"Idziecie jak barany na rzeź" - ostrzegał dziennikarzy pewien polityk Prawa i Sprawiedliwości przed zakusami Prawa i Sprawiedliwości. W 2016 r. Jarosław Kaczyński miał bowiem plan: pozbyć się dziennikarzy i wolnych mediów z Sejmu. Nie wyszła mu ta wojna błyskawiczna, ale obóz władzy wcale nie porzucił swoich zamierzeń. Radomir Wit przedstawia kulisy zamachu na niezależność mediów. Jeżeli wam się wydaje, że największym zagrożeniem dla polityka obozu władzy jest opozycja, to musicie poznać historie, jak przedstawiciele tej samej partii potrafią nawzajem podstawiać sobie nogę. Ile politycy są w stanie poświęcić za gabinet, asystenta i służbowy samochód? Czy są gotowi zrezygnować z własnych korzyści, by zadbać o sprawy wyborców? Kiedy kłamią i czy kiedykolwiek mówią prawdę? No i dlaczego dziennikarze rozmawiają w Sejmie z plecami? A ponadto: gdzie można wypić kawę za 1,27 zł, a gdzie przespać się w centrum Warszawy za 116 zł za dobę? Czy poseł, który przegrywa wybory, może liczyć na finansową nagrodę pocieszenia? Kto jeździ służbową limuzyną i jednocześnie bez wstydu wykorzystuje kilometrówkę? Ile zarabiają parlamentarzyści i parlamentarzystki i za co nie muszą płacić? Z którego muzeum pochodzą obrazy wiszące w gabinetach najważniejszych polityków w Sejmie? W tej książce znajdziecie wszystko, co chcielibyście wiedzieć o Sejmie, ale dotychczas nie mieliście o to kogo zapytać.O kulisach Sejmu i pracy dziennikarzy i dziennikarek politycznych opowiadają także: Justyna Dobrosz-Oracz, "Gazeta Wyborcza" Katarzyna Kolenda-Zaleska, "Fakty TVN" Roch Kowalski, RMF FM Patryk Michalski, Wirtualna Polska Karolina Lewicka, TOK FMRadomir Wit, dziennikarz polityczny, od 2016 r. związany z TVN24. Korespondent sejmowy, autor i prowadzący programu "Kampania #BezKitu", a także cyklu "Sejm Wita" na platformie TVN24GO. Pierwsze polityczne rozmowy przeprowadzał jako licealista w Akademickim Radiu LUZ 91.6 FM we Wrocławiu. Po drodze zajmował się kulturą, muzyką i rozrywką, między innymi w Radiu Traffic, Radiu ZET, TVP2 czy Polskim Radiu. Później zrozumiał, że polityka jest jednak ciekawsza niż nawet najlepsze piosenki z listy 500 utworów wszech czasów magazynu "Rolling Stone". I tak od 2015 r. zajmuje się śledzeniem i relacjonowaniem polskiego życia politycznego.
Długo oczekiwane nowe wydanie drugiego tomu "Trylogii z Korfu", która zainspirowała twórców serialu "Durrellowie"!W 1935 roku rodzina Durrellów - owdowiała matka wraz z trójką swoich dzieci, Lesliem, Margaret i Geraldem - opuściła ponure wybrzeże Anglii i wyjechała na wspaniałą, zalaną słońcem wyspę Korfu, by dołączyć do najstarszego syna Lawrence'a, który zamieszkał tam wcześniej. Spędzili na Korfu blisko pięć lat. To tam najmłodszy z rodzeństwa, dziesięcioletni Gerry, odkrył w sobie zamiłowanie do kolekcjonowania egzotycznych okazów miejscowej fauny - owadów, gadów, ptaków, ssaków i stworzeń morskich - jako zwierząt domowych. Z biegiem lat to zamiłowanie przerodziło się w wielką pasję przyrodniczą, która przetrwała całe życie. Podobnie jak w pierwszej z książek składających się na tzw. trylogię korfijską, Moja rodzina i inne zwierzęta, Durrell przeplata humorystyczne anegdoty rodzinne z bogatymi opisami miejscowej fauny i flory.Nie przedstawia wydarzeń w porządku chronologicznym, a niektóre jego relacje są częściowo fikcyjne. Na przykład jego najstarszy brat, Larry - późniejszy słynny powieściopisarz Lawrence Durrell - nie mieszkał z resztą rodziny. Był żonaty i mieszkał osobno z żoną Nancy, o której Gerald nie wspomina. W książce przewija się cała galeria barwnych postaci. Oprócz ich przyjaciela i opiekuna, taksówkarza Spirosa, i lekarza Teodora Stephanidesa, mentora Geralda, który zapewnił mu wykształcenie w zakresie historii naturalnej i zoologii, pojawia się kilku ekscentrycznych znajomych i przyjaciół Lawrence'a, sprowadzonych przez niego do domu. Rodzina zostaje zaproszona na korfijskie wesele, a Gerry jest później świadkiem narodzin pierwszego dziecka panny młodej. Chłopiec odwiedza też starszą hrabinę, która daje mu w prezencie sowę i częstuje wspaniałym posiłkiem.Na tym malowniczym tle Durrell z czułością i sentymentem wspomina nieuporządkowane życie domowe, codzienne zabawne scysje i oburzające wybryki swojej rodziny."Przepiękna opowieść o szczęściu zawartym w prostocie: grze cykad w oliwnych gajach, nocnych wyprawach łodzią, bogactwie natury i dorastaniu w zachwycie światem przyrody.""New York Times Book Review"
