Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
"Wystawienie winno być tak urządzone, aby zainteresowało i zwróciło uwagę każdego zwiedzającego, a nie zmęczyło i nie pozostawiło błędnych i często szkodliwych dla samej nawet prahistorii wrażeń i przekonań. Najwięcej zainteresować, według mojego doświadczenia, mogą właśnie zagadnienia ogólne rozwoju kultury ludzkiej. Jednocześnie będą one rozwijały umysłowość zwiedzających i wywołają pierwsze przeświadczenie o ważności tego rodzaju wystawy i samych zabytków. Na takim tle każdy wystawiony
zabytek zyska na wartości w oczach zwiedzających i w ten sposób prawie bezwiednie wyrobi się pewne przekonanie w umysłach zwiedzających i zrozumienie dla tych na ogół pogardzanych „starych rupieci czy garnków”. Wystawione na takim ogólnym tle zabytki, znajdowane w danej okolicy, zyskają w oczach zwiedzających i stracą charakter jedynie „pamiątek”, do których należy odnosić się z pewnym sentymentem i o których wiele osób „realnie myślących” wyraża się zwykle z przekąsem. Zasadą każdego muzeum winno być, aby zwiedzający przychodzili nie tylko, żeby zobaczyć, ale i nauczyć się".
Roman Jakimowicz
Wybór tekstów Romana Jakimowicza poprzedza esej dra Wojciecha Brzezińskiego.
Niedługo po powołaniu do życia Organizacji Narodów Zjednoczonych narodził się pomysł stworzenia jednostki odpowiedzialnej za wspieranie współpracy międzynarodowej w dziedzinie kultury, sztuki i nauki, a także wzbudzanie szacunku dla praw człowieka bez względu na kolor skóry, status społeczny i wyznawaną religię. Inicjatywa podjęta przez Juliana Huxleya doprowadziła w konsekwencji do utworzenia w 1945 roku United Nations Educational, Scientific, and Cultural Organization (Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury) - UNESCO. Jednym z głównych zadań nowego stowarzyszenia stała się ochrona światowego dziedzictwa kulturalnego i przyrodniczego. W tym celu ustanowiono specjalną listę, na którą wpisywane są obiekty o unikatowym charakterze kulturowym bądź przyrodniczym - te szczególnie cenne i o wyjątkowych walorach, a także reprezentujące różnorodność kulturalną i bogactwo natury wszystkich regionów świata. Otoczenie ich opieką ma za zadanie ochronę przed zniszczeniem oraz zachowanie w możliwie niezmienionej postaci dla przyszłych pokoleń. Obecnie na Liście światowego dziedzictwa kulturalnego i przyrodniczego znajduje się 936 obiektów, w tym 725 kulturalnych, 183 przyrodniczych i 28 mieszanych, czyli kulturalno-przyrodniczych, w 153 krajach.
Fotografie: Andrzej i Zbigniew Kożuchowscy, Piotr Morawski, Tadeusz Poźniak, Dariusz Tyrpin, Hubert Sobiczewski, Krzysztof Motyka, Krystian Kłysewicz, Jacek Stankiewicz i inni; Tekst: Marek A. Stańkowski W widłach Wisły i Sanu rozciągała się niegdyś prastara puszcza. Ziemia mielecko-kolbuszowska była jej sercem. Dziś na zachód od Wisłoki przeważają obszary o charakterze rolniczym, natomiast na wschód od niej bezkresne lasy. Pomimo że nie są one tak rozległe jak dawniej, Puszcza Sandomierska nadal stanowi jeden z największych zwartych kompleksów leśnych w Polsce. Majestatyczne bory sosnowe z fragmentami dębiny i buczyny, rozlewiska i stawy, malowniczo meandrujące rzeki, tajemnicze bagna i torfowiska, śródlądowe wydmy, nietknięte ludzką ręką ostępy wszystko to tworzy cenny ekosystem, ostoję dzikich zwierząt, w tym łosi, licznych drapieżników i niemal dwustu gatunków ptaków. W puszczańskim krajobrazie kulturowym wyróżniają się sięgające dawnych dziejów zamki, pałace i dwory, z najcenniejszymi w Rzemieniu, Przecławiu, Weryni oraz Niwiskach. Natrafimy tu także na niekwestionowane perły architektury drewnianej siedemnastowieczne kościoły w Cmolasie, Porębach Dymarskich i Gawłuszowicach, a także gromadzące rzesze wiernych sanktuaria z cudownymi obrazami, otoczonymi kilkusetletnim kultem, jak choćby te w Ostrowach Tuszowskich, Padwi Narodowej czy Chorzelowie. Ślady dawnej wielokulturowości tych ziem znajdziemy na cmentarzach ewangelickich w Czerminie i Sarnowie, gdzie pochowano józefińskich osadników niemieckich i ich potomków. Jednak solą tej ziemi są Lasowiacy. To lud wytrwały, zaradny i pracowity, z barwnym folklorem, bogactwem obrzędowości, rzemiosła oraz tradycji pilnie strzeżonej w lasowiackich sercach i duszach.
