Nowa książka palestyńskiego pisarza, prawnika i obrońcy praw człowieka to zwięzłe wprowadzenie w kontekst wojny w Strefie Gazy. Raja Shehadeh od lat monitoruje rozszerzanie się państwa izraelskiego na tereny okupowane. W tej niewielkiej publikacji próbuje odpowiedzieć na kilka pytań: dlaczego kres apartheidu w RPA nie zmotywował Izraela do zakończenia podobnej polityki na terenach okupowanych? Dlaczego świat nie wywierał nacisków na Izrael, aby ten dążył do pokoju? Czego Izrael obawia się ze strony Palestyny? Czy wojna w Gazie będzie miała wpływ na globalną zmianę w polityce?
Spokojny rzeczowy wywód autora, który z bliska obserwuje rozwój wydarzeń, pozwala lepiej zrozumieć przyczyny obecnej dramatycznej sytuacji na Bliskim Wschodzie. Opisując procesy polityczne, Shehadeh nie traci z oczu perspektywy pojedynczych mieszkanek i mieszkańców Palestyny i Izraela.
Raja Shehadeh jest pisarzem, prawnikiem i założycielem ważnej palestyńskiej organizacji praw człowieka, Al-Haq. Opublikował wiele książek, m.in. „Palestyńskie wędrówki”, za które otrzymał Nagrodę Orwella. W 2023 roku był finalistą National Book Award. Mieszka w Ramallah na Zachodnim Brzegu Jordanu.
W nowej publikacji z serii ""Lato z"" Antoine Compagnon przybliża współczesnemu czytelnikowi postać Montaigne'a. W czterdziestu krótkich, bo będących zapisem pięciominutowych pogadanek radiowych, rozdziałach zaprasza do odkrycia na nowo tego francuskiego renesansowego myśliciela i pisarza. Interpretując w lekki, przejrzysty i zabawny sposób wybrane fragmenty jego najbardziej znanego dzieła, Prób, pokazuje, że poruszane w nich tematy od pojęcia zaangażowania do epikureizmu, przez rozmowę, przyjaźń, edukację, marnowanie czasu, a nawet nadwagę pozostają nadal aktualne i warto o nich myśleć z uwzględnieniem perspektywy sprzed pięciu wieków. Bo czyż nie jest zaskakujące dla dzisiejszego czytelnika, że chociażby spór o to, czy w edukacji kłaść nacisk na wiedzę, czy na kompetencje, był już żywy w czasach Montaigne'a. Równie ciekawe jest poznanie stanowiska filozofa na temat równości płci: bo co prawda przyznaje, że kobiety są równe mężczyznom, ale już zdolność przekazywania podobieństwa fizycznego, cech charakteru, temperamentu i ""humorów"" przypisuje jedynie mężczyznom. Te i wiele innych rozważań pozwolą nabrać dystansu do wciąż nurtujących nas problemów, a także zrozumieć ich podłoże głęboko zakorzenione w humanizmie, bez konieczności studiowania opasłych dzieł filozoficznych.
