W tym dziale znajdziecie fascynująca literaturę, która przekona was jak fascynująca i ciekawa jest historia i jak wiele możemy się nauczyć. Może zainteresujecie się wojną na Pacyfiku, o której ciekawie pisze Morison Samuel Eliot, albo może zaciekawią was powieści Adama Borowieckiego, które przedstawiają przygody w galaktykach kosmosu Junga i Ing. Zapraszamy równiez po powieści biograficzne, polityczne.
Miłość, medycyna i tajemniczy manuskrypt w czasach wojennej apokalipsy Podczas listopadowej nocy 1938 roku w Breslau dochodzi do pogromu Żydów. Lekarka, Iris Selinger, martwi się, ponieważ jej brat Joachim nie powrócił tego dnia do domu. Wychodzi na jaw, że zaginiony miał przed bliskimi sekrety, a jego przeszłość owiana jest tajemnicą. Zdarzało mu się mówić przez sen o obrazie ukazującym boginię Lofn w perłach i ukrytych klejnotach. Sytuacja komplikuje się, gdy w składzie z antykami należącym wcześniej do Joachima odnaleziony zostaje maszynopis przedstawiający makabryczne zabójstwo dwójki dzieci, do złudzenia przypominające zbrodnię, która przed laty wstrząsnęła mieszkańcami miasta. Mordercy jednak nigdy nie ujęto. Czy Iris uda się przeżyć wojenną zawieruchę i odnaleźć brata? Kto był mordercą dzieci i co stało się z portretem bogini Lofn oraz skarbem? "Irysowym letargiem" Julia Gambrot powraca do swojego bestsellerowego cyklu, w którym dotychczas ukazały się powieści "Różany eter", "Liliowe opium" i "Laurowy pean".
W prezentowanym tomie opublikowano trzy źródła skarbowe zawierające najcenniejszy materiał do badania historii wojskowości litewskiej w okresie panowania Jana Kazimierza Wazy: sumariusz wydatków skarbu litewskiego z lat 1650–1652, rejestr wydatków skarbnego Gabriela Karola Kimbara z lat 1662–1663 oraz księgę komisji wojskowo-skarbowej z Wilna z 1667 r. Dzięki temu Czytelnicy mają wyjątkową okazję do zapoznania się z informacjami na temat liczebności, składu i struktury armii litewskiej podczas wielkich konfliktów w latach 1648–1667, tzn. walk z Kozakami (powstanie Chmielnickiego), a następnie wojen z Moskwą i Szwecją. W obszernym wprowadzeniu zostały zaś omówione najważniejsze zagadnienia związane z funkcjonowaniem skarbowości litewskiej w drugiej połowie XVII w. Przedstawiono w nim stan badań historiografii polskiej, litewskiej oraz białoruskiej na ten temat, stan zachowania bazy źródłowej oraz klasyfikację podstawowych typów źródeł skarbowych i ich specyfikę.
******
The Grand Duchy of Lithuania During the Reign of John II Casimir Vasa (1648–1668)
The volume consists of three treasury sources containing material for the study of Lithuanian military history during the reign of John II Casimir Vasa: the inventory of the Lithuanian treasury expenses from the years 1650–1652, the registry of expenses paid by the treasurer Gabriel Karol Kimbar in 1662 and 1663, and the book of the military-treasury commission from Vilnius from 1667. In the extensive introduction, the authors discuss the issues related to the functioning of Lithuanian treasury in the second half of the 17th century. They present the state of Polish, Lithuanian and Belarusian historiographical research, the state of preservation of the source database and the classification of basic types of treasury sources and their specific nature.
This iconoclastic study was one of the most widely debated books of 2000. Finkelstein indicts with both vigor and honesty those who exploit the tragedy of the Holocaust for their own personal political and financial gain.
