O Autorze : Ryszard Zajączkowski – profesor zwyczajny w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II. W latach 1997-1999 wykładowca w Katolickim Uniwersytecie Eichstätt (Niemcy), a następnie stypendysta w amerykańskich uniwersytetach Yale (2005) i Harward (2011), a także w Tokijskim Uniwersytecie Studiów Międzynarodowych (2015). Członek towarzystw naukowych w Polsce i zagranicą oraz prezes Stowarzyszenia Inicjatyw Naukowych. Autor kilku monografii i ponad stu pięćdziesięciu artykułów naukowych, redaktor serii „Literacki wymiar kultury”, edytor, publicysta oraz tłumacz wielu książek.       „Książka ta powstała z wewnętrznej potrzeby podczas letnich miesięcy 2021 roku. Opinie, które zawiera, spisywałem wcześniej wyłącznie dla siebie, aby intelektualnie zmierzyć się z tym, czym żyję i uporządkować swoje myślenie. Nie przypuszczałem wówczas, że moje notatki ukażą się drukiem. Nie pretenduję do tego, aby być ekspertem w każdej dziedzinie. Choć mam tytuł profesora zwyczajnego, pierwsze zalecenie, jakie dziś kieruję do swoich słuchaczy i czytelników, brzmi: nie słuchajcie profesorów, ale szukajcie prawdy. […] Łacińskie przysłowie mówi: Nil est in homine bona mente melius („W człowieku nie ma nic lepszego niż dobre myślenie”). Do takiej też podróży w krainę myślenia zapraszam w tym zbiorze esejów. Największą satysfakcją dla mnie będzie to, jeśli książka wzbudzi potrzebę stawiania pytań i rzeczowej dyskusji. Pozostaję dłużnikiem wielu osób, które przez lata i w ostatnim czasie kształtowały moje myślenie”.   Z Deklaracji Warszawskiej :   „Godność jest wewnętrznym, wrodzonym i naturalnym znamieniem człowieka, niezależnym od kontekstu społecznego i historycznego. Dlatego osoba nie może być traktowana jako przedmiot manipulacji i środek do innych celów – choćby takich, które zostały zamierzone przez totalitarne ideologie. Godność osoby ludzkiej jest też źródłem podstawowych, nienaruszalnych praw takich jak prawo do samoobrony, prawo do wolności i własności, prawo do prawdy i pracy… Życie ludzkie nie może zatem pod żadnym pozorem stać się przedmiotem ograniczeń, manipulacji i wyzysku”.   Spis treści   Dlaczego powstała ta książka? s.7 I. Koronawirus i Globalna Zmiana s. 9 II. Historia lubi się powtarzać s.17 III. Powszechna propaganda i jej cele s.23 IV. Testy, szczepionki, interesy s.33 V. Co na to biskupi katoliccy? s.47 VI. Co musimy obronić? s.57 Prawda s.59 Godność osoby s.68 Prawo naturalne s.74 Państwo narodowe s.81 Klasa średnia s.90 VII. Dekalog na trudne czasy s.99 Co jeszcze się wydarzy? s.113

Jesteśmy świadkami „powtórki z historii” fałszywej pandemii świńskiej grypy, ale tym razem na dużo większą, bo globalną skalę. Dzisiaj już wiemy, że ogłoszona przez WHO w 2009 roku pandemia była fake newsem, a szczepionki, które wówczas zostały zakupione przez różne kraje, nie tylko były zbędne od strony medycznej, ale również szkodliwe. Jak zauważył dr Wolfgang Wodarg, „jedna z najłagodniejszych fal grypy” została ogłoszona pandemią…   Szwecja zaszczepiła wówczas ponad 50% swojej populacji, w tym również dzieci i młodzież, u których wystąpiło potem kilkaset przypadków narkolepsji. Wywołana przez szczepionki choroba była zupełnie „niepotrzebna”, ponieważ dzieci nie umierały z powodu świńskiej grypy. Prof. med. Sucharit Bhakdi, pracujący wtedy w Niemczech lekarz i naukowiec, był przeciwnikiem szczepień przeciw świńskiej grypie. Również dzisiaj ostrzega przed szczepieniami na koronawirusa:   Wskaźnik śmiertelności w przypadku świńskiej grypy faktycznie wynosił poniżej 0,02%, a więc nieco więcej niż w przypadku SARS-CoV-2, a zatem był niski. Znaczyło to tyle, że statystycznie na 10 000 osób chorych na grypę umierały dwie. W większości były to osoby starsze. Młodzi ludzie nie umierali. Podobnie wygląda to obecnie w przypadku SARS-CoV-2.   Niepożądane ciężkie powikłania po szczepionce na świńską grypę wystąpiły kilka miesięcy później i były brzemienne w skutki. Głównie w przypadku dzieci i młodzieży. Częstotliwość ich występowania wynosiła 1 na 10 000. Być może ktoś powie: „Jeśli uratowaliśmy 10 000 istnień i poświęciliśmy jedno życie, to niech tak będzie“. Jednakże spośród tych 10 000 młodych osób i dzieci nikt nie umarł na świńską grypę.   Czy warto zaszczepić się przeciwko koronawirusowi?   Zanim podejmie się decyzję o szczepieniu przeciwko konkretnej chorobie wywoływanej przez określony rodzaj patogenu, należy wpierw zastanowić się, czy w ogóle warto to robić. Nie należy podchodzić do szczepień „hurtowo”, wychodząc z założenia, że „szczepionka to tylko szczepionka” i że zawsze warto się zaszczepić. Wszak jeśli nie pomoże, to na pewno nie zaszkodzi, podobnie jak w przypadku ziół. Oba te twierdzenia są jednak błędne. Trzeba rozważyć stosunek ryzyka związanego z zaszczepieniem się do korzyści płynących z niego. Każda bowiem szczepionka niesie ze sobą ryzyko powikłań i zgonu. Jeśli jest ono większe niż w przypadku braku jej aplikacji, to nie należy się szczepić.   Takie decyzje trzeba podejmować na chłodno, nie kierując się strachem, który jest złym doradcą, gdyż szczepionka pełni wówczas funkcję wentyla bezpieczeństwa pozwalającego na rozładowanie psychicznego napięcia i obniżenie poziomu stresu oraz zmniejszenie lub wyeliminowanie lęku. Nie ma to jednak nic wspólnego z racjonalnym rozeznaniem sytuacji.   Ufam, że niniejsza książka zawierająca wiele wypowiedzi niezależnych naukowców i lekarzy pozwoli na bardziej obiektywne spojrzenie na kwestię szczepień przeciw koronawirusowi niż to ma miejsce w propagandowo-marketingowej narracji mediów, rządzących i producentów „szczepionek”.   Ze wstępu dr. Mariusza Błochowiaka   AUTORZY   Clemens G. Arvay – austriacki biolog, autor wielu bestsellerów. Studiował Ekologię Krajobrazu i Stosowane Nauki o Roślinach w Wiedniu i Grazu. W swojej pracy koncentruje się głównie na relacji między człowiekiem a naturą, skupiając się na korzyściach zdrowotnych wynikających z kontaktu z roślinami, zwierzętami i krajobrazami. Jego celem jest stworzenie ekopsychosomatyki jako ogólnie przyjętej, interdyscyplinarnej nauki obejmującej biologię, medycynę, psychologię i nauki społeczne. Arvay jest członkiem znanego austriackiego Forum Science & Environment, forum austriackich naukowców zajmujących się ochroną środowiska oraz autorem książki Corona -Impfstoffe: Rettung oder Risiko? („Szczepionki przeciwko koronawirusowi: ratunek czy ryzyko?”).   