Książka analizuje kwestie związane z procesem nauki i edukacją, ze szczególnym uwzględnieniem działań mających na celu wyrównywanie szans edukacyjnych uczniów. Autorzy przedstawiają różnorodne metody i strategie pedagogiczne, które mogą być stosowane w szkolnej praktyce, aby umożliwić każdemu uczniowi rozwój i realizację jego potencjału. Książka skupia się na tematach takich jak diagnoza potrzeb edukacyjnych, dostosowanie procesu nauczania do indywidualnych umiejętności i możliwości uczniów oraz tworzenie warunków sprzyjających efektywnemu uczeniu się. Autorzy podkreślają także znaczenie współpracy między nauczycielami, rodzicami i innymi specjalistami w obszarze edukacji, by stworzyć kompleksowe wsparcie dla uczniów.
Publikacja poświęcona została debacie nad kondycją zawodu nauczyciela w wymiarze przeszłości, teraźniejszości oraz przyszłości, nad wyzwaniami stawianymi przed przedstawicielami zawodu nauczyciela, problemami i trudnościami, z jakimi muszą się zmagać pedagodzy we współczesnym świecie oraz nad perspektywami rozwoju profesji nauczycielskiej. Wymiana myśli i doświadczeń nad nauczycielem służy jednocześnie pogłębionej refleksji nad współczesnym uczniem, nad determinantami procesu jego wychowania i edukacji oraz nad jego przyszłością.
Diagnoza pedagogiczna przewiduje dwie orientacje. Pierwsza z nich - diagnoza pozytywna, przy doborze odpowiednich metod i form pracy terapeutycznej, rokuje pomyślną redukcję niepokojącego stanu na rzecz jego poprawy. Z kolei drugi typ diagnozy - negatywna przewiduje pogłębienie istniejącego problemu, zaburzenia, czy też zagrożenia. Zarówno diagnoza pozytywna, jak i negatywna zakłada pewien rozwój istniejącego problemu. Jednak jego następstwo nie zawsze może być pomyślne zarówno dla samej jednostki, grupy ludzi, czy też społeczeństwa. Trafne rozpoznanie, a następnie ocena ryzyka determinującego kierunek ewaluacji wcześniej zaistniałego problemu jest niezwykle ważnym momentem w praktyce pedagogicznej.
Od nauczyciela/pedagoga/logopedy/diagnosty, współcześnie oczekuje się wysokich kompetencji w zakresie diagnozy, profilaktyki i terapii pedagogicznej. Na owe kompetencje składają się przede wszystkim wiedza teoretyczna, metodologiczna, sprawności oraz umiejętności praktyczne, a także samoświadomość w zakresie kompetencji osobistych. Posiadanie kompetencji w tych trzech obszarach, pozwala opracować właściwy program pomocy dziecku, w którym zostaną uwzględnione najbardziej optymalne metody i formy pracy pedagogicznej. Na tym etapie ważna jest współpraca ze środowiskiem rodzinnym, w którym rozwija się dziecko. Zazwyczaj czynniki determinujące zaburzenia w harmonijnym rozwoju nie pochodzą z jednego źródła, nie tkwią tylko w osobowości dziecka, ale również w jego najbliższym otoczeniu społecznym. Identyfikowanie wszelkich zagrożeń i czynników działających destrukcyjnie na rozwój dziecka, jest jednym z elementów nie tylko diagnozy, ale przede wszystkim stanowi wstęp dobrze prowadzonej profilaktyki.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
