Uwaga, opowiem teraz jedną historię, ale będzie ona dosyć szarawa, będzie pospolita jak trikolorowe kocięta, a jednocześnie dżdżysta, szorstka w dotyku jak stara kapa na wersalkę i podskakująca w miejscu, no naprawdę nieznośna. Chciałabym jednak na przekór temu zapowiedzieć ją trochę jak w cyrku. Proszę wyobrazić sobie dźwięk cyrkowych bębnów. W mojej głowie dudni on prawie non stop. Staram się go lekceważyć, ale tym razem wyjątkowo chciałabym użyczyć go szerszej publice i uszczknąć pół tonu z mojego zapasu na potrzeby uzupełnienia ćwierci linijki dokumentu o charakterze tekstowym. Pewnie można powiedzieć, że to zbyt efekciarskie – wielce prawdopodobne, że tak właśnie jest, ale nic nie szkodzi. Sądzę, że to i tak znacznie lepsze, niż czołówka z lwem ryczącym w animowanej obręczy ze złotej taśmy filmowej albo jutrzenka nad zamkiem, o którym większość dzieci marzy na darmo.
Dorota Kotas
Książka jak książka – niepojęty przypadek jak każdy przypadek!
¦ Wisława
Książka to coś, co pachnie kurzem i jednocześnie wiatrem. Jeśli masz już rozbitą głowę, to może rozbijesz tą książką mur?
¦ marszałek (J.P.1.)
Rozliczenie z trudem bycia sobą. Autorka robi retrospekcję, a bohaterka umiera, ale festina lente (spieszy się powoli).
¦ anonimowa studentka pierwszego roku polonistyki
Dorotka jest zdolną ale leniwą dziewczynką i powinna się bardziej postarać, ale ma charakterek i może kiedyś z jej książki będą w końcu ludzie – np. ja, bo cały czas czekam, aż napisze moją charakterystykę.
¦ seksi polonistka
Roszczeniowa młodzież i nie będę tego czytać, ale dedykuję młodzieży, bo ja i tak zaraz umrę.
¦ krytyczna
Cukry dla mnie były słabe i myślałam, że trzecia książka to już będą całkiem popłuczyny! Ale jednak nie są i to jest moja ulubiona książka, nic bym w niej nie zmieniała.
¦ Iza
Młoteczek to jest taki sam rozp…alasz jak ja, co czyni tę pozycję niejako wartościową lub genialną.
¦ kot Robert
"Och nie, mam już po dziurki w nosie mego obecnego ja. Chcę innego".Wiecznie młody Orlando pewnego dnia budzi się jako piękna kobieta.Błyskotliwa i pełna humoru powieść rozpoczęta jako "żart" oraz "pisarskie wakacje" okazała się jednym z najważniejszych tekstów ruchu feministycznego. To hymn ku wewnętrznej wolności kobiety i jej twórczej ekspresji. Wydanie książki - w 1928 roku - zbiegło się z przyznaniem Brytyjkom pełni praw wyborczych. Kwestionując stereotypy związane z płcią, Orlando w ożywczy sposób zapowiada wyobrażenia queerowej tożsamości XXI wieku. Virginia Woolf zadedykowała powieść biseksualnej poetce i pisarce Vicie Sackville-West, z którą pozostawała w romantycznej relacji. Z tej racji mówi się, że jest to "najdłuższy i najbardziej czarujący list miłosny w literaturze"."Najdobitniejsze dzieło Virginii Woolf i jedna z najbardziej niezwykłych powieści naszych czasów". Jorge Luis Borges
Cukry"" to druga książka Doroty Kotas, laureatki Nagrody ""Gdynia"" i Nagrody Conrada. Opowieść o świecie widzianym oczami osoby z zespołem Aspergera.Kim jest bohaterka ""Cukrów""? To dziewczyna. To również osoba, u której zdiagnozowano zespół Aspergera. Co to jednak dokładnie oznacza? Tego właściwie nie wie nikt. Nikt przecież nie zdołał zajrzeć do jej głowy, poczuć świata za pomocą jej umysłu i zmysłów. A może jednak nadarzy się ku temu okazja? Oto ""Cukry"": książka, która pozwoli czytelnikowi stać się na moment ową dziewczyną; zamieszkać w jej głowie i sprawdzić, czy to na pewno miłe i przyjemne miejsce...Wrażliwość na innych to bez wątpienia najważniejsza cecha pisarstwa Doroty Kotas. Na ""innych"" w sensie odmiennych, nienormatywnych, ale i po prostu, w szerszym znaczeniu, na ludzi dookoła. Udowodniła to już kilka lat temu, pisząc reportaże o sytuacji osób LGBT+ w małych miastach w Polsce. Dorota Kotas była też laureatką konkursu ""Palma warszawska. Drzewo poznania swojego i obcego"" na tekst o różnorodności. Konkurs realizowało Stowarzyszenie Filmowe Dziki Bez.""Cukry"" to również opowieść o nienormatywności, tym razem w odniesieniu do osób, które ze względu choćby na zespół Aspergera, postrzegają świat w niezwykły, często niezrozumiały dla innych sposób. To opowieść o odmienności osób nieneurotypowych i o tym, jak bolesny może być niekiedy ich kontakt z otoczeniem. To też przejmująca opowieść o przemocy, smutku i o tym, jak ważna jest zwyczajna, ludzka akceptacja.Dorota Kotas urodziła się w roku 1994. Studiowała socjologię stosowaną i antropologię społeczną na Uniwersytecie Warszawskim. Robi też specjalizację z animacji kultury. Jej debiutancka książka została uhonorowana w 2020 roku Nagrodą Literacką ""Gdynia"". Dorota Kotas otrzymała też za nią Nagrodę im. Josepha Conrada. Lubi siedzieć na dachu i zajadać czereśnie. Marzy o bliskim kontakcie z naturą, choćby poprzez pracę we własnym ogródku działkowym. Jej najnowsza książka ukazała się nakładem wydawnictwa Cyranka.
Czy można nie mieć pracy przez rok, chociaż życie jest nieprzyjemnie drogie? To jest książka o tym, jak się mieszka w domu z widokiem na kulę ziemską, czym można się pożywić w mieszkaniach zmarłych sąsiadów, jak się czuje pani w kiosku Ruchu i kto kradnie spod domów azalie. Jedna z bohaterek postanawia zamieszkać w wannie, bo jest jej smutno w Warszawie. Ale wbrew pozorom to bardzo wesoła i pouczająca książka. Można się z niej dowiedzieć, jak powstaje człowiek albo z czego ugotować Polsce smaczną zupę. Poza tym moc wskazówek dla roślin, jak opiekować się ludźmi i dzieje z życia bazaru. Można kupić i czytać zamiast żyć świetny pomysł na każdą porę roku.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
