W tym dziale znajdziecie fascynująca literaturę, która przekona was jak fascynująca i ciekawa jest historia i jak wiele możemy się nauczyć. Może zainteresujecie się wojną na Pacyfiku, o której ciekawie pisze Morison Samuel Eliot, albo może zaciekawią was powieści Adama Borowieckiego, które przedstawiają przygody w galaktykach kosmosu Junga i Ing. Zapraszamy równiez po powieści biograficzne, polityczne.
Czarująca powieść, która zdobyła tytuł książki roku platformy Amazon, Indigo oraz CBC i wspięła się na pierwsze miejsca list bestsellerów USA Today, LA Times, Globe oraz Mail. Wydawniczy fenomen, przetłumaczony na dwadzieścia języków, nominowany do nagrody GoodReads Choice Award w kategoriach powieść historyczna roku oraz debiut roku, ekranizowany przez Amaze Film + TV.Anglia, lata 40. ubiegłego wieku.W małej wiosce,wciąż podnoszącej się z wojennych traum,osiem skrajnie różnych osóbpołączyła miłość doJANE AUSTEN.Ostatnie dziesięć lat życia pisarka spędziła w niewielkiej wiosce Chawton, w domu zarządcy posiadłości jej brata, Edwarda Knighta.Po drugiej wojnie światowej w podupadającym majątku mieszka dwoje dalekich krewnych sławnej pisarki, a sama wioska cieszy się coraz większym zainteresowaniem wielbicieli twórczości Austen.Część mieszkańców podchodzi do ich wizyt z rezerwą, lecz niewielka grupa postanawia zadbać o dziedzictwo pisarki. Choć bardzo się różnią i każde z nich przeżyło osobistą tragedię, która pozostawiła trwały ślad, łączy ich uwielbienie twórczości Jane Austen. Rolnik, młoda wdowa, miejscowy lekarz i służąca zakładają towarzystwo, które stawia sobie za cel stworzenie muzeum. Niebawem dołączają do nich amerykańska gwiazda filmowa i specjalista z domu aukcyjnego Sotheby's. Wspierani przez córkę właściciela majątku i znakomitego prawnika, zrobią wszystko, by zachować pamięć o swojej ukochanej autorce.
Dramatyczna historia Elżbiety Piotrownej, naznaczona miłością, niebezpieczeństwem, namiętnością i stratąRola urodzonej w domu Romanowów Elżbiety, córki cara Piotra Wielkiego i carycy Katarzyny I, jest pieczołowicie zaplanowana - dziewczyna ma poślubić króla Francji Ludwika XV i umocnić wpływy rosyjskiego imperium w Wersalu. Mimo swojej dzikiej natury carówna jest gotowa, by wypełnić zobowiązania wobec mateczki Rosji. Ale kiedy leśny potwór Leszy przepowiada jej przyszłość, życie Elżbiety wywraca się do góry nogami. Ojciec nagle umiera, a matka obejmuje tron.Za wspaniałą fasadą rosyjskiego dworu kryje się kłębowisko intryg i ambicji. Przyjaciele zmieniają się we wrogów i nastają na wolność i życie carówny. Los zadaje kolejne ciosy - żeby przetrwać, Elżbieta musi zrzucić płaszcz ofiary i wykazać się przebiegłością. Ale dopiero prawdziwa miłość pomoże jej dojrzeć do tego, do czego została przeznaczona.W niebezpiecznej atmosferze dworu tylko kobieta obdarzona bezgraniczną odwagą, mądrością i szlachetnością może okazać się godna, by zasiąść na tronie Piotra Wielkiego.Córka carycy to kolejna po Carycy wnikliwa i fascynująca powieść o dynastii Romanowów."Talent Alpsten do ukazywania sugestywnych szczegółów z epoki i wzbudzania empatii dla książkowych postaci sprawia, że strony same się przewracają". "Publishers Weekly""Po mistrzowsku zweryfikowana i pięknie napisana opowieść". Nancy Goldstone, autorka Rival Queens"Gra o tron bez smoków". Natasha Pulley, autorka międzynarodowego bestsellera The Watchmaker of Filigree Street
