Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Książka wpisuje się doskonale w dzisiejszą humanistykę, która przygotowała grunt dla wszystkich myślicieli zajmujących się antropologią światów słowno-muzycznych.
Praca dr. Dariusza Krawczyka, oprócz niewątpliwych walorów naukowych, pozwalających na zdiagnozowanie stanu faktycznego prasy samorządowej na wybranym obszarze, dających również perspektywę dalszych badań (na przykład nad odbiorem komunikowania samorządowego na tym terenie), może być również użyteczna dla praktyków komunikacji lokalnej – jako podręcznik zawierający najważniejszą wiedzę teoretyczną. ale przede wszystkim swego rodzaju poradnik dla wydawców prasy samorządowej.
Z recenzji dr hab. Patrycji Szostok-Nowackiej
Spis treści
Wstęp
1. Komunikowanie lokalne
1.1. Zarys lokalnej komunikacji medialnej
1.2. Czynniki wpływające na funkcjonowanie regionalnego
i lokalnego rynku mediów
2. Samorząd terytorialny. Pojęcia i zakres działalności
2.1. Reaktywacja i reformy samorządu terytorialnego w Polsce
2.2. Autonomia finansowa, samodzielność
i odpowiedzialność samorządu za rozwój lokalny
2.3. Rola i postrzeganie samorządności
3. Komunikowanie publiczne samorządów
3.1. Narzędzia komunikacyjne samorządów
3.2. Wybrane narzędzia komunikacyjne samorządów
3.2.1. Zapewnienie dostępu do informacji publicznej
3.2.2. Sieć internetowa w świadczeniu usług administracji
terenowej
3.2.3. Komunikacja społeczna samorządów
z zastosowaniem mass mediów
4. Uwarunkowania działań komunikacyjnych samorządu
4.1. Strategia informacyjna samorządu
4.2. Prasa samorządowa. Zarys stanu faktycznego
4.3. Kontrowersje wokół wydawania prasy samorządowej
4.4. Propozycje likwidacji prasy samorządowej
4.5. Niejednoznaczne stanowiska organów nadzoru
wobec zasad wydawania prasy samorządowej
4.6. Wydawanie gazet samorządowych w obowiązującym
stanie prawnym
5. Prasa samorządowa w polityce informacyjnej administracji terenowej. Badanie medioznawcze
5.1. Obszar badawczy. Rys historyczny
5.2. Funkcjonowanie rynku prasy samorządowej. Weryfikacja hipotez badawczych na podstawie analizy czasopism ukazujących się na terenie Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii
5.2.1. Periodyczność
5.2.2. Upowszechnianie reklam
5.2.3. Nakład
5.2.4. Zasięg społeczny
5.2.5. Kompozycja graficzna
6. Postrzeganie prasy samorządowej przez zarządzających samorządem
6.1. Uzasadnienie braku formalnego związku administracji terenowej z gazetą lokalną
6.2. Walory pośredniej formy przygotowywania gazety samorządowej
6.3. Atuty czasopisma wydawanego bezpośrednio przez urząd miejski
7. Propozycja usprawnienia wydawania gazet samorządowych stanowiących element zarządzania polityką informacyjną gminy
7.1. Uniwersalność przyjętych założeń
7.2. Działalność wydawnicza samorządu
7.2.1. Określenie wydawcy
7.3. Wypełnianie funkcji kontrolnej wobec władz samorządowych
7.4. Formuła kolportażu i odpłatności
7.5. Zespół redakcyjny gazety samorządowej
7.6. Zróżnicowanie upowszechnianych materiałów informacyjnych
7.7. Publikowanie treści reklamowych
7.8. Odbiorcy prasy samorządowej
7.9. Relacje wydawcy gazety samorządowej z prasą komercyjną
8. Przewidywany kierunek przekształceń w polityce informacyjnej samorządu
Zakończenie
Aneks
Wybrane przykłady kompozycji graficznej periodyków samorządowych ukazujących się na badanym obszarze
Bibliografia
Indeks osób
Spis wykresów i tabel
Książka poświęcona jest wybranym problemom dziejów Nowej Marchii w okresie
od średniowiecza do czasów współczesnych oraz wybranym współczesnym zagadnieniom współpracy polsko-niemieckiej w ujęciu wybranych instytucji. […] Autorami tekstów są znawcy przedmiotu, uznani badacze świata wielkich i średnich miast oraz małych ośrodków, mający w swoich biografiach także aktywną współpracę polsko-niemiecką […]. Redaktorzy stwierdzają w przedmowie, iż cele prezentowanej monografii leżą w obszarze poznania historycznego oraz wspomagania procesu tworzenia tożsamości regionalnej i zrozumienia wielokulturowej przeszłości obszarów nad Wartą i Notecią. […] Artykuły dotyczą ważnej problematyki kultury, sztuki, architektury i historiografii. Nacechowane interdyscyplinarnością, zawierają tendencję do narracji wyjaśniającej i postulatywnej oraz poświęcone są niewielkim miejscowościom, parafiom, towarzystwom historycznym, wybranym osobistościom, pieczęciom, ceramice artystycznej, ale także Kolei Wschodniej, Akademii Bałtyckiej w Lubece, problemom badań regionalnych w architekturze miast czy dziejom parafii nowomarchijskich oraz kwestiom identyfikacji historycznej mieszkańców małego miasteczka.