Prof. dr med. Sucharit Bhakdi – naukowiec i lekarz, wybitny specjalista w dziedzinie mikrobiologii i epidemiologii chorób zakaźnych; przez 22 lata był dyrektorem Instytutu Mikrobiologii Medycznej i Higieny na Uniwersytecie w Moguncji w Niemczech. Autor kilkuset publikacji naukowych, jeden z najczęściej cytowanych naukowców w dziedzinie medycyny w Niemczech. W latach 1990–2012 był redaktorem naczelnym czasopisma naukowego „Medical Microbiology and Immunology”. Prof. Sucharit Bhakdi otrzymał kilkanaście wyróżnień za swoją pracę naukową.   Dr Geert Vanden Bossche – jeden z najbardziej znanych na świecie czołowych badaczy szczepionkowych, który pracuje aktywnie na polu badań technologiczno- -rozwojowych dotyczących szczepionek. Ma bardzo bogate doświadczenie zawodowe. Otrzymał dyplom doktora weterynarii (doctor of veterinary medicine) na Uniwersytecie w Gandawie w Belgii, a doktorat z wirusologii obronił na Uniwersytecie w Hohenheim w Niemczech. Był adiunktem na Uniwersytecie w Belgii i Niemczech. Następnie podjął współpracę z kilkoma firmami zajmującymi się szczepionkami (GSK Biologicals, Novartis Vaccines, Solvay Biologicals), gdzie prowadził badania dotyczące ich rozwoju. W późniejszym czasie dr Geert Bossche dołączył do zespołu Global Health Discovery Fundacji Billa i Melindy Gates w Seattle (USA), gdzie pracował jako Starszy Koordynator Programowy. Następnie podjął współpracę z Global Alliance for Vaccines and Immunization (GAVI) w Genewie jako członek ścisłego zespołu ds. programu dotyczącego Eboli, gdzie monitorował prace nad opracowaniem szczepionki na tego wirusa. Wraz z innymi partnerami firmy reprezentował GAVI na różnych forach, w tym w WHO, analizując postępy w walce z wirusem Eboli oraz powstawanie planów związanych z adekwatną reakcją na możliwość wystąpienia pandemii, która objęłaby cały świat. W 2015 roku dr Geert Bossche przeanalizował i zakwestionował bezpieczeństwo szczepionki na Ebolę, która była używana w badaniach szczepień pierścieniowych przeprowadzanych przez WHO w Gwinei. Jego krytyczna analiza naukowa oraz raport dotyczący informacji opublikowanych przez WHO w „The Lancet” w 2015 roku zostały przesłane do wszystkich międzynarodowych organów ds. zdrowia zajmujących się regulacją programów szczepień. Po zakończeniu współpracy z GAVI dr Geert Bossche dołączył do Niemieckiego Centrum Badań Zakażeń w Kolonii, gdzie pracował jako przełożony Biura ds. Rozwoju Szczepionek. Obecnie jest niezależnym konsultantem do spraw biotechnologii szczepionek, a zarazem prowadzi własne badania nad szczepionkami opartymi na komórkach NK (natural killers).   Dr hab. n. med. Andrzej Marcin Bugaj – nauczyciel akademicki, promotor kilkudziesięciu prac licencjackich i magisterskich oraz opiekun naukowy specjalizacji z zakresu farmacji klinicznej; członek kolegium redakcyjnego („Editorial Board Member”) World Journal of Methodology (Hongkong-USA) i Jacobs Journal of Medicinal Chemistry (USA). Obronił pracę magisterską zatytułowaną: „Fotofizyczne i fotochemiczne właściwości tiokumaryny w roztworach niewodnych” na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej w Poznaniu, gdzie specjalizował się w zakresie farmacji klinicznej i zrobił specjalizację z analityki farmaceutycznej. Następnie obronił rozprawę doktorską pt. „Kinetyka i mechanizm fotodegradacji azatiopryny” na tej samej uczelni i zyskał stopień doktora nauk farmaceutycznych, a następnie rozprawę habilitacyjną zatytułowaną „Wybrane aspekty fotochemioterapii doświadczalnej” na Wydziale LeLekarskim II Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Jego pobyty naukowe obejmowały: Laboratoire de Photobiologie, Muséum National d’Histoire Naturelle w Paryżu, w którym doktorat u Henriego Becquerela rozpoczynała Maria Skłodowska-Curie. Pobyt w ramach Stypendium Rządu Francuskiego; Department of Radiation Biology, Institute for Cancer Research, The Norwegian Radium Hospital w Oslo; Département Laser, Laboratoire de Photobiologie des Cancers, Centre Hospitalier Universitaire „Nord-Laënnec” w Nantes we Francji; Klinik und Poliklinik für Dermatologie der Universität Regensburg, w Ratyzbonie w Niemczech – udział w zabiegach leczenia nowotworów skóry metodami terapii fotodynamicznej; Photopharmacology and Molecular Imaging Group, Faculty of Science and Engineering, Groningen University,w Groningen w Holandii – zapoznanie się z metodami syntezy i badań leków fotofarmakologicznych. Dr hab. Andrzej Bugaj był też stałym uczestnikiem uzupełniających studiów z zakresu: fotofizyki, fotochemii, fotobiologii medycznej (fotoimmunologia, fotokancerogeneza, przekazywanie sygnałów komórkowych, biosynteza witaminy D, fotodiagnostyka, fototerapia ze szczególnym uwzględnieniem terapii fotodynamicznej), biologii fotoreceptorów, fotobiologii środowiska oraz fotosyntezy organizowanych przez Università di Padova we Włoszech w Brixen-Bressanone. Podjął również studia uzupełniające z zakresu fotochemii w Dipartimento di Chimica „Giacomo Ciamician”, Università degli Studi w Bolonii we Włoszech oraz studia uzupełniające z zakresu terapii fotodynamicznej na Hôpital Saint-Louis w Paryżu, a także studia uzupełniające z zakresu terapii fotodynamicznej i laserowej na Medical University w Innsbrucku w Austrii. Jest także autorem licznych publikacji naukowych i popularnonaukowych. Jego indeks Hirscha jest równy 12 (Google Scholar), zaś jego artykuł na temat innowacyjnych strategii celowanej terapii fotodynamicznej miał ponad 230 cytowań.   Prof. Pierre Capel – profesor Immunologii Eksperymentalnej na Uniwersytecie w Utrechcie. Studiował biochemię na Wydziale Matematyki i Fizyki Uniwersytetu w Amsterdamie. Przez wiele lat zajmował się biologią podstawową i molekularną oraz wpływem uczuć i emocji na poziomie komórkowym i DNA. Autor książki The Emotional DNA, która łączy świat uczuć z biologią molekularną.   Prof. dr Stefan Hockertz – naukowiec, immunolog i toksykolog, były dyrektor i profesor Instytutu Eksperymentalnej i Klinicznej Toksykologii na Uniwersytecie Medycznym w Hamburg-Eppendorf. Obecnie dyrektor generalny Tpi consult GmbH, jednej z przodujących w Europie firm zajmujących się doradztwem w dziedzinie toksykologii i technologii farmaceutycznej.   