Prastare dęby znają wiele historii. Może nawet pamiętają jak, po ziemi biegali słowiańscy bogowie: Perun, dobry władca panujący na niebie, i Weles, mściwy i groźny bóg panujący w podziemiach. Losy słowiańskich bóstw i zwykłych śmiertelników często się splatały, gdy ludzie próbowali wykraść bogom ich tajemną wiedzę o świecie. Mitologia. Przygody słowiańskich bogów przedstawia mało znany świat słowiańskich wierzeń. Opowieści o stworzeniu świata i ludzi oraz stare podania tłumaczące groźne zjawiska przyrody zachwycą czytelników w każdym wieku.

Iliada czyli Pieśń o Troi (Ilionie) opowieść o wojnie trojańskiej.Homer, któremu tradycja przypisuje autorstwo Iliady, jest postacią otoczoną legendami. Już Grecy okresu klasycznego i hellenistycznego nie mieli o nim pewnych wiadomości istniało wiele poglądów, co do miejsca jego narodzin i życia, przy czym najczęściej wymieniano Itakę, Smyrnę, Pylos, Argos, Kolofon, Ateny i Chios.Iliada jako najstarszy i zarazem bardzo obszerny grecki dokument pisany jest jednym z najważniejszych źródeł w dziejach starożytnej Grecji. Zawarte w niej mity zawierają wspomnienia wydarzeń historycznych, a przedstawione przez nią szczegółowe opisy życia Achajów i Trojańczyków stanowią przebogaty materiał.Epos obejmuje okres około 49 dni z dziesiątego ostatniego roku wojny trojańskiej.Gniew, bogini, opiewaj Achilla, syna Peleusa... - tak rozpoczyna się Iliada, której głównym motywem jest opowieść o tym, jak największy grecki wojownik Achilles w gniewie porzuca walkę z Trojańczykami.Achilles prosi swoją matkę Tetydę, by ubłagała Zeusa, by ten pomógł Trojańczykom, a tym samym zaszkodził Achajom. Zeus zsyła Agamemnonowi sen mający go skłonić do szturmu na Troję. Jednak wódz chce to zrobić podstępem, udając wycofanie swoich wojsk. Dochodzi do bitwy

Ponad 500 bohaterek mitów greckich! Boginie i boginki, królowe i królewny, wojowniczki, czarodziejki i potworne istoty płci żeńskiej tworzą barwny kalejdoskop postaci, które mocno zapadają w pamięć nie tylko wielbicielom mitologii. Choć w świecie starożytnych Greków, zarówno tym realnym, jak i mitycznym, dominowali mężczyźni, to mity greckie pełne są fascynujących kobiet - odważnych, mądrych, ambitnych, budzących respekt, a nawet strach i przerażenie. W swoim leksykonie Hanna Furgo z pasją kreśli ich powikłane losy oraz przedstawia dzieła sztuki i literatury, dla których stały się inspiracją. Czytelnik znajdzie tu znane postacie - Atenę, Ariadnę, Medeę i Kirke, ale też wiele innych, o których być może wcześniej nawet nie słyszał. Boginie, dziewice, potworzyce to książka niezbędna każdemu, kto chce bliżej poznać mitologię grecką i poczuć jej ponadczasową siłę.

Enuma Elisz to liturgiczny mit recytowany w święto Nowego Roku w babilońskiej świątyni Esagila już w połowie II tysiąclecia przed Chrystusem. Mówi on o stworzeniu świata i człowieka oraz o wywyższeniu Marduka jako głowy panteonu babilońskiego. Elementy kosmogonii zawartej w utworze spotykamy w biblijnym opisie stworzenia Rdz. 1. Prezentowany przekład poematu opiera się na najnowszych edycjach krytycznych (W.G. Lambert, 2013 oraz Ph. Talon 2019). Polski przekład uzupełniony został komentarzem, który akcentuje liczne paralele biblijne, z tego względu tom ten może być przydatny dla wszystkich, których interesuje tło kulturowe Starego Testamentu. Poetycki charakter utworu zaznaczono w przekładzie układem stroficznym, co w dużej mierze ułatwi lekturę tego archaicznego tekstu. Biblijny obraz "wieży z Babel" (Rdz 11) nabiera nowej wymowy w kontekście lektury babilońskiego poematu.