This new edition includes updated material discussing the initial reception to the book's publication. In an iconoclastic and controversial new study, Norman G. Finkelstein moves from an interrogation of the place the Holocaust has come to occupy in American culture to a disturbing examination of recent Holocaust compensation agreements. It was not until the Arab-Israeli War of 1967, when Israel's evident strength brought it into line with US foreign policy, that memory of the Holocaust began to acquire the exceptional prominence it enjoys today.
Leaders of America's Jewish community were delighted that Israel was now deemed a major strategic asset and, Finkelstein contends, exploited the Holocaust to enhance this newfound status. Their subsequent interpretations of the tragedy are often at variance with actual historical events and are employed to deflect any criticism of Israel and its supporters.
Recalling Holocaust fraudsters such as Jerzy Kosinski and Binjamin Wilkomirski, as well as the demagogic constructions of writers like Daniel Goldhagen, Finkelstein contends that the main danger posed to the memory of Nazism's victims comes not from the distortions of Holocaust deniers but from prominent, self-proclaimed guardians of Holocaust memory.
Drawing on a wealth of untapped sources, he exposes the double shakedown of European countries as well as legitimate Jewish claimants, and concludes that the Holocaust industry has become an outright extortion racket. Thoroughly researched and closely argued, The Holocaust Industry is all the more disturbing and powerful because the issues it deals with are so rarely discussed.
Kolejna książka Witolda Szolgini (1923–1996), jednego z największych znawców Lwowa. Tym razem wraz z Autorem spacerujemy po najważniejszych placach i ulicach Lwowa. W książce znajdziemy szczegółowy opis budynków z uwzględnieniem funkcji jaką pełniły w okresie międzywojennym. Można się też przenieść na lwowski Rynek w dzień targowy, czy kupić używaną książkę na Krakidałach. Do 2 tomu Tamtego Lwowa dołączony jest reprint planu Wielkiego Lwowa z 1937 r. z dokładnym indeksem ulic.
W książce znajduje się bogaty materiał ilustracyjny – zarówno archiwalne zdjęcia
jak i grafiki Autora.
Czarne karty epopei Żołnierzy Wyklętych. Płonące wioski i masowe egzekucje. Grabieże i gwałty. Zabójstwa niewinnych cywilów i jeńców – Ukraińców, Żydów, Białorusinów i Polaków. Nie, to nie jest komunistyczna propaganda. Niektórzy Żołnierze Wyklęci naprawdę dopuszczali się takich zbrodni. Dla jednych „Łupaszka”, „Bury”, „Ogień” czy „Wołyniak” to wielcy narodowi bohaterowie, ale dla innych – mordercy ich bliskich. Skazy na pancerzach to pierwsza książka, która przedstawia czarne karty z epopei Żołnierzy Wyklętych. Napisana bez przemilczeń i lukrowania rzeczywistości charakterystycznych dla części polskiej literatury historycznej. Napisana bez znieczulenia. Na jej kartach znalazły się szokujące zeznania świadków i drastyczne opisy mordów. Piotr Zychowicz nie ma wątpliwości – Żołnierze Wyklęci walczyli z niebywałą odwagą o słuszną sprawę. Nie oznacza to jednak, że należy ukrywać przed opinią publiczną niewygodne fakty, które ich dotyczą. Historia bowiem nigdy nie jest czarno-biała…
""Jak świt poranka"". Niestety już ostatnia trzecia część trylogii Francine Rivers ""Znamię lwa"" .
