Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Błyskotliwy, dowcipny, aktualny, a czasem także ostry jak brzytwa.Całkiem nowy zbiór felietonów oraz tekstów ulotnych Marcina Mellera!Co mają owce do telewizji? Łowca androidów do Hali Koszyki, a sardele do szczęścia? Dlaczego knajpy są lepsze od muzeów? Kogo budzi szatan? Jak fachowo dostawać łomot i dlaczego przeszłość nigdy nie umiera? O zbieractwie pod Pułtuskiem i kopczyku guldenów też coś będzie.W "Trzech puszkach bobu", zbiorze felietonów Marcina Mellera z lat 2019-2023, miłość walczy z sarkazmem, entuzjazm z chęcią zrzucania napalmu, zaś ciekawość świata z nostalgią. Tu codzienne problemy mieszają się z wielką, a raczej małą polityką, a wszystko przykrywa fascynacja popkulturą i specyficzne poczucie humoru autora. Marcin Meller jest jedną z tych barwnych postaci, które potrafią opowiadać tak, że chce się ich słuchać. W swoje opowieści przelewa wielki temperament, optymizm i apetyt na życie. Ale przede wszystkim - jego barwne historie stanowią doskonałą rozrywkę i uprzyjemniają czas w każdym miejscu."Taki mój pakiecik na poprawę Waszego nastroju, Szanowni Czytelniczko i Czytelniku. Do pociągu, autobusu, tramwaju, samolotu, plażowego dołka i jak zawsze - do toalety" Marcin Meller
Chcielibyśmy poinformować, że w naszym sklepie internetowym nie ma jeszcze opisu produktu Prze-pisać taneczny modernizm sieci /Re-writing Dance Modernism Networks. Pracujemy intensywnie nad uzupełnieniem opisu Prze-pisać taneczny modernizm sieci /Re-writing Dance Modernism Networks i jak najszybszym udostępnieniem go na stronie sklepu. Przepraszamy za wszelkie niedogodności związane z brakiem pełnej informacji o produkcie. Jeśli mają Państwo jakieś pytania lub wątpliwości dotyczące produktu, zachęcamy do kontaktu z naszym działem obsługi klienta. Dziękujemy za wyrozumiałość i cierpliwość.
Piszę swoją historię etnografii, a może lepiej powiedzieć: etnografię etnografii w Polsce XIX wieku i później, w formie nie całkiem zespolonych „szkiców” czy „obrazków” układanych według porządków: od badań terenowych do pisania etnografii, od ludoznawstwa do naukowej etnografii. Zaznaczam od czasu do czasu, że dzieje etnografii w Polsce mają odpowiedniki w innych etnografiach krajowych, że niemało dzisiejszych prawd ma stare i niekoniecznie naukowe rodowody. Ze wstępu Autor ujawnia, jak przygotowanie literackie pierwszych wędrowców do ludowego świata sprzyjało wprowadzaniu do ludoznawstwa figur wyobraźni, toposów, fantazmatów i gatunków literackich, opisuje wyprawy romantycznych ludoznawców, śledzi sposoby zdobywania materiałów, stroje i maski, sposoby przebywania trochę wewnątrz świata ludu, trochę na zewnątrz. Prezentuje typy zbieraczy, zmienny w czasie ich stosunek do ludu. Niezwykle ważne są (z powodu braku praw autorskich) sposoby konstruowania tekstów po powrocie z podróży: retusze, stylizacje, tworzenie tekstów własnych z tekstów cudzych, zawsze jednak z wykorzystaniem konwencji literackich. Autor dokonał tytanicznej pracy, przywołując głosy poetów i uczonych, dawnych i obecnych. Z recenzji prof. dr hab. B. Ewy Nowiny-Sroczyńskiej Zbigniew Libera – prof. dr hab., pracuje w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Zajmuje się etnomedycyną i etnobotaniką, antropologią ciała, antropologią historii, semiotyką kultury, etnografią etnografii i historią nauk etnologicznych. Autor książek: Lasowiacki zielnik (1991, z Adamem Paluchem), Rzyć, aby żyć (1995), Wstęp do nosologii (1996), Mikrokosmos, makrokosmos i antropologia ciała (1997), Znachor w tradycjach ludowych XIX–XX wieku (2003), Karpacki świat Bojków i Łemków. Fotografie Romana Reinfussa (2015, z Hubertem Ossadnikiem).