Prof. med. Christian Perronne – lekarz i profesor uniwersytecki, specjalista w zakresie chorób wewnętrznych, zakaźnych i tropikalnych, kierownik oddziału chorób zakaźnych Szpitala Uniwersyteckiego Raymond Poincaré w Paryżu. W 1985 roku obronił pracę magisterską dotyczącą leczenia kumermycyną A1 zapalenia wsierdzia u szczurów wywołanego przez Staphylococcus aureus, a w 1992 roku doktorat na tej samej uczelni pod kierunkiem Jeana-Jacquesa Pocidala pt.: „Fizjopatologiczne i terapeutyczne badania nad zakażeniami oportunistycznymi AIDS wywołanymi przez mikroorganizmy rozwijające się wewnątrzkomórkowo” (Physiopathological and therapeutic study of opportunistic infections of AIDS due to microorganisms with intracellular development).Christian Perronne jest również autorem i współautorem ponad 300 artykułów naukowych publikowanych w liczących się czasopismach. Brał też udział jako główny badacz w kilku ważnych badań klinicznych. Od 1994 roku zajmuje się leczeniem przewlekłej boreliozy i związanych z nią chorób. Jest współzałożycielem i wiceprzewodniczącym Francuskiej Federacji Przeciwko Chorobom Przenoszonym przez Kleszcze (FFMVT) oraz przewodniczącym jej rady naukowej, a także autorem książki „Prawda o boreliozie” (La vérité sur la maladie de Lyme). Jako jeden z nielicznych kwestionuje wiarygodność medycznych testów diagnostycznych (Elisa, Western Blot) na boreliozę i ich zdolność do identyfikacji wszystkich rodzajów boreliozy. Przez 15 lat prof. Christian Perronne był czołowym doradcą d s. zdrowia publicznego w kilku rządach francuskich oraz przewodniczącym komitetu technicznego ds. szczepień i wiceprzewodniczącym komisji ekspertów ds. szczepień strefy europejskiej wraz z Rosją i środkową Azją. W 2004 roku brał udział w badaniach nad szczepionką przeciwko wirusowi H5N1 ptasiej grypy. Badał też skutki adaptacji wirusa HIV do wysoce aktywnej terapii  przeciw retrowirusowej. Doradzał WHO w zakresie europejskiej polityki szczepionkowej i był przewodniczący przewodniczącym komisji chorób zakaźnych przy francuskiej Naczelnej Radzie Zdrowia Publicznego. Do grudnia 2020 roku pracował w szpitalu Raymond- Poincaré w Garches, gdzie pełnił funkcję kierownika oddziału chorób zakaźnych.   Prof. Kornelia Polok i prof. Roman Zieliński – genetycy i biolodzy ewolucyjni, którzy od kilkudziesięciu lat zajmują się zastosowaniami metod molekularnych w analizie i ewolucji genomów różnych grup organizmów, a także wykorzystaniem metod opartych o reakcję PCR w diagnostyce medycznej, genetyce populacyjnej oraz identyfikacji zagrożeń związanych z organizmami modyfikowanymi genetycznie. Posiadają też doświadczenie w identyfikowaniu materiałów za pomocą reakcji PCR na potrzeby policji, stacji hodowli roślin, parków narodowych oraz szpitali. W trakcie swojej kariery naukowej prof. Roman Zieliński i prof. Kornelia Polok współpracowali z kilkoma uniwersytetami w Polsce oraz wieloma instytucjami naukowymi na świecie, efektem czego było koordynowanie projektów w ramach 5 i 6 Programu Ramowego Unii Europejskiej. Skutkiem tych międzynarodowych działań było powołanie w 2012 roku inicjatywy e-Gene: Centre for Evolution, Genomics and Biomathematics, w ramach której, obok działalności naukowej ukierunkowanej na analizę genomów i wykorzystanie projektów sekwencjonowania genomów do poprawy jakości życia, prowadzą działalność edukacyjną i popularyzatorską. W Polsce w ramach tej inicjatywy powstał Stowarzyszenie e-Gene, którego celem jest ochrona szeroko rozumianego środowiska człowieka. Prof. Roman Zieliński i prof. Kornelia Polok są niezależnymi naukowcami i nie są związani na stałe z żadną polską uczelnią. Reprezentują Stowarzyszenie e-Gene Tatry. Prof. Kornelia Polok – jest biologiem o specjalności genetyka, bioinformatyka i biomatematyka. Od 1996 roku współpracuje z prof. Romanem Zielińskim – najpierw w Katedrze Genetyki Uniwersytetu Szczecińskiego, następnie w latach 1998–2013 w Katedrze Genetyki UWM w Olsztynie, a ostatnio w ramach międzynarodowej inicjatywny e-Gene. W latach 2006–2008 prof. Kornelia Polok rozpoczęła współpracę z Uniwersytetem w Hanowerze oraz w Southampton. Od 2009 roku pracowała na stanowisku profesora na uniwersytetach w Niemczech, UK i Grecji. W 2010 rozpoczęto realizację wspólnych projektów badawczych dotyczących analizy genomów roślinnych, odpowiedzi roślin na stres oraz identyfikacji patogenów metodami molekularnymi. Prof. Kornelia Polok ma duże doświadczenie we współpracy międzynarodowej potwierdzone stażami naukowymi na: Uniwersytecie w Dundee (UK), Uniwersytecie w Hanowerze( Niemcy), Uniwersytecie w Wageningen (Holandia), FORTH i Uniwersytecie na Krecie (Grecja) oraz na Uniwersytecie w Lubljanie (Słowenia). Ponadto uczestniczyła w realizacji 10 międzynarodowych projektów, w tym w ramach6 Programu Ramowego Unii Europejskiej. Jej wybitne osiągnięcia w realizacji projektu MTKD-CT-2004-509834 zostały opisane w publikacji  Komisji Europejskiej zatytułowanej Building Research Career in Europe. Ponadto prof. Kornelia Polok była członkiem Komitetu Zarządzającego oraz Przedstawicielem Narodowym w akcji COST FA0603.Prof. Kornelia Polok posiada kwalifikacje w zakresie bioinformatyki i biomatematyki, które zdobyła w ramach stażu w prestiżowej Fundacji HELLAS, FORTH oraz na Uniwersytecie Kreteńskim w Grecji. Począwszy od 2009 roku, prof. K. Polok ściśle współpracowała w realizacji projektów badawczych z zakresu bioinformatyki i biomatematyki z Uniwersytetem w Hanowerze oraz w Southampton, co doprowadziło do utworzenia w 2012 roku Centre for Evolution, Genomics and Biomathematics, e-Gene, którego Prezesem została prof. K. Polok. Obecnie pełni również funkcję profesora z zakresu bioinformatyki i matematyki w Centrum e-Gene. Misją Centrum jest przełożenie osiągnięć współczesnej genetyki na narzędzia aplikacyjne służące poprawie życia i zrównoważonemu zarządzaniu zasobami przyrody. Jako wieloletni i ceniony ekspert Komisji Europejskiej Kornelia Polok posiada dogłębną znajomość procedur oceny projektów badawczych Unii Europejskiej. Prof. Kornelia Polok ma także bogate doświadczenie dydaktyczne obejmujące prowadzenie zajęć ze studentami oraz szkolenie w ramach staży i prac badawczych.  