Atretes wódz germańskiego plemienia Chattów wzięty do niewoli przez zwycięskich Rzymian zyskuje sławę niezwyciężonego gladiatora, walcząc przez długich dziesięć lat na arenach Imperium Romanum o wolność. Odzyskawszy ją postanawia wrócić do Germanii. Ale najpierw musi odnaleźć syna, którego uratowała od śmierci młoda chrześcijanka Hadassa zanosząc chłopca do świętego Jana Apostoła...Jak splotą się losy Artesa, Hadassy i Markusa
Opinie czytelników:
Trylogia „Znamię lwa” zajmuje bezsprzecznie nr 1 w moim rankingu najlepszych powieści. Po prostu cudowna powieść! Największym atutem i sekretem tej książki jest to, że czytając ją, człowiek czuje się „uwznioślony”, podniesiony na duchu, pełen optymizmu i wiary w siebie. Widzi też sens istnienia. Powieść ta winna być polecana jako doskonały lek na depresję, niezwykłe uczucie spokoju wewnętrznego, pogoda ducha pozostają bowiem w człowieku jeszcze długo po ukończeniu czytania. Jedyny minus tej trylogii to fakt, że przeczytawszy jej trzy tomy, żałujemy niezmiernie, że to już koniec.
FRANCINE RIVERS - jedna z najpopularniejszych pisarek amerykańskich, autorka ponad 20 bestsellerowych powieści, przetłumaczonych na dwadzieścia języków, m.in. trylogii: „Głos w wietrze"", „Echo w ciemności"", „Jak świt poranka"". Zdobyła liczne nagrody i zaszczyty, w tym Christy Award, za stworzenie inspirującej fabuły o charakterze historycznym, złoty medal Amerykańskiego Stowarzyszenia Wydawców Chrześcijańskich ECPA za powieść „Ostatni zjadacz grzechu"" (zekranizowaną przez Michaela Landona). W 2010 roku książki Francine zostały uznane za najlepiej sprzedające się tytuły na liście „New York Timesa"".
Za jaką cenę warto przetrwać? Czy w piekle można uratować swoje człowieczeństwo? Dramatyczne losy młodej kobiety, która, ratując się z koszmaru obozu Auschwitz-Birkenau, decyduje się pracować jako prostytutka w Kommandzie Puff, domu publicznym otwartym w 1943 r. przez SS w głównym obozie. Jej walka o przetrwanie i chora niebezpieczna miłość oficera SS, przeplatają się z opartą na faktach relacją z obozowego życia i funkcjonowania esesmańskiego domu publicznego, nigdy wcześniej nieopisanego w literaturze.
To nieprawda, że Armia Krajowa zdradziła Wołyń Niniejsza publikacja powstała za sprawą środowiska Wołyniaków. Dla tych, których przodkowie z bronią w ręku stanęli w obronie polskości na tamtych ziemiach, teza, iż dowództwo AK porzuciło Polaków na pastwę UPA, stanowi bolesną zniewagę. Wołyń nie został zdradzony. Struktury konspiracyjne ZWZ-AK uczyniły wszystko, co w tamtym momencie zrobić mogły, dla ratowania polskiej ludności zagrożonej ukraińskim ludobójstwem. Setki żołnierzy konspiracji, którzy oddali życie, spoczywają na cmentarzach w Przebrażu, Zasmykach i Rymaczach. Białe krzyże na ich mogiłach zdają się mówić odwiedzającym te nekropolie: Przechodniu, pamiętaj, że tu kiedyś była Polska! Gdyby nie te wojskowe cmentarze, zupełnie nic nie przypominałoby o tragedii ludności polskiej, która rozegrała się na tej ziemi. Druga część książki przybliża postacie piętnastu żołnierzy podziemia. Stanęli oni w obronie mieszkańców polskich wsi, ratując ich przed eksterminacją z rąk Ukraińców. Ich portrety pozwalają wyrobić sobie własne zdanie na temat roli ZWZ-AK na Wołyniu. AK nie zdradziła Wołynia. Jej żołnierze, jak pisze Władysław Filar, stanęli do walki w obronie polskości, wiary i godności ludzkiej. Na szarganie ich dobrego imienia zgody być nie może! Marek A. Koprowski Pisarz, dziennikarz, historyk zajmujący się tematyką wschodnią i losami Polaków na Wschodzie. Plonem jego wypraw i poszukiwań jest wiele książek, z czego kilkanaście ukazało się nakładem Wydawnictwa Replika. Za serię Wołyń. Epopeja polskich losów 1939-2013 otrzymał Nagrodę im. Oskara Haleckiego w kategorii "Najlepsza książka popularnonaukowa poświęcona historii Polski w XX wieku". Jest też laureatem nagrody "Polcul - Jerzy Bonicki Fundation" za działalność na rzecz utrzymania kultury polskiej na Wschodzie.