W tomie IX „Dzieł zebranych” odnajdziemy teksty Feliksa Konecznego z lat 1919-1921. Do najistotniejszych prac pochodzących z tego okresu należą „Dzieje Rosji od najdawniejszych do najnowszych czasów” oraz „Polskie Logos a Ethos. Roztrząsanie o znaczeniu i celu Polski”. Druga z nich stanowi pomost między dotychczasowymi badaniami historycznymi Konecznego, obejmującymi m.in. wkład Polski w kulturę europejską, a pracami historiozoficznymi, w których przedstawia oryginalną koncepcję cywilizacji. To właśnie w książce „Polskie Logos a Ethos” Koneczny po raz pierwszy sformułował autorską definicję cywilizacji jako „metody ustroju życia zbiorowego”. Historyk uważał, że odzyskanie niepodległości przez Polskę jest dopiero wstępem do odegrania przez nią istotnej roli cywilizacyjnej: „Niepodległość uważaliśmy i uważamy za środek do skutecznego wspięcia się na szczyty ludzkości, ażeby spełnić wobec cywilizacji powszechnej jak najlepiej nasze obowiązki”. W niniejszym tomie można odnaleźć także dwie broszury – „Czeskie a polskie prawa historyczne do Cieszyńskiego” oraz „O pierwotnej polskości ziemi Chełmskiej i Rusi Czerwonej” – napisane w trakcie walk o granice i sporów o kształt terytorialny odrodzonej Polski. Autor jednoznacznie, opierając się o źródła historyczne, opowiadał się za przynależnością obu terenów do Rzeczpospolitej. Ponadto w tomie zawarte zostały prace „Skrót do nauki historii polskiej” oraz „Skrót dziejów włościaństwa w Polsce”.
Trzymająca w napięciu relacja z walk na froncie wschodnim spisana przez będących tam niemieckich dowódców.Wojna w Związku Radzieckim Der Russland Krieg była pod każdym względem tak trudna i brutalna, że w porównaniu z nią zbladły wszelkie wcześniejsze niemieckie doświadczenia. Pewien grenadier pancerny, który walczył na Zachodzie i w Rosji, wspominał: Na Zachodzie wojna była tą samą starą, honorową grą. Nikt nie wychodził z siebie, żeby postępować bezwzględnie, a walki często przerywano o piątej po południu. Na Wschodzie Rosjanie usiłowali cię zabić przez cały czas.Zawarte w tej książce cztery bezcenne, szczegółowe raporty z frontu wschodniego zostały spisane osobiście przez niemieckich dowódców na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku w ramach amerykańskiego programu dokumentowania strategii i taktyki stosowanej przez Niemców podczas II wojny światowej. Wszyscy autorzy byli uczestnikami walk, które opisywali, i szczerze przyznali, że wysłani do Związku Radzieckiego żołnierze nigdy nie zostali odpowiednio przeszkoleni ani wyposażeni tak, aby mogli stawić czoła tamtejszej przyrodzie i żywiołowi ludzkiemu. Ta książka odsłania prawdę o tamtych wydarzeniach.W książce zamieszczono następujące raporty:Radzieckie metody walki podczas II wojny światowej gen. E. Rausa,Wpływ klimatu na walki w europejskiej części Związku Radzieckiego gen. E. Rausa,Wojna na Dalekiej Północy gen. W. Erfurtha,Walki w radzieckich lasach i na bagnach gen. H. von Greiffenberga.
Nikt nie wiedział o Polskim Państwie Podziemnym tyle co on. Mimo śmiertelnego zagrożenia kilka razy przemierzył Europę jako jego tajny emisariusz. Wpadł tylko raz. Torturowany przez Niemców, bojąc się, że zdradzi, targnął się na swoje życie. Ryzykując rozstrzelanie, przedarł się do warszawskiego getta i do obozu w Izbicy. Złożył przywódcom aliantów wstrząsający raport o nazistowskich zbrodniach. On pierwszy usiłował obudzić sumienie świata i zatrzymać Holokaust. Nazywał się Karski.Jan Karski - najsłynniejszy kurier Polski Walczącej."Tajne państwo" ukazało się w Ameryce w 1944 roku i natychmiast stało się bestsellerem. W siedemdziesiątą rocznicę premiery legendarna książka ukazuje się w nowym tłumaczeniu. Powinien ją mieć na półce każdy polski patriota.
Prezentowana monografia poszerza granice polskiej literatury obozowej – zrazu ograniczanej do literatury lagrowej (dotyczącej niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych i ośrodków zagłady), do której dodano z czasem literaturę łagrową (odnoszącą się do obozów sowieckich, zwłaszcza obozów pracy przymusowej).