Opracowała również i realizowała programy 10 kursów, w tym z genetyki, genetyki molekularnej, biologii molekularnej, ewolucji molekularnej, annotacji genomów, genomiki, genetyki populacyjnej, genetyki ilościowej, mutagenezy oraz matematyki w biologii. Prof. Kornelia Polok wypromowała 42 magistrów oraz szkoliła 15 stażystów. Ponadto była opiekunem Koła Naukowego Genetyków „GENIUS”. Przez wiele lat była też członkiem Komisji Dydaktycznej na Wydziale Biologii i Biotechnologii UWM. Obszary badawcze prof. Kornelii Polok obejmują: genetykę, bioinformatykę, biomatematykę, ewolucję molekularną, genetykę populacyjną, biotechnologię i genomikę. W badaniach prof. Kornelia Polok wykorzystuje około 50 gatunków roślin, zwierząt i mikroorganizmów oraz spektrum technik z zakresu genetyki klasycznej, genetyki molekularnej (sekwencjonowanie, hybrydyzacja, cDNA, biblioteki DNA, markery oparte o reakcję PCR, analiza ekspresji za pomocą RT-qPCR oraz Northtern blotting, inżynieria genetyczna), genomiki (mapowanie genetyczne i fizyczne), genetyki cech ilościowych, cytogenetyki, kultur in vitro, bioinformatyki i biomatematyki, w szczególności algorytmy genetyczne, rachunek różniczkowy i teorię grafów. Do jej wyjątkowych osiągnięć należy wykazanie roli transpozonów w ewolucji genomów, zwłaszcza w odpowiedzi na stres. Prof. Kornelia Polok opublikowała 4 książki i 37 prac w czasopismach naukowych. Uczestniczyła też w 35 konferencjach, w tym w 17 międzynarodowych. Jej prace były cytowane 493 razy, a indeks H = 9. Od 2013 r. Kornelia Polok nie współpracuje na stałe z żadną polską uczelnią. Jej aktywność zawodowa związana jest z Centre for Evolution, Genomic and Biomathematics oraz z kontraktami w ramach międzynarodowych konsorcjów badawczych.   Prof. Roman Zieliński – profesor biologii, specjalność: genetyka, z prawie 40-letnim doświadczeniem w pracy naukowej i dydaktycznej. Doktorat z genetyki (1980) i habilitację z genetyki (1986) oraz tytuł profesora (1998) uzyskał na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 2007 roku został profesorem zwyczajnym. Do 1986 roku pracował jako adiunkt w Zakładzie Genetyki UAM w Poznaniu, a następnie tworzył od podstaw Katedrę Genetyki na Uniwersytecie Szczecińskim, która była jedną z pierwszych jednostek wprowadzających analizę PCR do badań genetycznych. Był także inicjatorem i współorganizatorem specjalności „diagnostyka medyczna” na Wydziale Nauk Przyrodniczych US. W latach 1990–1993 był Prorektorem ds. studenckich US. W 1998 roku prof. Roman Zieliński podjął się misji tworzenia Katedry Genetyki na nowo powstałym Wydziale Biologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, gdzie pracował do 2014 roku. W ciągu 16 lat pracy na UWM działania prof. Romana Zielińskiego doprowadziły do powstania jednostki zajmującej się genetyką molekularną, rozpoznawalnej na poziomie międzynarodowym. Potwierdzeniem wysokiej jednostki oraz dorobku prof. Romana Zielińskiego było pozyskanie 9 międzynarodowych projektów badawczych, w tym koordynowanego przez Profesora prestiżowego projektu w ramach 6. Programu Ramowego UE (Contract MTKD-CT-2004-509834) oraz sieci badawczej COST (FA0603). Rangę kierowanej przez prof. Zielińskiego jednostki podkreślały także liczne prośby o możliwość odbycia stażu z zakresu metod molekularnych w kierowanej przez niego Katedrze Genetyki. W latach 2004–2007 przebywało tam 14 stażystów z różnych państw europejskich oraz kilkunastu stażystów z ośrodków w Polsce. W sumie Katedra Genetyki kierowana przez prof. R. Zielińskiego współpracowała z 41 partnerami zagranicznymi oraz uczestniczyła jako koordynator lub partner w 19 międzynarodowych konsorcjach badawczych. Liczne projekty badawcze, w tym SPUB-y, projekty badawcze z KBN oraz projekty inwestycyjne umożliwiły uzyskanie dodatkowego dofinansowania, co w 2007 r. pozwoliło na dodatkowe doposażenie jednostki w aparaturę najnowszej generacji, w tym analizator mikromacierzy, mikroskop fluorescencyjny oraz kilkanaście wysokiej klasy termocyklerów wraz z Real Time PCR. Prof. zw. dr hab. Roman Zieliński ma duże doświadczenie dydaktyczne. Organizował i prowadził zajęcia z genetyki, diagnostyki medycznej, genetyki człowieka, cytogenetyki, biologii komórki, biologii molekularnej, genetyki molekularnej, ewolucji molekularnej, genetyki populacyjnej, mutagenezy i regulacji prawnych w biotechnologii. W trakcie pracy na UWM w Olsztynie prowadził zajęcia na trzech  kierunkach studiów: Biologii, Biotechnologii oraz Pielęgniarstwie. Profesor R. Zieliński był promotorem 36 prac licencjackich, 49 prac magisterskich, 9 prac doktorskich, w tym 45 pracy z zakresu nauk medycznych obronionej na Akademii Medycznej w Lublinie. Zainteresowania naukowe prof. Romana Zielińskiego obejmują: biologię i genetykę wybranych patogenów (M. tuberculosis, B. burfgorferi, B. coli), genetykę populacyjną, genomikę i ewolucję molekularną wybranych gatunków zwierząt i roślin, biotechnologię oraz rozwój nowych systemów markerowych (transpozony, sekwencje bakteryjne). W sumie Prof. R. Zieliński pracował z 30 gatunkami roślin,a także z 23 gatunkami zwierząt i mikroorganizmów. Posiada też wiedzę i umiejętności w zakresie stosowania technik badawczych z zakresu genetyki klasycznej, molekularnej i genomiki (elektroforeza białek, standardowe PCR i RT-PCR, qPCR, sekwencjonowanie DNA, markery DNA, transformacja, mapowanie genomu), genetyki ilościowej,cytogenetyki i kultur in vitro. Do jego szczególnych osiągnięć należą pionierskie prace dokumentujące zapłodnienie krzyżowe u wątrobowców, opracowanie metod analizy markerów DNA u Mycobacterium tuberculosis, poznanie zróżnicowania genetycznego szczepów, oszacowanie poziomu zmienności genetycznej tego obligatoryjnego patogenu, genotypowanie szczepów prątka gruźlicy od pacjentów, ich stuprocentowa identyfikacja, wykluczenie zakażeń szpitalnych oraz wykazanie roli transpozonów w ewolucji różnych grup organizmów. Prof. R. Zieliński opublikował 110 artykułów naukowych w recenzowanych czasopismach międzynarodowych, 45 doniesień konferencyjnych, w tym 30 na konferencjach międzynarodowych. Sporządził też liczne raporty do Komisji Europejskiej i ekspertyzy dla jednostek prywatnych i państwowych,w tym dla  Stoczni Szczecińskiej. Prace Prof. R. Zielińskiego były cytowane 363 razy, a indeks H = 10.   Dr med. Gerd Reuther – lekarz, specjalista w zakresie radiologii i diagnostyki obrazowej z 30-letnią praktyką, od 2007 do 2014 roku ordynator wydziału Kliniki Radiologii Diagnostycznej i Interwencyjnej w Turyngii. W 2005 roku dr Reuther został laureatem nagrody im. Eugenie i Felixa Wachsmannów Niemieckiego Towarzystwa Radiologicznego. Jest też autorem około 100 artykułów opublikowanych w czasopismach naukowych w kraju i za granicą oraz współautorem licznych prac zbiorowych. Autor książki o społecznej roli medycyny pt. Der betrogene Patient („Oszukany pacjent”, München 2017) i pracy pt. Die Kunst möglichst lange zu leben („Sztuka jak najdłuższego życia”, München 2018).   