Literatura beletrystyczna o tematyce filozoficznej dostępna w księgarni internetowej Dobreksiazki.pl. W ofercie nowości, zapowiedzi i bestsellery. Szczególnie polecamy literaturę Olgi Tokarczuk - znana polska pisarka, eseistka, poetka i autorka scenariuszy, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 2018. Jej artystyczny dorobek to między innymi: Księgi Jakubowe, Czuły narrator, Zagubiona dusza, Bieguni, Szafa, Lalka i perła i wiele innych, które znajdziesz w jednym miejscu, z natychmiastową wysyłką.
Przekład i opracowanie – Adam Grzeliński i Krzysztof Wawrzonkowski
Niniejsza rozprawa George’a Santayany (1863–1952), należącego do najważniejszych amerykańskich filozofów XX wieku, stanowi pierwszą część cyklu The Life of Reason (1905–1906), jednego z dwóch, obok późniejszych Realms of Being (1927–1940), monumentalnych dzieł myśliciela. Na Życie Rozumu składają się tomy ukazujące przejawianie się rozumności w zdrowym rozsądku, społeczeństwie, religii, sztuce i nauce. […] Santayana stara się unikać metafizycznych skrajności materializmu i idealizmu i ujmuje ludzką rozumność jako efekt stopniowego rozwoju życia i zjawiającej się na pewnym jego etapie refleksyjności. „Życie Rozumu – pisze – to szczęśliwe zaślubiny dwóch elementów – impulsu i ideacji, które gdyby były całkowicie od siebie odseparowane, zrobiłyby z człowieka zwierzę lub szaleńca. Animal rationale powstało dzięki zespoleniu dwóch potworów. Stworzone jest z idei, które przestały być jedynie fantastyczne, i z działań, które przestały być bezcelowe”. Celem całego procesu jest pogodzenie tych dwóch porządków, co może nastąpić, gdy wszystkie działania człowieka staną się rozumne, a idee rozumu znajdą całkowite ucieleśnienie: gdy refleksja zostanie urzeczywistniona w działaniu, wszelkie działanie zaś przyniesie ze sobą szczęście, odnajdowane nie tylko w zaspokajaniu potrzeb witalnych, ale także w realizacji rozumnych ideałów. Taki stan byłby spełnieniem Życia Rozumu.
Ze Słowa od tłumaczy
Mistrz i Małgorzata to najbardziej znana powieść Bułhakowa, po raz pierwszy wydana w 1969 r., książka rozsławiła pośmiertnie jej autora na świecie i została przetłumaczona na wiele języków. Utwór należy do epiki, jego złożona, niejednolita struktura oraz ciekawa, szkatułkowa kompozycja, przynoszą szereg możliwości interpretacyjnych, definiując go jako dzieło wielogatunkowe i paraboliczne. Mistrz i Małgorzata to wichrzycielska i kontestacyjna powieść o wkroczeniu diabelskiej ekipy do moskiewskich realiów życia, która łączy w sobie wątki komediowe i dramatyczne. W utworze został przedstawiony obraz życia mieszkańców Moskwy w totalitarnej rzeczywistości, odnajdujemy również wątek wierności samemu sobie i swemu powołaniu, ale też motyw miłości oraz mocy Boga i szatana.
Michaił Bułhakow (1891-1940) – lekarz, powieściopisarz, nowelista, dramaturg. Przyszedł na świat w Kijowie, jego ojciec był teologiem i profesorem Kijowskiej Akademii Duchownej. W 1916 r. ukończył studia medyczne i z oddaniem poświęcił się pracy lekarza. Wkrótce podjął też pierwsze próby literackie. Przez całe życie pozostawał twórcą niepokornym i niewygodnym, borykając się z całkowitym zakazem wyjazdu z kraju i druku swych utworów, ponieważ władza uważała go za antyrewolucyjnego opozycjonistę. Jako lekarz został powołany do wojska, lecz cały czas nie rezygnował z kariery pisarskiej. Był trzykrotnie żonaty, zmarł 10 marca 1940 r. na nerczycę. Do jego najbardziej znanych dzieł należą: Mistrz i Małgorzata, Psie serce, Zmowa świętoszków.