Rozdziały książki poświęcone literaturze lagrowej (Buchenwaldowi i obozom dla sowieckich jeńców wojennych) oraz łagrowej (Sołowieckiemu Obozowi Specjalnego Przeznaczenia) poszerzają dotychczasowe ustalenia. Kolejne dotyczą sfer nieprzebadanych: literatury odnoszącej się do obozów polskich – sanacyjnego Miejsca Odosobnienia w Berezie Kartuskiej i komunistycznego Centralnego Obozu Pracy w Jaworznie, hiszpańskiego (frankistowskiego) Campo de Concentración de Miranda de Ebro oraz japońskiej Jednostki 731 i jej ośrodka badawczego w Pingfang, obejmującego, oprócz laboratoriów i oddziałów produkcji broni chemicznej i bakteriologicznej, więzienie, komorę gazową, krematoria.
Publikacja ta ma stanowić impuls do dalszego penetrowania obszarów polskiej literatury obozowej, a następnie, poprzez usytuowanie rodzimych dokonań w kontekście innych literatur narodowych, do wykreśleni a mapy światowej literatury obozowej…
Monografia [Polska literatura obozowa] jest ze wszech miar potrzebna i ważna. Autor wychodzi poza wąskie pojęcie prozy czy poezji, wychylając się w stronę szerszej kategorii, jaką jest piśmiennictwo. Sięga po teksty wspomnieniowe lub lokujące się w obszarze pogranicznym – między literaturą dokumentu osobistego a przekazem beletrystycznym. Rozległe studia oparte są na rzetelnych kwerendach i budzącej podziw wiedzy autora.
Z recenzji prof. dr. hab. Sławomira Buryły
UNIWERSYTET WARSZAWSKI
Źródeł sukcesu badawczego autora Polskiej literatury obozowej upatrywać należy w jego odwadze – nie chodzi tylko o brawurowe przekroczenie granic refleksji obozowych, ściśle zakreślonych dotychczas do hitlerowskich lagrów i sowieckich łagrów. Autor akcentuje także świadome przemilczanie i przeinaczenie, ideologiczną manipulację. Właśnie takie bezkompromisowe ujęcie, odważne umieszczenie na te j samej płaszczyźnie zjawisk traktowanych dotychczas jako odrębne, „nieekumeniczne”, decyduje o ważności i wyjątkowości monografii.
Z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Sucharskiego
AKADEMIA POMORSKA W SŁUPSKU
Prezentowana monografia poszerza granice polskiej literatury obozowej – zrazu ograniczanej do literatury lagrowej (dotyczącej niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych i ośrodków zagłady), do której dodano z czasem literaturę łagrową (odnoszącą się do obozów sowieckich, zwłaszcza obozów pracy przymusowej).
Rozdziały książki poświęcone literaturze lagrowej (Buchenwaldowi i obozom dla sowieckich jeńców wojennych) oraz łagrowej (Sołowieckiemu Obozowi Specjalnego Przeznaczenia) poszerzają dotychczasowe ustalenia. Kolejne dotyczą sfer nieprzebadanych: literatury odnoszącej się do obozów polskich – sanacyjnego Miejsca Odosobnienia w Berezie Kartuskiej i komunistycznego Centralnego Obozu Pracy w Jaworznie, hiszpańskiego (frankistowskiego) Campo de Concentración de Miranda de Ebro oraz japońskiej Jednostki 731 i jej ośrodka badawczego w Pingfang, obejmującego, oprócz laboratoriów i oddziałów produkcji broni chemicznej i bakteriologicznej, więzienie, komorę gazową, krematoria.
Publikacja ta ma stanowić impuls do dalszego penetrowania obszarów polskiej literatury obozowej, a następnie, poprzez usytuowanie rodzimych dokonań w kontekście innych literatur narodowych, do wykreśleni a mapy światowej literatury obozowej…
*
Monografia [Polska literatura obozowa] jest ze wszech miar potrzebna i ważna. Autor wychodzi poza wąskie pojęcie prozy czy poezji, wychylając się w stronę szerszej kategorii, jaką jest piśmiennictwo. Sięga po teksty wspomnieniowe lub lokujące się w obszarze pogranicznym – między literaturą dokumentu osobistego a przekazem beletrystycznym. Rozległe studia oparte są na rzetelnych kwerendach i budzącej podziw wiedzy autora.
