Wiosna, lato, jesień, zima. Dawniej to natura wyznaczała rytm życia człowieka. Człowiek się do niej dostosowywał, a jednocześnie musiał się z nią zmagać. Połączenie tych dwóch elementów – harmonii i walki – stworzyło niepowtarzalną kulturę i styl życia, które nazywamy góralszczyzną.
Ksiądz Józef Tischner był zawsze mocno związany z górami. Cała jego filozofia była przepełniona mądrością ludzi gór. Miał zwyczaj mawiać, że jeśli czegoś nie da się przełożyć na góralski, to znaczy, że w ogóle nie warto się tym zajmować. Jego myśli inspirują, pobudzają do refleksji. W świecie rozdzieranym konfliktami przywracają pokój i poczucie sensu.
Ks. Józef Tischner – ksiądz, filozof, publicysta. Profesor Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, współzałożyciel wiedeńskiego Instytutu Nauk o Człowieku. Kapelan Związku Podhalan. Kawaler Orderu Orła Białego.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
„Wołanie o prawo i sprawiedliwość” to głos setek pokoleń ludzi skazanych ze swej natury na życie we wspólnocie. Z racji swej struktury człowiek nie jest samowystarczalny, do pełnego rozwoju potrzebni mu są inni ludzie, potrzebna jest mu ludzka społeczność. Przychodzi na świat i kształtuje się w rodzinie, z czasem najbliższym środowisku, w końcu nabiera świadomości przynależności do szerszej społeczności narodu i określonej kultury. Odczuwając i analizując swą przynależność, odczuwa też i z czasem coraz bardziej uświadamia sobie swą odrębność. Życie społeczne powoduje potrzebę ładu, porządku i zarazem władzy. Wskazany w tytule problem wskazuje na charakter tej władzy. Aczkolwiek dla wierzących oczywiste jest, że skoro Bóg stworzył człowieka „skazanego” niejako na życie we wspólnocie ludzkiej, to zarazem stworzył fenomen władzy, nie mają też oni wątpliwości, że Stwórca nie dał nikomu władzy nad innymi, nie wskazał władcy, ale wyznaczył charakter władzy, nadał jej treść, oddzielił władzę legalną od uzurpacji, dobrą od złej. Człowiek po władzę nad innymi, po władzę w społeczności sięga sam - za zgodą lub przy sprzeciwie innych, ale czy wie, czego chce naprawdę? Czy chce panować, czy służyć?
Lektura książki wskazuje jednoznacznie, że władza w pierwotnym zamyśle swego Stwórcy miała mieć charakter pomocniczy wobec wspólnoty i jej członków. Władza oparta na przemocy i przymusie była, jest i będzie zawsze i wszędzie odrzucana, o ile jej celem będzie zmuszanie człowieka do złego. Od początków ludzkiej cywilizacji, na co wskazuje zebrany w tej książce materiał źródłowy i jego analiza, człowiek domaga się władzy sprawiedliwej i prawej, dla której wzorem byłby boski projekt. Domaga się więc władzy, która wypełniałaby swe Boskie posłannictwo utrzymując w ludzkiej społeczności panowanie sprawiedliwego prawa.
W książce omawiana jest myśl polityczna i społeczna zawarta w religijnych tekstach starożytnych Żydów: Starym Testamencie, apokryfach żydowskich i pismach z Qumran. Autor podkreśla fundamentalne znaczenie podstawowych koncepcji politycznych: Przymierza i Prawa. Najwięcej miejsca poświęca analizie biblijnej ideologii królewskiej oraz omówieniu miejsca proroków w teokracji Starego Testamentu. Opisuje także koncepcję diarchii, czwórpodziału władzy i tendencje antymonarchiczne. Prezentuje unikalną ideę braterskiej wspólnoty Ludu Boga Jahwe zawartą w Pięcioksięgu i omawia myśl społeczną w pozostałych pismach żydowskich (sprawiedliwość, praca, bogactwo i ubóstwo, zysk ekonomiczny, lichwa itd.). Po omówieniu stosunku autorów tych pism do innych ludów kreśli obraz instytucji społecznych: własności, małżeństwa, niewolnictwa i wojny. Wszystko to zostało ukazane na dobrze zarysowanym tle starożytnej cywilizacji Bliskiego Wschodu i Egiptu.