Dr med. Wolfgang Wodarg – internista i pulmonolog, specjalista w zakresie higieny i medycyny środowiskowej, a także zdrowia publicznego i medycyny społecznej. Po zakończeniu pracy klinicznej przez 13 lat pracował w charakterze internisty, w tym m.in. jako lekarz publiczny w Szlezwiku-Holsztynie. Wykładowca na uniwersytetach i w szkołach wyższych oraz przewodniczący Komitetu Ekspertów ds. powiązanej z medycyną Ochrony Środowiska przy Izbie Lekarskiej Szlezwiku-Holsztynu. W 1991 roku otrzymał stypendium na Uniwersytecie Johna Hopkinsa w Baltimore w USA (epidemiologia). Jako członek niemieckiego Bundestagu w latach 1994–2009 był inicjatorem i rzecznikiem Komisji „Etyka i prawo współczesnej medycyny” oraz członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, gdzie przewodniczył Podkomisji ds.Zdrowia. Pełnił także funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Kultury, Edukacji i Nauki. W 2009 roku dr Wodarg zainicjował powstanie komisji śledczej w Strasburgu dotyczącej roli WHO w H1N1 (świńska grypa), gdzie nadal pracował po zakończeniu kadencji jako ekspert naukowy. Od 2011 roku pracuje jako niezależny wykładowca uniwersytecki, lekarz i  naukowiec. Do 2020 roku był dobrowolnym członkiem zarządu i szefem Grupy ds. Zdrowia w Transparency International Germany.   Członkowie niemieckiej Komisji ds. Koronawirusa: Antonia Fischer – prawniczka specjalizująca się w prawie medycznym i ochronie praw konsumenta. Viviane Fischer – prawniczka, ekonomistka polityczna, aktywna na polu ochrony konstytucyjnych wolności i praw człowieka.   Dr Reiner Füllmich – licencjonowany prawnik z 27-letnim stażem dopuszczony do wykonywania zawodu w Niemczech i USA. Zajmuje się ochroną praw konsumenta, zwłaszcza w odniesieniu do banków; specjalizuje się w prawie bankowym, giełdowym oraz międzynarodowym prawie prywatnym i medycznym. Był profesorem i wykładowcą na uniwersytetach w Niemczech i Estonii. Dr Justus P. Hoffmann – prawnik, specjalizuje się w prawie medycznym, ochronie praw konsumenta oraz prawie odpowiedzialności  odszkodowawczej władzy publicznej za szkody wyrządzone obywatelom przez urzędników.   SPIS TREŚCI   1. Wstęp…………………………………………………………………………………13 Niepotrzebne szczepienia podczas fałszywej pandemii świńskiej grypy……………………………………………………………………13 Czy warto zaszczepić się przeciwko koronawirusowi?…………….15 Globalny eksperyment medyczny………………………………………….18 Paszport szczepionkowy………………………………………………………26 Fototerapia infekcji wirusowych……………………………………………27 Śmiertelność koronawirusa w granicach sezonowej grypy………28 Potrzeba działania……………………………………………………………….30 2. O autorach………………………………………………………………………….32 3. Dziesiąte posiedzenie niemieckiej komisji ds. koronawirusa……49 3.1 Wirus jako zagrożenie. Leczenie zachorowań. Czy szczepionka to rozwiązanie……………………………………………49 4. Prof. med. Sucharit Bhakdi………………………………………………..196 4.1 COVID-19 – odporność i szczepionki…………………………….196 5. Prof. med. Chrisianne Perronne…………………………………………228 5.1 Bezsens szczepień dzieci. Prawdopodobieństwo powikłań u dzieci na skutek koronawirusa bliskie zeru………………………..228 6. Prof. Stefan Hockertz ……………………………………………………….266 6.1 Błyskawiczna szczepionka przeciw koronawirusowi – eksperyment medyczny na zdrowych ludziach……………………..266 7. Dr med. Wolfgang Wodarg…………………………………………………307 7.1 Akcja szczepień. Korzyści dla niewielu, szkody dla wielu…307 Znów ta sama sztuczka………………………………………………………307 Rozpoznawalne medialnie osoby jako twarze kampanii wzbudzającej strach, która ma przygotować grunt pod wielki biznes………………………………………………………………………308 Godni zaufania doradcy w Instytucie Roberta Kocha…………..309 Szczepienia z powodu błędnej diagnozy?……………………………. 310 Hasło przewodnie: „Zamknij oczy i przed siebie”………………… 311 Inżynieria genetyczna pod fałszywą banderą………………………. 311 Zero ryzyka i wysokie zyski……………………………………………….. 312 SARS-CoV-2: ile jest nowych wirusów?………………………………. 314 Punkty szczepień mają zastąpić gabinety lekarskie………………. 314 Skorzystają również firmy logistyczne………………………………… 315 Koniec z poradami dotyczącymi szczepień i indywidualnymi wskazaniami…………………………………………………………………….. 316 Skrócone dopuszczenie do obrotu i systematyczne maskowanie działań niepożądanych…………………………………… 317 Strach przed zarazą jako wsparcie zapewniające obfite żniwa przemysłowi Big Data……………………………………………….320 Nie ma dobrej terapii bez klarownej diagnozy………………………322 Prawdziwą zarazą jest instytucjonalna korupcja …………………323 8. Dr Geert Vanden Bossche………………………………………………….325 8.1 Czy masowe szczepienia spowodują powstanie bardziej zjadliwych mutacji wirusa?…………………………………………………325 9. Dr hab. n. med. Andrzej M. Bugaj………………………………………342 9.1 Nie tylko chemia. Fototerapia infekcji wirusowych………….342 Promieniowanie elektromagnetyczne – działanie antypatogenowe…………………………………………………………………344 Promieniowanie nadfioletowe a zakażenia wirusowe……………348 Światło niebieskie – rewolucja w zwalczaniu infekcji wirusowych……………………………………………………………………….360 Przeciwdrobnoustrojowa terapia fotodynamiczna – fotosensybilizacja kontrolowana………………………………………….363 Światło czerwone i promieniowanie podczerwone – destrukcja napastnika, mobilizacja ofiary……………………………372 Promieniowanie elektromagnetyczne a zdrowie „ducha”, światło dzienne i melatonina w prewencji i terapii zakażeń SARS-CoV-2……………………………………………………………………..382 Siła natury czy dzieło innowacyjnej myśli technicznej?…………384 Zestawienie skrótów…………………………………………………………..388 Piśmiennictwo…………………………………………………………………..392 10. Prof. Kornelii Polok i prof. Romana Zieliński…………………….420 Charakterystyka i skuteczność „szczepionek” przeciwko SARS-CoV-2……………………………………………………..420 10.1 Witajcie w świecie Łysenki…………………………………………..420 10.2 Powrót do testów PCR………………………………………………..427 10.3 Sens szczepienia w atmosferze strachu………………………… 433 10.3.1 Narodowy Program Szczepień czy broszura reklamowa?…………………………………………………………………… 433 10.3.2 Niedokończona szczepionka?…………………………………440 10.3.3 Dobrowolny przymus……………………………………………. 453 10.4 Czym jest szczepionka?………………………………………………. 455 10.4.1 Definicja szczepionki……………………………………………. 455 10.4.2 Typy szczepionek…………………………………………………..460 10.5 Transmisja wirusa………………………………………………………470 10.5.1 Efektywność szczepień a transmisja wirusa…………….470 10.5.2 Grypa…………………………………………………………………..483 10.5.3 Wzrost zachorowań po szczepieniu………………………..499 10.5.4 Mutacje………………………………………………………………..507 10.5.5 Sens szczepień. Podsumowanie…………………………….. 517 10.6 Skutki uboczne………………………………………………………….. 519 10.6.1 Przypadki śmiertelne i skutki uboczne…………………… 519 10.6.2 Problemy z konstruktem mRNA…………………………….528 10.6.3 Podobieństwo białek i syncytyna……………………………538 10.6.4 Rola transpozonów w odpowiedzi immunologicznej…. 546 10.7 Leki i odporność………………………………………………………… 557 10.7.1 Antyszczepionkowcy………………………………………………562 10.8 Piśmiennictwo……………………………………………………………566 11. Podziękowanie…………………………………………………………………586