Understated elegance and luxury, technologically advanced fabrics and sublime originality of design are all hallmarks of the House of Prada. In this miniature monograph, Laia Farran Graves documents the history and heritage of the brand, from the company's origins as a leather-goods manufacturer to the global fashion empire created by Miuccia Prada.
Little Book of Prada explores the evolutions and innovations of the brand, as well as a design ethos informed by an interest in minimalism and contemporary art. Images of individual garments, catwalk shots and fashion photography pay tribute to one of the world's most influential fashion houses and the woman behind it.
From its founding in Florence in 1921 as luggage supplier to the elite to its modern standing as purveyor of cult accessories and couture, the house of Gucci is a titan of the luxury fashion world. Over the last century, Gucci's signature leather goods and decadent garments have elegantly combined the understated with the opulent, united under the covetable double G logo.
Little Book of Gucci tells the story of the brand's beginnings as a luxury luggage and equestrian outfitter, recounting how the family overcame rifts and wartime hardship to be reborn as a giant of 1990s haute couture and, under Alessandro Michele's current stewardship, made its mark on streetwear and a new generation of fans. Over 100 gorgeously curated images showcase Gucci's edgy yet sensual designs, confirming its place as the most influential label of our times.
Śmiałe koncepcje artystyczne Marcina Jarnuszkiewicza były rodzajem awangardowego eksperymentu, który wyprzedzał swój czas. Wiele z nich na zawsze zapisało się w historii polskiego teatru. Prace przedstawione w katalogu przywołują przede wszystkim poetykę teatru powstającego z połączenia marionetki i aktora, a także wybór szkiców kostiumów i scenografii oraz fotografie teatralne. Publikacja wzbogacona jest o teksty merytoryczne, wspomnienia, a także niepublikowana rozmowę z artystą oraz jego wykład akademicki.
Traktat Vir Consilii, czyli Mąż radny, Andrzeja Maksymiliana Fredry jest obszerną, dwutomową publikacją z serii Biblioteka Staropolskiej Myśli Politycznej wydawanej przez Narodowe Centrum Kultury we współpracy z Centrum Myśli Polityczno-Prawnej im. Alexisa de Tocquevillea oraz Fundacją Wspierania Badań nad Staropolską Myślą Polityczno-Prawną im. Andrzeja Maksymiliana Fredry. Traktat, po raz pierwszy przetłumaczony staraniem Narodowego Centrum Kultury z języka łacińskiego na język polski, opracowany naukowo przez badaczy z Uniwersytetu Łódzkiego, podobnie jak pięć poprzednich pozycji z serii Biblioteka Staropolskiej Myśli Politycznej, został wydany w dwujęzycznej wersji językowej, po polsku i po łacinie, opatrzonej wnikliwymi tekstami komentującymi. Wybitny myśliciel zawarł w nim cenne informacje o polskiej kulturze politycznej XVII wieku i życiu ówczesnych obywateli Rzeczypospolitej. Andrzej Maksymilian Fredro nadał swojemu dziełu formę podręcznika retoryki, jednakże przedstawienie sztuki wymowy nie stanowi głównego celu traktatu. Dzieło Fredry to nieocenione źródło informacji o sprawach publicznych, m.in. o ustroju państwa, cnotach obywateli, prawie, sprawowaniu władzy, prowadzeniu polityki zagranicznej i wojen, zapewnieniu państwu i mieszkańcom warunków rozwoju. Dzieło, będące pomnikiem kultury narodowej, stanowi zachętę do dalszego zgłębiania dokonań wybitnych myślicieli XVII wieku. Uwagę zwraca szata graficzna książki autorstwa Michała Jandury, profesora Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
VERSACE.
