Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Wieś miniona, lecz obecna. Ślady dawnych wsi i ich badania to już druga część refleksji i analiz poświęconych zagadnieniu osad fizycznie lub metaforycznie opuszczonych, zarówno w czasach odległych, jak i całkiem bliskich, wydawanych przez Muzeum „Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie” w ramach serii Monografie i Materiały MGPE. Niniejsza publikacja ponownie podejmuje tę problematykę, prezentując ją – podobnie jak uprzednio – z perspektywy różnych dziedzin nauki i z wykorzystaniem stosowanych w nich odmiennych metodologii. Wieś zaprezentowano zatem w ujęciach charakterystycznych dla historii, archeologii, etnografii oraz dyscyplin pokrewnych.
Uwzględniony został aspekt materialny funkcjonowania obszarów wiejskich oraz społeczno-kulturowe konsekwencje ich istnienia przejawiające się w postaci niematerialnej. Reprezentujące pierwsze ujęcie teksty poświęcono różnorodnym reliktom struktur osadniczych oraz próbom ratowania zanikających elementów dawnych układów ruralistycznych, w przypadku drugiego aspektu analizy dotyczą toponimów, obyczajowości, obrzędowości czy narracji, a także kwestii społeczno-ekonomicznych.
"Teatr w Polsce 2018" zawiera - jak osiem poprzednich roczników - pełną dokumentację wszystkich wydarzeń (premier, repertuarów, kolejnych edycji festiwali), które odbyły się w sezonie 2016/17 oraz teksty Wojciecha Majcherka "Emocje", Doroty Buchwald "Filozofia dokumentowania, czyli dlaczego archiwista dokumentalisty nie zrozumie" i "Statystyka sezonu 2016/17" oraz Rafała Kasprzaka "Ekonomiczny efekt teatru".
Niewątpliwie kolejne tomy "Teatru w Polsce", wydawane pracowicie przez Instytut Teatralny, są bezcenną skarbnicą informacji o wydarzeniach życia teatralnego w danym sezonie. Mamy zebrane wszystkie nazwiska, daty, tytuły, wszelkie dane. Jednego tylko brakuje: emocji, które towarzyszyły spisanym faktom. Emocje rzecz jasna nie podlegają statystykom, ale przecież czujemy je doskonale. One tworzą właśnie życie. Bez nich sezon 2016/2017 mógłby się wydać podobny do poprzednich - odbyły się setki premier, imprez, festiwali. A przecież był to wyjątkowy czas w teatrze i wokół niego. Jeśli ktoś kiedyś napisze historię polskiego teatru ostatnich dekad, będzie musiał więcej uwagi poświęcić temu, co wydarzyło się w tym jednym sezonie. I na pewno przywołać emocje, które grały również swoje role".
Wzory kultury, opublikowane w 1934 roku dzieło amerykańskiej antropolożki Ruth Benedict (1887–1948), należą do światowego kanonu literatury naukowo-humanistycznej. Będąc jedną z podstawowych lektur studenta nauk społecznych, niosą jednocześnie przesłanie dla szerokich kręgów czytelniczych o zrozumieniu inności i tolerancji dla niej. Benedict pokazuje, jak zróżnicowane, osobliwe, czasem wprost niepojęte dla nas mogą być zjawiska kulturowe poszczególnych społeczeństw, jednak ujęte w kontekście danej kultury, są czymś normalnym. Jednostka aktywizuje niektóre spośród swoich możliwości zgodnie z wymaganiem „wzorca” kultury, w której żyje. Podług tego wzoru urabia na swój użytek dostarczany jej duchowy surowiec. Ukazanie mechanizmu tego kulturowego warunkowania było wielką nauką dla ludzkości i pozostaje nią do dzisiaj. Benedict ilustruje swoją koncepcję fascynującymi przykładami kontrastowo dobranych kultur cywilizacyjnie mniej zaawansowanych od naszej. Opisuje trzy przypadki: harmonijnych Indian Zuni, dionizyjskich i szalonych Indian Kwakiutlów (Ameryka Północna), złowieszczych Dobu (Nowa Gwinea). Każda z tych kultur ma określoną logikę zbudowaną wokół pewnej naczelnej idei, wyznaczając wzorzec postępowania dla swojej populacji. Dziś, po niemal stu latach od jej napisania, książka Benedict frapuje nie mniej niż w minionym czasie.