prof. dr hab. Włodzimierz Stępiński
(fragment recenzji
Współczesne Włochy to przykład państwa, w którym zróżnicowanie – etniczne, narodowościowe, językowe, religijne – przybiera odmienne formy i przejawia się na wielu różnych poziomach. Ugruntowane przez wieki rozczłonkowanie Półwyspu Apenińskiego, silne regionalizmy oraz tendencje autonomiczne (a w przeszłości
także separatystyczne) regionów przygranicznych i wyspiarskich współgrają z nowymi rodzajami wielokulturowości i międzykulturowości, powodowanej przez liczne społeczności imigranckie (… ).
Już od czasów włoskiego zjednoczenia (Risorgimenta) funkcjonowało – we Włoszech i poza ich granicami – silne przekonanie o podziale na „dwie Italie”, północną i południową. Ten popularny schemat, choć po części znajdował uzasadnienie w rozbieżnościach między dwiema częściami Półwyspu, przesłaniał wiele
innych, nakładających się na siebie podziałów. Przyglądając się współcześnie tej mozaice kulturowej (etnicznej, językowej, mentalnościowej), jaką współtworzą tak odmienne od siebie regiony Półwyspu Apenińskiego, coraz trudniej zgodzić się z tego rodzaju upraszczającą dychotomią. Włosi od wieków dzielili się przecież na wiele grup, dla których punktem odniesienia były odmienna historia oraz lokalne tradycje i zwyczaje obecne w życiu codziennym mieszkańców różnych regionów.
Bogactwo językowo-dialektalne i wielość wariantów włoskiego także dzisiaj powodują, że osoby pochodzące z różnych części kraju mogą mieć trudności z komunikacją, o ile nie zdecydują się na użycie standardowego italiano. To wielowiekowe obcowanie z odmiennością i przyzwyczajenie do kulturowej różnorodności może,
choć nie musi, być czynnikiem ułatwiającym Włochom akceptację przybyszów z innych części Europy i świata oraz integrowanie się z nimi. Nie oznacza to jednak, że nie pojawiają się konflikty, napięcia, próby chronienia własnej tożsamości. Poszerzanie definicji „włoskości” o elementy innych kultur, które przynoszą osiadający
we Włoszech migranci, nie przychodzi z łatwością, ale jak każdy proces wymaga czasu i wzajemnego poznania. Obecni imigranci bywają postrzegani jako „Inni”, tak samo jak w przeszłości wewnętrzni imigranci ciągnący z Południa Italii ku bogatszej Północy w poszukiwaniu pracy i z nadzieją na lepsze życie.
z Wprowadzenia
Książka Beaty Popczyk-Szczęsnej stanowi bardzo wartościową diagnozę postawioną współczesnym tekstom pisanym dla sceny i choć nie ma na celu – jak pisze Autorka – proklamowania „radykalnej zmiany w sposobie
używania tworzywa słownego”, to bez wątpienia bardzo trafnie wskazuje na pewne wyraziste tendencje w komponowaniu tekstów teatralnych. Prezentowane w kolejnych rozdziałach zestawienia, porównania, konfrontacje służą Beacie Popczyk-Szczęsnej do uchwycenia tego, co poszczególnych autorów czy poszczególne utwory łączy, ale także tego, co jest znakiem odrębności danego twórcy i jego dzieła, by w efekcie wyeksponować rozmaite strategie czynienia tekstu bohaterem. Przywoływane w książce konteksty filozoficzne (np. Foucault, Wittgenstein, Ricoeur), literackie (np. Barthes, Bachtin), teatralne (np. Lehmann, Sarrazac, Pavis), estetyczne (Bourriaud, Fischer-Lichte) bardzo wzbogacają proponowane odczytania wybranych utworów i na nowo, ciekawie je oświetlają. Autorka niezwykle sprawnie posługuje się warsztatem teatrologa i literaturoznawcy. Świetnie łączy dociekliwe analizy utworów dramatycznych z teoretycznymi próbami ujęć syntetycznych. Efektem tych zabiegów jest interesująco nakreślona panorama współczesnej polskiej dramaturgii teatralnej, która bez wątpienia stanowiła będzie wartościową pozycję wydawniczą.
