"Sokratesowa zasada gnoti s auton - zasada poznania samego siebie, poznania człowieka, pozostaje na zawsze podstawowym zadaniem prawdziwej filozofii. A zadanie to już samo z siebie jest zadaniem etycznym." (kard. Marian Jaworski). Idea ta jest również sednem filozoficznego myślenia Jana Galarowicza, autora wielotomowej filozofii człowieka pt. Antropodramatyka, który uważa, że realizacja tej doniosłej i pięknej zasady nie jest możliwa bez rozświetlenia przede wszystkim relacji interpersonalnych, czemu poświęcił poprzedni, V tom (Antropodramatyka. Nie jesteśmy samotnymi wyspami), i aksjologiczno - etycznego wymiaru człowieka. Opierając się na elementarnej intuicji aksjologicznej i etycznej oraz jej opisie przez fenomenologów, Galarowicz zasadniczo jednak nie analizuje istoty wartości, sposobu ich istnienia itp., lecz przede wszystkim pyta - idąc tropem ks. Józefa Tischnera - "jak ja wobec nich istnieję, czy je realizuję, czy się im sprzeniewierzam". Rozwija prawdę o człowieku jako arcycennym dobru oraz o sposobach jego uczestniczenia w wartościach, w szczególności zaś o etycznym stosunku do nich. Książka nie jest rozprawą akademicką, mimo że zawarte w niej rozważania są solidnie udokumentowane, lecz ma charakter eseistyczno - popularyzatorski i mądrościowy oraz została napisana "stylem Tatarkiewicza" - w sposób klarowny i komunikatywny, dzięki czemu jej czytelnikami mogą być nie tylko studenci filozofii i innych dyscyplin humanistycznych oraz nauczyciele i duszpasterze, ale także osoby, którym zależy na głębszym rozumieniu siebie i innych ludzi oraz na mądrzejszym, sensowniejszym i piękniejszym życiu.
W podręczniku zaprezentowano zasady poprawnego myślenia oraz poprawnego rozumienia, stosowania i formułowania tekstów aktów prawnych. Książka zawiera obszerny wykład logiki, wzbogacony wieloma przykładami zastosowań z dziedziny prawa. Oprócz tradycyjnie przedstawianego w tego typu publikacjach wyboru tematyki logicznej - z zakresu semiotyki, logiki formalnej, ogólnej metodologii nauk - omówiono problemy interpretacji wypowiedzi modalnych, a także zastosowania logiki w procesie tworzenia, stosowania i wykładni prawa. Opracowanie uzupełnia zestaw pytań testowych, który pozwala na sprawdzenie zdobytych wiadomości. Przy każdym pytaniu zamieszczono numer boczny kierujący do fragmentu tekstu zawierającego podstawę teoretyczną do udzielenia poprawnej odpowiedzi.
Ksenofont (ok 430 p.n.e.-355 p.n.e.) - grecki filozof, historyk, żołnierz, uczeń Sokratesa, któremu poświęcił kilka swoich prac, a w innych zajmował się ustrojem politycznym, historią greckich miast, a nawet jeździectwem i łowiectwem, dochodami. Znaczną część tej książki zajmują wlaśnie pisma w obronie Sokratesa. Sam zaś Sympozjon to polemiczny tekst w stosunku do "Uczty" Platona. Grecki wyraz sympozjon odpowiada polskiemu wyrażeniu uczta lub biesiada, przy czym odnosi się to slowo stricte do dalszej części biesiady, gdy toczą się rozmowy, śpiewy, zabawy towarzyskie, nie zaś posiłek. Ksenofont polemizując z Platonem chce pokazać swojego mistrza Sokratesa w jak najlepszym świetle, wesołego wprawdzie lecz zawsze moralizującego i szlachetnego. W kolejnych tekstach zajmuje się ksenofont historią Cyrusa, tyranią ("Hieron"), dziejami Hellady, ustrojem Sparty i wreszcie ekonomiką - pochwałą rolnictwa jako podstawy (obok wojska) państwowości.