W ostatnich latach tematyka marketingu i zarządzania stała się jednym z najbardziej dynamicznie rozwijających się obszarów badawczych w dyscyplinie, jaką jest bibliotekoznawstwo i informacja naukowa. O dużej popularności tej tematyki świadczy jej stała obecność na konferencjach naukowych oraz znacząca i stale rosnąca liczba publikacji z tego zakresu. Jest ona także uwzględniona w ofercie dydaktycznej większości placówek kształcących bibliotekarzy. Implikuje to proces pojawiania się nowego słownictwa oraz adaptowania terminów z zakresu organizacji i zarządzania do potrzeb bibliotekoznawstwa. Można jednak zauważyć, że przy stosunkowo dużej liczbie publikacji poświęconej określonym problemom zarządzania bibliotekami i stosowaniu przez nie narzędzi marketingowych, stanowczo brakuje prób uporządkowania sfery semantycznej i syntezy dotychczasowego dorobku terminologicznego w tej dziedzinie. Niniejsza publikacja stanowi próbę wypełnienia tej luki. Adresowana jest do pracowników naukowych, kierowników i pracowników bibliotek oraz studentów, którzy spotykają się na co dzień z wieloma koncepcjami i pojęciami z zakresu zarządzania i marketingu bibliotecznego.
Autorzy prezentują niezwykle istotną, zwłaszcza dla badaczy historii XIX i XX wieku, kwestię obfitości źródeł oraz wynikające z masowego charakteru materiałów trudności w ich opracowaniu, edycji i udostępnianiu. Wprowadzają przy tym bardzo istotne rozróżnienie między „masowością źródeł”, czyli ich obfitością, a „źródłami masowymi” o jeszcze większym na ogół wolumenie, ale jednorodnej, powtarzającej się strukturze informacyjnej, która często umożliwia zastosowanie skróconych form edycji oraz tworzenie baz danych.
W zawartych w tomie studiach przedstawiono różne koncepcje edytorskie oraz problemy wiążące się z edycją określonych typów źródeł masowych, np. niejednorodnych (testamenty galicyjskie) czy spisanych w różnych językach (dokumenty z Archiwum Ringelbluma). Rozważano również możliwości upowszechniania źródeł interesujących, a mało znanych (archiwa więzienne i policyjne, karty pomiarowe poborowych). Wskazano jednocześnie trudności związane z konstruowaniem baz danych czy archiwizowaniem i udostępnianiem dokumentów mówionych. Omówiono także konkretne narzędzia do digitalizacji i edycji cyfrowej źródeł masowych.
******
Editing in the face of mass character of the contemporary sources
The authors present an important issue, especially for the historians of the 19th and 20th centuries, that is the abundance of sources and the problems in processing, editing and providing access to these materials, resulting from their mass character. The authors explore different editorial concepts and challenges connected to the editing of certain types of mass sources, for example heterogenous sources or those written in different languages. They pinpoint the difficulties involved in creating databases or archiving and providing access to oral records. The authors discuss tools used for the digitization and digital editing of mass sources.
Jak, w przystępny sposób, wyjaśnić dzieciom sens Wielkanocy i przybliżyć wielkanocne tradycje? Z pomocą przychodzą bajkowi bohaterowie, Emilka i Maks. Dwie małe, rezolutne, ciekawe świata myszki są przewodnikiem w poznawaniu tradycji Wielkiej Nocy. Opowieść pełna przygód i zaskakujących zwrotów akcji. Dzieci wraz z Emilką i Maksem dowiedzą się czym jest Wielki Post, Niedziela Palmowa i Lany Poniedziałek, poznają potrawy wkładane do wielkanocnego koszyczka, dowiedzą się także, jaki jest sens świąt wielkanocnych. Dzięki temu książka jest nie tylko wciągającą opowieścią o przygodach Emilki i Maksa, jest także pomocą w przybliżeniu dzieciom tajemnicy Wielkanocy. Dużym atutem bajki jest szata graficzna, kolorowe ilustracje i delikatna kreska przyciągną oko nawet najbardziej wymagającego miłośnika rysunków. Emilka i Maks na tropie Wielkanocy to bajka, która bawi i uczy.
