Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Jeden z amerykańskich fotografów żyjących w XIX stuleciu – Mathew B. Brady - jest autorem słynnego powiedzenia, które brzmi: „Nawet najbardziej doświadczeni fotografowie nie są do końca pewni wyników swoich działań”. Specjaliści zajmujący się konserwacją-restauracją fotografii mają podobne doświadczenia, różnorodność technik fotograficznych wynalezionych w XIX i XX wieku sprawiła bowiem, że prace nad ratowaniem fotograficznego dziedzictwa kulturowego utrwalonego na podłożach papierowych, szklanych czy sztucznych należą do zadań trudnych. Ciągły rozwój metod konserwacji sprawia, że każdego roku stajemy się bardziej doświadczeni i zasobni w wiedzę, mamy też okazję poznawać opinie rozmaitych specjalistów z różnych środowisk. Niniejsza publikacja wychodzi naprzeciw potrzebom popularyzacji wiedzy konserwatorskiej i jako pierwsza w Polsce poświęcona jest w całości zagadnieniu ochrony i konserwacji fotografii. Badacze i konserwatorzy dzielą się w niej wynikami własnych prac. Zdajemy sobie sprawę, że poruszone tematy są przysłowiową kroplą w morzu istniejących zagadnień i problemów, udało się nam jednak zgromadzić znaczącą liczbę interesujących tekstów. Chcemy także podkreślić, że książka ta nie jest podręcznikiem konserwacji, lecz zbiorem artykułów prezentujących autorskie rozwiązania wielu problemów związanych z ochroną fotografii przed zniszczeniem i z praktycznymi działaniami konserwatorskimi.
Intrygująca podróż po świecie niedoskonałości, które czynią nas ludźmi.My, ludzie, lubimy myśleć o sobie jak o wysoce rozwiniętych istotach. Skoro jednak jesteśmy najdoskonalszym wytworem ewolucji, to dlaczego nasze kolana są tak wadliwe? Dlaczego tak często się przeziębiamy? Dlaczego przeważająca część naszego genomu niczemu nie służy? Czy naprawdę musimy oddychać i przełykać tą samą cienką rurką?Profesor biologii Nathan Lents wyjaśnia, że historia naszej ewolucji to nic innego jak jeden wielki zbiór pomyłek a każda kolejna bardziej niezręczna, czasem wręcz bezlitosna. Ludzki organizm jest niezwykłą mozaiką kompromisów. Zarazem jednak świadczy to o naszej wielkości, gdyż jak pokazuje badacz mając tak wiele wad konstrukcyjnych, stajemy się mistrzami w ich obchodzeniu.Człowiek i błędy ewolucji to bardzo atrakcyjnie opowiedziana, pouczająca historia niekonwencjonalnego bilansu kosztów naszego sukcesu.W tej książce Nathan Lents odkrywa przed nami niedoskonałości naszej biologii ze swadą, humorem i mądrym optymizmem. Po jej lekturze na nowo docenicie ludzkie słabości, które w przewrotny nieraz sposób kształtowały nasz niezwykły gatunek. -Deborah Blum, laureatka Nagrody Pulitzera, autorka książki Mózg i płeć.Każdy, komu kiedyś wypadł dysk, wie, że człowiek nie jest zbyt mądrze skonstruowany, większość z nas jednak nie zdaje sobie sprawy ze skali tych niedoskonałości. Nathan Lents wypełnia tę lukę [] wnikliwą i zabawną wędrówką po miriadach odstępstw od inżynierskiego ideału [], a także ich często zaskakujących wyjaśnieniach. - Ian Tattersall, paleoantropolog, autor m.in. I stał się człowiek. Ewolucja i wyjątkowość człowieka oraz Dzieje człowieka od jego początków do IV tys. p.n.e.