Pink (pod takim pseudonimem publikuje autor) zamieszczał teksty z przerwami od 2006 roku. Wybrane do druku wpisy złożyły się na pokaźny tom. Blogera zajmowały tematy głównie polityczne - wiele wpisów to satyryczne odniesienia do aktualnych afer i skandali - wypowiadał się także na tematy społeczne i obyczajowe. Przez lata zebrał grupę stałych czytelników i komentatorów.Autor posługuje się dowcipnym i dosadnym językiem. Warto odnotować, że notki starsze są mniej wulgarne, chociaż już wtedy zarzucano autorowi używanie obelżywych wyrazów. Nie proponuję cenzurowania tego - jest to forma ekspresji autora i pewnie wielu czytelników właśnie go za to polubiło lub polubi, że umie wyrazić się dosadnie. Z tego względu jednak jest to pozycja nadająca się dla czytelnika dorosłego, który nie oburzy się na często rzucane soczyste epitety.(fragment recenzji)
Eseje zebrane przez Kumiko Fujimurę-Fanselow rzucają światło na wyzwania, ograniczenia i niesprawiedliwości, z którymi borykają się kobiety, społeczność LGBTQ+ oraz mniejszości etniczne. Osoby autorskie, mierząc się ze stereotypowym obrazem społeczeństwa japońskiego, prezentują kalejdoskop ludzkich historii: par lesbijskich z początku XX wieku, „kobiet pocieszycielek” czy zapaśniczek zmagających się z obrazem własnego ciała. Przybliżają różne oblicza pracy seksualnej, polityki migracyjnej, utrzymujących się nierówności ekonomicznych, a także ruchu wyzwolenia mężczyzn. Książka pokazuje, jak Japonia radzi sobie z dynamicznym i nieuchronnym procesem społecznych transformacji. Zmieniając Japonię to cenne źródło wiedzy dla każdego, kto interesuje się współczesnym społeczeństwem japońskim oraz tematyką równości płci i feminizmu. Monografia, napisana przystępnym językiem, reprezentuje głosy różnych środowisk – zarówno aktywistycznych, jak i akademickich.
"Feminizm przychodzi falami. Po każdym przypływie praw kobiet, LGBTQ+ czy mniejszości etnicznych nadchodzi wymuszony przez siły konserwatywne brutalny odpływ usiłujący unieważnić to, co zostało wywalczone. Patriarchat to twierdza, która nie pada po jednym ataku, dlatego tak ważne jest nieustanne podkopywanie jej fundamentów. Zrozumienie przypadku Japonii daje ciekawą perspektywę – widzimy, jak feministyczna fala wzmaga się i zalewa nowym porządkiem stare bastiony. I jak każdy kolejny odpływ zabiera ze sobą coraz mniejsze fragmenty wywalczonej wolności. Twierdza z piasku stopniowo traci na znaczeniu. Japonia, mimo za ciasnych bucików na stopach dawnych gejsz, rodzi się na nowo: przyjazna kobietom, LGBTQ+ i innym marginalizowanym, wykluczonym osobom". Agnieszka Szpila, autorka powieści Heksy "Obowiązkowa lektura dla wszystkich zafascynowanych prawdziwym obliczem tego kraju, którzy nie boją się poznawać problemów napotykanych przez kobiety i osoby z grup marginalizowanych w japońskim społeczeństwie". dr Joanna Puchalska, Instytut Bliskiego i Dalekiego Wschodu Uniwersytetu Jagiellońskiego Kumiko Fujimura-Fanselowuzyskała tytuł doktory w dziedzinie edukacji porównawczej i międzynarodowej w Columbia University. Jest profesorką edukacji i studiów kobiecych na Toyo Eiwa University w Tokio, gdzie pracuje od ponad dwudziestu lat. Interesuje ją przede wszystkim badanie i opracowywanie sposobów nauczania/uczenia się, które sprzyjają krytycznemu myśleniu i świadomości nie tylko kwestii kobiecych, ale też zagadnień praw człowieka w ogóle. Oprócz monografii Japanese Women: New Feminist Perspectives on the Past, Present, and Future (1995), współredagowanej z Atsuko Kamedą, opublikowała liczne prace na temat pedagogiki feministycznej, kształcenia ustawicznego kobiet, żeńskich college’ów i japońskiego szkolnictwa wyższego.
Paralipomena tow żargonie filozofów myśli właściwie zbyteczne, z którymi autor nie umiał się rozstać, dopowiedzenia, dodatki. W piątym zbiorze swoich szkiców Jan Gondowicz odkrył, że patronuje im bogini (grecka oczywiście) Paralipomena, która broni praw wiedzy niekoniecznej. Pod władzą Paralipomeny znalazły się więc w książce rozważania o sztuce korumpowania królów, jedzeniu kalafiorów, zasadachzabijania stryjów, znajdowaniu zgubionych scyzoryków, błędach przy uwodzeniu,prowadzeniu sklepów tekstylnych, hodowli bazyliszków, przygodach w fotelu,mowie płazów, wielkich armatach, bufiastych spodniach, mamutach, karmieniurekinów i budowie domów w parku narodowym.