Krytyka czystego rozumu Immanuela Kanta jest uważana za jedną z najważniejszych nowożytnych prac filozoficznych. Zagadnieniem, które spaja wywód, jest pytanie o podstawy wiedzy, w szczególności o to, w jaki sposób możliwe jest poznanie płynące z czystego rozumu i jakie są granice ludzkiego poznania. Koncepcje ujęte w tym dziele na zawsze zmieniły rozumienie takich pojęć jak Bóg, absolut czy istota, a równocześnie silnie wpłynęły na podstawy nauki, zwłaszcza matematyki, fizyki czy biologii.
Przemyślenia zawarte w Krytyce czystego rozumu są bezprecedensowe. Dotychczas dochodzenie do istoty rzeczy opierało się na założeniu, że istnieje przeciwieństwo między podmiotem a przedmiotem. Niemiecki filozof to zmienił - położył nacisk na warunki, w jakich umysł poznaje rzeczy i docieka prawdy. Okazało się, że między racjonalizmem a empiryzmem nie ma sprzeczności. Wcześniej uważano, że doświadczenie umożliwia pojęcia. Kant stwierdził, że to pojęcia umożliwiają doświadczenie. Zabieg ten znacznie później nazwano przewrotem kopernikańskim w filozofii.
Książka filozofa z Królewca spotkała się z różnymi reakcjami: część myślicieli zawzięcie ją krytykowała, inni czerpali z niej pełnymi garściami. Stała się jednym z podstawowych dzieł niemieckiego idealizmu filozoficznego, jednak w 1827 roku z powodów religijnych trafiła na indeks ksiąg zakazanych. Późniejsi autorzy często korzystali z koncepcji Kanta, takich jak filozoficzne uzasadnienie nauki, analiza granic poznania zmysłowego czy funkcjonowanie rozumu w świecie.
Oddajemy do rąk Czytelnika najważniejsze dzieło Kanta w przepięknym przekładzie Piotra Chmielowskiego. Mimo upływu lat i być może nieco archaicznego języka jest to rzecz nadzwyczaj aktualna. Wiele wskazuje na to, że wkrótce ludzkość stanie wobec konieczności ponownego określenia, czym jest myśl, czym jest ogląd i pogląd, a także jakie są granice ludzkiego poznania. Krytyka czystego rozumu to lektura wymagająca, skłania do zastanowienia się i podjęcia trudu dociekania. Niezmiennie inspiruje, mobilizuje i wskazuje ścieżkę do poznania prawdy.
Myśli bez treści są czcze, oglądy bez pojęć są ślepe. Stąd równie konieczną jest rzeczą czynić pojęcia swoje zmysłowymi, jak oglądy swoje czynić rozsądkowymi.
O autorze książki
Immanuel Kant — niemiecki filozof, profesor logiki i metafizyki na Uniwersytecie Albrechta w Królewcu, jeden z najwybitniejszych umysłów epoki oświecenia. Jego prace miały ogromny wpływ na filozofię zachodnią. Największym dokonaniem Kanta była rewizja dotychczasowych koncepcji w dziedzinie epistemologii (teorii poznania). Piotr Chmielowski — historyk literatury, encyklopedysta, profesor Uniwersytetu Lwowskiego, tłumacz. Stworzył naukowe podstawy metod badawczych historii literatury i opisał zasady krytyki literackiej.
In very recent times humanity has learnt a vast amount about the universe, the past, and itself. But through our remarkable successes in acquiring knowledge we have learned how much we have yet to learn: the science we have, for example, addresses just 5 per cent of the universe; pre-history is still being revealed, with thousands of historical sites yet to be explored; and the new neurosciences of mind and brain are just beginning.
What do we know, and how do we know it? What do we now know that we don't know? And what have we learnt about the obstacles to knowing more? In a time of deepening battles over what knowledge and truth mean, these questions matter more than ever. Bestselling polymath and philosopher A. C. Grayling seeks to answer them in three crucial areas at the frontiers of knowledge: science, history and psychology. A remarkable history of science, life on earth, and the human mind itself, this is a compelling and fascinating tour de force, written with verve, clarity and remarkable breadth of knowledge.
Mam w głowie ekran, na którym wyświetlają się obrazy. Początkowo brałem go za pewnik, rzecz najnaturalniejszą w świecie. Lecz z czasem zaczął mnie on zastanawiać. Czym jest? Gdzie jest? Co można na nim wyświetlić?