"Mały świat jednego człowieka" traktuje przede wszystkim o zagadnieniach wyobraźni i obrazu w nauczaniu Stefana Kucharskiego oraz sposobie jego obrazowania zawsze zogniskowanym na "mały świat jednego człowieka".Stefan Kucharski - barokowy karmelita, autor pism ascetyczno-mistycznych, w młodości dworzanin królewski na Wawelu, przez swoich zakonnych współbraci uważany za polskiego Jana od Krzyża. Jako dojrzały zakonnik był spowiednikiem Teresy od Jezusa Marchockiej oraz doradcą królów, biskupów i dygnitarzy. Z powodu wojen kozackich musiał opuścić klasztor w Lublinie i razem z karmelitankami uchodzić do Budzisława w Wielkopolsce, później z powodu epidemii - do Grabowca, gdzie zmarł w wieku 58 lat. Zakonnik przez ponad dwadzieścia ostatnich lat swojego życia był sparaliżowany i niewidomy. Swe nauki dyktował jednemu ze współbraci.
Pewnego razu mój przyjaciel Gary Snyder powiedział, że nie sposób ratować świata, jeśli się nie zrozumie, że nie potrzebuje on zbawienia. Hindusi twierdzą, że zmierzamy do końca Kali Jugi – epoki destrukcji, która powtarza się co cztery miliony lat. Jeśli mają rację, znaczy to, że katastrofa ekologiczna, z którą się mierzymy, to zwyczajna okresowa
śmierć naszego światowego systemu. Z tej perspektywy nie ma w tym nic tragicznego. Tak po prostu się dzieje. I można się z tym pogodzić jak ze śmiercią każdej jednostki. Powiecie, że taki pogląd uczyni nas chłodnymi i obojętnymi, ale to nieprawda. Jeśli wiecie, z czym się mierzycie, i nie walczycie z tym, to się tego nie obawiacie, a jeśli nie kierujecie się strachem, możecie łatwiej poradzić sobie z tą sytuacją. Troska o planetę i życie na niej, dbanie o jej przetrwanie to nie szalony obowiązek. To czysta przyjemność”.
Tak po prostu to pochwała fikuśności życia. Watts opisuje jego kręte ścieżki i namawia nas do tego, byśmy docenili jego niesamowitość i nieprzewidywalność. Rozprawia się z dogmatami, które próbują narzucić sztywne ramy temu, co z natury płynne i wieloznaczne. Postuluje prawdziwy materializm, który nie ma nic wspólnego z kultem abstrakcyjnych pieniędzy, a jest zachwytem nad namacalnością, zmysłowością naszego istnienia. Istnienia będącego wartością samą w sobie.
Chrześcijaństwo i kultura klasyczna Jaroslava Pelikana to jedna z najważniejszych prac XX-wiecznej historii teologii, pozwalająca nam głębiej poznać i zrozumieć nasze religijne, kulturowe i duchowe korzenie. Doskonale udokumentowana i przemyślana konstrukcyjnie praca jest zwieńczeniem wieloletnich badań i refleksji nad relacją między chrześcijaństwem a kulturą klasyczną. Polemizuje w niej z głośną koncepcją Adolfa Harncacka, który hellenizację chrześcijaństwa opisywał jako zafałszowanie istoty Objawienia. Pelikan, przyglądając się w pierwszym rzędzie myśli Ojców Kapadockich, czyli trzech wybitnych teologów wczesnochrześcijańskich: Bazylego Wielkiego, Grzegorza z Nazjanzu i Grzegorza z Nyssy, omawia ich wkład w rozwój chrześcijańskiej doktryny oraz sposób, w jaki w swoich pismach odnosili się do dziedzictwa klasycznego.
Celem niniejszej pracy jest analiza tabu i przesądów w Chinach w aspekcie kulturowym i językowym. Za punkt wyjścia do badań przyjmuję teorię obrzędów Arnolda van Gennepa, teorię tabu Mary Douglas i jej kontynuację w postaci teorii Jerzego S. Wasilewskiego.