Wsumie 46 szkiców i esejów, a tematów tyle, ile czytelnik zechce się doczytać.
Pomniejsze uczucia - odkrywanie azjoamerykańskiej tożsamościPomniejsze uczucia to poruszająca i introspektywna książka autorstwa Cathy Park Hong, która w sposób niezwykle szczery i autentyczny opisuje swoje doświadczenia jako córka koreańskich imigrantów. Ta publikacja stanowi nie tylko osobistą narrację, lecz również głęboki komentarz do współczesnych realiów społecznych, w których emocje osób niebiałych często są bagatelizowane lub ignorowane.Cathy Park Hong - głos pokoleniaCathy Park Hong jest nie tylko uznaną poetką, ale także akademiczką, której publikacje akademickie zyskały uznanie w środowisku naukowym. W swojej autobiograficznej książce Pomniejsze uczucia łączy w sobie elementy literatury faktu, publicystyki oraz najnowszych badań w dziedzinie nauk społecznych, w tym socjologii. Autorka zabiera nas w podróż przez swoje dorastanie, przyjaźnie oraz zmagania z depresją i uprzedzeniami, które kształtują nie tylko jej tożsamość, ale także społeczne postrzeganie Azjatów w Ameryce.Tematyka i przesłanie książkiPróba odpowiedzi na pytanie: czym jest dzisiaj azjoamerykańska tożsamość?Refleksje na temat politycznego wstydu oraz walki z dyskryminacją.Opowieści o kobietach ze świata kultury, które przetarły szlaki dla przyszłych pokoleń.Emocjonalne zmagania i codzienne wyzwania, które są często spychane na dalszy plan.W Pomniejszych uczuciach Cathy Park Hong podejmuje odważną próbę ukazania różnorodnych emocji, które są często ignorowane w amerykańskim neoliberalnym kontekście. Dzięki temu esej zagraniczny staje się nie tylko refleksją nad tożsamością azjoamerykańską, ale także istotnym głosem w dyskusji o uprzedzeniach oraz miejscu mniejszości w społeczeństwie.Nie przegap okazji, aby zagłębić się w tę fascynującą lekturę, która łączy ze sobą literaturę faktu oraz ważne tematy z zakresu nauk społecznych. Pomniejsze uczucia to książka, która z pewnością wzbogaci Twoje zrozumienie dzisiejszego świata i pomoże Ci spojrzeć na kwestie związane z tożsamością z zupełnie nowej perspektywy.
Cytrynowożółty tulipan w czystym czerwonym polu; matka, która sądziła, że będzie żyć, a nie że ocaleje; ojciec, który wierzył w opór; małpa w klatce, śniąca o innych zamknięciach; śmierć Razan al-Najjar, dwudziestojednoletniej palestyńskiej pielęgniarki; Judy, która zaczyna nową pracę; szukanie sobie miejsca, gdy nigdzie się nie przynależy; jej ciało, usta domagające się uwagi; wierna śmierć, która trzyma się blisko, smaży jajecznicę, odkłada na miejsce maszynę do pisania; der klang / dźwięk, dos wort / słowo, di cung / język, dos loszn / mowa, di trern / łzy; dinozaury i większe sprawy;stara zmęczona poetka, która mówi Dam ci cynk: / Umieramy. Kropka. Irena Klepfisz urodziła się w 1941 roku w getcie warszawskim, gdzie drugiego dnia powstania zginął jej ojciec. Po wojnie wraz z matką wyemigrowała do Szwecji, następnie do Stanów Zjednoczonych. Do dziś mieszka w Nowym Jorku. Jest Żydówką i lesbijką. Jidyszystką, feministką i aktywistką. Działa