Moja ostatnia książka, za pośrednictwem której chcę się podzielić z podobnymi do mnie stworzeniami naszego wspólnego ojca prawie wszystkimi ukrytymi do tej pory i nieoczekiwanie poznanymi przeze mnie tajemnicami wewnętrznego świata człowieka.Gurdżijew napisał te słowa 6 listopada 1934 roku. Przez kilka następnych miesięcy całkowicie poświęcił się przygotowywaniu materiału do trzeciego cyklu swoich pism pod tytułem Życie jest realne tylko wtedy, gdy Ja jestem.Potem nagle, 2 kwietnia 1935, bezpowrotnie przestał pisać.Tekst zawarty w niniejszej książce to fragmentaryczny i wstępny szkic tego, co Gurdżijew zamierzał w niej przedstawić, a co miało sprzyjać pojawieniu się w myśleniu i uczuciach czytelnika prawdziwego niefantazyjnego wyobrażenia o świecie realnym.Gurdżijew zwraca się do człowieka epoki współczesnej, do człowieka w głębi niespełnionego, odczuwającego brak sensu w swoim życiu. Wskazuje mu drogę, która nie izoluje od życia, lecz przez nie biegnie; drogę, która uwzględnia wszystkie sprzeczności, wszystkie przeciwstawne siły.Georgij Iwanowicz Gurdżijew, uważany za jednego z największych mistyków XX wieku, urodził się w Armenii około 1870 roku i zmarł w Paryżu w 1949. W latach 18941912 podróżował po Azji i Bliskim Wschodzie, zgłębiając tajniki prastarych tradycji i poszukując prawdy o człowieku. W 1913 roku przeniósł się do Moskwy, a po wybuchu rewolucji bolszewickiej wyjechał na Kaukaz, potem do Konstantynopola i w końcu osiadł we Francji, gdzie w 1922 roku założył organizowany od lat Instytut Harmonijnego Rozwoju Człowieka.W 1924 roku, po ciężkim wypadku samochodowym, Gurdżijew skupił się na pracy pisarskiej, która miała objąć trzy cykle pism. Pierwszy cykl pod tytułem Opowieści Belzebuba dla wnuka ukazał się zaraz po jego śmierci. Drugi, zatytułowany Spotkania z wybitnymi ludźmi, został opublikowany dopiero kilka lat później, a trzeciego nigdy nie skończył.
W serii Biblioteka Pisarzów Polskich ukazało się pierwsze wydanie szóstego tomu Dzieł wszystkich Jana Kochanowskiego opracowanego przez prof. Tadeusza Witczaka przy udziale dr hab. Marka Osiewicza i dr hab. Moniki Szczot:
Jan Kochanowski, Odprawa posłów greckich, oprac. T. Witczak, M. Osiewicz, M. Szczot, Warszawa, Wydawnictwo IBL PAN, 2022, t. VI DWJK (BPP Seria B, nr 28).
