Kiedy w 1964 roku dwie młode badaczki sztuki, Izabella Galicka i Hanna Sygietyńska, spostrzegły na plebanii w Kosowie Lackim zniszczony pociemniały obraz, sądziły, że ich odkrycie będzie sensacją w świecie sztuki. Tymczasem Ekstaza św. Franciszka pędzla El Greca zniknęła na dziesięciolecia o starannie ukrytym obrazie przypominali jedynie co pewien czas dziennikarze. Dzieło artysty z Toledo dopiero po czterdziestu latach zostało wystawione dla publiczności. Co się jednak z nim działo przez dekady i jak próbowano rozwiązać spór o jego autentyczność? Katarzyna J. Kowalska z reporterską wnikliwością bada tę nieprawdopodobną historię, odkrywając jedną z największych tajemnic polskiej historii sztuki.

Życie spełnione w stu procentach! Jeśli znasz poprzednią książkę Katarzyny Kowalskiej albo masz przyjemność znać autorkę osobiście, wiesz, że coaching to jej życiowa pasja, radość i powołanie. W dodatku potrafi się swoją pasją pięknie i zrozumiale dzielić. Pewnie dlatego jej pierwsza książka, czyli Skuteczny coaching, spotkała się z tak ciepłym odbiorem. Teraz oddajemy w Twoje ręce kontynuację poprzedniej pozycji, której zadaniem jest pogłębienie wiedzy o tym, czym jest i czemu służy coaching. To książka o podróży w głąb siebie, pełna trudnych myśli, emocji i zdarzeń, które udało się wnikliwie rozpoznać i skutecznie sobie z nimi poradzić. To opowieść pełna rzeczywistych przykładów zmagania się ze sobą oraz z życiem obfitującym w niespodzianki chciane i niepożądane. Uwaga, spotkasz się tutaj z niejednym "obcym" w sobie. Dowiesz się, czym w istocie jest mobbing, jak groźna może być krytyka i jak trudno jest właściwie oceniać innych. Uświadomisz sobie także, o czym informuje Cię dany symptom w ciele, i poznasz potencjalny powód, dla którego sięgasz wciąż po słodycze, pochłaniając ich groźną dla siebie ilość. Przy kolejnej okazji zrozumiesz, czym jest poczucie winy i jakie są jego przyczyny. Odkryjesz również lekarstwo na kryzys, a potem spojrzysz uważnie w lustro i zobaczysz w nim siebie, takiego jakim jesteś i jakim naprawdę siebie widzisz. Spotkasz też pewną "superkobietę" i porozmawiasz ze sobą po męsku… I tak przejdziesz drogę pełną wrażeń "od samotności do prawdziwej bliskości". A wszystko po to, by w pełni zrozumieć i poczuć, że życie jest naprawdę piękne. Fragment książki Skuteczny coaching dla zaawansowanych 4. Groźne oblicza mobbingu Bądź aktywny, gdy tylko spostrzeżesz, że zbierają się nad tobą czarne chmury. Nie czekaj, aż ataki na ciebie staną się chlebem powszednim. — B. Schróter owo „mobbing" jest jeszcze tak obce w naszym kraju, że nawet jmputer poprawia mi je ciągle na „lobbing". A ja właśnie o mob-ngu postanowiłam dzisiaj napisać, bo od wielu lat doświadczałam iżnych ekstremalnie trudnych sytuacji, nie będąc świadoma tego, : to jest właśnie mobbing... zym jest mobbing? y ecie wywodzi się od angielskiego „to mob", które oznacza „dręczyć, łpastować, atakować, zaczepiać" (...). To sytuacja, w której ktoś miejscu pracy jest często i przez dłuższy czas szykanowany, dręczony lub aktowany gorzej niż pozostali pracownicy oraz czuje się izolowany. Moje pierwsze wspomnienia i skojarzenia z tym zjawiskiem się-ają okresu, gdy uprawiałam wyczynowo sport. Byłam dzieckiem, spoczęłam bowiem treningi w wieku siedmiu, ośmiu lat, a za-ończyłam... w dniu swoich siedemnastych urodzin, gdy omal nie marłam wskutek silnego zapalenia otrzewnej. Przez prawie dziesięć it grałam w badmintona, choć nie dawało mi to radości, a z czasem ik się zniechęciłam, że później przez dwadzieścia lat nie dotknę-im nawet rakiety ani lotki. Przez lata chodziłam na treningi z po-zucła obowiązku i z przyzwyczajenia. Starałam się, jak mogłam, le nie miałam wybitnych osiągnięć, a przez to czułam się wciąż przygnębiona, smutna, gorsza od innych i nie taka, jak trzeba... Dodatkową presję