Już samo nazwisko przywołuje na myśl obrazy skandalicznego przepychu, nieskrępowanego erotyzmu, obfitości i brawury. Nie bez przyczyny. Ale to niepełna prawda o słynnej rodzinie. Marka Versace to także dziedzictwo pochodzącego z biednego regionu na południu Włoch geniusza, który odmienił oblicze branży modowej dzięki niebywałej intuicji i głębokiemu zrozumieniu kobiet oraz zachodzących zmian kulturowych. Gianni Versace wraz z ekstrawagancką siostrą Donatellą stworzył kult celebrytów, który dziś uznajemy za coś oczywistego. Deborah Ball, wieloletnia korespondentka „The Wall Street Journal”, przeprowadziła setki rozmów z członkami rodu Versace, kochankami Gianniego, jego rywalami w interesach, modelkami, którym pomógł osiągnąć międzynarodową sławę, a także ikonami świata mody, w tym z legendarną redaktorką „Vogue’a” Anną Wintour.
Autorka opisuje zakulisowe zmagania Donatelli, gdy przyszło jej wyjść z cienia i przejąć stery domu Versace po śmierci Gianniego, która nastąpiła w wyniku makabrycznej zbrodni. Przybliża wyzwania, przed jakimi stanęła Donatella, a także jej walkę z nałogiem narkotykowym, kłótnie z bratem Santem oraz zagadkę testamentu Gianniego. Dom Versace to wciągająca opowieść o wybiciu się ponad przeciętność, bolesnym upadku, a ostatecznie – odkupieniu. „Skrupulatnie prześledzona historia rodziny Versace. Dzięki tej książce poznajemy bardziej ludzką twarz członków legendarnego klanu” – „The Wall Street Journal” „Podczas lektury czytelnicy mogą odnieść wrażenie, że przebijają się przez migotliwą zasłonę odgradzającą członków klanu Versace od świata; że wreszcie udało się rozwiać spowijającą ich aurę tajemniczości. Dom Versace to książka szczera i porywająca” – „The Associated Press” Deborah Ball – urodziła się w Bostonie, przez ponad piętnaście lat pracowała jako dziennikarka biznesowa w Europie. Dwanaście lat spędziła jako korespondentka „The Wall Street Journal” w Mediolanie, Londynie i Zurychu, zajmując się szeroką gamą tematów biznesowych, finansowych i politycznych. W latach 1999–2002 pisała artykuły o europejskiej branży produktów luksusowych. Obecnie wraz z mężem Fabriziem dzieli czas między Włochy a Szwajcarię.
Błyskotliwe spojrzenie na dzieje ludzkości, które udowadnia, że to czynniki geograficzne i środowiskowe ukształtowały naszą cywilizację. Kilkanaście tysięcy lat temu ludy zamieszkujące Ziemię niczym istotnym nie różniły się między sobą. Ludzie epoki kamienia żyli dzięki łowiectwu i zbieractwu. Gdy udomowiono zwierzęta i zaczęto uprawiać rośliny, to lud Eurazji zdobył przewagę nad innymi. Symbolem postępu stały się strzelby (broń), zarazki i stal (narzędzia). To umożliwiło im podbój świata. U zarania ludzkości mieszkańcy każdego z kontynentów mieli w ręku atuty, by się rozwijać i nie ulec sile innych.Afryka to miejsce narodzin człowieka. Oni byli pierwsi. Ameryka to kontynent żyzny i bogaty. To mieszkańcy Australii pierwsi nauczyli się podróżować przez bezkresne wodne przestrzenie. Tam też znajdujemy najstarsze ślady obecności ludzi najbliższych nam. Autor udowadnia, że przewaga Euroazjatów nie wynika z ich biologicznej odrębności. To udomowienie zwierząt, pojawienie się zarazków, bakterii i chorób, będących ubocznym skutkiem udomowienia zwierząt, i związane z tym przenoszenie ich na inne kontynenty w postaci epidemii były główną przyczyną ich podbojów. Byli bardziej odporni niż podbijane przez nich ludy."Książka wielkich pytań i równie wielkich odpowiedzi".Yuval Noah Harari, autor bestsellera Sapiens: od zwierząt do bogówNagroda Pulitzera
Wędrówka na Skrzyczne i Malinowską Skałę, wycieczka do szumiących Kaskad Rodła i na Baranią Górę, gdzie swoje źródła ma Wisła, wjazd kolejką na Szyndzielnię i Czantorię, wizyta w kultowych schroniskach: na Rysiance i Rycerzowej, szusowanie po stokach Pilska czy wspinaczka na królową Beskidów - Babią Górę. Region ma do zaoferowania wiele aktywności na cały rok. Na tych, którzy chcą poznać kulturę regionu, także czeka wiele atrakcji, jak choćby: Wzgórze Zamkowe ze słynną Rotundą w Cieszynie, malowniczy rynek w Żywcu, bajkowe postaci w Bielsku-Białej, Żywieckie Gody w Milówce czy Centrum Koronki w Koniakowie. Każdy znajdzie tu sposób na udany wyjazd.