Czytając te opowieści Czytelnik odbędzie fascynującą podróż po Roztoczu i jego niezwykłych krainach. Znajdziemy się w świecie magii, nadprzyrodzonych zjawisk, duchów leśnych. Napotkamy na swojej drodze złośliwe czarty. Powędrujemy po wzgórzach, lasach, opuszczonych gościńcach. Odwiedzimy miasto z pogromczynią wilków, zakątki Twierdzy Zamość. Odkryjemy sekrety przeklętego miasta, poznamy życie mnichów w cichym Monastyrze i odpoczniemy po wędrówce w uzdrowiskowym Horyńcu. Przejdziemy jeszcze wiele innych dróg wraz z Bratem Albertem, znającym tajemnice roztoczańskich ścieżek.

Boska cząstka to mądra, bogata interpretacyjnie i poznawczo książka. Podejmuje frapującą kwestię obecności mitu w niemitycznych obszarach doświadczenia i myślenia. Stawiane przez nią pytania oscylują wokół poznawczych schematów i mitologicznych matryc tworzących reprezentację indywidualnego życia, modelujących naszą wspólną wyobraźnię, zasilających zeświecczoną wizję świata i zarazem będących przejawem wyczucia czegoś nieuchwytnego, mistycznego, boskiego. Sochacki opowiada o nośności matryc i toposów mitologicznych służących nam do strukturyzowania doświadczenia. Te matryce i toposy nie omijają treści naukowych, sprawiając, że nauka spełnia dziś funkcje przynależne niegdyś religii. Czy zatem jesteśmy bezsilni wobec nauki? Czy jesteśmy skazani na powtarzanie wciąż tych samych historii? Czy przez zanurzenie się w rzeczywistość mityczną zyskujemy czy tracimy podmiotowość? Czy kiedykolwiek opowiemy historię inną, zupełnie nową? Ewa Nowina-Sroczyńska

Mitologia każdego ludu opowiadała historię świata od momentu jego stworzenia po ostateczny kataklizm, była ona ciągłą opowieścią będącą zbiorowym przedstawieniem całościowej wizji świata i jego historii. Mitologia słowiańska, odtworzona z rozmaitych, rozproszonych wątków, połączonych w jednorodną ramę narracyjną (sieć fabularną, fabułę) czy pewien układ fabularny, nie była tu zapewne wyjątkiem. Historię świata i człowieka, którą opowiadała, w jakiejś części na pewno odziedziczyła po jeszcze starszej od niej mitologii indoeuropejskiej. O tej natomiast możemy już powiedzieć nieco więcej pewnego

Pradzieje i legendy Indii

Dlaczego jeździmy do Zakopanego? Bo wszyscy jeżdżą do Zakopanego. A wszyscy jeżdżą do Zakopanego, bo Zakopane jest jedyne na świecie, prawdziwie polskie, może tu się wyleczyć i zabawić, wykazać dzielność zdobywając Tatry i podziwiać unikatową kulturę ludową, niespotykany gdzie indziej styl budownictwa, spotkać ministrów, piosenkarzy i pisarzy i poruszać się szlakami, którymi przed nami podążali wszyscy wielcy Polacy i nie tylko Polacy. A zatem poczuć się troszkę nimi. Prawda? Nieprawda? MitAle nie zawsze tak było. Kiedyś była tu niewielka wioseczka koło dymiącej huty żelaza, w Tatry chodzili tylko naukowcy i kłusownicy, a większość bywalców stanowili suchotnicy, leczący się górskim powietrzem, owczą serwatką, czyli żętycą i dyskusjami o pogodzie, psioczeniem na fatalne warunki w Zakopanem, uprawianiem małej i wielkiej polityki, a także narzekaniem na pazerność górali i podziwianiem ich niezależności w stosunku do tych, z których zdzierali finansową skórę. A jeszcze wcześniej nie było tu nawet górali, tylko góry i wydzierający lasom ziemię chłopi. I szukający przygód awanturnicy. Przygód, złota, i sławy.Czasy tatrzańskich zdobywców minęły i dziś dziennie w kolejce do zdobycia Giewontu stoi kilka tysięcy osób, kilkanaście tysięcy przepycha się do Morskiego Oka, a krupówkowy bruk szlifuje rocznie blisko pięć milionów osób. Kilkanaście procent polskiej populacji. Dla porównania - najbardziej znaną i największą grecką wyspę Kretę rocznie odwiedza dwa miliony turystów z całego świata. Dziś nikt już w Zakopanem nie leczy płuc piciem żętycy, w modzie są inne napoje, z góralską herbatą na czele. Do przeszłości odeszły peerelowskie dwutygodniowe pobyty w ośrodkach wczasowych, teraz wpada się tu najczęściej na weekendy, te długie i zwyczajne, czasem nawet na jeden-dwa dni, a także na jedną noc noc Sylwestra Marzeń.Dlaczego? Racjonalnie wytłumaczyć się tego nie da. Tam, gdzie prawdziwe zjawiska nie znajdują racjonalnych wytłumaczeń, pojawia się mitologia. Ale mit Zakopanego nie ma żadnego klarownego systemu, hierarchii, ani nawet chronologii. Pojawia się znikąd, rozwija się i mimo upływu lat ma się dobrze. Co więcej w polskim społeczeństwie jest jednym z niewielu mitów, wyznawanych przez większość społeczeństwa, bez względu na wiek, płeć i poglądy polityczne.I o tym jest ta książka.

