W tym dziale zapraszamy do zapoznania się z bogatą ofertą książek z zakresu szeroko pojętej religii, historii religii i kościoła, religioznawstwo, filozofia i teoria religii, religia dalekiego wschodu, religie pierwotne i świata starożytnego to wszystko w jednym miejscu, w dobrej cenie z szybką wysyłką. Najnowsze i najpopularniejsze książki w tym temacie, zapraszamy do sklepu DobreKsiazki.pl
Książka jest zbiorem znakomicie napisanych esejów, traktujących o Kościele w świecie późnego antyku. Profesor Wipszycka stara się pogodzić wykład wiedzy o najważniejszych wydarzeniach, postaciach, prądach doktrynalnych starożytnego Kościoła z pasjonującymi wywodami, odkrywającymi tajniki rozmaitych dyskusji, które od zawsze towarzyszyły chrześcijańskiej refleksji nad własną przeszłością. Odsłaniając kulisy badań historycznych, tłumacząc, o co i dlaczego spierają się uczeni, jakie padają w debatach argumenty, autorka pomaga czytelnikowi zrozumieć dzieje Kościoła, nieraz bardzo skomplikowane, których interpretacja wywołuje skrajne emocje dawnych i współczesnych historyków.Profesor, który po wielu latach pracy uniwersyteckiej tworzy syntezę przeznaczoną dla czytelnika nie będącego specjalistą, pisze zazwyczaj dzieło klarowne, wyważone (żeby nie powiedzieć dostojne), wsparte licznymi lekturami i doświadczeniem, jakie się zdobywa ucząc studentów, ci zaś nie najlepiej przyjmują uczone szaleństwa.Nie ten profesor. I nie takie dzieło. I nie jego studenci.Napisałam tę książkę wbrew wszelkim tradycjom nakazującym spokój, zwłaszcza w tak ważnej materii, nie stroniłam od pasji. Starałam się pogodzić wykład wiedzy o najważniejszych wydarzeniach, postaciach, prądach doktrynalnych starożytnego Kościoła z wywodami odkrywającymi tajniki rozmaitych dyskusji, które od zawsze towarzyszyły chrześcijańskiej refleksji nad własną przeszłością. Wybrałam ten sposób przedstawiania historii chrześcijaństwa w przekonaniu, że odsłaniając kulisy badań historycznych, tłumacząc, o co i dlaczego spierają się uczeni, jakie padają w debatach argumenty, pomogę czytelnikowi wyrobić sobie zdolność rozumienia dziejów Kościoła. Może przyda się i dziś umiejętność dociekania sensu tego, co się w Kościele działo i dzieje.Pilna obserwacja dziejów antycznego chrześcijaństwa jasno pokazuje, że nie stanowiły one prostego, tryumfalnego marszu, nie dadzą się ułożyć w jedną linię; nie można oddzielić tych, którzy mieli zawsze absolutną rację, od tych, którzy we wszystkim się mylili. Historia przeze mnie opowiedziana pełna jest napięć i konfliktów, w najwyższym stopniu bolesnych dla jej uczestników. Jesteśmy spadkobiercami dziedzictwa stron, które uczestniczyły w ówczesnych kontrowersjach, wszyscy bohaterowie tamtych wydarzeń zasługują na naszą dociekliwą uwagę. I pełną szacunku sympatię.Prof. dr hab. Ewa Wipszycka
Wady główne to ważna, lecz zapomniana dziś kwestia. „Kto chce do niej powrócić, może niejednokrotnie podzielić doświadczenie Czesława Miłosza, który tak opisuje przygodę, która zdarzyła mu się, gdy chciał zająć się tym zagadnieniem: «W średniowieczu pierwsze litery siedmiu grzechów głównych składały się na słowo saligia, uważane za podwójnie użyteczne, bo pozwalało łatwo nazwy siedmiu grzechów (…) zapamiętać, i podkreślało ich łączność. Tyle wiedziałem, ale skusiło mnie niedawno, żeby zajrzeć do paru encyklopedii i sprawdzić, co też mają one o saligii do powiedzenia. W żadnej z nich nie znalazłem o tym słowie nawet wzmianki. Co więcej, milczą o nim encyklopedie katolickie i słowniki teologicznych terminów».
