrzałej, potarganej przez życie kobiecie, która pragnie stworzyć prawdziwy dom z właściwym partnerem.""Już nie uciekam"" to audiobook Anny Sakowicz, który zamyka trylogię kociewską (""Złodziejka marzeń"", ""To się da!""). Słuchacze cenią jej pełne dobrej energii powieści, w których w lekkiej, zaprawionej dowcipem formie, poruszane są trudne i ważne tematy.Czas trwania: 12:22:00 h.
Iza, młoda absolwentka skandynawistyki, chociaż jest młodą osobą, to dźwiga już duży bagaż nieprzyjemnych doświadczeń związanych z płcią przeciwną. Wielkim rozczarowaniem okazał się być dla niej nieszczęśliwy związek małżeński ze Szwedem, z którym mieszkała przez 4 lata w jego rodzinnym kraju.Niestety był to związek z człowiekiem o psychopatycznych skłonnościach, co w końcu skłoniło ją do ucieczki do Polski. Na promie, podczas podróży powrotnej do kraju, poznaje Maćka, mężczyznę, który w znacznym stopniu pomaga jej się usamodzielnić.Czy jednak Maćkowi uda się przełamać postanowienie Izy związane z chęcią unikania jakichkolwiek nowych emocjonalnych związków? Zwłaszcza, że na horyzoncie pojawia się ktoś jeszcze, ktoś, kto wydaje się spełniać oczekiwania Izy...
Co zrobiłabyś, gdyby przyszło ci walczyć o szczęście i miłość Do czego byś się posunęła, aby zatrzymać to, co dla ciebie najcenniejsze Główna bohaterka Szeptu wiatru szuka swego szczęścia, podejmując nierzadko trudne i kontrowersyjne decyzje. Goni za prawdą, zderza marzenia z rzeczywistością, odważnie poszukuje rozwiązań, by sięgnąć marzeń oraz by zatrzymać miłość, która całkowicie zawładnęła jej życiem.Szept wiatru to ostatnia, po Szkole latania i Blisko chmur, pełna emocji odsłona historii Katarzyny Laski, młodej kobiety, która na oczach słuchaczy przeobraziła się z zakompleksionej i zamkniętej w sobie w rozumiejącą siebie i z podniesioną głową patrzącą w przyszłość.
Powieść wielowątkowa, poetycka, wzruszająca i wstrząsająca. Wbrew utartym scenariuszom, które najczęściej dyktuje życie, Czerwiński opowiada o niezwykłej relacji łączącej ojca i syna, która jest wystawiona na próbę przez rozpadające się małżeństwo rodziców. Takie dramaty dzieją się w wielu domach, ale niewiele osób mówi o tym głośno. Tam, gdzie dorośli prowadzą ostrą wojnę, ofiarą padają dzieci. Tam, gdzie rodzice wymierzają sobie ciosy, dzieciom pozostają rany. Wzruszający obraz miłości, odpowiedzialności, niezwykłego porozumienia i determinacji. Jest to również historia o kryzysie wieku średniego i o drugiej młodości, która, jak mówi narrator powieści, jest tylko pierwszą starością. O starciu świata marzeń z rzeczywistością i codziennością. Wątki te nakładają się na niezwykłą, magiczną wręcz relację ojca i syna, opowieść o mieszanym związku Polaka i Francuzki, by stać się dramatycznym obrazem rozstania, rozwodu i desperackiej ojcowskiej walki o ratowanie swej wielonarodowościowej rodziny.
Syn Philippa Meyera to epicka, napisana z rozmachem powieść o amerykańskim Zachodzie. Wielopokoleniowa saga o losach dumnej i niezłomnej teksańskiej rodziny McCulloughów od czasów XIX-wiecznych najazdów Komanczów do XX-wiecznego boomu naftowego dla której najważniejszą wartością jest ziemia i honor.To także książka niepokojąca i działająca na wyobraźnię. Bez wątpienia można powiedzieć, że jest arcydziełem i kontynuacją najlepszej tradycji amerykańskiego kanonu niezapomniana powieść łącząca pisarską sprawność Larry'ego McMurtry'ego z ostrością wyrazu Cormaca McCarthy'ego. Na podstawie powieści nagrywany jest serial, w którym główną rolę gra Pierce Brosnan.