"Jest to książka, z której każdy cywilizowany, myślący człowiek powinien co wieczór przeczytać trzy lub cztery linijki, zanim zaśnie (jeśli w ogóle będzie mógł zasnąć)." Umberto Eco Sięgając po formułę starożytnych sentencji, posługując się ostrym dowcipem, kalamburem, skrótem myślowym, kondensacją znaczeń, Lec budował wyjątkowo trafny komentarz do wynaturzeń współczesnych czasów, nawiązując do najszerszego kontekstu kultury europejskiej. Stał się mistrzem paradoksu, tropicielem wszelkich myślowych falsyfikatów i językowych frazesów, zniewalających ludzką indywidualność i pozostających na usługach totalitaryzmu. Choć czytelnikom jego aforyzmy wydawać się mogły celną reakcją na absurdy peerelowskiej rzeczywistości, nie są one jedynie wytworem chwili historycznej, lecz zachowują aktualność i uniwersalny sens: Nie poznaję tych ludzi. Na barykadach byli wyżsi. Gorszy od „kultu jednostki” jest „kult zera”. Są tacy, co nie mają żadnych uprzedzeń narodowych. Mogą bić się z każdym. Z opozycji można się wylizać. W Myślach nieuczesanych Lec kontynuuje tradycję gorzkiego żydowskiego humoru i intelektualnej gry, prześcigając lapidarnością i esencjonalnością swych aforyzmów niekwestionowanego mistrza gatunku, wiedeńczyka Karla Krausa. W eseju poświęconym pamięci wybitnego aforysty prof. Leszek Kołakowski napisał: „Rozbudzał swoim wysiłkiem ten obszar świadomości, ku któremu się zwraca autentyczna praca filozofa: miast, jak zawodowi filozofowie nieraz czynią, zlepiać zastane banały w pozorne całości, demaskował, jeden po drugim, każdy banał obiegowy, nie darował żadnemu słowu, które bezwładem języka usypia myśl. Przywrócił godność pięknemu kunsztowi aforystyki, wyjałowionemu przez wymęczony humorek kalamburzystów, dla których kalambur jest celem, nie zaś myśl, wyrażająca rzeczywiste paradoksy świata”. Tłumaczone na wiele języków, cytowane w renomowanych antologiach, Myśli nieuczesane stały się ulubioną lekturą artystów, naukowców i polityków.
BESTSELLER "NEW YORK TIMESA"NAJBARDZIEJ OCZEKIWANA KSIĄŻKA ROKUPageboy nie tylko skrzy się od intymnych historii - od sekretnych romansów po walkę z wizerunkiem ciała i zmagania z konfliktami rodzinnymi - to także afirmacja siły, jaka płynie z bycia widzianym. W tym sugestywnym i lirycznym debiucie nominowany do Oscara Elliot Page uchwycił uniwersalne ludzkie doświadczenie poszukiwania siebie i swojego miejsca w tym skomplikowanym świecie."Mogę cię pocałować?" Do światowej premiery Juno zostały dwa miesiące, a Elliot Page po raz pierwszy znalazł się w queerowym barze. Było lato, upał, powietrze aż się lepiło, kiedy na nią patrzył. A potem to się stało. Na oczach wszystkich. Przeżycie bez precedensu. Tu wykonał krok do odkrycia siebie jako osoby queer, osoby trans. Krok do odkrycia swoich pragnień, marzeń, swojego "ja", bez nieznośnego ciężaru wstrętu do samego siebie, który nosił w sobie od tak dawna. Ale dla Elliota dwa kroki do przodu zawsze wiązały się z jednym krokiem w tył.Dzięki ogromnemu sukcesowi Juno Elliot stał się jednym z najbardziej uwielbianych aktorów na świecie. Jego marzenia się spełniały, ale presja kolejnych ról go dusiła. Zdarzały się role, która przyprawiały go o dreszcze na planie i poza nim. Kariera, która była ucieczką od rzeczywistości do świata wyobraźni, nagle stała się koszmarem.Kiedy radził sobie z krytyką i nadużyciami ze strony niektórych z najpotężniejszych ludzi w Hollywood, z przeszłością, która deptała mu po piętach, i społeczeństwem, które chciało zmusić go do binarności, Elliot często milczał, niepewny, co robić. Aż przelała się czara.Nominowany do Oscara gwiazdor, który urzekł świat swoimi rolami, w końcu dzieli się historią w przełomowym i inspirującym pamiętniku o miłości, rodzinie, sławie - i z siłą, radością i przekonaniem odkrywa to, kim naprawdę jest.Nasza prawdziwa osobowość, nasze ja, jest dziełem całego naszego życia. Pageboy pomaga wytyczyć kurs.Jamie Lee CurtisŻarliwa, głęboko poruszająca i niesamowicie przejmująca. To nie jest po prostu książka o tym, co to znaczy być trans, ale o tym, co to znaczy być człowiekiem.Alok Vaid-Menon