m.in. na rzecz praw mniejszości seksualnych i etnicznych oraz pokoju w Izraelu i Palestynie. Twórczość Ireny Klepfisz wreszcie ukazuje się w Polsce. Jej wielojęzyczne wiersze, początkowo urywane, nieuporządkowane, były dla autorki próbą zrozumienia własnych emocji. W tomie widać doskonale, jak jej poezja nabiera kształtów, rozrasta się i zyskuje moc. Queerowe, żydowskie, odważne mimo że część prezentowanych utworów powstała ponad cztery dekady temu, wszystkie brzmią świeżo i odważnie. Czas więc na poznanie Ireny i jej świata". Sylwia Chutnik Bella Szwarcman-Czarnota, O poetce i aktywistce Irenie Klepfisz | Vogue, dostęp: 19.04.2024
Czy da się przewinąć bobasa w pociągu?Jak wysiedzieć z przedszkolakiem w kolejce?Czy w upały można ochłodzić dziecko w fontannie?Jak przejść z wózkiem przez zaśnieżone ulice?Czy polskie miasta są przyjazne dzieciom?Monika Pastuszko odkrywa miasto matek. Z wnikliwością, bystrością i cudownym poczuciem humoru opisuje swoje macierzyńskie przygody. Opowiada o świecie, który aż za dobrze znają rodzice i o którym cała reszta nie musi myśleć: o placach zabaw, urlopach dla ojców, przedszkolnych glutach. A także o sprawach, które dotyczą nas wszystkich: o smogu, braku ławek, za małych mieszkaniach. Autorka pisze, jak mogłoby wyglądać przyjazne miasto. Może sami możemy na to miasto wpływać i je zmieniać? "Matka Polka sika w krzakach" ma w sobie coś z matczynego pamiętnika, poradnika zaprawionej w bojach miejskiej matki, coś z wywołującego gorącą dyskusję postu na Facebooku, coś z reportażu interwencyjnego, wreszcie coś z felietonu dla dobrego tygodnika opinii. Wciąga!
Tom XII "Dzieł zebranych" Feliksa Konecznego obejmuje prace Profesora z lat 1935-1938. Wśród nich można znaleźć książkę "O wielości cywilizacji", jedną z najistotniejszych publikacji krakowskiego uczonego. Zawarł w niej zasadniczy trzon swej nauki o cywilizacji, sformułował także quincunx, czyli zbiór pięciu kategorii ludzkiego istnienia, obejmujący pięć sfer aktywności człowieka: "Na wewnętrzną stronę duchową życia składają się pojęcia Dobra (moralności) i Prawdy, na cielesną zdrowia i dobrobytu; nadto istnieje kategoria Piękna, wspólna ciału i duszy. Nie ma takiego przejawu życia, który by nie pozostawał w jakimś stosunku do którejś z tych kategorii". Koneczny rozwinięciem i uzupełnieniem tez zawartych w książce "O wielości cywilizacji" zajął się w kolejnym swym ważnym dziele - publikacji "Rozwój moralności". Jest to praca dotycząca wpływu etyki na funkcjonowanie religii, kultury i prawa, a także rozmaitych poglądów na zdrowie, dobrobyt, naukę czy sztukę w różnych cywilizacjach. Z rozważań Profesora wyłania się jeden wniosek - to cywilizacja łacińska gwarantuje wszechstronny moralny rozwój człowieka stworzonego na Boży obraz i podobieństwo. Ponadto w XII tomie "Dzieł zebranych" można odnaleźć między innymi pierwszy tom książki "Święci w dziejach narodu polskiego", jak również artykuły "Różne typy cywilizacji" czy "Napór Orientu na Zachód".
Nowy esej polityczny słynnego kameruńskiego filozofa.