W tej zatem sytuacji rodzi się potrzeba powrotu do refleksji nad ludzkim działaniem i jego powagą, w które wpisuje się także doktryna wad głównych”.
Z wprowadzenia
Bogata mieszanka historii i duchowości, przygód i polityki, powiązana nicią czarnego humoru, znanego czytelnikom Williama Dalrymple'a z jego poprzednich utworów.W 587 roku naszej ery, dwóch mnichów, Jan Moschos i Sofista Sofroniusz, rozpoczynają niesamowitą podróż przez świat bizantyjski, od brzegów Bosforu po piaskowe wydmy Egiptu. Ich celem jest zebranie mądrości mędrców i mistyków z Bizantyjskiego Wschodu, opisanie delikatnego świata, który miał wkrótce runąć pod naporem Islamu. Prawie 1500 lat później, wykorzystując pisma Jana Moschosa jako swój przewodnik, William Dalrymple wyrusza, by odtworzyć ich drogę.Gdy zdamy sobie sprawę, że w tej podróży towarzyszyły mu: wojna domowa w Turcji, ruiny Bejrutu, napięcia na Zachodnim Brzegu Jordanu i bunt fundamentalistów w Egipcie, sprawozdanie Williama Dalrymple'a staje się porywającą elegią dla ginącej cywilizacji wschodniego chrześcijaństwa.
Autorka przedstawia dziesięć sposobów, dzięki którym możemy przemienić na lepsze siebie, własne życie i świat. To poradnik życia bez lęku we współczesnym świecie, który stawia przed nami szczególnie wiele wyzwań w życiu codziennym, jak również niebezpieczeństw na skalę międzynarodową. Żyjemy pod presją i w poczuciu zagrożenia. Nie umiejąc znaleźć rozwiązania dla licznych problemów popadamy we frustrację i odczuwamy narastający gniew. Zdaniem autorki jedynym prawdziwym rozwiązaniem wszelkich problemów jest ufność wobec Stwórcy. Odnajdujemy wtenczas właściwą drogę, nie musimy reagować napięciem i złością. Ulegamy przemianie dostrzegając prowadzącą nas Miłość. Dorastamy, wracamy do zdrowia i stajemy się kanałem dla cudów, które odmieniają nasz świat. Jakie są warunki niezbędne dla przemiany? Po pierwsze każdy musi samodzielnie podjąć wyzwanie, zdecydować się kroczyć ścieżką rozwoju duchowego. Należy też zrezygnować z dotychczasowych wyobrażeń o sobie po to, by odkryć siebie na nowo, takiego jakim widzi nas Stwórca - lepszego, szlachetniejszego, wyposażonego w zdrowy osąd, jasne widzenie sytuacji, wolnego od lęku. Uznając te przymioty za swoje przestajemy się wiecznie o coś obwiniać, stajemy się bardziej skłonni wybaczać sobie i innym, porzucamy negatywne myśli i uczucia po to, by zamieniać je na pozytywne komunikaty skierowane do świata. Zyskujemy więcej przestrzeni wewnętrznej na odczuwanie spokoju, wolności wewnętrznej i na medytację.