czułam ze strony ojca, który był także trenerem. Choć nigdy mnie do niczego nie zmuszał, wiedziałam, że marzył 0 wielkich sukcesach sportowych swoich dzieci. Niestety, i ja, i mój brat przejawialiśmy zainteresowania w zupełnie innych dziedzinach. Ja kochałam taniec i podróże, a mój brat narty i rowery — do dzisiaj mu to zostało i konsekwentnie co roku wyjeżdża z paczką kolegów na coraz to nowe wakacyjne wyprawy. A jak ma się sport do mobbingu? Otóż ma się, i to bardzo, nawet ekstremalnie bardzo: przecież sport to praca, bardzo ciężka praca, nie wspominając o ciągłej presji 1 ostrej rywalizacji. Mobbingu można doświadczać generalnie na dwa różne sposoby. Pierwszy dotyczy sytuacji, gdy jesteśmy dręczeni psychicznie lub fizycznie przez kolegów na przykład z pracy, ze szkoły czy z drużyny sportowej, w której gramy. Drugi sposób zaś to ataki ze strony przełożonych, nauczycieli lub innych liderów organizacji, grup czy zespołów, do których należymy. Pisząc „ataki", mam na myśli nie tylko przemoc fizyczną, ale przede wszystkim tę bardziej subtelną i, jak się okazuje, dużo bardziej szkodliwą, bo działającą niejako z ukrycia, w efekcie więc powoli i skutecznie wyniszczającą, czyli przemoc emocjonalną i psychiczną. W roli sportowca najpierw jako dziecko, a później jako nastolatka byłam ofiarą mobbingu przede wszystkim ze strony kolegów i koleżanek z klubu. To bardzo trudny dla mnie temat, wciąż jeszcze pamiętam długie, samotnie przepłakane noce, gdy po raz kolejny nie udało mi się wygrać ani na boisku, ani z potężną presją, z różnymi naciskami i przykrościami... Dzisiaj wiem, że miałam wtedy inną, być może większą wrażliwość niż oni; dużo bardziej się wszystkim przejmowałam, brałam do siebie zbyt mocno, nie potrafiłam się skutecznie obronić, asertywnie postawić granic i... zaprzestać w odpowiednim momencie katowania siebie robieniem czegoś, co zupełnie mi nie pasowało. Sama tego wtedy nie umiałam, dopiero moje ciało w końcu nie wytrzymało i pękło — i to dosłownie — bo w przeddzień moich urodzin pękł mi wyrostek i ropa lała się w brzuchu przez dobę, zanim mnie zoperowano... Przeżyłam, bo byłam silna, niezwykle silna - jak się wtedy okazało — i fizycznie, i psychicznie. Jak przejawia się mobbing w pracy i jak go rozpoznać? Mobberzy, czyli osoby prześladujące ludzi w miejscu pracy, atakują ofiary na różne sposoby. Mogą to być bezpośrednie ataki fizyczne lub słowne albo działania bardziej zawoalowane, na przykład traktowanie danej osoby jak powietrze, unikanie jej, robienie lekceważących min i gestów, odwracanie się od niej, niesłuchanie jej, niedopuszczanie do głosu, przerywanie wypowiedzi, robienie sarkastycznych uwag i komentarzy — czyli wszystko, co nie zostaje powiedziane wprost i na temat, tylko wisi w powietrzu i psuje atmosferę tak, że aż nas od tego mdli, a z czasem staje się nie do zniesienia. To dotkliwie boli, zwłaszcza gdy tak właśnie zachowuje się nasz bezpośredni przełożony. Mobbing jest bardzo groźny, bo często działa w sposób nieświadomy zarówno w przypadku kata, jak i jego ofiary. Tak jest, gdy mobber nie ma świadomości tego, że uprawia mobbing, albo gdy ofiara czuje się coraz gorzej w miejscu pracy, ale nie ma pojęcia dlaczego. Sama doświadczyłam tak wielu przejawów mobbingu, że zebrałoby się materiału chyba na całą książkę. W każdym dawnym miejscu pracy były jakieś patologie, presja, szykany, plotki, naciski, by się na siłę dopasować i na przykład palić jak inni lub wdychać dym w małej klitce, bo prawie wszyscy palili... Jakimś cudem udało mi się wtedy polubownie wygrać, zawiesić tam tabliczkę „Palenie wzbronione" i przekonać współpracowników do wychodzenia na papierosa na zewnątrz. Inne groźne przykłady mobbingu Bardzo trudne doświadczenia miałam już na początku swojej kariery zawodowej. Statystyki podają, że najbardziej narażone na