When the young age Arthur pulls from the stone an embedded sword that none of the knights of the kingdom can budge, his future as the King of England is foretold. This imaginative retelling of the classic Arthurian legends recounts the story of Arthur's formation of the Knights of the Round Table, his securing of the enchanted sword Excalibur, and his wooing of the Lady Guinevere. Included as well are the legends of Sir Pelleas, the story of Sir Gawaine's pursuit of the White Hart, and tales of Merlin the magician, Morgana Le Fay, the Lady of the Lake, and many others.

Nie wszystkie syreny to dziewczęta z rozwianymi włosami i rybim ogonem. Niektóre są w połowie fokami, delfinami, a nawet ośmiornicami. Część z nich ma też błonę między palcami albo czerwone oczy. Niekiedy wywołują sztormy, zatapiają statki i porywają żeglarzy, ale równie często ratują rozbitków, ostrzegają przed złą pogodą i spełniają życzenia. A czasem wychodzą na ląd, przyjmują ludzką postać i poślubiają śmiertelników. Zawsze jednak tęsknią za morzem... i w końcu do niego wracają. Otwórz tę książkę i odkryj czarodziejskie istoty ukrywające się wśród fal: syreny oraz panny wodne... a także brodatych, zielonowłosych syrenów! Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

Для створення фантастичного царства у своїх романах Ніл Ґейман неодноразово звертався до давньої міфології. Та тепер він звертається до самого витоку своєї творчості, представляючи нам неймовірну версію величних північних казок. Автор залишається вірним міфам та пантеону скандинавських богів: Одін, головний бог, розумний, сміливий і хитрий; Тор, син Одіна, неймовірно сильний та не наймудріший з богів; Локі — син велетнів — кровний брат Одіна, ошуканець і неперевершений маніпулятор.

Walter F. Otto, znakomity znawca tematu, oprowadza nas po świecie wierzeń starożytnych Greków i filozoficznych podstawach europejskiej kultury. Malując piórem portrety poszczególnych bóstw olimpijskich, jednocześnie zachęca do głębszej refleksji nad istotą relacji człowiek - bóstwo. Książka jest zaskakującą podróżą w świat greckiej myśli o transcendencji - idei, której panteon bóstw z opowieści mitologicznych jest ?namacalnym? ucieleśnieniem. Sam autor objaśnia we wstępie: ?Jak wszystko, co greckie, także grecka idea boga jest dla nas czymś bliskim i niemal nieosiągalnie dalekim zarazem. Celem niniejszej książki było i jest przyczynienie się do przezwyciężenia uprzedzeń, które stoją na przeszkodzie pełnemu zrozumieniu owej idei oraz dopuszczeniu do głosu jej prawdziwych świadków w stopniu, w jakim na to zasługują?. Dzieło o Bogach Grecji i jego uzupełnienie w postaci "monografii" Dionizosa są uważane za kanon podejścia do analizy mitologii i mechanizmów opisu wierzeń starożytnych.

Czy wiesz, skąd się wzięłaWisła i dlaczego woda w Bałtyku jest słona? Czy znasz historię poznańskich koziołków, toruńskich pierników i gdańskich lwów? Czy słyszałeś opowieść o lajkoniku, bazyliszku i szewczyku Dratewce? Książka Baśnie i legendy polskie to zbiór czytanych od pokoleń opowieści, pełnych legendarnych i baśniowych postaci oraz historii znanych w całej Polsce.