(Z recenzji dr hab. Ireny Górskiej, prof. UAM)
Spis treści
Słowo wstępne
Część I. Ciało tekstu — werbalizacje doświadczeń
Ciała obecne — ciała znaczące — Ciała obce Julii Holewińskiej
Lektura somatyczna utworów Artura Pałygi
Przedstawianie świata
Motyw śmierci
Sensualność tekstu
Język i afekty w dramatach Zyty Rudzkiej
Część II. Mowa (z)wiązana. Kolażowe praktyki pisania dla sceny
Rozbrajanie dyskursów w twórczości Doroty Masłowskiej i Jolanty Janiczak
Konflikt słów — zderzenie kultur. O napięciach w tekstach
scenicznych Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk
Parateksty w nowym polskim dramacie
Rozbudowane fragmenty narracyjne
(Prze)moc śródtytułów
Autorskie gry językowe
Część III. Estetyka wysłowienia
Od tekstu do wydarzenia mowy
Małe narracje, polifonie, parabazy
Kolekcje słów — skuteczność języka
Bibliografia (wybór)
Nota bibliograficzna:
Indeks nazwisk
Opis książki:
Historia kościoła dziś noszącego imię świętego Józefa sięga połowy XIV wieku. Z myślą o miejscu opieki dla chorych na trąd powstał wówczas kompleks budynków pod patronatem św. Jerzego: kościół, szpital i dwór. Jak to się stało, że zabudowania sakralne na rogu ulicy Elżbietańskiej i Bielańskiej kilkakrotnie zmieniały swoją nazwę, przeznaczenie i gospodarzy? Wraz z autorem udajemy się w podróż w czasie od średniowiecza po współczesność, w miejscu, gdzie burzliwa historia Gdańska również odcisnęła swoje piętno.
Księga pamiątkowa dla profesor Urszuli Augustyniak, pracownika Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, wybitnej historyk kultury zajmującej się epoką nowożytną. Zebrane w tomie artykuły dotyczą szeroko rozumianej problematyki nowożytnej historii kultury, historii politycznej i religijnej.
Urszula Augustyniak należy do grona najwybitniejszych historyków kultury zajmujących się epoką nowożytną. Edukację i karierę naukową związała z Instytutem Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Kierowała Komisją Lituanistyczną przy Komitecie Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk. Współredagowała pismo „Barok. Historia – Literatura – Sztuka”, a obecnie jest członkiem redakcji „Odrodzenia i Reformacji w Polsce” oraz „Rocznika Lituanistycznego”.
Jest autorką rozpraw: Koncepcje narodu i społeczeństwa w literaturze plebejskiej od końca XVI do końca XVII wieku, Warszawa 1989, Wazowie i „królowie rodacy”. Studium władzy królewskiej w Rzeczypospolitej XVII wieku, Warszawa 1999, Dwór i klientela Krzysztofa Radziwiłła (1585-1640). Mechanizmy patronatu, Warszawa 2001, W służbie hetmana i Rzeczypospolitej. Klientela wojskowa Krzysztofa Radziwiłła (1585-1640), Warszawa 2004, Historia Polski 1572-1795, Warszawa 2008.
******
The history of Old Polish culture. Studies presented to Urszula Augustyniak
Anniversary publication for Professor Urszula Augustyniak, affiliated with the Institute of History of the University of Warsaw, a renowned cultural historian specialized in the early modern period. Articles collected in the book are concerned with the broadly understood early modern history of culture, politics, and religion.
Keywords: Urszula Augustyniak, early modern history, early modern culture, history of religion, nobility, Radziwiłł family, reformation
Książka prezentuje historię Konkursu Chopinowskiego opowiedzianą z perspektywy antropologiczno-kulturoznawczej i opartą na obszernym materiale źródłowym. Dzięki temu autorki i autorzy mogli opisać mało dotychczas znane aspekty dziejów najważniejszego w Polsce i jednego z najważniejszych na świecie konkursów muzycznych.