The cover image presents the painting The Boyar Morozova (1887) by Vasily Surikov. The scene pressents a noblewoman - Feodisiya Morozova, being shackled and sent to exile to a monastery in Borovosk. There she was made to die from starvation. Morozova was arrested for her affiliation with a so-called Old Believer movement, which opposed the reforms in the State Church. However, Tsar Alexey did support the changes in the Russian Church, so the opposition expressed by a member of the aristocracy was inexcusable. And therefore punished. Morozova raises her hand in a gesture of protest, alluding also to an Old Believer`s cross sign with two fingers. Only the beggar is not afraid to respond to it. He is a holy fool - the sole person who could speak out freely.
It would be erroneous to assume that the painting depicts just a historical event. It remains amazingly timely these days. Although implemented in the secular realm, Pavlensky`s actions resemble the deeds of iurodivyie (holy fools). He was one of the few artists who dared to raise their hand in the act of protrst in the period when nobody expected that Putin`s regime would reach such an unprecedented scale. Whether in the 19 th c. or the 21 st. c, Russia has remained a country where the right to express opposing views is restricted to saints or fools.
(opis wydawcy)
W czerwcu 1921 roku koninianie już wiedzieli, ze do ich miasteczka przyjedzie Józef Piłsudski. Rada Miasta w czasie posiedzenia 8 czerwca podjęła decyzję o wyasygnowaniu dziesięciu tysięcy marek polskich na uroczystości związane z przyjazdem Naczelnika Państwa do Konina. Oczywiście gościnności nie da się przeliczyć na pieniądze, koninianie zadbali o to, by wszystko odbyło się w odpowiedniej, godniej niecodziennego gościa atmosferze.(...)
Nie wiemy, kiedy salonka z naczelnikiem wyruszyła z Kórnika w dalszą drogę, aby punktualnie o 10.00 rano być na prowizorycznej - jak można przypuszczać - ale odświętnie przybranej konińskiej stacji kolejowej w Czarkowie (budynek dworca z prawdziwego zdarzenia zostanie oddany do użytku dopiero w lutym 1929 roku). Tutaj Józef Piłsudski nie musiał obawiać się chłodnego przyjęcia. (...)
Wizyta Piłsudskiego 10 lipca 1921 roku w Koninie była zwieńczeniem i ważną cezurą pierwszego etapu wchodzenia w niepodległość miasta i powiatu. Na wizytę czekano z niecierpliwością i wielkim entuzjazmem. Nie jesteśmy dzisiaj chyba w stanie wyobrazić sobie, jak ważne było to dla naszych przodków wydarzenie i jakim kultem otaczali oni naczelnika.
Epicka powieść wybitnego argentyńskiego reportera.Buenos Aires, rok 1830. Argentyna dopiero się rodzi i jeszcze nie wie, czym winna się stać. Młody człowiek, Esteban Echeverra, po powrocie z Paryża uznaje, że jego misją jest nadać kształt swojej ojczyźnie. Zamierza to uczynić poprzez literaturę, zostając wielkim poetą narodowym. Przez całe swe burzliwe życie jest rozdarty między miłością a strachem, pracą a chorobą, miastem a pampasami, wreszcie między poezją a walką z dyktaturą, która zakończy się dla niego ostatecznie wygnaniem. Imponująca rozmachem i stylistycznym mistrzostwem znaleźć tu można pogłosy Javiera Marasa i historiozoficznych rozważań Lwa Tołstoja powieść Martna Caparrósa to biografia jednej z najważniejszych postaci w historii Argentyny, a zarazem podróż przez mroczną, fascynującą epokę.