Od zarania dziejów przekazywano w opowieściach z pokolenia na pokolenie historie różnych plemion, poszczególnych gromad, a zwłaszcza konkretnych bohaterów-herosów i zdarzeń uznawanych za nadnaturalne wraz z istotami obdarzonymi niezwykłymi mocami, dzięki którym mogły wpływać na losy świata i ludzi. Te ustne opowieści, w których prawdziwe wydarzenia mieszały się z legendami lub baśniami, w dawnej Japonii przybrały fizyczną postać na początku VIII wieku n.e. w formie Kojiki, czyli Księgi dawnych wydarzeń. Dzieło to do dziś uchodzi za najstarszy zabytek literatury i języka starojapońskiego, a badaczom znane jest również z licznych trudności ortograficzno-lekcyjnych oraz interpretacyjnych. Blisko czterdzieści lat od ukazania się (w PIW-ie, w serii Bibliotheca Mundi) pierwszego i jedynego polskiego przekładu dokonanego przez prof. Wiesława Kotańskiego, oddajemy w ręce czytelników wznowienie w zupełnie nowej postaci. Celem tej reedycji jest przeprofilowanie ściśle akademickiego charakteru pierwszego wydania do postaci bardziej przystępnej, która ułatwi współczesnemu odbiorcy, bez ściśle japonistycznego przygotowania, płynną i owocną lekturę pięknego zabytku coraz popularniejszej w Polsce literatury japońskiej.
Najnowsze badania genetyczne w połączeniu z niedawnymi odkryciami archeologicznymi sprzyjają powstawaniu nowych koncepcji dotyczących dziejów cywilizacji. Niedawne odkrycia wykazały, iż Ariowie, którzy założyli cywilizację indyjską i irańską oraz stali się symbolem przewagi cywilizacyjnej Europejczyków, nie tylko wywodzili się z ziem polskich (ze społeczności, która 3000-2500 lat przed narodzeniem Chrystusa wytworzyła kulturę amfor kulistych), ale również pod względem genetycznym najbliżsi byli dzisiejszym Polakom.
Książka Marii Krzysztofa Byrskiego – wybitnego znawcy Indii, byłego ambasadora RP w tym kraju, wieloletniego wykładowcy Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu im. Jawaharlala Nehru w Delhi – przedstawia tłumaczenie i autorską interpretację wybranych hymnów Rygwedy, najstarszego zabytku hinduizmu. Wskazuje na nieoczywiste zbieżności między myślą hinduistyczną a chrześcijańską i odświeżający potencjał, jaki dla chrześcijaństwa może mieć zawarta w Rygwedzie koncepcja stwórczej ofiary.
Śruti, or the Ancient Indian Heard Word On the Deeds of the Creative Reason
The book, penned by Maria Krzysztof Byrski – an eminent authority on India, Poland’s former Ambassador to the country, and a long-standing lecturer at the University of Warsaw and Jawaharlal Nehru University in Delhi – offers a Polish translation and original exegesis of chosen hymns of the Rigveda, the oldest text of the Hinduist tradition. The author points out non-obvious affinities between the Hinduist and Christian thoughts and a refreshing potential availed to Christianity by the Rigvedic notion of creative sacrifice.