Maseczki ani nie chronią przed zakażeniem się wirusem grypy czy koronawirusem, ani nie redukują ryzyka zakażenia się tymi wirusami układu oddechowego. Nie ma też znaczenia, czy używamy maseczek własnej roboty, czyli tzw. materiałowych (społecznościowych), chirurgicznych czy typu N95. Nie ma między nimi żadnej różnicy w kwestii ochrony czy redukcji ryzyka zakażenia się wspomnianymi wirusami. Takie są jednoznaczne wnioski ze wszystkich randomizowanych kontrolowanych badań klinicznych, które uznawane są w medycynie za najbardziej wiarygodne, za b„złoty standard” badań klinicznych:   […] jeśli uwzględniasz odpowiednie randomizowane kontrolowane badania ze zweryfikowanymi wynikami, to wszystkie jednoznacznie stwierdzają […], że nie ma statystycznych dowodów korzyści pod względem redukcji ryzyka zarażenia wirusową chorobą górnych dróg oddechowych. One wszystkie mówią to samo. Nie musisz sięgać po jakieś jedno nadzwyczajne badanie, które jest wyjątkowo dobre i mówi to, co inne przemilczają.   „[…] Chociaż badania mechanistyczne potwierdzają potencjalny wpływ higieny rąk czy noszenia masek, to jednak dowody pochodzące z czternastu randomizowanych kontrolowanych badań tych środków (higiena rąk oraz noszenie masek) nie potwierdziły istotnego wpływu na transmisję laboratoryjnie potwierdzonej grypy. Podobnie znaleźliśmy ograniczone dowody skuteczności wzmożonej higieny rąk oraz sprzątania otoczenia”. Zatem tutaj mamy najnowsze randomizowane kontrolowane badanie, z którego wynika, że nie ma znaczenia, czy odkażamy powierzchnie i myjemy ręce i że maski nie chronią. Zasadniczo to badanie potwierdza to, co głosi nauka. Taki jest aktualny stan badań (prof. Denis Rancourt).   Ze wstępu dr. Mariusza Błochowiaka     Spis treści   1. Wstęp ............................................................................................13 Definicja terminu pandemia a szczepionki .................................34 Wyjście z matni.............................................................................37 2. O autorach....................................................................................40 3. Prof. Denis Rancourt ..................................................................50 3.1 Maseczki nie są skuteczne. Przegląd literatury naukowej w kontekście zasadności polityki społecznej wobec COVID-19 .. 50 Streszczenie ...............................................................................50 Maseczki i respiratory nie działają...........................................50 Przegląd literatury medycznej ..................................................52 Podsumowanie potwierdzające tezę, że maseczki nie są skuteczne............................................55 Zasady bezpieczeństwa postawione na głowie w przypadku maseczek....................................................................................56 Fizyka i biologia chorób wirusowych układu oddechowego o tym, dlaczego maseczki nie są skuteczne ............................56 Dlaczego nigdy nie może zostać przeprowadzone empiryczne badanie dotyczące zasad noszenia maseczek w całym kraju?.. 68   Nieznane aspekty noszenia maseczek......................................69 Wnioski......................................................................................70 Bibliografia................................................................................72 3.2 List do WHO w sprawie noszenia masek ..............................76 3.3 Nie potrzebujemy szczepionek przeciwko sezonowym wirusowym infekcjom układu oddechowego .............................96 3.4 Obywatelskie nieposłuszeństwo w kwestii noszenia masek...112 3.5 Maski nie redukują ryzyka zachorowania na grypę i choroby grypopodobne ............................................................158 3.6 Maski, łgarstwa i bezczelne kłamstwa, czyli państwowi inspektorzy sanitarni – „rosnąca liczba dowodów”..................180 Streszczenie .............................................................................180 Wprowadzenie.........................................................................182 Kompetencje potrzebne do tego, by móc wypowiadać się na temat maseczek i COVID-19.............................................187 Reakcje rządów były katastrofą dla zdrowia publicznego i bezpieczeństwa ............................193 Mantra o „rosnącej liczbie dowodów” musi się skończyć ......................................201 Zatem czym właściwie jest „rosnący zbiór dowodów”?.....................................................220 3.7 Nigdy wcześniej nie zalecano noszenia maseczek całemu społeczeństwu.............................................................................231 4. Dr med. Jim Meehan ................................................................240 4.1 Jeśli maski nie są skuteczne, to dlaczego chirurdzy je noszą?......................................................................................240 5. Dr med. Wolfgang Wodarg........................................................245 5.1 Szczepionki i testy pomysłem na biznes ..............................245   6. Daniela Prousa...........................................................................323 6.1 Psychiczne konsekwencje noszenia masek...........................323 Przedmowa redaktora niemieckiego wydania ......................323 Badanie....................................................................................325 Wyniki......................................................................................327 Apel do decydentów ................................................................330 Dalsze działania...................................................................... 331 7. Dr n. med. Zbigniew Martyka ..................................................333 7.1 Pandemia strachu..................................................................333 Zafałszowane statystyki.......................................................... 