Książka została napisana podczas bolesnych doświadczeń, jakich doznali Autorzy – buddyjscy mistrzowie technik medytacyjnych. O swoich trudnych zdarzeniach opowiedzieli w książce, opisując je w formie przypowieści. Dowiadujemy się z nich jak należy postępować, aby dostrzegać dobro i akceptować życie wraz ze wszystkimi jego niedoskonałościami. Ajahn Brahm podpowiada, że zamiast żywić urazę do innych, karać i straszyć, powinnyśmy użyć czegoś znacznie potężniejszego – dobroci, delikatności i przebaczenia budującego pokój w naszym życiu. Natomiast Mistrz Guojun przekonuje, że jedynym wyjściem jest poddanie się chwili, bo to ona przynosi powiew prawdziwego wyzwolenia. Do szczęścia potrzeba naprawdę niewiele!
Nowe wydanie światowego bestsellera literatury popularnonaukowej, część pasjonującej serii 50 idei, które powinieneś znać.Czym jest sztuka?Czy zwierzęta odczuwają ból?Skąd wiesz, że nie jesteś tylko mózgiem w naczyniu?Czy nieistniejący król może być łysy?Omówienie tych i innych zagadnień znajdziesz na kartach tej książki. W 50 przystępnych, ciekawie napisanych i miejscami zabawnych esejach autor rozważa kwestie nurtujące filozofów od czasów starożytnych do dzisiaj, jak świadomość, etyka, tożsamość, granice wiedzy, wiara, sprawiedliwość i piękno. Pokazuje, że problemy, które stara się rozwiązać filozofia, są ponadczasowe i dotyczą każdego człowieka. Opisując poszczególne koncepcje i idee, odwołuje się do codziennych obserwacji, by następnie ujawnić ich potencjał wywołania filozoficznej refleksji.50 idei, które powinieneś znać to seria książek wprowadzających w fascynujący świat pytań i zagadnień tych trudnych oraz tych zupełnie podstawowych które od dawna towarzyszą ludzkości w jej misji zrozumienia świata. Seria prezentuje najważniejsze teorie i idee głównych dziedzin wiedzy, stanowiąc świetny punkt wyjścia do dalszej nauki. Obowiązkowa lektura każdego początkującego erudyty!
Całe nauczanie Upaniszadów można sprowadzić do jednego przesłania – możesz uzyskać zupełnie nowe widzenie wszystkiego, gdy pokonasz dualistyczną naturę umysłu. To inne widzenie w tradycjach mistycznych nazywamy oświeceniem, nirvaną, samadhi, zbawieniem. Oświecenie, które jest centralnym motywem wszystkich nauk duchowych Wschodu (i de facto ludzkości), nie jest pokonaniem, zrozumieniem, osiągnięciem, gdyż w tych podejściach potrzebny jest przedmiot, który zostaje pokonany, zrozumiany czy osiągnięty.
Oświecenie nie jest niczemu przeciwne, jest stanem poza dualizmem interpretacji umysłu. Nie więcej i nie mniej, nie lepiej i gorzej, nie ładniej i nie brzydziej, nawet nie ponad – poza. Nie ma w tym żadnej ilości, żadnej skali porównawczej. Dlatego oświecenie możliwe jest dla każdego człowieka, niezależnie od tego, kim jesteś, co robisz, jak wyglądasz, jakie masz doświadczenie, jaką wiedzę, ile lat, ile dobrych uczynków i zasług, jaką pracę wykonujesz, jak żyjesz.
Oświecenie jest poza naszym światem zwykłego postrzegania i interpretowania. Współczesna nauka mogłaby powiedzieć, że jest światem równoległym. Jest tu i teraz, a jednak w innej przestrzeni.
Świat Lao Tzu jest zupełnie inny od światów filozofii, religii, etyki. Nie jest to nawet sposób życia.Lao Tzu niczego nie naucza, sam tym jest. Nie jest kaznodzieją, jest obecnością. Lao Tzu nie ma żadnej doktryny dla ciebie, ma tylko siebie i dzieli się tylko sobą.Gdyby był filozofem, wszystko byłoby proste, zrozumiałbyś go. Jest on tajemnicą, bo nie jest filozofią. Nie jest nawet anty-filozofią, ponieważ i filozofia, i anty-filozofia, polegają na logice.Lao Tzu jest absurdalny.Filozofie polegają na logice, tak samo jest z anty-filozofiami, dlatego anty-filozofie nie są niczym innym jak tylko filozofiami. Nagarjuna, wielki anty-filozof, wciąż jest tylko filozofem. Mówi, argumentuje i dyskutuje w taki sam sposób jak każdy filozof. Wypowiada się przeciwko filozofii, argumentuje przeciwko filozofii, ale to spieranie się jest takie samo.