Córkom i siostrom Piastów kroniki nie zawsze poświęcały dostatecznie wieleuwagi, a jednak zajmowały one ważne miejsce w polityce ojców i braci.Ich małżeństwa były gwarancją sojuszy z Przemyślidami, Arpadami,Rurykowiczami, Askańczykami, Wittelsbachami i innymi dynastiamiśredniowiecznej Europy. To one nadawały ton życiu kulturalno-religijnemuna dworach mężów, wychowywały przyszłych władców, a niekiedypośredniczyły w pertraktacjach między członkami nowej rodziny i Piastami.Pozostawione przez przedwcześnie zmarłych mężów, nierzadkosprawowały rządy opiekuńcze w imieniu małoletnich synów.Autorka, na tle skomplikowanych stosunków międzydynastycznych, ukazujeintrygujące portrety kobiet z dynastii Piastów: poczynając od legendarnychBiałej Knegini i Świętosławy (Sygrydy Storrady), przez wpływowe -szczególnie w okresie wdowieństwa - osobistości pokroju pierwszej królowejCzech, Świętosławy (Swatawy), słynącej z urody Ryksy Elżbiety czy potężnejElżbiety Łokietkówny, po znane źródłom tylko pośrednio córki wielkichkrólów imało znaczące ostatnie przedstawicielki rodu. Czternaście z nich,wliczając w to dwie koronowane władczynie Polski - Jadwigę kaliską i Jadwigę żagańską - zostało królowymi lub cesarzowymi. Były wśród nichRyksa śląska - cesarzowa Hiszpanii, żona Alfonsa VII Imperatora,Anna świdnicka - cesarzowa Świętego Cesarstwa Rzymskiego, czy RyksaBolesławówna - żona dwóch królów Szwecji i księcia nowogrodzkiego,a także matka króla Danii. Obok portretów znanych i niemal zapomnianychPiastówien ważny element książki stanowi tło ich życia, na które składają sięskomplikowane relacje między Piastami i wieloma znanymi rodamidynastycznymi ze Wschodu i z Zachodu. Dynastiami, z którymiPiastowie z równą pasją walczyli i zawierali przyjaźnie,którym oddawali swoje córki i od których chętnie brali żonyKsiążka Piastówny na tronach Europy - oprawa Miękka ze skrzydełka - Wydawnictwo ASTRA.Książka posiada 588 stron i została wydana w 2020 r.
Dwa nieznane opowiadania Walerego Przyborowskiego. Strachy w zamczysku to historia pewnego świętokrzyskiego szlachcica, który stara się o pannę z sąsiedniego majątku. Ich ojcowie bardzo się niegdyś przyjaźnili. Sprawy przybierają inny obrót po tym, jak ktoś pojawia się w pobliskich ruinach na Zamkowej Górze i rzekomo straszy. Opowiadanie w stylu typowym dla Przyborowskiego: trochę tajemnicy, kryminału i akcja wśród prowincjonalnej szlachty. W drugim opowiadaniu (Kto winien?) przedstawiona jest historia pewnej młodej kobiety, która wyszła za mąż za bogatego i starszego znacznie mężczyznę - i co z tego wynikło.
Tupak Amaru II (Jos Gabriel Tpac Amaru) był potomkiem ostatniego władcy Inków i przyjął jego imiona. Stanął na czele wielkiego powstania tubylców przeciwko hiszpańskim kolonizatorom w Peru w latach 1780-1783. Rozprzestrzeniło się ono na duże obszary Ameryki Południowej - od Kolumbii po Argentynę. Mimo początkowych sukcesów rebelia została krwawo stłumiona przez wojska hiszpańskie. Jej przywódca został schwytany i stracony podczas makabrycznej egzekucji 18 maja 1781 roku na głównym placu Cuzco. Po torturach i próbie rozerwania końmi kaci obcięli mu głowę i rozczłonkowali zwłoki. Tupak Amaru II stał się symbolem oporu przeciwko uciskowi kolonialnemu w Ameryce Łacińskiej. W niepodległym Peru został bohaterem narodowym i inspirował ruchy na rzecz sprawiedliwości społecznej i praw ludności indiańskiej. O powstaniu Tupaka Amaru II zajmująco pisze Jarosław Wojtczak, pisarz, podróżnik, indianista, popularyzator historii, m. in. autor książek z Bellonowskiej serii Historyczne Bitwy oraz podkastu Indianie i blade twarze na Youtube.