Z recenzji prof. dr. hab. Sławomira Buryły
UNIWERSYTET WARSZAWSKI
Źródeł sukcesu badawczego autora Polskiej literatury obozowej upatrywać należy w jego odwadze – nie chodzi tylko o brawurowe przekroczenie granic refleksji obozowych, ściśle zakreślonych dotychczas do hitlerowskich lagrów i sowieckich łagrów. Autor akcentuje także świadome przemilczanie i przeinaczenie, ideologiczną manipulację. Właśnie takie bezkompromisowe ujęcie, odważne umieszczenie na te j samej płaszczyźnie zjawisk traktowanych dotychczas jako odrębne, „nieekumeniczne”, decyduje o ważności i wyjątkowości monografii.
Z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Sucharskiego
AKADEMIA POMORSKA W SŁUPSKU
Ryzykowali wszystko: życie własne i swoich bliskich, swoich sąsiadów i całych wsi, by ratować Żydów, często zaledwie znajomych lub nawet zupełnie sobie obcych. Wojna splotła ich losy tak, że - jak pisze Autorka- stali się syjamskimi braćmi, zrośniętymi nie ciałem tylko groźbą śmierci. Wydawałoby się - na zawsze. Ale czy tak było? Czy wybawiony stawał się wybawcą, kiedy po wojnie ich losy się odwróciły? Autorka dotarła do uczestników tamtych wydarzeń, przeprowadziła dziesiątki rozmów, zdobyła unikalne zdjęcia, listy i dokumenty. Zadała trudne pytania, których nikt przed nią publiczne nie postawił: Czy wolno ratować obcych kosztem własnych dzieci? Co mówi sumienie? Jakie uczucia rodzi skrajna zależność w czasach pogardy? Wreszcie, czy istnieje wdzięczność i jaki ma smak? To książka do bólu prawdziwa i na wskroś przejmująca, pokazująca złożone więzi, jakie rodzą się między prześladowanymi a ich wybawcami. Swoim horyzontem wykracza poza czas wojenny, odsłaniając późniejsze, dramatyczne losy wybawców, którzy w nowej rzeczywistości nagle sami stawali się ofiarami. Zweryfikowana po latach przez Autorkę wersja książki "Czterdzieści twardych" ukazuje się pod nowym tytułem "Poza strachem". Barbara Stanisławczyk Pisarka, reportażystka, publicystka, wykładowca akademicki (UW, PAN, UKSW, Collegium Civitas), dr nauk społecznych. Była prezes Polskiego Radia S. A., dyrektor wydawnicza wydawnictwa "Przekrój", redaktor naczelna miesięcznika "Sukces". Autorka książek: Matka Hłaski; Pajęczyna (współautorstwo); która znalazła się w antologii polskiego reportażu 100/XX; Miłosne gry Marka Hłaski; Kąkolewski bez litości; Dziewczyny; Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska. Historie dramatów i miłości; Od jutra; Kto się boi prawdy? Walka z cywilizacją chrześcijańską w Polsce.
Imperium Sodomy i jego sojusznicy Stałą cechą rewolucji jest dokonywanie czystek pamięci. Każda epoka ma swoją wrażliwość i w XXI wieku chwilowo drastyczna walka z przeszłością nie uchodzi. Radykałowie wolą raczej metodę drobnych kroków. Zamiast niszczyć stare dzieła, palić je lub zakazywać ich czytania, można przecież nieco je tylko poprawić. Gdyby kiedyś prawa do wydawania dzieł polskich pisarzy dostały się w ręce apostołów wokeizmu, nie ostałby się kamień na kamieniu: stracilibyśmy i Adama Mickiewicza, i Henryka Sienkiewicza, nie wspominając o Zygmuncie Krasińskim czy Bolesławie Prusie. Każdego by potraktowano z innego paragrafu. Jednego za domniemany antysemityzm, drugiego za rasizm, trzeciego za ksenofobię, a wszystkich za patriarchalizm i maskulinizm. Na razie Polacy są daleko z tyłu. Z czyszczeniem pamięci mogli się stykać w Kościele, po soborze watykańskim II. Zniknęły wtedy tzw. psalmy złorzeczące (Pan Bóg się nie gniewa, Pan Bóg kocha wszystkich), znacznie okrojono odniesienia do groźby piekła, postawiono nacisk na to, co pozytywne i co budzi nadzieję. Postępowi teologowie próbują dowieść, że Biblia nie potępia homoseksualizmu. Według nich grzech sodomski miał być formą pogwałcenia prawa gościnności, a wtedy reszta już pójdzie z górki. Kto nie jest gościnny, ten nie chce imigrantów. Kto nie jest gościnny, ten nie troszczy się o zasoby Ziemi i beztrosko wydycha CO2 do atmosfery. Imperium Sodomy na pewno nie ustąpi. Tam, gdzie siła zderza się z racją, ta druga często musi przegrać.