W Chinach, mimo odmiennych uwarunkowań historycznych, religijnych, filozoficznych oraz językowych ten mianownik okazał się podobny – jest nim również próba ustanowienia sytuacji idealnej, wzorcowej, harmonijnej. Ale jest to sytuacja, w której akcentuje się dodatkowy aspekt –
dobrostan, rozumiany jako pomyślność, długowieczność i bogactwo. Harmonia zaś jest definiowana przez chińskie pojęcia filozoficzne, takie jak yin i yang, pięć pierwiastków, zodiak, energia qi. Wiele zakazów występujących w Chinach jest bardzo podobna lub wręcz identyczna z zakazami występującymi w europejskiej (polskiej) kulturze ludowej. Jednakże istnieją również liczne różnice – w materiale chińskim istnieje ogromna ilość zakazów uwarunkowanych lingwistycznie, mających swe źródło w homofonicznej strukturze języka chińskiego. Podsumowując – tabu i przesądy chińskie są uwarunkowane zarówno kulturowo, jak i językowo.
Joanna Afek to absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego (Instytut Socjologii) oraz Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (Katedra Azjatystyki). Sinolog i socjolog. Jako adiunkt wykłada na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim historię i kulturę Chin. „Tabu w kulturze chińskiej” to książka napisana na podstawie doktoratu.
Na początku lat trzydziestych XX wieku gwałtownie wzrastająca siła faszyzmu i tendencji nacjonalistycznych postawiła przed Europą wizję lawinowego upadku demokracji w kolejnych krajach. Było w tym czasie niemal pewne, że Mussolini i Hitler wskazali drogę, którą pójdzie legion. Bataille, od początku świadom groźby gigantycznej katastrofy, wiedział, że skuteczne przeciwstawienie się postępom faszyzmu będzie możliwe tylko wtedy, gdy to całkowicie nowe, fascynujące zjawisko zostanie dogłębnie zbadane i zrozumiane. Co takiego w faszyzmie było rzeczywiście nowe? Skąd wziął się jego tryumf? Jakie są jego podstawy społeczne? Na jakie potrzeby faszyzm odpowiada i skąd czerpie swoją siłę? W tekstach zebranych w niniejszym zbiorze Bataille próbuje udzielać odpowiedzi na te pytania, występując co chwilę w innej roli jako zdystansowany teoretyk, jako polityczny aktywista, jako twórca religijnej sekty, jako nietzscheański myśliciel. Pierwszy z tych esejów pisany był w roku dojścia Hitlera do władzy, ostatni na trzy miesiące przed wybuchem wojny.
Ta książka ma w rzeczywistości dwóch, a nawet trzech bohaterów. Mimo że jako autor figuruje Liezi, czyli Mistrz Lie, jest to raczej Prawdziwa Księga Mistrza Lie, a nawet dwóch mistrzów: Lie (Lie Ji Kou, Lie Yukou) i Jang Dszu (Yang Zhu). Podzielony na osiem ksiąg zbiór krótkich przypowieści, zawiera w pierwszej partii wypowiedzi Liezi lub historie z jego udziałem, a w końcowej nauki Jang Dszu. Tytuł dodano w VIII wieku. Księga zalicza się do grupy kilku kanonicznych dzieł taoizmu. Trzecim bohaterem jest Richard Wilhelm (1873-1930), niemiecki klasyk współczesnej sinologii, który Księgę przełożył z chińskiego na niemiecki i opatrzył szczegółowymi komentarzami. Okres życia, a nawet samo realne istnienie Liezi są przedmiotem kontrowersji. Wilhelm jest skłonny uznać, że Liezi istniał naprawdę i że urodził się w pierwszej tercji V wieku p.n.e. Jang Dszu byłby mu mniej więcej współczesny. Tytuł (oddawany też jako Prawdziwa Księga Pustki) Prawdziwa Księga Tryskającego Praźródła, to nie całkiem dokładny przekład przekładu Wilhelma Das wahre Buch vom quellenden Urgrund, czyli dosł. Prawdziwa Księga Tryskającej Prapodstawy, w czym odzwierciedla się upodobanie tego tłumacza do interpretowania chińskich myślicieli w terminach europejskiej filozofii. Sens w każdym razie jest taki, że dostępne nam zjawiska mają głębsze, niepostrzegalne źródło swego istnienia, ale źródło "wewnętrzne", nie zaświatowe - inaczej niż np. w europejskich religiach i metafizykach.
