Książka poświęcona jest dziejom szajki Kojech gejers, działającej w Lublinie w latach 80. i 90. XIX wieku. Była to jedna z największych i najlepiej zorganizowanych żydowskich grup przestępczych na ziemiach polskich, która odcisnęła silne piętno na historii społeczności żydowskiej tego miasta. W zgodnej i powszechnej opinii świadków ówczesnych wydarzeń w ciągu sześciu lat swojej działalności banda sprawowała nieformalne rządy nad całą dzielnicą żydowską Lublina, bezlitośnie wykorzystując, rabując i terroryzując jej mieszkańców. Po likwidacji szajki jej historia stała się integralną częścią zbiorowej pamięci wspólnoty lubelskich Żydów, obecną w wielu tworzonych przez nią narracjach. Później jednak, z różnych przyczyn, o Kojech gejers na długie lata zapomniano.
Monografia Żydowski Lublin. Źródła – obrazy – narracje to dzieło dwojga specjalistów z zakresu historii i kultury Żydów w Lublinie, będące swego rodzaju podsumowaniem dotychczasowych dróg badawczych autorów, a zarazem otwarciem nowych ścieżek eksploracji. […] Celem książki jest przedstawienie potencjału wybranych źródeł do dziejów żydowskiego Lublina (źródła pisane w języku jidysz, relacje mówione oraz fotografie). Zawarte w książce teksty nie są jednak wyłącznie źródłoznawcze w wąskim znaczeniu, ale zawierają część analityczną. To, jak sądzę, jest najlepsza strategia, aby pokazać […] potencjał źródeł historycznych. […] Naukowy poziom monografii oceniam bardzo wysoko. Autorzy przygotowali opracowanie dotyczące nieklasycznych i/lub mało eksplorowanych źródeł historycznych […], przy czym przedstawienie to dokonane zostało w świetle adekwatnej literatury przedmiotu polskojęzycznej i obcej. […] Oboje autorzy umiejętnie wskazują nowe pola poznawcze, które dzięki wykorzystaniu proponowanych przez nich źródeł, bądź tych źródeł w połączeniu z konkretnymi metodami (i narzędziami pojęciowymi), będą wzbogacać wiedzę o żydowskim Lublinie. Będą też, w mojej opinii, służyć badaczom – historykom, kulturoznawcom, antropologom, eksplorującym podobną tematykę poza Lublinem.
Z recenzji wydawniczej dr hab. Marty Kurkowskiej-Budzan, prof. UJ
Księgi upamiętniające zniszczone w wyniku Zagłady gminy żydowskie wydawano w latach powojennych z inicjatywy ziomkostw zrzeszających m.in. Żydów ocalałych z Szoa. Większość ksiąg ukazała się w dwóch językach żydowskich - jidysz i hebrajskim - w Izraelu, Stanach Zjednoczonych oraz Argentynie. W bibliografi umieszczono opisy 646 ksiąg oraz ich przekładów dotyczących miejscowości znajdujących się w 1939 roku w granicach Polski, ZSRR i republik nadbałtyckich. 540 z nich upamiętnia gminy żydowskie II Rzeczypospolitej. W Polsce największe kolekcje ksiąg pamięci posiadają Żydowski Instytut Historyczny w Warszawie, Instytut Studiów Strategicznych w Krakowie oraz Zakład Kultury i Historii Żydów UMCS w Lublinie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
