Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
O książce:
Świat jest miły i przyjemny, gdy żyje się – najczęściej na przyzwoitym lub jeszcze wyższym poziomie – gdzieś w Europie, albo w Ameryce, na północ od subtropików. Jednak w bogatych rejonach globu mieszka zaledwie 12 procent światowej ludności. Niewiele wiemy o tym, co myśli o nas, mieszkających w Europie i Ameryce Północnej, oraz o ładzie narzuconym reszcie świata przez zachodnią cywilizację, pozostałych 88 procent mieszkańców świata. Książka Kishore Mahbubaniego, profesora, dyplomaty i pisarza z Singapuru, mówi o zbliżaniu się do siebie ludzi, kultur, państw, zachowań, systemów społecznych i gospodarczych. Owo zbliżenie nazywa konwergencją.
Mahbubani wierzy w lepszy świat i w to, że jego części stają się ze sobą coraz bardziej
spójne. Na poparcie swojej tezy wysuwa kilkaset stron argumentów. Warto przeczytać „Wielką Konwergencję”, niezależnie od tego, czy koncepcja Mahbubaniego przekonuje nas, czy nie. Lepiej byłoby, gdyby miał rację. Jeśli jej nie ma - czeka nas wszystkich perspektywa życia w trudnym świecie pełnym skłóconych ludzi.
Recenzja:
Zachód ma dziś problem czarnowidztwa. Mahbubani twierdzi, że świat jest znacznie lepszy niż myślimy. To triumf globalizacji, zbudowany na ludzkiej zdolności racjonalnego myślenia. Wystarczy dostosować się do nowego układu sił. Ta znakomita książka, to wyzwanie dla Zachodu. Ale - czego Mahbubani nie uwzględnia - wcale nie mniejsze dla Azji.
Dr Bartłomiej Nowak, Transatlantic Academy, Waszyngton DC
O autorze:
Prof. KISHORE MAHBUBANI (ur. 1948) jest singapurskim urzędnikiem i dyplomatą oraz politologiem, pisarzem i publicystą. Z wykształcenia filozof. Obecnie pełni funkcję dziekana prestiżowej szkoły administracji publicznej (Lee Kuan Yew School of Public Policy) Narodowego Uniwersytetu Singapurskiego. Wcześniej był m.in. ambasadorem Singapuru w w USA, wysokim urzędnikiem MSZ Singapuru oraz przewodniczącym Rady Bezpieczeństwa ONZ. Publikuje w najbardziej prestiżowych międzynarodowych tytułach prasowych. Amerykański magazyn Foreign Policy dwukrotnie wybrał go do setki najwybitniejszych myślicieli świata, a w 2011 r. określono go z tej okazji „muzą stulecia Azji”. Autor trzech poczytnych książek. The Great Convergence jest najnowszą z nich.
Partnerem wydania jest: KGHM Polska Miedź S.A.
Patroni medialni: Wyborcza.biz, Think Tank, Project Syndicate
Gok Wan to postać ogromnie popularna nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale i w wielu innych krajach. Jest znany z telewizji, przede wszystkim ze swojego show "Jak dobrze wyglądać nago", w którym przekonywał kobiety, że mogą wyglądać pięknie niezależnie od tego, jaki rozmiar ubrań noszą. W swojej autobiografii ten niezwykły stylista opowiada własną historię. Jego wspomnienia opowiadają o niełatwej drodze na szczyt kogoś, kto pochodzi z nie najlepszej dzielnicy, kto samotnie zmagał się z okrucieństwem rówieśników w szkole, zaburzeniami łaknienia, kto od zawsze dramatycznie poszukiwał akceptacji innych, kto musiał z wielkim trudem budować pewność siebie i boleśnie dochodził do bycia prawdziwym sobą, w tym do zaakceptowania swojej orientacji seksualnej i ujawnienia jej przed najbliższymi. Sam Gok uważa, że te wszystkie przejścia pomagają mu lepiej rozumieć osoby, które zwracają się do niego po pomoc. Przytacza zdarzenia zabawne i przerażające. Mówi z wielką miłością o swojej rodzinie i przyjaciołach. I przerywa narrację nieco żartobliwymi przepisami kulinarnymi.