Książka stanowi przykład praktycznej realizacji postulatu interdyscyplinarności w studiach nad pożywieniem, które w ostatnich latach jest przedmiotem badań przedstawicieli wielu nauk: archeologii, historii, antropologii, socjologii, kulturoznawstwa. Prezentowane w niej artykuły podzielone na trzy części o zróżnicowanej tematyce, mieszczące się w ramach tzw. food studies, podejmują próbę określenia roli jedzenia w życiu człowieka. Nie tylko przez pryzmat zaspokajania podstawowych potrzeb egzystencjonalnych, ale także jako ważne źródło, które w przestrzeni historycznej kreowało działania społeczno-kulturowe. Takie zintegrowane spojrzenie na kwestię żywności jest niezbędne do pełnego zrozumienia złożonych problemów związanych z jedzeniem. Takie podejście jest także czymś więcej niż tylko sumą badań poszczególnych dyscyplin naukowych – dostarcza nowych informacji na temat sposobów, w jakich żywność uczestniczy w całokształcie procesów społecznych, politycznych, środowiskowych, kulturowych i ekonomicznych.
„Jedna z najważniejszych książek, jakie ukazały się na świecie po zakończeniu zimnej wojny”
Henry Kissinger
Świat, jaki się wyłonił po zimnej wojnie, nie jest światem jednej cywilizacji. Po długim okresie dominacji Zachodu zmienił się układ sił, wzrosła potęga cywilizacji niezachodnich. Polityka globalna stała się wielobiegunowa. Pierwsze lata po zakończeniu zimnej wojny stały pod znakiem dramatycznych przemian tożsamości różnych ludów. W świecie, jaki wtedy nastał, zaczęły się liczyć symbole kulturowej tożsamości, takie jak krzyże, półksiężyce, a nawet nakrycia głowy. Kulturowa tożsamość okazała się tym, co dla większości ludzi ma najważniejsze znaczenie. Amerykański politolog Samuel P. Huntington dowodzi, że źródłami konfliktów międzynarodowych stają się już nie ideologie czy gospodarka, ale różnice kulturowe, wywodzące się w znacznej mierze z podziałów religijnych i przesądzające o tożsamości narodów. Autor wyjaśnia ewolucję polityki światowej i próbuje odpowiedzieć na pytanie, co dalej z cywilizacją Zachodu.
Książka zasługuje na uwagę każdego, kto zajmuje się szeroko rozumianymi zagadnieniami pedagogiki (wychowania) w jej różnych kontekstach – społecznym, kulturowym, psychologicznym, filozoficznym. Autorzy, zaproszeni do udziału w tej publikacji, zwracają uwagę na podstawowe problemy istotne dla społeczeństwa żyjącego w kulturze ponowoczesnej (neoliberalnej), a jednocześnie w swoich analizach diagnozują zagadnienia bardziej szczegółowo, powiększając w ten sposób obszar (nie)wiedzy.
Do chwili przedłożonego przez Prof. Grażynę Gzellę opiniowanego "Słownika" brak podobnego opracowania stanowił dostrzegalną lukę w prasoznawczej historiografii tyczącej dziejów pomorskiego czasopiśmiennictwa. Toteż w mojej opinii nie będzie egzageracją, jeśli stwierdzę, że oceniania praca jest nie tylko »wypełnieniem« owego braku, lecz także, a może przede wszystkim, jawi się jako opracowanie o stosunkowo szerokim spectrum poznawczym, wskazującym i umożliwiającym podjęcie szczegółowych już kierunków badań nad biografiami historycznymi wybranych postaci. Cennym uzupełnieniem poszczególnych osobowych biogramów jest ujęta poniżej każdego tekstu informacyjno-biograficznego obszerna bibliografia źródłowo-materiałowa poszerzająca znacząco stronę poznawczą hasła osobowego. Podobną funkcję pełnią też wizerunki (fotografie) przedstawianych w biogramach ludzi.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Andrzeja Romanowa
Autorka [monografii] podjęła się opisu tekstu nagrobnego, co jest ważnym aktem werbalnego wyrażanie pamięci o tych, których wśród nas już nie ma. Wprawdzie tekst ten na gruncie polskim został już opisany, jednak jeszcze nikt nie podjął się analizy inskrypcji powstałych w dwóch dość odmiennych, choć słowiańskich, kulturach narodowych - katolickiej i prawosławnej. Jest to novum w prezentowanej pracy. Tekst inskrypcji bowiem nie powstaje jako powielanie neutralnego schematu (czy inwariantu). Zawsze odnosi się do tradycji kulturowej, w której żył zmarły i w której żyje fundator nagrobka oraz tekstu inskrypcji. Te cechy widoczne są zwłaszcza w części inicjalnej i finalnej inskrypcji. Z tego względu dobrze, że autorka dużo uwagi poświęciła opisom tekstów polskich i ukraińskich (czasami też rosyjskich). Pogranicze bowiem to przestrzeń, w której funkcjonują nie tylko dwie kultury, ale również trzecia, dążąca do likwidacji opozycji "swój - obcy" i przekształcenia jej w opozycję "swój/mój - inny/nie mój". Inny zezwala na włączenie go do mojej kultury mimo pewnej odmienności (symbioza z zachowaniem odmienności). Skutkuje to dobrowolnym przejmowaniem elementów obcej kultury i wprowadzeniem ich do swojej, czyli wzbogaceniem kultury docelowej. [...] Mieszanie się zjawisk kulturowych widać również w analizowanych przez Autorkę tekstach.