Zainspiruj się przykładem Estery - kobiety dobrego wpływu, która przezwyciężyła ograniczenia i przyniosła wyzwolenie.Biblijna Estera była gotowa ryzykować życie, aby zobaczyć wybawienie rodaków i wypełnić Boży plan. Jej historia jest niezwykłym przykładem na to, że Bóg ma plan dla każdego. Estera odpowiedziała na Boże powołanie, została oczyszczona, przygotowana i pozycjonowana. To wszystko dało jej możliwość zmiany dekretu, który skazywał jej naród na śmierć. Nowy dekret, który wydała, przywrócił jej rodakom prawo do obrony siebie, swoich rodzin i wszystkiego, co posiadali.Podobnie jak w czasach biblijnych Bóg dzisiaj pozycjonuje kobiety i daje im możliwość oddziaływania na kulturę w celu poszerzania Jego Królestwa. W książce Namaszczenie Estery znajdziesz klucze do tego, jak:- odkryć miejsce twojego wpływu,- znaleźć Bożą przychylność dla twoich zleceń,- kroczyć w odwadze w twoim powołaniu,- panować berłem modlitwy i postu,- i wiele więcej!Historia Estery może być twoją historią. Bez względu na to, skąd pochodzisz, albo jakimi umiejętnościami i talentami dysponujesz - jeżeli pozwolisz działać Bogu, On wprowadzi cię w nowe miejsce, skąd z twojego życia popłynie chwała dla Niego!Michelle McClain-Walters odwiedziła ponad czterdzieści krajów, w których prowadziła szkoły prorocze, dzięki którym tysiące osób uczyło się słuchania Bożego głosu. Jest autorką książki The Prophetic Advantage. Obecnie sprawuje funkcję dyrektora Służby Modlitewnej w Kościele Crusaders Church pod przywództwem Johna Eckhardta. Mieszka w Chicago razem z mężem Floydem i córką Eboni.
Spalić paszport to fascynująca opowieść polskiego franciszkanina z Ugandy – zapis ponad piętnastu lat pobytu w kraju nazywanym przez wielu podróżników „perłą Afryki”. Bogusław Kalungi Dąbrowski jest współzałożycielem misji w Kakooge niedaleko Kampali. Większość misjonarzy prędzej czy później przeżywa szok kulturowy. Kryzys dopada każdego misjonarza, który musi się „dzielić” swoimi parafianami z przewodnikami tradycyjnych religii afrykańskich. Afrykańczycy przyjmują chrzest, przychodzą na msze, ale gdy dopadają ich lęki i choroby, idą po skuteczniejsze pomoce do swych czarowników, zielarzy.
Ojcowie Biali, pierwsi misjonarze tego kontynentu, palili po przyjeździe swoje paszporty, odcinając sobie możliwość odwrotu, gdy przygniecie ich poczucie obcości i bezsensu swoich wysiłków. Ojciec Dąbrowski tego nie uczynił, ale czy rzeczywiście ma jeszcze możliwość wyjazdu, skoro on teraz już ani biały, ani czarny, jak wyznaje?...
Porwał się z motyką na słońce – na Afrykę. Chciał Ugandyjczykom głosić Dobrą Nowinę, choć nie znał języka ani kultury. Miał tylko góralskie serce, które według recepty majora Hubala rzucał przed przeszkodę. Co prawda, Bachleda-Curuś powiedział mu kiedyś, że nie jest żadnym góralem, bo pochodzi z Nowego Sącza, ale każdy, kto widział Bogusia w akcji, wie, że jest on esencją „górala”. Mógłby się urodzić w Poznaniu czy Szczecinie i byłby nim. Góral to ten, który się wspina, choćby nie miał szans na osiągnięcie szczytu. Bo szczyt jest tam, dokąd człowiek zdoła dotrzeć.