Bhagawadgita stanowi najbardziej zwięzły wyraz filozofii wieczystej w literaturze indyjskiej. Przemawiając bezpośrednio do naszej duszy, wskazuje przyczynę wszelkiego cierpienia materialne przywiązanie. Jako remedium na tę powszechną bolączkę ludzkości proponuje ścieżki właściwego działania w życiu, mistycznego wglądu, oddania i ostatecznie bezwarunkowej miłości. Swami B.V. Tripurari omawia w swej książce filozofię Bhagawadgity językiem człowieka współczesnego, nie gubiąc przy tym jej tradycyjnego przesłania. Odkrywa jej ukrytą prawdę w duchu swojej duchowej sukcesji, którą jest gaudijawedanta. Komentarz Swamiego charakteryzuje właściwa tej szkole głębia duchowego wglądu ukazanego w postmodernistycznym świetle. Dzięki temu czytelnik może uzyskać ogólne pojęcie o subiektywnym punkcie widzenia Śri Kryszny wypowiadającego Bhagawadgitę.
Platon (427 p.n.e.- 347 p.n.e.) - grecki filozof, uczeń Sokratesa, założyciel Akademii, twórca idealizmu i racjonalizmu. Mozna wręcz powiedzieć, że nie byłoby filozofii bez Platona. Napisał 35 dialogów. Do najważniejszych należą'OBRONA Sokratesa", "Fajdros", "Uczta", "Teajtet", "Parmenides" i właśnie Gorgiasz. Jest to - mówiąc skrótowo - dialog dotyczący retoryki, będący zarazem krytyką egoizmu i hedonizmu. Uczestnicy dialogu to Kalikles, Sokrates, Charefon, Pols i właśnie Gorgiasz. Dialog napisany krótko po śmierci Sokratesa jest pochwałą sokratejskiej noty, a jednocześnie krytyką swoistego rodzaju nihilizmu sofisty Gorgiasza i (acz innego rodzaju) jego ucznia Polosa. Polemizując z Kaliklesem porusza zaś Sokratesproblem wskazań życiowych: czy iść za drogą kariery, ale też za drogą natury, gdzie silniejszy zawsze zwalczy słabszego, czy ważniejsze jest poszukiwanie prawdy Podkreśla w "Gorgiaszu" Platon wymiar etyczny naszych działań.
Autor dowodzi, że człowiek jako część nieskończonej Zasady Wszechrzeczy nigdy tak naprawdę nie utracił swojej Boskości i Mocy. Jedynie błędna struktura myślenia oraz negatywne przekonania i słowa zaciemniły Jej pełne pojmowanie. Odłączając się od Prawdy, sami popadliśmy w grzech, ograniczenia, chorobę i śmierć. Ale wystarczy zmienić swoje myślenie, a osiągniemy wszystko jako władcy naszego przeznaczenia!
Odrzucając negatywne sugestie i wybaczając przeszłość, możemy dokonać niesamowitych rzeczy – uzdrawiać choroby, zapanować nad przyrodą, osiągnąć wieczną młodość, a nawet zapobiec fizycznej śmierci. Autor opisuje, jak wielcy mistrzowie Jezus, Budda czy Paramhansa Jogananda zdołali zwyciężyć rozkład swych ciał po „śmierci”. Podaje konkretne metody i praktyki, dzięki którym i my możemy posmakować triumfu ducha nad materią. Dzięki właściwym technikom oddechowym, koncentracji i medytacji, można podnieść wibracje do poziomu „światłości”, a tym samym wyeliminować choroby i regenerować tkanki.
Wielcy Mistrzowie żyjący setki, a nawet tysiące lat, obdarzeni potężną mocą panowania nad prawami natury, nie są mitycznymi postaciami z legend. Mogą oni przybierać kilka fizycznych ciał jednocześnie, przemieszczać się natychmiast w dowolne miejsce, materializować obiekty. Jak wykazuje autor, ich niezwykłe osiągnięcia to po prostu efekt pełnego dostrojenia się do boskiej obecności w sobie, do wewnętrznego „Chrystusa”, będącego transcendentalną naturą każdej istoty.
Ta książka jest wiernym tłumaczeniem oryginalnego pierwszego wydania.