Zdarzyło się to w pewnym kraju, którym rządził niezwykle bogaty sarki Abdurrahman. Sława jego bogactwa sięgała daleko poza granice królestwa i można ją porównać tylko z tym, co zostawił w pamięci potomnych legendarny bogacz Karun. Tak rozpoczyna się księga Magana Jari Ce, której polskiemu tłumaczeniu nadano tytuł „Skarb w słowach zaklęty”. To monumentalny zbiór baśni zachodnioafrykańskiego ludu Hausa, spisanych przez nigeryjskiego pisarza Abubakara Imama w latach 30. XX wieku. Księga, opisywana jako afrykański odpowiednik Baśni tysiąca i jednej nocy, to niezwykły, baśniowy skarbiec, w którym słowa lśnią niczym drogocenne kamienie. Zawiera nie tylko opowieści ludu Hausa; autor wplata tu również wątki znane z baśni arabskich, indyjskich czy europejskich – osadzone w kulturowym kontekście afrykańskim. Księga dosłownie wciąga Czytelnika w świat orientalnych opowieści, gdzie przy okazji pozna on zwyczaje, przysłowia, mądrości ludowe czy tradycyjne potrawy ludu Hausa. Niektóre opowieści przekazują uniwersalne prawdy i wartości, inne ukazują specyfikę kulturową Hausa, jeszcze inne – po prostu doskonale bawią. Przewodnikiem po tej niezwykłej krainie jest Aku – papuga-narrator baśni, która dzięki swej mądrości otrzymała godność wezyra.

Mitologia słowiańska"" Jakuba Bobrowskiego i Mateusza Wrony zabiera czytelników w fascynujący świat pradawnych Słowian oraz ich wierzeń. Autorzy, w oparciu o aktualne opracowania naukowe z dziedziny historii, religioznawstwa i językoznawstwa, w sposób barwny i pobudzający wyobraźnię prezentują sylwetki pradawnych bogów i herosów, jak również postaci słowiańskiej demonologii. Tym, co wyróżnia ""Mitologię słowiańską"" spośród innych dostępnych tego typu książek jest przyjazny każdemu czytelnikowi język przedstawionych historii, pozbawiony naukowych, często trudno rozumianych terminów. Publikacja ta jest zbiorem fabularnych opowiadań ilustrujących treść słowiańskich mitów, jednak wszystkie kulturowo-historyczne składniki zawartych w niej tekstów - imiona bóstw i demonów, ich atrybuty i zachowania - zgodne są z wiedzą naukową. W połączeniu z atrakcyjną i przejrzystą formą narracji, czyni to niniejsza książkę atrakcyjną nie tylko dla badaczy historii Słowian, ale także miłośników literatury fantasy, gier komputerowych i wszelkich działań mających charakter rekonstrukcji przeszłości.

Pięknie opowiedziana, inspirowana rosyjskim folklorem baśń o dziewczynce, która musiała znaleźć w sobie nadludzką siłę, aby wyruszyć w podróż do poznania prawdy o sobie.Nowa opowieść Sophie Anderson, autorki Domu na kurzych łapach.Kiedy Janka była dzieckiem, znaleziono ją w lesie tuż przy jaskini niedźwiedzicy. Dziś dziewczynka wzrostem i siłą przewyższa nie tylko swoich rówieśników, ale nawet niektórych dorosłych. Dlatego zyskała przydomek Janka Niedźwiedzica.Pewnego dnia spostrzega, że jej nogi zamieniły się w łapy niedźwiedzia! Aby odkryć, dlaczego tak się stało, musi poznać tajemnicę swojego pochodzenia. Postanawia wyruszyć do Śnieżnego Lasu, ponieważ czuje, że tam odkryje prawdę.Czy z pomocą przyjaciół, mimo wielu przeciwności, uda jej się dowiedzieć, kto rzucił na nią niedźwiedzią klątwę, i z powrotem powrócić do ludzkiego świata?

Zbiór podań i legend związanych z różnymi miejscowościami i regionami Polski, w opracowaniu znanych autorów - zarówno klasyków literatury polskiej, jak i pisarzy współczesnych. Bohaterami podań są znane wszystkim postacie, m.in. Piast, król Popiel, Janosik czy Bazyliszek. Wybór Hanny Kostyrko, wznowiony teraz w starannym opracowaniu graficznym, z pięknymi ilustracjami, to jedyny tak obszerny i urozmaicony skarbiec wiedzy o naszej przeszłości.