Wystarczy wyjść z domu, żeby nie móc przestać się dziwić. Nie trzeba mieszkać w Puszczy Białowieskiej - wystarczy rozejrzeć się przed blokiem, w parku, nad strumykiem. Rosną tam rośliny pozornie banalne - lebiodka, babka, macierzanka. Mieszkają zwierzęta, na które na co dzień nie zwraca się uwagi - mrówki, winniczki, trzmiele. Simona Kossak jak nikt potrafi o nich opowiadać: poznajemy ich historię, ciekawostki, a czasem to, że gdyby nie one, to kto wie, co by z nami było...Ale opowiada nie tylko o nich, bo i o żurawiach, sarnach, wilkach, rusałkach czy ropuchach.Opowiadania o ziołach i zwierzętach to księga dziwów, w której Simona Kossak daje wyraz wrażliwości ujawniającej się w szczególnym widzeniu świata. Fascynacja przyrodą sprawiła, że "córka, wnuczka i prawnuczka" Kossaków sięga po pióro, by ukazać rośliny i zwierzęta w ich naturalnym otoczeniu. Aparat naukowy, jakim dysponuje - jest przyrodnikiem, zajmuje się psychologią zwierząt - nie odgrodził jej od obserwowania rzeczywistych przejawów życia w przyrodzie. Laboratorium naukowym Simony Kossak była bowiem ukryta w głębi Puszczy Białowieskiej leśniczówka pustelnia. Tam koegzystuje na równych prawach z kunami i popielicami, wyznając zasadę, iż należy żyć zgodnie z naturą swojego gatunku
Jest to druga część zbioru wywiadów Elżbiety Wojnarowskiej z ludźmi kultury, głównie związanymi z Krakowem (cz. I ukazała się w 2020 r.). Są to takie postacie jak: Andrzej Sikorowski, Zygmunt Konieczny, Adam Zagajewski, Ernest Bryl, o. Jan Andrzej Kłoczowski, Jan Kanty Pawluśkiewicz, Aleksander Krawczuk, Krzysztof Jasiński i inni.Książka ta stanowi cenne uzupełnienie pierwszej części, ale jednocześnie zawiera omówienie nowych zagadnień związanych ze zmieniającą się historią oraz upływającym czasem.
„Malowała powoli, z przejęciem, a portrety robiła wprost latami. Model się zestarzał, wyłysiał, ożenił, okocił, schudł […] musiał pozować, chciał czy nie chciał, chyba że umarł.” – Zofia Stryjeńska o Oldze Boznańskiej Olga Boznańska. Najwybitniejsza malarka epoki. Obywatelka świata. Jej portrety intrygowały, niepokoiły, obnażały duszę malowanej osoby. Nie uznawała banalnego piękna. Charakter, emocje, uczucia były dla niej ważniejsze niż uroda modeli. Po Paryżu chodziła w sukni giupiurowej z trenem pełnym falban i plis. Wzbijał się za nią tuman kurzu. Na głowie miała olbrzymi, sinoczarny wał włosów wysoko w kok zaczesanych. Na nim „czarne gniazdo z dżetów i flaneli podpięte wysoko z tyłu kwiatami, spod którego spływały czarne strusie pióra”. Wyglądała jak „posąg wyjęty na chwilę z ciemności piramidy”. Przez trzydzieści lat malowała w pracowni przy Boulevard Montparnasse. Bywali tam m.in. Zofia Stryjeńska, Mela Muter, Wojciech Kossak, Artur Rubinstein. Pojawiała się Maja Berezowska „ze swoimi kochasiami”. W tle kręcił się roller coaster historii: Budowa wieży Eiffla, pierwsza wojna światowa, kryzys gospodarczy, początek drugiej wojny. Mistrzyni biografii, reporterka Angelika Kuźniak przygląda się wybitnej artystce z dociekliwością śledczej. Efektem jest napisany przepięknym językiem przenikliwy, pełen poczucia humoru portret Olgi Boznańskiej. Kobiety genialnej, delikatnej, zmysłowej, świadomej swojego talentu. Niezależnej. Portret artystki, która dla sztuki była w stanie poświęcić wszystko: miłość, dobrą opinię i święty spokój.
W domach z betonu nie ma wolnej miłości- ten przebój w latach 80. śpiewała cała Polska. Jego autorka Martyna Jakubowicz do dziś pozostaje jedną z najciekawszych postaci polskiej sceny muzycznej. Wierna swoim hippisowskim korzeniom, nigdy nie pozwoliła sobie na komercyjne kompromisy, reprezentując nurt piosenki ambitnej, śpiewając utwory bliskich jej Boba Dylana i Joni Mitchell, uczestnicząc w alternatywnych projektach, takich jak choćby nagrany w stanie wojennym I Ching - legendarny album z udziałem m.in. Zbigniewa Hołdysa i Wojciecha Waglewskiego.Martyna Jakubowicz jest córką Tadeusza Żychiewicza, pisarza i dziennikarza, jednej z charyzmatycznych postaci "Tygodnika Powszechnego", autora słynnej Poczty ojca Malachiasza. Autorka kreśli dramatyczne, ale pełne czułości portrety swoich rodziców. Opowieść o łączącej ich trudnej miłości i rozgrywającej się pomiędzy nimi psychomachii czyta się, wstrzymując oddech. To poruszający, głęboki i boleśnie szczery obraz losów polskiej inteligencji, jej uwikłania w historię - a zarazem zapis gorących emocji i dokonywanych dzisiaj przez autorkę wyborów.Wyjątkowa autobiografia, w której głos wybitnej artystki wybrzmiewa ze szczególną mocą.