Jan Grzegorczyk
W tym roku minie 500 lat od dnia, w którym augustiański mnich, Marcin Luter, przybił na drzwiach kościoła w Wittenberdze swoich 95 tez, będących wyrazem krytyki wobec powszechnej w Kościele praktyki udzielania odpustów. Ten czyn uznany został za początek reformacji, która rozlewając się po Europie, z czasem zakwestionowała cały średniowieczny ład religijno-społeczny streszczający się w słowie christianitas. Jej skutkiem były wojny religijne, które pochłonęły dotąd nie w pełni oszacowaną liczbę ofiar. A jak przebiegała reformacja na ziemiach polskich? Czy możemy mówić o rodzimej specyfice tego fermentu religijno-społecznego? Dr Piotr Kościelny, przeciwstawiając się do dziś funkcjonującej u nas marksistowskiej wykładni tych zagadnień, zwraca uwagę przede wszystkim, że reformacja to raczej skutek kryzysu wzrostu ówczesnej świadomości religijnej, a nie efekt laicyzacji społeczeństwa. Poszukując źródeł zdumiewającej w tamtym czasie na tle wydarzeń w Europie polskiej tolerancji, wskazuje na czynniki duchowe i rolę elit religijno-intelektualnych, a nie na polityczne czy klasowe interesy szlachty.
Tom VI serii ukazuje nie tylko swoistość kultury religijnej I Rzeczypospolitej, charakter i specyfikę pobożności „sarmackiej”, lecz także odsłania zasadnicze drogi rozwoju tej kultury w powiązaniu z myślą równolegle rozwijaną przez myślicieli i pisarzy katolickich w zachodniej Europie. Badaniom poddano kwestie otwarcia się polskiej kultury potrydenckiej na dynamikę rozwoju myśli religijnej w innych krajach europejskich, zdolności do prowadzenia z obcą kulturą dialogu oraz możności adaptacji, asymilacji i przekształcania obcych teorii czy idei na potrzeby kultury rdzennie polskiej.
Autorzy poszczególnych rozpraw starają się odpowiedzieć na pytania z jednej strony o zakres oraz stopień zaangażowania Polaków w procesie odnowy katolicyzmu w Europie, o ich udział na dyskusyjnych forach europejskich, o znajomość pism Sarmatów i siłę oddziaływania tychże pism w krajach, w których szczególnie wyraźnie kształtował się model potrydenckiej odnowy Kościoła i katolickiej kultury religijnej, z drugiej strony – o drogi przedostawania się do Rzeczypospolitej świeżych idei kontrreformacyjnych, chłonność, zapotrzebowanie i metody wprowadzania postanowień soborowych do praktyki życia religijnego i do piśmiennictwa czasów potrydenckich.
Dwunastotomowa seria monografii „Kultura Pierwszej Rzeczypospolitej w dialogu z Europą. Hermeneutyka wartości” przedstawia dziedzictwo kulturowe XV–XVIII wieku jako integralną, lecz oryginalną część kultury europejskiej. Celem badawczym jest rozpoznanie dróg i form obustronnej transmisji wartości estetycznych, politycznych i religijnych oraz ukazanie w szerokim, multilateralnym kontekście porównawczym struktury aksjologicznej kultury polskiej epok dawnych. Teksty kultury są badane w perspektywie wewnętrznej jako zapisy aktów ukierunkowanych na rozumienie wartości, a w perspektywie zewnętrznej jako wypowiedzi włączające się w europejskie dyskusje literacko-estetyczne, polityczne, religijne. W intensywnym dialogu kultura Rzeczypospolitej przejawia nie tylko chłonność na nowe idee, lecz także kreatywność i dynamikę działania na obszarze Europy.
Podręcznik, który oddajemy do rąk uczniów i katechetów, w porównaniu z wcześniejszą edycją z 2011 r. ma nieznacznie zmienioną grafikę. Została ona dostosowana do wydawanych równolegle pomocy multimedialnych dla katechetów (płyty DVD). Nie różni się natomiast merytorycznie od dotychczasowego podręcznika z serii "" W drodze do Wieczernika"". Teksty, treść ilustracji i ich układ pozostały te same.Podręcznik ukazuje Kościół jako rodzinę Pana Jezusa, w którą dziecko włączone jest poprzez sakrament chrztu.Wprowadzone zostały katechezy mające przygotować ucznia klasy 1 do przeżywania okresów liturgicznych, uroczystości i świąt.Każda jednostka lekcyjna rozmieszczona jest na dwóch sąsiadujących stronach, co z pewnością ułatwi uczniowi odnalezienie potrzebnych wiadomości.W podręczniku znajdują się teksty PRZECZYTAJMY RAZEM! Stanowią one propozycję lektury podczas lekcji religii i do samodzielnej pracy w domu. Mogą również służyć jako wstęp do rozmów z dzieckiem na tematy religijne lub do wspólnej wieczornej modlitwy.Ilustracje do tekstów przedstawiają sytuacje z codziennego życia dzieci i obrazy biblijne przygotowane specjalnie do książki lub będące reprodukcjami dzieł sztuki.Na ostatnich stronach podręcznika, w rozdziale "" Pacierz rodziny Jezusa"", dzieci i rodzice znajdą teksty najważniejszych modlitw.