Makrama to sztuka tworzenia dekoracyjnych frędzli i koronek jedynie poprzez odpowiednie splatanie węzłów. W koronkarstwie tym formy geometryczne przeplatają się, tworząc kolumienki, groszki, sieci, kwiaty i sylwetki zwierząt, dając powierzchnię płaską, ale nie gładką. Dzieje się tak dzięki rytmicznej powtarzalności wypełnień i pustych oczek, a każda zmiana oświetlenia uwypukla raz jeden szczegół koronki, raz drugi. W książce znajdziesz: porady dotyczące wyboru nici i tkanin niezbędnych do pracy, informacje o tym, jak rozpocząć pracę na mocowaniu, instrukcje wiązania podstawowych węzłów, opisy wykonania koronek z zastosowaniem różnych ściegów oraz pomysły na niecodzienne zestawy koronek.
Kolejna książka z serii „Ocalić od zapomnienia” przybliża nam materialną kulturę ludową i dworską naszego kraju. Publikacja podzielona jest na 12 rozdziałów. Każdy z nich to odrębny region, jego historia, kształtowanie się zwyczajów, kultura życia codziennego, budownictwo, rzemiosło i uprawa ziemi.
Część z tego co przeminęło znajduje się w skansenach. Dlatego w każdym rozdziale autor prezentuje kilka (2-6) najważniejszych skansenów reprezentatywnych dla kultury ludowej danego regionu. Obecnie muzea na wolnym powietrzu prowadzą szeroką działalność naukowo-badawczą oraz edukacyjną. Autor podaje bogaty program imprez, które odbywają się w skansenach.
Czytelnik znajdzie także adresy prezentowanych skansenów.
Książka jest bogato ilustrowana unikatowymi zdjęciami archiwalnymi i współczesnymi.
Kolejna książka z cyklu: o tym trzeba wiedzieć. Nic nie robić bez poczucia winy? Czy to w ogóle jeszcze możliwe? W dzisiejszym świecie, który nam tyle oferuje? W czasach kiedy społeczna presja, by osiągać w życiu wciąż „więcej i więcej”, jest tak silna? O tym, że umysł i dusza potrzebują ciszy, chwil jałowego biegu, zwykłej bezczynności, filozofowie wiedzą już od dawna, a od pewnego czasu prawdę tę odkrywa także nauka. W społeczeństwie przyśpieszenia i permanentnej komunikacji wszystkich ze wszystkimi chwile wytchnienia są niezwykle cenne. Ulrich Schnabel uświadamia nam na nowo, że od słodkiego nicnierobienia zależy nie tylko nasza kreatywność i pomysłowość – to także szansa, aby poznać samych siebie, odnowić swoją siłę woli. Przyznaje, że nie jest łatwo uwolnić się od nacisków otoczenia, które oczekuje, że nieustannie będziemy dyspozycyjni, skoro to możliwe. Dlatego stara się udzielić czytelnikowi jak najlepszej rady w sprawie leniuchowania. Czy okaże się pomocna? Czy dzięki książce rozpoznamy dręczące nas problemy? Przekonajmy się o tym sami. Pisze o tym w sposób bardzo przystępny i atrakcyjny, z poczuciem humoru, używa przykładów z życia i dokonań konkretnych osób (Galeria wielkich leniuchów i nie tylko). Książka ma charakter popularnonaukowy, ale i poradnikowy: zawiera testy, które można wykonać, i zestaw rad dotyczących innego niż obecnie obowiązujący modelu spędzania czasu wolnego, zmiany hierarchii wartości i związanego z tym przeorganizowania pracy zawodowej.
Międzynarodowy bestseller, kultowa książka Naomi Klein, nazywana często „biblią alterglobalistów”.
W ciągu ostatnich dziesięciu lat, które upłynęły od pierwszego wydania "No Logo", książka została uznana za absolutny fenomen kulturowy i stała się manifestem wszystkich krytyków ekspansywnego światowego kapitalizmu.
Książka ukazuje zastosowanie metodologii interdyscyplinarnych w badaniach nad literaturą i kulturą poprzez metaforę podróży szlakiem kultur. Przedmiotem rozważań Autorów są teoretyczne zagadnienia związane z interdyscyplinarnością jako metodologią badawczą, a także ¦ i przede wszystkim ¦ praktyczne zastosowanie podejścia interdyscyplinarnego w badaniach nad literaturą i kulturą.