trek&travel to przewodnik, dzięki któremu poznasz najpiękniejsze górskie trasy oraz odkryjesz najciekawsze atrakcje regionu. Mapy, profile wysokości, panoramy i szczegółowe informacje pomogą odpowiednio przygotować się do wędrówki, a bogate opisy krajoznawcze oraz propozycje miejsc wartych odwiedzenia przybliżą historię, kulturę i zabytki odwiedzanego obszaru. Niezależnie od tego, czy planujesz samotną wyprawę, czy wakacje z dziećmi, w przewodniku trek&travel znajdziesz wszystko, co potrzeba, aby wyjazd w góry był udany i pełen atrakcji.
W okresie międzywojennym na terenie powiatu świeckiego wydawanych było więcej gazet, niż kiedykolwiek później. Co miało wpływ na to, że mieszkańcy regionu z takim entuzjazmem czytali prasę? O czym pisali lokalni dziennikarze? Jak bardzo w publikowane treści ingerowały sądy?
O tym wszystkim pisze doktor Krzysztof Halicki, ekspert w zakresie historii regionu. Na łamach książki przypomniano dziesiątki nazwisk wydawców, drukarzy, dziennikarzy i kolporterów prasy. To wciąż żywy element tożsamości regionu i świadectwo burzliwych czasów międzywojnia.
Światowej sławy francuski historyk-mediewista Jacques Le Goff (1924-2014) traktuje w tym eseju swój temat z nieco większą lekkością niż w innych dziełach, choć temat to wcale nie zabawny, bo w robocie jest piekło lub co najmniej czyściec. Postać lichwiarza, którego miejsce w średniowiecznym społeczeństwie autor stara się scharakteryzować, okazuje się tyleż godna pogardy (z perspektywy człowieka średniowiecza), co poniekąd heroiczna (z naszej współczesnej perspektywy). Lichwiarz tkwił między młotem kościelnego potępienia a kowadłem, na którym wykuwał "kapitalizm". Średniowieczna mentalność, podbudowana religijnie, odrzucała "nienaturalną" formę zarabiania na obrocie pieniądza, który przecież niczego sam nie wytwarza, w przeciwieństwie do sił natury, i uznawała ją za niemoralną. Odwieczna nieufność Kościoła do pożyczania i odsetek szła w parze z pożyczaniem na potęgę przez świeckich i duchownych dostojników. W poszukiwaniu kompromisu "wymyślono" lichwiarzowi czyściec. Mógł więc za życia prowadzić swój dochodowy interes, a jednocześnie zachować nadzieję na - może nieco odroczone - miejsce w raju. Ten anegdotyczny wymiar operacji finansowych skrywa wszakże w sobie zaczątki gospodarki, która kiedyś położy kres społeczeństwu feudalnemu i okaże się pionierska dla naszych czasów. O tym właśnie traktuje książka Le Goffa, który konkluduje: "Inicjatorami kapitalizmu są lichwiarze" - owi kupujący przyszłość handlarze czasem.