Monografia stanowi bardzo udaną próbę ukazania rozwoju umiejętności słowotwórczych w sytuacji wystąpienia u dzieci ograniczeń poznawczych w postaci lekkiej niepełnosprawności intelektualnej na etapie kształtowania się całego systemu językowego, tj. w okresie, kiedy dziecko zna już podstawy języka, ale nie opanowało jeszcze wszystkich jego podsystemów. To praca cenna i bardzo dobrze napisana. Stanowi dowód wysokiego naukowego poziomu Autora. Wartość uzyskanych przez Autora wyników badań jest doniosła. W dobie ciągłych sporów o status i przynależność nauki o zaburzeniach do którejś z dyscyplin naukowych, publikacja ta wzmacnia status logopedii jako lingwistyki stosowanej [...]. Autor nadał słowotwórstwu jako działowi morfologii wymiar głęboko humanistyczny; unaocznił, że procesy słowotwórcze są udziałem każdego człowieka, również dotkniętego poważnym zaburzeniem rozwojowym [...]. Znaczenie rezultatów jego badań w wymiarze poznawczym jest niekwestionowalne. Książka to ważny głos w sprawie odkrywania fenomenu językowego funkcjonowania osób dotkniętych niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim. Z recenzji prof. dr. hab. Mirosława Michalika
Pytania o to, skąd jesteśmy i dokąd zmierzamy, zadaje sobie człowiek od zarania. Niezmiennie przerastają one jego możliwości poznawcze, więc sprzeczne odpowiedzi napawają jednych radością, u innych budzą strach. Od dumy i lęku daleka jeszcze droga do megalomanii czy obsesji i depresji, ale jednostki i narody z niezwykłą łatwością, wręcz lekkomyślnością, na nią wkraczają, najczęściej w urojonym przekonaniu o potrzebie obrony. Zmierzają ku przepaści, niepomne, że na jej krawędzi będą igraszką Historii. A ona, choć sama figlarka, nie lubi, gdy z niej żartują, i odpowiada niszczycielską potęgą swoich wichrów, sprowokowanych przecież przez nas. Kultura zachodnia poza historią nie istnieje. Kryzys myślenia historycznego jest zarazem kryzysem naszej cywilizacji. Nie zapomnieliśmy o przeszłości. Jesteśmy nią owładnięci. Odchodzimy jednak od historii krytycznej, zastępując ją pamięcią, by nie rzec - pamiętliwością. Teksty dotyczące bojów o przeszłość na pograniczu pamięci i historii, stereotypów jednostkowych, mitów i obsesji narodowych stanowią trzon tej książki. Jan M. Piskorski - profesor studiów porównawczych na Uniwersytecie Szczecińskim, historyk, eseista, bywa też tłumaczem i pisuje opowiadania. Laureat nagrody Berlińsko-Brandenburskiej Akademii Nauk za całokształt twórczości. Za książkę Wygnańcy. Przesiedlenia i uchodźcy w dwudziestowiecznej Europie (PIW 2010) otrzymał nagrodę ministra nauki i szkolnictwa wyższego oraz nominację do nagrody "Polityki" za najlepszą książkę historyczną roku i nagrody literackiej "Srebrny Kałamarz". Jest laureatem Zachodniopomorskiego Nobla - nagrody przyznawanej wybitnym ludziom nauki. W ostatnich latach wydał w Bellonie trzy tomy prac wybranych: Polska - Niemcy. Blaski i cienie tysiącletniego sąsiedztwa (2017), Pomeranika (2020), Gorzka sól historii. Migracje i transformacje (2021) i wespół z fotografikiem Timmem Sttzem publikację Spacer między słowem a obrazem w szczecińskiej Książnicy Pomorskiej (2023).
Wnikliwa biografia legendarnej redaktorki naczelnej amerykańskiego "Vogue'a" i ikony branży modowejMłoda Anna, niecierpliwa, by rozpocząć karierę, porzuca naukę i zdobywa pracę w modnym londyńskim butiku. To pierwszy krok na drodze do świadomego i wytrwałego budowania pozycji zawodowej. Jednak nim obejmie wymarzoną posadę w "Vogue'u", czeka na nią kilka innych, mniej prestiżowych redakcji. Nie zniechęca się i robi wszystko, by zrealizować wyznaczony cel - zarządzanie najważniejszym magazynem modowym świata.Amy Odell stara się przedrzeć przez legendarnie chłodny obraz apodyktycznej Wintour. Rozmawia z jej przyjaciółmi i współpracownikami, których nazwiska tworzą współczesną branżę modową, i odmalowuje portret kobiety charakteryzującej się przede wszystkim budzącymi podziw determinacją i intuicją, a przy tym wyjątkowo dyskretnej, wycofanej, chroniącej swoje życie prywatne. Wpisuje tę historię w szerszy kontekst hierarchicznej struktury branży oraz nierealistycznych oczekiwań, z którymi muszą się mierzyć kobiety u władzy.Publiczny wizerunek Wintour scementowała wykreowana przez Meryl Streep naczelna w filmie Diabeł ubiera się u Prady. Jednak Odell przedstawia prawdziwą, pełną Annę: jej sukcesy i porażki, sposób patrzenia na świat, priorytety życiowe i to, co rozgrywa się za kulisami pokazów mody.