******
The Chopin games. The history of the International Fryderyk Chopin Piano Competition, 1927–2015
The book presents the history of the Chopin Competition told from the perspective of anthropological and cultural studies, and based on extensive source material. Thanks to this, the authors were able to describe the so far little-known aspects of the history of the most important Polish music competition and one of the most important ones in the world.
Tom Słownika stereotypów i symboli ludowych poświęcony Roślinom objął już trzy zeszyty: Zboża, Warzywa, przyprawy i rośliny przemysłowe oraz Kwiaty. Obecnie oddajemy w ręce Czytelnika kolejny, czwarty zeszyt, który zawiera językowo-kulturowe obrazy Ziół. Jest to rodzaj ludowego „zielnika”, gatunku mającego w Polsce wieloletnie tradycje, sięgające słynnego Zielnika Syreniusza, wydanego w Krakowie w roku 1613. Nasz „zielnik” zawiera informację o kilkudziesięciu (dokładnie – 72) „roślinach zielnych” (jak się oficjalnie przyjęło mówić) najbardziej znanych w tradycyjnej kulturze ludowej, w środowisku wiejskim. Nie jest to jednak opis oparty na wiedzy naukowej, botanicznej, medycznej czy technicznej, lecz opis kulturowy, ściślej mówiąc – etnolingwistyczny, czyli antropologiczno-kulturowy.
Od redaktora
Szósty tom Słownika gwar Lubelszczyzny zatytułowany Pokarmy zawiera 2560 haseł wzbogaconych 31 ilustracjami i 67 mapami językowymi. Stanowi odrębną całość tematyczną, poświęconą tradycyjnym potrawom ludowym z mąki, mleka, wody, ziemniaków, kaszy, kapusty, grochu, warzyw, owoców, mięsa, kości. Przedmiotem opisu są nazwy pokarmów, naczyń kuchennych, części pieca kuchennego i pieca chlebowego oraz sposobów przygotowania potraw i pieczenia chleba. Nie jest to kulinarna mapa Lubelszczyzny, księga kucharska czy zbiór przepisów, ale odzwierciedlenie pamięci i świadomości językowej mieszkańców wsi zamkniętych w nazwach pokarmów i sposobach ich przygotowania. Każde hasło słownikowe jest szczególnym znakiem pamięci, odwołującym się do domu rodzinnego oraz tradycji lokalnej i regionalnej, przekazywanej z pokolenia na pokolenie.
Ze Wstępu
Wśród wielu wymagań współczesnej kultury żądanie otwartości należy do najważniejszych. Jest ono tak ważne, że pojawia się nawet jako istotna prośba Modlitwy Eucharystycznej (V Modlitwa Eucharystyczna), w której prosi się: „uczyń nas otwartymi”. Przyzwyczajani jesteśmy do uznawania, że jest to zaleta ludzi i pożądany stan kultur, w których relacje wykluczania zastępowane są pluralizmem i tolerancją. Rzadko dostrzega się również zagrożenia związane z bezkrytyczną otwartością, w której może ujawniać się zaburzenie tożsamości, nierespektowanie żadnych granic, aż po egoistyczną samowolę. Taka nieuporządkowana otwartość wydaje się umniejszać tendencje do trwania i utrwalania dotychczas obowiązujących (dobrych) wzorców życia i kultury, uwypuklając zmienność i nietrwałość wszystkiego, i skłaniając też ku relatywizmowi i konformizmowi. Jednak korzystna (ubogacająca i poszukująca) otwartość rzeczywiście służy zarówno indywidualnemu rozwojowi, jak i udoskonaleniu relacji międzyludzkich i międzykulturowych. Dlatego w kontekście tak rozumianej otwartości nie ma usprawiedliwienia dla ograniczenia i zamknięcia nawet wtedy, gdy w danej chwili wydaje się ona zagrażać schematycznemu porządkowi, skostniałej hierarchii i złudnej niezmienności. W kontekście tym chodzi bowiem o otwartość na prawdę, dobro, piękno, czyli na to wszystko co ubogaca świat, nasze życie i nas samych, co jest cenne i o co warto zabiegać. Nie chodzi zaś ani o rezygnację z siebie, ani też o skierowanie (otwartość) na to, co niszczy i burzy, a nie tworzy i buduje. Stąd modlitwa „uczyń nas otwartymi” jest tak ważna: uczyń nas otwartymi, nie ku naszej destrukcji, lecz ku spełnieniu.