Książka jest zaproszeniem do wejścia na drogę chrześcijańskiego życia. Autor zachęca czytelnika do podjęcia tego trudu korzystając z licznych przykładów z Pisma Świętego. Prowadzi krok po kroku tak, aby każdy mógł pogłębić swoją relacje z Bogiem i miał świadomość dokonywanych codziennie wyborów. Na końcu poszczególnych rozdziałów autor zamieścił również propozycje do osobistej refleksji.
Biskup Zbigniew Kiernikowski, ur. 1946, od kwietnia 2014 ordynariusz legnicki, w latach 2002–2004 biskup siedlecki. Doktor nauk biblijnych i profesor habilitowany nauk teologicznych. Wykładowca na uczelniach papieskich w Rzymie i na UMK w Toruniu. Autor licznych artykułów oraz książek, m.in.: Eucharystia i jedność, Kościół wspólnotą odkupionych grzeszników, Ciało i Krew Pana, Bliżej liturgii, W mocy słowa i sakramentu, Od Paschy do Paschy, Droga ku zanurzeniu.
Książka Tillicha jest szczególnie ważna z tego powodu, że ukazuje ona teologię, która nie może budować swej struktury na marginesie rozwoju kulturalnego, społecznego i politycznego. Teologia, o której mówi myśliciel wchodzi w interakcje z innymi dziedzinami wiedzy a zwłaszcza z zastaną rzeczywistością. Innymi słowy, teologia którą proponuje Tillich, nie buduje swych relacji ze światem jedynie w oparciu o wiarę, lecz w łączności z kulturą danego okresu. Co więcej, jest to teologia, która słucha głosu świata i na niego reaguje. Jest to teologia odpowiadająca, zakorzenia w sferze ontologicznej i egzystencjalnej, w tu i teraz. W Erze Protestanckiej Tillich godzi wiarę i kulturę, cywilizację i religię.
Książka ks. dra Piotra Studnickiego ma charakter interdyscyplinarny, sięgający zarówno do przesłanek filozoficznych, jak i teologicznych oraz pedagogicznych. Daje ona wyczerpującą odpowiedź, na szereg istotnych pytań takich jak: czym jest dialog, jaka jest jego istota z punktu widzenia filozofii oraz teologii, na czym polega dialogiczny charakter komunikacji interpersonalnych, jakie są podstawy dialogu w edukacji oraz jakie warunki należy spełnić by móc osiągnąć pełnię dialogu? Są to ważne pytania, powiedziałbym, kluczowe kwestie wprowadzające Czytelnika w samo źródło prawdy o dialogu. Takie ujęcie dialogu - w toku którego następuje wymiana myśli, jest zapewniony kontakt intelektualny i emocjonalny pomiędzy uczestnikami rozmowy, szanowana jest podmiotowość jego uczestników, wczuwanie się w świat partnerów dialogu, rozumienie ich, gotowość do odstąpienia od własnego stanowiska w świetle przedstawionych argumentów – daje podstawę do potraktowania dialogu jako wartości. (…) Książkę tę gorąco polecam studentom teologii, jak i pedagogiki, a także rodzicom i nauczycielom. Polecam wszystkim tym, którzy chcą wzbogacić swoją wiedzę o dialogu.