Od pradawnych czasów na Dalekim Wschodzie żyją Mistrzowie – Oświeceni, którzy poznali sekret życia w harmonii z prawami rządzącymi Wszechświatem. Autor poznaje tych niezwykłych ludzi obdarzonych nadprzyrodzonymi mocami, którzy poprzez całe życie praktyk i medytacji osiągnęli najwyższy poziom rozwoju duchowego. Relacjonuje spotkania z nimi, ich zadziwiające zdolności i głębokie nauki, które przekazują ludzkości od wieków.
Z książki dowiesz się, jak poprzez zrozumienie duchowych prawd i praktykę, każdy człowiek może w pełni rozwinąć swój boski potencjał. Że nie ma rzeczy niemożliwych, gdy połączysz się z wewnętrznym Źródłem wszelkiej mocy. Że kluczem do prawdziwej wolności i szczęścia jest poznanie swojej prawdziwej natury. Poprzez swoje doświadczenia oraz rozmowy z Mistrzami autor poznaje głębokie prawdy na temat natury życia, śmierci, karmy, reinkarnacji i boskiej zasady przenikającej wszystko, co istnieje.
Ta książka to mapa wiodąca ku przebudzeniu i oświeceniu, które są w zasięgu każdego, kto zechce podążać ścieżką duchowego rozwoju. Nauczysz się z niej, jak przezwyciężyć dualność umysłu i zestroić się z Jednym Umysłem. Otrzymasz wskazówki, jak dokonać reorganizacji swego życia na wzór duchowych wartości oraz wykorzystywać potęgę wypowiadanego słowa, by tworzyć. Zdobędziesz wiedzę o pranie i sposobach korzystania z niej dla witalności i postępu duchowego.
Ta książka jest wiernym tłumaczeniem oryginalnego pierwszego wydania.
To fascynująca opowieść o grupie Amerykanów, którzy w 1894 roku wyruszyli na kilkuletnią wyprawę badawczą do wnętrza Azji. W Himalajach nawiązali kontakt z tajemniczymi Mistrzami żyjącymi w harmonii z naturą, którzy manifestują niezwykłe moce, zdolności umysłu i ducha. Mistrzowie, poprzez swoje codzienne życie i pracę, przekazują ludzkości głębokie duchowe prawdy.
Autor poznaje Ich filozofię opartą na Miłości, Mądrości i Prawdzie i opisuje wiele niezwykłych zdarzeń, których był świadkiem. Uświadamia sobie ogromną moc kryjącą się w ludzkich myślach i przekonaniach. Zrozumienie praw rządzących rzeczywistością pozwala Mistrzom panować nad zjawiskami uznawanymi za niemożliwe. Uzdrawiają chorych, komunikują się z naturą, przemieszczają się w czasie i przestrzeni, posługują się niewidzialnymi siłami, potrafią lewitować, manifestować przedmioty z uniwersalnej substancji oraz dokonują wielu innych zdumiewających rzeczy. Autor dowiaduje się o potędze myśli, która kształtuje rzeczywistość, oraz źródle wszelkiego dobra, jakim jest Bóg mieszkający w każdym człowieku. Mistrzowie uczą przede wszystkim, że każdy człowiek jest boskiego pochodzenia i może rozwinąć w sobie podobne moce i zdolności.
Poprzez wiarę i działanie w zgodzie z Wyższym Prawem, każdy może zamanifestować swoją pomyślność i szczęście. Jest to poruszająca i inspirująca opowieść o potencjale drzemiącym w ludzkości. Zachęca do poszukiwania prawdy poprzez doświadczenie, a nie przywiązywanie się do doktryn czy dogmatów.
Ta książka jest wiernym tłumaczeniem oryginalnego pierwszego wydania.