Książka, którą oddajemy do rąk czytelnika, jest pokłosiem wystawy Biedermeier, prezentowanej w Muzeum Narodowym w Warszawie w 2017 r.1, i towarzyszącej jej międzynarodowej konferencji Polski biedermeier – romantyzm „udomowiony”, współorganizowanej przez Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego i Muzeum Narodowe w Warszawie. Ekspozycja ukazywała tzw. sztukę mieszczańską w szerokim kontekście środkowoeuropejskim, naświetlając wiele kluczowych zagadnień ówczesnej kultury, lecz nie wyczerpując wszystkich jej wątków. Zadaniem sesji i niniejszej publikacji jest pogłębienie i wzbogacenie studiów nad biedermeierem z uwzględnieniem jego polskich adaptacji i aspektów, zjawisk regionalnych, związków polskich artystów i rzemieślników z niemieckimi i austriackimi ośrodkami sztuki, recepcji kultury mieszczańskiej przez „potomków Sarmatów” – ziemiaństwo.
Fragment Wstępu, Agnieszka Rosales-Rodriguez
My, ludzie, dzielimy 98 procent naszych genów z szympansamiJesteśmy dominując gatunkiem na planecie rozwinęliśmy naukę, skomplikowane i różnorodne formy komunikacji, stworzyliśmy miasta i zapierające dech w piersiach dzieła sztuki podczas gdy szympansy, mimo że genetycznie blisko, pod każdym innym względem są od nas daleko. Co jest niezwykłego w tej dwuprocentowej różnicy DNA, która spowodowała taką rozbieżność między ewolucyjnymi kuzynami? W tym fascynującym i prowokacyjnym dziele, uznany naukowiec i laureat nagrody Pulitzera, Jared Diamond odkrywa, jak niezwykłe ludzkie zwierzę, w niezwykle krótkim czasie, rozwinęło zdolność do rządzenia światem... i środki do nieodwracalnego zniszczenia go.
W najnowszej monografii autor przedstawił działalność wydawniczą Komitetu do spraw Dzieci Polskich w ZSRR w latach 1943-1946. Na tle stosunków polsko-radzieckich nakreślił dramatyczny stan edukacji dzieci zesłańców w okresie do 1943 r. Na podstawie archiwaliów posowieckich omówił polityczne uwarunkowania i konteksty pracy wydawniczej Komitetu, która miała służyć kształtowaniu świadomości ucznia, pożądanej z punktu widzenia polskich komunistów. Czytelnik poznaje od kuchni ich wysiłki na rzecz dostarczenia szkołom z polskim językiem wykładowym programów nauczania oraz podręczników nasyconych odpowiednią treścią merytoryczną i ideowopolityczną. Szczególnie interesujące uwagi autora dotyczą przygotowania i wydania takich oryginalnych opracowań, jak: elementarz, czytanki, wypisy z literatury ojczystej oraz geografia Polski i program nauczania historii Polski. Nie stroni on od krytycznych refleksji na temat rozmaitych przeszkód w prowadzeniu działalności edytorskiej Komitetu, które wynikały głównie z ograniczeń okresu wojennego i uwarunkowań polityczno-cenzuralnych.
Za prezentowaną publikację prof. Albin Głowacki został uhonorowany Nagrodą „Przeglądu Wschodniego” (2017).
Dokonana analiza siedemnastu artykułów pokonferencyjnych na temat książki, zawodu bibliotekarza oraz najbardziej funkcjonalnych rozwiązań architektonicznych i organizacyjnych na przykładzie najnowocześniejszych bibliotek w wymiarze światowym z jednej strony stanowi szczegółowe podsumowanie dotychczasowego dorobku w zakresie podjętej tak obszernej, wieloaspektowej tematyki, z drugiej strony autorzy podają mnóstwo różnych, nowych ustaleń i dalszych postulatów badawczych.