Drugi tom trylogii "Vindolanda"Czy jeden żołnierz ocali Brytanię dla imperium?Rok 100 n.e. Vindolanda, warownia na kresach rzymskiego świata. Flawiusz Feroks robi wszystko, by utrzymać pokój. Stacjonując w Vindolandzie, bazie wojskowej na północnej granicy rzymskiego imperium, nieustannie czuje na sobie wzrok nieprzyjaciół. Wokół krążą szepty o wojnie i zagładzie Rzymu. Szerzą się informacje o morskich ludziach nocy, którzy rzucili klątwę na te ziemie i lądują tylko po to, by żywić się ludzkim mięsem. Na razie to tylko pogłoski, Feroks jednak wie, że biorą się z prawdziwych wydarzeń i że nikt na wyspie nie jest bezpieczny przed zagrożeniem ze złowrogiego morza. "Żaden historyk nie ma większej wiedzy o armii rzymskiej niż Adrian Goldsworthy, nikt też lepiej nie odtwarza realiów starożytnego świata. [] Złowrogie morze jak mało która powieść emocjonuje i absorbuje czytelnika. - Harry Sidebottom, autor cyklu "Wojownik Rzymu"
Początek wojny secesyjnej w Wirginii to w powszechnej opinii dopiero bitwa pod Manassas/nad Bull Run. Bardziej zorientowani w tematyce wspomną jeszcze o bitwach pod Big Bethel, czy Rich Mountain. Trudno jednak o bardziej mylące stwierdzenie! Przez trzy poprzedzające Manassas miesiące armie oponentów w Wirginii koncentrowały się naprzeciw siebie, próbowały się wzajemnie wymanewrować i wreszcie zwierały się w licznych starciach - Philippi, Falling Waters, Laurel Hill, Corrick's Ford, Scary Creek. Może nie przytłaczały one wielkością zaangażowanych w nich sił i poniesionymi krwawymi stratami, jednak w niczym nie ustępowały pod tymi względami starciom i bitwom toczonym podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych Ameryki, wojny 1812 r., czy licznych wojen indiańskich. Ów kwartał był okresem niezwykle ważnym dla dalszych losów wojny secesyjnej. Z jednej strony pozwolił okrzepnąć obronie Południowców w Wirginii, frontowym stanie kluczowym dla istnienia i dalszego funkcjonowania Konfederacji. Z drugiej strony, prowadzone wówczas działania wojenne oddały wojskom Unii niemal całą północno-zachodnią część tego stanu, kładąc podwaliny pod późniejszy, 35. stan USA - Wirginię Zachodnią. To czas, gdy ginęli po obu stronach konfliktu pierwsi żołnierze i oficerowie (z generałami włącznie), do niewoli szły po raz pierwszy w tym konflikcie zbrojnym całe zorganizowane oddziały, a na arenę dziejową wchodziły nowinki techniczne wykorzystywane do prowadzenia nowoczesnej wojny - miny morskie, balony, telegraf i kolej żelazna...