Jedna z najsłynniejszych spraw Eda i Lorraine Warrenów, przedstawiona w filmie Obecność 3. Na rozkaz diabła Gdy Arne Cheyenne Johnson popełnił bestialskie morderstwo, sprawa natychmiast trafiła na pierwsze strony gazet. Proces sądowy był bezprecedensowy. Po raz pierwszy w historii Stanów Zjednoczonych podejrzany bronił się, twierdząc, że został opętany przez demona. Jak zeznawał - zabił "na rozkaz diabła". Kilka miesięcy wcześniej Johnson uczestniczył w egzorcyzmach przeprowadzonych przez Eda i Lorraine Warrenów, którzy próbowali pomóc bratu jego dziewczyny - kilkuletniemu Davidowi. Egzorcyzmy powiodły się połowicznie: demon wprawdzie opuścił chłopca, ale znalazł sobie inną ofiarę: opętał Johnsona. Nierówna walka z siłami zła szybko zmieniła w koszmar również życie słynnych demonologów. Jak twierdzili Warrenowie - sprawa z Connecticut była jedną z najbardziej przerażających, a demon, z którym się zetknęli, niemal pozbawił ich życia. Książka zawiera zdjęcia dokumentujące opisywane w niej opętanie. Zdarzało się, że chciałam uciekać, tak byłam przerażona. - Lorraine Warren Diabeł ma wielką moc. Jego siły są odwieczne i działają nieustannie. To, co ludzie uważają za bajkę, to prawda. Diabeł istnieje. - Ed Warren
Kiedy w 1999 roku hiszpański Sąd Najwyższy orzekł, że każde dziecko ma prawo wiedzieć, kim są jego rodzice, do biura prawnika Enrique Vili Torresa zaczęli pukać nowi klienci. Chociaż od rodziny lub sąsiadów dowiedzieli się, że zostali adoptowani, w ich dokumentach nie było śladów adopcji, a w aktach urodzenia rodzice adopcyjni figurowali jako biologiczni. Enrique nazwał ich hijos falsos, fałszywymi dziećmi, a ich liczbę oszacował na około trzystu tysięcy.Wkrótce do prawników i mediów zaczęli zgłaszać się także rodzice poszukujący dzieci, które dotąd uważali za zmarłe. Pojawiło się nowe, budzące grozę określenie: bebes robados, ukradzione dzieci. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych nowo narodzone dziecko można było kupić za równowartość mieszkania. W proceder sprzedaży zamieszane były instytucje państwowe i kościelne.Katarzyna Kobylarczyk opisuje jeden z najbardziej wstrząsających rozdziałów w najnowszej historii Hiszpanii, nadal pełen pytań bez odpowiedzi.
"Z zamiłowania Pazińskiego do malarstwa Wojtkiewicza zrodziła się namiętna i pasjonująca książką, która - jak każda udana na temat wielkiego dzieła - jest opowieścią o tym, co fundamentalne". (Marek Bieńczyk, "Książki. Magazyn do czytania")Witold Wojtkiewicz (1879-1909), może najwybitniejszy malarz polskiego modernizmu, tajemnicę swojej sztuki zabrał do grobu. Przez całe krótkie życie, naznaczone ciężką chorobą serca i świadomością, że artystycznej wizji nie zdąży rozwinąć, towarzyszyło mu przeczucie kruchości i absurdalności istnienia. Wyraził je w cyklach fantasmagorycznych scen rodzajowych, w których za temat przewodni obrał dzieciństwo, teatr, szaleństwo i śmierć. Piotr Paziński uważa, że Wojtkiewicz prosi się o nowe interpretacje i proponuje własne odczytania jego sztuki. W dwóch częściach książki - Arkadia i Arlekinada - podejmuje twórczą dyskusję z wybitnymi znawcami Wojtkiewicza: Jerzym Ficowskim i Wiesławem Juszczakiem. Tytuł książki, "Przebierańcy w nicości", jest parafrazą poetyckiego komentarza Wisławy Szymborskiej.
Byłem zainspirowany wizją zdobycia w rekordowym czasie czternastu ośmiotysięczników. Chciałem wejść na Annapurnę, Dhaulagiri, Mount Everest, Kanczendzongę, Lhotse, Makalu i Manaslu w Nepalu, a następnie wspiąć się na Nanga Parbat, Gaszerbrum I i II, K2, Broad Peak w Pakistanie, by na koniec wyruszyć do Tybetu i zdobyć wierzchołki Czo Oju i Sziszapangmy.
Ale dlaczego? To jedne z najbardziej ekstremalnych miejsc na Ziemi. Takie wyzwanie, z limitem czasowym zaledwie siedmiu miesięcy, większości może wydawać się szaleństwem. Jednak dla mnie projekt był okazją udowodnienia światu, że nie ma rzeczy niemożliwych, że wszystko jest możliwe, jeśli włożysz w to całe serce i mocno się postarasz.