Edycja przynosi pierwszą od kilkudziesięciu lat propozycję krytycznego opracowania dramatu wraz z filologicznym przekładem na język polski dzieła Orpheus Sarmaticus [Orfeusz sarmacki]. W nieodległej przyszłości książka znajdzie się w wolnym dostępie w ramach kolekcji DWJK
Dostaliśmy do rąk dzieło nietuzinkowe. Autorka między innymi książek Genealogie psychoterapii. Fragmenty dyskursu egzystencjalnego oraz Poza zasadą powszechności. Próby idiograficzne oddaje nam swój kolejny, swoisty esej filozoficzny, zatrzymujący na dłużej, niż tylko przewiduje jego lektura. Autorka zaprasza nas do refleksji wokół snów – swoich, Innych, snów w działaniu, opracowanych w teoriach psychoanalitycznych i umysłach filozofów. Zaprasza do snucia tej refleksji również twórców literatury pięknej, poezji i prozy. Powołuje się zatem w swoich rozmyślaniach zarówno na C. G. Junga, Z. Freuda, J. Viorst, jak i M. Heideggera, K. Jaspersa, H. G. Gadamera, U. Eco, a także A. Camusa, S. Becketta, F. Kafkę, Z. Herberta, W. Szymborską, O. Tokarczuk i C. Miłosza. Nie sposób tu wszystkich przywołać (bibliografia obejmuje 313 pozycji!). W tym uważnie dobranym gronie przystępuje do analizy snów, oddając też głos tym ostatnim – dzieląc się własnymi wyśnionymi obrazami, przywołując opowieści z psychoterapii, łącząc sny z tym, co wydarza się na jawie. Autorka dokonuje zatem w swojej pracy syntezy wiedzy – inaczej niż w książkach stricte naukowych, przeglądowych, za to czerpiąc z wielkich umysłów próbujących na przestrzeni czasów zrozumieć ludzką egzystencję oraz niepowtarzalność jednostki i jej subiektywnego doświadczenia. To niezwykła synteza, przekraczająca granice dyscyplin i dająca nadzieję na możliwość dostrzeżenia tego, co tak często ulotne dla przeciętnego opisu naukowego. W świecie nauki opartej na dowodach dzieło Pani Profesor wypełnia lukę, zatrzymując nas w refleksji – „może, kiedy zewsząd odzywa się zgiełk analiz i wniosków, nie całkiem bezużyteczne będzie świadectwo o nierozumieniu”? Z recenzji dr hab. Anny Cierpki
José Ortega y Gasset jest wprawdzie głównym bohaterem monografii, ale jego poglądy stanowią tu jedynie zasadniczy punkt odniesienia, gdyż obok niego pojawiają się też postacie innych myślicieli. Genezę książki stanowią studia nad klasycznymi przedstawicielami filozofii hiszpańskiej, powodujące powstanie odmiennego nieco aniżeli powszechnie dominujące spojrzenia tak na ludzkie społeczeństwa, jak i jednostki. Perspektywa ta związana jest z pewnym rodzajem racjonalności, którą sam Ortega nazywa „rozumem witalnym”. Najważniejsza zmiana, jaką powoduje jej przyjęcie, dotyczy oceny silnie zakorzenionego w zachodniej filozofii idealizmu. Dlatego też monografia ta mogłaby równie dobrze nosić tytuł Zwodniczy urok idei. I nie chodzi tu o odrzucenie idei jako takich, ale o zmianę spojrzenia na ich rolę w życiu człowieka i społeczeństw. „To nie wartości transcendentne nadają sens życiu – twierdził Ortega y Gasset – lecz odwrotnie, dzięki swej cudownej wspaniałomyślności życie domaga się entuzjazmu dla czegoś, co jest poza nim”. W kontekście zjawiska walki o władzę autor usiłuje pokazać, jak z perspektywy rozumu witalnego zmienia się ocena takich zjawisk, jak demokracja czy państwo prawa, a także wartości związanych z tym, co rozumiemy pod pojęciami „sprawiedliwości” czy „równości społecznej”. Autor
Kiedy Tosia i Franek gubią się w centrum handlowym okazuje się, że nie jest to zwykły przypadek. Rodzice gdzieś zniknęli, a inni ludzie chodzą jak w transie, zapatrzeni w swoje smartfony i tablety. Dzieci wyruszają na poszukiwanie, a ich misji towarzyszy niezwykła Sowa i jej rezolutny kompan, pies Berti. Czy odnajdą rodziców i uwolnią ludzi od tajemniczej, mrocznej siły która pochłania ich czas i marzenia? Przygodowa fabuła z niezwykłym, wnikliwym spojrzeniem na ponadczasowe zagadnienia. Skłania do refleksji i zachęca dzieci do zadawani pytań. Autor ? uznany filozof i eseista ? ze znawstwem i konsekwencją zaprasza młodych czytelników do filozofowania. W przekonaniu, że filozofia w żadnym razie nie jest oderwana od naszego codziennego doświadczenia. Wręcz przeciwnie: to właśnie dzięki upartemu szukaniu odpowiedzi na filozoficzne pytania możemy uczynić nasz świat lepszym. Bez względu na wiek.
Dorian, jeune dandy londonien d'une rare beauté, fait la connaissance de Lord Henry chez son ami Basil Hallward, un peintre reconnu.Ce dernier vient d'achever le portrait du jeune homme, un chef-d'oeuvre qu'ils contemplent tous les trois. Malgré les mises en garde de Basil, Dorian se laisse séduire par les théories sur la jeunesse et le plaisir que le fascinant et pervers Lord Henry exerce sur lui.