Tematem monografii jest analiza wybranych autobiograficznych narracji autorstwa kobiet z perspektywy związków między matkami a córkami w kontekście relacji rodzinnych i artystycznych. Przedstawione badania dotyczą przede wszystkim tego, w jaki sposób relacje rodzinne wpływają na matczyną oraz córczyną twórczość literacką lub artystyczną i na odwrót – w jaki sposób życie artystyczne wpływa na relacje panujące w rodzinie. W ten sposób analizie poddane zostały te kategorie i problemy, które pojawiają się w literaturze jako skutek działania tych relacji. Celem przeprowadzanych rozpoznań było znalezienie i zinterpretowanie na zasadzie case studies tych duetów matek i córek, których teksty najlepiej odzwierciedlają charakterystyczny sposób tworzenia narracji o sobie i rodzinie.
Wybrane utwory poddano analizie w kontekście m.in. takich kategorii, jak córectwo, etyka troski, uznanie, epigenetyka, wstyd, empatia, topologie choroby, żałoba. Zinterpretowano również te specyficzne teksty lub prace autobiograficzne, które nie wpisują się w sztywne ramy gatunkowe. Należą one do tej grupy projektów i/lub narracji, które podkreślają różnorodność estetyk oraz konwencji tego hybrydycznego gatunku, jakim jest autobiografia. Rozpoznania i teorie różnych dziedzin wiedzy akademickiej zostały wykorzystane jako narzędzia analityczne. Zaliczają się do nich chociażby teoria i interpretacja literatury, gender studies, antropologia kultury, badania nad pamięcią i materialnością, analizy socjologiczne, koncepcje psychologiczne i psychoanalityczne, a także hipotezy podejmujące kwestie wpływu zmian społeczno-politycznych na literaturę autobiograficzną. Wszystko to przyczyniło się do stworzeniu metodologii uwzględniającej specyfikę badanych tekstów, odpowiadającą przekształceniom współczesnej literatury autobiograficznej.
Utrwalone w świadomości Rosjan wyobrażenia o istocie czasu, odzwierciedlone w ich dziełach artystycznych, w myśli filozoficznej i teologicznej, w praktykach społecznych, rytuałach, mitach, w przeświadczeniach o naturze codzienności, stanowią materiał dla refleksji podjętej przez autorów tomu Czas w kulturze rosyjskiej.Rosyjskie doświadczanie i konceptualizowanie czasu analizowane jest z perspektywy kulturoznawstwa, filozofii, literaturoznawstwa, filmoznawstwa, językoznawstwa, folklorystyki, politologii i historii.Rozważania o swoistym dla Rosjan odczuwaniu czasu, myśleniu o nim i jego wyobrażeniach, przedstawione zostały w rozdziałach poświęconych następującym zagadnieniom: czas w języku - język w czasie; sakralne i mitologiczne rytmy czasu; konceptualizacje czasu w rosyjskiej myśli teologicznej i filozoficznej; kulturoznawcze i historyczne ujęcia czasu; czas jako aspekt życia społecznego; temporalne aspekty literackiego obrazu świata.W niniejszym tomie swoimi refleksjami dzielą się badacze reprezentujący uniwersytety i centra badawcze z siedmiu krajów.
Intelektualne credo Umberta Eco!Niedościgniona erudycja i zmysł obserwacji czynią z Umberta Eco jednego z największych myślicieli naszych czasów. W tekstach, przygotowywanych w latach 2001-2015 jako wykłady inaugurujące jeden z największych włoskich festiwali kulturalnych, La Milanesiana, powraca ze swoimi ulubionymi tematami: początkami naszej cywilizacji, ewolucją kanonów piękna, różnorodnymi formami ekspresji artystycznej, fałszowaniem Historii i obsesją spisku, umiejętnie mieszając ze sobą filozofię, literaturę, historię sztuki i kulturę popularną. Wzbogacona ilustracjami wybranymi przez autora, obrazującymi jego myśli, książka Na ramionach olbrzymów jest kwintesencją intelektualnego świata Umberta Eco nasyconego celnymi spostrzeżeniami, ale niepozbawionego ironii i humoru. Jego wizjonerska myśl dzisiaj wydaje się potrzebna bardziej niż kiedykolwiek nam wszystkim, którzy, jak karzełki usadowione na ramionach olbrzymów, próbujemy zrozumieć i opisać współczesny świat.
