Taniec w słońcu to barwna biografia epoki rozpoczynającej się świtem I wojny światowej i dojściem Hitlera do władzy, a kończącej upadkiem muru berlińskiego – przenikniętej kultem celebry i kryzysem autentyzmu. W niezwykle inspirujący sposób dla czytelników z początku XXI wieku autor penetruje zagadnienia rzetelności i prawdy, fałszu i pozy. Splecione historie autodestrukcji Vincenta van Gogha i nagłego wzlotu i upadku handlarza dziełami sztuki Ottona Wackera odsłaniają źródła fundamentalnej niepewności, która jest znamienną cechą współczesności. Traktując sensacyjny proces – który w roku 1932 wytoczony został Wackerowi za sprzedaż podrobionych obrazów van Gogha – jako punkt ogniskujący, Eksteins przedstawia niezwykłą opowieść o weimarskich Niemczech, parciu do władzy Hitlera oraz zastąpieniu dziewiętnastowiecznej pewności przez dwudziestowieczną wątpliwość. Kontynuacja cieszącego się międzynarodową sławą Święta wiosny. „Książka bardzo subtelna, a zarazem wciągająca… Odsłania warunki, w jakich ukształtował się nasz obecny, postautentyczny świat Lady Gagi, w którym ściśle splatają się kultura celebry, hiperskomercjalizowana sztuka, polityka jako spektakl i masowa konsumpcja »prawdziwości«”. Mark Kingwell, „The Globe and Mail"
Święto wiosny to książka o śmierci i zniszczeniu. Rozprawa o cmentarzach, a także o stawaniu się, o wyłanianiu się w pierwszej połowie XX stulecia naszej nowoczesnej świadomości. Jest to książka o naszej obsesji: emancypacji, i o znacznej roli, jaką w rozwoju świadomości odegrała Wielka Wojna, którą tak właśnie przed wybuchem drugiej wojny światowej nazywano"". Jednym z najlepszych symboli tego pełnego paradoksów i poddanego działaniu sił odśrodkowych wieku - gdy pragnąc wolności, posiedliśmy moc całkowitego zniszczenia - jest taniec śmierci z jego orgiastyczno-nihilistyczną ironią z baletu Igora Strawińskiego, który miał prapremierę w maju 1913 roku w Paryżu. Ze swoją rewolucyjną energią i apoteozą życia poprzez ofiarę śmierci jest symbolicznym wyrazem idei dwudziestowiecznego świata. Termin awangarda stosowano zazwyczaj w odniesieniu do artystów i pisarzy, którzy w swoich dziełach propagowali techniki eksperymentalne i namawiali do buntu wobec renomowanych akademii. Terminem modernizm określano zarówno tę kategorię awangardy, jak i impulsy intelektualne sterujące poszukiwaniem wyzwolenia i aktem buntu. Bardzo niewielu krytyków odważyło się przenieść pojęcie awangardy i modernizmu na czynniki społeczne i polityczne, a także na artystyczne rewolty, i posłużyć się nimi dla zidentyfikowania szerokiej fali idei i działań. Książka Modrisa Eksteinsa podejmuje taką właśnie próbę.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
