Potraficie sobie wyobrazić smak mocnego fulla? Używacie na co dzień powiedzonek w stylu: „kanalia!”, „jełop!” czy „w mordę jeża!”? Jesteście przekonani, że doskonale znacie Świat według Kiepskich? Sprawdźmy to! Zajrzyjcie na plan serialu, który połączył kilka pokoleń Polaków. Emitowany na antenie Telewizji POLSAT, gości w naszych domach od ponad 23 lat i stał się ponadczasową satyrą obśmiewającą wady Polaków.
Świat według Kiepskich. Zwariowana historia kultowego serialu Polsatu to bogato ilustrowany przewodnik po niezapomnianych scenach, kwestiach i absurdalnych konfliktach, które przez ponad dwie dekady były udziałem bywalców wrocławskiej kamienicy przy ulicy Ćwiartki 3/4. Kto stworzył postaci tak głupie, że aż mądre? Kto pierwotnie miał zagrać Ferdka i Waldusia? Z jakimi reakcjami musieli sobie radzić twórcy po emisji pierwszych odcinków? Dlaczego Bartosz Żukowski odszedł z serialu i jak udało się go namówić do powrotu? Na te pytania odpowiadają w książce aktorzy, scenarzyści i producenci. Nie zabraknie też wzruszających wspomnień poświęconych Krystynie Feldman, Bohdanowi Smoleniowi, Ryszardowi Kotysowi i Dariuszowi Gnatowskiemu.
Pozycja obowiązkowa dla fanów Ferdka, Boczka i tej mendy Paździocha! *** Byłam wtedy szefową telewizyjnej Dwójki, bardzo kulturalnej stacji na wysokim poziomie, aż tu nagle Kiepscy rozbijają bank! Początkowo w ogóle tego nie rozumiałam. Ale ponieważ „kochałam” już Andrzeja Grabowskiego, pomyślałam sobie, że skoro on tam gra, to musi być „strzał”. I dopiero któregoś dnia spłynęło na mnie objawienie, że to może jest tak, że jedni będą to brali jako taki przedstawiony nieco w krzywym zwierciadle zestaw naszych wad, przywar i śmiesznostek, a inni wezmą to na wesoło „jeden do jednego” i też będą szczęśliwi. I tak właśnie się z Kiepskimi stało. Doczekaliśmy się dobrych recenzji i okrzyknięcia serialu kultowym, a teraz książki o bohaterach, których pokochały miliony! Nina Terentiew Książka o Kiepskich jest taka jak oni: radosna i mądra jednocześnie. Przy tym w kalejdoskopowym skrócie daje nam wiwisekcję procesu budowania telewizyjnej ikony. Robi to za pomocą krótkich fleszy przypominających, że prawdziwy sukces ma zwykle wielu bohaterów. Tomasz Raczek Kiepscy to my. I to strasznie nas uwiera. To nasz portret, świadomie przerysowany, schematyczny, narysowany mocną, bezdusznie prawdziwą i bezlitosną kreską. Najlepszy portret Polaków nakreślony po 1989 roku. Karolina Korwin-Piotrowska Fantastyczne aktorstwo i miliony powodów do zdrowego, niewymuszonego śmiechu – tak wspominam i zapamiętam ten Polsatowski serial. Warto poznać jego kulisy. Zbigniew Boniek To fascynująca opowieść o tym, jak stworzyć ponadczasowy sitcom, który uzyska status legendy i stanie się fenomenem społecznym. Ta książka wciąga, kurde. Nic lepszego o Kiepskich nie przeczytacie. Mateusz Święcicki BIOGRAM Paweł Łęczuk Rocznik 1978. Poeta, animator kultury, autor książek biograficznych, pedagog, geograf i pilot wycieczek. Jest autorem kilkunastu książek, w tym tomów poetyckich i albumów fotograficzno-poetyckich, publikacji biograficznych oraz przewodnika literackiego. Dwukrotny stypendysta Stowarzyszenia Autorów ZAiKS w dziedzinie literatury oraz stypendysta Prezydenta Miasta Gorzowa Wielkopolskiego. Uczestnik Międzynarodowego Programu Pisarskiego w Chinach w 2014 roku. Twórca oryginalnych spacerów literackich po Warszawie i literackich wycieczek rowerowych. Jakub Jabłonka Rocznik 1974. Pochodzi z Opola, w którym ukończył studia na kierunku marketing i zarządzanie. Od 1999 roku mieszka w Warszawie. Pracował m.in. w Polskim Radiu, Sony Music, CD Projekt, Fabryce Słów.
Barwna i z gawędziarskim talentem napisana autobiografia jednego z najbardziej wszechstronnych polskich aktorów.
Choć nazywa siebie „pierwszym komediantem kraju” i kokieteryjnie stwierdza, że „oprócz tego Ferdka, to chyba niewiele w życiu zagrał”, Andrzej Grabowski dobrze zna swoje różnorodne możliwości. Występował w kabarecie, grał w wielu w filmach i spektaklach teatralnych, nagrał cztery płyty z piosenkami (sam też je pisze), jest także jurorem w „Tańcu z gwiazdami”. Dodatkowo okazuje się doskonałym gawędziarzem, w jego historii jest miejsce na śmiech, smutek, wódkę, piękne kobiety, nostalgię i sztubackie wygłupy.
Opowieść o dzieciństwie w rodzinnej Alwerni uzmysławia, że po ponad sześćdziesięciu latach niesforny chłopak z małego miasteczka wciąż w Grabowskim siedzi i ma się całkiem dobrze. Niezwykła wrażliwość aktora, skrywana za żartami komedianta, doskonale wybrzmiewa między wierszami opowieści o jego życiu.
„Gdyby pan Grabowski w Stanach Zjednoczonych był tak popularny i rozpoznawalny, jak jest w Polsce, latałby na plan własnym odrzutowcem albo helikopterem. Grałby tylko w najlepszych produkcjach. Tylko tu, w Polsce, może się zdarzyć to, że przez udział w serialu Świat według Kiepskich jest eliminowany z innych produkcji.” Odparował Jerzy Bogajewicz, reżyser filmu „Boże Skrawki”, gdy podczas festiwalu filmowego w Gdyni zapytano go, jak mógł zaangażować człowieka, grającego w kretyńskim serialu?
Kabaret HRABI pierwszy raz w takiej formie, nie na scenie, a za kulisami. W opowieściach prywatnych i terapii grupowej. Własnymi słowami, więc nudno nie będzie. Błyskawice absurdu, sztormy inteligencji, burze pomysłów.
Przed Państwem Kabaret HRABI!
• Aśka. Kobieta dynamit. Powalający urok i monstrualny zmysł komiczny.
• Kamol. Studnia z pomysłami. Bez dna.
• Bajer. W pewnych kręgach nazywany Małpoludem, ale jakoś wszystkie dziewczyny chcą go całować!
• Lopez. Maestro, Dziubas, maskotka zespołu o przepięknych łydach!
Zjawisko kabaretowo-teatralne. Inteligentni, z ambicjami i w ogóle A’YoY. Ciągle o coś im chodzi, choć trzymają się z daleka od politycznej przewalanki. Godni spadkobiercy Kabaretu Potem i Kabaretu Starszych Panów. Nie mają żadnych wad, tylko waszki. Tak, że o.
Niepublikowane zdjęcia! Skecze! Anegdoty!
Czujecie to? Hrabicie?
Do czytania duszkiem!
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
Autobiografia Piotra Bukartyka, mistrza słowa i rymu, niepoprawnego romantyka, grajka i błazna, który od prawie czterdziestu lat układa piosenki. Od ponad dekady nie przesypia nocy z czwartku na piątek, by rano jako gość redaktora Manna bawić i wzruszać słuchaczy radiowej Trójki.Prezenterzy radiowi! Grajcie piosenki Bukartyka, bo to jedne z najlepszych, jakie teraz powstają. Mówię to szczerze i z nieskrywaną zazdrością. Artur AndrusPoznałem go sto lat temu na urodzinach. Dostał tort, na którym z czekolady było zrobione męskie przyrodzenie. Z dziwną zawziętością kroił go na kawałki. Potem był Jeździec burzy. Nie mógł się nauczyć dialogów na pamięć, ciągle improwizował, na czele z jądrami w ciemności, po których widownia zawsze wybuchała śmiechem. Cały Bukartyk... Arkadiusz JakubikPokolenie moich rodziców obaliło komunizm. My też mamy kilka spraw do załatwienia. Całe szczęście mamy Piotra Bukartyka. Bezkompromisowego i odważnego. Poetę o duszy rockmana. Filip JaślarPotrafi tworzyć nie tylko satyryczne muzyczne felietony, wkurzające ludzi małych i ponurych, ale także poetyckie piosenki o życiu, odczuciach i uczuciach, których ludzie mali i ponurzy nie rozumieją. Być może należałoby go ukarać. Wojciech MannJego głos, energia bandu dla mnie jest jak Bruce Springsteen, który rozkręca festiwalowy tłum do śpiewania! Jurek OwsiakBUK drzewo szlachetne, nie zaraz dąb, ale... ART a i owszem. TYK bo tyka, jak dyskretna bomba podłożona pod monument ludzkiej głupoty. PIOTR? nie