Przyszedłem na świat w wiosce o nazwie Dana w zachodnim Nepalu. Byliśmy biedni. Jako dziecko chodziłem boso, bo moja rodzina nie miała pieniędzy nawet na buty. Ale dzięki temu nabyłem odporności, której potrzebowałem, aby dołączyć do Gurkhów, jednej z najbardziej nieustraszonych jednostek w armii brytyjskiej. Następnie wbrew wszelkim przeciwnościom zostałem pierwszym w ponad 200-letniej historii Gurkhów żołnierzem, który dołączył do Special Boat Service. Z tą jednostką służyłem w najniebezpieczniejszych strefach wojennych na świecie.
W Anglii ludzie ciągle zadawali mi to samo pytanie:
? To jaki jest ten Everest?
Kumple nieobeznani z geografią Nepalu wyobrażali sobie prawdopodobnie, że miałem go zaraz za płotem. Wyglądali na rozczarowanych, gdy przyznawałem, że nigdy nie widziałem nawet bazy pod Mount Everestem, nie mówiąc już o wspinaczce powyżej niej. Niektórych żołnierzy skłaniało to do kwestionowania mojej siły. Po dziesięciu latach pytań i żartów dopadła mnie pokusa zdobycia szczytu. A więc dobrze, pomyślałem. Spróbuję zdobyć Dach Świata. Gdy już stanąłem na wierzchołku Everestu z wrażenia odebrało mi mowę. Widoki były nie do opisania. Ogarnęło mnie poczucie dumy, połączone z czymś w rodzaju oczekiwania. W tamtej chwili byłem jedyną na Ziemi osobą, która stała w jej najwyższym punkcie.
Nimsdai Purja
Wyjdź poza to, co myślisz, że jest możliwe, z jedną z najbardziej niezwykłych postaci światowego himalaizmu. Nims w swojej opowieści o drodze do zdobycia - w rekordowym czasie - Korony Himalajów i Karakorum dowodzi, że przy odpowiednim nastawieniu, planowaniu i z właściwym zespołem wszystko jest możliwe. Inspiruje ludzi w każdym wieku, pokazując, że pozytywne myślenie może prowadzić do niesamowitych osiągnięć.
Nims dzieli się swoim podejściem do życia z wielkim entuzjazmem i z nadzieją, że dzięki temu zainspiruje innych do osiągnięcia niemożliwego. To człowiek pełen pasji, emanuje energią i zaraża nią każdego, kogo spotka na swojej drodze.
o autorze:
NIRMAL „NIMS” PURJA MBE -
Urodził się w Nepalu. Służył w brygadzie Gurkhów i w Special Boat Service, elitarnej jednostce Brytyjskich Sił Zbrojnych. Zrezygnował z pracy w wojsku, by skoncentrować się na pasji wspinaczkowej i eksploracyjnej. Zdobył wszystkie czternaście szczytów Korony Himalajów i Karakorum w nieco ponad sześć miesięcy — pobił dotychczasowy rekord o przeszło siedem lat.
W styczniu 2021 roku wraz z dziewięcioma innymi Nepalczykami wspiął się na K2, ostatni z ośmiotysięczników niezdobyty zimą. Od sezonu 1987/1988 podejmowano wiele prób zdobycia szczytu, ale żadna z zimowych wypraw nie zakończyła się sukcesem. Nie tylko strome zbocza i ogólna ekspozycja sprawiają, że wspinaczka na K2 jest trudna technicznie, także pogoda bywa wielkim przeciwnikiem. Zimą szczytowe wiatry osiągają siłę huraganu, temperatura nieruchomego powietrza spada znacznie poniżej minus 65 stopni, niskie ciśnienie barometryczne oznacza jeszcze mniej tlenu ? margines błędu jest więc prawie zerowy, a jakakolwiek błędna decyzja może mieć katastrofalne skutki.
Kończysz leczenie i zastanawiasz się, jak żyć to drugie życie?Joanna i Robert przeszli intensywne leczenie onkologiczne potrójnie ujemnego raka piersi u Joanny. Chemia, operacja, radioterapia - miesiące bólu, cierpienia i niepewności. Później miało być tak jak kiedyś. Naiwne myślenie. Neuropatia, osteoporoza, zespół stresu pourazowego (PTSD), tężyczka, insulinooporność i nerwica lękowa to ich kolejne sprawdziany. Twoje też?Joanna i Robert zapytali lekarzy, ekspertów i terapeutów jak żyć drugie życie po raku. Dr Katarzyna Pogoda mówi krótko: ruch, dieta i mało stresu. Dr Mateusz Grzesiak dodaje, że pięknie żyć to być kochanym i kochać, odnosić sukcesy i być wolnym. Dr Wanda Baltaza mówi, że nasze czynności muszą być dostosowane do stanu zdrowia. Dr Robert Kowalczyk jest zdania, że trudno wyobrazić sobie zdrowe i piękne życie bez satysfakcjonującego seksu. Katarzyna Kucewicz z kolei twierdzi, że w szczęśliwym życiu chodzi to, aby cieszyć się z drobiazgów.To takie proste, a jednocześnie skomplikowane. Joanna i Robert musieli zaakceptować straty i braki, szkody poczynione przez raka. Dziś inaczej postrzegają świat i ludzi. Inaczej podchodzą do tego, co ważne i co nieistotne. Teraz są spokojni, odważni, uważni, otwarci, wrażliwi i wdzięczni.