Z recenzji prof. dr. hab. Mieczysława Balowskiego (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu)
Autor przedstawia głośne teorie dotyczące płci i seksualności oraz analizuje utwory, w których kwestie biologii, ciała, płci i erotyki stanowią istotę narracji. Omawia toczący się w kulturze dyskurs na ten temat, ukazany na szerokim tle przemian cywilizacyjnych oraz kolejne progi językowego oporu, stanowione przez prawo, obyczaj czy religię, które język literatury pokonywał, coraz swobodniej opisując kwestie erotyzmu.
Rozprawa jest pierwszym syntetycznym rozpoznaniem recepcji włoskiej literatury dziecięcej w Polsce. Z pracy wyłania się obraz intrygujący i zróżnicowany zarówno literatury tłumaczonej na język polski, jak i polskiej kultury i rzeczywistości wydawniczej PRL. Autorka śledzi bowiem zarówno samą literaturę tłumaczoną, jak i zmienne nastawienia cenzury, drobiazgowo omawia różnorodne motywy decyzyjne, przedstawia zapiski, zalecenia i opinie, dając w ten sposób znakomite studium tego zjawiska, wciąż niedostatecznie opisanego, szczególnie w odniesieniu do literatury dla dzieci i młodzieży.
Książka napisana z zaangażowaniem i pasją, zgodnie z zasadami eseju naukowego, łączy powściągliwość badawczą z autentyczną pasją zwiadowcy przemierzającego nierozpoznane obszary i stawiającego pierwsze znaki, pozwalające kolejnym badaczom pewniej przemierzać poznane już i opisane lądy.
Z recenzji prof. Grzegorza Leszczyńskiego
Przedmiotem niniejszej publikacji są działania bibliotek aktywnie promujących książkę dziecięcą, z uwzględnieniem działań podejmowanych we współpracy z twórcami literatury dla dzieci i młodzieży oraz różnymi instytucjami. Zasadniczym celem rozprawy jest ukazanie oferty kulturalnej dla dzieci i młodzieży. Do celów szczegółowych należą:
przedstawienie typologii i funkcji najpopularniejszych imprez bibliotecznych dla dzieci i młodzieży,
ukazanie biblioteki jako jednego z elementów systemu promocji książki dziecięcej,
wyznaczenie wspólnych obszarów promocji biblioteki oraz pisarzy dla dzieci i młodzieży.
Praca ma charakter syntetyczny, diagnostyczny oraz pragmatyczny.
Powinna posłużyć zarówno badaczom, jak i bibliotekarzom jako przewodnik, który pozwoli na rozeznanie w możliwościach, określenie popełnianych błędów i wypróbowanie rozwiązań, które sprawdziły się już w innych bibliotekach, bądź mają szansę się sprawdzić, biorąc pod uwagę kierunki zachodzących w bibliotekarstwie zmian.
Promocja książki i biblioteki powinna nie tylko polegać na ich prezentacji, ale też edukować, dążyć do zrozumienia i akceptacji, czyli tworzyć przestrzeń do działań.
ze Wstępu
Publikacja, z uwagi na przedmiot badań i metodologię może być nazwana próbą empirycznej weryfikacji pewnych założeń teoretycznych.