Prof. dr hab. Marian Śnieżyński
Autor, wybitny historyk i znakomity pisarz, prof. Wojciech Roszkowski, pracował nad nim prawie pół wieku. Oparł się na idei zawartej w Liście św. Pawła do Galatów o nadejściu ""pełni czasu"", co oznacza, że wielowiekowe oczekiwanie na Mesjasza skończyło się wraz z nadejściem Chrystusa. Wraz z Nim rozpoczął się nowy etap historii i dzieje ludzkości nie są takie same, jak wcześniej. Świat uległ wielkiej zmianie, zaczęły dominować wartości nazwane później chrześcijańskimi, z których wyrosła nasza kultura. W jakich zatem okolicznościach Jezus przyszedł na świat? Wiemy, że go zmienił, ale czy wiemy co zmienił? Po przeczytaniu tej książki będzie to dla nas jasne.Autor stworzył niespotykaną panoramę starożytnego świata w latach, które związane są bezpośrednio z ziemskim życiem Jezusa. Rok po roku wędrujemy od dalekich Chin po Irlandię i Germanię - ówczesne krańce cywilizacji - z naciskiem oczywiście na Imperium Rzymskie. Główną uwagę autor przywiązuje do wydarzeń w Palestynie i do zdarzeń z życia Jezusa Chrystusa. Choć książka napisana jest pięknym, literackim językiem, autor opiera się tylko na historycznych faktach; wśród wielu źródeł i monografii na czoło wybija się przekaz ewangeliczny. ""Świat Chrystusa"" składa się z trzech wielkich tomów, z których każdy omawia kolejne lata historii świata w czasach życia i działalności Jezusa Chrystusa. Wielkim ubogaceniem książki jest 110 ilustracji.
Każdy z nas ma piękną duszę, ale czasem nie jesteśmy w stanie całkowicie sprowadzić jej do fizycznego ciała. Przeżywamy życie, nie korzystając w pełni z własnego światła, niezdolni do przywołania zdrowia, dobrobytu i dobrego samopoczucia, które przynależą nam z racji urodzenia. Częstotliwość naszych dusz i częstotliwość naszych ciał nie są zazwyczaj zestrojone. Możemy doświadczać oporu pomiędzy nimi lub wręcz jawnego konfliktu i oddzielenia. Tak dzieje się z powodu życiowych traum, bólu, rozczarowania i żalu. Idziemy przez życie niepewnym krokiem bez pełnej mocy i obecności naszego ducha. Na wiele sposobów zagubiliśmy energetyczną tonację, która umożliwia całkowite stopienie się naszej boskości z naszym człowieczeństwem.Czy masz poczucie, że twój duch i ciało nie są zestrojone? Czy czasami czujesz się nieugruntowany albo jakbyś tu nie należał? Czy wiesz, że powinieneś mieć więcej energii, lepsze zdrowie, ale nie możesz po to sięgnąć? Wyobraź sobie, jak będziesz się czuł, mając światło swojej duszy w pełni i trwale połączone ze swoim ciałem, tak jak zostało im przeznaczone.Metoda Soul Body Fusion sprawia, że połączenie z naszym własnym potencjałem jest żywe i klarowne. Kiedy sprowadzamy świadomość do ciała, nasza wyjątkowość rozpromienia nasze życie, związki i otoczenie.Gdy więcej naszego ducha łączy się z komórkami naszego ciała, powoduje to niezaprzeczalną i wyraźną zmianę. Staje się to punktem wyjścia dla nowej rzeczywistości, w której zdrowie, szczęście, obfitość i sens wspierane są z najwyższych wymiarów.Dzięki Soul Body Fusion nie tyle osiągamy swoją pełnię, ile przypominamy sobie o niej i pozwalamy jej zaistnieć.