W książce "Tam, gdzie największe niebezpieczeństwo, szedł pierwszy". Sylwetki Żydów - uczestników walk o niepodległość i granice Polski w latach 1914-1921 upamiętniono sylwetki kilkudziesięciu polskich Żydów, uczestników zmagań o granice Rzeczypospolitej w latach 1918-1921, niekiedy także walk o niepodległość w Legionach i w Polskiej Organizacji Wojskowej. Część spośród nich poległa w obronie Lwowa i w wojnie z bolszewikami. Większość pozostałych zginęła w czasie II wojny światowej w Zagładzie dokonanej przez Niemców na okupowanych ziemiach Polski, inni - z wyroku totalitaryzmu komunistycznego, jak kapitan Karol Katz, kawaler Virtuti Militari, o którym pisano: "Tam, gdzie największe niebezpieczeństwo, szedł pierwszy". Wszyscy byli częścią wielonarodowego i wielokulturowego społeczeństwa polskiego i w przeważającej większości przynależeli do jego elity inteligenckiej. Zaangażowani w odbudowę państwa polskiego, wyróżniali się poczuciem obowiązku, zwykle naznaczonym odwagą i poświęceniem. Dlatego ich biografie należy zachować w narodowej pamięci, świadcząc w ten sposób, że "Polska nigdy o swych Żydach zapomnieć nie będzie mogła, że pozostaną oni choćby w postaci legendy - bolesnej, tragicznej, niedającej się wyrwać z rzeczywistości polskiej".
Czerwoni katolicy. Polityczne i ideowe drogi Jana Frankowskiego (1912-1976) i Konstantego Łubieńskiego (1910-1977) na tle działalności ich ugrupowań, Ariel OrzełekJan Frankowski i Konstanty Łubieński należą do najważniejszych działaczy katolickich w dwudziestowiecznej Polsce. Książka przedstawia ich biografie od działalności publicznej w II Rzeczypospolitej przez lata drugiej wojny światowej aż po apogeum karier w Polsce Ludowej. Na przykładzie tytułowych postaci czerwonych katolików i ruchów politycznych, w których działali, przedstawiono trudną drogę intelektualistów, którzy chcąc bronić prawa do działalności politycznej w PRL, decydowali się na kompromisy, a często zaprzeczali ideałom, dla których rozpoczęli publiczną aktywność. Autor stawia zasadnicze pytania o wierność przekonaniom w warunkach totalitarnego zniewolenia, różnice między politycznym realizmem a oportunizmem oraz o to, czy katolik mógł popierać rządy komunistów.
Działania podejmowane przez Wehrmacht na Kaukazie nie cieszą się zbyt dużym zainteresowaniem badaczy. Dotyczy to przede wszystkim operacji z jesieni 1942 r., które schodzą na dalszy plan wobec równoczesnej bitwy 6. Armee pod Stalingradem. W związku z tym niezwykle rzadko poruszana jest kwestia, gdzie zakończyła się niemiecka ofensywa na pola naftowe w rejonie Grozny i Baku oraz kto dotarł najdalej na południowy-wschód i na południe ZSRS. Oba te osiągnięcia należą do Kampfgruppe von Hake z 13. Panzer-Division. Miały one miejsce w czasie walk na linii Nalczyk-Ordżonikidze w listopadzie 1942 r.Do tej pory nie powstała ani jedna publikacja, w której przedstawiono by działania tej grupy bojowej podczas operacji w Republikach Kabardo-Bałkarii i Osetii Północnej jesienią 1942 r. Dzięki szczegółowej analizie oryginalnych dokumentów 13. Panzer-Division, książka ta pozwoli na pierwsze w literaturze prześledzenie szlaku bojowego Kampfgruppe von Hake w czasie ostatniej niemieckiej ofensywy w kierunku kaukaskich pól naftowych.
Fascynująca opowieść o dwóch znakomitych rodach Sforzach i Viscontich. Ekscytujące wydarzenia, wielkie bitwy, ponure spiski i krwawe morderstwa. Rywalizacja pomiędzy cesarstwem rzymskim, papiestwem, a księstwami Włoch. Wśród tego splotu intryg jakże dobrze nam znana, piękna i kontrowersyjna księżniczka Bona Maria Sforza. To nasza królowa Bona, dama Renesansu i domu Jagiellonów. Matka króla Zygmunta Augusta i trzech królowych, Izabeli, Katarzyny i Anny.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