Diabeł. O formach, historii i kolejach losu Szatana, a także o jego powszechnej a złowrogiej obecności wśród wszystkich ludów, od czasów starożytnych aż po teraźniejszość - to jedno z najgłośniejszych dzieł poświęconych obecności diabła w kulturze i dziejach ludzkości. Wygląda na to, że w ciągu ostatnich dwudziestu lat diabeł wydostał się z zamknięcia, w jakim trzymała go teologia zajmująca się demonami, i opuścił labirynt archaicznych roztrząsań doktrynalnych, aby niepokojąco zadomowić się w naszej codzienności. Tym sposobem doszło poniekąd do niespodziewanego wtargnięcia w mass media pierwiastka tajemnego i irracjonalnego, wyobrażeń całkowicie sprzecznych z mentalnością logiczną i naukową. W sytuacji płynnej, ciągle się zmieniającej, której nauki humanistyczne nie potrafią jeszcze uchwycić i jasno określić, nadal istotne pozostaje pytanie, czy obecna inwazja diabelska to tylko epizod spowodowany naszą sytuacją historyczną, czy też mamy tu do czynienia z powtarzaniem się mitycznej fantasmagorii należącej do każdej epoki i każdej kultury (...)
Przedmiotem badań zamieszczonych w książce uczyniono literaturę, której twórcy ujawniają własną wrażliwość odbioru rzeczywistości, dokonując jej wizualnego przedstawienia, a zarazem odwołują się do dyspozycji współczesnego odbiorcy, także umiejącego czytać teksty obrazowe. Wykazano, że wizualne reprezentacje stają się instrumentem nawiązania porozumienia pisarza z czytelnikiem dzięki wyznaczeniu pola wspólnego doświadczenia, jakim jest obcowanie w określonej ikonosferze, oraz że pozwalają autorowi podjąć, a następnie poprowadzić istotne dla niego tematy, jakimi są: przeżycie historii i doświadczenie przestrzeni oraz wydobywane z nich sensy egzystencjalne. Zaproponowano zbliżenia analityczne konkretnych utworów (Zagłada Piotra Szewca, Finis Silesiae Henryka Wańka, Zimno Piotra Czakańskiego, Dziennik okrętowy, Dukla, Jadąc do Babadag, Fado, Dojczland, Dziennik podany później Andrzeja Stasiuka), w których problem wizualnych reprezentacji rzeczywistości istnieje samoistnie. Wybór literackiego materiału posłużył ponadto zaprezentowaniu różnorodności poszczególnych artystycznych ujęć. W analizach wykorzystano nie tylko narzędzia literaturoznawczych badań, lecz także narzędzia i kategorie medioznawcze, teorie estetyczne, historiograficzne i socjologiczne, w przekonaniu że pozwalają za każdym razem celnie wyodrębnić, opisać i umieścić w wyjaśniającym kontekście fenomen wizualnej reprezentacji.