Gdy liczy się przede wszystkim sukces, przebojowość i zaradność łatwo przeoczyć tych, których dotyka coś, z czym poradzić sobie trudno lub wręcz nie można. Śmierć bliskiej osoby, śmierć dziecka potrafi zepchnąć nas w izolację, utratę wiary, depresję. Książka Gregory’ego Floyda, który stracił w wypadku sześcioletniego synka, pokazuje, że jednak nie musi tak być. Świadectwo ojca prowadzi nas szlakiem żałoby – od zupełnej ciemności, poprzez trudną akceptację, aż do chwili, kiedy powrót siły i nadziei okazuje się możliwy.
To książka nie tylko dla tych, którzy sami doświadczyli dramatycznej straty, ale także dla tych, którzy im towarzyszą – członków dalszej rodziny, przyjaciół, duszpasterzy. Autor odważnie wprowadza nas w intymne rejony smutku, bezradności i obaw, ale równie odważnie odsłania przed nami swoje poszukiwanie wiary, sensu i prawdziwego pocieszenia.
„Do zobaczenia, synku” to cenna lektura również dla zbolałych i wątpiących, których dotknęło inne nieszczęście niż śmierć bliskiego. Książka ta, wskazując na wartość rodziny i wspólnoty, odkrywa, że ból nie musi być bezsensowny, przygnębienie nie trwa wiecznie, a więzi z bliskimi trafią pokonać nawet ostateczną rozłąkę.
Lektura tej znakomitej pozycji da wiele światła każdemu rodzicowi, któremu trudno unieść cierpienie po stracie swojego dziecka. Może też stać się szczególnie pomocna dla tych, którzy po doznanej tragedii, obrazili się na Pana Boga i przestali z Nim rozmawiać.
Stanisław Górski, OP
Katolicyzm w Polsce w ostatnich dziesięcioleciach XX i na początku XXI wieku został ukształtowany przez wiele elementów, w tym przez polskich duszpasterzy, nadwiślańską duchowość oraz filozoficzne i teologiczne style myślenia. Na intelektualne oblicze i kształt tego katolicyzmu wywarli szczególnie silny wpływ dwaj duszpasterze i zarazem myśliciele: kard. Karol Wojtyła / Jan Paweł II oraz ks. prof. Józef Tischner.Rozprawka jest pierwszą, wprawdzie tylko eseistyczną i popularną, próbą porównania tych kapłanów i myślicieli. Moje rozważania wyznaczają przede wszystkim następujące pytania: Jaki model kapłaństwa i jaki sposób duszpasterzowania wszczepiały polskiemu katolicyzmowi te wybitne osobowości? Jaki rodzaj duchowości był im bliski? Jaki styl myślenia i filozofowania był wpisany w ich działalność? Czy to były identyczne modele kapłaństwa, takie same sposoby duszpasterzowania i jeden rodzaj duchowości? Czy w ten sam sposób pojmowali rolę myślenia, filozofowania w chrześcijaństwie i w pracy duszpasterskiej? Czy to było takie samo myślenie i taka sama filozofia?fragment Wstępu autora
Książka Władysława Konopczyńskiego o Stanisławie Konarskim to barwna opowieść o życiu znakomitego myśliciela i wielkiego reformatora, do dziś będącego symbolem starań o naprawę Rzeczypospolitej. Wybitny historyk kreśli przy tym erudycyjną panoramę burzliwego okresu dziejów Polski, w którym podejmowano próby ratowania jej przed upadkiem - ale także za sprawą wielu błędów i zaniechań pogłębiano jej kryzys. Poznając kolejne etapy działalności publicznej Konarskiego - jego wysyłki, aby usprawnić ustrój państwa, wynieść na wyższy poziom oświatę, uzdrowić kulturę polityczną i wzbudzić w kolejnych pokoleniach miłość ojczyzny - widzimy, na jak wielkie przeszkody napotykał. Dzięki temu możemy w pełni docenić jego reformatorskie przedsięwzięcia - i znaleźć w nich inspirację - ale zarazem lepiej zrozumieć, dlaczego Rzeczypospolitej nie udało się uratować - co stanowi płynącą z dzieła Konopczyńskiego niezmiennie aktualną przestrogę.""Jak to się dzieje, że książka, która ukazała się 89 lat temu, wciąż pozostaje ostatnim słowem nauki na temat uczonego pijara? Co, prócz talentu narracyjnego autora, wpływa na to, że gdy w środowisku badaczy wspomni się o tej biografii, słyszy się opinie wyłącznie pozytywne, wręcz entuzjastyczne? Wydaje się, że złożyły się na to co najmniej dwie przyczyny. Pierwszą stanowi kunszt historiograficzny Władysława Konopczyńskiego, drugą sama postać tytułowego bohatera. [...] Dla każdego, kto się z Konarskim bliżej zetknął, przestaje ON być postacią li tylko historyczną, a staje się ""osobistym"" znajomym, człowiekiem, do którego ma się bardzo ciepły stosunek, pisarzem, którego myślenie o Polsce wielokrotnie przypomina się nam w ważnych momentach współczesnych"" (ze wstępu Piotra Bilińskiego i Zofii Zielińskiej).