Publikacja została zainspirowana konferencją doktorantów Instytutu Badań Interdyscyplinarnych "Artes Liberales" Uniwersytetu Warszawskiego, która odbyła się w czerwcu 2011 r. Zawiera cztery najciekawsze wystąpienia, których Autorami są młodzi naukowcy reprezentujący różne gałęzie wiedzy. Zostały one rozbudowane do postaci artykułów, składających się na niniejszą książkę.
Książka zawiera referaty wygłoszone podczas XII Krakowskiej Konferencji Metodologicznej, pt. Nauka i kultura masowa. Dotyczą one śmiertelnego zagrożenia, jakie dla nauki, której celem jest poszukiwanie i przekazywanie prawdy, stanowi w mediach pełna dominacja formy spektaklu. Całość została podzielona na dwie części. W pierwszej znalazły się referaty na temat relacji między nauką a mediami, w części drugiej – odnoszące się do problematyki popularyzacji osiągnięć matematyki i fizyki.
Recenzowany zbiór artykułów stanowi koherentne, kompetentne i świeże ujęcie problematyki miejsc naznaczonych traumą ludobójstw, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnienia zarządzania traumą w polskich muzeach martyrologicznych. (...) Reprezentujące różne dziedziny badawcze grono autorów (antropologia, historia sztuki, literaturoznawstwo, kulturoznawstwo) – zarówno badaczy, jak i praktyków-muzealników, buduje panoramiczny wizerunek przedstawiający kluczowe zagadnienia związane z polityką pamięci, estetyką reprezentacji i popularyzacją wiedzy historycznej dotyczącą miejsc strukturalnie naznaczonych traumą.
Z recenzji prof. dr hab. Ewy Domańskiej
Na każdym kroku spotykamy się z rzeźbami i zabytkami sztuki malarskiej, wyobrażającymi postacie biblijne, świętych, błogosławionych oraz osoby uznane za świątobliwe. Pełne ich są muzea, galerie sztuki, ulice, niekiedy nawet prywatne domy, kaplice przydrożne, a nade wszystko świątynie. Ze ścian kościołów spoglądają na nas z powagą liczni święci odziani w habity, powłóczyste szaty lub odarci z nich, poddawani najwymyślniejszym torturom lub pokutujący w niedostępnej samotni. W większości przypadków opatrzeni są niezrozumiałymi przedmiotami, które na pierwszy rzut oka wydają się jedynie wymyślną częścią kompozycji. Wiele z tych przedstawień dla współczesnego człowieka stanowi zbiór niezrozumiałych elementów, czasem czysto dekoracyjnych. A przecież każda z tych kompozycji, każdy z atrybutów niesie ze sobą przesłanie, istotną treść duchową, historyczną czy pouczenie moralne. Symbolika hagiograficzna może przemówić do współczesnego człowieka, jeśli ten na nowo odkryje zapomniany nieco język symboli. Leksykon niniejszy będzie pomocny dla badaczy symboliki chrześcijańskiej, dla artystów, hagiografów oraz znawców duchowości chrześcijańskiej, a także dla tych wszystkich, którzy, pragnąc zidentyfikować bezimiennych świętych spoglądających z obrazów, pociągnięci ich przykładem chcą osiągnąć bliskość Boga, czyli świętość.
Czy we współczesnych filmach można znaleźć wiarygodne portrety osób cierpiących na schizofrenię? Czy osoby z autyzmem rzeczywiście funkcjonują tak jak bohater filmu Rain Man? Z których filmów można czerpać rzetelną wiedzę na temat transseksualizmu? Czy wszystkie szpitale psychiatryczne wyglądają jak ten, w którym rozgrywa się akcja Lotu nad kukułczym gniazdem? Filmy są ważnym źródłem wiedzy o różnych formach psychopatologii, silnie oddziałują na społeczną percepcję zaburzeń psychicznych. Bywają istotnym narzędziem edukacji w tej dziedzinie, choć niektóre przyczyniają się do utrwalenia pewnych mitów i błędnych przekonań. Ukazanie przeżyć i zachowania bohatera niejednokrotnie pomaga zrozumieć złożoność ludzkiej psychiki, wzbudza empatię wobec osób z chorobą psychiczną. Czasami jednak służy wyłącznie uatrakcyjnieniu fabuły – wtedy wywołuje w nas strach, utwierdza w poczuciu odmienności, a niekiedy po prostu bawi. Książka Kino i choroby psychiczne jest wspaniałym przewodnikiem po złożonym, fascynującym świecie psychopatologii. Zawiera podstawową wiedzę o problemach i zaburzeniach psychicznych zilustrowaną przykładami z ponad tysiąca – w większości powszechnie znanych – obrazów filmowych.