Książka Intymne - prywatne - publiczne, zbiór esejów o współczesnej scenie teatralnej, pokazuje możliwości wykorzystania kategorii socjologiczno-filozoficznych i antropologicznych do refleksji nad teatrem i dramatem. Interpretacyjnym zwornikiem prezentowanego ujęcia jest przekonanie o wyraźnej współzależności między światem życia codziennego, myślą badawczą oraz praktyką artystyczną. Zmiany, jakie w ostatnich dwóch stuleciach dokonały się w sferze życia społecznego, w istotny sposób wpłynęły na funkcjonowanie całej kultury, nieodwracalnie przekształcając relację między tym, co publiczne, a tym, co intymne. Nietrwałość i niestabilność takich pojęć, jak "intymne", "prywatne", "publiczne", to nie tylko signum temporis zmieniającego się świata, lecz także rodzaj poręcznego klucza do skomplikowanych przemian świadomościowych, które są coraz bardziej zauważalne i domagają się komentarza. Na kształt tytułowej triady, zwłaszcza w ostatnich kilkudziesięciu latach, ogromny wpływ miało przekształcenie się współczesnych zbiorowości w "społeczeństwa medialne", które niejednokrotnie wymuszają taki, a nie inny charakter życia intymnego, prywatnego i publicznego. Zamieszczone w książce analizy obejmują zarówno teksty dla teatru, spektakle teatralne, jak i performans oraz wybrane formy widowiskowe. Ich problematyka często wykracza poza ciasno zakreślone ramy opisu i interpretacji artefaktów. To nie tylko odczytanie doświadczeń i charakterystycznych zjawisk przedstawianych we współczesnej sztuce, ale również próba odpowiedzi na pytanie, jak te różnorodne formy wypowiedzi współuczestniczą w cyrkulacji między prywatnym i/lub intymnym oraz publicznym, uwyraźniając dynamikę zachodzących na naszych oczach zmian.
Książka Spacerkiem po dawnym Chełmnie przybliża mieszkańcom i turystom to przepiękne, urokliwe miasto. Czytając o kościołach i ciekawych budowlach, możemy pogłębić wiadomości na temat tego, co minęło, oraz dowiedzieć się czegoś nowego o miejscach, obok których dotychczas przechodziliśmy obojętnie, nie znając ich losów. Jest to lektura nie tylko dla pasjonatów historii, ale również dla tych, którzy za nią nie przepadają być może dzięki tej publikacji na nowo odkryją Chełmno?
Autorki opracowania dokonały szczegółowych ustaleń, wykraczających poza dotychczasowy stan wiedzy na temat Narodowej Demokracji i jej prasy. Uwagę zwracają precyzyjne wyjaśnienia terminologiczne i interpretacje definicyjne treści periodyków. Na zawartość opracowania składają się omówienia tytułów prasowych. Starannemu opisowi poddane zostały czasopisma lokalne i regionalne z różnych części kraju, przykładowo: Echa Płockie i Łomżyńskie, Echo Tatrzańskie, Gazeta Bydgoska, a także periodyki ogólnopolskie na czele z Gazetą Warszawską. Część uwagi autorskiej skupiła się na prasie adresowanej do kobiet, jak mało znana Gazetka dla Kobiet. Są to swoiste monografie poszczególnych, ułożonych alfabetycznie, zagadnień związanych z narodowcami i prasą narodową. Istotne miejsce zajmują biogramy wydawców, redaktorów, dziennikarzy. Użyteczny charakter mają również hasła problemowe, w których przybliżona została zawartość publicystyki prasowej. W sposób niezwykle rzetelny Autorki tomu wyekscerpowały obszary przydatności opisywanych periodyków, podkreślając ich znaczenie w upowszechnianiu programu Narodowej Demokracji i budowaniu więzi z czytelnikami. Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Dajnowicz
Tom zawiera wiele cennych prac, które łączy nie tylko umiejętność wnikliwego obserwowania fenomenu ludowości z różnych punktów widzenia i z różnych perspektyw, ale także potrzeba opisania przejawów specyficznej obecności dziedzictwa ludowego w języku, kulturze, literaturze, sztuce plastycznej, muzyce. Ludowość, ciągle będąca źródłem inspiracji o sporym potencjale, jest również chętnie wykorzystywana jako narzędzie perswazji i manipulacji. Może to prowadzić do jej nadużywania (zwłaszcza propagandowego), dlatego warto zastanowić się nad współczesnym rozumieniem i funkcjonowaniem tego, co z ludowością obecnie