Karen Horney (1885-1952) urodziła się w Niemczech, była jedną z pierwszych kobiet, które ukończyły tam studia medyczne (1911).Niedługo potem zetknęła się z Freudowską psychoanalizą, którą studiowała pod kierunkiem Karla Abrahama.W 1932 roku podobnie jak wielu intelektualistów, wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych. Tam też powstały wszystkie jej książki, w których stopniowo coraz bardziej krytycznie odnosiła się do Freuda. Współpracowała i przyjaźniła się z Erichem Frommem, Margaret Mead, Paulem Tillichem i Ruth Benedict. Karen Horney poszukiwała i odkrywała nowe drogi nie tylko w psychoanalizie. Cała jej biografia o tym świadczy.Była kobietą bardzo odważną, niezależną i dociekliwą. Można powiedzieć, że zarówno swymi poglądami, jak i stylem życia wyprzedzała swoją epokę co najmniej o dwa pokolenia.Nasuwają się analogie z Marią Skłodowską-Curie. Może stąd, z tej nowoczesności, taka jej popularność do dzisiaj. Gdyby Alfred Nobel przewidział swoją nagrodę także dla humanistów, na pewno by ją otrzymała.Do jej najważniejszych dzieł należą "Nowe drogi w psychoanalizie", "Nasze wewnętrzne konflikty", "Autoanaliza" i "Neurotyczna osobowość naszych czasów" (wszystkie dostępne w serii Meandry kultury) Wykłady ostatnie obejmują pięć wygłoszonych przez w ostatnim roku życia na Uniwersytecie wykładów dotyczących jakości pracy psychoanalityka, swobodnym skojarzeniom, sposobom służącym zrozumieniu pacjenta stosowanym w psychoanalizie, trudnościom i strategiom obronnym, wreszcie rozważaniom zatytułowanym "Proces intelektualny czy doświadczenie emocjonalne"
Meandryczny esej, poszukujący formy bardziej pojemnej, pełen dygresji i nawrotów. Obraca się głównie – jak mówi tytuł – wokół milczenia i słów, zapytując o istotę rzeczywistości, status języka, nasz stosunek do słów, czyli tego, z czego zbudowany jest nasz świat. Analizując naturę słów, analizuje również teksty oraz ich przekłady – ponieważ przekład, jak pisze George Steiner, jest wzorcem każdego aktu komunikacji. Zadaje mnóstwo pytań, niekoniecznie dostarczając konkluzywnych odpowiedzi. Powraca uporczywie do tych samych wątków, przepytując teksty oraz ich autorów. Krąży wokół konstatacji, że język, pierwotnie dający wyraz rzeczywistości, obrósł tę rzeczywistość do tego stopnia, że stworzył alternatywne uniwersum, tej rzeczywistej rzeczywistości wcale niepotrzebujące.
Czy można spojrzeć na język w sposób świeży, wręcz naiwny? Jak bardzo i jak długo można pytać o jego naturę i zasadność? I co ujrzymy, gdy spróbujemy ogołocić nasze myślenie, zakwestionować same jego podstawy?
Edycja 2024. Publikacje dostosowane do zmian w podstawie programowej z 2024 r. Zawierają czytelne oznaczenia treści, które od września 2024 r. już nie obowiązują.
Wspomaga przyswajanie wiedzy i rozumienie treści filozoficznych poprzez przystępny język i różnorodne formy przekazu.
Dzięki odwołaniom do współczesnej rzeczywistości przybliża ważne zagadnienia filozoficzne i zachęca do samodzielnego ich rozważania.
Zaznajamia z interesującymi faktami z życia filozofów oraz źródłosłowem pojęć filozoficznych, dzięki czemu nawet trudne terminy stają się zrozumiałe dla uczniów.
Umożliwia sytuowanie omawianych zagadnień w kontekście historycznym i ukazuje wzajemne relacje pomiędzy myślami poszczególnych filozofów.
Polecenia i ćwiczenia umożliwiają rozwijanie umiejętności formułowania sądów, argumentowania oraz krytycznego myślenia, przydatnych na maturze z języka polskiego.
Osobliwe, niepodobne do innych, eseje Eliota Weinbergera przesuwają granice gatunku, oscylują między prozą poetycką a naukowym zapisem czy opowiadaniem. Autor, znawca kultury starożytnych Chin i Ameryki Południowej, tłumacz Borgesa, Paza i poezji chińskiej na język angielski, dzieli się tu swoimi pasjami – antropologa, archeologa, miłośnika natury – i wprowadza nas w świat zapomnianych wierzeń, mało znanych zjawisk, fascynujących analogii, zadziwiających powiązań między kulturami. Rozmach jego zainteresowań jest ogromny – od wierzeń Azteków po symbolikę gestów w średniowiecznym klasztorze benedyktyńskim i buddyzmie, od znaczenia wiatru w kulturze Chin po poezję Pounda i Yeatsa, nie pomijając świata roślin, zwierząt i czterech żywiołów. Te precyzyjne, wyciszone eseje są wyjątkowo oryginalną formą kontemplacji piękna i różnorodności świata.