Karaoke (z japońskiego: pusta orkiestra) to forma zabawy dla milionów ludzi pragnących stać się na chwilę Madonną albo Sinatrą. Według Ugrešić karaoke nie potwierdza wcale demokratycznej idei, zgodnie z którą każdy może, jeśli tylko chce, lecz ideę odwrotną (choć równie demokratyczną): że każdy chce, skoro może.
Karaoke to zabawa dla tych, którzy nie zostawiają swojego podpisu, kryją się za anonimowością, pozostają w bezpiecznych granicach swych konformistycznych wspólnot konsumenckich. Odrywają się od własnego „ja”, wcielając się na chwilę w role stworzone dla dla nich przez innych. Kultura narcyzmu zmieniła się w kulturę karaoke, albo po prostu jest jej konsekwencją.
W swym eseju Dubravka Ugrešić zajmuje się ludzkimi działaniami, w efekcie których anonimowy uczestnik – poprzez powielanie istniejących wzorów kulturowych i korzystanie ze współczesnej technologii – osiąga stan zaspokojenia, gubiąc po drodze wszystkie narzędzia mogące uchronić go przed ekspansją wywłaszczających „ja” mechanizmów zarządczych. Uszczęśliwiony tłumek miłośników karaoke nie przeczuwa zbliżającej się katastrofy.
Najsłynniejszy uwodziciel, rozpustnik i amant wszech czasów. Casanowa do dziś stanowi inspirację dla artystów, pisarzy i reżyserów. Jego Pamiętniki to jednak nie tylko miłosne podboje. To przede wszystkim nieocenione źródło historyczne ukazujące osiemnastowieczne społeczeństwo z perspektywy salonów i ... sypalni.
Projekty oświatowe i koncepcje pedagogiczne
Szkolnictwo w kontekście zmian społecznych
Różne oblicza praktyki edukacyjnej
Wytyczne i wskazania w sprawie opieki nad dzieckiem
Młodzież wobec dylematów wyborów.
„Przedstawienie całościowej historii labiryntu w dziejach kultury europejskiej wydaje się zadaniem niewykonalnym, a jeśli znalazłby się śmiałek, który by się go podjął, nieuchronnie skazany byłby na błądzenie, pokonywanie przeszkód, mijanie mylnych pasaży — czyli prawdziwą próbę labiryntu” — tak Autorka zaczyna swoje rozważania na temat figury labiryntu, po czym zabiera nas w podróż po… labiryntach graficznych znaków, przedstawień budowli architektonicznych, mozaik katedralnych, tańca aż po niezwykle zróżnicowane realizacje tekstowe. Ciekawa opowieść, a jednocześnie doskonała lektura dla każdego, kto pragnie poszerzyć i wykorzystać swoją wiedzę na temat tej swoistej „figury ludzkiego losu w kulturze europejskiej”, czyli labiryntowej symboliki, odwołań do mitologii, historii i topiki.
Wigilia to czas wyczekiwania na najbardziej niezwykłe narodziny w dziejach ludzkości, narodziny Boga, który stał się Człowiekiem. Jest to także czas symboli, ukrytych w zwyczajach, gestach, pieśniach, a nawet w obecnych w tym dniu na naszych stołach kolorach i potrawach. Warto wejść w ten niezwykły świat, by jak najpełniej zanurzyć się w to oczekiwanie i świętowanie, by zrozumieć, co tak naprawdę celebrujemy i dlaczego w taki, a nie inny sposób. Ta książeczka to prawdziwy przewodnik, który poprowadzi Czytelnika do odkrycia bogactwa Wigilii.
Dwaj wybitni amerykańscy stratedzy polityki zagranicznej, byli doradcy prezydentów Cartera i Busha seniora, dyskutują o dniu dzisiejszym oraz historycznej perspektywie krajów i kontynentów.