Dzięki skrupulatnemu śledztwu Ann Marks powstała jedyna w swoim rodzaju, uzupełniona o niemal 400 zdjęć kompletna biografia Vivian Maier niani, która została okrzyknięta jedną z najwybitniejszych fotografek XX wieku. Odnalezienie jej zdjęć było fotograficznym odkryciem stulecia.Galerie i kolekcjonerzy z całego świata walczą o każde jej zdjęcie.Z dnia na dzień została okrzyknięta jedną z najwybitniejszych fotografek XX wieku.Nikt jednak nie wiedział, kim tak naprawdę była Vivian Maier. Przez całe życie pracowała jako niania, ale tak bardzo ukrywała swoją naznaczoną traumatycznymi przeżyciami przeszłość, że nawet rodziny, dla których pracowała, niewiele o niej wiedziały. Jak z francuskiej prowincji trafiła do Nowego Jorku?Czy historia rodzinnych chorób mogła wpłynąć na jej postrzeganie świata?Co znajdziemy w fotografiach Vivian Maier, jeśli tylko odpowiednio się im przyjrzymy?I na czym tak naprawdę polega wyjątkowość jej talentu? Ann Marks dotarła do osobistych dokumentów Vivian, 140 000 fotografii i osób, które miały styczność z artystką na różnych etapach jej życia. Dzięki skrupulatnemu śledztwu powstała jedyna w swoim rodzaju, kompletna biografia Vivian Maier.Całość uzupełnia niemal 400 zdjęć wiele z nich możemy zobaczyć po raz pierwszy! Vivian Maier ocaliła swoje czasy od zapomnienia, a dociekliwość Ann Marks ratuje życiorys artystki przed wyblaknięciem na kartach historii.To lektura obowiązkowa dla entuzjastów fotografii i wszystkich zaintrygowanych życiem niekonwencjonalnych artystów. Historia Vivian może stać się lustrzanym odbiciem dla osób, które poszukują własnego sposobu na wyrażenie pasji i oryginalności.Anna Bedyńska, fotografka, dokumentalistka, laureatka m.in. World Press PhotoBiografka Ann Marks prezentuje w tej książce całą gamę talentów: niezwykłe umiejętności detektywistyczne, intuicję, wytrwałość, głęboką empatię, bystrość obserwacji i świetny styl literacki. To, co się jej udało, jest po prostu niezwykłe Washington PostFascynujący, intymny portret artystki żyjącej sztuką i dla sztuki New York TimesWciągająca i piękna biografia podkreślona wyjątkowymi fotografiami Vivian Maier NewsdayNiesamowita PeopleNiezwykle wnikliwy reportaż, który czyta się jak kryminał Chicago Review of BooksRobi wrażenie! Vogue
Poruszająca opowieść Jagny Kaczanowskiej o tym, jak zachorowała na nowotwór piersi i jak z niego wyszła. Bohaterka to nowoczesna, aktywna kobieta: dziennikarka, psycholożka, matka. Diagnoza była dla niej szokiem. Odrzuciła jednak teorię, że rak to wyrok, i postanowiła wygrać swoje życie. Diagnoza, chemia, mastektomia, rekonstrukcja piersi. Gabinety lekarzy i sale szpitalne, ale i dom, w którym nie brakuje kłótni z partnerem i trudnych rozmów z dziećmi. Praca i zwykłe życie, które nie przestaje się toczyć. Chwile zwątpienia, nadziei i radości. Wszystko to tworzy wciągającą ludzką historię - historię kobiety, którą, jak wiele innych, dopadła okropna choroba. Opowieść Jagny Kaczanowskiej uzupełniają rozmowy z ekspertami: onkolożką, chirurgiem, terapeutką psychoonkolożką oraz chorymi i ich bliskimi. Cholernie potrzebna i ważna książka o tym, jak wziąć raka za rogi Katarzyna Miller Wszyscy boimy się zachorować. Dzięki książce Jagny Kaczanowskiej inaczej spojrzycie na życie z nowotworem, poznacie też nowe metody jego leczenia.. A przede wszystkim przeczytacie świetną książkę! I odważną, i trzymającą w napięciu, i śmieszną, i straszną, i wzruszającą. A także inspirującą. Polecam - nie tylko chorym i ich bliskim, ale i wszystkim tym, którzy chcą sobie przypomnieć, dlaczego warto żyć. Małgorzata Ohme Mojego raka znalazłam sama. Nie wierzyłam, że to on. Pochodzę z długowiecznej rodziny, prowadziłam zdrowy tryb życia. Ja - rak? Nie, to pomyłka! Dzień, w którym usłyszałam, że zachorowałam na złośliwy nowotwór piersi, był najgorszym w moim życiu. Byłam pewna, że umieram, że zaczęłam umierać, a resztę życia spędzę w szpitalu, w bólu i bez włosów. Jak bardzo się myliłam! Nie w kwestii włosów oczywiście. Odkryłam jednak, że lubię być łysa. Odkryłam też, że życie z potencjalnie śmiertelną chorobą jest interesujące, poszerza horyzonty, sprzyja nawiązywaniu nowych znajomości i... bywa, kurczę, zabawne. A już na pewno pełne sensu. Rok mojego leczenia to rok niebezpiecznego życia, wśród łez, przekleństw, ale także śmiechu, z przekonaniem, że - jakkolwiek by się ta przygoda skończyła - było warto. Pozwól, że zabiorę Cię w onkopodróż. Opowiem Ci, jak to jest: mieć raka, chemię, przejść kilka bolesnych operacji. I pokażę, że... nie ma się czego bać. Od Autorki