Żyjemy w epoce brutalizmu, kiedy zbrodnia przestaje być wyjątkiem, a ustanowienie stanu wyjątkowego w ramach państwa demokratycznego prowadzi do normalizacji sytuacji ekstremalnych. Państwo zaczyna popełniać zbrodnie wobec własnych obywateli. Wszechobecna przemoc dotknąć może każdą jednostkę, z bliska albo z oddali, przy użyciu nagiej siły albo najnowszych technologii. Czy XXI wiek będzie wiekiem sortowania i selekcji dokonywanych przy użyciu technik bezpieczeństwa? – pyta filozof, opisując ludzi-granice, ofiary liberalnego sekurytaryzmu. Kreśląc szeroki horyzont przeobrażeń, jakie przechodzi nasza planeta i jakim poddani jesteśmy my sami, Mbembe wskazuje na zagrożenia, ale też próbuje zarysować możliwą alternatywę dla świata zbudowanego na przemocy. Poszukując środków zaradczych, zwraca się między innymi do wiedzy i praktyk znanych mu ze społeczeństw globalnego Południa, które znacznie wcześniej niż my musiały podejmować próby naprawy i scalania tego, co zostało doszczętnie zniszczone. Wzywa do ufundowania nowej wspólnoty, obejmującej całość świata ożywionego.
Mieczysław Waligóra - urodzony 13 grudnia 1952 roku.Wykształcenie wyższe akademickie o profilu teologiczno-filozoficznym, uzupełnione zdobytymi kwalifikacjami socjoterapeutycznymi (terapia pojedyncza i grupowa) i pedagogiki specjalnej. Od trzydziestu pięciu lat mieszka w Niemczech.Praca zawodowa z różnymi grupami społecznymi, a zwłaszcza z młodzieżą (w tym z młodzieżą uzależnioną i cierpiącą na różnego rodzaju psychiczne schorzenia), uświadomiła mu, jak ważną rolę w życiu ludzkim odgrywa właściwie rozumiana i przeżywana miłość dwojga ludzi. Ona jest źródłem ich szczęścia, motorem formowania zdrowej komórki rodzinnej, w której sposoby radzenia sobie z pojawiającymi się problemami między partnerami czy wychowawczymi z dziećmi powinny opierać się właśnie na zasadzie miłości. Taka rodzina tworzy wspaniały klimat wartościowania i rozumienia ludzkich problemów. Ten klimat, wyniesiony z domu, zostaje przeniesiony do środowisk szkolnych, koleżeńskich i zawodowych i ma wpływ na kształtowanie zdrowych grup społecznych i w końcu na rozwój i funkcjonowanie całego narodu.Autor tej publikacji i zawartych w niej aforyzmów wierzy, że osoby zakochane i zamierzające stanąć na ślubnym kobiercu chętnie będą do niej zaglądać i na jej podstawie oceniać trwałość i jakość swojej miłości.
Inga Iwasiów w trakcie swoich trwających 37 lat peregrynacji okrążyła kulę ziemską ponad sześć razy. Impresyjne sprawozdania z podróży służbowych zapisywała najpierw na karteluszkach, biletach i marginesach referatów, a w ostatnich latach rejestrowała je w mediach społecznościowych, rozsiewała w chmurach internetu. Tekstom towarzyszyły zdjęcia – na początku robione prostym japońskim aparatem, później zwykle komórką. Książka, która w ten sposób powstała, stanowi niezwykły zbiór autoetnograficzny – skupia jak w soczewce prywatne powidoki z okien kolejnych pensjonatów, hoteli czy akademików, ale też jest czułą kliszą, na której zachowały się ślady społecznych, kulturowych i politycznych przemian ostatnich czterech dekad.
Najlepsze i najważniejsze eseje amerykańskiej poetki i intelektualistki pozwalają w pełni docenić jej talent, błyskotliwość i skalę politycznego zaangażowania. Znajdziemy tu porywające eseje o budzeniu się w autorce świadomości feministycznej, o jej literackich mistrzyniach oraz o tym, jak pojmuje rolę poezji i społeczne zaangażowanie sztuki. Przeczytamy m.in. fragmenty słynnej książki „Zrodzone z kobiety. Macierzyństwo jako doświadczenie i instytucja”, przełomowy esej „Przymus heteroseksualności a egzystencja lesbijska” czy tekst, w którym uzasadniała odmowę przyjęcia odznaczenia państwowego od administracji Billa Clintona. Zgromadzone teksty ukazują pełne spektrum jej zainteresowań – daje się tu poznać jako żarliwa feministka, niepokorna myślicielka, polityczna wizjonerka.