Betonowe przydomowe grzybki, łabędzie z opon, rycerze i dinozaury z nakrętek i śrubek, galanteria religijna – to, co dla jednych jest nieinteresującym wykwitem bezguścia i szmiry, dla Olgi Drendy stanowi fascynujący materiał do badań nad polską innowacyjnością. Autorka, nawiązując do najlepszych tradycji rodzimej antropologii, w wernakularnej twórczości dostrzega przede wszystkim nieskrępowaną wyobraźnię, swobodne podejście do norm estetycznych i religijnych, szczyptę sentymentalizmu i przemyślność. Tropiąc wytwory pomysłowości, zarówno te z okresu PRL-u, jak i całkiem współczesne, Olga Drenda podróżuje po Polsce, odwiedza kolekcjonerów i twórców zwykłych-niezwykłych przedmiotów. Wyroby to świeże spojrzenie na zjawiska, które jedni chcieliby wyrugować z naszej przestrzeni publicznej, a inni uważają za niegodne uwagi.
Dlaczego w świecie organizmów żywych figurą geometryczną najczęściej spotykaną jest pięciokąt, w nieożywionym zaś - sześciokąt? Dlaczego nie tylko dzieła kunsztu ludzkiego, ale i twory przyrody wykazują w swej budowie określone proporcje liczbowe? Czy to przypadek, że te proporcje wyrażają się bardzo często "złotą liczbą" 1,618 i że napotykamy je zarówno w ciele ludzkim, jak i w egipskich piramidach? Czy rację mieli starożytni greccy mędrcy twierdzący, że fundamentem struktury wszechświata jest liczba, on sam zaś żyje i pulsuje w jednym uniwersalnym rytmie, dającym się wyliczyć? Na powyższe (i wiele innych) intrygujące pytania stara się odpowiedzieć w niniejszej książce Matila Ghyka, dziś prawie całkiem zapomniany matematyk, filozof, pisarz i dyplomata pochodzenia rumuńskiego. Złota liczba, wydana pierwotnie po francusku, robiła prawdziwą furorę w Europie lat trzydziestych XX w. Autor, wykorzystując bogaty materiał historyczny i porównawczy z różnych dziedzin - od fizyki atomowej poprzez dzieje architektury i sztuki aż po biologię - śledzi historię "złotej liczby" i związanych z nią pojęć rytmu oraz harmonii w kulturze zachodniej od czasów Pitagorasa do dziś. I dochodzi do zaskakującego wniosku, że geometryczna, oparta na liczbie interpretacja świata, będąca odkryciem Pitagorasa i przez całe wieki stanowiąca rdzeń ezoterycznego nauczania w tajemnych bractwach (po nowożytne wolnomularstwo!) to nie tylko historyczny wyróżnik zachodniej cywilizacji, lecz także jedno z żywych do dziś jej źródeł; przecież poszukiwanie przez fizyków nowych geometrii przestrzeni to nic innego - twierdził B. Russell - jak nawrót do pitagoreizmu... Złota liczba to fascynujące studium dziejów, kultury i zarazem pełne niespodzianek odkrywanie jej tajemnic, często dziś już zapomnianych. Książkę dopełniają liczne ilustracje. Przedmową poprzedził ją Paul Valery, posłowiem - Mircea Eliade. Ireneusz Kania Wprowadzając w problematykę swej książki, autor najpierw na nowo definiuje ideę proporcji i pojęcia pokrewne, przypomina podobieństwa i różnice w formie i rytmie, między życiem a materią niezorganizowaną. Przedstawia teorię Moessela o planach architektonicznych: egipskich, greckich i gotyckich. Omawia kompozycję brył architektonicznych, korekcje optyczne, rytm poetycki, relacje między rytmami, regułami, magią. Próbuje wykazać, że pitagoreizm z jego geometrią przekazywany był poprzez "złoty łańcuch" nie tylko w sztuce (Platon, Witruwiusz, budowniczowie: Pacioli, Leonardo) czy matematyce (Platon, Nikomach z Gerozy, Pacioli, Kepler, Kartezjusz, Russell, Einstein), lecz również w innych dziedzinach.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