ZBRODNIARZE W FARTUCHACHByło ich trzystu. Medyczna gwardia Hitlera w obozach koncentracyjnych. Bestie, potwory, zwyrodnialcy? Ludzie powołani, aby ratować życie, specjaliści, którzy w innych czasach prowadziliby zwykłą praktykę lekarską w jakimś niemieckim miasteczku.Jak sypiał selekcjoner, który właśnie wysyłał do komory gazowej kilkaset dzieci?Co czuł lekarz-morderca, gdy patrzył na wijące się z bólu kobiety, ofiary swoich eksperymentów? Dokąd szedł po "zabiegu" i czy smakował mu obiad?Joanna Lamparska przygląda się życiu lekarzy SS i pyta, jak można przytulać własnego syna, jeśli przed chwilą zabiło się czyjąś córkę? Słucha ostatnich słów morderców stojących pod stryczkiem. Obserwuje ucieczkę oprawców przez Gross Rosen - zapomniany obóz koncentracyjny na Dolnym Śląsku.Człowiek nie jest niczym innym, jak tym, co z siebie uczyni.Jean-Paul SartreZabiegi wywołują palący ból. Kobiety kładą się na stole w pozycji ginekologicznej, po czym lekarz wprowadza im do pochwy długą, trzydziestocentymetrową igłę. Ofiary cierpią w niewyobrażalny sposób, krzyczą podczas zabiegów tak strasznie, że niepokoi to nawet obozowe nadzorczynie. Niekiedy pielęgniarki-więźniarki muszą siadać na rękach wijących się z bólu królików doświadczalnych. Clauberg jest kompletnie nieczuły na los swoich "pacjentek". Po latach zezna, że "jedynym uszczerbkiem, jaki mogły ponieść, jest bezpłodność".
Zdobywca nagrody Pulitzera ujawnia, w jaki sposób bitwy klimatyczne i rewolucje energetyczne definiują mapę naszej przyszłościMiędzy Chinami a Zachodem rodzi się nowy rodzaj zimnej wojny. Światowy porządek jest zakłócany przez zmiany klimatyczne, rewolucję łupkową w ropie i gazie, a teraz przez koronawirusa.Kontrowersyjna technologia szczelinowania dała Ameryce bezprecedensową przewagę jako wiodącej potędze energetycznej świata, wyprzedzając Arabię Saudyjską i Rosję, wywracając szachownicę globalnej politykii zmieniając kierunek globalnej gospodarki. Pomimo sankcji, Rosja kieruje się na wschód w stronę Chin. Władimir Putin i Xi Jinping jednoczą siły, aby rzucić wyzwanie Ameryce i przejąć kontrolę nad Morzem Południowochińskim - jednym z najważniejszych szlaków handlowych świata.Mapa Bliskiego Wschodu stworzona po I wojnie światowej jest zagrożona przez ISIS i irańskich Strażników Rewolucji. Region ten zmaga się z załamaniem cen ropy naftowej spowodowanym wzrostem cen łupków. Producenci, od Bliskiego Wschodu po zarządy firm na całym świecie, obawiają się, że nadchodzi szczyt zapotrzebowania na ropę, ponieważ energia odnawialna zaciekle rywalizuje z paliwami kopalnymi.
Janusz Kucicki SVD (Płońsk, 1967), profesor Uniwersytetu Nanzan na Wydziale Humanistycznym (Nagoya, Japonia). Autor czterech monografii i ponad czterdziestu artykułów z zakresu nauk biblijnych. "Panegiryk dla Ukrainy" jest kontynuacją pierwszego tomu wierszy poświęconych wojnie w Ukrainie, zatytułowanego "Wszystkie barwy Ukrainy" (Poligraf, 2022). Ten drugi tomik jest podziękowaniem dla wszystkich ludzi wspierających naród ukraiński."Przyjaciela poznaje się w biedzie" mówi przysłowie i jest ono papierkiem lakmusowym każdej relacji, także podczas wojny, gdzie dotychczasowy przyjaciel może stać się wrogiem, a dawny wróg może stać się przyjacielem. Dotyczy to zarówno państw, organizacji, jak i każdego z nas. Wszystkie te podmioty muszą dokonać wyboru, pomóc w potrzebie czy też odmówić pomocy. W obliczu dramatu ukraińskiego okazało się, że Ukraina i Ukraińcy mają wielu przyjaciół, a ten tomik wierszy został napisany w hołdzie wszystkim pomagającym narodowi ukraińskiemu."Friend in need is friend indeed" says the proverb and it is the litmus test of every relationship, also during the war, where a former friend can become an enemy and an old enemy can become a friend. This applies to countries, organizations and to each of us. All these actors have to make a choice, to help in need or not to help. In the face of the Ukrainian drama, it turned out that Ukraine and Ukrainians have many friends, and this book of poems was written as a tribute to all those helping the Ukrainian nation.