335 COVID-19 a grypa i HIV .......................................................340 Bezsensowne i tragiczne w skutkach obostrzenia .................341 Konsekwencje izolacji starszych ludzi....................................343 Szkodliwość masek .................................................................344 Primum non nocere ................................................................350 Strach celem politycznym....................................................... 351 Dewastacja służby zdrowia ....................................................353 „Lekarstwo” gorsze od choroby ............................................. 355 Szczepionki..............................................................................359 Remedium na kryzys...............................................................364 8. Prof. med. Ines Kappstein .........................................................366 8.1 Ochrona ust i nosa w miejscach publicznych: brak oznak skuteczności ................................................................................366 Zalecenie Instytutu Roberta Kocha.......................................367 Rozsiewanie wirusów jeszcze przed wystąpieniem pierwszych objawów .................367 Ochrona innych.......................................................................369 Podstawy naukowe..................................................................371   Wnioski dotyczące podstaw naukowych, na których opiera się rekomendacja RKI dotycząca noszenia maseczek w przestrzeni publicznej ........................................390 Brak danych naukowych.........................................................393 Podsumowanie dotyczące podstaw naukowych................... 400 Wymagania dotyczące używania maseczek w miejscach publicznych..............................................................................402 Dlaczego prawidłowe obchodzenie się z maseczkami jest ważne?...............................................................................404 Jak wygląda rzeczywistość w odniesieniu do używania maseczek w miejscach publicznych? ...................................... 418 Wnioski....................................................................................422 9. Paweł Klimczewski ....................................................................426 9.1 Zgony w Polsce i w Europie. Wybiórcza pandemia.............426 Bójmy się normalności............................................................426 Europa ....................................................................................427 Polska w okresie pierwszego lockdownu................................432 Tragiczna polska jesień 2020..................................................435 10. Podziękowanie..........................................................................439

Krytyka Naukowców i Lekarzy Chcesz się dowiedzieć prawdy o wirusie? Chcesz poznać zdanie specjalistów Dowiedz się więcej Chcesz mieć pewność że książka dojdzie do twoich rąk w idealnym stanie? "Ministerstwo Zdrowia codziennie straszy komunikatami dotyczącymi liczby osób rzekomo zakażonych SARS-CoV-2, bazując na badaniach wymazów z nosogardzieli metodą PCR, czyli łańcuchowej reakcji polimerazy (ang. polymerase chain reaction). Problem w tym, że tą metodą stosowaną na masową skalę w laboratoriach diagnostycznych w Polsce i na świecie nie da się w żadnym razie potwierdzić zakażenia koronawirusem: …za pomocą tego testu nie jesteśmy w stanie odróżnić, czy koronawirus dokonał jedynie kolonizacji błon śluzowych czy już zakażenia poprzez wniknięcie do komórek, w których uzyskał zdolność do namnażania się. Nie jesteśmy nawet w stanie powiedzieć, czy uzyskany pozytywny wynik związany jest z obecnością wirusa w naszym organizmie czy też są to jedynie nieaktywne jego cząstki. A zatem, odpowiadając na Pana pytanie związane z tym „krytycznym zagadnieniem”, czyli tym, „co testy PCR mogą powiedzieć na temat faktycznego zakażenia”, można udzielić odpowiedzi, która niejako nasuwa się sama: niczego takiego nie mogą powiedzieć” (prof. Roman Zieliński, genetyk, znawca metody PCR). Test PCR nie jest nawet w stanie potwierdzić obecności całego wirusa w wymazie, a jedynie obecność (lub jej brak) fragmentu materiału genetycznego, który może, ale wcale nie musi, należeć do SARS-CoV-2: Powielony w wyniku reakcji RT-qPCR materiał genetyczny w ogóle nie musi należeć do koronawirusa. Pamiętajmy, że materiał biologiczny pobrany w wymazie z nosogardzieli jest zanieczyszczony innym materiałem genetycznym, innymi wirusami, bakteriami, ludzkim DNA. Użyte w tej reakcji startery mogą również namnożyć ten materiał genetyczny. Dzieje się tak dlatego, ponieważ sekwencje homologiczne do użytych w reakcji starterów znajdują się w tym „zanieczyszczonym” materiale genetycznym. Reasumując, wynik pozytywny świadczy jedynie o tym, że jakiś materiał genetyczny został namnożony w wyniku reakcji RT- PCR. Aby określić, jakie jest jego pochodzenie, należałoby zsekwencjonować produkt tej reakcji. Przytoczone wcześniej wyniki zaprezentowane przez panel CDC1 pokazują, że uzyskany wynik pozytywny w teście na obecność koronawirusa to w 65% wynik fałszywie pozytywny. Ten wynik świadczy o obecności w wymazie innego materiału genetycznego niż koronawirusa (prof. Roman Zieliński). Warto dopowiedzieć, że podczas testów diagnostycznych nie stosuje się procedury sekwencjonowania DNA, czyli ustalania kolejności nukleotydów, co pozwoliłoby potwierdzić, z jakiego pochodzenia materiałem genetycznym mamy do czynienia. Niemożność potwierdzenia lub wykluczenia zakażenia SARS-CoV-2 przy zastosowaniu testów PCR potwierdziła także podczas posiedzenia niemieckiej komisji ds. koronawirusa prof. Ulrike Kämmerer, immunolog i wirusolog: …RNA tego wirusa znajduje się praktycznie na powierzchni wymazywanej [nosogardzieli], ale to nie znaczy, że wirus wniknął już do komórek. Nie jest to również tożsame z tym, że mamy do czynienia z obecnością nienaruszonego, żywego (to złe słowo, ponieważ wirusy właściwie nie są żywe), zdolnego do namnażania się wirusa. Nie można tego wykazać przy użyciu testu PCR." Ze wstępu dr. Mariusza Błochowiaka   Spis Treści 1. Wstęp ............................................................................................11 2. O autorach....................................................................................21 