Dzieło pokazuje jak dużym potencjałem osobowym badaczy skupionych przede wszystkim w bibliotekach dysponujemy.
Z recenzji wydawniczej
Kazimierza Bobowskiego
Proponujemy Państwu nieco inny przewodnik. W tej publikacji zabytki są tłem dla opisanych imprez turystycznych, kulturalnych czy historycznych, które odbywają się na terenie naszego kraju. Są to, m.in. festyny archeologiczne w Biskupinie, Liwie i Starachowicach, turnieje rycerskie w Iłży i Łęczycy, inscenizacje wydarzeń historycznych pod Grunwaldem i w Zamościu, jarmarki historyczne w Pułtusku i Gdańsku, mistrzostwa Polski w płukaniu złota w Złotoryi, parada zabytkowych parowozów w Wolsztynie, miodobranie w Myszyńcu, procesja Bożego Ciała w Łowiczu czy święto kwiatów, warzyw i owoców w Skierniewicach. Wszystkie imprezy odbywają się cyklicznie, są bardzo widowiskowe i najczęściej dwudniowe.
Harcerska lista (nie)obecności. Analiza polskiej bibliografii harcerstwa za lata 1989–2017 to kolejny tom serii wydawniczej obejmującej publikacje dotyczące dziejów organizacji harcerskich w Polsce ukazującej się w Oficynie Wydawniczej „Impuls” od 2014 r.
Seria ta zawiera zbiory źródeł odnoszące się do ruchu harcerskiego, organizacji harcerskich od chwili powstania stowarzyszeń do czasów współczesnych. W skład serii wchodzi również monografia z 2016 r. Dziedzictwo, którego nie można odrzucić. Próba interpretacji wybranych źródeł z lat 1918–2015 do dziejów Związku Harcerstwa Polskiego.
Autorka równolegle pracuje nad monografią będącą próbą interpretacji i porównania opublikowanych źródeł ZHP i ZHR w latach 1989–2018. Niniejsza książka powstała w toku prac nad tą monografią i jest próbą odpowiedzi na pytania oraz wątpliwości, które zrodziły się w tym czasie. Dotyczyły one sposobu budowania relacji w procesie komunikacji autorka/autor – czytelniczka/czytelnik, jak również możliwości zastosowania innej/innych narracji...
Głównym celem badawczym niniejszej monografii jest przedstawienie kompleksowej analizy zjawiska fado w Polsce, która obejmuje systematyczny opis zarówno poetyki jak i performance’u. W książce przedstawiono ogólną charakterystykę gatunku w kontekście historycznym i teoretycznym. Podjęto się również próby określenia nurtu Novo Fado , jego miejsca względem tradycji folkloru Lizbony, a także ustalenia jakie czynniki wpływają obecnie na internacjonalizację i międzynarodowe uznanie tej formy.
Co zostanie po Europejskim Roku Dziedzictwa Kulturowego 2018? Jak opowiadać o historii i pamięci, żeby budować mosty, a nie utwierdzać istniejące podziały? Gdzie leży klucz do stworzenia pojemnej narracji europejskiej oddającej doświadczenia nowych, środkowoeuropejskich krajów wspólnoty? Dlaczego dziedzictwo to ludzie i jakim kierunku rozwijała się będzie współczesna heritologia?
Za nami Europejski Rok Dziedzictwa Kulturowego 2018 ustanowiony decyzją Rady i Parlamentu Unii Europejskiej. Polskim koordynatorem programu zostało Międzynarodowe Centrum Kultury. Ten podwójny numer kwartalnika „Herito” pomyślany został nie tyle jako podsumowanie roku, ile swoiste przedłużenie i utrwalenie najważniejszych jego wątków.
Dziedzictwo kulturowe to nie tylko spuścizna poprzednich pokoleń, ale przede wszystkim fundament naszej przyszłości. W sektorze dziedzictwa zatrudnienie znajduje dziś ponad 300 tys. osób na całym kontynencie, a 7,8 mln europejskich miejsc pracy – na przykład w turystyce czy budownictwie – jest z nim pośrednio związanych. Badania pokazuję, że dziedzictwo kulturowe przyczynia się też do polepszenia jakości życia, spójności społecznej i dialogu międzykulturowego.