Książka składa się z 2 tomów i sprzedawana jest w komplecie Tom 1 - str. 468 ISBN 9788379725021 Tom 2 - str. 397 ISBN 9788379725038 Tytułowi Hiperborejczycy to lud występujący w greckiej mitologii, żyjący w krainie szczęśliwości „za Boreaszem”. Siedzibę tego boga starożytni Grecy lokowali najpierw w Tracji, a później, w miarę jak rozszerzał się ich horyzont geograficzny, coraz dalej na północ, poza Góry Ryfejskie, równie mityczne jak sam Boreasz. Hiperborejczycy zamieszkiwali krainę szczęśliwości, słynęli z dobroci, kultury, nauki, byli wielkimi czarownikami. Żyli tak długo, że znużeni życiem, popełniali samobójstwo, rzucając się z urwiska do morza. Hiperborejczykiem był, między innymi, bóg Apollo, opiekun muz, poezji i światła (bliżej będzie o nich w drugiej części książki). Ale co ludy cyrkumborealne, a więc historyczni mieszkańcy Arktyki, mają wspólnego z Hiperborejczykami? Dziś wydaje się, że poza samym określeniem (cyrkumborealne oznacza dosłownie „dookoła Boreasza”) z pewnością niewiele. Współczesna terminologia naukowa tworzona całe stulecia przez ludzi mających klasyczne wykształcenie chętnie korzysta z greki i łaciny. Strefa borealna ma dziś jedynie klimatyczne konotacje – większość przyrodników używających tego terminu nawet nie słyszała o Boreaszu czy Hiperborejczykach – i odnosi się do strefy klimatu zimnego. Sam hiperborejski mit odżywa raz po raz, ostatnio głównie w Rosji, w miarę jak potrzeba mitu, głęboko tkwiąca w ludzkiej podświadomości, pojawia się na nowo. Oczywiście zamiast ludów cyrkumborealnych można by użyć określania „arktyczne” bądź dla ścisłości „arktyczne i subarktyczne”. Byłoby to lepiej i szerzej zrozumiałe, lecz zgubilibyśmy odwieczny związek przeszłości z teraźniejszością (i przyszłością). Książka dzieli się na dwa tomy i sześć części. Wprowadzenie środowiskowe stanowi część pierwszą zatytułowaną nieco staroświecko – Historia naturalna. Następna część – Arktyka mityczna, która miała być pierwotnie osią całego projektu, poświęcona jest mitotwórczej roli Arktyki w tzw. kulturze klasycznej i późniejszej (europejskiej i ogólnoświatowej). Nie zajmuję się, poza ostatnim rozdziałem, mitami Północy. Trzecia część, Przeszłość, dotyczy ogólnie rzecz biorąc przeszłości ludów cyrkumborealnych, wprowadza w historię ich odkrywania, antropogeografię Północy, jej języki i pradzieje. Tu również znalazły się rozdziały o wymarłych ludach tej strefy. Kończy ją rozdział poświęcony hodowcom reniferów, którzy odchodzą już powoli w przeszłość. Następne dwie części stanowią zasadniczy trzon pracy i poświęcone są rdzennym ludom Północy. Podział na dwa kręgi: wewnętrzny – arktyczny i zewnętrzny – subarktyczny, wydawał się tu najlepszym rozwiązaniem, choć w przypadku wielu ludów jest on dyskusyjny. Te arktyczne omawia część czwarta zatytułowana Pierwszy Krąg, zaś subarktyczne (w szerokim znaczeniu tego słowa) część piąta – Drugi Krąg, rozpoczynająca drugi tom. Szósta, ostatnia merytoryczna część, Europejczycy w Arktyce, poświęcona jest tym grupom ludności europejskiej, które już w czasach historycznych wtargnęły w rejony północne z południa. Jej ostatni rozdział zatytułowany jest Czyja Arktyka? i stanowi swego rodzaju zakończenie książki. Podsumowanie, będące jedynie długim powtórzeniem tego, co znajduje się w całej książce, wydawało się zbyteczne, z powodzeniem zastępuje je rozbudowane Streszczenie.

‘Here, Ariadne takes centre stage in a lyrical, insightful re-telling that explores her motivations and emotions and the grievances caused by grumpy, cold-hearted gods and warm-blooded men, who are equally vengeful and self-interested – Daily Mail ‘The story is well known, of course, but Saint tells it skilfully and, like Miller and Haynes, gives a twist to familiar myth by offering the perspective of women characters’ – The Sunday Times As Princesses of Crete and daughters of the fearsome King Minos, Ariadne and her sister Phaedra grow up hearing the hoofbeats and bellows of the Minotaur echo from the Labyrinth beneath the palace. The Minotaur – Minos’s greatest shame and Ariadne’s brother – demands blood every year. When Theseus, Prince of Athens, arrives in Crete as a sacrifice to the beast, Ariadne falls in love with him. But helping Theseus kill the monster means betraying her family and country, and Ariadne knows only too well that in a world ruled by mercurial gods – drawing their attention can cost you everything. In a world where women are nothing more than the pawns of powerful men, will Ariadne’s decision to betray Crete for Theseus ensure her happy ending? Or will she find herself sacrificed for her lover’s ambition? ARIADNE gives a voice to the forgotten women of one of the most famous Greek myths, and speaks to their strength in the face of angry, petulant Gods. Beautifully written and completely immersive, this is an exceptional debut novel.