mobbing są właśnie osoby młode lub te, które zbliżają się do okresu przedemerytalnego. Sytuacja prześladowców w miejscu pracy przedstawia się jednak zgoła inaczej... Typowy mobber to przełożony pici męskiej między 35 a 54 rokiem życia, który już od wielu lat jest zatrudniony w jednej firmie*. W opisywanym przeze mnie teraz przypadku moim mobberem była znacznie starsza koleżanka, która nie chciała mi przekazywać żadnych informacji i przy każdej możliwej okazji ostrym i złośliwym tonem wytykała mi, że przecież jestem po studiach i znam języki, więc powinnam doskonale wiedzieć, co i jak mam robić. Później się okazało, że nie byłam jedyna, bo koleżanka, która została zatrudniona do tego samego działu parę miesięcy wcześniej, była traktowana przez tę samą osobę w podobny sposób... Na szczęście były tam też inne, dobre koleżanki, które potrafiły podnieść na duchu i udzielić wsparcia w potrzebie. Gdyby nie to, nie wiem, jak dałabym sobie radę... Z czasem, kiedy rosłam w siłę, też nie było łatwo. Wprawdzie starsza koleżanka po kilku miesiącach mnie zaakceptowała, a nawet polubiła, ale im wyżej się pięłam, tym więcej mobbingu ze strony różnych osób doświadczałam... Do zrodzenia mobbingu wystarczy, by dana osoba zajęła w określonej grupie społecznie eksponowane miejsce z uwagi na swoją osobowość, płeć, kolor skóry, tożsamość kulturową lub narodową. Ta sama osoba, funkcjonując w innej grupie, może być w niej całkowicie akceptowana i bardzo lubiana.Skuteczny coaching dla zaawansowanych Spis treści: Słowem wstępu Rozdział 1. STRES I SENS ŻYCIA 1. Przygniecione serce 2. Trufle i ja 3. Bolesny sygnał 4. Odnowienie 5. Wirtualna wycieczka 6. Bez powodu 7. Kotka uzdrowicielka 8. Gdzie się podziały moje marzenia? 9. Ważny dzień 10. Tak, to jest właśnie Moja Pełnia 11. Inaczej niż zwykle 12. Mądrość ciała 13. Podaj dalej 14. Ci, których najbardziej kochamy 15. Ani mniej, ani więcej 16. Lekarstwo na kryzys 17. Zamiast opłatka 18. Na drodze do szczęścia 19. Życie jest piękne Rozdział 2. PRACA I KARIERA 1. Konstruktywna krytyka 2. Inteligencja emocjonalna w pracy 3. Brak odpowiedzi 4. Groźne oblicza mobbingu 5. Uwięziona witalność 6. Coaching wizerunku 7. Komunikacja na odległość 8. Efektywność osobista 9. Jedno kliknięcie 10. Bestseller 11. Face Bóg 12. Przywództwo z sercem 13. Biznes i życie 14. Wolnoć Tomku 15. Ludzie się nie zmieniają 16. Pełnia kompetencji 17. Zawodowa ciuciubabka 18. Budujmy mosty 19. Jesteśmy sobie potrzebni 20. Precyzja celów i kompetencji Rozdział 3. SPRAWY DAMSKO-MĘSKIE 1. Czas wszystko leczy 2. Ukryte korzyści 3. Siła umysłu 4. Uczuciowa odpowiedzialność 5. Mam zgryz 6. Potrzeby i pragnienia 7. Spójrz w lustro 8. Poczucie winy i jego powody 9. Porozmawiajmy po męsku 10. Obcy, część n-ta 11. Od samotności do bliskości 12. Jak zbity pies 13. Superwoman 14. To, co widzę 15. Stara prawda 16. Przecież to już było 17. Nie ma tego złego 18. Głębia miłości 19. Dar życia 20. Najlepszy GPS pod słońcem Na zakończenie Literatura

Publikacja dotyczy bardzo aktualnego zagadnienia w transplantologii klinicznej i doskonale wypełnia istniejącą lukę w zakresie wiedzy socjologicznej na temat tzw. przeszczepów rodzinnych. Wyniki dokonanych przez Autorkę analiz stanowią podstawę zarówno do dalszych badań, jak również postępowania praktycznego, np. przeprowadzenia odpowiednich szkoleń wśród lekarzy pracujących w stacjach dializ i przygotowujących chorych do transplantacji. Uzyskane przez Autorkę wyniki mogą również w dużej mierze tłumaczyć, dlaczego w Polsce istnieje tak mały udział transplantacji rodzinnych w całej puli chorych poddanych tej formie leczenia nerkozastępczego. Z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Więcka, Katedra i Klinika Nefrologii, Endokrynologii i Chorób Przemiany Materii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach