W tym dziale znajdziecie fascynująca literaturę, która przekona was jak fascynująca i ciekawa jest historia i jak wiele możemy się nauczyć. Może zainteresujecie się wojną na Pacyfiku, o której ciekawie pisze Morison Samuel Eliot, albo może zaciekawią was powieści Adama Borowieckiego, które przedstawiają przygody w galaktykach kosmosu Junga i Ing. Zapraszamy równiez po powieści biograficzne, polityczne.
Epoka Polski Ludowej to czas ożywionej działalności szpiegowskiej - sukcesy i porażki wywiadu oraz kontrwywiadu, agenci obcych służb, szpiegostwo militarne i przemysłowe. Czym naprawdę zajmowali się Ryszard Kukliński, Marian Zacharski, Tomasz Turowski i Jerzy Pawłowski? Jak wyglądała zimnowojenna wymiana szpiegów na berlińskim moście Glienicke? Co oznaczało słowo "wtórnik" i w jaki sposób tworzono fałszywe tożsamości? Na czym polegała słynna operacja o kryptonimie Żelazo? Jak potoczyły się losy tych, którzy zrezygnowali ze współpracy z wywiadem PRL-u? Czy szpiedzy wiedli luksusowe życie, jakie znamy z filmów o Jamesie Bondzie? Czy wywiad naprawdę nie wybacza zdrady i z premedytacją eliminuje byłych agentów ku przestrodze pozostałym? O brawurowych akcjach, tajemniczym i brutalnym świecie zdecydowanych na wszystko mężczyzn oraz pięknych i niebezpiecznych kobiet opowiada wytrawny znawca PRL-u Sławomir Koper.
Wydawało się, że po wyborach parlamentarnych w czerwcu 1989 r., w których Solidarność uzyskała przygniatającą przewagę, przedstawiciele rządowej koalicji PZPRZSL-SD zostali in gremio wycięci, a proces przemian w ruchu ludowym zakończył się Kongresem Zjednoczeniowym Ruchu Ludowego i reaktywowaniem Polskiego Stronnictwa Ludowego, którego prezesem został znany działacz opozycyjny wywodzący się z Solidarności Wiejskiej Roman Bartoszcze, "Wieści" powinny mieć zapewnione warunki do spokojnej pracy. Tak się jednak nie stało, gdyż wizja całkowicie suwerennej Polski i w pełni samodzielnego ruchu ludowego, który by w tej Polsce odgrywał ważną rolę okazała się zbyt idealistyczna. Wizja takiej Polski i takiego ruchu była nie na rękę zarówno powstałej na gruzach PZPR nowej lewicy SLD, która wciąż miała duże wpływy i duże pieniądze, jak i wielu członkom odrodzonego PSL, którym było niestety mentalnie ideologicznie bliżej do liberalnej lewicy niż do Solidarności i PSL Witosa i Mikołajczyka. Ze Wstępu
Książka o historii poklskiej diaspory w Chinach tp kolejna interesująca monografia profesora Janusza Wróbla dotyczącą szeroko pojętych relacji polsko-chińskich. Pierwszą była opublikowana w 2016 r. praca Chipobrok. Z dziejów polsko-chińskiego sojuszu morskiego 1950-1957. Tym razem autor przybliża mało dotychczas znane dzieje polskiej diaspory na terytorium Chin, od schyłku XIX w. aż do jej smutnego końca w połowie XX w. Jak się okazuje zarobkowa migracja naszych rodaków docierała także na te egzotyczne wydawałoby się tereny. Autor przedstawia jednak nie tylko historię zarobkowego osadnictwa ludności polskiej w Chinach na przełomie XIX i XX w. ale także późniejsze fale migracji - po rewolucji w Rosji a następnie po II wojnie światowej.
W latach 1939-1945, wyniku działań wojennych, najwięcej polskich żołnierzy znajdowało się na Bliskim Wschodzie, który w czasie II wojny światowej określano jako Środkowy Wschód. Na mocy rozkazu Naczelnego Wodza gen. broni Władysława Sikorskiego z 12 września 1942 r. powstała w tej części świata Armia Polska na Wschodzie pod dowództwem gen. dyw. Władysława Andersa. W ciągu niespełna dwóch lat jej funkcjonowania przeszła niejedną organizację i wielokrotnie zmieniała miejsca stacjonowania. W szeregach Armii Polskiej na Wschodzie służyli żołnierze, kobiety w ramach Pomocniczej Wojskowej Służby Kobiet, a także dzieci i młodzież jako junacy oraz młodsze ochotniczki. W trudnych warunkach klimatycznych, pokonując wiele trudności udało się wyszkolić żołnierzy gotowych bić się o niepodległość Polski. To właśnie ze struktur Armii Polskiej na Wschodzie w 1943 r. powstał 2. Korpus Polski, który w latach 1944-1945 walczył na Półwyspie Apenińskim.
Właściwie jest to powieść kryminalna osadzona w czasach Michała Korybuta Wiśniowieckiego i najazdów tureckich na Polskę. Dwóch młodzieńców: Grześ Kossobudzki oraz Marcin Boguta herbu Stągiewka, obaj z Podlasia, służą w armii hetmana Jana Sobieskiego w oddziale Andrzeja Zawiszy. Zbiegiem losu niebawem trafiają w "babski jasyr", a następnie jako więźniowie do położonego na bagnach tajemniczego zamku. Należy on do stetryczałego i dziwacznego starosty, a z lochów zamkowych dochodzą w nocy jęki zawodzenia i odgłos szurania łańcuchów. Obaj młodzieńcy postanawiają wyjaśnić zagadkę zamczyska wśród bagien. Wydanie z ilustracjami A. Horowicza
Powieść uhonorowana w 2013 roku Grand Prix Nagrody Goncourtów, określanej mianem „małego Nobla”. Gorzki portret czasów po zakończeniu I wojny światowej. Historia niekonwencjonalnej przyjaźni i spektakularnego oszustwa. Książka otwierająca rozpiętą między dwiema wielkimi wojnami epicką trylogię „Dzieci katastrofy”. Wojna to świetny interes, który nie kończy się wraz z zawarciem pokoju… Listopad 1918 roku. Zdemobilizowani żołnierze zwycięskiej armii francuskiej powracają do domów jako wielcy przegrani. Rząd, który z pompą składa hołd poległym, nie kwapi się z pomocą weteranom próbującym uporać się z wojenną traumą. Takim jak fizycznie okaleczony i skazany na życie z dala od ludzkiego wzroku Édouard Péricourt albo bojący się własnego cienia Albert Maillard. Dwaj młodzi mężczyźni, połączeni przyjaźnią opartą na poczuciu winy, wdzięczności, solidarności, żalu i pretensjach, zepchnięci na margines życia, wegetują bez jakichkolwiek widoków na przyszłość. Niektórym jednak wiedzie się świetnie. Na wojnie można bowiem zrobić interes. Również na jej ofiarach. Porucznik d’Aulnay-Pardelle nie byłby sobą, gdyby nie wykorzystał okazji, która się nadarza, kiedy na fali patriotycznych uniesień rząd ogłasza przetarg na założenie wojskowych cmentarzy oraz konkurs na pomniki ku czci poległych. Wykorzystują ją także Édouard i Albert – żeby się zemścić… a może sobie zakpić – i przygotowują wielki przekręt. Lemaitre komponuje wielką tragedię straconego pokolenia, pogrążonego w atmosferze zmierzchającej wojny i jutra, które nie obiecuje żadnej nadziei. „Do zobaczenia w zaświatach” jest powieścią o iluzji zawieszenia broni, o machinacjach finansowych w świetle prawa, a także o woli przetrwania i pomyśle, dzięki któremu można przechytrzyć system. Ironiczna. Niepoprawna politycznie. Doskonała! W 2017 roku powieść „Do zobaczenia w zaświatach” brawurowo zekranizował Albert Dupontel, w oparciu o scenariusz Pierre’a Lemaitre’a. Zachwycająca, szydercza, elegancka uczta. Żaden ze współczesnych autorów powieści kryminalnych nie jest w stanie we właściwych proporcjach udźwignąć jednocześnie doskonałej intrygi i artystycznego ciężaru literatury pięknej. Żaden, poza monsieur Lemaitre’em. Chapeau bas! Katarzyna Bonda Szokująca! Wielka powieść o spirali dobra i zła, wielka powieść egzystencjalna. Ponure requiem, które jest jak policzek wymierzony oficjalnej historii. „L’Express” Jedna z najbardziej wartościowych książek, do których po prostu trzeba wracać. Pierre Assouline, „La République des livres”
Opowieść o pobycie Małgorzaty Stencel w obozie koncentracyjnym Stutthof to krótka, zwięzła historia, ale jakże przejmująco oddająca obozową rzeczywistość. To historia poniżenia kobiety we wszystkich aspektach jej młodego życia, to historia będąca udziałem tysięcy obozowych numerów. dr Danuta Drywa, Muzeum Stutthof Franciszek Szczęsny podjął się spisania w formie pamiętnikarskiej losów najstarszej mieszkanki Kiełpina, Małgorzaty Blok. Jest to opowieść bez patosu i kreacji, oparta na doświadczeniach życiowych tytułowej bohaterki. Małgośka i jej stulecie jest o kobiecej sile, o uporze i poszukiwaniu szczęścia. Główna bohaterka mierzy się z ogromnymi przeciwnościami losu, które pokonuje dzięki ogromnemu hartowi ducha. To nie pierwsza książka Pana Franciszka, która w tak ujmujący sposób opisuje losy niezwykłej kobiety, której nadzwyczajność objawia się w zwykłej codzienności. mgr Barbara Kąkol, Muzeum Kaszub Małgośka i jej stulecie to opowieść o niezwykłym życiu ponad stuletniej mieszkanki Kaszub. Franciszek Szczęsny spisał wspomnienia Małgorzaty Blok w formie lekko modyfikowanych wspomnień, przeplatanych miejscami wymianą myśli między swojego życia, kobieta opowiada nie tylko o osobistych przeżyciach, ale również o historii, której była naocznym świadkiem. Uwięzienie w obozie koncentracyjnym, zesłanie do przymusowych prac i trudna powojenna rzeczywistość ukazane są z perspektywy silnej, bardzo wrażliwej i głęboko wierzącej kobiety, która stawiała czoła przeciwnościom losu niemal przez całe swoje życie. Realia, które opisane są w książce, tak odległe od współczesnych, przenoszą czytelnika do zupełnie innego świata, gdzie słowo wolność nabiera prawdziwego znaczenia, stosownego do swojej rangi. Franciszek Szczęsny zadał sobie trud sprawdzenia autentyczności wydarzeń, odwiedził miejsca, w których przebywała pani Małgorzata i rozmawiał z ludźmi, którzy ją znali, bo jak słusznie twierdzi sam autor pełna historia kraju składa się z historii wszystkich jego obywateli. mgr Danuta Szulczyńska-Miłosz, Redakcja
"Niniejsza publikacja udostępnia kolejny etap prac zapoczątkowanego w 2009 roku projektu Radices Silesiae - Silesiacae radices, integrująego środowisko badaczy i instytucji akademickich z Polski, Niemiec i Czech w zakresie historycznych badań śląskoznawczych. To trzecia publikacja w związanej z tym przedsięwzięciem serii, a jej tytuł - podobnie jak dwóch poprzednich - nawiązuje do zorganizowanych w jego ramach konferencji, tym razem właśnie pod hasłem Silesia et orbis, we Wrocławiu w roku 2013. Spotkanie to okazało się przede wszystkim inspiracją do dalszej debaty, gdyż większość zawartych w niniejszym zbiorze artykułów stanowi efekt prac badawczych nieprezentowanych jeszcze w trakcie tych obrad".
(ze wstępu)
Książka „Łuny na Dolnym Śląsku. Chojnów-Jawor-Strzegom-Złotoryja – 8-21 lutego 1945 r.” to kolejna militarna propozycja Wydawnictwa Archiwum-System, która ukazała się w ramach serii „Śląsko-łużyckie bitwy i kampanie”. Jej autor – Maciej Szczerepa – bazując na źródłach niemieckich i radzieckich szczegółowo przedstawił przebieg lutowych walk, które w 1945 roku toczyły się na Dolnym Śląsku, w sektorze Chojnów-Jawor-Strzegom-Złotoryja. To doskonała pozycja nie tylko dla miłośników historii, regionu, ale także dla poszukiwaczy tropiących ślady II wojny światowej w terenie.
Akcja najnowszej powieści Anny Kościółek toczy się w Tarnowie. Olek i Maja (rodzeństwo) na skutek różnych nieprzewidzianych okoliczności spędzają w nim wakacje. Za sprawą swoich nowych przyjaciół, Leli i Iwa, poznają historię, zabytki, a przede wszystkim legendy tego miasta. Są to m.in. opowieści o Jankach i Spytkach, o świetliku z wieży katedralnej, o Mocarnej Zosi i kniaziu Konstantym czy o Tadku i jego dziadku. Jeśli chcecie się dowiedzieć, ile schodów jest w wieży tarnowskiej katedry, jak mają na imię głogi rosnące przy placu Katedralnym lub gdzie leżą kosztowności skradzione z katedralnego skarbca, to koniecznie sięgnijcie po tę książkę!
Jest 57 rok n.e. Weterani rzymskiej armii, trybun Katon i centurion Macro, powracają do stolicy imperium. Po nieudanej kampanii na wschodzie spotykają się z nieprzychylnym przyjęciem na cesarskim dworze. Ich reputacja i przyszłość są zagrożone. Kiedy wrogowie polityczni Nerona wykorzystują jego zauroczenie kochanką, cesarz zostaje zmuszony skazać ją na wygnanie. Katon, niemile widziany w Rzymie, otrzymuje rozkaz eskortowania kobiety na Sardynię. Po przybyciu z niewielką kadrą oficerów na tę niespokojną wyspę musi stawić czoła śmiertelnej zarazie i brutalnej rebelii, która grozi pogrążeniem całej prowincji w krwawym chaosie.
Rękopis Bohdana Murija, poświęcony ostatnim latom życia byłego hetmana kozackiego Jana Wyhowskiego, ukończony został w 1931 roku. Zarejestrowano go pod pozycją Lp. 123/31, 4 lipca 1931 roku. Było to ukoronowanie prac badawczych młodego historyka, ucznia profesora Stanisława Zakrzewskiego. Rękopis rozprawy doktorskiej Bohdana Murija sporządzony jest wyraźnym pismem, za pomocą długopisu, którego tusz mimo u pływu blisko stu lat nie wyblakł. Tekst pozyskany został w wyniku kwerendy archiwalnej w 2018 roku. Jest jednym z wielu dowodów unikalności badań prowadzonych na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Szkoła profesora Stanisława Zakrzewskiego, choć nie przetrwała wojny, do dziś jest ważnym elementem polskiej kultury, tożsamości państwowej i narodowej.
O Autorze:
Bohdan Murij student, a następnie doktorant Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, urodził się prawdopodobnie w Tarnopolu na początku XX wieku. Ustalono, że wielu jego krewnych mieszkało w tym mieście w drugiej połowie XIX wieku. Z zachowanych dokumentów opisujących stan nieruchomości w Tarnopolu można stwierdzić, że większość członków rodziny Murij była wyznania grekokatolickiego, a to dość jednoznacznie pozwala sądzić, że była to rodzina narodowości ukraińskiej. Jednocześnie część rodziny musiała się polonizować lub nawet zmienić wyznanie, skoro znajdują się informacje, że Józef Murij został decyzją wojewody tarnopolskiego Kazimierza Moszyńskiego w sierpniu 1931 roku przeniesiony ze starostwa powiatowego do Urzędu Wojewódzkiego jako referendarz w stanie spoczynku. Jest bardzo prawdopodobne, że Bohdan urodził się w rodzinie Piotra Murija i Stefanii z domu Serediuk. Oprócz syna małżeństwo to doczekało się jeszcze dwóch córek, Marii urodzonej 16 sierpnia 1926 roku i Hałyny, która urodziła się już w 1945 roku. W tym czasie rodzina znajdowała się na terenie III Rzeszy i trafi ła do amerykańskiej strefy okupacyjnej. W 1948 roku wyemigrowała do Kanady. Jedna z sióstr zmarła w 2005 roku, druga w 2011. O losach samego Bohdana Murija niewiele wiadomo. To, co nie budzi żadnej wątpliwości, to fakt, że napisał swój doktorat w języku polskim, piękną polszczyzną, unikając rusycyzmów czy jakichkolwiek naleciałości z języka ukraińskiego. I na pewno warto, by wzbogacił on współczesną historiografię.
ASAP-y, deadline’y, calle - to pojęcia nieznane średniowiecznym mnichom, za to wszechobecne we współczesnym świecie. Gdybyśmy jednak stanęli teraz oko w oko z zakonnikiem z V wieku naszej ery, moglibyśmy podać mu rękę – w gruncie rzeczy mierzymy się z tymi samymi problemami. Choć życie mnichów wydaje nam się maksymalnie ułożone i spokojne, oni również walczyli z przebodźcowaniem, rozproszeniem uwagi i brakiem skupienia. I wymyślali mnóstwo sposobów na to, jak z tym walczyć. Dzięki tej książce poznamy lepiej ich metody, a być może część uda nam się wprowadzić również w nasze własne, zagonione życia.
„Reguła mnicha” to zabawny, ale i pouczający opis ludzkiej omylności i pomysłowości.
Jamie Kreiner jest mediewistką na Uniwersytecie w Georgii. Jej praca naukowa polega głównie na badaniu związków między kulturą, nauką i czynnikami ekologicznymi oraz czynników kształtowania się systemów etycznych. Otrzymała wiele nagród za swoje publikacje, m.in. od Medieval Academy of America, the American Society for Environmental History, the Society for French Historical Studies, the Agricultural History Society, the University of Georgia, and the Whiting Foundation.
CO WOLISZ? Zostać rabusiem w bandzie wikingów – pływać po morzach, zdobywać skarby i… miesiącami siedzieć w ścisku obok 30 innych cuchnących żeglarzy? A może niezbyt lubisz kraść i odrąbywać ludziom nogi, dlatego wolałbyś być wikińskim farmerem? Choć i tu czeka cię kilka niespodzianek…
CO WOLISZ? Poddać się próbie ognia czy próbie wody? Kiedy jakiś wiking nieźle narozrabiał, bo ukradł owcę albo wyzwał kolegę od tchórzy (najgorzej!), nie miał takiego wyboru. W tej książce to TY decydujesz! A przy okazji dowiesz się, dlaczego wszyscy bali się boga Thora i jak smakował gnijący rekin. Czy słynny wiking Eryk Rudy naprawdę miał rude włosy? Czym zasłużył sobie na swój przydomek Eyolf Głupiec, a czym Harald Sinozęby?
Miecz w dłoń, wiatr w żagle i wyruszamy na wyprawę do świata wikingów!
Jaką koncepcję człowieka wytworzyli francuscy rewolucjoniści? O dziwo, mało kto stawia takie pytanie, a przecież powinna być to kwestia pierwszorzędnej wagi dla każdego, kto dostrzega sens w zastanawianiu się nad "prawami człowieka", których ustanowienie przypisywane jest Rewolucji. Takie właśnie pytanie sobie zadałem w związku z wykonywanym przeze mnie zawodem historyka prawa, jednocześnie przeczuwając już na samym początku, iż rzeczywistość, która roztacza się przed czytelnikiem dzięki choćby pobieżnej lekturze mało znanych źródeł historycznych, skłania do zanegowania oficjalnego przekazu, powiedzmy, że "akademickiego" przekazu, bardzo rozpowszechnionego wśród prawników, ale również, i to bardzo często, wśród historyków, "literatów", filozofów i politologów. Bo oto spontanicznie okazuje się, że mamy do czynienia z tematem "transdyscyplinarnym". () Albowiem niektóre aspekty wydobyte na światło dzienne okazywały się zaskakujące. A ponieważ sposób postrzegania Rewolucji, kultywowany we Francji przez oficjalną historiografię, wydaje się organicznie sprzęgnięty z wyobraźnią zbiorową Francuzów, wszelkie odstępstwo od jedynego słusznego, akademickiego przekazu jest odbierane jako naruszenie pewnego intelektualnego dobrostanu, który czasem wiąże się z dobrostanem materialnym. Nie ulega jednak wątpliwości, że niektóre osoby będą mogły całkowicie w dobrej wierze zdziwić się z powodu konkluzji, do których prowadzi ta książka i które w kolejnych rozdziałach będą pojawiały się w takiej obfitości, że nie uda się wszystkich ująć w konkluzji w dosłownym tego słowa znaczeniu. W trakcie tej lektury nie zapominajmy, że "filozofia jest córką zdziwienia". Fragment z Wprowadzenia Xavier Martin (ur. 1945), profesor emeritus Uniwersytetu w Angers, historyk prawa i idei politycznych, autor kilkunastu książek poświęconych francuskiemu oświeceniu, z czego "Wolter niepoznany. Ukryte strony oświeceniowego humanizmu (1750-1850)" oraz "Rewolucja Francuska a natura ludzka. Od wieku Oświecenia po Kodeks Napoleona" ukazały się w polskim przekładzie.
Reporterskie śledztwo podążające "ścieżką szczurów" znaną z "Akt Odessy". Autor poszukując związków pomiędzy III Rzeszą a dyktaturami południowoamerykańskimi, staje w progu bezpiecznej kryjówki jednego z najbardziej poszukiwanych i nigdy nieodnalezionych, niemieckich nazistów, Josefa Mengelego - zwanego "Aniołem Śmierci" lub "Mefisto z Auschwitz". Lekarz w mundurze SS przeprowadzający najbardziej zbrodnicze eksperymenty na więźniach, wiedzie spokojny żywot w rajskiej krainie, nie zmieniając nawet wyglądu ani tożsamości. Ilu podobnych do niego, choć mniej znanych uniknęło sprawiedliwości po II wojnie światowej? Ilu powróciło do Niemiec ze złotem zrabowanym ofiarom hitlerowskiego terroru? Historia stanowiąca materiał na zapierający dech w piersiach serial telewizyjny. Mirosław Olszycki Olsensis, znany podróżnik (członek elitarnego Explorers Club), autor filmów i książek o Ameryce Łacińskiej, opisuje działanie zorganizowanej siatki przerzucającej hitlerowskich zbrodniarzy do Ameryki Południowej. Tropy wiodą do Watykanu. A korzenie systemowej współpracy pomiędzy Niemcami a latynoskimi dyktaturami sięgają nawet kilkudziesięciu lat przed II wojną światową. Co łączy te wszystkie wątki?
Dziś badanie wpływu czynników wewnętrznych na zachowania zewnętrzne państw nie budzi już tak wielkich emocji, jak jeszcze kilkadziesiąt lat temu. Właściwie nie budzi ich prawie wcale Czy to dobrze?Ponad pół wieku upłynęło od czasu, gdy James Rosenau pisał, że jeszcze nie tak dawno zewnętrzne zachowanie narodów było uważane wyłącznie za reakcję na bodźce zewnętrzne. Od drugiej wojny światowej badacze polityki zagranicznej podkreślali jednak, że źródła aktywności międzynarodowej są również zasilane zdarzeniami i tendencjami wewnątrz społeczeństw". Należy jednak pamiętać, że dla państw nie będących mocarstwami - a do takich zalicza się Polska - to właśnie czynniki zewnętrzne mają podstawowe znaczenie. Bo przecież od jakości struktur władzy zależy, czy są one w stanie prowadzić politykę zagraniczną, która wykorzysta nadarzające się okazje i uniknie realizacji niekorzystnych scenariuszyEwolucja ustrojów państw demokratyczno-liberalnych doprowadziła do stanu, w którym nie tylko rząd, ale także parlamenty i władza prawodawcza posiadają uprawnienia w dziedzinie kształtowania polityki zagranicznej państwa. Oczywiście są to przede wszystkim uprawnienia wypływające z wykonywania funkcji kontrolnej i kreacyjnej. Jednakże także i w zakresie kompetencji związanych ze sprawowaniem funkcji ustawodawczej pojawiły się pewne możliwości oddziaływania parlamentów na politykę zagraniczną. W przypadku Rzeczypospolitej Polskiej jest to przede wszystkim uprawnienie obu izb parlamentu do wydawania zgody - w formie ustawy - na ratyfikację przez prezydenta RP niektórych umów międzynarodowych.Książka opisuje, jak Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uczestniczył w kształtowaniu polityki zagranicznej państwa w okresie pomiędzy wejściem w życie Konstytucji z 1997 r. a uzyskaniem członkostwa w Unii Europejskiej (UE). Okres ten to finalizacja działań na rzecz członkostwa Polski w strukturach świata zachodniego, czyli NATO i UE.Ze wstępu
Krwiożerczy cesarze, srodzy bogowie i rozrywki, podczas których można stracić głowę… Czy poradzisz sobie w starożytnym Rzymie? Czasy cesarstwa należą do najbardziej fascynujących epok w dziejach, ale uwaga! Nie będziesz ciągle podziwiać gladiatorów ani odpoczywać w termach – niebezpieczeństwo czyha za każdym rogiem! Na szczęście dzięki temu wyjątkowemu podręcznikowi przetrwania dowiesz się wszystkiego o Rzymianach i być może… choć tylko być może... uda ci się opuścić starożytny Rzym w jednym kawałku! Juan de Aragón mieszka w hiszpańskim mieście Vélez-Málaga. Rysuje, odkąd wziął ołówek do ręki. Studiował w San Telmo School of Arts. Tworzy książki i komiksy o tematyce historycznej. Więcej o autorze: https: //www .elfisgonhistorico.com/quien-soy. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
Książka wydana w serii Wielkie Litery ? w specjalnym formacie z dużą czcionką dla seniorów i osób słabowidzących. Odważna powieść o Annie Smoleńskiej, zapomnianej bohaterce i twórczyni Znaku Polski Walczącej Wojna ma wiele imion. Jednym z nich jest KOBIETA Anna nie nosi sukienek, ma krótkie włosy i zawsze usuwa się w cień. Zamknięta we własnym świecie, nie lubi rozmawiać. Kiedy wybucha wojna, przestaje liczyć się dla niej cokolwiek oprócz pomocy innym. I to za wszelką cenę, bo przełamuje swoje bariery i angażuje się w walkę. Podaje paczki i grypsy, monitoruje więzienia, przekazuje informacje o ofiarach ich rodzinom. Pewnego dnia dowiaduje się o konkursie na projekt Znaku Polski Walczącej. Anna rysuje kotwicę i? zwycięża! Symbol coraz częściej straszy nazistów z murów i ścian kamienic, a Polakom dodaje otuchy w walce. Wtedy Anna zostaje nakryta przez gestapo. Poddana torturom, nie wydaje nikogo i trafia do obozu w Auschwitz. Chociaż nie może aktywnie walczyć, jej znak wciąż niesie nadzieję na zwycięstwo. Łączniczka to poruszająca opowieść o tym, że inność to siła, która zmienia świat. Inspirowana prawdziwymi zdarzeniami, rzuca też nowe światło na rolę kobiet w okupowanej Warszawie. Opowieść o sile, odwadze i wojnie. Wzruszająca i wstrząsająca. BABKA OD HISTY, Agnieszka Jankowiak-Maik Anna Smoleńska została aresztowana w Warszawie za działalność konspiracyjną. W 1942 roku przewieziono ją do obozu Auschwitz-Birkenau i oznaczono numerem obozowym 26008. Zmarła 19 marca 1943 roku. Miała 23 lata. Powieść Magdy Knedler powraca do dramatycznych wydarzeń z okupowanej Warszawy. Teresa Wontor-Cichy, Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau
Kontynuacja opowieści o zakazanej miłości i sile nadziei w czasach, kiedy świat ogarnęła mordercza wojna. Prusy Wschodnie, II wojna światowa. Lizka nadal przebywa w Hohenbruch, gdzie śmierć zbiera obfite żniwo. Nadzieja, że spełni się wszystko, co kiedyś obiecali sobie z Franzem Reiterem, pozwala jej przetrwać obozowe piekło. Pokrzepienie w niedoli daje także przyjaźń z Bogną, wierzącą niezłomnie, że jeszcze nie pora umierać, że dopiero zaczną żyć i kochać, a drzewa, z których kiedyś zostaną zrobione ich trumny, są jeszcze młode. Franz i Augusta robią, co w ich mocy, aby wydostać Lizkę z lagru, niestety, bez skutku. Dzięki pomocy więźniarek udaje jej się uciec z Hohenbruch razem z nowo narodzonym dzieckiem jednej z kobiet. Lecz droga do domu okaże się dłuższa niż odległość od niego. Tymczasem zachłystującym się ideologią Trzeciej Rzeszy starszym braciom Reiterom los zaczyna wystawiać pierwsze rachunki za popełnione zbrodnie. Jak powiedziała Augusta, po czasie winy przychodzi czas kary. Wioletta Sawicka urodziła się i mieszka na Warmii. Z wykształcenia jest pedagogiem, ale zawodowo realizuje się jako dziennikarka. Jej specjalnością są reportaże. Wyciszenia od zgiełku życia szuka w warmińskich lasach i w Bieszczadach, które niezmiennie ją fascynują. Autorka czternastu powieści i reportażu historycznego „Wilcze dzieci”.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