W numerze Agata Wąsowska-Pawlik i Joanna Sanetra-Szeliga podsumowują Europejski Rok Dziedzictwa Kulturowego 2018. Michael Magnier, Marek Świdrak, Zsuzsanna Szijarto i Mirosław Kindl prezentują ideę i miejsca oznaczone Znakiem Dziedzictwa Europejskiego. Robert Traba i Igor Kąkolewski zastanawiają się nad krajobrazami pamięci współczesnych Europejczyków. Sergiusz Najar analizuje wpływy zmieniających się granic na powojenną Europę, a John Tunbridge rozważa dylematy związane z rozwojem heritologii.
Czwarty, ostatni tom serii, obejmującej zabytki sztuki sakralnej na terenach dawnego województwa trockiego, przedstawia trzy nieistniejące obiekty sakralne Grodna: kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (tzw. fara Witoldowa) wraz z parafialnym szpitalem św. Ducha oraz zespół klasztorny Karmelitów Bosych z kościołem pw. Podwyższenia Krzyża Świętego.
Obiekty te zajmowały eksponowane miejsca w układzie urbanistycznym miasta i mimo że żaden nie przetrwał do naszych czasów, to ich walory artystyczne i złożone dzieje stanowią ważny element kulturowej panoramy Grodna.
Opisowi i omówieniu architektury towarzyszy kompleksowe przedstawienie wystroju oraz stałego i ruchomego wyposażenia kościołów. Książka została zaopatrzona w spisy wykorzystanych materiałów archiwalnych, bibliografię, indeksy nazwisk i miejscowości oraz spis ilustracji.
Heterologia, czyli dyskursywny tryb argumentowania oraz nurt filozoficzny badający status inności w zachodniej kulturze, powstała jako odpowiedź na wiele czynników intelektualno-społeczno-politycznych stopniowo zmieniających intelektualny krajobraz Francji i świata począwszy od lat dwudziestych XX wieku. Myśliciele tego nurtu poszukują podstawowych wartości, które uległy dewaluacji przede wszystkim w czasie II wojny światowej oraz później, w toku przemian kulturowych i cywilizacyjnych, na nowo zadając pytania o status podmiotu w relacji z Innym.
Nadrzędnym celem niniejszej książki jest opracowanie etycznych aspektów heterologii. Analizie poddane zostają pisma Michela Foucaulta (ze względu na ostatni etap rozwoju twórczego, w którym postuluje on rozwój kultur Siebie bądź technik Siebie), filozofia odpowiedzialności za Innego Emmanuela Lévinasa i metoda dekonstrukcji Jacques`a Derridy wraz z ostatnim etapem zwrotu etycznego,
kiedy w centrum rozważań znajdują się zagadnienia gościnności, daru, przebaczenia. Wyodrębniona etyka nazwana zostaje heterologiczną, a to, co inne, stanowi jej zasadę. W tego rodzaju etyce Inny nie może być obcy, ponieważ kształtuje tożsamość podmiotu, posiada twarz, wyjątkową osobowość uwikłaną w kulturę i historię. To, co inne, staje się znajome, bliskie, godne, by wziąć odpowiedzialność.
Marta Szabat – adiunkt w Zakładzie Filozofii i Bioetyki na Wydziale Nauk o Zdrowiu na Uniwersytecie Jagiellońskim Collegium Medicum, stypendystka rządu francuskiego (2012) oraz Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2015).