kojarzymy. Publikacja ma dużą wartość dokumen-tacyjną. Polecam ją czytelnikom zainteresowanym kulturą ludową i jej rolą w kształtowaniu tożsamości narodowej. dr hab. Marzena Marczewska, prof. UJKUniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach Wiele z działań mających na celu emancypację warstw ludowych skupia się na co najmniej symbolicznym przełamaniu tradycyjnych struktur władzy służących podporządkowaniu określonych grup. Ludowość ma jednak również inne aspekty, związane nie tylko z przemocą i dominacją, lecz z całą gamą codziennych zachowań. Ujawnia się ona w różnego typu tekstach, w tym tekstach kultury, w systemie języka czy danych przyjęzykowych. Pozwalają one na zrekonstruowanie obrazu świata ludu, różnych punktów widzenia, które przyjmowali i przyjmują członkowie klas ludowych, ale także tych punktów widzenia, z których lud postrzegali inni. W niniejszym tomie zgromadziliśmy artykuły, których autorzy podjęli się sprawdzenia, jak ludowość ujawnia się m.in. w języku, kulturze, literaturze, sztuce czy muzyce. Oczywiście, jest to jedynie wycinek z bogactwa możliwości analitycznych, mamy jednak nadzieję, że zawarte w tej publikacji spostrzeżenia staną się przyczynkiem do dalszej owocnej dyskusji nad tytułową tematyką. Ze Wstępu
„Musimy stwierdzić ze zdziwieniem, że w ostatnich latach w znacznej mierze upowszechniły się w Kościele zasady i postawa władców narodów. Wielu hierarchów traktuje ludzi przywiązanych do swej wiary z autorytarną siłą. To, co dokonało się wraz z Traditionis custodes (16 lipca 2021 r.), a potem z Desiderio desideravi (29 czerwca 2022 r.), i wszystkie w ogóle kroki podejmowane przeciw Tradycji, z pewnością nie odpowiada przykazaniu Naszego Pana. Mamy do czynienia z postępowaniem totalitarnym, arbitralnym i pełnym pogardy dla ludzi (stygmatyzowanie, marginalizowanie, wykluczanie, zniesławianie, oczernianie przywiązanych do wiary katolików). Widząc to, Chrystus znów powiedziałby: Nie tak będzie u was!”
Z przedmowy ks. bpa dra Vitusa Huondera
Niniejsza książka jest dziełem znanego niemieckiego kanonisty, ks. prof. dra Georga Maya (ur. 1926), związanego z Uniwersytetem w Moguncji (1960-1994). Studium to, opublikowane pierwotnie na łamach czasopisma Una Voce Korrespondenz w latach 1975-1976, dotyczy powstania soborowej konstytucji o liturgii oraz jej wprowadzenia w życie przez Pawła VI, aż do powstania Novus Ordo Missae (1969 r.). Autor analizuje specyfikę zreformowanych obrzędów z punktu widzenia liturgicznej Tradycji Kościoła oraz bierze pod uwagę dogmatyczne i duszpasterskie owoce reformy liturgicznej.
Prezentowana książka została poświęcona zjawisku kultury pamięci elity władzy miasta Krakowa w okresie średniowiecza i czasów nowożytnych (do końca XVIII w.). Autor koncentruje się przede wszystkim na funkcjonowaniu miejskich „wehikułów pamięci” – a więc praktyk politycznych zaangażowanych w wytwarzanie, kształtowanie i instytucjonalizację oficjalnej pamięci miasta, której podstawowym nośnikiem były przywileje strzeżone na ratuszu. Owa swoista polityka pamięci władz miasta Krakowa służyła przede wszystkim legitymizacji samorządowego ładu prawno-ustrojowego. Ośrodkiem koordynującym pracę krakowskich „wehikułów pamięci” była kancelaria działająca u boku rady miejskiej.
******
Vehicles of Memory: The Past and Power in Old Kraków (Until the End of the 18th Century)
The book is devoted to the culture of memory of the political elites of Kraków in the middle ages and early modern times (until the end of 18th century). The author concentrates on the workings of the city’s “vehicles of memory”: political practices aimed at the making, shaping and institutionalizing of the official memory of the city, whose chief medium were copies of privileges guarded in the city hall. This sui generis politics of memory on the part of Kraków authorities served above all to legitimize the autonomy of the city’s legal and political system. The centre coordinating the work of Kraków’s “vehicles of memory” was the chancellery run by the city council.