Przedmiotem badania jest natężenie postaw wobec bezpieczeństwa kulturowego w dyskursie sejmowym w latach 2004–2011. Z kolei głównym celem – ustalenie, jak zmieniały się tworzone przez elity polityczne językowe obrazy niematerialnych oraz materialnych dóbr kultury we wskazanym przedziale czasowym. Cele szczegółowe to: zestawienie konfiguracji celów oraz środków wykorzystywanych przez posłów do wyrażania postaw wobec bezpieczeństwa kulturowego w poszczególnych okresach, uchwycenie zmian w tym zakresie, przejawiających się w rekonfiguracjach typów postaw, określenie stopnia dywersyfikacji komunikatów wypowiadanych przez polityków we własnym imieniu oraz imieniu jednostek organizacyjnych, czyli klubów i kół poselskich.
Autorka podejmuje próbę ustalenia w jakim stopniu zmieniła się treść językowych kreacji dóbr kulturowych elit politycznych w szeregu czasowym okresów: 1 maja 2004 – 20 grudnia 2007 r.
i 21 grudnia 2007 – 31 grudnia 2011 r.
Główna hipoteza badawcza brzmi: w dyskursie sejmowym poziom natężenia postaw wobec bezpieczeństwa kulturowego w czasie pomiędzy 1 maja 2004 – 20 grudnia 2007 r. a 21 grudnia 2007 – 31 grudnia 2011 r. prawdopodobnie zmienił się w sposób następujący: w zakresie odwołań do materialnych dóbr kultury w przypadku kontrakulturacji i witalizmu – w średnim stopniu uległ obniżeniu; natywizmu – w średnim stopniu wzrósł; autonegatywizmu – w niskim stopniu uległ obniżeniu; natomiast w obszarze referencji do niematerialnych dóbr kultury w sferze kontrakulturacji – w niskim stopniu uległ obniżeniu; witalizmu i autonegatywizmu – w bardzo niskim stopniu uległ obniżeniu; natywizmu – w średnim stopniu wzrósł. Skoncentrowano się w niej zatem na zakresach zmian, jakie uwidoczniły się w językowych obrazach dóbr kultury tworzonych przez polityków.
„Rocznik Biblioteki Narodowej” to czasopismo naukowe poświęcone kulturze piśmiennej w szerokim znaczeniu – zagadnieniom historycznym, ikonograficznym, muzykologicznym, badaniom nad książką, zarówno dawną, jak i współczesną, a także nad rękopisami, problemom związanym z katalogowaniem materiałów piśmiennych i wielu innym.
Tom XLVIII „Rocznika Biblioteki Narodowej” otwierają materiały poświęcone opracowaniu rzeczowemu zbiorów bibliotecznych. Kolejne artykuły omawiają kryteria gromadzenia poloników zagranicznych, historię kartoteki głównej Zakładu Bibliografii Polskiej Biblioteki Narodowej, opracowanie artykułów z gazet i tygodników polskich. Obszerne rozprawy dotyczą metod identyfikacji przedtrydenckich druków liturgicznych, odręcznej adiustacji unikatowego egzemplarza Inwentarza praw polskich Arnolfa Żeglickiego, księgozbioru lwowskiego Towarzystwa Ćwiczącej się Młodzieży w Literaturze Ojczystej z pierwszych lat XIX wieku, przekładów polskiej literatury pięknej w Hiszpanii w XIX wieku, a wreszcie publikacji Bractwa Przenajświętszej Bogurodzicy w Chełmnie na przełomie XIX i XX wieku. „Rocznik” zawiera również wspomnienie o Adelajdzie Romer-Wysockiej, która przekazała pod opiekę Bibliotece Narodowej archiwum niezwykłej rodziny Romerów z Antonosza koło Kowna, i prezentuje sylwetkę tej wyjątkowej osoby.
Na początku było pytanie o to, dlaczego w 1933 roku władzę przejęli w Niemczech naziści i dlaczego nazistowska polityka spotkała się z tak dużym przyzwoleniem społecznym. Jak pokazują zebrane w tym tomie teksty, mechanizmy pozyskiwania, stabilizowania i kontestowania władzy można zrozumieć jedynie dzięki analizie codziennych praktyk wykonywanych w danym hic et nunc. Władza nie jest mianowicie ani abstrakcyjną siłą, ani wytworem charyzmatycznego przywódcy, lecz splotem relacji istniejących między rządzącymi i rządzonymi. O ile polityka rządzących daje się dość łatwo zrekonstruować, o tyle działania, zachowania i postawy rządzonych trudno uchwycić za pomocą tradycyjnych narzędzi badawczych. Eigen-Sinn, czyli samo-wola, to koncepcja, która pozwala dostrzec i wyjaśnić szerokie spektrum praktyk społecznych, za pomocą których ludzie przyswajają sobie dane okoliczności. Ten stworzony przez Alfa Lüdtkego i spopularyzowany przez Thomasa Lindenbergera termin jest znakiem ?rmowym (zachodnio)niemieckiej historii życia codziennego, i zarazem jedną z najbardziej innowacyjnych koncepcji europejskiej historiogra?i ostatnich lat. Zamieszczone w tym tomie teksty Lüdtkego i Lindenbergera oraz innych autorów pokazują, dlaczego analizując historyczny szczegół, nie można tracić z oczu społecznego ogółu.