Il formule le souhait que le tableau vieillisse à sa place pour pouvoir garder lui-même sa beauté.
Kiedy w roku 1512 Lorenzo de Medici odzyskał władzę w Republice Florenckiej, rozpoczął czystkę, której ofiarą padł sekretarz II Kancelarii Signorii, Niccolo Machiavelli. Straciwszy pracę po czternastu latach wiernej służby republice, Machiavelli zajął się tym, czym para się wielu emerytowanych polityków obecnej doby: został komentatorem politycznym. Nie mogąc występować w telewizji, napisał książkę: Książę - wiekopomne dzieło oskarżane o amoralizm (głównie z powodu maksymy, że "cel uświęca środki") i w istocie rewolucyjne w epoce renesansu, gdyż formułujące obowiązującą do dziś w myśli politycznej tezę, że na arenie politycznej nie ma miejsca na imperatywy moralne i teologiczne.
...Wszystko, co nastąpi, jest zapisem aktualnej pamięci. Nie prowadziłem nigdy żadnego dziennika, nie korzystałem też pisząc te wspomnienia z jakichkolwiek robionych na bieżąco zapisków, bom ich też nigdy nie robił; ledwie parę tekstów niegdyś użytkowych mi się zachowało i teraz mogłem je tutaj wykorzystać; i dwa spisane ex post przemówienia. Nie próbowałem nawet korzystać z zachowanych listów. To z takiego niedostatku pisanych źródeł wynikały niepewności i wahania, którym czasem daję wyraz, a na pewno też jakaś liczba mimowiednych pomyłek. Mogłem je skompensować tylko największą, na jaką mnie było stać, tej aktualnej pamięci szczerością. We współpracy z Instytutem Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk.
Utwór stanowi koronę przemyśleń kulturotwórczych w obszarze filozofii człowieka, filozofii religii, filozofii polityki oraz filozofii państwa i prawa. Podstawową wartością określającą kondycję i zdrowie psychiczne człowieka jako indywiduum, jest pokój wewnętrzny. Rzadko w literaturze kognitywistycznej i filozoficznej można spotkać się z takim wartościowaniem pierwotnym ideałów i wysokich wartości. Najczęściej źródłowym pojęciem dla określenia jedności psychofizycznej jednostki, jest przywoływana kategoria wolności oraz równości. Idea pokoju dookreśla warunki społecznego indywidualizmu dla formowania się w oparciu o świat wartości, interakcjonizm kolektywistyczny i modelowe formy sprawowania władzy publicznej, rozwiązań instytucjonalno-prawnych w oparciu o pokój zewnętrzny. Myślenie, mówienie i działanie na rzecz praktyki pacyfistycznej pokazuje jedność wszechrzeczy na poziomie holizmu jednostkowego, społecznego i ekologicznego w celu zachowania życia organicznego i nieorganicznego na naszej planecie ziemi. Monografia jest próbą obalenia mitów na temat edukacji do wolności bez historycznego, filozoficznego i teoriopoznawczego zaplecza wnioskowania uzasadniającego tworzenie świata kultury. Jedynie za pośrednictwem wolności wewnętrznej i wolności zewnętrznej można dosięgać prawa pierwiastkowego - ideału sprawiedliwości oraz tworzyć wspólnotowe formy współżycia i współdziałania międzyludzkiego w celu rzeczywistego i realnego osiągania jedności cywilizacyjno-kulturowej.
Niekiedy – choć zdarza się to dosyć rzadko – czytając jakiś tekst, przychodzi spontanicznie pojawiającą się myśl: „Szkoda, że sam nie wpadłem na pomysł napisania tego rodzaju artykułu/książki”. Nie ukrywam, że w trakcie lektury publikacji Jarosława Kucharskiego nachodziła mnie czasem właśnie tego rodzaju refleksja. Tym, co w tej książce jest moim zdaniem szczególnie cenne, to – z punktu widzenia problemowego – jej ambitność i oryginalność, zaś z punktu widzenia warsztatowego – przejrzysty układ oraz bardzo dobrze przygotowany aparat pojęciowy. Autor podjął się bardzo ambitnego zadania przeglądu szerokiego wachlarza stanowisk w kwestii etyki przywództwa, zarówno tych klasycznych, jak i współczesnych.