Migawki z frontu
Reporter wojenny nie tylko jest autorem pokazującym za pomocą pióra czy kamery rzeczywistość krajów opanowanych konfliktami, lecz także, wybierając ten zawód, przyjmuje misję: odpowiedzialne, ale i trudne zadanie odkrywania prawdy. Obecnie – ze względu na łatwość w udostępnianiu informacji w medialnym świecie i szerzenie się fake newsów – jest to zadanie tym trudniejsze, wymagające nieustannej czujności.
W Temacie Miesiąca:
Jak wygląda praca reportera wojennego? Którzy korespondenci ukształtowali sposób relacjonowania konfliktów i myślenia o nich? Czy reporter powinien angażować się osobiście w przedstawiany problem? Jak pisać, aby pozostać w zgodzie z prawdą, a zarazem atrakcyjnie dla czytelnika?
Odpowiedzi udzielają: Wojciech Jagielski, Winston Churchill, Jakub Kuza i Honorata Zapaśnik
Ponadto w numerze:
Europa po bułgarsku
Ludowa mentalność, nostalgia, różany przemysł i robota, która nie ucieknie
Wkurzam się razem z wami
Rozmowa z ks. Grzegorzem Strzelczykiem o kondycji Kościoła
Tischner vs tomizm
Czy po najważniejszym sporze w powojennej polskiej filozofii pozostało tylko rozczarowanie?
Dziennik Kairosu Filipa Springera
„Świadomość kroczącej Katastrofy sprawiła, że Rost postanowił zmienić swoje życie”
Nowe, piąte wydanie zawiera liczne uzupełnienia, zwłaszcza dotyczące filozofii współczesnej oraz bibliografii. Dodano też słownik wybranych terminów filozoficznych i indeks rzeczowy, co znacznie zwiększa wartość dydaktyczną książki, która służy jako podręcznik dla studentów, dla samouków i pomoc dla nauczycieli. Wstęp do filozofii treściwie, z dbałością o precyzję sformułowań, wprowadza w różne koncepcje filozofii i różne dziedziny rozważań filozoficznych, szczególnie eksponując problematykę teorii bytu, teorii poznania i teorii człowieka. W strukturze Wstępu można zauważyć dwie części: metaprzedmiotową, która dostarcza informacji pozasystemowych, jakby encyklopedycznych, równomiernie omawia różne ujęcia, oraz przedmiotową, która ujawnia nachylenie autorskie, eksponuje stanowisko tomistyczne i ujęcia fenomenologiczne (w wersji R. Ingardena). Zwracamy uwagę na układ i bogactwo bibliografii, doprowadzonej do roku 2006. Załączony słownik (opracowany przez drą Jacka Wojtysiaka) nie tylko porządkuje znaczenia terminów, ale i niekiedy uzupełnia wiadomości zawarte w tekście.
Biographia literaria (1817) Samuela Taylora Coleridge'a to zbiór szkiców o tematyce filozoficznej i krytycznoliterackiej, ujętych w ramy autobiografii intelektualnej. Dzieło powstało z połączenia dwóch tekstów, pierwotnie planowanych jako osobne książki.Pierwsza z nich miała być esejem filozoficznym - krytyką anglosaskiej, asocjacjonistycznej filozofii umysłu (Locke'a, Hume'a, Hartleya) z pozycji idealizmu transcendentalnego (Kanta i Schellinga), z którym Coleridge zapoznał się w Niemczech; druga - obszernym podsumowaniem stosunku Coleridge'a do twórczości i programu literackiego jego wielkiego przyjaciela i poety, Williama Wordswortha, wskazaniem jego mocnych i słabych punktów. Z tego połączenia filozofii i krytyki literackiej zrodziły się oryginalne pomysły, takie jak rozróżnienie wyobraźni i fantazji jako dwóch różnych władz umysłu oraz idea "zawieszenia niewiary" jako zasady tworzenia fikcji literackiej.Całość wzbogacają erudycyjne dygresje oraz barwne anegdoty ukazujące panoramę społeczeństwa brytyjskiego w okresie wojen z rewolucyjną, a następnie napoleońską Francją.