Schyłek carskiej Rosji. Lena i Aleksander pochodzą z różnych światów, a ich losy zdają się przesądzone. Dziewczyna, wychowywana przez ojca alkoholika i brutala, ucieka z domu i tuła się po niebezpiecznych i ubogich zakątkach Petersburga, by zapewnić byt sobie i młodszemu bratu. Aleksander pochodzi z bogatej arystokratycznej rodziny i robi karierę wojskową. Pewnego dnia drogi tych dwojga przecinają się w dramatycznych okolicznościach, a wybuch rewolucji październikowej zmienia losy nie tylko ich, ale i całego kraju. Białe róże z Petersburga to opowieść o miłości, wplątanej w wielką historię i silniejszej od wyznawanych zasad. Kiedy dobro i zło zamieniają się miejscami, a człowieczeństwo wystawione jest na trudną próbę, pozostaje wiara, że jedynie miłość może ocalić prawdziwe wartości.
Książka “Cenzura pruska w Wielkopolsce w czasach zaborów” autorstwa prof. Grzegorza Kucharczyka poświęcona jest analizie systemu cenzury wprowadzonego przez władze pruskie na terenie Wielkopolski w okresie zaborów.
Autor omawia w niej różne aspekty działalności cenzury pruskiej, takie jak: jej organizację, metody pracy, a także wpływ na życie kulturalne, polityczne i społeczne regionu. Kucharczyk opisuje również różne przypadki cenzury, w tym zakazy wydawnicze i konfiskaty publikacji, a także sankcje wobec autorów i wydawców naruszających prawa cenzury.
Książka ta jest ważnym źródłem informacji dla osób interesujących się historią Wielkopolski oraz historią cenzury i wolności słowa w ogóle.
Na początku 1809 r. napoleońska Francja znajdowała się - przynajmniej pozornie - niemal u szczytu swojej potęgi (ten rok miał ją tam zresztą doprowadzić), gdyż morską klęskę pod Trafalgarem powetowała sobie po wielokroć wspaniałymi zwycięstwami na lądzie. Wprawdzie Hiszpanie stracili cierpliwość do obcego dyktatu i rozpoczęli narodowe powstanie, lecz zwycięstwo polskich szwoleżerów w listopadzie 1808 pod Somosierrą otworzyło Napoleonowi drogę na Madryt, dokąd Francuzi wdarli się w pierwszych dniach grudnia. Szereg klęsk rozmaitych armii hiszpańskich w połączeniu z ewakuacją wojsk brytyjskich (styczeń 1809) gen. Johna Moore`a - on sam zginął - zdawały się zapowiadać rychłe opanowanie sytuacji przez okupantów. Reszta kontynentalnej Europy była albo wcielona do cesarstwa francuskiego, albo podzielona na satelickie państewka o prawie w ogóle nie skrywanej całkowitej zależności od Francji, bądź wreszcie obejmowała państwa siłą przymuszane - po porażkach militarnych - do sojuszy ze zwycięzcą Nawet nienawidzący Napoleona car Aleksander, pokonany w krwawej bitwie pod Frydlandem w czerwcu 1807 r. został zmuszony do zmiany swego miejsca w koalicji antyfrancuskiej na pozycję w gronie sojuszników cesarza Francuzów. Poza Wielką Brytanią jedynie Austria, upokorzona wieloma poprzednimi klęskami, przysparzała Napoleonowi pewnych kłopotów, bowiem dla wywiadu francuskiego nie było tajemnicą, że Austriacy szykują się do samotnej wojny. Ta jednak miała wybuchnąć dopiero w kwietniu 1809 r.
