Z okazji kanonizacji, oddajemy do rąk czytelnika, kolejne po Duchu Jezusa duchowe dzieło świętego. Jest to duchowy dziennik, zawierający najbardziej osobiste zapiski Karola de Foucauld.Nocny podróżnik przypomina wędrówki pod rozgwieżdżonym niebem Sahary, jest też swoistą pustynią duchową - miejscem bezpośredniego spotkania z Bogiem. W tomie zawarte są zapiski zarówno z okresu pielgrzymek do Rzymu, przebywania w Nazarecie, Bni-Abbs i Tamanrasset. Medytacje, notatki, rekolekcje i inne rękopisy podzielone są na trzy okresy: Nazaret, Akbes i Rzym, Ziemia Święta i Sahara.
Nauczyć się kochać Boga takimi darami, jakie się posiada, a nie jakie chciałoby się mieć,być rozdzielonym pomiędzy modlitwą a zaangażowaniem,marzyć o wspaniałych projektach i żyć wtopionym w banalną rzeczywistość,z sercem tkliwym, które płacze lub wybucha złością,chcieć się modlić, nie potrafiąc pozostawać w spokoju. Czy to nie jest obraz b r a t a?Tak o Karolu de Foucauld pisał jego biograf Charles Lepetit.Karol przeszedł długą drogę od niewiary, przez nawrócenie, wstąpienie do zakonu trapistów, odkrycie powołania do życia pustelniczego najpierw w Nazarecie, a potem w dalekiej Algierii Ewangelizował przez samotność, ascezę, kontemplację połączoną z pracą fizyczną. Ale przede wszystkim pragnął być bratem małym bratem Jezusa, bratem każdego człowieka.Gdzie ten Mały Brat Jezusa znajdował siłę do tak radykalnego braterstwa? Źródłem bijącym w samym środku saharyjskiej pustyni była Eucharystia Nigdy nie oddzielał sakramentu ołtarza od sakramentu brata: Jak łagodnymi, dobrymi dla wszystkich powinna nas czynić Święta Eucharystia. Jej sprawowanie nie było tylko miejscem odkrywania ostatniego miejsca, ale także początkiem drogi do oddania życia za braci.Fragment wstępu Macieja Biskupa OPMilczenie i ogień to fascynujący zbiór listów i zapisków Karola de Foucauld. Ich lektura odsłania serce tego intrygującego człowieka. Teksty te mogą pomóc odkryć w Karolu brata i tym samym zainspirować do naśladowania Chrystusa tak, jak on to czynił w codzienności. Jego życie jest dowodem, że dla Boga nie stanowi trudności miejsce, w którym żyjemy. Nie przeszkadza Mu zwyczajność, na którą tak często narzekamy. On działa w naszych miejscach. On potrzebuje naszej zwyczajności
„Duch Jezusa” to zbiór medytacji na temat cnót kardynalnych w Ewangeliach, powstałych w 1896 r., komentarzy do czerech Ewangelistów, datowanych na 1901 r. oraz wczesnych i późniejszych medytacji nad Ewangelią (1905 r. oraz 1914-1915r.).
Niezwykle sugestywne pasusy, charakterystyczne dla lectio divina, nabierają charakteru medytacji, intymnej rozmowie z Bogiem, opartej na niesłychanej wrażliwości. Pisane z pokorą, w kruchości, świadomości własnych ograniczeń, noty, mające nieraz cechy uniesień mistycznych. Karol de Foucauld otwiera przed czytelnikiem wrota źródeł chrześcijaństwa. Życiu zgodnie z Ewangelią.
Służby bliźniemu, kimkolwiek jest – ubogiemu, ostatniemu, a także wrogowi. Miłości do nieprzyjaciela. Okrywania ducha wspólnoty. Szczególnie te doświadczenia – dzielenia się Słowem Bożym we wspólnocie. Praktykowanie obowiązków
chrześcijanina – słuchania Słowa Bożego, posłuszeństwa mu i głoszenia tym, którzy go jeszcze nie znają, przewijają się przez karty dzieł duchowych Karola de Foucauld.
Zbiór cennych, głębokich duchowo myśli jest świadectwem człowieka, trapisty-pustelnika i misjonarza, który z piórem w ręku modlił się, myślał i przygotowywał najważniejsze decyzje swojego życia. A życie to z jego głodem doskonałości i mądrości pustyni może być i dla nas przykładem i natchnieniem.
Postać Błogosławionego Karola de Foucauld z pewnością jest znana polskiemu czytelnikowi. Burzliwa młodość, nawrócenie u kratek konfesjonału, radykalne ubóstwo połączone z równie radykalnym braterstwem, wreszcie śmierć na piaskach Sahary, a wszystko po to by upodobnić się do Mistrza z Nazaretu, pokornego i cichego serca. Pomimo licznych biografii przybliżających postać Brata Karola i wyborów jego myśli, ciągle brakuje tłumaczeń na nasz ojczysty język licznych pism samego Błogosławionego. Niniejsza publikacja pragnie zapełnić tę lukę a zarazem utorować drogę kolejnym tomom pism Karola de Foucauld.
Tytuł tej książki może dziwić, a zatem należy koniecznie umieścić ów cytat pochodzący z listu brata Alberyka we właściwym kontekście: ?...Być z Bogiem ubogim i pokornym robotnikiem, prowadzić w wierności, miłości, wdzięczności najbardziej uniżone życie, być zawsze na ostatnim miejscu? (list z 12 września 1892 roku do ojca Marcina). Pragnienie ostatniego miejsca do reszty uwiodło i naznaczyło młodego konwertytę, którego nawrócenie dokonało się w październiku 1886 roku, było obecne w całym jego życiu i stało się jednym z ważnych tematów jego bogatej duchowości.
fragment Wstępu
Dzięki tej korespondencji czytelnik będzie mógł podążać krok w krok za ojcem de Foucauld w jego relacjach z trapistami, od początku jego zakonnego życia aż do końca. Będzie mógł ocenić wagę tych relacji, zobaczyć, jak znacząco wpływali na nią ci zakonnicy przez całe życie Karola de Foucauld po jego nawróceniu oraz stwierdzić, jak głębokie było jego przywiązanie do nich.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