Patrycja Paterak (ur. 07.11.1985r.) kobieta trudna do rozszyfrowania, odpychająca od siebie negatywy drugiej osoby gdyż z pewnością chłodniej bez nich zamrożonej artystce. Podziwia podobno lekceważące i boi się wszystkiego w porządku. Nie znosi kurewskiej mazi dorzucanej do sekretów. Z mikro-ekspresją zapiernicza w przestworzach, gubiąc najczęściej zasięg. Mieszka w Tarnowie. Rozcięta pomarańcza, odkrojony ogonek wiśni czy gruszki, obrany banan ze skórki, usunięte włoski z kiwi, odcięta kiść winogrona, poprzecinany wzdłuż i wszerz granat to tylko namiastka tego, co sami sobie i z sobą robimy, kim jesteśmy, czym jesteśmy w tym byciu kimś, kim jesteśmy w tym byciu czymś, czymś, w czymś, kimś w kimś
Opowieść o poszukiwaniu tożsamości i wychodzeniu z cienia drugiego człowieka.
Zginęła mi sosna to historia rodzinnych tajemnic, które determinują losy bohaterów, miłości i rezygnacji, małych zwycięstw i bolesnych upadków.
Matylda. Ani piękna, ani młoda, ani bogata.
Nie potrafi złapać życiowej równowagi.
Julia. Fascynująca, niespokojna, piękna.
Ukrywająca porażki zawodowe, szukająca lekarstwa na depresję w kieliszku.
Czy znajdą wspólny język?
Zawsze chciałam napisać książkę. Nie czytadło, ale książkę. Jedną z tych, które się pamięta. Słodko – gorzką, prostą, taką co to się poleca przyjaciółce, bliską poprzez swoją zwyczajność.
Mam nadzieję że mi się udało.
Katarzyna Ryrych
Z ilustracjami Kamila TargoszaA gdy Heniek zjeżdża z góry, to jego przyczepka wygląda jak atak starodawnej kawalerii: barwy, proporce i furkot wśród płonących drzew jesieni, wśród czerwieni i złota naprzeciw suchego wschodniego wiatru, jak szarża lekkiej brygady, jak kłus pancernej chorągwi z chrzęstem, pobrzękiwaniem i skrzypem obluzowanych blach i szumem powiewających sztandarów, ale przed mostem musi przyhamować i do wsi wtacza się już całkiem dostojnie, powiewnie i cicho. Staje w ognistej plamie września, wysiada i czeka obok swojego kramu, a silnik paruje rozgrzanym olejem jak zgoniony mechaniczny koń. Lecz wokół jest pusto. Zjawiają się tylko dwa psy. Obwąchują koła, obsikują i obwąchują znowu, żeby sprawdzić, czy nie zrobiły jakiegoś błędu, jak wszystkie psy na całym świecie wszędzie tam, gdzie toczą się gumowe koła aut. Potem wolno idą do swoich spraw i Heniek zostaje sam wśród wiatru. Nie dzieje się nic. Tylko nie wiadomo skąd pachnie olchowym dymem. Światło przedpołudnia przenika przez tiule i szyfony, przez nylony i koronki, tonie w fałdach bawełny i na koniec przepada w sukiennych draperiach jak w ciemnej wodzie.- fragment
Długo oczekiwana kontynuacja “Shantaram” – brawurowej powieści inspirowanej prawdziwymi wydarzeniami, która stała się światową legendą. Strach jest jak wilk na łańcuchu. Staje się groźny dopiero gdy go uwolnisz. Smutek ulatuje w otchłani zapomnienia. Gniew można zabić uśmiechem. Tylko nadzieja wiecznie trwa… Miliony czytelników zafascynowały losy australijskiego uciekiniera, który pracował dla bombajskiej mafii fałszerzy dokumentów. Minęły dwa lata od dramatycznych wydarzeń opisanych w „Shantaram”. Lin stracił dwie najważniejsze osoby w swoim życiu – przewodnika duchowego Khaderbhai i miłość życia, Karlę, która została poślubiona przez hinduskiego potentata medialnego. Po kolejnej szmuglerskiej akcji wraca do miasta, które zmieniła się nie do poznania – za bardzo i za szybko. Wielu jego przyjaciół wyjechało, nowi przywódcy mafijnej siatki prześcigają się w coraz brutalniejszych interesach, a osławiony święty człowiek kwestionuje wszystko, czego Lin się nauczył o życiu i miłości. Teraz musi znaleźć swoje miejsce w mieście zła, które żyje według zupełnie nowych zasad. Nie może opuścić Island City – Karla i fatalna obietnica, którą kiedyś złożył, nie pozwolą mu na to.