(fragment rozdz. Adriatyk w latach 1809-1811)
Nowa wersja znanego greckiego mitu o okrytej złą sławą królowej KlitajmestrzeZachwyci wielbicieli Jennifer Saint i Natalie HaynesPotępiona przez Homera i greckich poetów jako niewierna żona i podstępna morderczyni, Klitajmestra dotąd nie miała prawa głosu. Nikt nie dostrzegał jej siły i inteligencji, rozpaczy i gniewu. Olśniewający debiut Constazy Casati to nie tylko kolejny przykład tego, że kobiety cierpiały z powodu wojen - to opowieść o tym, jak kobiety prowadziły własne wojny. Bo Klitajmestra zrozumiała to, co rozumiało niewielu: Jeżeli władza nie jest ci dana, musisz sama ją zdobyć.Rewelacyjna, pełna napięcia opowieść o władzy i przepowiedniach, nienawiści i miłości, o niezapomnianej królowej, która zgładziła tych, którzy ją skrzywdzili.
Kolejna fascynująca książka Kamila Janickiego!Kamil Janicki, autor m.in. bestsellerowych Dam złotego wieku, powraca do historii kobiet i proponuje pasjonującą opowieść o czterech żonach jednego z najważniejszych władców w historii Polski.Jadwiga Andegaweńska, Anna Cylejska, Elżbieta Granowska i Zofia Holszańska - żony Władysława Jagiełły - wielkiego monarchy, przebiegłego polityka i człowieka, który szczęście w miłości odnalazł dopiero u schyłku swego życia. Wraz z nim na tronie zasiadały kobiety niepospolite, kochane i znienawidzone przez poddanych, zawsze samotne na dworze wawelskim, gdzie ani na moment nie gasły polityczne intrygi.Jak potoczyłaby się historia Polski, gdyby nie mariaże Jagiełły? Jaki wpływ wywarły żony na jego polityczne decyzje?
W okresie wojny krymskiej, w której Rosja poniosła kompromitującą klęskę w walcez potęgami europejskimi, Stany Zjednoczone postanowiły wykorzystać okazjęi zaproponowały wykupienie Alaski.Przyczyny, dla których Rosja zdecydowała się na sprzedaż swojej najdalszej prowincji (karawany z futrami szły stamtąd do Petersburga prawie rok), wydawały się w tamtych czasach racjonalne. W przypadku ewentualnej brytyjskiej agresji Rosja nie byłaby w stanie jej obronić. Dodatkowo, Alaska sąsiadowała z Kanadą należącą do Korony Brytyjskiej, niedawnego zwycięskiego przeciwnika w wojnie krymskiej.Jakby tego było mało, amerykańscy kupcy, rybacy i awanturnicy coraz mocniej rzucali rękawicę administracji rosyjskiej na Alasce. Z upływem czasu Imperium Romanowów coraz bardziej musiało się liczyć z próbą choćby nieformalnej aneksji Alaski przez USA. Rezygnując z odległej prowincji Rosja pozbywała się niewygodnej krainy stanowiącej wyłącznie źródło wydatków. Imperium Rosyjskie miało odnieść same korzyści: wzmacniało sojusz z Ameryką, pozbywało się garbu finansowego, zdobywało fundusze na modernizację floty i co równie istotne, przestawało sąsiadować ze swoim najgroźniejszym oponentem Imperium Brytyjskim. Pozbywając się niewygodnej prowincji, Petersburg liczył też na utrącenie bezpośredniego wpływu amerykańskich rewolucjonistów na rosyjskie koła antymonarchiczne i anarchistyczne. Marek Budzisz stawia tezę - odmiennie niż w większości prac poświęconym tematyce historii Alaski - że decyzja o sprzedaży zamorskich kolonii Rosji nie wynikała z defensywnej postawy dyplomacji rosyjskiej, lecz była przemyślanym i agresywnym posunięciem Imperium Rosyjskiego na globalnej szachownicy geopolitycznej.