The Hermetic Museum takes readers on a magical mystery tour spanning an arc from the medieval cosmogram and images of Christian mysticism, through the fascinating world of alchemy to the art of the Romantic era. The enigmatic hieroglyphs of cabalists, Rosicrucians, and freemasons are shown to be closely linked with the early scientific illustrations in the fields of medicine, chemistry, optics, and color theory. Even for those with no knowledge of the fascinating history of alchemy, this book is a delight to explore. Each richly illustrated chapter begins with an introduction and quotes from alchemists by specialist Alexander Roob. The roots of surrealism and many other more recent artistic movements can be found in this treasure trove.
Autorzy zebranych w tomie artykułów podjęli się refleksji nad rolą zmysłowości w literaturze, języku i kulturze. Przedstawiciele humanistyki, filozofii i nauk o sztuce skupili się na zbadaniu tego, jaki obraz zmysłów ujawnia się w wybranych tekstach o charakterze literackim i paraliterackim, a także w dziełach plastycznych, filmowych czy wypowiedziach potocznych. Refleksji poddano wpływ postrzegania zmysłowego na recepcję tekstów kultury. Celem zebranych artykułów jest analiza m.in. sposobów kreacji i percepcji dzieł literackich, malarskich, architektonicznych czy doświadczeń zmysłowych w różnych społecznościach - od antycznych filozofów i średniowiecznych mistyków po przedstawicieli współczesnych subkultur.Toma skierowany jest do przedstawicieli nauk humanistycznych i społecznych. Szczególnie literaturoznawców, kulturoznawców, lingwistów. Mamy nadzieję, że - mimo iż zebrane teksty nie odpowiadają na wszystkie pytania związane z kategorią zmysłowości lektura stanie się źródłem inspiracji do dalszych badań.
Książka przedstawia aktualne dyskusje programowe w europejskich partiach socjaldemokratycznych.
W debacie - obok polityków takich jak Tony Blair, Gerhard Schroeder - udział biorą wybitni filozofowie, socjologowie i ekonomiści: Ralf Dahrendorf, Anthony Giddens, Michael Ehrke, Heiner Flassbeck, Andrew Glyn, Steward Wood, Mario Nuti, Marisol Touraine, Tadeusz Kowalik.
„Pomysł na serię książek zatytułowanych Terapia Filozoficzna narodził się, kiedy uzbierało się już trzydzieści tekstów z filozofii praktycznej, które napisałam i czytałam oraz omawiałam na forum Salonów Filozoficznych. (...) Wszystkie teksty są też fundamentem prowadzonej przeze mnie terapii filozoficznej. Każdy tom zawiera 9 tekstów problemowych, a ostatni, 10. tekst, poświęcony jest wybranemu przeze mnie filozofowi. Wybieram myślicieli, którzy są mi bliscy i których teksty pomagają nam w czynieniu refleksji nad naszym życiem”. Praktyczny wymiar tekstów Urszuli Wolskiej sprawia, że są one pomocą dla tych, którzy nie tylko pragną pogłębić namysł nad własnym życiem, ale także chcą uczynić je lepszym dla siebie i innych; lepszym, tzn. bardziej ludzkim, otwartym na Prawdę, Dobro i Piękno w świecie, a przede wszystkim w drugim człowieku jako osobie rozumnej i wolnej. Wbrew dominującemu przeświadczeniu, często wywołanemu w nas nawałem kłopotów i problemów, jakie spadają na nas każdego dnia, nasze życie rzeczywiście może być lepsze. Możemy żyć lepiej i być lepszymi dla innych, a wtedy i ich życie uczynić dostatniejszym, przyjemniejszym, piękniejszym. By tak było, potrzeba jednak przede wszystkim, byśmy uczynili nasze życie rozumniejszym. Musimy używać rozumu, być świadomymi faktu swej wolności...
To są warunki konieczne i zarazem możliwe do spełnienia, choć wymagają nieco wysiłku. Możemy je spełnić, bo każdy z nas jest zdolny do życia rozumnego i wolnego, właśnie w tej kolejności. Nie musimy być naśladowcami innych, nie musimy stawać w szeregach fanów i wyznawców rozmaitych celebrytów, nie musimy być niewolnikami mód i trendów...
Filozofia jest tą dziedziną ludzkiej aktywności intelektualnej, która nam w tym pomoże, a filozof świetnym przewodnikiem na drodze do odzyskania swego życia i obdarowania nim, już jako własnym, innych.