Książka otrzymała nagrodę literacko-graficzną Książka Roku 2022 Polskiej Sekcji Ibby. W łemkowskopolskiej przestrzeni wyobraźni fascynującej młodej pisarki Marii Strzeleckiej odkrywam magię swojego dzieciństwa. Zaczarowana niezwykłą opowieścią, patrzę na świat oczyma zadziwionej dziewczynki. Powracają wspomnienia, wzruszenia, lęki, a nawet zapachy i smaki z okolic Bożego Narodzenia. [Julia Doszna] Piękna, stara baśń. [Andrzej Stasiuk] Piękna opowieść z pięknymi ilustracjami o zimowym Beskidzie Niskim, czyli o mojej ulubionej porze roku w jednym z najpiękniejszych miejsc w naszym kraju. To nie tylko opowieść o przyrodzie, ale przede wszystkim o kulturze i ludziach, którzy tam żyli jeszcze nie tak dawno temu. Bardzo polecam. Bez tej książki trudniej byłoby zrozumieć to miejsce dzisiaj. [Adam Wajrak] Maria Strzelecka (ur. 1975) Doktor sztuk plastycznych. Malarka, ilustratorka, autorka filmów animowanych, projektantka plakatów, gitarzystka basowa i wokalistka zespołów punkowych, aktorka, absolwentka warszawskiej ASP. Mama dwójki dzieci i opiekunka psa malamuta. Od ponad ćwierć wieku ma swój kawałek ziemi w Beskidzie Niskim, który jest jej samotnią lub miejscem spotkań z przyjaciółmi. Przemierzyła północne wybrzeże Norwegii sam na sam z rowerem. Przez cztery sezony stanowiła połowę dwuosobowej załogi jachtu wożącego naukowców lub turystów w trudno dostępne rejony Szpicbergenu. ,,Beskid bez kitu, będący jej debiutem książkowym, otrzymał Nagrodę im. Ferdynanda Wspaniałego dla najlepszej książki dziecięcej wydanej w 2019 roku oraz nagrodę graficzną w konkursie Książka Roku 2020 Polskiej Sekcji IBBY. Książka otrzymała nominację do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy Treść Laudacji wygłoszonej przez Agnieszkę Sowińską 18 czerwca 2022 r., podczas gali Nagrody Literackiej m.st. Warszawy: Beskid bez kitu. Zima to ksia?zka, ktora z szacunkiem i wrazliwoscia? otwiera drzwi do wielowarstwowej historii Beskidu, przywraca na te ziemie? jej prawowitych mieszkancow Łemkow z ich tradycjami, wierzeniami, pieczołowicie odtworzona? codziennoscia?. Wysiedleni podczas tzw. akcji Wisła, dzie?ki Marii Strzeleckiej wracaja? na swoje ziemie, a ich chyze wypełniaja? sie? zapachami, piesniami, odgłosami codziennej krza?taniny, w kamieniołomach słychac stukanie młotow kamieniarzy, na opustoszałych dzis cerkwiskach rozbrzmiewaja? dzwony. A do wigilijnego stołu znow zaprasza sie? gradownikow, płanetnikow, wilki i niedzwiedzie. Swiat przedstawiony w ksia?zce Marii Strzeleckiej odrzuca perspektywe? antropocentryczna? mowi do nas głosami ludzi, zwierza?t, roslin, przedmiotow. Budzi te?sknote? za swiatem, w ktorym kazdy z tych głosow byłby rownoprawny. Beskid bez kitu zachwyca spojnoscia? tresci, obrazu i formy. Drzeworyty, na ktorych rozgrywa sie? warstwa wizualna tej zimowej opowiesci, powstały na deskach z beskidzkich drzew, w ktorych słojach zapisana jest złozona tozsamosc regionu. I ktora? Maria Strzelecka umie wydobyc i opowiedziec nam tak, bysmy chcieli stac sie? jej cze?scia?.