Dr hab. Karol Chrobak
Problematyka pracy jest bardzo interesująca, wielowymiarowa, fundamentalna dla życia społecznego i przez to ciągle aktualna. Przywództwo w grupie należy do istoty życia społecznego, jest wymogiem każdego zbiorowego współistnienia i współdziałania, ale wpisane jest także w samoorganizację istot żywych niższego rzędu. Bez przywództwa nie mogłyby być zabezpieczone fundamentalne potrzeby członków każdej społeczności, z potrzebą bezpieczeństwa w pierwszej kolejności. Opisują to psychologia, socjologia, antropologia, historia przywództwa. Z filozoficznego punktu widzenia temat ten podejmują filozofia polityki i moralności. Autor recenzowanej pracy postanowił opisać i uporządkować normatywnie etyczny obraz przywództwa, co jest w tym zakresie monograficznym i oryginalnym pomysłem na gruncie polskiej literatury.
Dr hab. Ryszard Wiśniewski, prof. AJD
Jarosław Kucharski – adiunkt w Katedrze Etyki Ogólnej i Stosowanej w Akademii Ignatianum w Krakowie. Jego główne zainteresowania badawcze obejmują etykę w wymiarze praktycznym, w szczególności etykę przywództwa oraz komunikacji. Oprócz badań akademickich prowadzi szkolenia z zakresu przywództwa, komunikacji i społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR).
Kiedy w pogoni za niespełnialnymi wymaganiami współczesnego świata dostajesz zadyszki, a kolejne cele mimo ogromnego wysiłku pozostają nieosiągnięte, łatwo możesz dojść do wniosku, że dzisiejsze czasy są pełne absurdu. Być może nawet pomyślisz, że kiedyś było łatwiej i spokojniej. Jednak to nieprawda. Historie ludzi i ich problemy się nie zmieniają, tylko pojawiają się w coraz to nowszych formach. Dzisiejsze nieszczęścia i problemy są bardzo podobne do tych, które stoicy badali setki lat temu. Byli wybitnymi myślicielami, proponowali rozwiązania i radzili, jak przezwyciężać własną irracjonalność, posługując się argumentami, które są nadal aktualne i pomocne.
Ta książka jest inspirującym zbiorem dwunastu esejów, w których wyjaśniono najbardziej użyteczne dziś nauki najwybitniejszych myślicieli: Seneki Młodszego, Epikteta, Cycerona, Montaigne'a i wielu innych. Idee te zostały uporządkowane w logiczny sposób: najpierw prezentacja podstawowych zasad, później ich zastosowań, wreszcie przejście do bardziej złożonych i subtelnych przemyśleń. Stoicyzm został ujęty jako połączenie filozofii i psychologii, ze szczególnym wyjaśnieniem spostrzeżeń dotyczących ludzkiej natury, etyki i pokonywania życiowych problemów. Mimo upływu lat tezy i wnioski wybitnych stoików wciąż są zrozumiałe dla współczesnych czytelników. Dzięki nim możesz się doskonalić i praktykować stoicyzm: podążać ścieżką logiki, refleksji i wiedzy.
W książce między innymi:
czym jest osąd i jak się wiąże z rzeczami zewnętrznymi
bogactwo, przyjemność a prawdziwa wartość
stoicyzm a osądy innych ludzi
emocje, przeciwności i praktyka cnoty
krytycy stoicyzmu i ich przemyślenia
Stoicyzm: praktykuj spokój, odnajdziesz szczęście!
O autorze
Dr Ward Farnsworth jest dziekanem Wydziału Prawa Uniwersytetu Teksańskiego i kierownikiem Katedry Prawa im. Johna Jeffersa. Przez wiele lat pracował jako praktykujący prawnik, jednak lepiej jest znany ze swoich książek dotyczących prawa, filozofii i retoryki. Jest też autorem publikacji naukowych z zakresu ekonomicznej analizy prawa, orzecznictwa i psychologii poznawczej.
