Książka „Szczepionki. Nie daj się zwariować” jest adresowana zarówno do osób z podstawową, jak i zaawansowaną wiedzą na temat szczepień. Czytalenik znajdzie w niej wiele praktycznych rad, np. kiedy przesunąć szczepienie, a kiedy z niego zrezygnować, jak wybrać szczepionkę i w jaki sposób zmniejszyć odczuwanie przez dziecko bólu przy podaniu zastrzyku. Dużo miejsca poświęcono też zagadnieniom, które budzą największe wątpliwości i kontrowersje, czyli składom szczepionek (w tym obecność substancji dodatkowych), związek szczepień z autyzmem oraz ich wpływ na rozwój odporności dziecka.
Autor: Izabela Filc-Redlińska
Izabela Filc-Redlińska jest byłą dziennikarką dziennika „Rzeczpospolita”, gdzie zajmowała się głównie tematyką zdrowotną. Potem pracowała jako freelancerka dla czołowych polskich tygodników i miesięczników. Ponadto w telewizji TTV prowadziła program "Bez Recepty". Obecnie pracuje w magazynie „Twój styl” pełniąc funkcję kierownika działu Zdrowie.
Fragment książki - Co jest w strzykawce
Podobnie jak w każdym leku - bo szczepionka jest lekiem szczególnego rodzaju – najbardziej istotna jest tak zwana substancja czynna, a więc odpowiednio zmodyfikowana cząsteczka danego drobnoustroju, przeciwko któremu chcemy wytrenować układ odpornościowy. Jej naukowa nazwa to antygen – warto ją zapamiętać, bo jeszcze nieraz pojawi się w książce. To właśnie na obecność antygenu reagują naturalne siły obronne, uruchamiając produkcję przeciwciał i wspomnianych wcześniej komórek pamięci. Ze względu na rodzaje antygenów szczepionki dzielimy na:
Szczepionki żywe - zawierają żywe drobnoustroje, które choć mogą się namnażać, to nie są zdolne do wywołania choroby u osoby zdrowej. Dzieje się tak dlatego, że zostały osłabione (w przypadku wirusów np. poprzez zmianę planu ich budowy, czyli genomu). Zaliczamy do nich np. szczepionki przeciwko wirusom odry, świnki, różyczki, wirusowi ospy wietrznej, rotawirusom, doustną szczepionkę przeciw polio, szczepionkę przeciwko bakteriom, m.in. gruźlicy.
Szczepionki nieżywe (zabite) - zawierają drobnoustroje, które zostały inaktywowane przy użyciu substancji chemicznych, temperatury lub promieniowania, dlatego nie są w stanie się namnażać. Mogą zawierać: całe komórki – tak jest np. ze szczepionką przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu A, szczepionką przeciw polio w zastrzyku, pełnokomórkową szczepionką przeciwko bakterii krztuśca czy duru brzusznego, fragmenty białek osłaniających wirusa – jako przykład można podać szczepionkę przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu B, grypy czy brodawczaka ludzkiego, toksyny produkowane przez bakterie – są np. w szczepionce przeciw błonicy czy tężcowi.
Szczepionki polisacharydowe - zawierają fragmenty pochodzące ze ścian komórkowych bakterii otoczkowych. Ściany te są zbudowane z wielocukrów (polisacharydów), stąd nazwa. Są to np. szczepionki przeciwko pneumokokom, meningokokom, Haemophilus influenzae typu b.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