„Pomysł na serię książek zatytułowanych Terapia Filozoficzna narodził się, kiedy uzbierało się już trzydzieści tekstów z filozofii praktycznej, które napisałam i które czytałam oraz omawiałam na form Salonów Filozoficznych. (...) Wszystkie teksty są też fundamentem prowadzonej przeze mnie terapii filozoficznej. Każdy tom zawiera 9 tekstów problemowych, a ostatni, 10. tekst, poświęcony jest wybranemu przeze mnie filozofowi. Wybieram myślicieli, którzy są mi bliscy i których teksty pomagają nam w czynieniu refleksji nad naszym życiem”.
Praktyczny wymiar tekstów Urszuli Wolskiej sprawia, że są one pomocą dla tych, którzy nie tylko pragną pogłębić namysł nad własnym życiem, ale także chcą uczynić je lepszym dla siebie i innych; lepszym tzn. bardziej ludzkim, otwartym na Prawdę, Dobro i Piękno w świecie, a przede wszystkim w drugim człowieku jako osobie rozumnej i wolnej. Wbrew dominującemu przeświadczeniu, często wywołanemu w nas nawałem kłopotów i problemów, jakie spadają na nas każdego dnia, nasze życie rzeczywiście może być lepsze. Możemy żyć lepiej i być lepszymi dla innych, a wtedy i ich życie uczynić dostatniejszym, przyjemniejszym, piękniejszym. By tak było, potrzeba jednak przede wszystkim, byśmy uczynili nasze życie rozumniejszym. Musimy używać rozumu, być świadomymi faktu swej wolności... To są warunki konieczne i zarazem możliwe do spełnienia, choć wymagają nieco wysiłku. Możemy je spełnić, bo każdy z nas jest zdolny do życia rozumnego i wolnego, właśnie w tej kolejności. Nie musimy być naśladowcami innych, nie musimy stawać w szeregach fanów i wyznawców rozmaitych celebrytów, nie musimy być niewolnikami mód i trendów... Filozofia jest tą dziedziną ludzkiej aktywności intelektualnej, która nam w tym pomoże, a filozof świetnym przewodnikiem na drodze do odzyskania swego życia i obdarowania nim, już jako własnym, innych.
Tom 2.
Wstęp
1 Realizm bazą filozofii praktycznej i terapii filozoficznej
2 Filozofia ćwiczeniem duchowym i drogą do kontemplacji
3 Ponowoczesnego człowieka problemy z tożsamością a osobowe bycie sobą
4 Sumienie poznaniem i drogowskazem moralnym
5 O wolności — czy wszystko nam wolno?
6 Acedia. Życie to nieustanne wychodzenie z acedii
7 Intuicja — jak ją poznajemy?
8 Filozoficzne ujęcie losu
9 Jak świadomość czasu wpływa na nasze życie?
10 Hannah Arendt — wierność prawdzie
się już trzydzieści tekstów z filozofii praktycznej, które napisałam i które czytałam oraz omawiałam na form Salonów Filozoficznych. (...) Wszystkie teksty są też fundamentem prowadzonej przeze mnie terapii filozoficznej. Każdy tom zawiera 9 tekstów problemowych, a ostatni, 10. tekst, poświęcony jest wybranemu przeze mnie filozofowi. Wybieram myślicieli, którzy są mi bliscy i których teksty pomagają nam w czynieniu refleksji nad naszym życiem”.
Praktyczny wymiar tekstów Urszuli Wolskiej sprawia, że są one pomocą dla tych, którzy nie tylko pragną pogłębić namysł nad własnym życiem, ale także chcą uczynić je lepszym dla siebie i innych; lepszym tzn. bardziej ludzkim, otwartym na Prawdę, Dobro i Piękno w świecie, a przede wszystkim w drugim człowieku jako osobie rozumnej i wolnej. Wbrew dominującemu przeświadczeniu, często wywołanemu w nas nawałem kłopotów i problemów, jakie spadają na nas każdego dnia, nasze życie rzeczywiście może być lepsze. Możemy żyć lepiej i być lepszymi dla innych, a wtedy i ich życie uczynić dostatniejszym, przyjemniejszym, piękniejszym. By tak było, potrzeba jednak przede wszystkim, byśmy uczynili nasze życie rozumniejszym. Musimy używać rozumu, być świadomymi faktu swej wolności... To są warunki konieczne i zarazem możliwe do spełnienia, choć wymagają nieco wysiłku. Możemy je spełnić, bo każdy z nas jest zdolny do życia rozumnego i wolnego, właśnie w tej kolejności. Nie musimy być naśladowcami innych, nie musimy stawać w szeregach fanów i wyznawców rozmaitych celebrytów, nie musimy być niewolnikami mód i trendów... Filozofia jest tą dziedziną ludzkiej aktywności intelektualnej, która nam w tym pomoże, a filozof świetnym przewodnikiem na drodze do odzyskania swego życia i obdarowania nim, już jako własnym, innych.
