W alpejskiej wiosce, jakby stworzonej do idylli, dwie młode kobiety szukają szczęścia. Obie są robotnicami, obie wierzą, że dzięki odpowiedniemu mężczyźnie ich życie się odmieni. I obie przegrywają: i ta, która wybiera małżeńską wygodę i stabilizację, i ta druga, idealistka, dla której najważniejsza jest wielka miłość. Czyżby zatem typowa „powieść kobieca”? Nic podobnego. Elfriede Jelinek przewrotnie wykorzystuje konwencję romansu, by ukazać drugie dno dążeń i motywacji bohaterek, ich na wskroś polityczny charakter. „Opisuję związek między mężczyzną a kobietą jako heglowską relację między panem i niewolnikiem – mówi Elfriede Jelinek. – Dopóki miarą wartości seksualnej mężczyzny będą praca, sława i bogactwo, a kobiecie jako źródło siły pozostanie tylko jej ciało, młodość i uroda, nic się nie zmieni”.
Nowa, długo wyczekiwana powieść laureatki literackiej Nagrody Nobla.Punktem wyjścia tej niezwykle osobistej powieści staje się śledztwo podatkowe, które toczyło się w sprawie Elfriede Jelinek. Naruszające prywatność rewizje, nieprzyjemne przesłuchania, wertowanie wszelakich, również osobistych dokumentów zawierających dużą część życia - to wszystko staje się dla pisarki pretekstem do opowiedzenia o swoich rodzicach i dziadkach, o żydowskiej części rodziny, o wypędzonych i zamordowanych krewnych, o ucieczce i prześladowaniach, o dawnych i nowych nazistach.Mówi o sobie i o kraju oraz o opętanym materializmem społeczeństwie poniżającym ofiary, a nagradzającym katów.Pisze jako oskarżona, jako ofiara i jako obrończyni - czasem ze złością i wzburzeniem, czasem ze smutkiem, czasem z typowym dla siebie sarkazmem.
Erika, prawie czterdziestoletnia niespełniona artystka, mieszka z demoniczną matką, od której jest uzależniona psychicznie. Wychowana bez ojca i w izolacji od męskiego towarzystwa, kobieta nie radzi sobie z własną seksualnością. Czy młody mężczyzna, który pojawi się w życiu Eriki, przerwie destrukcyjny związek matki i córki? Używając prowokujących konstrukcji językowych, autorka szarga takie świętości jak rodzina czy matczyna miłość oraz podważa mit uduchowionego artysty i pięknego, kulturalnego Wiednia."Pianistka" (1983), jedyna książka Jelinek o cechach autobiograficznych, została dotychczas przetłumaczona na ponad dwadzieścia języków.
Żyjemy na górze trupów i bólu.
Elfriede Jelinek
Dzieci umarłych pokazują nieznane dotychczas w Polsce oblicze pisarki jako wielkiej moralistki, tej, która zmusza do niemal psychoanalitycznej pracy nad historią. Powieść ukazuje wyparte aspekty austriackiej przeszłości i zadaje pytanie o odpowiedzialność za faszyzm, za udział w ludobójstwie. W krajobrazie pięknej styryjskiej prowincji, w sielskim alpejskim pensjonacie, trudno dostrzec jakikolwiek ślad zbrodni. Jednak historia powróci w przerażających okolicznościach, bo prawdy nie zdołają ukryć ani ziemia, ani czas. Raz popełnione morderstwo krąży w krwiobiegu świata. Duchy umarłych są stale obecne pośród żywych, nawet jeśli ci ostatni zdają się tego nie dostrzegać. Austria okazuje się w tej perspektywie wielkim cmentarzem, domem umarłych, krajem, który nigdy nie uporał się z nazistowską przeszłością, również dziś pełnym nieodpowiedzialnych szaleńców, niemających poszanowania dla różnych form życia. Jelinek w mistrzowski sposób porusza temat obecny stale w twórczości innych wybitnych współczesnych austriackich autorów: Martin Pollacka, Roberta Menassego, Roberta Schindla, Josepha Haslingera. To oni piszą w imieniu wszystkich wymordowanych, a także ich dzieci, tytułowych dzieci umarłych, tych, którzy nie mogą już dać świadectwa. Jedna z najważniejszych powieści Jelinek.
Dzieci umarłych to jedna z najważniejszych powieści niemieckojęzycznych XX wieku.
Der Standard
Każde zdanie wywołuje obrazy i w każde wpisane są liczne nawiązania. Każde zdanie jest trafne.
Salzburger Nachrichten
Trzeba mieć odwagę Elfriede Jelinek, by pisać przeciw zakłamaniu całego społeczeństwa!
Badener Tagblatt
Kaskady słowne Jelinek lepiej wyjaśniają okropieństwa nazistów niż Łaskawe Littela.
Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung
Jedno z najważniejszych niemieckojęzycznych dzieł prozatorskich XX wieku.
prof. Ralf Schell, rektor Uniwersytetu w Siegen
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