Publikacja ta powstała z tropówblizn, w których zapisały się wojenne przeżycia moich pacjentów. Przez lata lekarskiej praktyki wysłuchałem wielu bolesnych historii. Wojna zamieniła się w pamięci moich rozmówców w blizny widoczne na ciele, pod którymi wciąż były niezagojone rany psychiczne. Historie pacjentów z wojennymi traumami stały się inspiracją dla mojego kolegi, lekarza Andrzeja Chodackiego, który na podstawie spisanych przeze mnie relacji stworzył beletrystyczne opowieści. Proza życiowych dramatów pacjentów stała się w ten sposób literaturą. () Przeżycia bohaterów moich "medycznych" wywiadów, uwiecznione w literackiej formie, są głosem wołającym o przywrócenie godności tym, którzy przeżyli czas wojennej zbrodni, a potem cierpieli w milczeniu. Henryk Dudek (ze "Wstępu") * * * Człowiekowi, który ma sprawne oczy, o wiele trudniej jest marzyć. Obrazy pchają mu się przed oczy i skaczą, w pełni gotowe do analizy, podane jak na talerzu. Nie trzeba się wysilać, by coś dostrzec. Ale gdy po rozwarciu powiek przed oczami staje ciemność, trzeba nie lada wyobraźni, by wzbudzić w tej martwocie dawno przyprószone pyłem zapomnienia kolory i kształty. Taki kolor czy kształt staje się wtedy czymś ważnym, wartością samą w sobie. Tomek starał się wyobrazić sobie niemieckiego żołnierza, sapera. Ubierał powoli bezimienny fragment ciemności w szary mundur, czapkę z trupią czaszką, wysokie skórzane buty. Potem pod czapką pędzlem wyobraźni malował twarz chłopca, niewiele starszego niż on sam w tym dniu, w którym zobaczył ciemność. (fragment opowiadania Andrzeja Chodackiego "Zobaczyć ciemność")SPIS TREŚCI Wstęp - Henryk Dudek Blizny Obok wojny W uścisku miłości Zakład, pocisk i samotny chłopiec Zobaczyć ciemność Kto oprawcą, a kto katem? Sprawiedliwość na miarę czasów Dwie matkiO AUTORACH Henryk Dudek - dr n. med., specjalista chorób wewnętrznych, kardiolog. Popularyzator medycyny ortomolekularnej oraz holistycznego podejścia do zdrowia i leczenia. Autor monografii Magnez. Pierwiastek energii. Zdobywał doświadczenie w specjalistycznych ośrodkach w kraju i za granicą (USA, Anglia). Interesuje się diagnostyką nieinwazyjną, telemedycyną, powstaniem życia z materii nieorganicznej. Opracował system selektywnej suplementacji biopierwiastków, który stosuje w profilaktyce i leczeniu. Pracuje w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie. * * * Andrzej Chodacki - pisarz, fotografik, muzyk, kompozytor muzyki symfonicznej (Requiem dla Odkupiciela, Pieśni Zmartwychwstałego). Autor i współautor ponad czterdziestu książek i albumów fotograficznych; laureat wielu konkursów literackich i fotograficznych. Publikował w licznych magazynach literackich w Polsce i na świecie. Mąż, ojciec, specjalista chorób wewnętrznych z ponad dwudziestoletnim doświadczeniem pracy w oddziałach szpitalnych. Autor opowiadań zamieszczonych w książce.
Federacja Rosyjska jest największym państwem świata, niemal dwa razy większym od USA. Dlaczego dla Rosjan to wciąż za mało?Jeden z najwybitniejszych polskich historyków, profesor Andrzej Nowak, rekonstruuje tradycje i praktyki rosyjskiego imperializmu - od schyłku epoki carów po rządy Putina.Rosja - wielka mediatorka i opiekunka "poniżonych przez Zachód". Obrończyni rozsądku i "wartości konserwatywnych" wobec pogrążającej się w kryzysie moralnym Europy. Agresor, który każdą kolejną ekspansję nazywa "wyzwalaniem". Skąd wzięły się te idee? Jak to możliwe, że koncepcje wywiedzione jeszcze z formuły Moskwy jako trzeciego Rzymu, unowocześnione przez słowianofilstwo, panslawizm i eurazjanizm, mogły przetrwać wielką cezurę rewolucji 1917 roku?W pasjonującej, wielowymiarowej pracy autor wyjaśnia m.in., dlaczego w Rosji władza nie tylko może, ale musi odwoływać się do siły, jeśli ma utrzymać swój autorytet. Podsumowuje historię akademickiej refleksji nad rosyjskim imperializmem - od tabu, jakim było objęte to pojęcie, po swoistą "imperiologię". Opisuje fenomen "szkoły polskiej" w sowietologii, a szukając jej tradycji, sięga po wstrząsająco aktualne diagnozy wielkich twórców polskiego romantyzmu. Historyczne rekonstrukcje prowadzą zaś do odpowiedzi na najważniejsze pytanie tej książki - jak możliwy był powrót do myślenia w kategoriach imperialnej rekonkwisty po upadku Związku Sowieckiego?Finałem publikacji jest błyskotliwy rozdział poświęcony Putinowi jako historykowi. Cały czas bowiem w tle rozważań autora pozostaje kwestia Ukrainy - kraju, który rządca Kremla uważa za produkt grabieży dokonanej na historycznej Rosji, a samych Ukraińców, za pomocą czołgów i rakiet, próbuje przekonać do swojej wizji historii.Nie sposób zrozumieć dawnej i współczesnej Rosji nie znając idei, którym hołdują jej władcy. W swojej nowatorskiej i dogłębnej analizie Andrzej Nowak brawurowo rozpisuje dialog między najważniejszymi aktorami tego dramatu historii: komunizmem, imperium i narodami olbrzymiego obszaru. Erudycja i talent pisarski autora sprawiają, że nawet lektura pism Stalina i przemówień Putina zamienia się w fascynującą przygodę intelektualną.