1 Tom, poza tekstami Wstępów, zachęca do podjęcia rozważań na następujące tematy:
Wstęp do tomu 1
1 Filozofia terapią? — zdecydowanie TAK!
2 Fenomen myślenia
3 Kim jest człowiek?
4 Zagubiona natura ludzka
5 Wolna wola i świadome JA
6 Podejmowanie decyzji — ujęcie filozoficzne
7 Czym jest mądrość?
8 Z filozofii przyjaźni
9 Człowiek odpowiedzialnością
10 Ludwig Wittgenstein — miałem szczęśliwe życie
To już ostatni, trzeci tom Podróży po historii filozofii, w którym autorzy omawiają najważniejsze nurty filozofii XIX i XX wieku. A że czynią to w sposób niekonwencjonalny i przystępny także dla młodszego Czytelnika, dopiero zaczynającego ową wędrówkę, niech świadczą chociażby tytuły rozdziałów: Ja, Johann Gottlieb Fichte; G.W.F. Hegel - dziejopis Pana Boga; Schelling ? romantyczny Prometeusz; Schopenhauer demaskuje rzecz samą w sobie (dramat w czterech odsłonach z udziałem autora); Religia nauki Augusta Comte?a; ”Święty racjonalizmu„ ? J.S. Mill; Oczyszczający strumień ognia: Ludwik Feuerbach, niewierny uczeń Hegla; Krytycy złudzeń filozoficznych: Marks (?Murzyn? z Trewiru), Kierkegaard (Kangur z Kopenhagi), Nietzsche (Uczeń Dionizosa); Trwanie Bergsona; Pionierzy czynu; Dwa języki Wittgensteina; Edmund Husserl bierze w nawias; Jak Martin Heidegger zatroszczył się o wszystko; Dwie twarze egzystencjalizmu; Nowe wraca (dwie wersje osoby); Twarz Levinasa; Gadamer i krytyka rozumu humanistycznego; Mroki oświecenia (krytycy z Frankfurtu); Pismo Derridy.
„Usytuowanie wojny na pograniczu realizmu i idealizmu jest głównym problemem i poznawczą przesłanką przyjętą przez autorów recenzowanego dzieła pt. Wojna – etyka – kultura. […] Monografia podejmuje ważną problematykę wojny postrzeganej przez pryzmat wartości i symboli kulturowych, a także normatywów etycznych. Wojna jako zjawisko społeczne jest formą realizacji interesów politycznych, a jej zasięg semantyczny sięga szerszych zbiorów możliwych desygnatów, które odpowiadają współczesnej agresywnej rywalizacji informacyjnej, ekonomicznej czy cybernetycznej. Wojna jest niewątpliwie formą kreowania kultury, która ulega modyfikacjom adekwatnie do poziomu rozwoju cywilizacyjnego. Co ważne, mimo zauważalnych zmian i tendencji do redefiniowania wojny, niejako spojrzenia na nią z innej postnowoczesnej perspektywy, jej dialektyczna rola jako antytezy dla pokoju nie uległa zmianie. […] Monografia adresowana jest nie tylko do wąskiego grona specjalistów, badaczy zajmujących się problematyką wojny, pokoju i bezpieczeństwa, ale – jak sądzę – znajdzie się w kręgu zainteresowania szerszej rzeszy czytelników, dla których losy współczesnego świata nie są obojętne”.
płk dr hab. Krzysztof Drabik, profesor nadzw. Akademia Sztuki Wojennej w Warszawie
„Podsumowując, należy jednoznacznie rekomendować wydawnictwu druk recenzowanej monografii jako dzieła wartościowego i stanowiącego istotny (z zastrzeżeniem ograniczenia tematycznego podejmowanych wątków – przy tym rozmiarze książki zawsze musi być on selektywny) wkład do szeroko rozumianych nauk o bezpieczeństwie, jak również szczegółowej tematyki związanej z samym zagadnieniem wojny. […] To obszar badań, który ciągle wymaga pogłębionej analizy w zmiennym i niestabilnym świecie, którego element stanowi również nasz kraj i dobrze jest, że również naukowcy z naszego kręgu kulturowo-społecznego wnoszą swój wkład w merytoryczną dyskusję”.