Mamy w Polsce takiego niezwykłego człowieka. Nazywa się Daniel Obajtek. Zanim został szefem jednego i drugiego koncernu, był wójtem gminy Pcim. Otóż on w tej gminie dokonywał cudów. cytat z wypowiedzi Jarosława Kaczyńskiego To rzeczywiście cud, że technik weterynarii, który był dwukrotnie wyrzucany ze szkoły – i przywracany przez właściwy urząd, po zdobyciu średniego wykształcenia tak szybko zrobił karierę w Elektroplaście. To cud, że posądzany o działania na szkodę rodzinnej firmy i przyjęcie łapówki, czego jednak sądowi nie było dane rozstrzygnąć, objął stanowisko urzędnika państwowego. To cud, że człowiek, który otarł się o kontakty z grupą przestępczą, jest jednym z najbardziej zaufanych ludzi partii rządzącej. Ale takich cudów jest więcej. W odróżnieniu od legend, które budują wizerunek Daniela Obajtka, wieloletnie śledztwo Figurskiego i Sidorowicza odsłania same fakty. Dziennikarze „Gazety Wyborczej” i Wirtualnej Polski, autorzy cyklu „Afera Daniela Obajtka”, zdobywcy nagrody Grand Press za najlepszy dziennikarski materiał śledczy w roku 2021 – ujawnienie taśm prezesa Obajtka, pokazują prawdę o powiązaniach, spektakularnych awansach, majątkach i układach skromnego wójta, który dokonywał „niesłychanych rzeczy”. Daniel Obajtek ma niesamowite szczęście. Jak długo może się go trzymać? Paweł Figurski Dziennikarz Wirtualnej Polski, wcześniej związany z „Gazetą Wyborczą” w Krakowie. Laureat nagrody Grand Press w kategorii dziennikarstwo śledcze (2021) oraz Nagrody im. Dariusza Fikusa za dziennikarstwo najwyższej próby (2022). Otrzymał również Nagrodę Dziennikarzy Małopolski (2018), a także nominację do nagród: Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego (2021) i Festiwalu Wrażliwego (2023). fot. Jakub Włodek, Agencja Wyborcza.pl Jarosław Sidorowicz Dziennikarz „Gazety Wyborczej”, od lat zajmuje się tematyką śledczą. Laureat nagrody Grand Press w kategorii dziennikarstwo śledcze (2021, wspólnie z Pawłem Figurskim za cykl artykułów o karierze Daniela Obajtka), Nagrody im. Dariusza Fikusa za dziennikarstwo najwyższej próby (2022, za ten sam cykl) oraz Nagrody Dziennikarzy Małopolski (2011 i 2012).
"Hałas, który burzy mury" przybliża historię niemieckiej wytwórni Noise Records, najbardziej wpływowej niezależnej europejskiej wytwórni heavymetalowej lat osiemdziesiątych XX wieku. Noise, stworzona przez Karla-Ulricha Walterbacha, odpowiadała za podpisanie umów i rozwój takich zespołów jak Hellhammer/Celtic Frost, Coroner, Gamma Ray, Grave Digger, Helloween, Kreator, Running Wild, Skyclad, Tankard i wielu innych, tworząc skład, który wciąż odciska piętno na współczesnej scenie metalowej. Walterbach po raz pierwszy szczegółowo opowiada o swoich doświadczeniach w branży muzycznej. Jego umiejętność wynajdywania nowych talentów uczyniła go jednym z pierwszych prawdziwych tuzów branży metalowej, której z czasem jednak zaczął szczerze nienawidzić. Dodatkowo publikacja wzbogacona została o bezkompromisowe komentarze Walterbacha na temat zespołów i osób z branży, z którymi współpracował w czasie prowadzenia Noise do roku 2001. A jednak nie jest to książka przedstawiająca z góry określony punkt widzenia. Lider Hellhammer/Celtic Frost, Tom G. Warrior, i jego koledzy, mimo że Celtic Frost był pierwszym przełomowym zespołem Noise, spotykał się regularnie z niechęcią Walterbacha, o czym Warrior otwarcie mówi. Lider CF przedstawia obraz wytwórni tendencyjnej, nastawionej na zysk i żerującej na muzykach, a wtórują mu między innymi Mike Petrozza, Michael Weikath, Martin Walkyier czy Rolf Kasparek. "Hałas, który burzy mury" powstał na podstawie siedemdziesięciu pięciu wywiadów przeprowadzonych z członkami najważniejszych zespołów wytwórni Noise, menadżerami i osobowościami branży. Książka dostarcza wszechstronne i zrównoważone spojrzenie na wytwórnię, która przyczyniła się do ugruntowania Europy kontynentalnej jako globalnej potęgi w metalu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