3. Prof. Stefan Hockertz...................................................................31 3.1 Ludzie umierają nie z powodu koronawirusa, ale z koronawirusem.....................................................................31 4. Dr med. Heiko Schöning .............................................................39 4.1 Zrozumieć kryminalne zależności.........................................39 5. Prof. med. Johan Giesecke...........................................................78 5.1 Tsunami łagodnej choroby .....................................................78 6. Dr Dan Erickson, dr Artin Massihi ..........................................103 6.1 Lekarze zmuszani do wpisywania COVID-19 w kartach zgonów.......................................................................103 7. Dr med. Wolfgang Wodarg ........................................................153 7.1 COVID-19 – sprawa dla detektywów z zakresu medycyny... 153 Test PCR SARS-CoV-2: niespecyficzny, medycznie bezużyteczny, ale wywołujący strach.....................................156 Czy strach nie powinien minąć? ............................................158 Detektywi medyczni: rzut oka za zasłonę .............................159 Wirusolodzy ponownie wywołują strach...............................160 Czy „druga fala” nadejdzie? ................................................... 162 Wskazówka z Nowego Jorku .................................................. 162 Nigeryjscy zmarli w Szwecji....................................................163 Przerażające odkrycie .............................................................165 Zauważalne powtórzenia ....................................................... 167 Zabójcza kombinacja ..............................................................168 Leczenie HCQ w przypadku niedoboru G6PD niebezpiecznym błędem w sztuce lekarskiej........................... 170 Cała naprzód w stronę katastrofy .......................................... 171 8. Prof. Ulrike Kämmerer, dr med. Wolfgang Wodarg ................ 173 8.1 Posiedzenie niemieckiej komisji ds. koronawirusa: testy PCR, odporność, druga fala ............................................. 173 9. Prof. Kornelia Polok, prof. Roman Zieliński ............................264 9.1 Testy PCR całkowicie niewiarygodne ..................................264 9.2 Niemożność potwierdzenia zakażenia koronawirusem przez testy PCR ..........................................................................300 Czysty materiał genetyczny jest warunkiem sine qua non wiarygodności testów .............................................................302 Walidacja testów: testy do badań vs. testy diagnostyczne ....308 Testy PCR a zakażenie koronawirusem................................. 318 Optymalizacja reakcji PCR ....................................................328 Odwrotna transkrypcja...........................................................332 Co mogą wykryć startery specyficzne dla koronawirusa?....341 Startery, czyli dlaczego tak mało jest wyników pozytywnych... 350 Sekwencjonowanie ..................................................................358 Literatura dotycząca omawianych w wywiadzie zagadnień związanych ze stosowaniem testów PCR ..............................361 10. Podziękowanie..........................................................................365

Tezę, że „Nie ma epidemii ani pandemii koronawirusa. Ani w Polsce, ani w żadnym innym kraju. Chociaż niektóre rejony świata mają większe problemy niż inne, nie wynika to jednak z większej śmiertelności koronawirusa jako takiego, ale z dodatkowych czynników, „podłoża”, na które natrafia wirus, jak np. duża ilość zakażeń szpitalnych, zły stan służby zdrowia, panika, struktura wiekowa społeczeństwa, stan zdrowia populacji itp.- popartą wypowiedziami epidemiologów, biostatystyków, odważnych lekarzy znajdą Państwo wraz z dowodami naukowymi w najnowszej publikacji wydanej przez Fundację Osuchowa pt. Fałszywa pandemia. Krytyka naukowców i lekarzy.   „Łatwiej jest oszukać ludzi, niż przekonać ich, że zostali oszukani”  – Mark Twain   Nasze dane sugerują, że COVID-19 odznacza się śmiertelnością, która mieści się w granicach sezonowej grypy.   Prof. dr med. John Ioannidis, epidemiolog i biostatystyk, jeden z najczęściej cytowanych naukowców świata: … wirus wpływa w znacznie wyolbrzymiony sposób na nasze życie. To jest zupełnie nieproporcjonalne do rzeczywistego zagrożenia, które pochodzi od koronawirusa. Astronomiczne, gospodarcze szkody, które teraz powstają, nie są adekwatne do zagrożenia tym wirusem. Jestem przekonany, że umieralność z powodu koronawirusa nie będzie widoczna w umieralności rocznej nawet w postaci piku (wzrost zgonów odbiegający od średniej).   … każdy, kto umarł na tzw. koronawirusa, miał choroby współistniejące.   … koronawirus tylko na zasadzie wyjątku jest śmiertelny, a w większości wypadków jest w znacznej mierze nieszkodliwą infekcją wirusową.   Prof. dr med. Klaus Püschel, ekspert w dziedzinie medycyny sądowej, dyrektor Instytutu Medycyny Sądowej kliniki uniwersyteckiej w Hamburgu : Na pytanie, czy widzi jakieś różnice w ciałach zmarłych, w których stwierdzono obecność koronawirusa w porównaniu do innych chorób zakaźnych, odpowiada: Nie. Obraz jest podobny do innych infekcji wirusowych dróg oddechowych i płuc. Myślę, że z czasem ustalimy coś specyficznie związanego z COVID-19, ale zasadniczo przebieg i obraz organów wewnętrznych jest taki sam.   Nie ma epidemii ani pandemii koronawirusa. Ani w Polsce, ani w żadnym innym kraju. Chociaż niektóre rejony świata mają większe problemy niż inne, nie wynika to jednak z większej śmiertelności koronawirusa jako takiego, ale z dodatkowych czynników, „podłoża”, na które natrafia wirus, jak np. duża ilość zakażeń szpitalnych, zły stan służby zdrowia, panika, struktura wiekowa społeczeństwa, stan zdrowia populacji itp. Myślę, że stanie się to jasne po lekturze tej książki. Zdaję sobie sprawę, że teza o braku pandemii może brzmieć dla niektórych zupełnie niewiarygodnie i rodzić dysonans poznawczy, ale każdy z Czytelników powinien zadać sobie pytanie, czy wierzy niezależnym i odważnym naukowcom, pomiędzy którymi są również światowej klasy specjaliści, i przedstawianym przez nich danym naukowym, czy rządowi, politykom i ich anonimowym „ekspertom”.   Ze Wstępu dr. Mariusza Błochowiaka