"Jakie jest kino Godarda? To po części poezja, po części dziennikarstwo, a po części filozofia. Najwięcej, jak sądzę, jest w nim poezji, to jest sztuki o ambicji zawarcia wszystkiego w jednej kropli - tak, aby dać świadectwo różnych aspektów ludzkiego doświadczenia, wychwytując jednak i przedstawiając w sposób eliptyczny to, co w nim istotne. Oznacza to, że widz musi włożyć znaczny wysiłek, by zrekonstruować czy skonstruować ich znaczenie. Ów wysiłek jednak bardzo się opłaca - bez znajomości filmów Godarda nie możemy bowiem mówić, że znamy europejską czy światową kinematografię. Dają nam one klucz do historii kina i, jak wierzę, pozwalają również odgadnąć jego przyszłość".
Ewa Mazierska
Na polskim rynku wydawniczym nie pojawiła się jak dotąd książka poświęcona polskim filmom historycznym z okresu PRL. Syntezy rodzimej X Muzy zawierają dużo informacji na temat związków kina i historii, jednak z racji swych ogólnych założeń, nie opisują tego interesującego tematu w sposób dogłębny i wyczerpujący. Polski film historyczny ma ponad stuletnią tradycję – pierwsze tego typu produkcje pojawiły się na ziemiach polskich jeszcze w czasach zaborów przed I wojną światową. W dwudziestoleciu międzywojennym rodzime kino wielokrotnie podejmowało historyczne wątki, a Józef Lejtes, uznawany za najważniejszego twórcę międzywojnia, traktował wycieczki w głąb polskiej przeszłości jako swoistą wizytówkę artystyczną. Kinematografia PRL opierała się w znacznym stopniu na poszerzonej refleksji historyczno-historiozoficznej i podczas tak długiego (jak na dzieje X Muzy) okresu historycznofilmowego wyprodukowano w Polsce setki produkcji poświęconym refleksjom na temat bliższej i dalszej przeszłości. O dużej wadze kina historycznego Polski Ludowej może świadczyć również fakt, że na siedem Oscarowych nominacji w latach istnienia PRL, aż sześć dotyczyło filmów, dla których tłem były wydarzenia historyczne. Jednym z istotniejszych wątków książki będzie wskazanie i opisanie propagandowej funkcji kina historycznego PRL. Po 1989 roku historia nadal jest ważnym elementem rodzimej kinematografii, a od powstania w 2005 roku Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej widać, że tematyka historyczna jest jednym z głównych tematów poruszanych przez polskich twórców.
Monografia Historia na ekranie Polski Ludowej ma stanowić uzupełnienie luki na polskim rynku filmoznawczym. Szerokość tematyki (w PRL wyprodukowano kilkaset filmów historycznych) wymusza na autorze przyjęcie odpowiednich warunków metodologicznych w podziale materiału filmowego
XXI wiek to czas rewolucyjnych zmian dla azjatyckich kinematografii. Nieznani niezależni malezyjscy filmowcy podbijają międzynarodowe festiwale, koreańskie kino gatunkowe gromadzi rzesze fanów na całym świecie, a chińskie blockbustery osiągają zyski zapierające dech w piersiach. Do głosu dochodzą autorzy z maleńkich kinematografii Birmy czy Kambodży, którzy dzięki filmowemu medium mają szanse opowiedzieć historie swoich regionów z własnej perspektywy.
Wydana z okazji 10. edycji Festiwalu Filmowego Pięć Smaków pionierska, przekrojowa publikacja poświęcona kinematografiom Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej ukazuje powstające tam obecnie filmy w szerokim kontekście kulturowym, historycznym i społecznym. Polscy i zagraniczni eksperci opisują najciekawsze zjawiska w szybko rozwijającym się regionie: lokalną estetykę, zakorzenienie w kulturowych tradycjach, ale też globalne trendy radykalnie zmieniające funkcjonowanie przemysłu filmowego. Przyglądają się mrocznej poetyce tajskiego horroru, sile rażenia indonezyjskiego kina akcji i nieodpartemu urokowi japońskiego filmu niezależnego, zwracając uwagę widzów na wciąż niedoceniane fenomeny, które na nowo definiują język współczesnego kina.
Tematem książki jest poetyka kina queer, przedstawiona z perspektywy teoretycznej, historyczno-kulturowej i artystycznej. Wstęp i rozdział teoretyczny pozwalają odtworzyć refleksję o nienormatywnej tożsamości płciowej i seksualności, oraz sposoby jej ukazywania w filmie aż do ukształtowania się tak zwanego New Queer Cinema. W nurcie tym znalazły odzwierciedlenie tezy i założenia teorii queer z początku lat dziewięćdziesiątych, ale także inne złożone zjawiska społeczno-kulturowe: aktywizm grup mniejszościowych, artystyczna kontrkulturowość, epidemia AIDS. W rozbudowanym rozdziale poświęconym NQC dominuje perspektywa kulturowa, pozwalająca oddać jego fenomen i osadzić go w kontekście czasowym, ale także akademickim (teoretycznym) i kinowym.
Bycie wizjonerem kina oznacza w przypadku Godarda nie tylko tworzenie filmów z dala od zastanych schematów i rewolucjonizowanie języka kinowego na wszystkich jego poziomach. To także refleksja teoretyczna obejmująca filozofię obrazu, historię kina, koncepcję realizmu, itd. Książka Godard. Pasaże gromadzi w jednej, fragmentarycznej całości wypowiedzi reżysera, komentarze do jego twórczości oraz przekrojowe refleksje na temat różnych wątków jego pracy. Inspirowana Pasażami Benjamina książka ta ma być montażem myśli, narracji i problemów — czasem ujawniającym wewnętrzne sprzeczności i historyczne ograniczenia — pokazującym, że twórczość Godarda to przede wszystkim wydarzenie o randze filozoficznej.
Książka wydana z okazji 10. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Era Nowe Horyzonty 2010
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