Wspomnienia Mikołaja M. Krasnowa to obok Herlinga-Grudzińskiego czy Aleksandra Sołżenicyna najbardziej wstrząsająca lektura dotycząca Gułagów. Autor spędził w nich 10 lat. O swoim losie dowiedział się już na długo przed ogłoszeniem wyroku od zarządcy więzienia w Lefortowie, Merkułowa, prawej ręki Berii: Zabić Was od razu to mało. Wy i tak zginiecie, pracując jednak przedtem za 70 równoleżnikiem na rzecz naszej znienawidzonej przez Was, komunistycznej ojczyzny. Mikołaj Mikołajewicz Krasnow wraz ze swoim ojcem i dziadkiem został wydany już po wojnie władzom radzieckim przez Anglików, którzy w ramach porozumienia ze Stalinem, wszystkich Rosjan, którzy trafili do niewoli angielskiej, wydali sowietom. Jego dziadek, ataman kozacki Piotr Nikołajewicz Krasnow był obok Denikina, Kołczaka czy Judenicza najsłynniejszym rosyjskim białym generałem walczącym z bolszewikami. W czasie II wojny światowej organizował oddziały kozackie walczące o wolną Rosję przy boku hitlerowskich Niemiec. Jego wnuk, autor książki, był oficerem armii jugosłowiańskiej. W czasie spotkania w więzieniu lefortowskim dziadek autora powiedział mu, że o tym co przeżyje musi napisać książkę. Pisz wyłącznie prawdę dał mu ostatnią radę. I Mikołaj Mikołajewicz, jego wnuk, napisał tylko prawdę. Wstrząsającą o zdradzie Anglików, którzy wydali Kozaków sowietom i o zbrodniach Stalina. Autor, prawdopodobnie za to, że napisał tę książkę, demaskującą zbrodniczy system łagrów, został zamordowany w Argentynie, zaledwie rok po tym jak połączył się ze swoją żoną.
"Stronnictwo Narodowe było największą partią polityczną działającą na terenie Wielkopolski. Budowane przez okres międzywojenny zaplecze polityczne, wpływy medialne, umocowanie społeczne zweryfikowane zostały w okresie II wojny światowej. Chcąc przybliżyć to zagadnienie, a przede wszystkim przypomnieć sylwetki żołnierzy i działaczy konspiracji ruchu narodowego, prezentujemy Czytelnikom książkę poświęconą największej polityczno-wojskowej organizacji konspiracyjnej Wielkopolski - Armii Narodowej. W publikacji zamieszczono leksykon z blisko półtora tysiącem nazwisk, unikalne fotografie, ponad sto dokumentów organizacyjnych wytworzonych przez struktury podziemia narodowego i podobną ilość dokumentów niemieckich, przedstawiających sposoby i techniki eliminacji działaczy konspiracji. "
Jest 56 rok naszej ery. Zaprawieni w bojach weterani rzymskiej armii – prefekt Katon i centurion Macro – stacjonują przy wschodniej granicy imperium. Wiedzą, że ich posunięcia są obserwowane przez szpiegów z niebezpiecznego państwa Partów. Jednak to wewnętrzny wróg może się okazać największym zagrożeniem zarówno dla Legionu, jak i dla całego Rzymu.
Rzeczywiście, w szeregach czai się zdrajca. Rzym nie okazuje litości swoim przeciwnikom, ale najpierw musi ich wytropić.
Katon i Macro ścigają się z czasem, aby odkryć spisek. Tymczasem potężny nieprzyjaciel spoza granicy tylko czeka, by wykorzystać każdą słabość Legionu…
„Wciągająca… okrutna i frapująca”. - DAILY EXPRESS
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