Pobierowo latem tętni życiem. Do poznanych już wcześniej bohaterów pobierowskiej trylogii dołączają nowi. Jakie skrywają sekrety? Czy przeszłość zdominuje to, co tu i teraz?""Wiatr wspomnień"" jest wielowątkową refleksyjną opowieścią o zwykłych ludziach, zaufaniu i marzeniach. To, że miłość jest lekarstwem dla duszy, nie dla każdego staje się oczywiste. A los lubi płatać figleDorota Schrammek w swych dziełach prezentuje różne postawy ludzkie, motywy podejmowanych decyzji, a przede wszystkim podpowiada Słuchaczom, co i jak warto zmienić, aby życie było bardziej udane i szczęśliwsze.Czas trwania: 9:24:00 h.
Nazar est un ensemble de dix-huit nouvelles qui refletent les problemes de la société actuelle et qui nous interpellent sur les menaces de la globalisation. Dans ce monde en pleine mutation, les frontieres sont de plus en plus floues entre vérité et illusion, entre bien et mal, amour et ses dérives, victime et bourreau.
Nazar, mot emprunté a la langue turque, est un talisman qui protege les hommes du mauvais regard des autres, surtout de la jalousie et de la méchanceté. C’est aussi le titre d’une nouvelle, ou s’entrecroisent les destins dramatiques de migrants, véhiculant un message universel d’humanité et d’espoir.
Kolejne lata wojny odzierają mieszkańców Europy ze złudzeń na rychłe jej zakończenie. Nie tylko na terenie Polski ludzie stykają się z okrucieństwem, także wycieńczająca wojna na wschodzie odkrywa barbarzyńskie praktyki, gdzie pojęcie człowieczeństwa zostaje zdewaluowane i ludzkie życie wydaje się nie mieć wartości. Los rozdziela czwórkę bohaterów i stawia przed nimi kolejne wyzwania, a brzemię wojny odciska na nich głębokie piętno.Czy uda im się pokonać piętrzące się przeszkody? Czy miłość i przyjaźń wygrają z nienawiścią i egoizmem, gdy ludzkie ścieżki wyznacza historia?Kiedy biografie naznaczone są bólem i krwią, każdy stara się ocalić to co jeszcze dobrego tli się w człowieku.
Trzecia, ostatnia już część opowieści o obdarzonej niezwykłym darem kobiecie. Dzięki odprawionym niegdyś przez matkę czarom, Alicja żyje tak, jak nie żył jeszcze żaden człowiek...
Jest rok 1942, Paryż znajduje się pod nazistowską okupacją. Alicja, jako agentka Luna pracuje dla aliantów. Jednym z jej zadań jest zdobycie wzorów nowej broni chemicznej, nad którą pracuje znany austriacki fizyk Ludvig Bernstorff. Alicja podejrzewa, że Ludvig nie jest tym, za kogo się podaje, robi jednak wszystko, by wykonać zadanie. Rodzące się pomiędzy nią a naukowcem uczucie naraża Alicję na ogromne niebezpieczeństwo. Jest śledzona przez gestapo a własna agencja podejrzewa ją o zdradę. Prawdziwym cudem Alicji udaje się opuścić Paryż i zamieszkać z córką w Szwajcarii. Jednak po ponad dwudziestu latach od wojennych wydarzeń Alicja musi zmierzyć się z demonami przeszłości…
Ałbena Grabowska – pisarka, matka trójki dzieci, która nie wyobraża sobie życia bez pisania. Zawodowo: lekarz neurolog-epileptolog. Imię Ałbena, oznaczające kwitnącą jabłoń, zawdzięcza swoim bułgarskim korzeniom. Wydała między innymi powieści: Coraz mniej olśnień, Lady M., Lot nisko nad ziemią oraz sagę Stulecie Winnych (Wydawnictwo Zwierciadło). Uhonorowana przez czytelniczki nagrodą „Pióra” podczas Festiwalu Literatury Kobiet w roku 2015.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
