Wstrząsająca autobiografia Juliany Buhring, autorki Drogi,
którą jadę, i jej sióstr opisujących koszmar życia w sekcie
W samej Anglii 400 000 sprzedanych egzemplarzy!
5 tygodni na 1. miejscu „Sunday Timesa”!
Bite, gwałcone, głodzone, indoktrynowane, zmuszane do niewolniczej
pracy, żebrania, prostytucji. Tak wyglądało ich dzieciństwo
i młodość w okrutnej sekcie Dzieci Boga.
Trzy siostry przeszły przez piekło. Udało im się uciec i zbudować
życie. A Juliana jest pierwszą i jedyną kobietą, która samotnie objechała
świat na rowerze – autorką Drogi, którą jadę.
Dziewczyny znikąd i niczyje. Bez dzieciństwa, domu, rodziny. Przenoszone
z kraju do kraju, z kontynentu na kontynent...
Celeste, Juliana i Kristina urodziły się i wychowały w nieludzkiej religijnej
sekcie Dzieci Boga. Całe ich życie było podporządkowane bezwzględnym
prawom przywódcy – proroka. On decydował o ich losach,
chcąc doprowadzić do całkowitej destrukcji osobowości. Okrutnie
karał każdy przejaw buntu. Ich codzienność to niewolnicza praca, żebranie
na ulicach. Miały zaledwie po kilka lat, gdy były zmuszane do
prostytucji, udziału w orgiach i molestowane przez mężczyzn, którzy
mogliby być ich dziadkami.
Wszystko w imię miłości do Chrystusa...
Jak zdołały wyrwać się z tego piekła? I zachować własne ja, godność,
wiarę i nadzieję.
Opisały to wszystko w szokującej autobiografii, jak przeżyły i jak uciekły.
I tragiczne konsekwencje zniewolenia: od anoreksji, przez depresję,
narkomanię, po samobójstwa. I jak uczyły się żyć na nowo – dzięki
wspólnej sile i odwadze.
W 2007 roku CELESTE JONES, KRISTINA JONES i JULIANA BUHRING napisały szokującą autobiografię Córki Dzieci Boga. Książka
stała się międzynarodowym bestsellerem przetłumaczonym na 11
języków. W samej Anglii sprzedano 400 000 egzemplarzy. Przez 5 tygodni
była na 1. miejscu „Sunday Timesa”.
Każda z sióstr wyzwoliła się z koszmaru przeszłości. Celeste skończyła
psychologię. Kristina wyszła za mąż, ma dzieci. Juliana jest słynną kolarką
długodystansową. W 2012 samotnie objechała świat na rowerze
jako najszybsza kobieta. Swój wyczyn – rekord Guinnessa – opisała
w inspirującym dzienniku podróży Droga, którą jadę.
Celeste, Juliana i Kristina założyły fundację, która pomaga byłym
Dzieciom Boga na całym świecie. Aktywnie walczą, by winni krzywdy
tysięcy dzieci stanęli przed sądem.
„Bez przygotowania. Bez pieniędzy. Samotnie. Okrążyłam świat na rowerze w 152 dni, by znaleźć i ocalić siebie”.
Kolarka długodystansowa, bestsellerowa autorka, działaczka na rzecz praw
dziecka
Rekordzistka Guinnessa – najszybsza kobieta, która objechała świat na rowerze
„Nie byłam sportsmenką ani kolarką. Nie miałam żadnych kwalifikacji do
tak wielkiego wyczynu. Tylko siłę woli i determinację. Wyruszyłam, żeby
udowodnić, że wszystko jest możliwe, że jesteśmy zdolni do rzeczy znacznie
nas przerastających”.
Dziewczyna znikąd i niczyja. Pozbawiona wszystkiego: rodziców, rodziny, dzieciństwa, domu, ojczyzny. Urodzona i wychowana
w okrutnej sekcie Dzieci Boga. Bita, gwałcona, zmuszana do żebrania. Buntowała się i była karana. Próbowała uciekać.
Wreszcie jej się udało. Miała 23 lata.
W 2006 ze swoimi dwiema siostrami, którym też udało się uciec, napisały książkę o życiu w sekcie: Not Without My Sister
(w Polsce ukaże się w październiku nakładem Wydawnictwa Amber pod tytułem Córki Dzieci Boga). Stała się międzynarodowym
bestsellerem, została przetłumaczona na 11 języków. W Anglii sprzedana w 400 000 egzemplarzy była przez 5 tygodni
na 1. miejscu „Sunday Timesa”, przez 15 tygodni w Top 10 list bestsellerów.
Po latach prania mózgu i indoktrynacji Juliana próbowała znaleźć siebie.
Założyła fundację na rzecz praw dziecka. Pracowała w Afryce jako misjonarka.
Wreszcie los się do niej uśmiechnął. Spotkała wielką miłość – człowieka, który jak ona chciał czuć, że żyje i przeżywać życie
całą pełnią. Podróżnik, odkrywca, przewodnik wypraw ekstremalnych. Kiedy postanowili być razem, jej ukochany zginął…
zjedzony przez krokodyla.
Świat Juliany się zawalił. „Po tygodniach obezwładniającej żałoby obudziłam się pewnego dnia rano i spojrzałam w lustro.
Wiedziałam, że muszę coś zrobić, żeby się ratować. Śmierć ma swoje sposoby, żeby w ostrym świetle pokazać tymczasową
naturę życia, przypomnieć, że czas zawsze gna ku tej jedynej nieuchronności, wzniecić nagłą potrzebę zrobienia wszystkiego
natychmiast, kiedy jeszcze można”.
Wtedy zrodził się pomysł objechania świata na rowerze.
„To, co zaczęło się jako akt rozpaczy, wkrótce stało się przyćmiewającym wszystko celem”.
Wysłała zgłoszenie do Księgi Rekordów Guinnessa. Guinness odpowiedział, ustanawiając bardzo surowe zasady rekordu dla
pierwszej kobiety, która przystępowała do takiego wyczynu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
