My, Pierwsza Brygada... - obyczajowa powieść wielowątkowa z elementami dydaktycznymi. Kontynuacja Trylogii Złodziejskiej Sergiusza Piaseckiego. Optymistyczna, a nawet idealistyczna alternatywa życiowych losów Aleksandra Barana (postaci, która żyła naprawdę) i innych bohaterów ze świata przestępczego z przełomu XIX i XX wieku. Akcja powieści rozpoczyna się w lipcu 1919 roku. W miesiącu tym miała też miejsce egzekucja głównego bohatera na mińskiej Komarówce, wykonana przez krasnoarmiejców, z polecenia czekistów.Jednak w niniejszej kontynuacji nie doszło do egzekucji Barana. Żył dalej i prowadził, wraz ze swymi kompanami, urozmaicone życie. Dzięki pewnym przypadkom udało mu się uniknąć śmierci, lecz osoby trzecie musiały stoczyć nieprzejednane batalie głównie oratorskie, aby go uratować. Egzekucja Aleksandra Barana (która odbyła się naprawdę 17 lipca 1919 roku w Mińsku) była wielką czerwoną niesprawiedliwością. Niniejsza powieść ma na celu postawienie jej zadośćGłówne elementy powieści można umieścić na kanwie wielu wątków nie tylko o charakterze romantycznym, ale i nawet kryminalnym.W końcu i elementy dydaktyczne zawarte w powieści dotyczą głównie kwestii wartości ludzkich oraz uczuć wyższych, jakimi objawia się po prostu człowieczeństwo.Tytuł powieści obyczajowej ma podobny charakter jak tytuły trzech części trylogii. Tytuły te wywodzą się z fragmentów pieśni ludowych lub też samych tytułów tychże pieśni. Jeśli dana pieśń przewodzi określonej części trylogii, wówczas jej tytuł jest ściśle związany z przekazem pieśni. W niniejszej kontynuacji pieśnią przewodnią jest patriotyczna pieśń ludowa o takim samym tytule co owa powieść. Pieśń ta została wybrana jako przewodnia, gdyż akcja powieści przebiega w czasach kształtowania się II RP od lipca 1919 do lipca 1926 roku. W tamtym okresie pieśń ludowa stanowiąca przewodnią w powieści, była niezwykle popularna z uwagi na wydarzenia, jakie miały wówczas miejsce, a także wydźwięk pieśni pasujący do charakteru tych wydarzeń. Brygadę tworzyli nie tylko legioniści Piłsudskiego, lecz Polacy przejawiający pragnienie budowy lub też przemiany Rzeczypospolitej. Natomiast brygadę występującą w powieści stanowili kluczowi bohaterzy, którzy kształtowali się, a także przemieniali jak ta Polska tamtych czasów
Dzieje żołnierskich nekropolii powstałych podczas kampanii wołyńskiej (1915?1916) Legionów Polskich, która zajmuje szczególne miejsce w legionowej epopei. Relacja o krwawych walkach toczonych w miejscach, których symbolem stała się Kostiuchnówka, na trwałe zapisana w panteonie żołnierskiej chwały, o polowych cmentarzach powstających w pobliżu okopów i pól bitewnych. Na podstawie wspomnień i dzienników uczestników walk autor pokazuje, w jaki sposób legioniści postrzegali walkę, zabijanie i śmierć. To temat dotąd nieobecny w piśmiennictwie militarnym. Szeroko przedstawia także historię cmentarzy wołyńskich w okresie II RP, ich rolę w kultywowanej przez czynniki państwowe tradycji legionowej, miejsce, jakie zajmowały w wychowaniu obywatelskim. Ich symbolicznym centrum stał się Kopiec Chwały Legionów na Polskiej Górze koło Kostiuchnówki. Końcowa część książki to bogata kronika zainicjowanej przez harcerzy za Zgierza akcji odbudowy wołyńskich, legionowych cmentarzy, obróconych w ruinę w czasach sowieckich. To ujmujące świadectwo zaangażowania młodego pokolenia w służbę narodowych wartości, oraz działań Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa utrwalających, także poza granicami RP, pamięć o tych, którzy oddali życie dla Niepodległej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