,,Celem książki Marcina Filipowicza jest prześledzenie konstrukcji czeskiej XIX-wiecznej męskości z uwzględnieniem różnych uwikłań kulturowych czeskiego projektu narodowego. [...] Problematyka czeskiej kultury XIX wieku została w niej ukazana od strony dotychczas nieprezentowanej w spójnym, całościowym tekście. To zdecydowanie duży walor książki, której Autor zdecydował się na sięgnięcie, po części, do materiału wydawałoby się już wyeksploatowanego, ale zarazem uzupełnił go o teksty dotychczas niebadane [...]. W swoich analizach koncentruje się na różnego typu dyskursach: lingwistycznym, literackim i masowym [...]. Książka zawiera bardzo wartościowy ogląd XIX-wiecznej kultury czeskiej pod względem kreowanych w niej wzorców męskości. Stanowiące jej zaplecze szerokie tło oraz dyscyplina metodologiczna sprawiają, że z pewnością zainteresuje nie tylko specjalistów, ale też szerszy krąg czytelników."" Z recenzji prof. dr hab. Joanny Goszczyńskiej Marcin Filipowicz - pracownik Instytutu Slawistyki Zachodniej i Południowej Uniwersytetu Warszawskiego oraz Katedry Języka Czeskiego i Literatury Uniwersytetu Hradec Králové. Zajmuje się problematyką różnych aspektów płciowości w kulturze czeskiej XIX wieku. Jest autorem książki Roditelky národů (Hradec Králové 2007, polska wersja: Urodzić naród, Warszawa 2008), poświęconej czeskiej i słowackiej literaturze kobiecej XIX wieku, oraz współautorem książki Rod w memoárech. Případ Hradec Králové (Červený Kostelec 2009), która podejmuje temat konstruowania męskości i kobiecości w tekstach pamiętnikarskich. Współredagował również tom studiów poświęconych zachodniosłowiańskim modelom ojcostwa Od patriarchy k tatínkovi (Hradec Králové 2008, polska wersja: Od patriarchy do tatusia, Warszawa 2009).
Katarzyna Skowronek i Zbigniew Pasek pracują jako profesorowie na Wydziale Humanistycznym AGH w Krakowie, działając m.in. w istniejącej tam od 2007 roku Pracowni Badań Współczesnych Form Duchowości. W niniejszej książce prezentują wyniki swoich prac badawczych prowadzonych od sześciu lat. Ukazują w niej zróżnicowane związki łączące nowe nurty duchowości ze współczesną kulturą popularną. Są to studia nad dzisiejszą religijnością oparte na analizie cech jej języka. Podejście obojga badaczy łączy metodologia z obszaru językoznawstwa, tekstologii i analizy dyskursu.
Kultura popularna dekontekstualizuje elementy religijne, „wyrywa” je z podstawowego, pierwotnego kontekstu i tła kulturowego, a następnie rekontekstualizuje je (nadaje im nowy kontekst i znaczenie), tworząc z nich odmienne całości. Z tych elementów niczym z puzzli budowana jest współczesna duchowość. Tak jak wielkie narracje kultury ulegają hybrydyzacji, tak spetryfikowane wielkie religie zostają poddane procesowi dekonstrukcji. Uczestnicy kultury popularnej wybierają z nich odpowiadające im, przemawiające do nich elementy i czynią z nich swoją własność, osadzając je w swoim kontekście życiowym. Można na to zjawisko spojrzeć jako na pewien kulturotwórczy proces o uniwersalnym charakterze.
Z zakończenia
Każda istota elementarna żyjąca w minerałach, roślinach i zwierzętach musi wnieść się do wyższego bytu niż ten, jaki mogłaby mieć w obecnych minerałach, roślinach i zwierzętach. Może to jednak osiągnąć tylko za pośrednictwem człowieka. Człowiek tak naprawdę jest na świecie nie tylko po to, by tworzyć zewnętrzną kulturę, ma on w całym rozwoju świata kosmiczny cel, związany z wyższym rozwojem każdej istoty elementarnej, która w ziemskim bycie stoi na niższym stopniu, ale przeznaczona jest wyższemu stopniowi bytu. Te z nich, do których człowiek podejdzie z odpowiednim nastawieniem, mogą dojść do wyższego stopnia rozwoju. R. Steiner (1861 - 1925)
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