Dialektyka formy. Pełnometrażowe filmy fabularne Jana vankmajera to monografia poświęcona okresowi twórczości czeskiego artysty, który był dotąd sporadycznie omawiany w polskim i zagranicznym piśmiennictwie filmoznawczym. Autorka analizuje pełnometrażowe filmy twórcy w ciągłym odniesieniu do jego filmów krótkometrażowych, wskazując na zbieżności i różnice między nimi, na korzyści płynące ze zmiany metrażu, na którą na pewnym etapie swojej kariery zdecydował się surrealista, i związane z tym problemy, a wreszcie na tematyczno-stylistyczny dialog, jaki można zaobserwować pomiędzy tymi dwoma rodzajami dzieła filmowego. Jednocześnie badaczka stara się udowodnić, że vankmajer kreuje nowy, przepełniony nawiązaniami intertekstualnymi, całkowicie autorski rodzaj pełnometrażowego filmu artystycznego.
Praca Grzegorza Niecia przedstawia przejrzysty i przemyślany wykład o dziejach czeskiej książki od średniowiecza do schyłku XVIII w. z uwzględnieniem szerokiego kontekstu kulturowego, historycznego i politycznego. Jest zrozumiałe, że wykład nie może pogłębić poszczególnych zagadnień w takim samym stopniu, jednakże przynosi oryginalny i daleko bardziej plastyczny obraz niż starsze opracowania, przy czym czytelnik znajdzie tu solidny przegląd dawnej i współczesnej literatury przedmiotu. Dodatkowy walor pracy stanowią fragmenty poświęcone polsko-czeskim związkom w przedmiotowym zakresie. doc. PhDr. Petr Voit, CSc. Niniejsza monografia stanowi kompletne, ważne i potrzebne opracowanie tematu zasygnalizowanego w tytule. Autora cechują ogromna wiedza, erudycja oraz dojrzałość badawcza zdradzające wiele lat studiów nad tematem, jednak jego praca jest przede wszystkim świadectwem pasji do książek. Choć lista miłośników książek jest długa niczym biblioteczne półki, tylko nieliczni pozostawiają po sobie ślad tego zamiłowania. Zbieranie woluminów i ich lektura należą do czytelnych, ale nie jedynych znamion miłośnika i znawcy książek. Dlatego największą wartością tego opracowania jest radość płynąca z czytania i kontaktu z książką, którą Autor się z nami dzieli. Pragnę podkreślić, że dla odbiorcy reprezentującego polską kulturę emocje te zaledwie uzupełniają wartość informacyjną, wyobrażam sobie jednak, że dla naszych południowych sąsiadów będzie to znaczące dzieło świadczące o wysokiej wartości ich własnej kultury, studiowanej i cenionej poza granicami ich państwa. Prof. dr hab. Mirosław Lenart Grzegorz Nieć (ur. 1968), polonista, historyk, bibliolog i bibliofil, profesor Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Jest autorem m.in. licznych prac z zakresu historii książki i prasy, w tym monografii Wtórny rynek książki. Instytucje, asortyment, uczestnicy (Kraków 2016).
Nie da się ukryć, że mieszkając w Polsce, jesteśmy dzisiaj częścią świata utożsamianego z globalną Północą, opisywanego przez Arjuna Appaduraia i Achille Mbembego, ale jednocześnie żyjemy w miejscu, gdzie trajektorie historycznych procesów i wektory energii społecznych niekoniecznie są z tym światem zbieżne. Trwa tu bowiem nieustanny proces negocjowania geopolityki naszego poznania albo aktualizowanie różnicy między Wschodem a Zachodem Europy – różnicy, którą wojna Rosji z Ukrainą odgrywa w nowej odsłonie. (…) Trzeba zatem zdać sobie sprawę z tego, że określone wyobrażenia o globalnych podziałach świata często stanowią kognitywną matrycę lokalnych stref kontaktów międzykulturowych. (…) Ale efekty spotkań w owych strefach kontaktu wydają się całkowicie emergentne i wydarzeniowe, co usprawiedliwia wybór metodologii i narzędzi ich badania. Podstawowym narzędziem diagnostycznym stref kontaktu i konfliktu są dla nas performansy naturo-kulturowe, które sytuują człowieka w przestrzeni relacji ze środowiskiem naturalnym, terytorium, społecznym otoczeniem oraz indagują wyodrębnione w ten sposób związki, nadając im nową dynamikę i wykładnię. Performans pełni tu zatem funkcję epistemiczną, na równi z innymi, uznanymi zwykle za bardziej „naukowe”, sposobami badania i konceptualizowania świata.