Napisana w zachwycającym stylu jedyna powieść Oscara Wilde’a. Historia młodzieńca, który sprzedał duszę w zamian za wieczną młodość i piękno. Gdy spotyka na swej drodze cynicznego bywalca salonów Henryka, znajomość ta nie pozostaje bez wpływu na jego niewinną duszę. A kiedy urzeczony urodą chłopca malarz Bazyli Hallward maluje jego portret, Dorian wyraża życzenie, by na zawsze zachować piękno, jakie uchwycił portrecista. Od tej chwili każdy występek, każdy grzech, który wyrządza bliźnim, znajduje odzwierciedlenie w obrazie, sam Dorian jednak zachowuje niczym nieskażoną urodę. By zaspokoić własne potrzeby, bez skrupułów zaczyna ranić innych. Gdy powieść ujrzała światło dzienne w 1890 roku, wywoła skandal i przyczyniła się do ugruntowania reputacji poety jako pozbawionego moralności dandysa. Kilka lat później książkę oraz przedstawiony w niej dylemat estetyczno-moralny włączono do procesu wytoczonego poecie za związki homoseksualne, który zakończył się karą więzienia. Sam Wilde pisał w listach o kontekście autobiograficznym powieści: „Sam dostrzegam w sobie Bazylego Hallwarda. Świat widzi we mnie lorda Henryka. Kiedyś, być może w innej epoce, chciałbym stać się Dorianem”.
Santiago, un jeune berger andalou, part a la recherche d'un trésor enfoui au pied des Pyramides. Lorsqu'il rencontre l'Alchimiste dans le désert, celui-ci lui apprend a écouter son coeur, a lire les signes du destin et, par-dessus tout, a aller au bout de ses reves.Merveilleux conte philosophique destiné a l'enfant qui sommeille en chaque etre, ce livre a déja marqué une génération de lecteurs.
Ścierka, piasek, szczur, talerz, pąk, kiełbasa, wiśnia, kurz – egzystencjalny konkret to podstawa rozważań Jolanty Brach-Czainy w książce Szczeliny istnienia. Wydany po raz pierwszy w 1992 roku esej był wielkim wydarzeniem literackim. Zyskał miano książki kultowej, „biblii feminizmu”. Przede wszystkim jednak czytelnicy odbierali te niewielkie objętościowo teksty bardzo osobiście, ponieważ pada w nich pytanie nawet nie o to, jak powinniśmy istnieć, ale o to, jak rzeczywiście istniejemy.
Filozofia codzienności Jolanty Brach-Czainy bierze się z zadumy na tym, co blisko, dookoła nas, czego doświadcza każdy człowiek. „Podstawę naszego istnienia stanowi codzienność. A że fakt istnienia przeżywamy jako niezwykle ważny, więc ogarnia nas zdumienie, ilekroć uświadamiamy sobie, że upływa ono na drobiazgach”. Obcinanie paznokci, wynoszenie śmieci, ścielenie łóżka, zmywanie naczyń, obieranie ziemniaków – każda z tych czynności ma w oczach filozofki wymiar egzystencjalny i metafizyczny. Brach-Czaina dopatruje się egzystencjalnego sensu zarówno w rodzeniu się czy umieraniu, jak i w jedzeniu czy codziennym krzątaniu się po domu. Podobnie można go dostrzec w każdej z otaczających nas rzeczy, o ile tylko zechcemy zamilknąć i pozwolić tym przedmiotom codziennego użytku, zdarzeniom potocznym, sytuacjom oczywistym i swojskim drobiazgom przemówić. O ile tylko pozwolimy sobie na myślenie o nich i ich analizę.
Szczeliny istnienia pokazują nam, że „codzienność jest nie tylko bezpieczną, płytką laguną nieruchomej nudy, lecz także samym środkiem bytowania, miejscem podstępnej, głębinowej, nieprzejednanej walki sił istnienia i unicestwiania”.
Zagadnienia Filozoficzne w Nauce – najstarsze polskie czasopismo poświęcone filozofii w nauce.
Specyfiką ZFN jest odwoływanie się do badań interdyscyplinarnych; interesują nas zagadnienia związane z filozofią przyrody, filozofią i historią nauki a także relacje nauki i wiary.
ZFN wyrasta z długiej tradycji krakowskiej filozofii przyrody sięgającej II poł. XIX wieku.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