spotkałem drugiej osoby smutnej w sposób tak radosny. Andrzej PoniedzielskiKiedy bardowie z mojej bajki mają jakieś problemy ze światem, rozmawiają z Bogiem, podczas gdy Bukartyk w podobnych okolicznościach rozmawia z ćpunem, pijakiem lub z Małgochą. Jerzy SatanowskiDla mnie autor, którego stawiam w jednym rzędzie z najwybitniejszymi. TAK! Rozwala mnie do bólu, łez, śmiechu jego wrażliwość, a właściwie nadwrażliwość chropawa. Krystyna TkaczO powiązaniach Piotra Bukartyka z Mefistofelesem mówiono już od dawna. Jak inaczej wytłumaczyć to, że w jednym organizmie (wizualnie nie najdoskonalszym) kryje się tyle kreatywności, czaru, inteligencji i umiejętności tak wybornego opisywania świata? W dodatku wyżej wymieniony posiada słuch muzyczny i talent kompozytorski. Elżbieta Zapendowska
Krzysztof Skiba w swojej autobiografii rozśmiesza, edukuje i puszcza oko do czytelnika, a przede wszystkim zabiera nas w niezwykłą podróż na backstage swojego życia. Opowiada o udanym dzieciństwie, działalności konspiracyjnej, więzieniu, do którego trafił w latach 80., kulisach działalności Big Cyca i polskiego show-biznesu czy powstawaniu legendarnego Lalamido.
Jest rozrywkowo i politycznie. Latają kamienie i ulotki. Unosi się gaz nad niespokojnymi ulicami i na scenie podczas koncertu. Tysiące ludzi skanduje hasła na demonstracji przeciwko władzy, ale też świetnie bawią się, śpiewając przeboje Big Cyca.
Autobiografię łobuza czytajcie, jak chcecie, od początku, od środka lub wspak, bo kolejne rozdziały są jak puzzle, które ktoś porozrzucał na nie zawsze miękkim dywanie rock and rolla.
Skiba to człowiek niepokorny, wyłamujący się wszelkim stereotypom. Jaki jest naprawdę?
Skiba lśni jak brylant. Jego talent jest wyczuwalny jak zapach perfum.
Hanna Bakuła
Skiba? Nawet inteligentny. Szkoda, że taki brzydki.
Andrzej Grabowski
Krzysiek, podobnie jak ja, spełnia rolę głupka wioskowego. Zawsze można liczyć, że powie coś, co jest nie do końca poprawne polityczne, ale co trzeba powiedzieć. I za to go lubię – nie pęka po prostu.
Tymon Tymański
Skiba z najbardziej dojrzałego młodzieńca, jakiego znałem, stał się najmniej dorosłym dorosłym, jakiego znam.
Michał Ogórek
Wielki szacunek dla Skiby, bo świetnie łapie te wszystkie historie, które są wokół nas. Big Cyc to nie jest skandalizująca kapela, oni tylko śpiewają o naszych wadach.
Jerzy Owsiak
Wkład Skiby w rozwój poezji punkowej był mi zawsze drogowskazem – to on pomógł mi ostatecznie porzucić mroczny nylon na rzecz progresywnego techno polo. Dziękuję Ci za to, Krzysztofie.
Piotr Bukartyk
To energetycznie radykalna fuzja Terminatora, Zorro i Antka Boryny. Skiba jest jak Krzysztof Ibisz wiecznie młody i jak Lenin wiecznie żywy.
Paweł „Konjo” Konnak
Fenomen i jednocześnie paradoks Skiby: w sprytnym przebraniu niskiego, łysiejącego grubaska funkcjonuje jedna z bardziej kolorowych postaci rodzimego show-biznesu. A zdecydowana większość rodzimego show-biznesu działa dokładnie odwrotnie.
Tomasz Jachimek
Gdybym żył, chciałbym być Skibą, ale niestety nie żyję.
Tadeusz Kościuszko
Chcesz, żeby w twoim programie było kolorowo i wyraziście, a może nawet po bandzie - zaproś Skibę. Sukces gwarantowany.
Maciej Orłoś
Nieprzeciętnie inteligentny człowiek o duszy buntownika. Ma niesamowity talent do udawania rzeczy, o których nie ma pojęcia. Od jakiegoś czasu wszyscy myślą, że jest postacią fikcyjną...
Jacek Jędrzejak
Gdyby mój syn potrafił śpiewać, byłby gwiazdą światowego formatu.
Albina Skiba (matka)
Skiba. Ciągle na wolności zaskakuje, wzrusza, ale też prowokuje, pokazując, że sztuka nie ma granic, a wolność, również artystyczna, jest jedną z najważniejszych zdobyczy naszej cywilizacji.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