Ze Wstępu
[...] książka prof. UMCS dr hab. Urszuli Kusio Od monady do hybrydy. Przemiany kultury wpisuje się bardzo mocno i, od razu dodajmy, bardzo udanie w nurt naukowych badań oraz cywilizacyjnych, kulturowych, antropologicznych dyskusji o przesuwaniu granic zmiany kulturowej, definiowaniu kultury i coraz mniej uważnym ich traktowaniu; diagnozach kultury współczesnej, kierunku jej prze-kształceń, a jednocześnie o ujęciu temporalnym monokulturowości i wielokulturowości, związanym ze zmianami cech, potrzeb i możliwości poznawczych człowieka, generowanych ruchliwością społeczną i procesem globalizacji. [...] Rzeczowy styl wypowiedzi zapisany piękną polszczyzną uprzyjemnia każdą chwilę spędzoną z książką. Z recenzji wydawniczej dr hab. Małgorzaty Gruchoły, prof. KUL
Przydrożne kapliczki i figury stojące na rozstajach dróg są nie tylko perełkami folkloru. To nieme kroniki lokalne, będące wyrazem tradycji chrześcijańskiej, troski o wartości moralne czy duchowe. To znaki pamięci. Były przecież świadkami naszych dziejów i rozwoju kultury w swojej okolicy i to z nimi wiążą się niezwykle ciekawe, dziś już nieco zapominane historie."Opowieści przydrożnych kapliczek ziemi świętokrzyskiej" to zbiór legend związanych z historią tego regionu, niesionych od wieków właśnie przez te niewielkie obiekty sakralne. Każda z opowieści, udokumentowana bogatą bibliografią oraz okraszona licznymi reprodukcjami i zdjęciami, chroni cząstkę naszej historii przed zapomnieniem. Polecamy tę wyjątkową książkę wszystkim czytelnikom, którym bliskie są tradycje i dziedzictwo kulturowe Polski.
Próba opisu procesu widzenia za pomocą geometrii jest narzucaniem na ów proces określonej, intelektualnie zracjonalizowanej matrycy. Pewnym śladem, który świadczyć by mógł o tym, że starożytni myśliciele byli świadomi tego faktu, jest ich pozorne wahanie odnośnie do tego, czy promienie widzenia biegną od czy do oka. Wiedzieli wszak, że widzenie jest niemożliwe bez światła, ale same promienie widzenia jako konstrukt intelektualny stanowiły też swoisty rodzaj emisji. Z kolei paradoks euklidesowego punktu, który nie składa się z części, lecz stanowi wierzchołek geometrycznego stożka widzenia, jest kwintesencją ograniczenia tak zracjonalizowanego poznania. Na zachodzie Europy wiedza ta przepadła na bez mała tysiąc lat. Gdy powraca ona za pośrednictwem średniowiecznych perspektywistów, trafia do pracowni artystów malarzy. Ci zaś, dystansując się od paradoksów kryjących się w teorii widzenia, wzięli z niej to tylko, co potrzebne im było w ich praktyce: punkt pojęty wyłącznie jako znak naniesiony na płaszczyźnie, ale gdy tak sformatowane pojęcie punktu podjął rzemieślnik o aspiracjach filozoficznych, to jest Leonardo, ontologiczną strukturę pustego znaku przeniósł on na rzeczywistość empiryczną, z nicości czyniąc jej teoretyczną zasadę.
****
Rafał Kuczyński (1982) – ukończył socjologię na Wydziale Historyczno-Socjologicznym Uniwersytetu w Białymstoku, był również na dwuletnim stypendium (Academic Year oraz Project Year) w Bard College Berlin, A Liberal Arts University. Doktorat obronił na Wydziale Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego. Członek redakcji kwartalnika „Kronos”. Tłumaczył m.in. Hannah Arendt, Jacoba Taubesa, D.H. Lawrence’a. Pracuje w Instytucie Studiów Kulturowych UwB.