Czterolecie między śmiercią Stalina a potwierdzeniem hegemonii socjalistycznego realizmu to okres intensywnej walki o utrzymanie tej pozycji. Ważną rolę odegrała tu zasadnicza ideologiczna dychotomia SWOI – OBCY, MY – ONI, WROGOWIE, tym bardziej że wobec spodziewanego odprężenia po śmierci wodza druga z tych kategorii stała się jak najbardziej aktualna, zagrożenie ze sfery rytualnej nagle przeniosło się do sfery realnej. Ta dychotomia znalazła swoje realizacje również w subdyskursie o kulturze. Formalizm, dekadentyzm, naturalizm – tak określano kierunki w sztuce, przed którymi za wszelką cenę należało postawić tamę. Jednak jak je definiować, by nie straciły swojej specyficznej, złowrogiej magii? Czy w ogóle je definiować? Jak objaśniać je ludziom, czytelnikom gazet tak, aby kwalifikowali je zgodnie z oczekiwaniami władz, zachowując przy tym ich istotną cechę – semantyczną niedookreśloność pozwalającą na swobodne posługiwanie się nimi jako stygmatyzującymi etykietami. Odpowiedź na te pytania znaleziono m.in. w metaforze – doskonałym środku oddziaływania na odbiorcę. Zbudowanie wielu paraleli między abstrakcyjnymi pojęciami z zakresu teorii sztuki i literatury a najbardziej oczywistymi, powszednimi, archetypowymi metaforami pozwoliło propagandzie kulturalnej rozwiązać ten problem. O metaforyczności badanych tekstów świadczą liczby. Wśród około trzech tysięcy odnotowanych podczas kwerendy (materiały gazety „Prawda” z lat 1953–1957) użyć w ten czy inny sposób wartościujących jednostek leksykalnych znacznie ponad tysiąc to użycia metaforyczne. Spośród nich wybrano te, które bezpośrednio wchodzą w relacje opozycyjne, budując klarowny dla odbiorcy, oczywisty pod względem interpretacyjnym obraz podstawowej ideologicznej dychotomii SWOI – OBCY. Proponowana praca ma pokazać, jak ten mechanizm działał na łamach najważniejszej gazety w ZSRR – „Prawdy”.
Od 1 września 2018 r. po raz pierwszy został wprowadzony obowiązek ustalania oceny pracy z urzędu. Nowością jest wprowadzenie mechanizmu nadającego ocenie pracy charakter okresowy. Jeżeli nauczyciel nie będzie ubiegał się już o wyższy stopień awansu zawodowego, ocena powinna być ustalana co 3 lat, licząc od dnia uzyskania ostatniego stopnia awansu zawodowego.
Wybór esejów jednego z najwybitniejszych żyjących heritologów (i ojców założycieli dyscypliny) stanowiący jednocześnie pierwszą polskojęzyczną prezentację wyjątkowego wkładu Johna Tunbridge’a do światowych badań nad dziedzictwem kulturowym.
Zebrane w tomie artykuły są świadectwem zmian, jakie w ostatnich trzydziestu latach zaszły w sposobach postrzegania i rozumienia dziedzictwa, a także transkontynentalną podróżą przez miejsca, w których wykuwało się nowoczesne myślenie na jego temat.
Eseje Tunbridge’a – w których badacz między innymi zastanawia się nad tym, do kogo dziedzictwo należy i czy istnieje w liczbie mnogiej, przygląda się kłopotliwemu dziedzictwu apartheidu w Republice Południowej Afryki i postkolonialnemu w Indiach Zachodnich, czy też snuje refleksje nad „ciemną stroną” turystyki i wyzwaniami stojącymi przed rewitalizacją miast historycznych – to nie tylko pasjonująca i erudycyjna, lecz także niezbędna lektura dla każdego zainteresowanego związkami pomiędzy przeszłością a teraźniejszością.