Oddawana do rąk polskiego czytelnika książka nawiązuje bezpośrednio do pierwszego wydania pracy E. J. Kinga. Ze względu na logikę prezentowanej w niej narracji oraz interesujący sposób przedstawienia niektórych założeń, powstrzymałem się od poważniejszych ingerencji w samą treść pracy, poprawiając nieliczne występujące błędy oraz zaznaczając w przypisach odwołania do nowszej literatury. W ten sposób ciągłość prezentowanej wizji dziejów szpitalników nie została zaburzona, a czytelnik bez problemu będzie w stanie zapoznać się z odmiennymi poglądami prezentowanymi przez następne pokolenia badaczy. Wyjaśnienia wymaga również przyjęta w pracy terminologia. Zdecydowałem się na stosowanie w przekładzie terminu „szpitalnicy”, zamiast powszechnie stosowanego w polskiej literaturze fachowej terminu „joannici”. Taki wybór terminologii podyktowany jest specyfiką materiału źródłowego, w którym powszechnie występuje określenie „szpital” (hospitali), zamiast odwołania się do imienia patrona zakonu, co w moim pojęciu bardziej uzasadnia stosowanie takiego nazewnictwa. Dlatego też w całej pracy, zamiennie stosowane będą następujące terminy odwołujące się do zakonu: „szpitalnicy” i „Zakon Św. Jana”. Należy jeszcze zwrócić uwagę na nazewnictwo określonych urzędów oraz tytułów charakterystycznych dla tego zgromadzenia. W pierwszym przypadku, wspomniane ciała doradcze (Kapituła, Kapituła Generalna, Konwent) oraz nazwy geograficzne (Bazylika Grobu Bożego, le Crac) zapisane zostały z wielkiej litery, podczas gdy nazewnictwo określonych elementów architektury (klasztor) lub tytułów zakonnych przysługujących określonym członkom (mistrz, wielki komandor, skarbnik, etc.) zapisane zostało z małej litery. Kolejnym ważnym zabiegiem przeprowadzonym w pracy, było uwspółcześnienie i polonizacja imion postaci, które przewijają się przez całą książkę. Wyjątek stanowiły jedynie imiona arabskich emirów, dowódców oraz sułtanów, które nie posiadały swoich odpowiedników w języku polskim, gdzie w takim wypadku pozostawiono współcześnie używaną wersję z fachowej literatury anglosaskiej.
Ta książka zawiera wiedzę o podstawowych duchowych zależnościach. Daje odpowiedzi na pytania tak stare, jak sama ludzkość.
Zapraszamy do przeczytania zwięźle ujętych najistotniejszych wyjaśnień dotyczących tematu "życie po śmierci" oraz 75 najczęściej stawianych pytań i odpowiedzi na nie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