Celem tej książki jest opisanie fenomenu zamieszkiwania w Warszawie. Przedstawiamy go na tle historii i współczesności miasta, przez pryzmat skomplikowanych biografii ludzi, rzeczy i miejsc. Osoby, które odwiedziliśmy w trakcie pracy nad publikacją, są samoświadomymi i kreatywnymi użytkownikami mieszkań, a te ostatnie przedmiotem ich zabiegów i praktyk wnętrzarskich oraz elementem identyfikacji tożsamościowej. Przestrzeni przyglądaliśmy się z perspektywy badawczej historyków sztuki, pytaliśmy o historię, motywacje i zakres przekształceń, próbowaliśmy uchwycić relacje pomiędzy biografiami rozmówczyń i rozmówców a ich strefą codziennego funkcjonowania, rozmawialiśmy o domowych praktykach i rzeczach, pośród których żyją. Korduba Piotr, Trybuś Jarosław
Nietłumaczony dotąd na język polski ostatni tom esejów, który ukazał się za życia amerykańskiej intelektualistki. Teksty powstałe w latach 1982–2001 dotyczą literatury, filmu, teatru, sztuki oraz tańca współczesnego. Sontag porusza się po tych tematach ze znawstwem i dociekliwością. Najwięcej miejsca poświęca literaturze. Przygląda się językowi poezji i prozy, interpretuje dzieła tych, których podziwiała i których zachłannie, choć niebezkrytycznie, czytała (Cwietajewej, Gombrowicza, Sebalda, Walsera, Zagajewskiego, Machado de Assisa, Barthes’a), oraz pisarzy i pisarek, z którymi łączyła ją przyjaźń (Kiš czy Hartwick).
Poprzez teksty kultury przygląda się nowym trendom, żegna ze światem wielkich narracji (jej ukochane kino!), próbuje zajrzeć pod powierzchnię tego, co polityczne – gdy opisuje wyzwania związane z wystawieniem Czekając na Godota w Sarajewie. By zbadać związki między tym, co rzeczywiste, i tym, co nierzeczywiste, sięga do bunraku, a gdy chce oddać hołd radosnej energii twórczej, przywołuje obrazy Howarda Hodgkina. Z jej zapisków przebija pasja odkrywania i opisywania świata, ale i niepokój o to, co przyniesie przyszłość. „Dziś książki są gatunkiem zagrożonym. Przez książki rozumiem także takie warunki czytania, w których literatura może istnieć i wpływać na duszę” – pisze w datowanym na 1996 rok bardzo osobistym liście do Borgesa.
Kiedy przed wielu laty ukazała się w Pradze poprzedniczka tej książki, zmobilizowałem w sobie całą bezczelność i ofiarowałem jeden egzemplarz naszemu Drogiemu Panu Prezydentowi. Wpisałem tam dedykację, której fragment pozwolę sobie zacytować:
„…to książka takiego rodzaju, jakie ja czytuję w toalecie. Ma więc tę zaletę, że można ją otworzyć na dowolnej stronie i czytać jedynie tak długo, jak długo to potrzebne”.
Mam nadzieję, że nie poczują się Państwo dotknięci taką samą radą, jaką dałem Panu Prezydentowi. Nie stracą Państwo w ten sposób zbyt wiele drogocennego czasu, a nie jest chyba aż tak głupia, żeby nie dało jej się czasem otworzyć.
Wasz
Jiří Menzel
No, nie wiem… to wybór felietonów słynnego czeskiego reżysera Jiříego Menzla, publikowanych w latach dziewięćdziesiątych w czasopiśmie „Story”.