Szósty tom serii Heritologia pod redakcją Jacka Purchli. Publikacja przygotowywana w ramach Europejskiego Roku Dziedzictwa Kulturowego
Uniwersytet to my!
Akademia jako pociągająca forma wspólnego życia odchodzi w przeszłość. Czy warto bronić dziś tradycyjnej wizji uniwersytetu i humanistyki? Co zmienia Ustawa 2.0? Dlaczego na uczelniach wybuchły protesty?
W Temacie Miesiąca:
Nowa idea uniwersytetu
Tomasz Majewski
Krytyczny przewodnik po zmianach na uniwersytecie
Przemysław Czechanowski, Piotr Drygas
Krajobraz po nowej ustawie
Dyskusja z udziałem: Aleksandra Bobko, Macieja Gduli, Cezarego Kościelniaka, Małgorzaty Kowalskiej
Ponadto w numerze:
W lipcu 2018 r. Meksyk wybrał pierwszego lewicowego prezydenta w historii. Do urn poszła rekordowo duża liczba Meksykanów Ola Synowiec
40 lat po wyborze Jana Pawła II: Ani lewica, ani prawica nie interesują się Wojtyłą Michał Łuczewski w rozmowie z Michałem Jędrzejkiem
Kłopoty polskiej filozofii. W jakiej kondycji jest tradycja kontynentalna? Piotr Augustyniak, Joanna Bednarek, Agata Bielik-Robson, Piotr Graczyk, Karol Tarnowski i Jan Woleński
„Rock, mój drogi, to AIDS powietrza!” Poetkę i tłumaczkę Janinę Katz wspomina Bartłomiej
Dobroczyński
Stacja: Literatura – Opowiadanie Grzegorza Strumyka „Z monotonii”
Gramatyka bieli jest książką porywającą, mocną, wnikliwą i z ogromnym kunsztem – specjalnie używam tego słowa – skomponowaną. Nie bez znaczenia dla zawartych w niej analiz i interpretacji jest „ucho wewnętrzne” autora – ku muzyce zawsze otwarte.
Książka zawiera ogromny ładunek spraw poważnych, trudnych, mrocznych – tak, Gramatyka bieli podszyta jest ciemnością – można ja zresztą zobaczyć i czytać jako kontrapunkt, ale też kontynuację Lekcji ciemności tegoż autora.
Pod względem swojej gęstości i nasycenia splatającymi się ze sobą wątkami "Gramatyka bieli" jest osiągnięciem tej samej miary, co "Podróże do piekieł" Bolesława Micińskiego. Jest to książka zapadająca głęboko w pamięć, na zawsze już otwarta, do której będzie się nie raz wracało, by czytać ją na nowo.
Zbigniew Benedyktowicz
Książka Marty Polaczek-Bigaj Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa – Książka –Ruch”, studium wybranych problemów jest kontynuacją poprzedniej monografii Autorki, poświęconej historii RSW od momentu jej powstania do likwidacji. Autorka podjęła w niej trzy wybrane wątki z bogatej i ciągle jeszcze nieopisanej w pełni historii RSW i poddała je szczegółowej analizie. Pierwszym z nich jest historia tygodnika „Polityka”, jego rola w systemie prasowym PRL i źródła sukcesu po likwidacji RSW. Drugi wątek dotyczy działalności działu poligrafii RSW, jego rozwoju i problemów. Trzeci poświęcony został rywalizacji krakowskich dzienników: partyjnej „Gazety Krakowskiej” i nieobciążonego peerelowską przeszłością „Czasu Krakowskiego”, z której zwycięsko wyszła ta pierwsza.
Wielką zaletą tej publikacji, podobnie zresztą jak i poprzedniej poświęconej RSW, jest wykorzystanie w niej, oprócz dokumentów i literatury przedmiotu, także autorskich wywiadów z osobami pracującymi w RSW i udostępnionych przez nie Autorce przechowywanych w prywatnych archiwach materiałów.
Prof. nadzw. dr hab. Katarzyna Pokorna-Ignatowicz
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