Szamanizm w praktyce autorstwa Roberta Palusińskiego jest poświęcona tematyce szamanizmu jako ścieżki osobistego i duchowego rozwoju. Autor przedstawia historię, filozofię i metody szamańskie, opierając się na źródłach naukowych, doświadczeniach własnych, uczestników jego warsztatów i kursów oraz innych praktyków, a także na tradycjach prasłowiańskich a ściślej mówiąc pradziejowych na obszarze współczesnej Polski. Celem publikacji jest nie tylko zapoznanie czytelnika z podstawami szamanizmu, ale także zachęcenie go do samodzielnego eksperymentowania, praktykowania i odkrywania własnej ścieżki duchowej wolnej od zewnętrznych doktryn czy tradycji. Książka składa się z sześciu rozdziałów, w których autor omawia następujące zagadnienia: W rozdziale pierwszym autor wyjaśnia, czym jest szamanizm, jakie są jego korzenie i jak się rozwijał na przestrzeni wieków. Autor podkreśla, że szamanizm nie jest religią, lecz praktyką duchową, która może być stosowana przez każdego, niezależnie od wyznania czy kultury. Autor zwraca także uwagę na różnice między szamanizmem a innymi formami ezoteryki i duchowości. W rozdziale drugim autor przedstawia podstawowe pojęcia i elementy szamanizmu, takie jak: światy szamańskie, zwierzęta mocy, duchowi przewodnicy, podróże szamańskie, bęben szamański, trans i ekstaza. Autor wyjaśnia, jak te elementy są używane przez szamanów do uzyskiwania wiedzy, uzdrawiania i transformacji. W rozdziale trzecim autor opisuje, jak przygotować się do praktyki szamańskiej, jakie są jej cele i zasady, jak wybrać odpowiednie miejsce, czas i akcesoria, jak nawiązać kontakt z duchami i jak interpretować otrzymane informacje. Autor podaje także kilka przykładów ćwiczeń i technik szamańskich, które można wykonywać samodzielnie lub w grupie. W rozdziale czwartym autor omawia, jak szamanizm może pomóc w rozwiązywaniu problemów osobistych, zawodowych, rodzinnych i społecznych. Autor pokazuje, jak szamanizm może wspierać procesy uzdrawiania, uzależnień, traum, depresji, lęków, chorób, relacji, kariery, twórczości i duchowości. Autor podkreśla, że szamanizm nie jest alternatywą dla medycyny czy psychoterapii, lecz ich uzupełnieniem i wsparciem. W rozdziale piątym autor pokazuje, jak szamanizm może służyć do rozwoju świadomości i duchowości. Autor wyjaśnia, jak szamanizm pomaga odkryć własną legendę, sens życia i misję. Autor zwraca także uwagę na znaczenie szamanizmu dla ekologii, harmonii z naturą i odpowiedzialności za planetę. W rozdziale szóstym autor podsumowuje swoje przesłanie i zachęca czytelnika do dalszego zgłębiania tematu szamanizmu. Autor podaje także kilka źródeł i rekomendacji dla zainteresowanych szamanizmem, zarówno w formie książkowej, internetowej, jak i warsztatowej.
W 1906 roku Ludwig Pollak odnalazł prawe ramię Laokoona ze słynnej grupy rzeźbiarskiej, odkrytej czterysta lat wcześniej na Eskwilinie. Swoje znalezisko podarował Watykanowi. 16 października 1943 roku Pollak znalazł się wraz z rodziną wśród Żydów wywiezionych z Rzymu do Auschwitz. Hans von Trotha poświęcił mu swoją powieść. Dokonał rekonstrukcji ostatnich rzymskich chwil życia wybitnego archeologa, marszanda i muzealnika. Stworzył przejmującą opowieść o miłości do sztuki, wierności własnym przekonaniom i tragicznych meandrach historii.
W książce można ponadto znaleźć rozważania o geniuszu Goethego, uwagi o słynnych rzymskich muzealnikach i amerykańskich kolekcjonerach, zachwyt pięknem Hagady z Mantui, próbę interpretacji losu Laokoona. Ramię Pollaka to książka prawdziwie erudycyjna, która wychodząc od jednej, konkretnej biografii, wskazuje wiele innych, prowadzi ku światu, kulturze i sztuce.
Ludwig Pollak (1868-1943) urodził się w Pradze, zginął w Auschwitz, jego miastem był Rzym. Jako kurator współtworzył Museo Barracco – rzymskie muzeum rzeźby antycznej. W 1906 roku na placu budowy odnalazł prawe ramię Laokoona ze słynnej grupy rzeźbiarskiej, odkrytej czterysta lat wcześniej na Eskwilinie. Swoje znalezisko Pollak podarował Watykanowi. W 1957 roku „ramię Pollaka” zostało połączone z Grupą Laokoona, zastępując XVI-wieczną, błędną rekonstrukcję.
Hans von Trotha (ur. 1965) studiował literaturę w Heidelbergu i Berlinie. Był redaktorem w berlińskim wydawnictwie Nicolai (jednym z najstarszych wydawnictw w Niemczech). Jest autorem klasycznej monografii angielskich ogrodów oraz eseistycznej A Sentimental Journey: Laurence Sterne in Shandy Hall (2018). Ramię Pollaka to jego pierwsza powieść.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