Poleć K
Czy odmawiasz śmiania się z obraźliwych żartów? Czy kiedykolwiek oskarżono cię o czepialstwo, gdy zwróciłxś uwagę na seksistowski komentarz? Czy często słyszysz, że przesadzasz i jesteś przewrażliwionx, gdy dyskryminację i niesprawiedliwość nazywasz po imieniu? Jeśli tak, to możliwe, że jesteś feministyczną psujzabawą i ten przewodnik jest właśnie dla ciebie. Dzięki niemu wyniesiesz praktykę psucia zabawy do rangi projektu tworzenia feministycznego świata.Uznana myślicielka Sara Ahmed czerpie z własnych doświadczeń oraz opowieści innych feministycznych osób, zwłaszcza Czarnych, brązowych, queerowych i transpłciowych, i prezentuje lekcje i wskazówki, jakie oferuje figura feministycznej psujzabawy. Przyjęcie ich jako praktyki życiowej, pozwoli nam zdemaskować kłamstwa naszej kultury i feminizm wcielić w życie.
Jerzy Surdykowski jest pisarzem, który nie udaje; pisze wprost, że "tylko pytaniami bez łatwej odpowiedzi warto się zajmować". Do takich pytań należy pytanie o sens - pytanie-ojciec wszystkich pytań bez łatwej odpowiedzi, a może nawet wszystkich pytań w ogóle, bo czy w świecie pozbawionym sensu można pytać o cokolwiek? Rzeczywistości, która nie jest absurdalna, lecz tylko ukrywa przed nami odpowiedzi, czyli jest dla nas Tajemnicą, można stawiać pytania i, mozoląc się po niełatwej drodze, powoli zbliżać się do odpowiedzi, chociaż sama odpowiedź ciągle pozostaje tylko cieniem. Drogę Surdykowskiego otwiera zbiór esejów Wołanie o sens (Prószyński i S-ka, Warszawa 2006); następnymi etapami były książki: Odnajdywanie sensu (Volumen, Warszawa 2017) oraz Nadzieja na sensowność świata (CCPress, Kraków 2020) i teraz Eseje sensowne. Samo zestawienie tych tytułów wskazuje, że choć droga nie jest łatwa, możliwe jest na niej posuwanie się naprzód.Droga filozoficznych przemyśleń autora nie biegnie równolegle do jego życiowej drogi, lecz najwyraźniej z niej wyrasta i nieustannie do niej nawiązuje. Poszukiwanie sensu, które byłoby oderwane od życia, byłoby czymś bezsensownym. A że życie Jerzego Surdykowskiego było ciasno związane z politycznymi wydarzeniami - od strajku w Stoczni Gdańskiej po ambasadorowanie na kilku placówkach dyplomatycznych już wolnej Polski - nic dziwnego, że tropi on ślady sensu także na arenie narodowych i międzynarodowych spraw.Michał Heller
Tylko prawdziwie wielkie dzieło może być tak wielowymiarowe – jednocześnie wewnętrznie spójne i w wielu kierunkach rozbieżne. Być zarazem tekstem traumatycznym i zapisem przygody; dziełem zarazem feministycznym, jak i niepokojąco biorącym w nawias traumatyczne doświadczenia kobiet; dziełem o pamiętaniu i zapominaniu. A przy tym dziełem, którego granice można, jak się okazuje, poszerzać, dziełem skończonym i otwartym zarazem. Takim dziś w oczach najznamienitszych specjalistów jest Pamiętnik z powstania warszawskiego.
Czwarty tom „MiroFora” poświęcony jest przede wszystkim właśnie Pamiętnikowi z powstania warszawskiego.
Klaudia Biedrzycka - autorka wierszy, tekstów i podcastów @BiedrzyckaPublikuje."Jakie to szczęście,że nie da sięstracić całej nadzieiod zaraz i naraz".(fragment "Spowiedzi")
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