dr hab. Marcin Jurgilewicz, profesor nadzw. Politechnika Rzeszowska
Współcześnie mamy dwie odrębne dyskusje dotyczące zagadnienia życia.Środowiska liberalne podkreślają konieczność ochrony roślin i zwierząt jako istot żywych. Działacze konserwatywni skupiają się na ochronie płodu ludzkiego pomijając niemal zupełnie znaczenie flory i fauny. Każde z tych stanowisk ma jednak cechę wspólną ochronę życia jako takiego. Potrzebne są jednak chęci by podjąć dialog i szukać wspólnych rozwiązań.
Autorka błyskotliwie i jasno rekonstruuje, jak definiowano emocje oraz w jaki sposób umieszczano je w szerszym myśleniu na temat świata i moralności; jakie prezentowano typologie emocji; jak tłumaczono ich pochodzenie; jak opisywano ich związek z rozumem. To wielka praca i wielki wyczyn autorki (...), potrafiła na trzystu stronach swej opowieści przeprowadzić czytelnika po szlakach i bezdrożach myśli Platona i Tukidydesa, Jamesa i Darwina, Hobbesa i Spinozy, pokazując niuanse, paradoksy, konsekwencje ich teorii. Wędrujące pojęcie emocji i jego niepewny związek z sentymentem, afektem, wolą, kaprysem, intelektem – oto właściwy bohater tej książki. (…)
Problem postawiony w książce jest kluczowy dla zrozumienia klasycznych i współczesnych stanowisk w zakresie polityki, antropologii i socjologii emocji. Autorka słusznie szuka „emocji” w etyce i polityce i znakomicie argumentuje na rzecz tego, że emocja nie eliminuje racjonalności, lecz ją konstytuuje.
Z recenzji prof. dr. hab. Szymona Wróbla
Karolina Wigura podjęła próbę zmierzenia się z ideą, której imienia nie potrafię znaleźć, ale o której wiem, że działa, niekiedy jawnie, innym razem w ukryciu, wzruszając podstawy naszej chłodnej racjonalności, wstrząsając gruntem racji, na którym budujemy schematy codziennego wnioskowania, miażdżąc siłą zbiorowych lęków, łudząc nadziejami możliwego szczęścia. (…) Autorka przygotowała monografię, w której idea ta żyje, oddziałuje i ma swoją własną historię, opowiedzianą precyzyjnie i systematycznie.
Z recenzji hab. dr. hab. Jolanty Żelaznej
Karolina Wigura jest adiunktem w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Członkini Zarządu Fundacji „Kultura Liberalna”. W latach 2016–2018 współdyrektorka programu „Knowledge Bridges: Poland – Britain – Europe” w St. Antony’s College na Uniwersytecie Oksfordzkim. Studiowała na Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium. Stypendystka m.in. wiedeńskiego IWM, GMF oraz Leadership Academy for Poland. Opublikowała książkę Wina narodów. Przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki (2011), wyróżnioną nagrodą im. J. Tischnera, oraz, wraz z Jarosławem Kuiszem i Wojciechem Sadurskim, Trudne rozliczenia z przeszłością (t. I i II, 2018).
Beda Czcigodny nie doczekał się wśród Polaków czci i zainteresowania, na które zasłużył. A przecie ten ostatni Ojciec Kościoła zachodniego, prawdziwy polihistor, w swych licznych pismach zachował nam osiągnięcia starożytnej nauki w wielu dziedzinach (...).Dlatego szczególna wdzieczność należy się Katedrze Literatury Łacińskiej Antyku Chrześcijańskiego i Czasów Nowożytnych Instytutu Filologii Klasycznej KUL, że z jej inicjatywy ukazuje się tłumaczenie trzech dzieł Bedy: De natura rerum, De temporibus i De temporum ratione . Są one owocem ogromnej erudycji świeckiej Bedy i spotkają sie z zainteresowaniem naukowców wielu dziedzin jak i ogólnej rzeszy czytelniczej. Ks. Janusz A. IhnatowiczUniversity of Saint Thomas. HoustonTexas, USA
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