Po dłuższej przerwie spowodowanej czynnikami organizacyjnymi oraz potrzebą „zmiany warty" pokoleniowej bibliografów oddajemy humanistycznemu środowisku naukowemu kolejny tom wznowienia Bibliografii Polskiej XIX stulecia. Objęcie naszych badań autorskim projektem finansowanym przez Narodowy Program Rozwoju Humanistyki ma istotne znaczenie dla perspektywy dalszego rozwoju prac naukowych nad polską bibliografią narodową, jaką jest „Estreicher". Merytorycznie zaś nowa sytuacja w zakresie metod i możliwości kwerend, wykorzystujących dostęp do wielu druków przechowywanych za granicą (często pozwalających także na ich elektroniczny ogląd) oraz ścisła współpraca nawiązana z bibliotekami na Wschodzie otwierają perspektywy znacznego poszerzenia pola badawczego, uwzględnienia druków z zasobów dawniej niedostępnych.
„Czasopismo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich” jest ogólnopolskim rocznikiem naukowym o szerokim profilu historycznym z akcentem postawionym na zagadnienia biblioteczno-muzealne. Pismo pod tym tytułem ukazuje się od 1992 roku, ale jego korzenie sięgają początków Ossolineum i woli jego założyciela, Józefa Maksymiliana Ossolińskiego, który powołując Zakład do istnienia, wyrażał chęć utworzenia własnego periodyku.
Na łamach „Czasopisma ZNiO” ukazują się teksty prezentujące zbiory instytucji, popularyzujące jej historię i bieżącą działalność, a także omawiające relacje, jakie łączą Ossolineum z Lwowską Narodową Naukową Biblioteką im. Wasyla Stefanyka. W Ossolińskim periodyku jest także miejsce na opracowania rękopisów oraz na prace niezwiązane bezpośrednio z Zakładem: analizuje się tu utwory literackie i omawia ważne zjawiska z historii Polski oraz z dziejów polskiej kultury i sztuki.
W zeszycie 29:
ROZPRAWY I MATERIAŁY
Jerzy Zdrada: „«Polska i Moskwa» Apollona Korzeniowskiego”
Małgorzata Skotnicka-Palka: „My jesteśmy krasnoludki, czyli Pomarańczowa Alternatywa”
Bogusław Bednarek: „W świecie drukowanych poloników szesnastowiecznych Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich”
ZBIORY
„Z korespondencji profesora Mieczysława Gębarowicza z lat 1970–1984” – wyboru dokonał, wstępem i przypisami opatrzył Edward Różycki
Ihor Sribnyak: „Historia utrwalona w dokumentach: źródłowe znaczenie dokumentów archiwalnych ze zbiorów Ossolineum dla rekonstrukcji działalności rządu Ukraińskiej Republiki Ludowej na emigracji (na przykładzie rękopisu 22/53)”
Krzysztof Gluziński: „Zwrócone – zatrzymane. Fragment opisu”
Małgorzata Minkowska: „Nowe i nowo odkryte inkunabuły w zbiorach Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich: uzupełnienie katalogów Alodii Kaweckiej-Gryczowej i Eugenii Triller”
Arkadiusz Dobrzyniecki: „Nieznany rysunek, źródło do działalności rzeźbiarskiej klasycystycznego lwowskiego rzeźbiarza Hartmanna Witwera”
DARY
Roman Duda: „Chrześcijańskie Studium Społeczne (1986–1990)”
Z DZIAŁALNOŚCI BIEŻĄCEJ ZAKŁADU NARODOWEGO IM. OSSOLIŃSKICH
Elżbieta Ostromęcka: „Dolnośląski Festiwal Nauki w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich w latach 1998–2016”
Barbara Otfinowska: „«Przyszli żeby zobaczyć poetę...» Postscriptum do wystawy: «Różewicz w zbiorach Gabinetu Kultury Współczesnej Wrocławia i Działu Dokumentów Życia Społecznego ZNiO»”
Z KARTY ŻAŁOBNEJ
„Krystyna Korzon (3 IV 1925 – 7 II 2018)” [Elżbieta Ostromęcka]