Pasjonująca relacja ze zdumiewających doświadczeń i odkryć językoznawcy Daniela Everetta, w czasie gdy żył on wśród Piraha, niewielkiego plemienia Indian Amazońskich w centralnej Brazylii. Daniel Everett znalazł się wśród Piraha wraz żoną i trójką małych dzieci w nadziei, że nawróci ich na chrześcijaństwo, szybko jednak porzucił ten pomysł i wkrótce zaczął mieć obsesję na punkcie ich języka oraz jego kulturowych i językoznawczych konsekwencji. Książka jest swoistym apelem Everetta o zachowanie języków mniejszości. Uważa on język jako narzędzie kultury dlatego postrzega utratę języka jako coś więcej niż utratę abstrakcyjnego, arbitralnego zestawu symboli do komunikowania się, ale jako utratę zestawu rozwiązań uniwersalnych problemów życia: znaczenia, relacji i wartości.Wspaniała książka dla ludzi ciekawych wszystkiego (nie tylko dla lingwistów czy antropologów, którzy będą nią zachwyceni!) Mistrzostwo w swoim gatunku.
Tropem ?smego Cudu ŚwiataTajemnica zniknięcia Bursztynowej Komnaty w czasie drugiej wojny światowej, nie została nigdy do końca wyjaśniona. Nazywana „?smym cudem świata”, była darem pruskiego króla Fryderyka Wilhelma I dla cara Rosji Piotra I. Poszukiwali ją wyspecjalizowani łowcy skarbów oraz ukryte struktury państwowych organizacji śledczych, stała się tematem wielu prasowych doniesień, dokumentalnych filmów, radiowych reportaży oraz licznych książek. Po 75-latach od jej zniknięcia, Bursztynowa Komnata jest nadal aktualną historyczną zagadką, nadającą się do dalszego badania. Autorowi tej książki udało się dotrzeć do archiwalnych unikalnych materiałów związanych z Bursztynową Komnatą. Dają one przypuszczalne odpowiedzi na pewne istotne fakty, w tym rolę gauleitera Prus Wschodnich Ericha Kocha, który skazany w Polsce w 1959 roku na karę śmierci, przeżył w celi czekając na wykonanie wyroku 27 lat i 8 miesięcy. Poznajemy też działania wokół poszukiwania skarbu Bursztynowej Komnaty polskich służb specjalnych: wywiadu, bezpieczeństwa oraz losy ich bezpośrednich wykonawców. Nie mniej ciekawy jest też zapis samej historii unikatowego bursztynowego zabytku, stanowiący tło owego dokumentalnego książkowego thrillera.
Po świetnie przyjętej serii Bestiariusza słowiańskiego jeden z jej autorów, Witold Vargas, przygotował kontynuację tego tytułu, tym razem całkowicie poświęconą zwierzętom. To one towarzyszyły człowiekowi od początku cywilizacji, żyjąc tuż obok i stanowiąc dla niego źródło przetrwania w postaci pożywienia i odzienia. Ich pradawne opisy zawierają mnóstwo nadprzyrodzonych, wręcz magicznych cech, dzięki czemu opisywane istoty stają się częścią pasjonującego świata fantastycznego. Autor po przestudiowaniu niezliczonej ilości opracowań etnograficznych, starych kronik, dokumentów, baśni, legend i podań starał się każdemu miłośnikowi słowiańskiej fantastyki ów świat znacząco przybliżyć.
Bogato ilustrowana książka Atlas legend Pawła Zycha, autora popularnychBestiariuszy słowiańskich, rozpoczyna nowy cykl poświęcony polskim podaniom.Podzielona na pięć części, przedstawia barwne historie z województw: śląskiego,opolskiego, dolnośląskiego, lubuskiego i wielkopolskiego. Autor nie tylko przytaczaopowieści z poszczególnych miast i wiosek, lecz przenosi je także na mapy,odwzorowując opisywane postaci, miejskie uliczki i zabytki architektoniczne. Dziękilekturze można się między innymi dowiedzieć, w którym mieście grasował afrozbójnik,skąd się wzięła nazwa Ząbkowice, gdzie kąsał prawampir, czym zaowocowało spotkanieWładysława Łokietka z drwalami w Puszczy Noteckiej oraz którędy przechodzi wrocławskaupiorna procesja. To wspaniała pozycja, która w zabawny i przystępny sposób pozwolistarszym i młodszym czytelnikom na lepsze poznanie polskich miejscowości i legend
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