Beata Nessel-Łukasik wychodzi z założenia, że muzea są nie tylko nośnikami pamięci, ale także ją tworzą i przekształcają. Mogą dzięki temu stać się centrum działań, w które włączają społeczność związaną z nimi w różnorodny sposób. Autorka zastanawia się, jak podjęcie tego typu „włączających” działań przyczynia się do kreowania pamięci, a dokładniej – do jej poszerzania o elementy dotąd niedostrzegane. Zastanawia się też, jaka jest rola muzeów w społeczności lokalnej, jak wygląda wzajemne oddziaływanie muzeum i społeczności. (…) Wykorzystuje coraz bardziej popularną metodologię historii mówionej i badania pamięci indywidualnej.
Prof. dr hab. Anna Landau-Czajka, IH PAN
Problematyka podjęta przez Beatę Nessel-Łukasik stanowi całkowite novum. Tematem swoich badań autorka uczyniła relacje między: (1) losem dworku Józefa Piłsudskiego w Sulejówku, (2) pamięcią autobiograficzną szczególnej grupy ludzi, w latach 1956–2000 uczęszczających do przedszkola, które mieściło się w dworku Piłsudskiego (…) oraz (3) wybranymi epizodami z dziejów lokalnej społeczności, której tożsamość konstytuowała się wokół tego szczególnego miejsca pamięci, jakim był „Milusin”, ale też dzięki której „Milusin” przetrwał najtrudniejsze momenty i dziś funkcjonuje jako ważny zwornik tożsamości narodowej (o czym sporo wiemy, a czym autorka rozprawy się nie zajmuje) i jako zwornik tożsamości lokalnej, o czym mało kto wie, a co właśnie jest przedmiotem jej rozważań.
Prof. dr hab. Andrzej Szpociński, ISP PAN
Beata Nessel-Łukasik – dr nauk społecznych, socjololożka, historyczka sztuki, pracownica Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej, stypendystka MKiDN, badaczka wpływu przemian społecznych na współczesne muzea i ich publiczność. Współautorka koncepcji muzeum relacyjnego oraz monografii Publiczność (w) muzeum (2022). Publikowała na łamach: „Muzealnictwa”, „Kultury i Społeczeństwa”, „Kultury Współczesnej”, „Zarządzania Kulturą”. Członkini redakcji rocznika naukowego „Muzealnictwo”, artystyczno-badawczej Grupy Celowej i Towarzystwa Przyjaciół Sulejówka, w ramach którego współtworzy Archiwum Społeczne Sulejówka.
Anka Ptaszkowska urodziła się w 1935 roku w Warszawie. Jest ważną postacią polskiej i francuskiej sceny artystycznej jako jednocześnie krytyczka, galerzystka, organizatorka wystaw i inicjatorka spotkań, a przede wszystkim wspólniczka kilkunastu artystów, w których twórczość się bez reszty zaangażowała.Dom w Zalesiu i jego poboczato zatem opowieść o sztuce: to w Zalesiu po raz pierwszy pojawił się słynny niebieski pasek Edwarda Krasińskiego, tu Anka Ptaszkowska i Mariusz Tchorek napisali Teorię Miejsca, manifest, który wszedł do podręczników historii sztuki.Ale jest to teżopowieść o rodzinie (frapuja?cy portret silnych kobiet Mierzejewsko-Oxinskich), przyjaciołach i o miejscu, w którym każda czynność zmierzała do własnego apogeum niejako samoczynnie. Bo: istniała intymna tajemnica Domu w Zalesiu, a było nią ukryte szaleństwo.Anka Ptaszkowska: galerzystka przekonana o tym, że sztuka to nie towar, i gotowa tego poglądu czynnie bronić. Mentorka nieznosząca naśladowców. Skrajna indywidualistka spełniająca się tylko w działaniach wspólnych. Ryzyko jest dla niej niezbędnym elementem tworzenia, a zabawa, psota i zadyma jawią się jako niezbywalna część życia.Joanna Mytkowska
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