Numer 19 specjalistycznego konserwatorskiego periodyku zdaje sprawę z nowych zadań i problemów, przed jakimi stają konserwatorzy, jak opisana przez Ewę Potrzebnicką modernizacja magazynowca BN, dostosowująca warunki tam panujące do międzynarodowych norm, lub analizowane przez Małorzatę Wiercinską wyjście konserwatorów poza środowiska naukowe, otwarcie na organizacje społeczne i takie grupy społeczne jak amatorscy historycy, którzy mogą skorzystać z rad i konsultacji konserwatorów coraz częściej prowadzących szkolenia. W numerze opublikowane zostały również artykuły poświęcone szczegółowym zagadnieniom, mającym wielkie znaczenie dla dobrego zachowania zbiorów. Bogdan F. Zerek zajął się problemem oświetlenia obiektów podczas wystaw i sposobami zminimalizowania niszczącego działania światła. W części „Notesu” poświęconej pracom badawczym można zapoznać się z przykładami użycia nowoczesnych preparatów, takich jak Bookkeeper i Aquazol 500, oraz z analizą skuteczności dezynfekcji w koreańskim systemie BIO-MASTER. Obszernie został potraktowany temat przeglądów obiektów i prac konserwatorskich wykonywanych w związku z digitalizacją zbiorów bibliotecznych i muzealnych. Podstawowym zadaniem digitalizacji jest ochrona obiektów poprzez ich skanowanie lub fotografowanie, a w konsekwencji dostarczenie odbiorcom możliwie kompletnego i jak najlepszego zapisu cyfrowego. Czytelnik ma też okazję prześledzić konserwację japońskiego albumu fotograficznego (Krzysztof Dudek) oraz spojrzeć świeżym okiem na grafiki Napoleona Ordy (Zofia Maniakowska-Jazownik, Yulia Lisai). Wreszcie w tym numerze przedstawiono wspomnienie o Halinie Rosie, nauczycielce kilku pokoleń konserwatorów papieru.
Problematyka zawarta w monografii koncentruje się na zarządzaniu kapitałem intelektualnym w organizacjach non-profit. Umiejętność gospodarowania aktywami niematerialnymi jest warunkiem koniecznym dla każdej organizacji chcącej przetrwać i konkurować na rynku. Funkcjonujące w literaturze przedmiotu, i z różnym powodzeniem stosowane w praktyce, instrumentarium zarządzania ukrytym potencjałem dotyczy przede wszystkim organizacji komercyjnych, tylko w minimalnym stopniu dotykając organizacji non-profit. Tymczasem organizacje non-profit, aktywnie uczestnicząc w tworzeniu potencjału gospodarczego, generowaniu nowych miejsc pracy i sprzyjając racjonalnej alokacji zasobów, tworzą podstawowe elementy systemu gospodarczego wszystkich rozwiniętych gospodarek. Stąd wydaje się zasadne podjęcie dyskusji nad możliwościami wykorzystania czy też adaptacji koncepcji zarządzania kapitałem intelektualnym do warunków funkcjonowania organizacji non-profit. Rozpatrywanie kondycji organizacji non-profit przez pryzmat uwarunkowań zewnętrznych przesłania znaczenie wartości ich kapitału intelektualnego. Szereg istniejących i faktycznie utrudniających życie tym organizacjom czynników z otoczenia tworzy niejednokrotnie barierę nie do pokonania, tłumacząc i usprawiedliwiając wszystkie pojawiające się niepowodzenia, także te pochodzące z wewnątrz. Odpowiednio wykorzystany kapitał intelektualny może stać się strategiczną kompetencją organizacji non-profit. Podjęte rozważania ukazują stan zarządzania kapitałem intelektualnym w organizacjach non-profit na przykładzie bibliotek publicznych województwa śląskiego. Określeniu rzeczywistej kondycji bibliotek publicznych w tym obszarze posłużyła teoretyczna i empiryczna weryfikacja zagadnienia ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki ich funkcjonowania. Próba identyfikacji efektów angażowania kapitału intelektualnego w zarządzaniu bibliotekami publicznymi stała się możliwa dzięki zbudowaniu i wykorzystaniu specyficznego modelu, na który składa się metodyka oparta na zasobach, polegająca na wyodrębnieniu składników kapitału intelektualnego, a następnie skoncentrowaniu uwagi na możliwościach wzmocnienia ich wartości poprzez ustalenie uwarunkowań ich pozyskania, wykorzystania i zarządzania nimi.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
